ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Την ώρα που γράφεται το άρθρο αυτό μόλις αρχίζει επισήμως η προεκλογική περίοδος για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, δε γνωρίζουμε ποιες εντυπώσεις θα δημιουργηθούν κατά τη διάρκειά της και, φυσικά, δεν μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτό, όμως, που μπορούμε να κατανοήσουμε είναι ποιο πολιτικό σκηνικό προετοιμάζεται στο παρασκήνιο από τις δυνάμεις της νέας κατοχής, ώστε να μπορέσουν να παρατείνουν και να ολοκληρώσουν την κυριαρχία τους στη χώρα μας.
Ετοιμάζουν τη νέα κυβέρνηση
της νέας κατοχής
Αφού το ΠΑΣΟΚ προσέφερε στους ξένους προστάτες του τα δύο μνημόνια, που κατέστρεψαν τη χώρα μας, τιμωρήθηκε με την εκλογική του καταβαράθρωση. Δεν τιμωρήθηκαν ακόμη οι πρωταίτιοι για την εσχάτη προδοσία τους. Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί πλέον το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει την κύρια δύναμη μιας κατοχικής κυβέρνησης. Μπορεί ν’ αποτελέσει μόνο το αναγκαίο συμπλήρωμα.
Έτσι ήρθε η ώρα της Ν.Δ., με τις εξής προϋποθέσεις: α) να ενισχυθεί εκλογικά, ώστε όχι μόνο να είναι πρώτο κόμμα, αλλά να έχει και σημαντική διαφορά 4-5 μονάδων από το δεύτερο, για να μην αποτελεί τόσο μεγάλη πρόκληση το μπόνους των 50 εδρών και να υπάρχει η στοιχειώδης πολιτική και ηθική νομιμοποίηση, β) να ολοκληρωθεί ο έλεγχος του κόμματος από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Οι δύο αυτοί στόχοι προωθούνται με τις προσχωρήσεις στη Ν.Δ. της Ντόρας, τ. βουλευτών του ΛΑΟΣ και άλλων, καθώς και με την πολύπλευρη στήριξη όλων των καθεστωτικών μηχανισμών, στήριξη που είχε σκανδαλωδώς δοθεί στο παρελθόν στο Σημίτη και το Γιωργάκη. Ερώτημα παραμένει για ποιο λόγο ο Α. Σαμαράς δέχτηκε «ο εξευτελισμός του να είναι τέλειος».
Με δεδομένα ότι το ποσοστό της Ν.Δ δε θα είναι μεγάλο και ότι αναμένεται κλιμάκωση της κοινωνικής αναστάτωσης με τα νέα μέτρα, για να σταθεί η επόμενη κυβέρνηση, έστω για κάποιο χρονικό διάστημα, χρειάζεται ευρύτερη στήριξη. Αυτή τη στήριξη φαίνεται ότι θα προσφέρουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ίσως και η συμμαχία Μάνου-Τζήμερου, εφ’ όσον εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Με μια τέτοια κυβέρνηση, που θα εκφράζει βασικά τα συμφέροντα του γερμανικού ευρώ (βλ. άλλο άρθρο), θα προσπαθήσουν να παρατείνουν και να ολοκληρώσουν τη νέα κατοχή.
Ο χαρακτήρας της νέας
κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης
Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζεται να βρίσκεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλλον έχει αποδεχθεί αυτό το ρόλο, παρά τις διακηρύξεις για διεκδίκηση της εξουσίας. Μετά την παταγώδη αποτυχία των μνημονίων και την εξέγερση του κόσμου, τους ήταν αδύνατο ν’ αποτρέψουν τη στροφή του εκλογικού σώματος προς τ’ αριστερά. Ήσαν, λοιπόν, υποχρεωμένοι ν’ αποδεχθούν ένα πιο σημαντικό θεσμικό ρόλο για την αριστερά, φροντίζοντας συγχρόνως να πρόκειται για μια αριστερά που δε θα τους απειλεί. Ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς εδώ και πολλά χρόνια μεταλλάσσεται διαρκώς, αποβάλλει τα αντισυστημικά, πατριωτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά του και υποστηρίζει σταθερά την κυριότερη συστημική επιλογή, την παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ. Τροφοδοτεί συνεχώς με ηγετικά του στελέχη τους μηχανισμούς που θα έπρεπε να πολεμά, π.χ. Δαμανάκη. Με την τοποθέτηση του Α. Τσίπρα στη θέση του προέδρου και τη διαμόρφωση της νέας ηγετικής ομάδας προσφέρει και συγκεκριμένες εξυπηρετήσεις στους υπερατλαντικούς σχεδιασμούς, π.χ. στην ακύρωση των συμφωνιών με τη Ρωσία με τη φθορά του Καραμανλή. [Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί από στρατηγό ε.α., χωρίς αντίλογο μέχρι στιγμής, ότι το «Δεκέμβρη 2008» οργάνωσε και καθοδήγησε από νοικιασμένο διαμέρισμα του Κολωνακίου ο ελληνοαμερικανός πράκτορας Γκρέγκορι Πάπας, μέλος της ομάδας του ’λεξ Ρόντος.]
