Πριν να στηρίζουμε κάποιους πολιτικά, πρέπει να τους ερωτούμε, ιδιαίτερα όταν πλησιάζουν εκλογές.
Α. Στην κυβέρνηση της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη, με δεδομένο ότι έχει δηλώσει ότι, «έχω προβεί σε νέες σκέψεις και αναθεωρήσεις»:
- Εμμένει σε παλιά δήλωσή του ότι «η Ανισότητα είναι φυσικός νόμος»; Γιατί, αν ναι, παρά τις οποιεσδήποτε ωραιοποιήσεις, τα όσα θα επιχειρήσει, αλίμονό μας!
- Εμμένει στα συριζαίικα «χαίρομαι να βλέπω μια πολυπολιτισμική Ελλάδα» και στη λύση του δημογραφικού προβλήματος με τους λαθρομετανάστες, μέσω των… ΜΚΟ, λοιπών οργανώσεων τύπου Soros και ΕΛΙΑΜΕΠ;
- Εμμένει στον γερμανικό εναγκαλισμό του, έστω και με άδεια των (αλληλοσπαραζόμενων) ΗΠΑ, ή άρχισε να ελληνοποιείται;
- Εμμένει στις παλιές (;) «σκέψεις» για ΜΟΕ(!), Χάγη κ.λπ, και μάλιστα χωρίς προηγουμένως να έχουν οι «Τούρκοι» προσυπογράψει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο των Θαλασσών του 1982 και να συμμορφώνονται γενικώς στο Διεθνές Δίκαιο, ακυρώνοντας επίσημα το παρανοϊκό casus belli;
- Εμμένει στην άποψη ότι «η επανάσταση του 1821 συγκρότησε το Εθνος» ;
Δηλαδή δεν υπήρχε προηγουμένως και μάλιστα χιλιετίες πίσω ; Μήπως έχει, τουλάχιστον, κάτι ακούσει για το «γένος» ;
Β1 Στην Αντιπολίτευση του Τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., με δεδομένο ότι ο Α. Τσίπρας έχει πρόσφατα (στην Τρέμη!) δηλώσει ότι: «έχω ενηλικιωθεί» και (στο ΣΕΒ- Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων) ότι «έχει κάνει πολλές υπερβάσεις προς τη σωστή πλευρά της Ιστορίας»
- Τι εννοεί ο ποιητής;
- Μήπως, συμφωνεί σε όλες τις παραπάνω καταφατικές (ΝΑΙ) ενδεχομένως απαντήσεις του παραπάνω ερωτώμενου, εκτός ίσως στο «γερμανικό» αντί του «αμερικάνικο, προ Τράμπ» ;
- Ποια η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» ;
Μήπως η παγκοσμιοποιητική, η κοσμοπολίτικη, όπως την καθοδηγεί εδώ ο γνωστός Soros και Υιός ;
Β2. Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με δεδομένο ότι σ’αυτήν τη φάση δεν υπάρχει κάτι δεδομένο. Οταν ολοκληρωθεί η αποκρυστάλλωση των θέσεών τους, κάτι που, ίσως, τώρα επιδιώκεται, θα επανέλθουμε (πολλοί, νομίζουμε) ζητούντες διευκρινήσεις …
Β3. Στο ΚΚΕ, με δεδομένο ότι συνεχίζεται, ελπίζουμε, η διαδικασία (αργή, αναγκαστικά…) πραγμάτωσης της αυτονομίας του και της ελληνοποίησής του (…), μία μόνον ερώτηση: Εννοούν, πραγματικά, όσα διαλαμβάνονται στο κεφάλαιο για πόλεμο (που προφανώς εμπλέκεται η Ελλάδα, αμυνόμενη) στις αποφάσεις των Συνεδρίων του (2013,2017), όπως το δήλωσε και προφορικά το στέλεχός του Θ. Παφίλης, το Δεκέμβρη του 2018; Διότι αν ναι, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα!
Β4. Στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά και στα περισσότερα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δε χρειάζονται ερωτήματα. Είναι γνωστοί και αυτοαποκλειόμενοι.
