Οι ΗΠΑ πίστευαν ότι θα ήταν σχετικά εύκολη υπόθεση να περάσουν τα σχέδια τους στα Βαλκάνια. Επιδιώκουν, και το έχουν καταφέρει ως ένα σημείο, να δημιουργήσουν ένα τόξο-ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, με Βουλγαρία – Σκόπια – Κόσοβο – Μαυροβούνιο και, βέβαια, την Αλβανία. Ελπίζουν ότι, μετά την επίθεσή τους, πέτυχαν να αποδυναμώσουν τη Σερβία για αρκετά χρόνια και να προωθήσουν «δικά τους» πρόσωπα στη σερβική εξουσία.

Στο πλαίσιο αυτών των σχεδίων προωθούν την ανεξαρτησία του Κοσόβου, όπου η πλειονότητα των κατοίκων, εκτός της βορειοανατολικής ζώνης του, είναι Αλβανόφωνοι. Ανιστόρητοι, όμως, όπως είναι, δε λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι για τους Σέρβους το Κόσοβο αποτελεί το εθνικό μας λίκνο, απ’ όπου διώχτηκαν από τους Οθωμανούς και όπου εγκαταστάθηκαν επήλυδες Αλβανοί, για να επωφελούνται στη λεία και τα εκκενούμενα εδάφη.

Τα τελευταία 2 χρόνια οι Αμερικάνοι και τα όργανά τους στην περιοχή (και στην Ελλάδα...) διέδιδαν ότι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου από τη Σερβία, που τώρα, μετά τους άγριους βομβαρδισμούς, βρίσκεται υπό νατοϊκή διοίκηση, ήταν ζήτημα ημερών. Συνέχεαν, όμως, τις επιθυμίες τους με την πραγματικότητα, που είναι εντελώς διαφορετική. Έτσι, ενώ, υποτίθεται, συνεχίζονταν οι συζητήσεις ανάμεσα στους Σέρβους και Αλβανοκοσοβίτες στη Βιένη, παρουσίασαν ένα σχέδιο, τάχατες, του ΟΗΕ, αυτό του Αχτισάαρι, και καταμετρούσαν τις αντιδράσεις.

Το σχέδιο αυτό, που προβλέπει ανεξαρτησία υπό όρους, δε γίνεται δεκτό από κανένα, εκτός από τις ΗΠΑ. Οι Σέρβοι το απορρίπτουν, ακόμη και τα δυτικόστροφα κόμματα. Το ίδιο και οι περισσότεροι των αλβανόφωνων, που πίστευαν ότι οι Αμερικάνοι τους είχαν εξασφαλίσει πλήρη ανεξαρτησία. Η Ε.Ε. είναι διστακτική, με την Αυστρία μάλιστα να αντιτίθεται ανοικτά. Και οι Ρώσοι δηλώνουν ότι, αν εφαρμοστεί ένα τέτοιο σχέδιο στο Κόσοβο, θα προωθήσουν κι εκείνοι την «ανεξαρτησία» της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας από το αμερικανικό προτεκτοράτο της Γεωργίας στον Καύκασο και αφήνουν να εννοηθεί ότι θα ευνοούσαν την απόσχιση του βορειοανατολικού Κόσοβου, που θα ενωνόταν με τη Σερβία.

Δεν φαίνεται να ευοδούνται, λοιπόν, τα αμερικανικά σχέδια, τουλάχιστον για την ώρα και κάτι τέτοιο θα ήταν ευοίωνο για την αποτυχία και των άλλων «σχεδίων» τους, που θα μετέτρεπαν τα Βαλκάνια ολόκληρα σε ένα αμερικανικό προτεκτοράτο, με απροσμέτρητες αρνητικές εξελίξεις για όλους μας.

Όσο για τις ελληνικές «αντιδράσεις», δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε τίποτα θετικό, όταν στο Υπ. Εξωτερικών ευρίσκεται η θυγατέρα του Μητσοτάκη, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να εξασφαλίσει το αμερικανικό χρίσμα για πρωθυπουργία στη χώρα μας έναντι πάσης θυσίας, σε βάρος φυσικά της Ελλάδας. Και ο κίνδυνος γίνεται ακόμη μεγαλύτερος, αν, παραμένει στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ ο Γιωργάκης...