Κείμενο σε pdf

Μετά τις πάλαι ποτέ αιματηρές διαδηλώσεις της περιόδου 1951-1956 με πρωταγωνιστές τότε τους νέους (μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους) με τη συνδρομή της, τότε, «Αυγής» και της ΕΔΑ  για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, είναι πρώτη φορά που νέοι, όπως οι μαθητές από τη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Θεσσαλία, τη Μυτιλήνη τη Λήμνο με καταλήψεις, πορείες και συγκεντρώσεις διαδηλώνουν για εθνικό θέμα, διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στη μειοδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.

Φρικιούν για αυτά οι συριζαίοι, που πριν γίνουν κυβέρνηση πρωταγωνιστούσαν στις σχολικές καταλήψεις, φοβούμενοι ενόψη εκλογών τη συντριβή τους στη Βόρεια Ελλάδα. Και χρησιμοποιούν την ίδια αποτυχημένη συνταγή  που εφάρμοσαν για τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια Θεσσαλονίκης και Αθήνας, όπου τα εκατομμύρια των   μετεχόντων σ’αυτά,  κατά τους συριζαίους,  ήταν ακροδεξιοί, χρυσαυγίτες, θρησκόληπτοι κ.λπ.

Ετσι και τώρα επιστρατεύτηκε η, βολική για το ΣΥΡΙΖΑ, «Χρυσή Αυγή» (γι’ αυτό δεν τελειώνει ποτέ η δίκη της)  για να της απονείμουν  το ρόλο του καθοδηγητή των μαθητών, ώστε μετά τα παπαγαλάκια τους των ΜΜΕ και η ... παπαγαλίνα της ΕΡΤ να κοψοράψουν τη συριζαίικη «αλήθεια». Ως και αντισυγκεντρώσεις με συμμετοχή και των χρηματοδοτούμενων από το Σόρος διέπραξαν.

«Η Κυβέρνησις είναι αποφασισμένη να πατάξη πάσαν αναρχικήν εκδήλωσιν, η οποία υπό το πρόσχημα του πατριωτισμού αποβλέπει ευθέως εις αντεθνικούς σκοπούς» Κωνσταντίνος Καραμανλής (πρωθυπουργός) 9/5/1956

Ο Τσίπρας θα υιοθετούσε ασμένως την καραμανλική δήλωση, αν δεν περιείχε τις αντίθετες στην «πολιτική ορθότητα» των αφεντικών του λέξεις και έννοιες «πατριωτισμός» και «έθνος».