Αντιμέτωπη με τα παραμύθια του «μονόδρομου» της ΕΟΚκαι της ΟΝΕ και του «όλοι θέλουν να μπουν» ορθώνεται η σημερινή χαώδηςπραγματικότητα της ΕΟΚ. Ας ξεκινήσουμε από μερικά στοιχεία, που δημοσιεύτηκανστον τύπο.

Μ. Βρετανία : Σύμφωνα με δημοσκόπησητηςBusiness forSterling το 80% των Βρετανών ηλικίας 18-24 χρονών είναι αντίθετοστην ΟΝΕ, όπως και το 69% των πολιτών κάθε ηλικίας, ενώ μόνο το 23% τάσσεταιυπέρ του ευρώ.

Στη Βρετανία ξεκίνησε εκστρατεία κατά της ένταξηςστην ΟΝΕ, που προβλέπεται να στοιχίσει 1,1 δις. Δρχ. και στην οποία συμμετέχεικαι η οργάνωση NewEurope του τέως γραμματέα των Εργατικών για τις Εξωτερικές Υποθέσεις,λόρδου Όουεν.

Οι Συντηρητικοί όχι μόνο αντιτίθενται στο ευρώ, αλλάστο μανιφέστο τους τονίζεται η ανάγκη νομοθετικού πλαισίου που θα εμποδίζειτην ΕΟΚ να αναμιχθεί σε θέματα παιδείας, υγείας και άμυνας, δηλ. πάει περίπατοη συνθήκη του Μάαστριχ, αν το Μάιο του 2002 επικρατήσουν στις εκλογές οιΣυντηρητικοί.

Δανία : Στις 28 Σεπτεμβρίου θα γίνειδημοψήφισμα για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ. Υπέρ της ΟΝΕ είναι η κυβέρνηση,τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι εργοδότες και τα συνδικάτα(!) και παρ' ολ^' αυτά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το αποτέλεσμαθα είναι οριακό. Δηλαδή επαναλαμβάνεται ό,τι έγινε το 1992 με τη συνθήκητου Μάαστριχ, που στο πρώτο δημοψήφισμα υπερίσχυσε οριακά το ΟΧΙ, για ναγίνει και δεύτερο (!!), που έδωσε οριακά το ΝΑΙ. Οι υποστηρικτές του Μάαστριχείναι οι ίδιοι που σήμερα υποστηρίζουν την ΟΝΕ.

Τυχόν αρνητικό αποτέλεσμα στη Δανία θα απογοητεύσειόσους στη Σουηδία επιθυμούν να σύρουν τη χώρα στην ΟΝΕ (με δεδομένη τηναντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών) και όσους στη Νορβηγία έχουντις κρυφές σκέψεις να προκαλέσουν και τρίτο δημοψήφισμα (ύστερα από ταδύο ΟΧΙ) για την ένταξη στην ΕΟΚ.

Γαλλία : Φαινομενικά η κρίση στη γαλλικήκυβέρνηση με την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών Σεβενεμάν εστιάζεταιστο ζήτημα του βαθμού αυτονομίας της Κορσικής. Όμως ο Σεβενεμάν είναι έναςαπό τους κύριους εκφραστές της γενικότερης αντίθεσης προς την ΕΟΚ (καταψήφισετη συνθήκη του Μάαστριχ), που συνεχώς διευρύνεται, λόγω των συνεπειών τηςένταξης.

Υπενθυμίζουμε την οργισμένη αντίδραση του στα όνειρατου Φίσερ για αναβίωση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του ΓερμανικούΈθνους. Αγρότες, ψαράδες, ταξιτζήδες και άλλοι προχώρησαν σε δυναμικέςκινητοποιήσεις και η Κομισιόν προειδοποίησε τη Γαλλία να σεβαστεί τις κοινοτικέςτης υποχρεώσεις και να διασφαλίσει την απρόσκοπτη κυκλοφορία προσώπων καιαγαθών. Αν, λοιπόν, στη Γαλλία συμβαίνουν αυτά, που είναι ο δεύτερος πυλώναςτης ΕΟΚ, είναι φανερό το πρόβλημα των άλλων χωρών.