Η ανανεωτική αριστερά, λοιπόν, μπορεί να τους προσφέρει όχι μόνο το αναγκαίο κυβερνητικό συμπλήρωμα (ΔΗΜΑΡ), αλλά και μια αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) που να μην τους απειλεί. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, έχει μεγάλο ρίσκο, για δύο λόγους: α) Παρά τη μετάλλαξη όλου του χώρου, παραμένουν στο ΣΥΝ άνθρωποι που δεν έχουν σκοπό να πουλήσουν την ψυχή τους. Δε μιλάμε για τους «υπερεπαναστάτες» κάποιων συνιστωσών, που τους έχουν στο τσεπάκι τους. Εννοούμε κυρίως τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος, που όμως πολύ αμφιβάλλουμε αν ποτέ θα έρθουν σε ρήξη με μια ηγεσία που αποκαλύπτεται σαφώς ως συστημική. Ανεξήγητο είναι ότι πριν από την αποχώρηση της δεξιάς πτέρυγας ήσαν πλειοψηφία, ενώ μετά έγιναν μειοψηφία. β) Με τα νέα μέτρα οι λαϊκές αντιδράσεις θα κλιμακωθούν και θα επηρεάσουν κομματικές οργανώσεις, συνδικαλιστές, βουλευτές κ.λπ. του ΣΥΡΙΖΑ, όπως συνέβη και με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. [Για τα άλλα κόμματα βλ. σελ.4-6.]
Επαναλαμβάνουμε ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν σχεδιασμούς, οι οποίοι ίσως βγουν, αλλά δεν αποκλείεται κι ένα απρόβλεπτο εκλογικό αποτέλεσμα, όπως αυτό της 6ης Μαΐου, λόγω της αυξανόμενης και όχι μειούμενης (όπως ήλπιζαν) οργής του κόσμου, που μπορεί να οδηγήσει σε τυφλές αντιδράσεις.
Η πολιτική της απελευθέρωσης και το ΑΣΚΕ
Εφ’ όσον παραμένουμε υπό την κατοχή «εταίρων» και «συμμάχων» το μέλλον μας είναι ζοφερό. Η οικονομική ανόρθωση δε θα έρθει ποτέ. Μόνο κάποια πρόσκαιρα μέτρα ίσως πάρουν, που θα καλλιεργούν ψευδαισθήσεις, όταν βλέπουν ότι χάνουν τον έλεγχο, ώστε να κερδίζουν χρόνο. Συγχρόνως απειλείται η (όση απέμεινε) εθνική κυριαρχία και η εδαφική μας ακεραιότητα. Η πυριτιδαποθήκη των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να εκραγεί και ήδη είχαμε τις πρώτες προειδοποιήσεις στην Πάτρα και στην Αθήνα.
Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια ριζική αλλαγή, από μια πολιτική απελευθέρωσης, τους βασικούς άξονες της οποίας έχουμε πολλές φορές εξηγήσει. Αυτή την πολιτική δεν μπορεί και ποτέ δε θέλησε να εκφράσει μόνο του το ΑΣΚΕ. Ειδικά το τελευταίο 6μηνο έχουμε εντείνει τις προσπάθειές μας για σύγκλιση και συνεργασία, βασισμένη σε καθαρές θέσεις και καθαρά πρόσωπα, με συλλογικότητες και πολίτες που τους εμπιστευόμαστε ότι δε θα στρίψουν στην επόμενη γωνία.
Έτσι και για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου απευθυνθήκαμε για εκλογική συνεργασία σε φίλους και συναγωνιστές, με τους οποίους πορευόμαστε μαζί σε διάφορες πρωτοβουλίες ή μας συνδέουν παλαιότεροι κοινοί αγώνες. Πέρα από τις άλλες δυσκολίες, που κανείς δεν παραγνωρίζει, οι περισσότεροι θεώρησαν ότι η έλλειψη οικονομικών πόρων καθιστά ανέφικτο το εγχείρημα. Μετά απ’ όλ’ αυτά η τελευταία προσπάθεια του ΑΣΚΕ ήταν να επιχειρήσουμε την αυτόνομη συμβολική μας συμμετοχή, με έναν υποψήφιο σε κάθε εκλογική περιφέρεια, ώστε να μην απουσιάσει από τις εκλογές η πολιτική μας πρόταση. Όπως αναφέρουμε και στην ανακοίνωση, ούτε αυτό κατέστη δυνατό.
Είναι προφανές ότι αυτή η αδυναμία έκφρασης στις εκλογές κάνει ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια και του ΑΣΚΕ και όλων των δυνάμεων που κινούνται στη γραμμή της απελευθέρωσης. Με δεδομένο ότι ούτε το ΑΣΚΕ ούτε οι φίλοι και συναγωνιστές μας πρόκειται να αναζητήσουμε ποτέ στήριξη από οικονομικά ισχυρούς ή κέντρα που βυσσοδομούν κατά της πατρίδας μας, ούτε να στεγαστούμε σε προσοδοφόρους συνασπισμούς, δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν που ακολουθούμε, δρόμος στον οποίο θέλουμε και ζητούμε να πορευτούμε με πολλούς άλλους μαζί, κυρίως από τη νέα γενιά.


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)