Η διεθνής κατάσταση που επικρατούσε πριν από την πανδημία χαρακτηριζόταν από τη σημαντική οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ του Τραμπ, ο οποίος, για το λόγο αυτό, «απέσυρε» σταδιακά τη στρατιωτική τους ανάμιξη στα εξωτερικά μέτωπα, αφήνοντας έτσι να αναδυθεί ένα νέο, πολυπολικότερο, σύστημα ισχύος με άξονα κυρίως τη Ρωσία και δευτερευόντως την Κίνα. Η ισχύς των ΗΠΑ εκφραζόταν κυρίως με τους εμπορικούς πολέμους με την Κίνα και τη Γερμανία-Ε.Ε. αποσκοπώντας στη δραστική μείωση των αμερικανικών εμπορικών ελλειμμάτων, δεδομένου ότι η ισχύς του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές και τις επενδύσεις έχει μειωθεί από 90% σε περίπου 60% και το δημόσιο χρέος τους έχει εκτοξευθεί στο δυσθεώρητο ύψος των 23 τρις δολ.(!) Αν δεν ανακοπτόταν αυτή η πορεία της, χωρίς όρια, παγκοσμιοποίησης, οι ΗΠΑ θα καταντούσαν να πληρώνουν με ξένο συνάλλαγμα (π.χ. ευρώ, γεν, γουάν κ.λπ.) τις εισαγωγές τους. Η πολιτική Τραμπ κατά της παγκοσμιοποίησης και υπέρ του εθνικού συμφέροντος για την αύξηση της αμερικανικής παραγωγής είναι μια αδήριτη αναγκαιότητα, που έχει επενδυθεί και ιδεολογικά. Γι’ αυτό επέσυρε τη μήνι των παγκοσμιοποιητών με συνεχείς διώξεις εναντίον του με διάφορες έωλες κατηγορίες. Εκείνος όμως επιμένει, επειδή πιστεύει ότι, αν δεν ακολουθηθεί εθνική οικονομική πολιτική, οι ΗΠΑ σύντομα θα χρεοκοπήσουν.
«Εκείνοι που επέλεξαν την αποσάθρωση της ανεξαρτησίας τους και απερίσκεπτα εγκατέλειψαν μέρος της κυριαρχίας τους αποδείχθηκαν οι χαμένοι. Εχει καταστεί σαφές ότι τα κράτη που υποστηρίζουν τα εθνικά τους συμφέροντα εξακολουθούν να είναι οι βασικοί παίκτες στη διεθνή σκηνή.» (Από άρθρο του Σεργκέι Λαβρόφ «Εφ. των Συντακτών» 5/6/2020)
Ηδη, η Γερμανία, κατ΄εξοχήν εξαγωγική χώρα, έχει πληγεί από την πολιτική Τραμπ, όπως και η Κίνα, που είχαν τεράστιες εξαγωγές στις ΗΠΑ, που ήταν προνομιακός πελάτης τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις αμερικανικές ταινίες του Χόλυγουντ, που οι παράγοντές του είναι σφοδροί πολέμιοι του Τραμπ, οι πρωταγωνιστές οδηγούν κατά κανόνα γερμανικά αυτοκίνητα !!
Και ήρθε η πανδημία
Η μόλυνση από τον κορωνοϊό σύμφωνα με δημοσίευμα της κινεζικής εφημερίδας South China Morning Post, επικαλούμενη κυβερνητικά στοιχεία, ξεκίνησε στις 17/11/2019, αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι είχε ξεκινήσει από τον Αύγουστο του 2019.
Η κινεζική κυβέρνηση προσπάθησε ν’αποσιωπήσει τους θανάτους από πνευμονία «αποτρέποντας» τους γιατρούς να αναφέρουν ότι πρόκειται για νέο ιό. Μάλιστα ο γιατρός Λι Ουενλιάγκ, που προειδοποίησε σχετικά στις 31/12/2019, κλήθηκε από την αστυνομία στις 3/1/2020 που τον κατηγόρησε για «διατάραξη της κοινωνικής τάξης»(!) και αποτελεί ειρωνεία το ότι ο Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) επαίνεσε μετά θάνατο το γιατρό αυτό, που πέθανε από τον κορωνοϊό στις 6/2/2020 !
Τυπικά ο Π.Ο.Υ. ειδοποιήθηκε από τους αξιωματούχους της Γουχάν (και όχι από την κινεζική κυβέρνηση) στις 31/12/2019, ενώ ο Κινεζικός λαός παρέμενε σε πλήρη άγνοια και οι γιατροί εκφοβίζονταν έως τις 20/1/2020 όταν άρχισαν να υπάρχουν κρούσματα και σε άλλες ασιατικές χώρες (Ιαπωνία, Ταϊβάν, Ταϋλάνδη, Ν.Κορέα κ.λπ.), οπότε ο Κινέζος πρόεδρος ανακοίνωσε την ανάγκη λήψης μέτρων για την Κίνα.
