Το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας καθορίζεται από τις αλλαγές των διεθνών συσχετισμών, που σηματοδοτούνται με τη στρατιωτική επέμβαση και κατοχή των ΗΠΑ-Βρετανίας στο Ιράκ, το νέο αμερικανικό «δόγμα» της απροκάλυπτης παγκόσμιας κυριαρχίας, τη στάση των Γαλλογερμανών και, εν τέλει, από την όξυνση ή άμβλυνση των αντιθέσεων μεταξύ των παλαιών δυτικών «συμμάχων».

Όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε», οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν σοβαρή ανασφάλεια στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, που κινούνται στα πλαίσια της υποτέλειας. Αυτή συνίσταται στην αναγνώριση της πολιτικο-στρατιωτικής κηδεμονίας των ΗΠΑ και της κοινωνικοοικονομικής κυριαρχίας της Ε.Ε. (δηλ. των Γαλλογερμανών)

Όταν οι «προστάτες» έχουν αντιθέσεις, αυτές μοιραία αντανακλούν και στους εγχώριους εκφραστές τους, που βρίσκονται σ' όλα τα κόμματα που υπηρετούν αυτό το καθεστώς.

Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα και κυβέρνηση, παρόλο που απέφυγε να πάρει επίσημη θέση μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλογερμανών, με το πρόσχημα της προεδρίας της Ε.Ε, καθημερινά πλέον εμφανίζει φαινόμενα παραλυσίας. Ούτε οι γνωστές κυβερνητικές «επικοινωνιακές» πολιτικές, ούτε οι «επιχειρήσεις» ανάδειξης του πρωθυπουργού ως προσωπικότητας... πανευρωπαϊκών διαστάσεων, ούτε οι «επιτυχίες» της προεδρίας της Ε.Ε. με τις πολυτελείς φιέστες αποδίδουν πλέον. Ούτε καν οι θριαμβολογίες για την ένταξη της Κύπρου.

Τώρα προστέθηκε και η δημοσιοποίηση μέρους των αιτίων και υπαιτίων της μεγάλης κλοπής του Χρηματιστηρίου του 1999-2000, που κρατούσαν επιμελώς στη λήθη, και επαναφέρει στη μνήμη των θυμάτων τις περιουσίες τους που έχασαν. Το παρασκήνιο άνοιξε και φαίνεται ένα μικρό μέρος από το περιεχόμενό του.

Η περιβόητη δίκη της 17Ν, στην οποία είχαν επενδύσει μεγάλες πολιτικές προσδοκίες, εξελίσσεται σε φιάσκο.

Δείχνουν πανικοβλημένοι και πελαγωμένοι. Δεν προσποιούνται καν ότι ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Έχουν πεισθεί πως, ό,τι και να κάνουν, θα χάσουν τις εκλογές. Γι’ αυτό, άλλωστε, φουντώνει η συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου με την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.

Έτσι πλέον ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας τη μετριότητα του, ...δεν ασχολείται με τους ιθαγενείς και τα προβλήματα τους. Μετά το πέρας της προεδρίας (!) θα ασχοληθεί ... με ανασχηματισμούς, αφήνοντας για την ώρα τους παρατρεχάμενους να προτείνουν μέτρα και άλλους να συγκροτούν ... «αριστερές» πρωτοβουλίες. Στο μεταξύ «φροντίζει» ως προεδρεύων μόνο... πώς θ'αναδείξει τη χώρα στην Ε.Ε., δηλ. για τις μετέπειτα φιλοδοξίες του.

«Καμένη γη» μοιάζει πλέον η ελληνική οικονομία. Πρωτοφανή χρέη, υπερδανεισμό από τις τεράστιες σπατάλες και άδεια ταμεία, όπως

φαίνεται θ’αφήσουν στουςεπόμενους.

Η ΝΔ δείχνει να θέλει τις εκλογές όσο το δυνατόν αργότερα. Αντιλαμβάνονται εκεί ότι, κυβερνώντας εντός των δεδομένων πλαισίων, θα πρέπει-να ασκήσουν αντιλαϊκή πολιτική, που θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις, προετοιμάζοντας έτσι την επάνοδο των «προοδευτικών». Ή, αν τους έχουν αφήσει περιθώρια προεκλογικών παροχών, να αναβάλουν να πάρουν μέτρα, ως το 2005, οπότε θα γίνει η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό όμως είναι δύσκολο, λόγω των δεσμεύσεων που έχει επιβάλει η Ε.Ε. (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π.) και λόγω της μείωσης των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων.

Δεν είναι καν βέβαιοι για το μέλλον των σημερινών κομμάτων, αν οξυνθούν οι πραγματικές αντιθέσεις μεταξύ των ισχυρών χωρών.

Όμως υπάρχει και η περίπτωση να μη χρειασθούν το 2005 βουλευτικές εκλογές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αν επιτύχουν οι προσπάθειες της ΝΔ προσέγγισης άλλου κόμματος.

Κ.Κ.Ε. και ΣΥΝ επιγειρούν να «κεφαλαιοποιήσουν» την καθολική αντίδραση κατά της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ, για ν' αποκομίσουν εκλογικά οφέλη, με τις γνωστές μεθόδους, που οδηγούν σ' απογοητεύσεις και παροπλισμούς. Τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, επειδή τα κόμματα αυτά και τα μετωπικά τους σχήματα δεν είναι διατεθειμένα να θίξουν το πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σύστημα της χώρας. Και το δείχνουν.

Όσο οι αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών απέναντι στη γενικευμένη βαρβαρότητα, που εκδηλώνεται παγκόσμια και εσωτερικά, εντείνονται, τόσο θ'αυξάνονται οι ελπίδες για την επάνοδο τους στην πολιτική, ώστε να καθορίζουν ενεργητικά το μέλλον τους και τις πολιτικές δυνάμεις που το εκφράζουν.