Γερμανία : Αλλά και στον πρώτο πυλώνα,ενώ οι Γερμανοί επιχειρηματίες επιδιώκουν τη διεύρυνση της ΕΟΚ προς Ανατολάς,για να επεκτείνουν ης δραστηριότητές τους, η κοινή γνώμη στην πλειοψηφίατης διαφωνεί. Γι' αυτό ο Γερμανός επίτροπος για τη διεύρυνση Φερχόϊγκεν(σε πλήρη διάσταση με την κυβέρνηση) ζήτησε δημοψήφισμα, άποψη με την οποίασυμφώνησε και ο Γ.Γ. του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Μουντεφέρινγκ. Ταυτόχρονατα γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια αντιδρούν στη συρρίκνωση της εξουσίας τουςμέσα σε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία.

Αυστρία : Οι αρνητικές συνέπειες τηςένταξης της Αυστρίας στην ΕΟΚ ήρθαν πολύ γρήγορα και προκάλεσαν μεγάλεςκοινωνικές αντιδράσεις. Στις εκλογές η αντίθεση εκφράστηκε (δυστυχώς) μετην ενίσχυση και την άνοδο στην κυβέρνηση του δεξιού κόμματος του Χάϊντερ.Η ΕΟΚ προχώρησε σε κυρώσεις (!) κατά της Αυστρίας, που διόγκωσαν τις αντιδράσειςτόσο μέσα όσο και έξω από την Αυστρία. Στην πραγματικότητα η ΕΟΚ φοβάταιμήπως η αυστριακή κυβέρνηση, πιεζόμενη από τους ψηφοφόρους της, στραφείκατά της ΟΝΕ ή της ΕΟΚ.

ΕΥΡΩ

Τα προηγούμενα πρέπει να προστεθεί το κατρακύλισμα του ευρώ έναντι του δολαρίου.Όσοι είχαν αναλάβει εργολαβικά τη διαφήμιση της ΟΝΕ και του ευρώ μάλλονέχουν καταπιεί τη γλώσσα τους, αφού γίνεται πλέον φανερό ότι η ΕΟΚ συμμετέχειστις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης όχι ως ισότιμη των ΗΠΑ, αλλά ως οφτωχός τους συγγενής. Τι έγινε κ. Σημίτη με το «κλείδωμα» μας στην ΟΝΕ ;

Η προοπτική : Για το άμεσο μέλλον οιεπιδιώξεις αποκλίνουν. Οι ισχυρές χώρες επιδιώκουν τη δημιουργία διευθυντηρίουμε την καθιέρωση των ενισχυμένων συνεργασιών, κάτι που απορρίπτουν οι άλλεςχώρες (ήδη εκδηλώθηκαν έντονες αντιδράσεις σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλίακαι Βέλγιο). Η Γαλλική προεδρία διεμήνυσε στους ασθενέστερους εταίρουςτης : « είτε συμβιβάζεσθε με την καθιέρωση των ενισχυμένων συνεργασιώνείτε αναλαμβάνετε την ευθύνη μιας γενικευμένης ευρωπαϊκής κρίσης».

Αλλά και οι ισχυρές χώρες δεν αντιλαμβάνονται τιςενισχυμένες συνεργασίες με τον ίδιο τρόπο. Η Γαλλία επιδιώκει μέσω αυτώντην περιφρούρηση και ενίσχυση του εθνικού της κράτους (ακραία η αντίδρασηΣεβενεμάν στην αυτονομία της Κορσικής), ενώ η Γερμανία επιδιώκει την ομοσπονδίαμε υπέρβαση των εθνικών κρατών.

Αντιλαμβάνεται κανείς ποιο μέλλον περιμένει την Ελλάδαμέσα στη ζούγκλα της ΕΟΚ, ειδικά όταν η διακυβέρνησή της ανατίθεται απότον ελληνικό λαό σε υπαλλήλους των Βρυξελλών. Όσο γρηγορότερα αναπτυχθούνκινήματα αντίστασης, όσο γρηγορότερα διατυπωθούν οράματα και στρατηγικέςεξόδου από την ΕΟΚ και διαμόρφωσης άλλης, ανθρώπινης κοινωνίας τόσο πιοανώδυνη θα γίνει η αλλαγή πορείας.