Αν επρόκειτο για μια σύνοδο κορυφής εκπροσωπών κρατών στα οποία δεν ανήκε η Ελλάδα, θα αντιμετωπίζαμε τη σύνοδο της Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη σαν ένα γεγονός κατάλληλο για ευτράπελα μόνο σχόλια. Δυστυχώς όμως από τα όσα νομιμοποιήθηκαν εκεί εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό η δημόσια αλλά και ιδιωτική ζωή των Ελλήνων πολιτών και μάλιστα με νομιμοποίηση υπό την προεδρία της δίκης μας χώρας.

Ολοι, όσοι τουλάχιστον ακούγονται, μιλούν (και γράφουν) για επιτυχημένη ελληνική προεδρία και προβάλλουν σαν απόδειξη τα συγχαρητήρια που έδωσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο ...Μπους στον Κ. Σημίτη. Αλλά, για το στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο αυτά είναι πλήρεις αποδείξεις για το ακριβώς αντίθετο! (Βλέπε άλλο άρθρο της «Ε»). Και η σύνοδος της Θεσσαλονίκης, εκτός από πανηγυράκι και καλές (αλλά πολύ ακριβές για μας) διακοπές δεν προσέθεσε σχεδόν τίποτα στα όσα πέτυχαν το Διευθυντήριο και οι Η.Π.Α. στο εξάμηνο διάστημα που μεσολάβησε.

Συγχαρητήρια, λοιπόν, για τις υπηρεσίες των Kostas και Giorgos και, κυρίως, διότι δεν έδειξαν καμιά διάθεση διαμαρτυρίας στις προσβολές που δέχτηκαν. Στο πανηγύρι της Στοάς του Αττάλου ο Σημιτης με πρωτοφανή αυστηρότητα απαγόρευσε κάθε συζήτηση για το δράμα του Ιράκ και οι κύριοι της Ε.Ε. τον έβαλαν ο ίδιος να αναγνώσει την απόφαση για το Ιράκ που μόνοι τους έλαβαν! Στη Θεσσαλονίκη ο Σημίτης με ανάλογη αυστηρότητα είχε απαιτήσει να ληφθεί κατ' αρχήν απόφαση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα συμφωνά με το ολοκληρωμένο (!) σχέδιο-τέρας του Ζισκαν ντ' Εστέν και οι ίδιοι κύριοι της Ε.Ε. παρουσίασαν κάποιες, σκέψεις για το... μισό Σύνταγμα, για το οποίο θα... αρχίσουν συζητήσεις τον Οκτώβρη! (οπότε και θα επανέλθουμε). Και στις δυο περιπτώσεις (και άλλες ανάλογες) ο αγαπητός τους Kostas έλαμπε από χαρά!!!

Οσο για το Σύνταγμα...

Ουσιαστικά δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα πιο συγκεκριμένο από όσα γράψαμε στην προηγούμενη «Ε» για το φημολογούμενο Σύνταγμα της Ε Ε., που ταχύτατα επιστρέφει σε

απλή οικονομική ένωση, δηλαδή σε χώρο που θα αλωνίζουν ελεύθερα οι μεγάλοι της Ευρώπης και θα προσφέρονται και κάποια κέρδη και ασφάλεια στις υπηρετικές ελίτ των άλλων χωρών. Όσο για το κείμενο του μισού Συντάγματος θα αρκούσαν μόνο δυο λόγια. Στο πρώτο μέρος των γενικών αρχών παρατίθενται πολλά ωραία πράγματα για την ελευθερία, τα ατομικά δικαιώματα, τη δημοκρατία, και την ίδια στιγμή και στα επόμενα άρθρα τα πάντα αναιρούνται. Δημοκρατία των ελάχιστων, ελευθερία και δικαιώματα να μας στείλουν όλους στα διάφορα Γκουαντανάμο.

Ή είναι εκτός πάσης πραγματικότητας ή θεωρούν τους λαούς (και ιδιαίτερα τον ελληνικό) ηλίθιους.