ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ, πλέον, ΧΡΗΣΙΜΟΣ Ο κ. ΣΗΜΙΤΗΣ;

Ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του ήρθαν στην εξουσία, όχι γιατί έπεισαν το λαό ότι μπορούσαν να υπερασπίσουν εθνικά ή λαϊκά συμφέροντα, αλλά γιατί είχαν την υποστήριξη του συνόλου σχεδόν του ξένου παράγοντα. Ο πολιτικός τους λόγος επί 8 χρόνια είναι άνευ σημασίας. Όπλα τους τα ΜΜΕ, που τον ενεφάνισαν ως σοβαρό και νοικοκύρη, και η ευνοιοκρατική διανομή των κοινοτικών και κρατικών κονδυλίων. Για τον Έλληνα πολίτη έπαψε να είναι ζητούμενο η πρόοδος του κοινωνικού συνόλου και η πολιτική του επιδίωξη περιορίστηκε στην επίτευξη μιας καλύτερης ατομικής θέσης σε σχέση με το διπλανό του, αδιαφορώντας για το πού οδηγεί αυτή η πολιτική και ατομική του στάση.
Έτσι τα πράγματα έφτασαν πολύ γρήγορα σε αδιέξοδο. Αποστολή της κυβέρνησης Σημίτη ορίστηκε από τους ξένους προστάτες της η απαρέγκλιτη εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, όπως αυτά καθορίζονται από την οικονομική και κοινωνική πολιτική της Ε.Ε., και για όλους τους υπόλοιπους τομείς (εθνικά θέματα, δημοκρατία, πολιτισμός) από τις δημόσιες υπερατλαντικές παραγγελίες.
Αυτή την αποστολή η κυβέρνηση Σημίτη δε μπορεί πλέον να εκπληρώσει. Κατάφερε οριακά να κερδίσει τις εκλογές του 2000, αλλά από κει και πέρα έχει πάρει τον κατήφορο, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει και χωρίς να παράγει έργο. Έμεινε χωρίς υποστήριξη, αφού ούτε το λαό εξυπηρετεί (ούτε ποτέ διανοήθηκε να τον εξυπηρετήσει), ούτε τους ξένους προστάτες της.
Εργασιακό, ασφαλιστικό, φορολογικό, αγροτικό, υγεία, παιδεία, ελληνοτουρκικές σχέσεις, "τρομοκρατία", τίποτα δεν περπατάει και η λύση όλων των προβλημάτων αναβάλλεται, για να τα αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση, παρά τις προειδοποιήσεις της κ. Διαμαντοπούλου ότι, αν δεν προωθηθούν τα θέματα που ενδιαφέρουν την Ε.Ε., τότε η Κομισιόν θα επέμβει, θα ζητήσει εξηγήσεις και θα επιβάλει κυρώσεις. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες εξελίσσονται σε φιάσκο. Η οικονομία βρίσκεται στο κόκκινο. Κυβέρνηση ουσιαστικά δεν υπάρχει, παρά μόνον υπουργοί, που ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.

Η ήττα Σημίτη

Έτσι θεωρείται πλέον απ' όλους βέβαιη η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, με προανάκρουσμα τον καταποντισμό του στις Νομαρχιακές - Δημοτικές εκλογές. Η επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον να περιορισθεί η έκταση της ήττας, ώστε να μη μπορέσει να αναδειχθεί παντοδύναμη η Ν.Δ. (π.χ. να μη μπορεί να εκλέξει πρόεδρο Δημοκρατίας με 180 δικούς της βουλευτές) και να μην αργήσουν έτσι οι μεθεπόμενες εκλογές. Η εσωκομματική αντιπολίτευση, μετά το συνέδριό του, είναι εντελώς αποδυναμωμένη, αμήχανη και δεν προτείνει ουσιαστικά τίποτα.
Από την άλλη, όμως, εμφανίζονται νέες διαιρέσεις και αντιθέσεις αδιευκρίνιστων στόχων και υποκινητών. Ο νέος Γραμματέας, "ο ερεβώδης και σκοτεινών επιδιώξεων", σύμφωνα με υποστηρικτές του Σημίτη, επιδιώκει εικόνα συμπρωθυπουργεύοντος και γραμμής πόλωσης, ενώ ο Σημίτης (και οι περί αυτόν καθώς και μέρος των προηγούμενων αντιρρησιών) προσπαθεί να διατηρήσει την αξιοπιστία του ως ηγέτη. Αλλά και άλλων ομάδων και προσώπων, δηλ. των ξένων κέντρων και εγχώριων παράκεντρων, οι στρατηγικές περισσεύουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να έχουν ευνοϊκή θέση στο μετά την ήττα κομματικό πεδίο, όπου θα επιχειρήσει το κρίσιμο άλμα και ο ανεκδιήγητος Γιωργάκης. Όσο για τα περί δημιουργίας νέου ΠΑΣΟΚ (Χρυσοχοϊδης), μόνο ως μπούμεραγκ θα λειτουργούσε για τους εμπνευστές του.

