ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τα σημάδια ήταν ορατά από πολύ νωρίς, από το 2019. Ακόμη και αν ορισμένοι  απ’ αυτούς τα έβλεπαν, η δομή του με τις ετερόκλητες ομάδες-«τάσεις», με το σύνδρομο της ιδεολογικής σύγχυσης και του κυβερνητισμού με τις κακοφωνίες, δεν τα εκφράζανε.

Το ΑΣΚΕ είχε προβλέψει νωρίς αυτήν την διαλυτική πορεία. Δεν χρειαζόταν καμιά σοφία, παρά μόνο κοινή λογική.

Θυμίζουμε  τα άρθρα στην «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΚΕ»  «Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ» στα φύλλα 187 και 188 παραθέτοντας αποσπάσματα σχετικα με το ΣΥΡΙΖΑ

Φύλλο 187 Ιανουαρίου  2022 <«Στο  ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν>

<.... «Η ήττα του 2019 δεν τους έχει γίνει μάθημα ούτε ασχολήθηκαν να κάνουν, ως «αριστεροί», αυτοκριτική. Δεν έχουν αντιληφθεί άραγε ότι η ήττα αυτή ήταν στρατηγική; Δηλ. πώς ένα κόμμα αυτοχαρακτηριζόμενο ως αριστερό υπηρέτησε με συνέπεια το σύστημα εξουσίας και εξάρτησης με τα μνημόνια, τις Πρέσπες, την αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών, τον ενδοτισμό, την παραχάραξη της βούλησης του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και πολλά άλλα αρνητικά, όταν προεκλογικά υπόσχονταν τα ακριβώς αντίθετα. Το 2015 τους ψήφισαν ως αριστερό κόμμα, που θα έκανε τομές και θα ύψωνε το ανάστημά του στους ξένους «εταίρους». Οσοι τους ψήφισαν, κυρίως πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, διαψεύστηκαν. Και η διάψευση αυτή θα ήταν μεγαλύτερη, αν γνώριζαν ότι ξένοι παράγοντες, κυρίως οι ΗΠΑ του Ομπάμα, αλλά και γερμανικοί κύκλοι τους προώθησαν, βιαστικά μάλιστα, για να ξεφορτωθούν τον ανεπιθύμητο Σαμαρά, που δεν θα υπέγραφε, όπως έκαναν αυτοί, ποτέ τις «Πρέσπες» και τους επαχθείς όρους εκχώρησης στους δανειστές της δημόσιας περιουσίας.

   Τώρα ψάχνουν να βρουν νέο  προσωπείο. Να παραμείνουν  «αριστερά» ή να εμφανισθούν ως «κεντροαριστερά ή σοσιαλδημοκρατία»;  «Μέγα πρόβλημα», που προκαλεί το διαγκωνισμό των «τάσεων» (ΡΕΝΕ, Ομπρέλα, Προεδρικούς, Νέστορες, Γέφυρες κ.λπ.). Βέβαια  τους χαλάει την κρέμα της σοσιαλδημοκρατίας το ΚΙΝΑΛ του Ανδρουλάκη. Κάτι που υποχρέωσε τον Τσίπρα να ζητάει από το Δεκέμβρη, ξαφνικά, εκλογές, «για ν’αλλάξει την ατζέντα», όταν μέχρι τότε έλεγε ότι αυτές είναι ευθύνη του Μητσοτάκη.  Μάλιστα το Μάρτη έλεγε (συνέντευξη στο ΟΡΕΝ) «Δεν ζητάμε εκλογές με 7.500 νεκρούς και 600 διασωληνωμένους γιατί είμαστε σοβαρή πολιτική δύναμη». Οταν ζήτησε εκλογές οι θάνατοι ήταν 20.000 και οι διασωληνωμένοι 700! Αρα η σοβαρότητα πού πήγε;

   Κι άλλο: Aχτσιόγλου: «Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά»!! Μα τότε παραδέχονται ότι, για να κερδίσουν, θα υποδαυλίζουν την ανωμαλία!!!

