Α) Οποιαδήποτε συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων πρέπει να περιέχει ως πρώτο όρο ότι οι γείτονές μας θα αποδεχθούν α) ότι η αρχαία μακεδονική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά είναι ελληνική, β) ότι μακεδονικό έθνος δεν υπάρχει και (συνεπώς) γ) ότι δεν υπάρχει καμιά μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα. Οι γείτονες θα πρέπει να αποκαταστήσουν στα σχολικά τους βιβλία την ιστορική αλήθεια και προς αυτή την αλήθεια θα πρέπει να συμμορφωθούν το Σύνταγμά τους, όλοι οι δημόσιοι φορείς και οι «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Μόνο τότε σημαίνει ότι παραιτούνται αυτοί και οι προστάτες τους από βλέψεις εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας.

Β) Το γειτονικό μας κράτος δε δικαιούται να περιέχει στην ονομασία του τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγό της, αφ’ ενός γιατί μόνο ένα μικρό τμήμα του ανήκει στο γεωγραφικό χώρο της ιστορικής Μακεδονίας, αφ’ ετέρου γιατί ο σφετερισμός του ονόματος επιτρέπει ανά πάσα στιγμή την επαναφορά επεκτατικών σχεδίων. Οι γείτονες δικαιούνται, εάν το επιθυμούν, να ονομάζουν «Βόρεια Μακεδονία» το νότιο τμήμα του κράτους τους που ανήκει στο χώρο της ιστορικής Μακεδονίας, με τη σαφή διευκρίνηση ότι πρόκειται για γεωγραφικό προσδιορισμό.

Γ) Ο γεωγραφικός χώρος της ιστορικής Μακεδονίας με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) έχει διαμοιραστεί σε 3 κράτη. Η Ελλάδα θεωρεί ότι ο γεωγραφικός χώρος που της αποδόθηκε ήταν αυτός που της αναλογούσε, με βάση την πληθυσμιακή σύνθεση, γι’ αυτό θεωρεί τα σύνορά της σταθερά και απαραβίαστα.

Μόνον εάν υπάρξει συμφωνία στα παραπάνω 3 σημεία, μπορούμε να αποκαταστήσουμε σχέσεις συνεργασίας και καλής γειτονίας, προχωρώντας σε άλλες συμφωνίες στους τομείς της οικονομίας, του εμπορίου, της επιστήμης, του πολιτισμού, της προστασίας του περιβάλλοντος κ.λπ.

Το ΑΣΚΕ δε συμμερίζεται την άποψη ότι πρέπει να υποχωρήσουμε και να δεχθούμε σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια, ώστε πιο απερίσπαστοι να αντιμετωπίσουμε την τουρκική απειλή. Κάθε δική μας υποχώρηση αποθρασύνει και τους Σκοπιανούς και όλους τους άλλους που επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα.

Μια ελληνική στρατηγική

Είναι προφανές ότι με τα σημερινά δεδομένα, με τη θρασύτατη συμπεριφορά των γειτόνων μας, που τροφοδοτείται από την υποστήριξη των προστατών τους και την ελληνική δουλικότητα προς τους Δυτικούς, δεν προβλέπεται να υπάρξει σύντομα λύση με τους παραπάνω όρους. Βεβαίως ο χρόνος μέχρι τώρα λειτούργησε σε βάρος της Ελλάδας, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να αυτοκτονήσει η Ελλάδα. Αντιθέτως, είναι λόγος για να αλλάξει πολιτική, για να αρχίσει ο χρόνος να λειτουργεί αντίστροφα, υπέρ μιας λύσης που θα συμβάλλει στην ασφάλεια και την ειρήνη της Βαλκανικής.

Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει καλή πρόθεση από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει μια πολιτική που θα αποδεικνύει στους γείτονες ότι με τη αδιαλλαξία τους χάνουν περισσότερα από όσα κερδίζουν.

Α) Το πρώτο δικό μας βήμα πρέπει να είναι η καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η οποία λειτούργησε σε βάρος της Ελλάδας. Επειδή τη συμφωνία αυτή την παραβιάζουν διαρκώς και ποικιλοτρόπως οι γείτονές μας (επεκτατική προπαγάνδα, επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, χρήση άλλου ονόματος στον ΟΗΕ, παρακώλυση των διαπραγματεύσεων για την οριστική ονομασία κ.λπ.), δε δεσμευόμαστε ούτε από το 12μηνο που προβλέπει η συμφωνία αυτή από τη στιγμή της καταγγελίας μέχρι την κατάργησή της. Θεωρούμε ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία έχει ήδη καταργηθεί.

Β) Επειδή η Ελλάδα τήρησε με το παραπάνω τις υποχρεώσεις της που απέρρεαν από την Ενδιάμεση Συμφωνία (χρήση ονόματος, εμπορικές διευκολύνσεις, σοβαρότατες υποχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις για την οριστική ονομασία κ.λπ.) και σε αντάλλαγμα εισέπραξε προκλήσεις, πρέπει να θεωρεί ότι αδυνατεί να διατηρεί σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με το γειτονικό κράτος για όσο διάστημα το κράτος των Σκοπίων συνεχίζει αυτή την πολιτική. Έτσι πρέπει: α) να κλείσουν τα Γραφεία Συνδέσμου, που λειτουργούν στις δύο πρωτεύουσες ως διπλωματικές αντιπροσωπείες, β) να σταματήσει η διακίνηση εμπορευμάτων δια μέσου των συνόρων, εφ’ όσον τα συνοδευτικά έγγραφα περιέχουν το όνομα χώρας το οποίο η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει, γ) να αποσυρθούν οι ελληνικές επενδύσεις κρατικών και δημοσίων οργανισμών και να δοθούν κίνητρα να γίνει το ίδιο και με τις ιδιωτικές, δ) να απαγορευτεί η διακίνηση προσώπων (εργατών, τουριστών κ.λπ.), εφ’ όσον στα διαβατήριά τους αναγράφεται ή σφραγίζεται το όνομα χώρας που η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει, ε) να σταματήσει κάθε ελληνική χρηματοδότηση προς τα Σκόπια μέσω οποιουδήποτε «προγράμματος» και στ) το ελληνικό κράτος επιτέλους να αρχίσει να ενδιαφέρεται για την ελληνική μειονότητα που ζει στο κράτος των Σκοπίων.

