Το νομοσχέδιο («νόμος») αυτοκαθορισμού (!) φύλου, επιμελώς πρόχειρο και ατελές, ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει προσχεδιασμένο και επιδιωκόμενο(!) σάλο. Και, βέβαια, δεν είναι αποτέλεσμα ευαισθησίας μπροστά στη «δυσφορία σώματος-φύλου», πραγματική ή επιλεγμένη, όταν η ευαισθησία αυτή απουσιάζει παντελώς μπροστά στην απείρως μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική δυσφορία που κυριεύει εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών και τους οδηγεί σε λύσεις φυγής, στο εξωτερικό, μέχρι και την αυτοκτονία.

Ενα ερώτημα ανακύπτει, γιατί επιλέχτηκε αυτή η χρονική στιγμή. Ηταν απόπειρα (μαζί με την τεράστια δημοσιότητα του αίσιου τέλους της απαγωγής κρητικού επιχειρηματία) αποπροσανατολισμού από τις ανοησίες Κουρουπλή-Καμμένου και ταυτόχρονα να καλυφθεί με σιωπή η, τουλάχιστο, ύποπτη τροπολογία για «τουρκικές» ενώσεις στην Ελληνική Θράκη; Υποπτεύονται επερχόμενες εκλογές και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις ψήφους των «δικαιωματικών», «αυτόνομων» και «αυτοκαθοριστών» (πόσοι είναι;); Ή για να εξασφαλίσουν παράταση παραμονής στην «εξουσία», με ό,τι γι’αυτούς συνεπάγεται (...), επιδεικνύουν δείγματα συμμόρφωσης στις επιταγές υπερεθνικών ιδρυμάτων, κατά των εθνικών κοινωνιών, μεγάλων και ιδιαίτερα μικρών, και ιδιαίτερα κατά των «ατίθασων» Ελλήνων και της Ελλάδας, σύμφωνα με το παραληρηματικά ανθελληνικό κήρυγμα, αποδιδόμενο στον αμερικανογερμανό Κίσιγκερ;

Θεωρητικό υπόβαθρο τέτοιων πρωτοβουλιών και νομοθετημάτων είναι το τεχνητό ιδεολόγημα της απόλυτης ελευθερίας ατομικού «αυτοκαθορισμού», της διαλυτικής των πάντων αποδόμησης του μεταμοντερνισμού. Ομως «ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων», ως άνθρωπος-κοινωνικό ον, και ως φυσικό-βιολογικό ον «το σύνολο των φυσικών-βιολογικών λειτουργιών του». Και στις δύο όψεις του ανθρώπου υπάρχουν κοινωνικές και βιολογικές, παρεκκλίσεις, που (περιληπτικά και επομένως σχηματικά) αντιμετωπίζονται με μεταρρυθμίσεις – επαναστάσεις και με ιατρικές επεμβάσεις-παρεμβάσεις, που αμφότερες συνεπάγονται περιορισμούς (κατά τα ισχύοντα των εκάστοτε περιόδων). Εξ αυτών των περιορισμών προέκυψε, άλλωστε, το περιώνυμο «πολιτισμός πηγή δυστυχίας» του Φρόιντ. Δεν είναι αυτονόητος, λοιπόν, ο αυτοκαθορισμός του ατόμου, δηλαδή γενικότερα η κατάργηση κάθε ορισμού-κανόνος, κοινωνικού και φυσικού-βιολογικού!!

Για να πλησιάσουμε στην αφετηρία των προηγουμένων, οι βιολογικές παρεκκλίσεις είναι ποικίλες, ευρύτερου ενδιαφέροντος όμως είναι αυτές που σχετίζονται με τις λειτουργίες αναπαραγωγής του είδους. Αυτές, για να ασκούνται αποτελεσματικά «προικίστικαν» με τη μέγιστη δυνατή ηδονή, η αναζήτηση της οποίας εξελίχθηκε στις, ας πούμε, υπερπολιτισμένες υλικά (στις «ανώτερες τάξεις» αρχικά) κοινωνίες στον πανηδονισμό. Γνώρισμα και αιτία της παρακμής και εκφυλισμού των, που οδήγησαν αναπόφευκτα στον αφανισμό, αφού κανείς δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο πέραν της κατάκτησης της απεριόριστης ηδονής και έτσι επωφελούνταν όσοι καραδοκούσαν, εντός και εκτός  «βάρβαροι» και εχθροί τους (Σόδομα και Γόμορρα του Εβραϊκού «μύθου»(;) και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, π.χ., η αρχή και τα αίτια της οποίας περιγράφονται στο αριστουργηματικό «Σατυρικόν» του Πετρώνιου).

Επί του, τυπικά, προκείμενου τώρα. Αν πρόκειται για ερμαφροδιτική παρέκκλιση γενετική ή ηπιότερες μορφές της, ορθώς πρέπει, κατόπιν ιατρικής φροντίδας και πιστοποίησης, να αντιμετωπιστεί (ευχόμαστε όχι επώδυνα εγχειρητικά), ακόμη και με αλλαγή ταυτότητας φύλου. Αν όμως πρόκειται για ομοφυλοφιλία λόγω των περιστάσεων, «ατυχιών», μιμητισμού, διαφημίσεων, αντιδράσεων σε συμπλέγματα από άλλες αιτίες, επαγγελματικής μόδας κ.λπ, οι κοινωνικοί λειτουργοί και μετά οι ψυχίατροι έχουν τον πρώτο λόγο φροντίδας και πιστοποίησης αν χρειάζεται περαιτέρω παρέμβαση της Πολιτείας και, φυσικά, όχι στα 15 χρόνια, ηλικία μεταβατική με στιγμιαίες και αντιρρητικές εφήμερες εκδηλώσεις. Ο πανηδονισμός δεν είναι φαινόμενο της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν υπήρξε ακμή (την εξέλιξή της ανέκοψε η, μετά το 1990, Νέα Τάξη και η Παγκοσμιοποίηση των πολυεθνικών) ούτε «υπερπολιτισμός» και επομένως παρακμιακός και εθνομηδενιστικός.

Φάνηκε, ελπίζουμε, έστω και έμμεσα, ποιο είναι το ευρύτερο πρόβλημα για την Ελληνική κοινωνία και την επιβίωσή της. Οι εμμονικοί εχθροί της επιτίθενται σε ό,τι ελληνικό, υπερασπίζονται όμως ό,τι ανθελληνικό εμφανίζεται. Επιτίθενται σε ό,τι εμφανίζεται ως εθνικό (π.χ. ιστορία, ιστορική συνέχεια, σύμβολα, ήθη και έθιμα κ.λπ.) και υπερασπίζονται όλους τους γειτονικούς εθνικισμούς. Επιτίθενται στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία (το μόνο θεσμό που επέδειξε έμπρακτα ευαισθησία στους πάσχοντες από την κρίση) και ζητούν τεμένη και προστασία στους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Επιτίθενται στην Ελληνική οικογένεια και ζητούν γάμο, οικογένεια και υιοθεσία για τους ομοφυλόφιλους!!!

Η Ελληνική κοινωνία όμως, θα τους απογοητεύσει και θα αντιδράσει με κάθε τρόπο, ευχόμαστε όχι βίαια, σε κάθε προσπάθεια διάλυσης και αφανισμού της.