Οταν μαθεύτηκε ότι στις ενδοκομματικές εκλογές της Ν.Δ. έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος της ο Μητσοτάκης, όλοι έβαλαν τα γέλια, διερωτώμενοι μετά «Τι έπαθε το παιδί(!)». Το αποτέλεσμα, όμως, άσχετα από το πώς επετεύχθη, ήταν μια έκπληξη και δικαίως.

Ηταν επόμενο ότι θα εξεπλάγη και ο ίδιος, παρότι ήξερε τι συνέβη (...) κάτι όμως φαίνεται ότι του έμεινε... Θα φαντάστηκε πιθανόν πως ήταν θεία επίνευση και προσαρμόστηκε, δυστυχώς, σ’αυτήν την ιδέα. Ετσι εμφορούμενος από την «αρχή της ελέω Θεού βασιλείας» άρχισε να συμπεριφέρεται αμέσως ως Λουδοβίκος 14^ος της Γαλλίας («Το κράτος είμαι εγώ L’état c’est moi»).

Χρησιμοποιεί, ως εκ τούτου συνεχώς, για ό,τι πράττει καλώς, η κυβέρνηση της Ν.Δ. το πρώτο ενικό πρόσωπο των ρημάτων (Εγώ, εγώ, εγώ ...) προς γενική, δυσάρεστη έκπληξη όλων των μελών της κυβέρνησης και, φυσικά, των «βαρόνων» του κόμματος, ακόμη και των πιο «πιστών» φίλων του.

Ευτυχώς γι’αυτόν δεν σκέφτηκε να το σχολιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ίσως λόγω της τυφλής αντιπολιτευτικής τακτικής του, να αρνείται οτιδήποτε κάνει ο Μητσοτάκης. Παράδειγμα το αμίμητο «εθνική υποχώρηση» (!) το 2^ο  Τουρκολιβυκό Σύμφωνο (που οι πάντες το απορρίπτουν) για το οποίο δεν ευθύνεται ο καημένος ο Κυριάκος. Πάντως σε λίγο οι γελοιογράφοι και οι επιθεωρησιογράφοι θα κάνουν πάρτι, με το μεγαλείο του!

Ισως πάντως τα τελευταία γεγονότα και οι τρέχουσες αρνητικές εξελίξεις τον συνεφέρουν, όμως οι οιωνοί για το μέλλον του δεν φαίνονται και τόσο αίσιοι...