Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει τελευταία με τις προσπάθειες που γίνονται για να καταργηθούν κεκτημένα των εργαζομένων, στο όνομα δήθεν της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα της αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και της αρπαγής και της τελευταίας δραχμής των εργαζομένων. Έτσι με το ελαστικό ωράριο επιχειρούν να περιορίσουν τις υπερωρίες, που έτσι κι αλιώς δεν πλήρωναν, και με το ελαστικό 48ωρο να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους σαν μηχανές, αδιαφορώντας για την προσωπική τους ζωή, τις ανάγκες τους και τις αντοχές τους.

Οι εργοδότες στην ΕΕ αντέδρασαν στην αυστηρή εφαρμογή του 48ώρου, που καταργεί εξαιρέσεις που επιτρέπουν μέχρι 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Το ευρωκοινοβούλιο έκανε πρόταση για κατάργηση κάθε εξαίρεσης,

αλλά υπήρξε θύελλα αντιδράσεων. Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία εργοδοτικών οργανώσεων UNICE ανακοίνωσε ότι η απόφαση του Κοινοβουλίου είναι ασύμβατη με την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας. Η Συνομοσπονδία της Βρετανικής Βιομηχανίας εκτίμησε πως η κατάργηση των εξαιρέσεων καταστρέφει τη φιλοδοξία της ΕΕ να γίνει η ανταγωνιστικότερη οικονομία του κόσμου μέχρι το 2010. Ο Μπλερ δήλωσε ότι δε θα εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, αφού στην Βρετανία υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν ακόμη και 80 ώρες εβδομαδιαίως!

Τελικά τη λύση έδωσε ο υπάλληλος των εργοδοτών, ο επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων Βλαντιμίρ Σπίντλα, που απέρριψε την πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τόσο δημοκρατικά λειτουργεί η ΕΕ και έτσι φροντίζει για τους λαούς της.