Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΣΧΟΛΙΑ

Δωράκια στους «νταβατζήδες»: συνέχεια με το Βοτανικό…

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική Σημίτη ως προς την κατασκευή γηπέδων ποδοσφαίρου για τους μεγάλους συλλόγους, στην πραγματικότητα για τους ιδιοκτήτες τους. Μετά τη σκανδαλώδη σύμβαση για το «Καραϊσκάκη», που υπέγραψε ο Σημίτης, με την οποία χάρισε ένα στάδιο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής όχι στον Ολυμπιακό αλλά στον Κόκκαλη, για να το γκρεμίσει και να το εκμεταλλεύεται για 50 χρόνια(!), τώρα έπεται το γήπεδο του ΠΑΟ, για λόγους «ίσης μεταχείρισης».
Το στάδιο θα κατασκευασθεί από το δήμο, δηλαδή από το φορολογούμενο, με το πρόσχημα της διπλής ανάπλασης των περιοχών του Βοτανικού και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αλλά θα το διαχειρίζεται αποκλειστικά ο πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ως κυρίαρχος ενοικιαστής, που θα μπορεί στο μέλλον να αποκτήσει κυρίαρχα δικαιώματα σε οριζόντιες και κάθετες ιδιοκτησίες, μέσω της γνωστής δημιουργικής ασάφειας.
Φαίνεται ότι το «όπιο» που δίνουν οι μεγαλοϊδιοκτήτες στις στρατιές των πιστών τους, για να ξεχνούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πρέπει να το πληρώνει όλος ο ελληνικός λαός…

Δωράκια και στους καναλάρχες της περιφέρειας με κοινοτικό χρήμα

Μαθαίνουμε από τις εφημερίδες ότι μεγάλο μερίδιο από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης θα διατεθεί από τον υπουργό Τύπου κ. Ρουσόπουλο για την ενίσχυση των καναλιών με τοπική λήψη από Αθήνα και την περιφέρεια, συνεχίζοντας έτσι τις πρακτικές των καθεστωτικών (όπως ο ίδιος τους χαρακτήριζε ως αντιπολίτευση) προκατόχων του. Συγκεκριμένα θα ενισχυθούν 235 κανάλια, πολλά από τα οποία έχουν αρχίσει ήδη τις … διθυραμβικές κριτικές προς τον κύριο Ρουσόπουλο.
Η αντιπολίτευση, παρόλα αυτά, αντιδρά χλιαρά, αν δεν σιωπά, αφού προφανώς γνωρίζει ότι είναι πάγια τακτική της Ε.Ε. να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις τύπου, προκειμένου να συμμετέχουν στην πλύση εγκεφάλου, που στόχο έχει να μας πείσει πόσο έχουμε ωφεληθεί ως τώρα από τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε..
Αλήθεια, η στήριξη αυτή δε συνιστά παραβίαση των κανόνων του «ανόθευτου ανταγωνισμού», σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε.; Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προσφεύγουν τα κοινοτικά όργανα εναντίον της Ελλάδας, όπως έχουν πράξει μέχρι τώρα πολλές φορές, όπως στην περίπτωση της Ολυμπιακής; Ίσως ο εκμαυλισμός της κοινής γνώμης δεν εμπίπτει στους κοινοτικούς κανόνες λειτουργίας της αγοράς