Ας είναι καλά ο Μέγας Φίλης, ο οργισμένος για την απώλεια του θώκου στο Υπουργείο (της δύστυχης) Παιδείας, όπου «εμεγαλούργησε». Εδήλωσε: «τελείωσε, πλέον, το εμείς και άλλοι. Τελείωσε το εμείς οι αμόλυντοι και οι άλλοι οι μολυσμένοι»

Ναι, γεια στο στόμα σου, Μεγάλε, και στο θάρρος μπρος το «όποιος αμφισβητεί το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέση σ’αυτόν» του Τσίπρα, παραμένοντας σ’ αυτόν και παίζοντας το ρόλο του επίδοξου διαδόχου. Και με αφορμή την πρώτη πράξη ανυπακοής με το περίφημο, πλέον, «πρέπει να συνεταιριστούμε κυβερνητικά, με το συγγενές ιδεολογικά και πολιτικά ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι αν είναι βρόμικο», του Φίλη, ας μας επιτραπεί μια μικρή γλωσσολογική (υπουργός Παιδείας γαρ, φευ!) παρέκβαση: Τα βρόμικος και βρόμα, βρομιά γράφονται με -ο- , παραγόμενα από το αρχαίο βρομώ, με τη γνωστή σημασία. Αντίθετα γράφονται με -ω- τα βρώμα = φαγητό και βρώμικος= ο σχετικός με το, κοινώς, φαΐ, και βρώσιμος =φαγώσιμος, εκ του αρχαίου βιβρώσκω=τρώγω, τρώω, (ροκανίζω, εκ του τρ! των οδόντων).

Κατά τον κ. Φίλη, προφανώς, τα βρόμικος, βρώμικος και βρόμα, βρώμα συμπίπτουν εννοιολογικώς και πρακτικώς στους Πασόκους και Συριζαίους,    επομένως...

Συμφωνούμε και επικροτούμε! Πράγματι, το τι γίνεται με τους καρεκλοκένταυρους, μεγάλους και, αμέτρητους, μικρούς μόνο με τις περιόδους πασοκοκρατίας είναι δυνατόν να συγκριθούν, αν δεν τις ξεπερνούν, ήδη.

Ταύτα, προς γνώσιν και χρήσιν, παρακαλούμεν!