Είναι γεγονός, επίσης, ότι η Κίνα δεν προειδοποίησε επίσημα τις άλλες χώρες, αρκούμενη στη δικαιοδοσία του Π.Ο.Υ., που καθυστέρησε χαρακτηριστικά (γιατί άραγε;) να προκηρύξει πανδημία στις 11/3/2020(!), όταν τα κρούσματα παγκοσμίως είχαν φθάσει τα 126.335 και οι θάνατοι τις 4.627, ενώ ο ιός είχε εξαπλωθεί σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Γενικά ο Π.Ο.Υ με την αντιφατική του στάση έχει επισύρει αντιδράσεις από γιατρούς και άλλους επιστήμονες υπονοώντας ότι αυτός εξυπηρετεί πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες και όχι μόνο. Μάλιστα λέγεται ότι ο πρόεδρος του Π.Ο.Υ. ελέγχεται από την Κίνα με συνέπεια κάποια μέλη του, λέγεται ότι, παραιτήθηκαν.
Για τους λόγους αυτούς και δεδομένου ότι το μεγαλύτερο τίμημα σε θανάτους το πληρώνουν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ιταλία ορισμένοι έχουν την άποψη ότι έτσι χτυπήθηκαν χώρες που αντιδρούν στην παγκοσμιοποίηση με συμπαιγνία Κίνας-Π.Ο.Υ. Βέβαια, χτυπήθηκαν εξίσου και άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιρλανδία κ.λπ.
Στη Βρετανία η κυβέρνηση είχε επιλέξει στην αρχή την «ανοσία της αγέλης». «Πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας, ειλικρινής με τους Βρετανούς πολίτες, περισσότερες οικογένειες, πολλές περισσότερες οικογένειες θα χάσουν αγαπημένους τους πριν την ώρα τους» (Μπόρις Τζόνσον 16/3/2020). Μετά άλλαξε γραμμή, αλλά ήταν ήδη αργά.
Η εξαρση της πανδημίας στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο, ιδιαίτερα σ’ αυτές με περιφερειακή ή ομοσπονδιακή δομή εξουσίας, όπως ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, όπου οι αποφάσεις για επιβολή καραντίνας παίρνονται από τις περιφέρειες, οφείλεται εν πολλοίς στην καθυστέρηση λήψης μέτρων για λόγους οικονομικούς και έτσι πολλοί φορείς του ιού κυκλοφορούσαν ανεξέλεγκτα.
Η Κίνα είναι γεγονός ότι επιχείρησε διείσδυση στις ευρωπαϊκες κοινωνίες, αφ’ενός για να άρει τις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν με την καθυστέρηση αναγγελίας των κρουσμάτων και αφ’ ετέρου για να διαμορφώσει συνθήκες αποδοχής της, με δωρεάν, κατ’ αρχάς, υγειονομικό υλικό. Φυσικά στη συνέχεια το εμπορεύεται με τις εξαγωγές.
Οι συνέπειές της
Η πανδημία διαμόρφωσε νέες συνθήκες στη διεθνή, στην οικονομική και στη κοινωνική κατάσταση. Οι χώρες αντιμετωπίζουν μόνες τους με τα εθνικά τους μέσα την υγειονομική και κοινωνικοικονομική κρίση. Τα όργανα της παγκοσμιοποίησης (Ε.Ε., ΔΝΤ , ΟΟΣΑ κ.λπ). , που πριν ήταν κυρίαρχα επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων, τη διάλυση των κρατικών δομών υγείας υπέρ των ιδιωτών, εξαφανίστηκαν. Οι χώρες αύξησαν κατακόρυφα τις δημόσιες δαπάνες τους, το δανεισμό και τα ελλείμματά τους, για να επανασυστήσουν τα κρατικά συστήματα υγείας, να χρηματοδοτήσουν τις καταρρέουσες οικονομίες τους και να στηρίξουν τις κοινωνίες τους, που ήδη μαστίζονται από την ανεργία και τη φτωχοποίηση. Θυμήθηκαν τον Τζον Μέιναρντ Κέινς, όνομα απεχθές στους παγκοσμιοποιητές. Για την ώρα στις κοινωνίες επικρατεί σ’ ένα μεγάλο βαθμό η αντίληψη της αναγκαιότητας του εθνικού κράτους. Θα το σεβαστούν οι κρατούντες ή θα το θεωρήσουν μια «δυσάρεστη» παρένθεση ;
Η παγκόσμια οικονομία υποχωρεί σημαντικά, αφού η διεθνής αγοραστική δύναμη μειώθηκε κατακόρυφα και αυξήθηκε υπέρμετρα το δημόσιο χρέος των χωρών. Ετσι διάφορες χώρες επιχειρούν να επανασυστήσουν και να διατηρήσουν την εθνική τους παραγωγή. Μάλιστα η Γερμανία και η Βρετανία απαγορεύουν την πώληση επιχειρήσεών τους σε ξένους!