Η Ν.Δ.

Η Ν.Δ. έχει άλλα προβλήματα. Είναι φανερό ότι δεν κερδίζει εκείνη, αλλά απλώς χάνει το ΠΑΣΟΚ. Δεν τολμά να προβάλλει το δικό της νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα και περιορίζεται στην επίδειξη φιλολαϊκού προσωπείου. Αυτό όμως δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Το ίδιο ισχύει και για τα εθνικά θέματα. Παράδειγμα το ζήτημα του ευρωστρατού. Ο κ. Καραμανλής θεωρεί αδιανόητη τη συμμετοχή της Τουρκίας στο σχεδιασμό και τις επιχειρήσεις του ευρωστρατού, επειδή η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ε.Ε. Αλλά η συμμετοχή της Τουρκίας επιβάλλεται τόσο από το καταστατικό (Νέο Δόγμα) του ΝΑΤΟ (Ουάσινγκτον, Απρίλης 1999), όσο και από τις αποφάσεις της Ε.Ε. (Σύνοδος Κορυφής - Ελσίνκι, Δεκέμβριος 1999). Τι θα κάνει, λοιπόν, ο κ. Καραμανλής; Θα προτείνει στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. να … αλλάξουν τις αποφάσεις τους; Ή θα … αποχωρήσει από ΝΑΤΟ και Ε.Ε.;
Ουσιαστικά, λοιπόν, έχουμε την κλασσική εφαρμογή του γνωστού διακομματικού παιχνιδιού. Το ένα κόμμα απλώς να απορροφά τη δυσαρέσκεια που προκύπτει από τη διακυβέρνηση του άλλου, που συνήθως διαρκεί 7-8 χρόνια. Είναι δύσκολη όμως η ευόδωσή του σήμερα και σύντομα θα ακολουθήσουν ανεξέλεγκτες εκρήξεις.

Η αριστερά

Τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα έχει γίνει αναξιόπιστο, τη στιγμή που όλοι καταλαβαίνουν ότι τα τεράστια χρέη των Ολυμπιακών Αγώνων και οι συνέπειες της ένταξης στην ΟΝΕ θα επιδεινώσουν δραματικά την οικονομική κατάσταση του Έλληνα πολίτη μετά το 2004 και ιδίως μετά το 2006 (με το τέλος του Γ' ΚΠΣ), η ελληνική αριστερά δε στέκεται στο ύψος των απαιτήσεων. Σε μεγάλο βαθμό κινείται μεταξύ ενσωμάτωσης και μικροκομματικού συμφέροντος κι αυτό φαίνεται καθαρά στις διεργασίες για τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης. Με τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε η αριστερά, ενωμένη, με σοβαρά προγράμματα, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, με πρόσωπα γενικής αποδοχής να κερδίσει σε πάρα πολλούς δήμους, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μια Αυτοδιοίκηση σε προοδευτικά χέρια θα ήταν πολύτιμη για το γενικότερο κίνημα στα σκληρά χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Η προβλεπόμενη κυβέρνηση της ΝΔ θα διαψεύσει ταχύτατα τις ελπίδες όσων θα την εμπιστευτούν. Τι θα γίνει μετά; Θα συνεχιστεί η δικομματική εναλλαγή μ' ένα ΠΑΣΟΚ που θα εμφανίζεται πιο αριστερό; Η αύξηση της φορολογίας, το πάγωμα των μισθών, η γιγάντωση της ανεργίας με το κλείσιμο μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων θα διαμορφώσουν στα αμέσως επόμενα χρόνια με τέτοια κατάσταση, που δε θα μπορούν να ελέγξουν πολιτικοί ηγέτες της ασημαντότητας των κκ. Σημίτη, Καραμανλή, Αβραμόπουλου κλπ. Όσοι πραγματικά νοιάζονται γι' αυτό τον τόπο ας σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν. Το απροσδόκητο (;) άλμα του Λεπέν στη Γαλλία και ο καταποντισμός της Αριστεράς ας αποτελέσει μάθημα…
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ »


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)