ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι πάντες γνωρίζουν ότι, ενώ οι περισσότεροι των «κυβερνώντων» την άτυχη χώρα μας υπερασπίζονται τα σχέδια των εχθρών της, στηρίζουμε την… σωτηρία μας σε κάποιους φίλους της Ελλάδας. Και, ακόμη χειρότερο, όταν οι φίλοι μας εμποδίζουν τους εχθρούς μας, αυτοί οι κυβερνώντες στη χώρα δηλώνουν έμπρακτα ότι οι εχθροί μας είναι… φίλοι μας(!!) και ουδέν πρόβλημα υπάρχει!

Αυτό έγινε το ‘91 με το πρόβλημα των Σκοπίων, όταν ο πατήρ Μητσοτάκης εμπόδιζε την παρέμβαση υπέρ ημών (που είχαν επιτύχει οι ομογενείς της Αμερικής). Ο τότε πρωθυπουργός  είπε πως ήδη το θέμα είχε λήξει («κανένας μετά από δέκα χρόνια δεν θα θυμάται το θέμα»!). Και αυτό επαναλαμβάνει ο υιός προς παγκόσμια έκπληξη. Και την πληρώνει ο Μενέντεζ, με την απροσχημάτιστη επίθεση εναντίον του από την κυβέρνηση της χώρας του.

Πότε, επί τέλους, θα αποκτήσουμε εμείς κυβερνώντες τη χώρα να είναι υπέρ της Ελλάδας; Και να αντέχουν...

Ένας μαρτυρικός ανά τους αιώνες λαός, οι Αρμένιοι, βιώνουν ένα ακόμα δράμα στη μακραίωνη ιστορία τους με τον ξεριζωμό τους από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ - Αρτσάχ. «Γελασμένοι» από τους μεγάλους παίκτες, Ρώσους και Δυτικούς, αφελείς μπροστά σε ηγέτες - αχυρανθρώπων τύπου Πασινιάν και εγκλωβισμένοι στις συμπληγάδες πέτρες του προαιώνιου εχθρού τους (Τούρκοι – Αζέροι) αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή, αν κάποιος θέλει να διατηρηθεί ελεύθερος και ανεξάρτητος στις πατρογονικές του εστίες: Ποτέ ένα έθνος δεν πρέπει να στηρίζεται πρωτογενώς σε εξωγενείς παράγοντες για την εθνική του επιβίωση. Ταυτόχρονα, κανένας εθνικός αγώνας δεν μπορεί να είναι νικηφόρος αν δε βασίζεται σε αρραγές εθνικό μέτωπο και χρηστή εσωτερική διοίκηση. Προς γνώση και συμμόρφωση, μιας και οι εχθροί μας είναι κοινοί…

Είναι πλέον διάχυτη η άποψη στις ΗΠΑ ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει στα όριά του και οδηγείται προς το τέλος του ή τουλάχιστον προς ένα μακροχρόνια τέλμα μιας παγωμένης εκεχειρίας όμοιας με τον πόλεμο της Κορέας. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να το ομολογήσει δημόσια. Εμφανίστηκαν όμως οι πρώτες ρωγμές. Και μάλιστα από τα πλέον επιδραστικά χείλη: ο διάσημος γεωπολιτικός αναλυτής και γκουρού της εξωστρεφούς και επεμβατικής αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής Friedman τιτλοφορεί προβεβλημένο άρθρο του ως «ο πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς να τον σταματήσει».

Είχαμε γράψει ότι θα επανερχόμαστε συνεχώς στο ζήτημα της τουρκικής απόπειρας να ονομάσει διεθνώς το Αιγαίο τούρκικο. Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο της παραπάνω ονομασίας, η κυβέρνηση υποστήριζε ότι αυτό θα διορθωθεί και ότι οφείλετο σε αβλεψία του αρμόδιου Ελληνα υπαλλήλου.    