Η Ε.Ε., που ήδη έχει μπει σε τροχιά ουσιαστικής αποσύνθεσης με την αντιπαράθεση Βορρά-Νοτου , αντιμετωπίζει τώρα μείζον πρόβλημα ύφεσης, ενώ και η Γερμανία, που οι εξαγωγές της έχουν φθάσει στο ναδίρ, έχει υπερδανειστεί και για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο έχει μείωση του ΑΕΠ της. Για το λόγο αυτό εξαγγέλλει, με προτροπή των Γερμανών βιομηχάνων, ένα «σχέδιο Μάρσαλ», το περιβόητο Σχέδιο Ανάκαμψης, για να αγοράζουμε, βέβαια, γερμανικά προϊόντα. Αν δεν είναι τέχνασμα για τη μείωση του διάχυτου αντιγερμανισμού στις χώρες του Νότου, τότε όποιος ευελπιστεί σε «βοήθεια» από εκεί, τον περιμένουν άμεσα ή έμμεσα μνημόνια και «μεταρρυθμίσεις» υπέρ των πλουσίων του Βορρά.
Ενα νέο πεδίο ανταγωνισμού είναι ποια χώρα θα βρει πρώτη το εμβόλιο ή τη θεραπεία γι’ αυτόν τον ιό για ν’ αποκομίσει ισχύ και κέρδη. Ας φαντασθεί κανείς π.χ. το «σενάριο» να αποκτήσουν ένα απ’ αυτά οι ΗΠΑ. Mε τι όρους άραγε θα τα δώσει στο Ιράν, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα κ.λπ.
Οι εκλογές στις ΗΠΑ
Αν δε μεσολαβούσε η πανδημία, η εκλογή Τραμπ θα ήταν σχεδόν βέβαιη, δεδομένου ότι ο αντίπαλός του Μπάιντεν δεν εμπνέει ούτε τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, όπως η αλήστου μνήμης Χίλαρι. Ομως η βιασύνη του να έχει το προβάδισμα στις εκλογές και για να μη μεταστραφεί προς το χειρότερο η καλή, ως τότε, αμερικανική οικονομία, θεώρησε την πανδημία εμπόδιο στο δρόμο του για μια νέα προεδρική θητεία. Ετσι, όταν οι θάνατοι αυξάνονταν ραγδαία, ο Τραμπ βρίσκόταν εκτός κλίματος με αντιφατικές δηλώσεις και θέσεις ή την αναζήτηση «εχθρών» (π.χ. «κομμουνιστική Κίνα»). Οι διαδηλώσεις για το θάνατο του Φλόιντ από αστυνομικό, αν και δεν ευθύνεται γι’ αυτό ο Τραμπ, τροφοδότησαν τους πολέμιούς του, που ορισμένοι είναι και στελέχη των Ρεπουμπλικάνων. Αυτά έδειξαν μια κατακερματισμένη κοινωνία που την χαρακτηρίζει ο θυμός και η υποκρισία, με υπόβαθρο το κέρδος. Οπως οι μεγάλες πολυεθνικές που τώρα είναι υπέρ των αφροαμερικανών, για να μη χάσουν πελατεία !
Η περίοδος της προεδρίας Τραμπ χαρακτηρίζεται από τις εμφανείς αποκλίσεις πολιτικής μέσα στη δομή της κυβερνητικής εξουσίας. Αλλες θέσεις έχει ο Λευκός Οίκος, άλλες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, άλλες το Υπουργείο Αμυνας, που και παλαιότερα υπήρχαν αλλά, πιθανόν τότε, γίνονταν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί .
