ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Εφυγε ο Κων/νος Μητσοτάκης, αλλά...

Τον Ιούνιο του 2017 απεβίωσε, πλήρης ... ετών, ο Κ. Μητσοτάκης, από τα πλέον συζητημένα πολιτικά πρόσωπα του προσκήνιου, δηλ. των ΜΜΕ(...), των τελευταίων 60 ετών. Ο πολύπλαγκτος εκλιπών, πάντως, παρά την, γενικά και πρόδηλα, αρνητική εικόνα του στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, «ευτύχησε» να αναδειχθεί πρωθυπουργός επί 3,5 χρόνια, έστω και μόνο με αρνητικές ψήφους προς το χαρισματικό (αλλά...) Α. Παπανδρέου και λόγω πολιτικής αλλαγής στην υπερατλαντική «προστάτιδα».. Ως τέτοιος τιμήθηκε από τις καθεστωτικές δυνάμεις μετά θάνατον, με τρόπο όμως που γέννησε απορίες και προβληματισμό σε όλους, πλην, φυσικά του 10% που αποτελεί το maximum του «κατεστημένου» της χώρας μας.

Απορίες, κυρίως στους νεότερους, που δεν τον γνώρισαν ως πολιτικά ενεργώς δρώντα πριν από τις εκλογές του 1993, που σήμαναν το τέλος της επίσημης πολιτικής καριέρας του. Αυτοί εύλογα διερωτώνται τι έπραξε, τι κατάφερε για την Ελλάδα, ώστε όλοι να τον τιμούν, ενώ δεν είχαν ακούσει ούτε ένα καλό λόγο γι’αυτόν μέχρι το θάνατό του.

Και προβληματισμό στους παλιότερους που γνώριζαν τον εκλιπόντα και τα «έργα» του. Και αυτοί προβληματίζονται τι συμβαίνει, ώστε να τιμάται με τόσο εκκωφαντικό τρόπο ένας αποθανών πολιτικός που:

Πράγματι ήταν ένας καλός οικογενειάρχης που φρόντιζε συγγενείς, φίλους και λοιπούς ως πατριάρχης πραγματικής φαμίλιας και άξιος να τιμηθεί απ’αυτούς.

Οχι όμως και «τόσο καλός» για τους Ελληνες πολίτες και την Ελλάδα, όταν:

Αρχισε την πρωταγωνιστική καριέρα του στα φοβερά «Ιουλιανά» του 1965, την πραξικοπηματική αποστασία του από την «Ενωση Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, ως επονομάστηκε, με συνεργούς τον επονομαζόμενο Κοκό και τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ, με τον οποίο λίγους μήνες προηγούμενα συνωμοτούσαν σε θέρετρο της Κρήτης. Και το τι επακολούθησε είναι γνωστό, με νομοτελειακή (και προβλεπόμενη...) κατάληξη την επάρατη Δικτατορία. Γι’αυτό και κατέκτησε τον, επίσης, φοβερό τίτλο «Του ... του ‘65», παρά την προσπάθεια του φίλου και προπαγανδιστή του δημοσιογράφου Κόκα, που έλεγε, «ο Μητσοτάκης δεν είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζουν πολλοί, ούτε τόσο κακός όσο πιστεύουν άλλοι».

Κανείς δεν περίμενε ότι θα συνέχιζε την πολιτική του καριέρα μετά την πτώση της Δικτατορίας και πράγματι παρέμενε για αρκετό καιρό απομονωμένος. Ετσι κι εκείνος τον Οκτώβρη του 1974, παραμονές των εκλογών, μέσω της εφημερίδας του «Κήρυκας των Χανίων» και των δύο συνεχόμενων, άρθρων του δημοσιογράφου του Ν. Αγγελή (που όταν έγινε ο Μ. πρωθυπουργός τον έκανε υπουργό Τύπου κ.λπ.) που ούτε λίγο ούτε πολύ προέτρεπε τους «υπερήφανους Κρητικούς να μην έχουν καμία σχέση με τους βάρβαρους Ελληνες»(!!...) απείλησε και «εκβίασε» τον πολιτικό κόσμο με ... αποσχιστικό κίνημα και τελικά προσελήφθη στη Ν.Δ., όπου σε λίγα χρόνια έγινε και αρχηγός και τελικά το Μάρτη του 1990 και Πρωθυπουργός.

Ως πρωθυπουργός, πρώτος εισήγαγε τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, με τα γνωστά αποτελέσματα, και «διέπρεψε» στα εθνικά θέματα. «Ποιος θα θυμάται μετά από 10 χρόνια το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία»(!!), επιχείρησε να αποστρατικοποιήσει τη Δυτική Θράκη (...) και να συνδέσει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την Τουρκία για υδροδότηση και ηλεκτροδότηση αρχικά! Ευτυχώς απέτυχε, και «συνταξιοδοτήθηκε» πολιτικά, αφήνοντας όμως πίσω του απογόνους και εκγόνους συνεχιστές των έργων του. Και το μόνο πραγματικά θετικό, άθελά του, φυσικά που άφησε πίσω είναι η φράση που εκστόμισε, με αφορμή την απαράδεκτη συμπεριφορά των «εταίρων» μας στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που τότε, δυστυχώς, επί Μητσοτάκη(...), πρωτοπαρουσιάστηκε, ότι: «οι Ευρωπαίοι εταίροι μας συμπεριφέρονται σαδιστικά στην Ελλάδα»! Κάτι που είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε στη μνημονιακή θύελλα που μας δέρνει από το 2010 μέχρι σήμερα...

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε άλλες πράξεις ή παραλείψεις του τιμηθέντος, πάμπολλες και ανάλογες των παραπάνω. Και δε θα χρειαζόταν, άλλωστε, να αφιερώσουμε τόσο πολλές λέξεις για τον πασίγνωστο εκλιπόντα, αν δεν αποτελούσε ο πανηγυρικός(!) αποχαιρετισμός του κορυφαίο παράδειγμα της αλληλοεπαινούμενης ξενοκίνητης κάστας που μας κυβερνά «τοις ‘κείνων ρήμασι πειθόμενη», παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, δηλαδή όταν οι πάτρωνές τους «δεν τα βρίσκουν».

Ολοι μας, τουλάχιστον το 90% των Ελλήνων πολιτών, μέχρι να αποκτήσουμε (όταν επιτέλους το αποφασίσουμε) Ελληνικές, εθνικές-δημοκρατικές, τουλάχιστον, ηγεσίες, ας προσπαθήσουμε, ατομικά και συλλογικά, να αποτρέψουμε πανηγυρικές, δημοσία δαπάνη, κηδείες (εκτός των πραγματικά άξιων Ελλήνων πολιτών), να καταργήσουμε τα οικογενειακά «ινστιτούτα» τους και τις ΜΚΟ που σιτίζονται από εμάς, για να τους υμνούν και να μας δυναστεύουν, ως αρχή για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωσή μας.


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)