Το "ευρωπαϊκό οικοδόμημα" παρουσιάζει καθυστερήσειςκαι κακοτεχνίες, που δε διορθώνονται. Τρίζει όλο και περισσότερο και τοερώτημα είναι πότε θα καταρρεύσει. Πάντως πολύ πριν ολοκληρωθεί.

Αν αγνοήσει κανείς όλα τα προπαγανδιστικά περί ισοτιμίαςτων εταίρων, περί ανταγωνιστικού (προς τις ΗΠΑ) πόλου, περί εξασφαλισμένηςπροόδου των λαών, απομένει μόνο η επιδίωξη εξουσίας και κέρδους από τουςστυγνότερους ανθρώπους της Ηπείρου.

Οξύνονται, λοιπόν, και οι αντιδράσεις των λαών (π.χ.το αρνητικό για την ΟΝΕ δημοψήφισμα στη Δανία), οξύνονται και οι μεταξύτους αντιθέσεις.

Στην Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας απειλήθηκε για πρώτηφορά ρήξη και πλήρες ναυάγιο. Οι διαφωνίες φάνηκε νααφορούσαν ζητήματα δομής και λειτουργίας, όπως:

• Η σύνθεση της Κομισιόν (αριθμός , επιτρόπων ανά χώρα)

• Η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου (αριθμός βουλευτών ανά χώρα).

• Ο τρόπος λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο (ψήφοι ανά χώρα) κτλ.

Πίσω απ' αυτά, όμως, κρύβονται τα μεγάλα συμφέροντατης Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και των ΗΠΑ που διεμβολίζουν την ΕΟΚ μέσω χωρών που ελέγχουν πλήρως ή μερικώς (Ιταλία, Ολλανδία, Μ. Βρετανία,Ελλάδα).

Η Σύνοδος ήταν προγραμματισμένη να κρατήσει 2 μέρες,αλλά κράτησε 5. Στην αρχή απειλήθηκε ρήξη Γερμανίας -Γαλλίας, που θα σήμαινε διάλυση της ΕΟΚ. Η Γερμανία ζήτησε για τον εαυτό της πρωτεύουσα θέση στον αριθμό ψήφων, αλλά η Γαλλία εξέφρασε την ανησυχία πολλών άλλων ότι αυτό θα είναι η αρχή για μια "γερμανική Ευρώπη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια". Έτσι η Γερμανία υποχώρησε, προσωρινά στο θέμα αυτό, αποσοβώντας το ναυάγιο,που θα ματαίωνε και την πολυπόθητη (για τη Γερμανία) διεύρυνση προς ανατολάς,Τελικά, όμως, ήταν η νικήτρια, αφού για πρώτη φορά ξεχώρισε ως η πρώτη δύναμη, με κυριαρχικές βλέψεις.

Τελικά, οι χαμένες ήταν οι μικρές χώρες, που υποβαθμίστηκαν με την καθιέρωση των "ενισχυμένων"

"συνεργασιών", παίρνοντας ως αντάλλαγμα επιπλέον θέσειςστο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν αποφασίζει για τίποτα, γι' αυτό, άλλωστε,απειλεί να μην επικυρώσει τη συνθήκη της Νίκαιας (!!) Παραμένει ανοιχτό το μεγάλο θέμα του χαρακτήρα της ΕΟΚ, που δε λύθηκε στη Νίκαια και παραπέμφθηκεσε μελλοντικές Συνόδους. Η Γερμανία με τους δορυφόρους της (π.χ. π Ελλάδα του Σημίτη επιδιώκει την Ομοσπονδία, ενώ η Γαλλία και άλλοι αρνούνται.

Η προσπάθεια μερικών να εμφανίσουν την Ευρωπαϊκή "Δύναμη Ταχείας Ανάπτυξης" των 60.000 ανδρών ως στρατιωτική απεξάρτηση από τις ΗΠΑ απέτυχε με τις σαφείς δηλώσεις του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Γ. Κοέν:"Αν (η Δύναμη) γίνει ανταγωνιστική προς το NATO,τότε το NATO θα μπορούσε να την καταντήσει λείψανο" (!) Με την ίδια διακριτικότητα οι ΗΠΑ προωθούν την εταιρική σχέση της Τουρκίας, παρότι η Τουρκία δεν εκπληρώνει καμιά προϋπόθεση.

Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά του λόφου. Μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις αναστάτωσαν τη Νίκαια κατά τη διάρκεια της Συνόδου. Μέχρι τώρα παρόμοιες εκδηλώσεις είχαμε στις συνεδριάσεις των παγκόσμιωνοργανισμών (Σιάτλ, Πράγα κ.τ.λ.). Τώρα αποδοκιμάστηκε η ΕΟΚ από μια διαδήλωση 100.000 ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί. [Πόσοι θα ήταν, άραγε, αν η Σύνοδος γινόταν στο Παρίσι;] Αν τέτοιες εκδηλώσεις γίνουν θεσμός σε κάθε Σύνοδο, είναι μια ελπιδοφόρα ένδειξη, γιατί επιταχύνουν την κατάρρευση του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος", (βλέπετε και πρόταση του ΑΣΚΕ σε άλλo άρθρο του παρόντος τεύχους).