   Η σύγχυση που διακατέχει τον Τσίπρα και τα στελέχη του  ΣΥΡΙΖΑ αντανακλάται στην ασκούμενη αντιπολίτευση, που είναι ανερμάτιστη, αλλοπρόσαλλη και ανιδεολόγηγητη απέναντι μάλιστα στον ευάλωτο  Μητσοτάκη και την Κυβέρνησή του. Μωραίνει Κύριος...» >

   <[...] «Ο Τσίπρας, που μάλιστα αρέσκεται σε εξυπνακίστικες «ατάκες», υπόσχεται  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση θα δώσει θα θα. Το δις εξαμαρτείν...» [...]>

   < «Ετσι δεν πρόκειται να ανακάμψουν. Να αποτελέσουν δηλ. ξανά κόμμα εξουσίας σ’ ένα δικομματικό σύστημα ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. [...]»>

(Φύλλο 188 Απριλίου  2022) <«[...] η ήττα του στις εκλογές του 2019 ήταν στρατηγική. Ηταν η επισφράγιση του ενταφιασμού του αριστερού του προσωπείου. Τώρα ψάχνουν νέα «αφηγήματα» και προσωπεία «προοδευτικά-κεντροαριστερά». Η αριστεροσύνη περισσεύει στα εσωκομματικά και λείπει παντελώς στην ασκούμενη προς τα έξω πολιτική. Συμφωνεί με το Μητσοτάκη για τη συνάντησή του με τον Ερντογάν και την πρόσκλησή του στο Ζελένσκι με την ομιλία-παράσταση στη Βουλή, ενώ του ασκεί μια  στείρα αντιπολίτευση στα εσωτερικά. Κατηγορεί το Μητσοτάκη για όλα, σωστά  ή όχι, υπονοώντας, αλλά μη δεσμευόμενος ότι, αν γίνει ο Τσίπρας ξανά πρωθυπουργός, θ’ανοίξουν τα ταμεία να μοιράζει χρήμα που θα είναι, προφανώς, με νέα δάνεια. Μετά τα ψέμματα του 2015 μπορεί έτσι να γίνει πιστευτός;[...]>

<[...] «Τι θα κάνει όμως ο Τσίπρας, ως νεοεκλεγείς  Πρόεδρος, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές, κυρίως στις πρώτες  με το δικό του εκλογικό νόμο, και μάλιστα απέναντι στο Μητσοτάκη που έχει φθαρεί πανταχόθεν; Γνωρίζει  ότι οι παχιές αγελάδες της εποχής Ομπάμα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο Μπάιντεν, άλλωστε, κάνει τη δουλειά του με τον «πιο αξιόπιστο και πιο προβλέψιμο σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών». [...]>

    <[...] «Οι αρχηγοί που εκλέγονται, εκτός συνεδρίων, με ψηφοφορία από τη βάση ή από ευρύτερα σύνολα, μπορεί να μη  λογοδοτούν σε κομματικά όργανα, όμως τίποτα δεν τους διασφαλίζει από την αποπομπή τους. Παράδειγμα ο πρώτος διδάξας ΓΑΠ.» [...]>

   <[...] «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί σε ένα συστημικό αστικό κόμμα προκειμένου, όπως πιστεύουν, να επανέλθει στην Κυβέρνηση. Φρούδες ελπίδες...» [...]>

Εμεις δεν θα κλάψουμε για την πορεία αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ, μιας ψευδεπίγραφης Αριστεράς που αποδοκιμάστηκε. Η συνεισφορά του στην Ελλάδα και στην κοινωνία ήταν και είναι αρνητική.

Η πληθώρα των υποψήφιων αρχηγών με εκλογή από τη βάση θα επισπεύσει το μοιραίο.

Ελπίζουμε μέσα από τις ωδίνες αυτές να γεννηθεί μια ισχυρή πατριωτική Αριστερά που θα συγκρουσθεί με το σύστημα εξάρτησης, θα διευρύνει τη Δημοκρατία και θ’ ανοίξει το δρόμο για την Κοινωνική Απελευθέρωση. Ελπιζουμε...