Είναι, κατ’αρχήν, ευκταίες οι διεθνείς και, πολύ περισσότερο, οι διακρατικές συναντήσεις. Το πρόβλημα εμφανίζεται, και οι κίνδυνοι..., στις συναντήσεις «Μεγάλων» με «Μικρούς». Και οι κίνδυνοι για τους λαούς των «Μικρών», αυξάνονται κατακόρυφα, όταν εκπροσωπούνται από όργανα ή, έστω, υπό επιρροήν των «μεγάλων», κάτι για το οποίο ευθύνονται οι ίδιοι οι λαοί, εν πολλοίς, δυστυχώς. Ετσι κατ’αρχήν (γενικώς και όχι αρχικά, οπότε λέμε κατ’αρχάς!) καλώς μας ήλθε ο Μακρόν, με μεγάλη κουστωδία υποψήφιων «επενδυτών» και καλώς, επίσης μεταβαίνει ο Τσίπρας με κουστωδία «επαιτών» πολιτικής και, πιθανόν, οικονομικής επικουρίας.

Α. Ο Μακρόν στην Ελλάδα

Η πανηγυρική επίσκεψη του νεότευκτου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν ήταν, εξ’ αρχής, ουσιαστικής σημασίας και αποτελέσματος.

O κ. Μακρόν (δημιούργημα της συζύγου του κας Μπριζίτ και των γαλλικών τραπεζών), που επωφελήθηκε του Χάους στη γαλλική πολιτική σκηνή, της Λεπέν και του ολίγιστου σοσιαλιστή(!) Ολάντ, ήλθε στην Ελλάδα για να τονώσει την εικόνα και το «κύρος» του και να ενισχύσει τις ελπίδες της οικονομικής γαλλικής ελίτ για μεγαλύτερο μερίδιο στην καταλήστευση της χώρας μας. Το κατά πόσο επέτυχε στους στόχους του (η βουλιμία της Γερμανίας και οι ενστάσεις και βλέψεις των ΗΠΑ δύσκολα θα περιοριστούν) θα το δούμε σύντομα, στο θέμα όμως της εικόνας και του «κύρους» οι γαλλικές δημοσκοπήσεις είναι απογοητευτικές.

Ανάλογα ισχύουν και για τον κ. Τσίπρα. Τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις επεδίωκε κατ’αρχάς να ζωογονήσει κάπως και προς τούτο η θλιβερή ΕΡΤ έδωσε τα ρέστα της, επιχειρώντας να επανορθώσει τα του φιάσκου της επίσκεψης Ομπάμα... Η σπουδή της, τα ενθουσιώδη σχόλια ήταν τα ακριβώς αντίθετα απ’ό,τι συνέβαινε σε αντίστοιχες περιστάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, όταν εφρόντιζε να ... απεργεί(!), κάτι που οδήγησε και στο (ατυχές, βέβαια), μαύρο στις οθόνες της. Το δημοσκοπικό αποτέλεσμα, φυσικά, μηδαμινό και όσον αφορά τις ελπίδες για τις περιπόθητες (σ’αυτόν) «επενδύσεις» τίποτα που να δικαιολογεί τους αστείους πανηγυρισμούς.

Β. Το ταξίδι των γραικύλων στη «Ρώμη»

Αντίθετα προς τα προηγούμενα το ταξίδι στην Ουάσιγκτον του κ. Τσίπρα με όλους τους προσκείμενους στις ΗΠΑ (λείπουν ΓΑΠ, Καμίνης, κ.λπ!) είναι πολύ σημαντικό και εν πολλοίς καθοριστικό για τις όποιες εξελίξεις στη χώρα μας, δυστυχώς. Το «δυστυχώς» αναφέρεται στην βαθιά εξάρτησή μας από τις ΗΠΑ και στις δουλοπρεπείς ηγεσίες μας, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ανάγκην ότι, στις τωρινές συνθήκες τουλάχιστον των αμερικανογερμανικών προστριβών και τη σημερινή ρήξη στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, δε θα μπορούσε να υπάρξουν, ακόμη και με κυβέρνηση οιονεί ανδρεικέλων, κάποιες θετικές εξελίξεις.

Υπάρχουν όμως μεγάλες δυσκολίες... και ο Τραμπ το μέγα (και καθοριστικό) ερωτηματικό. Το ελληνικό «εκστρατευτικό», διερευνητικό τάγμα ήταν σαφώς Κλιντονικό και σχεδόν περιφρονητικό προς τον υποψήφιο Τραμπ, σχεδόν υβριστικό. Φυσικά η πολιτική κάτι τέτοια τα προσπερνά, αλλά ο Τραμπ είναι Τραμπ. Βέβαια ο ευφυής Κοτζιάς και ο (άλλως αφελής και απρόσεκτος!) Καμμένος είχαν ανιχνεύσει κάποιες σχέσεις, αλλά ο Παππάς, ο πιο έμπιστος πιθανόν του Τσίπρα, είναι πολύ «λίγος» για τέτοιες αποστολές.

Ο Τραμπ είναι απρόβλεπτος και επιπλέον είναι αμφίβολο αν ελέγχει (και πόσο) το Δ.Ν.Τ., το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο. Αρα είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να αποκομίσουμε κάποιες διαβεβαιώσεις, πόσο μάλλον δεσμεύσεις, για διευκολύνσεις στην «τρίτη αξιολόγηση» και κυρίως για Κύπρο, Αιγαίο, Σκόπια, Αλβανία, παρά τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες του Τραμπ για την περιοχή μας. Η παρουσία του Σόρος με το Ράμα στα Τίρανα δείχνει ότι επιβιώνει ο ανθέλληνας αυτός, προσκείμενος στο προ Τραμπ αμερικανικό κατεστημένο.

Πάντως είναι άκρως ενδιαφέρουσα η επίσκεψη αυτή και θα φανεί από τις «φωτογραφίες», αν ο Τσίπρας κέρδισε παράταση της, κατά παραγγελία των προηγούμενων, κυβερνητικής θητείας του, όσο για τα «αιτήματα» του Τραμπ, που θα γίνουν φυσικά δεκτά αυθωρεί, θα τα μάθουμε πολύ αργότερα.

(σ.σ.) Γραικύλοι=Ελληνάκια, όπως ονόμαζαν όσους προσέτρεχαν και έλειχαν την ακμαία τότε (2ος - 1ος αιώνας π.Χ.) Ρώμη.