Η πολιτική του Λευκού Οίκου στην περιοχή μας ευνοεί, έως τώρα, την Τουρκία, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες.
Ετσι η εκλογή Τράμπ δεν είναι βέβαιη, αν και διαθέτει ένα συμπαγή πυρήνα λευκών ψηφοφόρων, που δε διαθέτει ο Μπάιντεν, ο οποίος δημοσκοπικά προηγείται. Πιθανή εκλογή Μπάιντεν θα «ανακουφίσει τους παγκοσμιοποιητές, αλλά οι ΗΠΑ δε μπορούν, αντικειμενικά, να επανέλθουν πλέον ως η μοναδική υπερδύναμη.
Ως γνωστόν οι αυτοκρατορίες πέφτουν από μέσα. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να προσδεθεί μονοδιάστατα, όπως τώρα, στο άρμα των ΗΠΑ. Η τραγωδία της Κύπρου απεδειξε ότι όποιος είναι δεδομένος αυτός πληρώνει το τίμημα.
Θα θέλαμε να είχαμε εκφραστεί για τις 25 Μαρτίου, για την «καλή Ανάσταση» και το «Χριστός Ανέστη» και για τη σημασία της Πρωτομαγιάς, όμως οι κοινωνικοί, θρησκευτικοί και εθνικοί εορτασμοί προϋποθέτουν πάνδημη συμμετοχή, κάτι που, κατ’αρχήν, ορθώς αποκλείστηκε.
Πράγματι, η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως στον Εβρο και τα νησιά μας στο Ανατολικό Αιγαίο, αντέδρασε καίρια και αποφασιστικά και στην επίθεση αυτού του «περίεργου» (ιδιαίτερα στη «χρήση και την εκμετάλλευσή του») κορονοϊού. Απέδειξε μάλιστα ο Πρωθυπουργός, αντίθετα απ’ό,τι ίσχυσε στο προηγούμενο εξάμηνο, ότι γνωρίζει να επιλέγει τα κατάλληλα πρόσωπα για τις αντίστοιχες θέσεις, ιδιαίτερα στην περίπτωση του καθηγητή κ. Σωτήρη Τσιόρδα, ευχόμενοι το ίδιο να συμβεί στην επιτροπή «σοφών» για την οικονομία, αν και οι οιωνοί δείχνουν μάλλον το αντίθετο, δυστυχώς.
Ο ίδιος δήλωσε πρόσφατα, «έχω προβεί σε νέες σκέψεις και αναθεωρήσεις» και, λογικά, θα αναμένουμε διορθώσεις σε πρόσωπα και δραστηριότητες, έστω, όπως π.χ. στην επιτροπή του 1821, στην Προεδρία της Δημοκρατίας, στην Υπουργό Παιδείας.
Είναι αναμενόμενο, φυσικά, και εν πολλοίς αναγκαίο να εκδηλώνεται κριτική και αντιπολίτευση για τα πραττόμενα ή και σχεδιαζόμενα των εκάστοτε κυβερνώντων, φτάνει να μην κυριαρχεί η μικροψυχία, μνησικακία και το αλλοπρόσαλλο αυτών. Και, το κυριότερο, να μην επιφυλλάσσονται, και μάλιστα ρητά, για τις μελλοντικές τυχόν αποτυχίeς και ενδεχόμενα προβλήματα, γιατί τότε θα μπορούσε να υπάρχει η υποψία ότι κάποιοι «υποβοηθούν» στην εμφάνισή τους(!), κάτι που ήδη συμβαίνει στον ανηλεή πόλεμο της παγκοσμιοποίησης κατά των απανταχού εθνικών επιλογών...!
Και όλα αυτά εν όψει της οικονομικοκοινωνικής κρίσης που επέρχεται πλησίστια και των ιταμών προκλήσεων και των ήδη συντελούμενων επιθετικών ενεργειών των αλλοφρόνων γειτόνων, για την αντιμετώπιση των οποίων δεν αρκεί πλέον η... ψυχραιμία !
Την Τετάρτη 27/5/2020 ο Θέμος Στοφορόπουλος έφυγε και για όσους τον γνωρίσαμε μας άφησε φτωχότερους. Το 1988 παραιτήθηκε, όντας πρέσβυς στην Κύπρο, από το διπλωματικό σώμα διαφωνώντας με τη συμφωνία του Νταβός Παπανδρέου-Οζάλ.
