ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Μια σκιαγράφηση του «διεθνισμού», δηλ. του κοσμοπολιτισμού της Νέας Τάξης

            Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να παρατηρήσουμε μια στροφή της πολιτικής, αλλά και της εκπαίδευση,ς προς τον ευρωπαϊσμό. Αυτή η τάση στηρίζεται στην γενικότερη θεωρία του διεθνισμού, δηλαδή στην κεντρικά κατευθυνόμενη επιλογή «ορθών» στρατηγικών γύρω από κοινωνικά θέματα. Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε αυτό το φαινόμενο σε δύο συνιστώσες: στην πολιτιστική και στην πολιτικο-οικονομική παράμετρο.

            Το πρώτο σκέλος αφορά στοιχεία του πολιτισμού των λαών, δηλαδή τη γλώσσα, τη μουσική, τη λογοτεχνία, τους τρόπους ψυχαγωγίας κλπ. Με το διαδίκτυο να αποτελεί πια σημαντική παράμετρο της καθημερινότητάς μας, γίνεται όλο και πιο συχνή (κατά συνέπεια όλο και πιο «χρήσιμη») η επαφή μας με την Αγγλική γλώσσα, με μουσικά στοιχεία κυρίως δυτικοευρωπαϊκής κουλτούρας κλπ. Φυσικά η ελεύθερη διάθεση όλων αυτών των δεδομένων στο διαδίκτυο και η εκπληκτική δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, αποτελούν πολύ σημαντικά στοιχεία της σύγχρονης κοινωνίας, τα οποία προσφέρουν έναν ατελείωτο, ελεύθερο πολιτιστικό πλούτο. Αυτό είναι το αναμφισβήτητα θετικό κομμάτι της παγκοσμιοποίησης. Δεν μπορούμε παρ’ όλα αυτά να αγνοήσουμε την ασύμμετρα προωθούμενη φύση αυτής της πληροφορίας. Η καθιέρωση των Αγγλικών ως διεθνούς γλώσσας, σε συνδυασμό με την ελεύθερη προβολή αγγλόφωνων ταινιών και τραγουδιών στο διαδίκτυο, την έχει μετατρέψει πραγματικά σε δεύτερη μητρική γλώσσα. Αυτό ενισχύεται από την ένταξη του μαθήματος των Αγγλικών στις μικρές τάξεις του Δημοτικού, αλλά και από την τάση της απόκτησης πιστοποιητικών γνώσης της Αγγλικής γλώσσας σε ηλικία Γυμνασίου ως απαραίτητο τμήμα του βιογραφικού. Έτσι, η γνώση των Αγγλικών είναι πολύ ικανοποιητική από μικρή ηλικία και αυτό δημιουργεί προβλήματα εκμάθησης των Ελληνικών και ακόμα περισσότερο των Αρχαίων Ελληνικών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μαθητές συγκρίνουν την καθημερινή αξία των Αγγλικών και των Αρχαίων και, καθώς βλέπουν ότι τα Αγγλικά χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο, παρακάμπτουν τα Αρχαία, αγνοώντας την βαθύτερή τους αξία. Το ίδιο είχε συμβεί όμως παλιότερα με την Ελληνική γλώσσα στην Ανατολική Μεσόγειο και την έσω χώρα και με τη Λατινική γλώσσα στη Μεσαιωνική Ευρώπη...

             Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του «διεθνισμού», δηλαδή το πολιτικο-οικονομικό, πάλι θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την πολιτική των κρατών σε δύο συνιστώσες, εσωτερική και εξωτερική. Προφανώς η εξωτερική πολιτική αφορά τις σχέσεις μεταξύ των λαών, επομένως τις υγιείς τους αλληλεπιδράσεις. Αυτό μπορεί να γίνει όμως μόνο με πνεύμα σεβασμού και στα πλαίσια διεθνών κανόνων. Επομένως και εδώ μπορούμε να πούμε ότι ο «διεθνισμός» θα μπορούσε να αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο, αν πράγματι κατάφερνε να προάγει την αποτελεσματικότερη επικοινωνία μεταξύ των κρατών. Στη δεύτερη και σημαντικότερη συνιστώσα, την εσωτερική, η παραμικρή επέμβαση άλλου κράτους στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας είναι εξαρχής παράλογη και δεν θα έπρεπε καν να γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Η δουλοπρέπεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά έχει επιτρέψει κάτι τέτοιο, αλλά το έχει μετατρέψει στον βασικό άξονα της διακυβέρνησης της χώρας. Εξωπραγματικό παράδειγμα είναι η εντολή των Θεσμών προς αθώωση των 3 υπευθύνων για την πώληση και επανενοικίαση των 28 δημοσίων κτηρίων του ΤΑΙΠΕΔ, με τελικό έλλειμμα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το βήμα ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι μόνο η κυβέρνηση πια που δέχεται εντολές από τους Θεσμούς, αλλά και η δικαστική εξουσία.

            Ο «διεθνισμός» και η παγκοσμιοποίηση θα μπορούσαν να λειτουργήσουν θετικά για την επικοινωνία των λαών, μόνο αν πραγματοποιούνταν σε συνθήκες ισότητας και σεβασμού. Όσο υπάρχουν σχέσεις εξουσίας μεταξύ των κρατών η ενωμένη Ευρώπη παραμένει άπιαστο «όνειρο», για όσους την ονειρεύονται.


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)