Στις παλαιότερες εποχές, όταν το ΠΑΣΟΚ αποτελούσε τη σημαντικότερη πολιτική δύναμη, λόγω της εκτεταμένης και βαθιάς διαφθοράς και της, ως εκ τούτου, συμμετοχικής ευθύνης, το κάθε Συνέδριό του αποτελούσε μεγάλο πολιτικό γεγονός.

Και τούτο όχι γιατί θα συζητούνταν πολιτικές και προγράμματα, αλλά απλά και μόνο γιατί καθοριζόταν η έκβαση της ανελέητης μάχης των «συσχετισμών», ποιος δηλ. θα είχε το πάνω χέρι στη λεηλασία της χώρας, κάτι που ενδιέφερε τους συμμετέχοντες σ’ αυτήν και, φυσικά, αυτούς που την υφίσταντο.

Τώρα που η λεηλασία περιορίστηκε στο 1/3 των προσοδοφόρων δημοσίων θέσεων και μηδενίστηκε σχεδόν για τους πολλούς των οπαδών, λόγω κρίσης και όχι, φευ, ανάνηψης, το ενδιαφέρον περιορίστηκε πολύ για το Συνέδριο και μάλλον αντιμετωπίστηκε σκωπτικά παρά πολιτικά, ακόμη και από τους μέχρι πρότινος ενθουσιώδεις σχολιαστές του. Τα παράπονα της κ. Κοππά, που δεν εκλέχτηκε … αριστίνδην σύνεδρος και παραιτήθηκε από επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ, ή η συγκέντρωση (μη συνέδρων) αποθέωσης του ΓΑΠ («νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός»), του Καρχιμάκη, μόνο προς τη σοβαρότητα δεν προσέβλεπαν.

Τα αποτελέσματα αναμενόμενα. Αντί ν’ ανακοπεί η πτώση, έγινε εμφανέστερη με τις σημαντικές απουσίες. Πλειοψήφισαν οι προσκείμενοι στο Βενιζέλο, αφού αυτός ελέγχει το ταμείο και μοιράζει τα αξιώματα, ο αιωνίως στηρίζων κριτικά(!) το νικητή Παναγιωτακόπουλο εξασφάλισε το 20%, ο Καρχιμάκης πήρε 10% και τα πρώην μεγαλοστελέχη ετοιμάζονται να πορευτούν οίκαδε, αν δεν υπάρξουν και δυσάρεστες επιπλοκές...

Το Συνέδριο επιβεβαίωσε τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά και μάλιστα με πολιτικά στελέχη. Είναι το τυράκι του Προέδρου προς όλους, γιατί, διαφορετικά, το μαγαζί πάει για λουκέτο.

Νέο πρόβλημα θα υπάρξει με την εκλογή του Γραμματέα, ιδιαίτερα αν προταθεί ο «Τσίπρας» του ΠΑΣΟΚ, ο εκλεκτός του Ευάγγελου. Ελάχιστοι, όμως, θα ενδιαφερθούν…

Sic transit gloria mundi, και όχι μόνον η δόξα…