Εκτύπωση αυτής της σελίδας
11/5/2011

Μπιν Λάντεν και Αμερικάνοι

Κείμενο σε pdf

ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

 

Στις 2/5/11 η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πράκτορές της εντόπισαν τον Μπιν Λάντεν στο κρησφύγετό του στο Πακιστάν και τον εκτέλεσαν. Όλη η επιχείρηση ήταν τόσο «μυστήρια» όσο και η δραστηριότητα του Μπιν Λάντεν, ώστε να έχουν βάση οι υποψίες ότι ο πολύτιμος πράκτορας των Αμερικανών εξακολουθεί να ζει.
Ο Μπιν Λάντεν, γόνος της πλέον ελεγχόμενης από τους Αμερικανούς ελίτ του αραβικού κόσμου, μιας πάμπλουτης οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, εμφανίζεται στα διεθνή πράγματα περί το 1980, όταν οι Αμερικανοί (με κυριότερους συμμάχους τους Γάλλους) του αναθέτουν να στρατολογήσει φανατικούς ισλαμιστές, για να πολεμήσουν και να εκδιώξουν τους «άθεους» σοβιετικούς από το Αφγανιστάν. Η προσπάθεια, τελικά, στέφθηκε από επιτυχία.
Το μεγάλο παιχνίδι του Μπιν Λάντεν αρχίζει μετά 10 χρόνια, όταν ο σοβιετικός συνασπισμός καταρρέει και δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος, που να δικαιολογεί τις επεμβάσεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους σ’ όλο τον κόσμο. Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν το δέος «τρομοκρατία» στη θέση του «κομμουνισμού». Ο Μπιν Λάντεν επιλέγεται ως ο πρώτος «τρομοκράτης» και πραγματοποιεί επιθέσεις σε διάφορα σημεία της γης.
Κορυφαία επιχείρηση ήταν η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το Σεπτέμβριο του 2001, που εξυπηρέτησε κι ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος (ο μικρόνους) είχε εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, με προεκλογικό πρόγραμμα την επιστροφή όλων των αμερικανικών στρατευμάτων στην αμερικανική ήπειρο. (δόγμα Μονρόε). Έπρεπε να βρεθεί πειστική δικαιολογία, ώστε όχι μόνο να μην επιστρέψουν, αλλά να επεκταθούν περαιτέρω. Οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη από κάτι συγκλονιστικό, από ένα νέο Περλ Χάρμπορ, γι’ αυτό η επίθεση έγινε στο κέντρο της Ν. Υόρκης. Οι φανατικοί μουσουλμάνοι που «μαρτύρησαν» στη Ν. Υόρκη κι αλλού δεν έμαθαν ποτέ ότι «επικεφαλής τους βάδιζε ο εχθρός τους». Ντοκουμέντα είδαν το φως της δημοσιότητας (σε περιορισμένη κλίμακα, λόγω της προσπάθειας ολόκληρου του συστήματος εξουσίας να συγκαλυφθούν) που αποδεικνύουν ότι η όλη επιχείρηση ήταν σε γνώση των αμερικανικών αρχών (και, πιθανότατα, είχε σχεδιαστεί από αυτές).
Την επόμενη δεκαετία ο Μπιν Λάντεν, εκτός από τη συντήρηση του δέους της «τρομοκρατίας» γενικά, εξυπηρέτησε τους Αμερικανούς και σε ειδικές επιδιώξεις τους. Στον Καύκασο (με τη βοήθεια και της Τουρκίας) στρατολόγησε, οργάνωσε και ενίσχυσε τρομοκρατικές ομάδες, που χτυπούσαν ρωσικούς στόχους, σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθεί η ανάκαμψη της Ρωσίας και να περιοριστεί ο ρόλος της στους ενεργειακούς δρόμους προς τη Δ. Ευρώπη.
Στο Ιράκ, με επιθέσεις σε επιλεγμένους σιιτικούς στόχους, προσπάθησε να διασπάσει την ενότητα του ιρακινού λαού, απαραίτητη για την απελευθέρωση από την αμερικανοβρετανική κατοχή. Η ασήμαντη οργάνωση της Αλ Κάιντα στο Ιράκ εμφανιζόταν από τα δυτικά ΜΜΕ ως ο κύριος φορέας αντίστασης των Ιρακινών! Κατά την πρώτη εισβολή στον κόλπο προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει στην ανατροπή του «άθεου» Σαντάμ. Κατά τη δεύτερη υποστήριξε τους οπαδούς του!
Στη συνέχεια φαίνεται ότι τα κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ διχάστηκαν ως προς την περαιτέρω χρησιμότητα του Μπιν Λάντεν. Ίσως και ο ίδιος να αυτονομήθηκε σε κάποιο βαθμό. Άλλοι τον θεωρούσαν πιο χρήσιμο ζωντανό κι άλλοι (οι οποίοι, τελικά, επικράτησαν) νεκρό. Και ήρθε το πολιτικό του τέλος (για το φυσικό του θάνατο, επαναλαμβάνουμε, υπάρχουν αμφιβολίες).
Του Μπιν Λάντεν προηγήθηκαν κι άλλοι (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ κ.λπ.) που εξυπηρέτησαν τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους και τελικά τους πέταξαν σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Και οι εν Ελλάδι Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης σάπισαν στη φυλακή. Είναι άξιο προσοχής ότι όλοι τους εμφανίζονταν να υποστηρίζουν φανατικά ο,τιδήποτε στην πραγματικότητα πολεμούσαν!

 

Η διεθνής νομιμότητα

 

Υπάρχει άλλη μια πτυχή που πρέπει να επισημανθεί. Οι ισχυρές χώρες της Δύσης αυτοαναγορεύονται σε υπερασπιστές της διεθνούς νομιμότητας, ενώ είναι αυτές που κυρίως την παραβιάζουν. Έχουν το θράσος να λειτουργούν εξ ονόματος της «διεθνούς κοινότητας», χωρίς ποτέ να έχουν εξηγήσει ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα. Εκμεταλλεύονται και το κατάντημα στο οποίο έχει περιέλθει σήμερα ο ΟΗΕ. Η Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη προσφάτως και το Βιετνάμ παλαιότερα είναι οι πιο γνωστές περιπτώσεις. Η μη αναγνώριση της εκλογικής νίκης των ισλαμιστών της Αλγερίας παλαιότερα και της Χαμάς στην Παλαιστίνη είναι άλλα δύο παραδείγματα. Η ανοχή (στην πραγματικότητα υποστήριξη) στην τουρκική κατοχή της Κύπρου είναι πολύ γνωστή σ’ εμάς τους Έλληνες.
Στην υπόθεση Μπιν Λάντεν παραβίασαν κατάφωρα δύο αρχές: Πρώτο, προέβησαν σε μια άμεση εκτέλεση, χωρίς να του δώσουν το δικαίωμα να δικαστεί, παρότι οι ίδιοι αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι δεν οπλοφορούσε (η εσπευσμένη «εξαφάνισή» του στη θάλασσα εντείνει τις υποψίες για «θέατρο»). Δεύτερο, πραγματοποίησαν ολόκληρη επιχείρηση σε ξένη χώρα, χωρίς τη συμμετοχή, ούτε καν την άδεια, των αρχών της χώρας αυτής. Θεωρούν ότι όλος ο πλανήτης είναι τσιφλίκι τους! Αλλά, ο ένας μετά τον άλλο, οι λαοί αρχίζουν να τους βάζουν στη θέση τους!