Πέρασε το καλοκαίρι χωρίς, αυτή τη φορά, τη θερινή ραστώνη. Τα προβλήματα διογκώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν, με επιδείνωση σε όλους τους τομείς. Και αν στα εξωτερικά θέματα εμφανίστηκαν κάποιες ρωγμές, που θα μπορούσαν στους αισιόδοξους να δημιουργήσουν κάποιες ελπίδες για αξιοποίηση των διαφαινόμενων αντιθέσεων στην κυβερνητική (όχι μόνο της Ν.Δ. …) και στην «αντιπολιτευόμενη» παράταξη, στα εσωτερικά το μέτωπο της κατολίσθησης παραμένει συμπαγές και οι εκφραστές του αμετανόητοι.

Εξωτερικό μέτωπο

Στα γεγονότα του Λιβάνου, με την αποτυχία της τυχοδιωκτικής πολιτικής ΗΠΑ και Ισραήλ, η ελληνική πολιτική εμφανίστηκε συγκρατημένη και το δίδυμο Ντόρας-Γιωργάκη δεν μπόρεσε να εκδηλωθεί ελεύθερα. Κέρδος. Επίσης, οι συμφωνίες με τον Πούτιν αποτέλεσαν ευνοϊκή εξέλιξη.

Στα ελληνοτουρκικά, όμως, και στο Κυπριακό η κατάσταση επιδεινούται ανησυχητικά. Η κυπριακή κυβέρνηση έχει εγκαταλειφθεί από την ελλαδική, που θεωρεί ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. αυτομάτως συνεπάγεται δίκαιη λύση. Έτσι η Τουρκία δεν πτοείται από τις υποδείξεις για εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, αντιθέτως έσπασε το μορατόριουμ των πτήσεων στο Αιγαίο, τα δε τουρκικά ΜΜΕ συνεχίζουν τις επιθέσεις τους κατά της Ελλάδας. Οι ξεφωνημένοι ανανιστές οργανώνονται πυρετωδώς. Ντόρα,

Γιωργάκης, Σημίτης, Στεφανόπουλος και σία, με σημαία την απροκάλυπτη πλέον «Καθημερινή» (μετά την απομάκρυνση του μέχρι τώρα διευθυντή της Κ. Αγγελόπουλου και τις μεταγραφές «αστέρων», όπως οι Παπαχελάς και Μανδραβέλης) και απροσχημάτιστους κήρυκες το Δρουσιώτη της «Ελευθεροτυπίας» και τα διάφορα λουλούδια του συγκροτήματος Λαμπράκη και του ΕΛΙΑΜΕΠ, επιχειρούν ολομέτωπη επίθεση υπέρ των απαιτήσεων Τουρκίας-ΗΠΑ-Αγγλίας. Βιάζονται και αγωνιούν …

Από την άλλη, οι άλλοι (που διαπερνούν όλο το πολιτικό φάσμα) φαίνεται να διστάζουν έως και να αντιδρούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «αποφασιστική» στάση του εκπροσώπου του υπ. Εξωτερικών (που δεν κατόρθωσε ακόμη η Ντόρα να τον αλλάξει …) σε φανερή αντίθεση με την «προϊσταμένη» του, που στην τελευταία «τρυφερή» συνάντησή της με τον Γκιουλ δεν πρόφερε ούτε λέξη για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Κύπρου!! Ευτυχώς, ακόμη και ο Πρόεδρος Κ. Παπούλιας οδηγείται σε στάση ελπιδοφόρα, αρκεί να υπάρξει γενικότερη εθνική αφύπνιση. Πάντως η Τουρκία δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες της. Οι ΗΠΑ φαίνονται αποφασισμένες να προχωρήσουν στην ίδρυση κουρδικού κράτους, που θα δυναμιτίσει τα θεμέλια του δικού της κεμαλικού κράτους. Στην Ε.Ε. επικρατεί μεγάλη δυσαρέσκεια με την Τουρκία, που είναι αναγκασμένη (για να μη διαλυθεί) να μην κάνει την παραμικρή παραχώρηση που θα έδινε τα προσχήματα για την ένταξή της. Ακόμη και η ίδια η Ντόρα αναγκάστηκε από την έδρα του ΟΗΕ να απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις για τη Θράκη και να θυμίσει τη συρρίκνωση του ελληνισμού της Πόλης (από 100.000 σε 3.000) με ταυτόχρονη αύξηση των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης (από 80.000 σε 120.000).

