ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κυβέρνηση και  ΝΔ:

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Οπως είχαμε επισημάνει στο φύλλο 186  της «Ενημέρωσης» του Οκτωβρίου, η ΝΔ  ως Κυβέρνηση είναι, σχηματικά έστω, τριχοτομημένη. Στη Μητσοτακική, στην Καραμανλική, που είναι κσι η επικρατούσα, και στην Σαμαρική πτέρυγα.    Το επιπλέον στοιχείο των πολιτικών εξελίξεων που επηρεάζουν τα εσωκομματικά της ΝΔ είναι ότι οι εκλογές βρίσκονται χρονικά εγγύτερα. Αυτό σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης ως  Κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να ανακόψει εκ των πραγμάτων  το υπερνεοφιλελεύθερο πρόγραμμά της και να υπόσχεται παροχές, που αν θα τις υλοποιήσει θα είναι με δανεικά.

Η Μητσοτακική πλευρά,   αδύνατη εσωκομματικά και στηριζόμενη εσωτερικά  σε προσημιτικούς, σημιτικούς, ποταμίσιους, ΛΟΑΤΚΙδες  και ΕΛΙΑΜΕΠίτες προκαλούν τους νεοδημοκράτες βουλευτές και τα κομματικά στελέχη με τις αλλοπρόσαλλες  εγωιστικές  και ενδοτικές συμπεριφορές τους. Αλλωστε στις εκλογές όλοι αυτοί  θα είναι βαρίδια για το Μητσοτάκη.  Ο Μητσοτάκης στηρίζεται από τους εγχώριους και ξένους «επενδυτές», που επωφελούνται  από τη υπερνεοφιλελεύθερη πολιτική του, και από τη φθίνουσα πλέον σε ισχύ Γερμανία. Τον στηρίζουν  όσο βέβαια τους υπηρετεί...

Ο Γεραπετρίτης

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση Γεραπετρίτη, που διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης του ΓΑΠ. Όταν ο ανεκδιήγητος Τσίπρας ζήτησε ξαφνικά την παραίτηση Μητσοτάκη και εκλογές, ο Γεραπετρίτης με άρθρο του στην «Καθημερινή» υποστήριξε ότι η παραίτηση του πρωθυπουργού δεν επιφέρει και πτώση της Κυβέρνησης και ότι η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ θα εκλέξει νέο αρχηγό και πρωθυπουργό. Αν αυτό δε χαρακτηρίζει την ανοησία του ανδρός, τότε υποκρύπτει υπονόμευση  του Μητσοτάκη!

             Ο Μητσοτάκης έχασε λόγω πανδημίας(;) ή λόγω εσωκομματικών αντιδράσεων(;) δύο, τουλάχιστον, ευκαιρίες  να κάνει εκλογές, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανακάμπτει. Προφανώς δε τον θέλουν κυρίαρχο στη ΝΔ, επειδή η ενδοτική στάση του, ιδιαίτερα στα Ελληνοτουρκικά, προσκρούει  στην αντίθεση της πλειονότητας των στελεχών και των ψηφοφόρων της. Φαίνεται ότι φοβάται  τον «καραμανλικό» Δένδια, ως πιθανό διάδοχό του, γι’αυτό και τον τελευταίο καιρό έχει αναλάβει ο ίδιος τις διπλωματικές επαφές.

            Η καραμανλική πτέρυγα, μετά την ομιλία του Κ. Καραμανλή τον Οκτώβριο του 2021 στο ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής», που, εμμέσως πλην σαφώς, κάλεσε το Μητσοτάκη ν’ αλλάξει πολιτική (μίλησε για κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή, Εθνική στρατηγική στα εθνικά θέματα, ιδιαίτερα με την Τουρκία κ.λπ) δραστηριοποιείται και δημιουργεί σοβαρή αντίθεση στα μητσοτακικά σχέδια. Ομως  ο εκφραστής της δεν έχει οριοθετήσει σαφώς την διφορούμενη στάση του απέναντι στον Τσίπρα, και είναι ασαφές  το επόμενο βήμα του. Μήπως αυτό σημαίνει υποψηφιότητα για Προέδρος ;   

Η σαμαρική πλευρά, η μικρότερη, έχει σαφή αντίθεση στα εθνικά θέματα με το Μητσοτάκη. Ο Σαμαράς έχει δηλώσει ότι δε θα ψηφίσει τις Πρέσπες και πιθανόν θα συμπράξει με τον Καραμανλή, αν αυτός ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.

Τα τεκταινόμενα και οι δυσκολίες στη ΝΔ είναι σημαντικά, επειδή ως κυβερνητικό κόμμα επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις  στο άμεσο μέλλον, που θα περιλαμβάνει και τις επικείμενες εκλογές.

Στο  ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν

Αν στη ΝΔ και στην Κυβέρνηση υπάρχουν δυσκολίες, τι να πουν στο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν.