Γ) Το ελληνικό κράτος πρέπει να ενημερώσει τους πολίτες του για το πρόβλημα των Σκοπίων και για όλα τα εθνικά μας θέματα (όπως κάνουν όλες οι χώρες του κόσμου) και πρώτα τη μαθητική νεολαία, π.χ. το βιβλίο επιλογής της Β΄ Λυκείου «Θέματα Ιστορίας» (που δε διδάσκεται!!) να περιληφθεί στα υποχρεωτικά μαθήματα. Τα πανεπιστήμια, που σήμερα κατά κανόνα προωθούν κάθε ανθελληνική προπαγάνδα (π.χ. Πάντειος), να συμβάλουν επίσης στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας μέσω: α) του περιεχομένου των σπουδών τους, β) εκδηλώσεων, γ) εκδόσεων που προορίζονται για βιβλιοθήκες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δ) μορφωτικών ανταλλαγών, ε) του διαδικτύου κ.λπ. Με δεδομένο ότι κανένας σοβαρός επιστήμονας που σέβεται το λειτούργημά του δεν υποστηρίζει τις ανοησίες των Σκοπίων, το θέμα πρέπει να έρθει και στα αρμόδια όργανα της UNESCO (η οποία και σε άλλα ζητήματα, αντίθετα με το Γ.Γ. του ΟΗΕ, έχει αποδείξει ότι δεν ελέγχεται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προς το παρόν τουλάχιστον).

Δ) Η εξάρτηση της Ελλάδας από τη Δύση μας ζημιώνει συνεχώς σε όλες τις εθνικές μας υποθέσεις. Τα όργανα (οι διάδρομοι, για την ακρίβεια) της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ είναι οι δυσμενέστεροι χώροι για να δοθούν δίκαιες λύσεις. Να μην έχουμε αυταπάτες ότι οι «σύμμαχοι», οι «εταίροι» και οι «μεσολαβητές» πρόκειται να πειστούν από τα επιχειρήματά μας, γιατί αυτοί πρώτοι επιδιώκουν την αποδυνάμωση του ελληνισμού και τη συρρίκνωση της εδαφικής μας ακεραιότητας και κατά δεύτερο λόγο οι «χωροφύλακές» τους (πασίγνωστος, πλέον, ο ρόλος των ’γγλων στην Κύπρο). Μια αδέσμευτη Ελλάδα μπορεί να βρεί πραγματική και σταθερή συμπαράσταση απ’ όλες τις χώρες που αντιτάσσονται στην αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση (Ρωσία, Κίνα, αραβικές χώρες, χώρες της Λατ. Αμερικής κ.λπ.), που δε θέλουν την ενίσχυση ενός αμερικανικού προτεκτοράτου στο κέντρο των Βαλκανίων, ακόμη και από χώρες που σήμερα συμπλέουν με τους Αμερικανούς, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα θίγονται, π.χ. Βουλγαρία. Ακόμη και μέσα στις ΗΠΑ και στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες μπορούν να κινηθούν δυνάμεις υπέρ των ελληνικών θέσεων. Πολύτιμος μπορεί να αποβεί ο ρόλος της ομογένειας στις χώρες αυτές, εφ’ όσον ενισχυθεί από το ελληνικό κράτος και δεν αγωνίζεται αβοήθητη, όπως μέχρι σήμερα.

Από τις 123 χώρες που μέχρι τώρα αναγνώρισαν το κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» πρέπει επιτέλους να ζητήσει η Ελλάδα να πάψουν να χρησιμοποιούν στις διμερείς τους σχέσεις με τα Σκόπια όνομα που μας προσβάλλει, διαφορετικά να γνωρίζουν ότι δε θα έχουν ομαλές εμπορικές ή άλλες σχέσεις με την Ελλάδα. Πολλές από τις 123 χώρες έχουν σοβαρούς λόγους να αλλάξουν στάση και να υποστηρίξουν την Ελλάδα.

Επαναλαμβάνουμε πως το πρόβλημα (εδώ που μας έφτασαν οι εθελόδουλοι που μας κυβερνούν) δεν πρόκειται να έχει μια εύκολη ή γρήγορη λύση. Πολύ περισσότερο εάν η πολιτική μας ηγεσία σύσσωμη (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) συνυπογράψει μια οποιαδήποτε «λύση» με σύνθετη ή διπλή ή άλλη απαράδεκτη ονομασία, που θα ενισχύσει την επιθετικότητα εναντίον της χώρας μας. Ίσως έχουν τη δυνατότητα να περάσουν μια τέτοια απόφαση από τη σημερινή Βουλή, αλλά είναι βέβαιο ότι αυτή η απόφαση ποτέ δε θα γίνει αποδεκτή από τη συνείδηση του ελληνικού λαού, όπως δείχνουν ακόμη και οι δημοσκοπήσεις των ελεγχόμενων ΜΜΕ. Το θέμα θα παραμένει ανοικτό, μέχρι να σταματήσει η παραχάραξη της ιστορίας και του πολιτισμού της Μακεδονίας.

Δημοσιεύθηκε στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής 3/3/2008