Στη Σοφοκλέους τον τελευταίο χρόνο συντελείται κάτι πρωτοφανές. Και δεν αφορά μόνο την οικονομία και την πολιτική. Εκτείνεται στην κοινωνία, την ηθική και την ατομική συμπεριφορά.

Εχουμε πολλές φορές γράψει σε άρθρα στην “Ε” ότι ένας από τους στόχους της “παγκοσμιοποίησης” είναι η υπερδιόγκωση των Χρηματιστηρίων προς όφελος του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που είναι ενιαίο.

Τα κεφάλαια από τα κέρδη, αντί να επενδύονται για την αύξηση της παραγωγής, με την πολιτική της οικονομικής συρρίκνωσης, της λιτότητας, της ανεργίας και της μείωσης των επιτοκίων, οδηγούνται στο Χρηματιστήριο.

Με διάφορους τρόπους τροφοδοτούν τη ζήτηση μετοχών, προκαλώντας αύξηση της χρηματιστηριακής τους αξίας ώστε να προσελκύουν νέους, μικροεπενδυτές κατά κανόνα, με δόλωμα την κερδοσκοπία για ν’αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τα νεοεισερχόμενα κεφάλαια. Η πραγματική αξία των μετοχών είναι πολύ μικρότερη της χρηματιστηριακής.

Ο Κ. Βεργόπουλος σε άρθρο του στην Κ.Ελευθεροτυπία στις 12-9-99 με τίτλο “Οι νέοι χρυσοκάνθαροι” γράφει: “Είναι κοινός τόπος ότι όσο το Χρηματιστήριο ανέρχεται τόσο πιο εύθραυστο αποβαίνει και τόσο μεγαλύτερο θα είναι το σοκ για την οικονομία από ενδεχόμενη ύφεση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, όταν οι χρηματιστηριακές αξίες είναι πολλαπλάσια υπερτιμημένες, όπως σήμερα, που η μέση σχέση μετοχής προς μέρισμα φθάνει το 50.

Η θηριώδης ζήτηση τίτλων από το κοινό δε βασίζεται στο επιχειρηματικό κέρδος, που δεν υπερβαίνει το 1-2%”. Πιο κάτω στο ίδιο “..το εισερχόμενο στο Χρηματιστήριο χρήμα δεν πλησιάζει την οικονομία, αλλ’ απομακρύνεται ριζικά απ’αυτήν. Από σύνολο 54 τρις χρηματιστηριακών αξιών, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αντλούν για επενδύσεις μόνον 1,2 τρις (1999): επιστρέφουν στην οικονομία για επενδύσεις μόνον 2,2 % όσων της αφαιρούνται λόγω κερδοσκοπίας”.

Το Χρηματιστήριο, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη, αλλά αντίθετα λειτουργεί εις βάρος της. Αφαιρεί τα αναγκαία κεφάλαια από την παραγωγή, με συνέπεια την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη μείωση των εργατικών αμοιβών, τη μείωση της ασφάλισης και την εξαθλίωση των εργαζομένων.

Η Σοφοκλέους κατάντησε σαν το «αεροπλανάκι», όπου οι τιμές των μετοχών ανεβαίνουν, επειδή μπαίνουν νέοι «παίκτες». Οι «παίκτες» υπερβαίνουν τους 1.200.000 και ο τζίρος το διπλάσιο του ΑΕΠ.

Η κυβέρνηση πυροδότησε αυτή τη ραγδαία άνοδο με πολλούς τρόπους :

Με τη μείωση των τραπεζικών επιτοκίων .

Με τη συνεχή τροφοδοσία με μετοχές δημόσιων επιχειρήσεων.

Με την ουσιαστική απαγόρευση παραδοσιακών επενδύσεων σε ακίνητα, καταθέσεις κ.λ.π., με την καθιέρωση του "πόθεν έσχες" και της υψηλής φορολόγησης. Αντίθετα, μόνο στο Χρηματιστήριο όλα "ξεπλένονται". Ετσι πολλοί οδηγούνται εκεί γι’ αυτό το λόγο.

Με τη θεσμοθέτηση του "αέρα". Επιτρέπει δηλ το 1/3 των ημερήσιων συναλλαγών να πραγματοποιείται χωρίς κεφάλαια. Δηλ. περίπου 100 έως 150 δις ημερησίως είναι "αέρας".

Με τη δυνατότητα διαμόρφωσης "κλίματος" κατευθύνοντας κεφάλαια δημόσιων τραπεζών και επιχειρήσεων σε συναλλαγές συγκεκριμένων μετοχών. Η Τράπεζα της Ελλάδας χορηγεί 900 δις στις εμπορικές τράπεζες, για να καλύπτουν τον "αέρα". Ετσι γεννήθηκαν και ήκμασαν οι "φούσκες".

Τώρα φοβούνται ότι αυτή η φρενίτιδα θα προκαλέσει τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επέβαλλε ο "μονόδρομος της ΟΝΕ".

Πληθωρισμό, με τα κέρδη του Χρηματιστηρίου να πηγαίνουν σε ακριβά καταναλωτικά αγαθά (αυξήθηκε κατά 30% η αγορά πολυτελών αυτοκινήτων).

Αύξηση επιτοκίων, λόγω μετατόπισης κεφαλαίων από τις τράπεζες στο Χρηματιστήριο και λόγω της ανάγκης κρατικού δανεισμού με ομόλογα, που τώρα έχουν επιτόκια πολύ χαμηλά.

Ετσι θέλουν με τις κυβερνητικές δηλώσεις να περιορίσουν κάπως το Χρηματιστήριο, ώστε ν’απομακρύνουν τουλάχιστον μέχρι την ΟΝΕ τις πιο πάνω παρενέργειες.

Ομως η νέα "ηθική" ου Χρηματιστηρίου είναι ολέθρια για την διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας. Διδάσκει ότι δε χρειάζονται αξίες, μόρφωση, προσπάθεια και ότι όλα τα βρίσκουμε έτοιμα, χωρίς κόπο.

Τα χειρότερα θα έλθουν, όταν το Χρηματιστήριο εναρμονισθεί με την πραγματική κατάσταση, που έχει οδηγήσει τη χώρα μας ο "μονόδρομος της ΟΝΕ" και η ένταξή της στην ΕΟΚ. Δηλ. με κυβερνήσεις υποτακτικές στους ξένους και ενδοτικές στα εθνικά συμφέροντα. Με αποδιαρθρωμένο τον παραγωγικό μηχανισμό (π.χ. σπάσιμο αλιευτικών, εγκατάλειψη καλλιεργειών, απόσυρση αγροτών κ.λ.π). Με τη χώρα υπερχρεωμένη τόσο, ώστε κάθε Ελληνας να χρωστά δεκάδες εκατομμύρια. Με τη χώρα μας τη φτωχότερη της ΕΟΚ. Με την ανεργία σε ύψη-ρεκόρ. Με αφελληνισμένη Παιδεία, με εγκαταλειμμένη Δημόσια Υγεία, κοινωνική ασφάλιση και συντάξεις. Με αυξημένο κοινωνικό περιθώριο και εγκληματικότητα, με την αστυνομία να προορίζεται για τη φύλαξη της άρχουσας τάξης.

Τότε λοιπόν, όταν η "πίστη" στο Χρηματιστήριο αποκτήσει την πραγματική της διάσταση, θα φανεί το μέγεθος της ζημιάς.