Εκτοτε ως ενεργός πολίτης αγωνίσθηκε για μια ελεύθερη Κύπρο, κατά του σχεδίου Ανάν με τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο. Προασπιζόταν τα Εθνικά Θέματα και οι απόψεις του επηρέασαν ευρύτερα.
Σ’ εμάς στο ΑΣΚΕ, ως φίλος, συμμετέσχε σε αρκετές εκδηλώσεις για τα Εθνικά Θέματα και ιδιαίτερα για το Κυπριακό.
Καλό ταξίδι Θέμο
Είναι φυσική και αναμενόμενη η πάνδημη συμπαράσταση των Ελλήνων πολιτών στην, επιτέλους, αποφασιστική κινητοποίηση της Ελληνικής πολιτείας στην απόπειρα εισβολής της, εκούσιας ή ακούσιας, εμπροσθοφυλακής των Τουρκικών δυνάμεων στη χώρα μας. Και οι υστερικές φωνασκίες του εσωτερικού (συνειδητά ή ασυνείδητα) εχθρού την καθιστά, πιο έκδηλη και πιο αποτελεσματική(...), παρά τον περίεργο παροξυσμό κατά του κορονοϊού...
Γεννιούνται όμως πολλά ερωτήματα, διερευνητικά των πιθανοτήτων να συνεχιστεί η αποφασιστική αμυντική στάση στην ενδεχόμενη πιο απροκάλυπτη τουρκική επίθεση, παρόλο που η δυναμική αντίστασης που ήδη δημιουργήθηκε πολύ δύσκολα μπορεί να ανακοπεί.
- Πώς και αποφάσισε ξαφνικά η Κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη να αλλάξει τακτική, ενώ μέχρι τώρα μιλούσαν για «διαύλους επικοινωνίας», για «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» (!), για την επιδίωξη «πολυπολιτισμικής κοινωνίας»(!!), για λύση του δημογραφικού προβλήματος (ωσάν γνήσιοι συριζαίοι!) μέσω των επήλυδων ; Τι μεσολάβησε ;
- Μήπως η βιασύνη του «παρανοϊκού Ερντογάν» να διερευνήσει αν ισχύουν οι «υποσχέσεις» των διατλαντικών συμμάχων του ότι, αν παραιτηθεί των νοτιανατολικών ονείρων του, θα του επιτρέψουν την επέκτασή τους στα δυτικά...;
- Μήπως, το πιθανότερο, τα γεγονότα στη Λέσβο και τη Χίο, που έδειξαν ότι οι Ακρίτες μας συνειδητοποίησαν τον κίνδυνο σταδιακής... τουρκοποίησής τους, και η αποφασιστική στάση του περιφερειάρχη Κ. Μουτζούρη, του πρώτου αιρετού άρχοντα που εκφράζει πλήρως τις αγωνίες αυτών που εκπροσωπεί ;
- Μήπως ο φόβος να εκφράσει ανοικτά ο Α. Σαμαράς τον κίνδυνο της λαθρομετανάστευσης, που πρώτος και μόνο αυτός την ονόμασε με το πραγματικό όνομά της ;
- Ή μήπως κάτι άλλαξε, πράγματι, στο πώς βλέπουν (και στο τι προσβλέπουν από) την Τουρκία οι μέχρι τώρα σύμμαχοί της (πλην, φυσικά, της πάντοτε ανθελληνικής Γερμανίας), «κουρασμένοι» από τα καμώματά της και την ιστορία της;
Οπως κι αν έχει, η προϊστορία του Κυρ. Μητσοτάκη και η ιστορία όλων όσων διόρισε σε όποια καίρια θέση ο ίδιος, κάνουν όλους να στέκονται επιφυλακτικοί, τουλάχιστον..., για τις μελλοντικές κινήσεις του ίδιου και των προστατών του.
Ευχόμενοι για το καλύτερο και για διάψευση των παραπάνω επιφυλάξεων, ας έχουμε ως παράδειγμα το τι επέτυχαν ήδη και πώς αντιδρούν «τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και η Θράκη»!
