Μέσα στο γενικότερο κλίμα των ημερών που ακολούθησε το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών παρατηρείται μια έντονη δραστηριότητα του υπουργού των Εξωτερικών κ. Δένδια για συνομιλίες με τον Τούρκο ομόλογό του Τσαβούσογλου. Η δραστηριότητα αυτή ξεκίνησε την επαύριον του φονικού σεισμού σε Τουρκία και Συρία. Και συνδυάζεται με την έντονη κινητικότητα του αμερικανικού παράγοντα στην περιοχή (επίσκεψη Μπλίνκεν κλπ). 

Οπως γράφτηκε στον Τύπο, χωρίς να διαψευστεί («Τα Νέα» κλπ), υπήρξαν μυστικές διαβουλεύσεις  μεταξύ των δύο υπουργείων επί 20 ημέρες οι οποίες κατέληξαν στην ανακοίνωση των δύο υπουργών στις Βρυξέλλες για συμφωνία «αλληλοϋποστήριξης στους διεθνείς οργανισμούς». Με βάση αυτή η Τουρκία θα ψηφίσει την Ελλάδα για μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Ελλάδα θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνή Ναυτιλιακού Οργανισμού -ΙΜΟ. Επίσης, ο κ. Δένδιας δήλωσε ότι «δεν έχουμε τώρα παραβιάσεις» αναφερόμενος στην όντως δραματική μείωση των εναέριων παραβιάσεων και παραβάσεων από τους Τούρκους όλη την τελευταία μετασεισμική περίοδο. Αφού αναρωτηθούμε πρώτα αν είναι ισορροπημένη αυτή η αλληλοϋποστήριξη, αν δηλαδή έχει το ίδιο βάρος η γραμματεία του ΙΜΟ με την ιδιότητα του μη μόνιμου μέλους του του ΣΑ και μάλιστα υπό τη πρίσμα των εξελίξεων στην ανατολική μεσόγειο γύρω από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, να αναρωτηθούμε και πόσο λογικό είναι να έχει τη γραμματεία του εν λόγω οργανισμού μια χώρα που δεν έχει υπογράψει και αναγνωρίσει τη σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Ακόμα αφήνεται ως διαρροή από την κυβέρνηση ότι συμφωνήθηκε μορατόριουμ θερινό για αποχή από ασκήσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο του Αιγαίου. Oμως καμμία επιτροπή για ΜΟΕ δεν έχει συνεδριάσει, ενώ υπάρχει το ιστορικό της Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ με τα γνωστά…αποτελέσματα. Και γιατί να πάμε σε νέα συμφωνία από τη στιγμή που το προαναφερθέν μνημόνιο είναι σε ισχύ, αντί να ισχύσει αυτό; Μήπως περιλαμβάνει κάτι επιπλέον αυτή η συμφωνία που διέρρευσε; Μας θυμίζει η σημερινή συμφωνία, αν υπάρχει, την περίφημη μαρτυρία του πρώην πρέσβεως Αϋφαντή για τη συμφωνία μεταξύ Κατρούγκαλου και Τσαβούσογλου, όπου φάνηκε η αγωνία του τότε υπουργού Εξωτερικών για αποφυγή εντάσεων προεκλογικά απλά, για να διευκολυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

Την ίδια στιγμή, ο Kύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «η υποστήριξη της Αθήνας στην υποψηφιότητα της Τουρκίας δεν μας δεσμεύει και προφανώς δεν μπορούμε να την υποστηρίξουμε». Πού πήγε η σύμπλευση μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, που ανακοινώθηκε κατά την επίσκεψη του κ. Χριστοδουλίδη στην Αθήνα; Και τι νόημα έχει υπό αυτό το πρίσμα το ανακοινωθέν ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών; Υπάρχει κοινή στρατηγική ή όχι; Αν ήταν σε συνεννόηση Ελλάδα και Κύπρος πριν από τη συμφωνία Τουρκίας – Ελλάδας, τότε εγείρονται ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά.

Στη μεγαλύτερη εικόνα, ο Ερντογάν είναι πιθανό πλέον να χάσει και οι Αμερικανοί ετοιμάζονται για τους νέους συνομιλητές τους στην Τουρκία. Ετοιμάζονται να τους «προικίσουν», για να τους σταθεροποιήσουν. Αυτό συνάγεται και από όλη τη φρασεολογία του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ, την κινητικότητά των παραγόντων του, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις μέρους του Κογκρέσου (Μενέντεζ κλ.π). Αν ο Ερντογάν δεν χάσει, θα προσπαθήσουν έτσι να τον διατηρήσουν σε απόσταση «συνεννόησης». Στο πλαίσιο μόνο αυτό έχει νόημα η διαμόρφωση «θετικού» κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, μαύρες μέρες μας περιμένουν… Κυρίως διότι είναι ένα θέμα που από ό,τι φαίνεται υπάρχει συναίνεση και από τα τρία μεγαλύτερα κόμματα.

Θα επανέλθουμε.