Εσωτερικό μέτωπο

Εδώ τα πράγματα, δυστυχώς, ακολουθούν σταθερά την κατηφόρα. Σε όλα τα πεδία. Και αναμένονται θύελλες, έστω και αν οι αντιπολιτευτικές φωνές παραμένουν καθαροί ρητορισμοί. Η θατσερική πολιτική και το ξεπούλημα των πάντων διευρύνονται εν ονόματι των «πλεονεκτημάτων» του ελεύθερου ανταγωνισμού(!!), που όμως με την αποκάλυψη του σκανδάλου της ΜΕΒΓΑΛ (μέσα σ’ όλα τ’ άλλα που αποκαλύπτονται και τα πολύ περισσότερα που δεν αποκαλύπτονται) αποδείχτηκε πως δεν υπάρχει! Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, αντί να αντιμετωπιστεί με αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων και άρα την αύξηση της ζήτησης-κατανάλωσης, επιχειρείται να καλυφθεί με … αύξηση των δανείων κατανάλωσης, δηλ. με διπλή θηλιά στο λαιμό των θυμάτων τους. Δε φτάνει που τους απομυζούν ποικιλοτρόπως, πρέπει τώρα όσα τους παίρνουν να τα … χρεωστούν κι από πάνω.

Οι ανεξέλεγκτες αυξήσεις βάζουν φωτιά στις τσέπες των εργαζομένων, αλλά η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο να προστατεύει τα υπερκέρδη των επιχειρηματιών.

Οι αρχόμενες κινητοποιήσεις-απεργίες στο χώρο της παιδείας, που θα ενισχυθούν με αυτές των φοιτητών μετά τις συμπτυγμένες περιόδους εξετάσεων Σεπτέμβρη-Οκτώβρη, πιστοποιούν τους πραγματικούς στόχους των (όντως απαραίτητων, όχι όμως αυτών των) μεταρρυθμίσεων της μητσοτακικής Μαριέτας. Αυτή, μάλιστα, στο βωμό της ενίσχυσης των μέτρων «εμπιστοσύνης» με την Τουρκία της Ντόρας, θέσπισε τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία! Και ακολουθούν το εργατικό, το ασφαλιστικό κ.λ.π., που μας υπαγορεύει η Ε.Ε.!

Θυελλώδες το ερχόμενο φθινόπωρο, λοιπόν, ιδιαίτερα αν τα αποτελέσματα των δημοτικών-νομαρχιακών εκλογών δεν είναι ευνοϊκά και για τους δύο …

Η διαφθορά, δίκοπο μαχαίρι για τους εμπνευστές της

Γράφαμε παλιότερα ότι η μόνη πιθανότητα να εμφανιστεί ο Κ. Καραμανλής ως ανεκτός πολιτικός θα ήταν η, μερική έστω, τιμωρία των ηρώων της απίστευτης πασοκικής καταλήστευσης των πάντων και η επιστροφή, μερική έστω κι αυτή, των κλοπιμαίων. Και στοιχηματίζαμε ότι ούτε ένας δε θα πληρώσει, κάτι που δυστυχώς μέχρι τώρα επαληθεύτηκε. Πίστευαν ίσως ότι οι πασοκτζήδες θα εκτιμούσαν την «αβρή» αυτή στάση της κυβέρνησης και θα έκλειναν τα μάτια σε τυχόν(!) νεοδημοκρατικά ολισθήματα, όπως έκαναν και το 1981. Και, φυσικά, έγραψαν «λάθος».

Η διαφθορά δεν οφείλεται στη «νοοτροπία των Ελλήνων», ούτε στη «γραφειοκρατία», όπως προσπάθησαν να μας εξηγήσουν στο καθοδηγούμενο γκάλοπ της «Ελευθεροτυπίας» αυτοί που φοβούνται τις επιπτώσεις της ενδεχόμενης συνειδητοποίησης των αιτίων αυτής της γάγγραινας στο σώμα της κοινωνίας μας.

Η διαφθορά είναι αναγκαστικό σύμπτωμα του συστήματος του ανεξέλεγκτου ιδιωτικού κέρδους και, ειδικά στη χώρα μας, παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, λόγω του καθεστώτος της εξάρτησης και της νοοτροπίας που δημιουργεί στους κυβερνώντες, όπως αναλυτικά έχουμε γράψει πολλές φορές. Οι νεοδημοκράτες, επωφελούμενοι της γενικής αηδίας που προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ, επέπεσαν στην εξουσία, όχι για να εξυγιάνουν την κοινωνία μας (δεν είχαν ποτέ τέτοιες ευαισθησίες!), αλλά για να εξυγιάνουν τις … τσέπες τους. Η γενική ατιμωρησία τους οδηγεί σε απροκάλυπτη ασυδοσία. Όλους, σχεδόν. Και μπορεί ο κ. Καραμανλής να ζητά τη βοήθεια των … πολιτών για την καταπολέμησή της, όμως δεν είχαν όλοι οι νεοδημοκράτες θείο από την Πρώτη των Σερρών, ώστε να τους έχει εξασφαλίσει δια βίου. Και οι πασοκτζήδες μυρίστηκαν λαβράκι και επέπεσαν λάβροι για να καταγγείλουν τη διαφθορά(!), εκμεταλλευόμενοι και την απίστευτη ανικανότητα της Ν.Δ. να επωφεληθεί ακόμη και από τη δική της μερική απόπειρα τιμωρίας δικών της ανθρώπων!