            Η ήττα του 2019 δεν τους έχει γίνει μάθημα ούτε ασχολήθηκαν να κάνουν, ως «αριστεροί», αυτοκριτική. Δεν έχουν αντιληφθεί άραγε ότι η ήττα αυτή ήταν στρατηγική;. Δηλ. πώς ένα κόμμα αυτοχαρακτηριζόμενο ως αριστερό υπηρέτησε με συνέπεια το σύστημα εξουσίας και εξάρτησης με τα μνημόνια, τις Πρέσπες, την αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών, τον ενδοτισμό, την παραχάραξη της βούλησης του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και πολλά άλλα αρνητικά,   όταν προεκλογικά υπόσχονταν τα ακριβώς αντίθετα. Το 2015 τους ψήφισαν ως αριστερό κόμμα που θα έκανε τομές και θα ύψωνε το ανάστημά  του στους ξένους «εταίρους». Οσοι τους ψήφισαν, κυρίως πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, διαψεύστηκαν. Και η διάψευση αυτή θα ήταν μεγαλύτερη, αν γνώριζαν ότι ξένοι παράγοντες, κυρίως οι ΗΠΑ του Ομπάμα αλλά και γερμανικοί κύκλοι, τους προώθησαν, βιαστικά μάλιστα, για να ξεφορτωθούν τον ανεπιθύμητο Σαμαρά, που δεν θα υπέγραφε, όπως έκαναν αυτοί, ποτέ τις Πρέσπες και τους επαχθείς όρους εκχώρησης στους δανειστές της δημόσιας περιουσίας.

            Τώρα ψάχνουν να βρουν νέο  προσωπείο. Να παραμείνουν  «αριστερά» ή να εμφανισθούν ως «κεντροαριστερά ή σοσιαλδημοκρατία»;  «Μέγα πρόβλημα» που προκαλεί το διαγκωνισμό των «τάσεων» (ΡΕΝΕ, Ομπρέλα, Προεδρικούς, Νέστορες, Γέφυρες κ.λπ.). Βέβαια  τους χαλάει την κρέμα της σοσιαλδημοκρατίας το ΚΙΝΑΛ του Ανδρουλάκη. Κάτι που υποχρέωσε τον Τσίπρα να ζητάει από το Δεκέμβρη  ξαφνικά, εκλογές, «για ν’αλλάξει την ατζέντα», όταν μέχρι τότε έλεγε ότι αυτές είναι ευθύνη του Μητσοτάκη.  Μάλιστα το Μάρτη έλεγε (συνέντευξη στο ΟΡΕΝ) «Δεν ζητάμε εκλογές με 7.500 νεκρούς και 600 διασωληνωμένους  γιατί είμαστε σοβαρή πολιτική δύναμη ». Οταν ζήτησε εκλογές οι θάνατοι ήταν 20.000 και οι διασωληνωμένοι 700! Αρα η σοβαρότητα πού πήγε;

Κι άλλο: Aχτσιόγλου: «Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά»!! Μα τότε παραδέχονται ότι, για να κερδίσουν, θα υποδαυλίζουν την ανωμαλία!!!

Η σύγχυση που διακατέχει τον Τσίπρα και τα στελέχη του  ΣΥΡΙΖΑ αντανακλάται στην ασκούμενη αντιπολίτευση που είναι ανερμάτιστη, αλλοπρόσαλλη και  ανιδεολόγηγητη  απέναντι μάλιστα στον ευάλωτο  Μητσοτάκη και την Κυβέρνησή του. Μωραίνει Κύριος...

             Ο Τσίπρας, που μάλιστα αρέσκεται σε εξυπνακίστικες «ατάκες», υπόσχεται  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση θα δώσει θα θα. Το δις εξαμαρτείν...

            Ετσι δεν πρόκειται να ανακάμψουν. Να αποτελέσουν δηλ. ξανά κόμμα εξουσίας σ’ ένα δικομματικό σύστημα ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Αν προσβλέπουν στην υποστήριξη του Μπάιντεν, αυτή δεν είναι καθόλου δεδομένη. Προστέθηκε  και η δυσαρέσκεια Πάιατ για τη μη ψήφιση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας, για την οποία  οι ΗΠΑ ήθελαν και την θετική ψήφο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το περιβόητο Συνέδριο, που συνεχώς αναβάλλεται «λόγω κορωνοϊού», στην πραγματικότητα λόγω της υπόγειας διαμάχης μεταξύ των πρώην Πασόκων, που εισπήδησαν στο ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζουν το 90% των ψηφοφόρων του 2015, και των παλαιών του 3% για το ποιος θα ελέγχει το κόμμα. 

Ο Τσίπρας καλοβλέπει την εκλογή του αλά Ανδρουλάκη, δηλ. από το «λαό», ώστε να περιθωριοποιήσει τα κομματικά όργανα και να διορίζει τους εκλεκτούς του. Ακούγεται μάλιστα ότι θέλει να διορίσει ως γραμματέα του κόμματος τον Σπίρτζη! Ομως με μια ακόμη ήττα σε εκλογές η θέση του θα είναι άκρως επισφαλής.