Η κατάκτηση όλων των αρμών της εξουσίας
Δεν του ξέφυγε του Αλέξη. Εχει τους λόγους του…
Για κάποιους, όχι υποχρεωτικά συγκλίνοντες, λόγους ο Τσίπρας εδήλωσε ότι επί τεσσεράμισι χρόνια είχε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία και, όταν θα επιστρέψει ως «πρώτη φορά(!) εξουσιάζουσα Αριστερά» θα φροντίσει να έχει υπό τον έλεγχό του όλους τους αρμούς της εξουσίας(!) και, ως ήτο επόμενο, εξέσπασε σάλος, ακόμη και μέσα στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ολοι απόρησαν για το πώς τόλμησε να ξεστομίσει ότι θα κηρύξει δικτατορία και έσπευσαν οι δικοί του να «εξηγήσουν» ότι κάτι άλλο εννοούσε, λέγοντας διάφορες ανοησίες.
Είχε προηγηθεί η σύντροφός του Περιστέρα παλιότερα, παραπονούμενη ότι τους είχε εκχωρηθεί η κυβέρνηση και όχι η εξουσία (δηλ. να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς τους αναγκαστικούς, συνταγματικά περιορισμούς). Και πρόσφατα ο «αψύς»(!) επιστήθιος σύντροφός του Πολάκης, ως λαγός, εδήλωσε ότι πρέπει δια νόμου να διοριστούν 3 με 4 χιλιάδες δικαστικοί ώστε να αλλάξουν οι… συσχετισμοί!! Επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι ακριβώς είπε και εννοούσε.
Γιατί όμως ανέλαβε τέτοιο ρίσκο, ότι θα καταργήσει την, αστική έστω, Δημοκρατία, μια που η Δημοκρατία είναι μία, χωρίς υποδιαιρέσεις, αν είναι Δημοκρατία ;
Ο Τσίπρας βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Επιδιώκει να μετασχηματίσει το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο κόμμα, σοσιαλδημοκρατικό, δηλ. κεντρώο αορίστου προσανατολισμού και, φυσικά, καθαρά αρχηγικό. Θα του φύγουν όμως αμέσως, αν δεν κατορθώσουν να τον εκπαραθυρώσουν, όλοι όσοι νομίζουν ότι είναι … αριστεροί, αν όχι και κομμουνιστές(!), είτε για άλλο κόμμα είτε ακόμη για το ΚΚΕ. Και βέβαια δε θα’θελε να αποστερηθεί την… αριστεροσύνη, που, ακόμη τουλάχιστο, εξακολουθεί να «μετράει».
Πιστεύει, λοιπόν, ότι με το δέλεαρ του σταλινικού προτύπου δε θα του δημιουργήσουν προβλήματα και θα παραμείνουν.
Το πρόβλημα όμως παραμένει στο τι θα κάνουν οι πολλοί περισσότεροι, το 90% των ψηφοφόρων του από άλλους χώρους, κυρίως από το πάλαι ΠΑΣΟΚ. Θα αποδεχθούν τον, αόριστο έστω, κίνδυνο του ολοκληρωτισμού και των συνεπαγόμενών του; Είναι σίγουρο, όμως, ότι θα επαληθευθεί πάλι το λεχθέν από τον Ανδρέα στον πρώην Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ που του παραπονιόταν ότι «εντάξει εσύ με έπεισες ότι εμείς, η εκκλησία, δεν κινδυνεύουμε, τι θα γίνει όμως με τους άλλους», και ο Ανδρέας του απάντησε : «Μην τους φοβάσαι. Θα φάνε, θα φάνε και όλα θα πάνε καλά»;
Είναι πολύ αμφίβολο, γιατί τότε κατείχαν την κυβέρνηση και το μέλι, όχι μόνο υλικό…, ενώ τώρα είναι εκτός εξουσίας ή έστω απλώς κυβέρνησης!
Ανοικτά και κλειστά κέντρα για τους λαθρομετανάστες ετοιμάζονται και οι κάτοικοι ήδη επαναστατούν.
Είναι, λένε οι κυβερνώντες, οι Ακρίτες που φυλάσσουν τα σύνορα. Μα οι Ακρίτες δεν είχαν ποτέ πλάι τους αυτούς που όφειλαν να απομακρύνουν(!) ούτε τους ανάγκαζαν με τα «ΜΑΤ» να τους αγκαλιάσουν!