Τι έγινε τελικά ή μήπως μας κοροϊδεύουν ακόμα;

«You will have nothing, you will be happy» («Δε θα σου ανήκει τίποτα, θα είσαι ευτυχισμένος»)  μας προειδοποιεί ο ιδρυτής του Φόρουμ του Νταβός Κλάους Σβαμπ. Στο Νταβός, όπου μαζεύεται η ελίτ της Νέας Τάξης και της Παγκοσμιοποίησης, υπουργοί, τραπεζίτες, στελέχη και μεγαλομέτοχοι μεγάλων πολυεθνικών και λοιποί μεγαλοπαράγοντες, αποφασίζεται η «γραμμή» της παγκοσμιοποίησης, που υπερβαίνει τις εθνικές κυβερνήσεις.

Ετσι, για να «μη μας ανήκει τίποτα»,  η «γραμμή» Νταβός είναι η ραγδαία άνοδος των τιμών και η μείωση  μέχρι μηδενισμού των εισοδημάτων. Αλλωστε  «οι άνεργοι και οι φτωχοί είναι τα σκουπίδια της ευημερίας» κατά τον τότε (1998) διευθύνοντα σύμβουλο της ΝΕΣΤΛΕ. Της δικιάς τους ευημερίας. 

Αρχικά «έφταιγε» η πανδημία, μετά ο πόλεμος στην Ουκρανία και μετά κάτι άλλο ώστε να δεκαπλασιαστούν οι τιμές της ενέργειας, για να αποκομίζει το κύκλωμα των ορυκτών καυσίμων θηριώδη υπερκέρδη. Λόγω της αύξησης των καυσίμων  τα κυκλώματα των τροφίμων και των βιομηχανικών προϊόντων ακολούθησαν. Και σαν να μην έφταναν οι συνεχείς αυξήσεις, που εξανέμιζαν  τα εισοδήματα των πολλών, οι τραπεζίτες μέσω της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με πρόσχημα τον πληθωρισμό αύξησαν ραγδαία τα προεξοφλητικά επιτόκια με τα οποία χρεώνουν  τις τράπεζες για δάνεια. Η αύξηση του προεξοφλητικού επιτοκίου, ως γνωστόν, μειώνει την προσφορά χρήματος και ταυτόχρονα αυξάνει τους τόκους των μη αποπληρωμένων δανείων. Σκοπός τους είναι να πάρουν και τις ιδιοκτησίες όσων, λόγω συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους, δεν μπορούν να αποπληρώνουν τα δάνεια τους, ενώ παράλληλα οι μικρότερες επιχειρήσεις λόγω υψηλότερου κόστους δανεισμού και εξυπηρέτησης δανείων είτε απολύουν προσωπικό είτε κλείνουν.

Στο σχέδιο «δε θα σου ανήκει τίποτα» οι κυβερνήσεις  σκοπίμως μένουν άπραγες. Οπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη που, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς», δεν θέλει να κάνει στοιχειώδη αγορανομικό έλεγχο στα κυκλώματα που κερδοσκοπούν ασύστολα, ενώ παράλληλα ευνοεί τους πλειστηριασμούς σπιτιών και επιχειρήσεων στερώντας και φτωχοποιώντας την ελληνική κοινωνία. Επιπλέον για την περιβόητη επενδυτική βαθμίδα απαιτούνται αιματηρά  πρωτογενή πλεονάσματα κι έτσι επανέρχεται η λιτότητα, όπως με τα  μνημόνια, για να ψαλιδίστούν κι άλλο τα εισοδήματα.

Η σύγκρουση με τα ισχυρά κυκλώματα και συμφέροντα που προκαλούν όλα αυτά τα κοινωνικά δεινά μπορεί να γίνει μόνο από μια ελληνική κυβέρνηση που προασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα και προστατεύει την κοινωνία μας από όλα αυτά τα αρπακτικά. Μέχρι τότε όμως...