Στην υποθετική περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει στην Κυβέρνηση, είναι βέβαιο ότι θα πράξει τα αντίθετα απ’ όσα ως αντιπολίτευση υπόσχεται, όπως και την περίοδο 2015-2019, με τα εθνικά θέματα σε μέγιστο κίνδυνο.

 ΚΙΝΑΛ Στον απόηχο της εκλογής Ανδρουλάκη

Τελικά απαντήθηκε εν πολλοίς το ερώτημα γιατί εκλέχτηκε αρχηγός του ΚΙΝΑΛ ο Ανδρουλάκης. Αν και παιδί του κομματικού μηχανισμού, εκλεκτός του Σημίτη και του Βενιζέλου, αξιοποίησε τη συμμετοχή του στην Ευρωβουλή, από την οποία προς παρόν δεν έχει ακόμη παραιτηθεί, για να αποκτήσει ερείσματα στους «εταίρους» και την «εξωθεν καλή μαρτυρία». Αλλωστε έδωσε εγκαίρως σήματα στους γερμανούς φίλους του προτείνοντας την πάγια γερμανική  θέση κατάργησης του βέτο  των μικρών χωρών (όπου ακόμη υπάρχει) κάτι που στρέφεται και κατά της Ελλάδας. Οταν ρωτήθηκε από το Λοβέρδο στο ντιμπέιτ των πέντε  ποιά είναι η θέση του για τη «Συμφωνία των Πρεσπών», δεν απάντησε,αν και το Φεβρουάριο του 2019, δηλ. πριν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, στη Κεντρική Επιτροπή του ΚΙΝΑΛ είπε: «δεν μπορεί κάποιος που έχει κάνει υπουργός του ΠΑΣΟΚ να λέει όχι σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό».

Οπως φαίνεται, την εκλογή του στήριξαν και εγχώριοι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες με συνέπεια όλα τα ΜΜΕ να τον υπερπροβάλλουν ως «νέο ωραίο και άφθαρτο», προσβλέποντας  στη σχέση του με τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, ότι είναι ευρωπαϊστής και συνεπώς θα στηρίξει τις επιχειρήσεις τους.

            Ο Λοβέρδος, που οι αρχικές δημοσκοπήσεις τον παρουσίαζαν πρώτο, δεν είχε καμμία τύχη όταν δήλωσε ότι θα αναβιώσει το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και θα καταψηφίσει τη «Συμφωνία των Πρεσπών». Τον εμφάνιζαν, μάλιστα, ως έτοιμο να συμπράξει με το Μητσοτάκη. Ο ΓΑΠ ήταν η εύθυμη νότα των εσωκομματικών εκλογών, αν και τελικά δεν διευκρινίστηκε ποιός τον ανέσυρε από τη ναφθαλίνη, ο Πάιατ ή ο ίδιος;

            Στο διάστημα που θα μεσολάβήσει μέχρι τις βουλευτικές εκλογές, όποτε γίνουν, ο Ανδρουλάκης και το ΚΙΝΑΛ  θ’αποφύγουν να διατυπώσουν καθαρές θέσεις, στα μεγαλα  εθνικά προβλήματα, ιδιαίτερα αυτά που θα ενοχλήσουν τους ξένους φίλους του,  για να μην φθαρούν πρόωρα. Θ’ ακολουθήσουν τη διμέτωπη  γραμμή κατα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, για ν’αυξήσουν τα ποσοστά τους προσδοκώντας την επιστροφή οίκαδε των  απολωλότων ψηφοφόρων. Δεν διαφαίνεται ότι θα συνεργαθούν μετεκλογικά με ΝΔ  ή ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να αποκλείονται αποστασίες σε περίπτωση αρνητικού εκλογικού αποτελέσματος.

Τα υπόλοιπα κόμματα

Για το ΚΚΕ η αντιπολίτευση που ασκεί,  όπως και  τα λεγόμενά του,  θεωρούνται δεδομένα. Στερεοτυπικοί αφορισμοί και ορισμοί χαρακτηρίζουν τις δηλώσεις και τις θέσεις του, δυστυχώς. Με τον απομονωτισμό του θέλει να περιχαρακώσει το στελεχιακό δυναμικό του από «βλαβερές επιρροές».

Με τον Κουτσούμπα φαίνεται, πάντως, να έχει κάπως πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις, ως αποτέλεσμα της αργής και σταδιακής  αποστασιοποίησής του από το σύμπλεγμα της παρανομίας και του δογματισμού. Μπορεί να παίζει πιό ενεργό ρόλο στην πολιτική. Σημαντικό επίσης είναι οι θετικές θέσεις του για τα εθνικά θέματα.

Για τον Βαρουφάκη Καλύτερα να ερωτηθεί ο Σόρος αντ’ αυτού.

Για τον Βελόπουλο, να’ ναι καλά οι αντιεμβολιαστές και οι κηραλοιφές του.

Για τα υπόλοιπα δεξιότερα της Ν.Δ. κυοφορούμενα κόμματα, επιφυλλασσόμαστε...