Θα τους καταγράφουν και θα τους απομακρύνουν, λένε. Όμως οι ίδιοι μας πληροφορούν ότι με τους… μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, χαιρόμενοι που θα βλέπουν την Ελλάδα πολυπολιτισμική!! Και ήδη η Τουρκία θέτει ζήτημα μουσουλμανικής μειονότητας στα νησιά…
Και ναι, αρχικά, τους δέχτηκαν φιλόξενα και πολλοί κέρδισαν από την εκεί παραμονή τους. Τώρα όμως κατανόησαν το θανάσιμο κίνδυνο και, μια που θέλουν να επιβιώσουν στις προαιώνιες εστίες τους, χωρίς απρόσκλητους αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλόθρησκους, επαναστατούν, μόνοι τους, για την ώρα…
Και γίνονται παράδειγμα καλόδεκτο απ’όλους τους Ελληνες πολίτες, που βλέπουν τι είναι και ποιοι οι «φιλήκοοι των ξένων». Και είναι μόνο η αρχή…
η μεγαλύτερη γυναίκα ποιήτρια της Ελλάδας, η πιο πολυβραβευμένη και πολυτιμημένη Ελληνίδα, κυρίως, για τις συλλογές της «το λίγο του κόσμου», το «χαίρε ποτέ», «Η εφηβεία της λήθης», μέλος της Ακαδημίας Αθηνών!
Κάποιοι κουλτουριάρηδες κριτίκαραν το έργο της ότι είναι πολύ εύκολο στην κατανόησή του από το πλατύ κοινό(!), και ιδιαίτερα αυτοί της νεοταξικής «Αριστεράς» την επέκριναν γιατί τόλμησε να διαμαρτυρηθεί με γραπτό κείμενό της για την εισαγόμενη εγκληματικότητα… Φανταζόμαστε πόσο θα δυσανασχέτησαν, όταν πρότεινε με επιστολή της η Υπουργός Πολιτισμού (εκλεκτή του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.) στην επιτροπή Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας, στις 16 του Γενάρη, την Κική Δημουλά ως υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας…
Θα αρκούσε ως εισαγωγή στην απόλαυση (και «παραμύθιον») του έργου της ο περίφημος ορισμός της : «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα».!!
Ο υπ. Οικονομικών έχει, ίσως, καταφέρει (για την ώρα) να προσδώσει... φιλολαϊκό πρόσωπο στην Κυβέρνηση της μητσοτακικής Ν.Δ. με τα πολλά Θα... και τα λιγοστά δοσίματα που αυτόματα αναιρούνται, στην προσπάθεια να αποσπάσουν την προσοχή των Ελλήνων Πολιτών από την επελθούσα, ήδη λαίλαπα της λαθρομετανάστευσης και τη μεθοδική παραχώρηση, μέσω της... Χάγης, του Ανατολικού Αιγαίου στην Τουρκία !
Ελπίζουμε ότι τα σχέδια όλων των «φιλήκοων» των ξένων, ακόμη και η ίδια η Κυβέρνηση θα κατάλαβε, ότι δε μπορούν να «περπατήσουν».
Αν όχι θα της τα δείξουν οι οπαδοί της, πέραν όλων των άλλων...
Τα έχουν χαμένα ή μας «πωλούν» τρέλα;
Ο κ. Κουρουμπλής, τέως διάφορα, για να πλασάρει τους λαθροεπισκέπτες, τους παραβάλλει με τους όμαιμους, ομόγλωσσους και ομόθρησκους Ελληνες από τη Μικρά Ασία, θύματα της Τουρκικής αγριότητας !
Ο Π. Σκουρλέτης, διάφορα τέως κι αυτός αλλά και τώρα σημαντικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, παραβάλλει τα (αναμενόμενα...) κλειστά κέντρα φύλαξης των λάθρα εισερχόμενων με το περιώνυμο κολαστήριο των ΗΠΑ στην... Κούβα Γκουαντάναμο, «λησμονώντας» ότι οι εδώ «ένοικοι» ήρθαν εκουσίως και, όποτε ... θελήσουν, μπορούν να γυρίσουν πίσω ελεύθερα απ’όπου προήλθαν!!
Και, ως επιστέγασμα, 64 βουλευτές μαζί με τον επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας (!!), τέως(;) δικός τους, διαμαρτύρονται διότι τα (επίσης αναμενόμενα ;) δίχτυα του κ. Μηταράκη εμποδίζουν την είσοδο των αυτόκλητων «επισκεπτών», αναιρώντας έτσι τον αρχηγό τους που θεωρεί πως μαζεύουν μόνο... τσούχτρες !!
Τελικά, μήπως για χάρη εαυτών θέλουν ελεύθερη τη χρήση των ναρκωτικών ;