Το ΠΑΣΟΚ πήρε πρόσκαιρη ανάσα

Το ΠΑΣΟΚ, οι φυλλάδες του και τα κανάλια του τις μέρες αυτές αγαλλιούν. Παρότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ δεν ανεβαίνουν (μειώνονται, μάλλον) πιστεύουν ότι η ενορχηστρωμένη σκανδαλολογία θα φθείρει τη Ν.Δ. και θα μειώσει τη διαφορά. Βρήκαν τη μεγάλη, όπως φαντάζονται, ευκαιρία και μάλιστα παραμονές εκλογών. Δεν ορρωδούν προ ουδενός. Επιτίθενται κατά πάντων χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ξεφωνημένα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ «αγανακτούν» καθημερινά στα κανάλια για τη νεοδημοκρατική διαφθορά!!

Εις μάτην τους συμβουλεύουν κάποιοι να είναι πιο συγκρατημένοι. Πριν λίγο καιρό τ. υπουργός του ΠΑΣΟΚ είπε την αλήθεια: «Τα κάναμε μπάχαλο! Διαλύσαμε τη χώρα!». Και άλλος τ. υπουργός κατήγγειλε ότι βουλευτές και του δικού του κόμματος είναι στα μισθολόγια εταιριών! Εκείνοι, όμως, ατιμώρητοι και αποχαλινωμένοι, με το «σύνδρομο της στέρησης» σε έξαρση εξορμούν για την ανάκτηση της εξουσίας. Δεν αισθάνονται καν την ανάγκη να ψελλίσουν έστω γιατί τη θέλουν, πώς θα τη χρησιμοποιήσουν, τι στόχους έχουν. Μια «δίκαιη κοινωνία» ευαγγελίστηκε ξαφνικά ο θλιβερός αρχηγός τους στη Θεσσαλονίκη, χωρίς βέβαια να εξηγήσει πώς θα την πετύχει με τα «νέα τζάκια» που πρώτος εγκαινίασε, με τα ναρκωτικά και με τους Αμερικάνους του.

Αστεία θα ήταν η κατάσταση, αν δεν ήταν τραγική για τη χώρα.

Τα άλλα κόμματα

Ευάριθμα στελέχη του ΣΥΝ ετοιμάζονται να φορέσουν δημαρχιακά και νομαρχιακά (συμβούλων, έστω) φράκα, ως λάφυρα της συμπόρευσης με το ΠΑΣΟΚ, παρά τα όσα είχαν διακηρύξει στεντόρεια λίγο ενωρίτερα. Και ταυτόχρονα βολιδοσκοπούν εαυτούς για ανάλογη σύμπραξη και στις εθνικές εκλογές, μια που οι οιωνοί είναι μάλλον αρνητικοί γι’ αυτούς και ο εκλογικός νόμος το επιτρέπει.

Το ΚΚΕ έχει ανεβάσει τους αντιπολιτευτικούς του τόνους (το 1989 δεν είναι πολύ μακριά, για να επιδιώκει πάλι συμμετοχή σε κυβέρνηση), ευελπιστώντας βάσιμα ότι θα ανεβάσει τα εκλογικά του ποσοστά, όχι γιατί προτείνει κάποιο θελκτικό και αξιόπιστο πολιτικό πρόγραμμα, αλλά γιατί προβάλλει ως η πιο πρόχειρη λύση για μια ψήφο διαμαρτυρίας. Ψήφο διαμαρτυρίας αναμένει βάσιμα και ο ΛΑΟΣ από ψηφοφόρους που δεν κατανοούν την απόλυτη υποκρισία του.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα έπρεπε να γίνει; Το ΑΣΚΕ δίνει τις προτάσεις του και αναμένει από όσους πράγματι ανησυχούν να αφήσουν κατά μέρος τις αυταπάτες τους για τις δυνατότητες παρεμβάσεων εκ των έσω(!) και τις εκλογικεύσεις των δικών τους αναμονών και αναβολών. Και να το πάρουν απόφαση. Ο δρόμος δε θα είναι σύντομος ούτε εύκολος, είναι όμως ο μόνος.