Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΝΕΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Σε πρώτη ματιά φαίνονται λίγο περίεργα τα γεγονόταστη Μέση Ανατολή, με τη νέα ιντιφάντα, τον πόλεμο των Παλαιστινίων κατάτων Ισραηλινών. Και μάλιστα ενώ φαινόταν πως προχωρούσε η δημιουργία τουπαλαιστινιακού κράτους, αίτημα δεκαετιών των ξεριζωμένων Παλαιστινίων,για το οποίο χύθηκε τόσο αίμα.
Αν όμως παρατηρήσουμε προσεκτικά τα γεγονότα, εμφανήή διαφαινόμενα, θα αντιληφθούμε ότι νέες ισορροπίες έχουν διαμορφωθεί στηνευρύτερη περιοχή. Μέχρι τώρα το "πάνω χέρι" στη Μέση Ανατολή, το είχε τοΙσραήλ, λόγω της αμερικανικής και δυτικοευρωπαϊκής υποστήριξης και τηςυποχώρησης της δύναμης των αραβικών κρατών, εξαιτίας και των μεταξύ τουςδιενέξεων και διαφορών. Έτσι εξηγείται και ο πριν από λίγα χρόνια άξοναςΙσραήλ - Τουρκίας (όπου κυριαρχεί το εβραϊκό κεφάλαιο, με πολιτικό εκφραστήτον υπουργό Εξωτερικών Τζεμ).
Τώρα, όμως, όλα φαίνεται ότι αλλάζουν.Το Ιράκ βγαίνει από την απομόνωση, με πρωτοβουλία της Γαλλίας, που (μετάτη Ρωσία και την Κίνα) διαφοροποιήθηκε από τις ΗΠΑ στο εμπάργκο εις βάροςτου, την οποία ακολούθησαν, αμέσως και άλλες χώρες, ακόμη και η Τουρκία(!), λόγω, κυρίως, του πετρελαίου. Το Ιράν, καίτοι μη αραβικό αλλά μουσουλμανικό,ανέκαμψε και διεκδικεί ρόλο στην περιοχή, εχθρικό για το Ισραήλ. Η Συρία,κινείται καθώς και η Ιορδανία (έστω και εξ ανάγκης), μετά το θάνατο τουΧουσεΐν. Το κύρος της Λιβύης αποκαθίσταται και τα κατεξοχήν φιλοδυτικάκαθεστώτα της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας αναγκάζονται να παίρνουν,έστω και δειλά, θέσεις φιλοαραβικές, λόγω της δυναμικής του ισλαμικού κινήματοςστις κοινωνίες τους.
Το αποτέλεσμα είναι να ενεργοποιηθούν και όλες οι"φίλο" αραβικές δυνάμεις σε ΗΠΑ και Δυτ. Ευρώπη, λόγω του ανταγωνισμούγια το πετρέλαιο, και έτσι να ενισχύεται η αραβική δυναμική. Επόμενο ήταν,έτσι, και οι Παλαιστίνιοι να απαιτήσουν, πλέον, δυναμικά την άμεση ανακήρυξητου παλαιστινιακού κράτους, αψηφώντας τις ωμότητες των ισραηλινών αντιποίνωνκαι προκαλώντας ρήγματα και μέσα στην ισραηλινή πολιτική ηγεσία και κοινωνία,που αισθάνονται ότι πέρασε πια η εποχή που καθόριζαν τις εξελίξεις κατ'αποκλειστικότητα.
Πού θα σταθεροποιηθεί η νέα , δεν είναι ακόμη προφανές.Όπως κι αν έχει, πάντως, οι νέες εξελίξεις φέρνουν στο προσκήνιο της διεθνούςπολιτικής τον αραβικό παράγοντα, κάτι που η Ελλάδα έπρεπε να λάβει σοβαράυπόψη, λόγω και των παλαιών δεσμών που είχαν αναπτυχθεί επί δεκαετίες καιπουδιαλύθηκαν τα τελευταία χρόνια, ιδίως επί Σημίτη.