«Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος έχει ανακύψει για το ρόλο των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης και το πρόβλημα που, εξώφθαλμα πλέον, αποτελούν για την ελληνική κοινωνία. Αφορμή ο πλήρης εκχυδαϊσμός της ιδιωτικής τηλεόρασης (οι διάφοροι brothers και bar είναι τα πιο εντυπωσιακά, όχι όμως και τα σοβαρότερα δείγματα ), τα πρόδηλα πολιτικά παιχνίδια, κυρίως αποπροσανατολιστικά, με τις ανόητες ή και ανώδυνες, τελικά, «αποκαλύψεις, και η απροκάλυπτη απόπειρα των φανερών ή μη καναλαρχών να παίξουν τον πρώτο πολιτικό ρόλο διαμεσολάβησης ανάμεσα στις εντολές των Ε.Ε., κυρίως, και των εντόπιων δυνάμεων στη χώρα, σε βάρος των πολιτικών!» [...]
«Είναι, πλέον, φανερό ότι το μέγιστο για την ίδια την επιβίωση της κοινωνίας ως τέτοιας, και όχι ως μάζας χειραγωγούμενης για αγορές και υποταγή, πρόβλημα της πληροφορίας, δηλ. της ποιότητας και ποσότητας, της αντικειμενικότητας των πομπών και του ελέγχου, που αποτελούν πλέον προϋποθέσεις για τη δημοκρατία, κανείς δεν το κουβεντιάζει, ούτε καν το αναφέρει. Και αυτό είναι κάτι λογικά αναμενόμενο.» [...]
«Είναι φανερό σχεδόν σε όλους ότι όσο τα ΜΜΕ θα βρίσκονται στα χέρια αυτών που διαθέτουν μεγάλη οικονομική δύναμη, εν πολλοίς το μαύρο χρήμα, δε μπορεί να υπάρχει πραγματική Δημοκρατία. Και πολύ μικρό εμπόδιο θα αποτελεί για την ασυδοσία τους ο όποιος περιορισμός επιβληθεί στην ιδιοκτησία πολλών ταυτόχρονα μέσων, ή στη δήθεν απαγόρευση της δυνατότητας κατοχής μέσου και δοσοληψίας με το Δημόσιο. Η λύση, η πραγματική, θα ήταν η πλήρης κοινωνικοποίηση όλων ανεξαιρέτως των μέσων πληροφόρησης, ελέγχου, ψυχαγωγίας. Δε χρειάζεται ανάλυση, τώρα, του τι ακριβώς σημαίνει κάτι τέτοιο, αφού στις σημερινές συνθήκες αυτό, φυσικά, αποκλείεται. Είναι όμως ρεαλιστική απαίτηση, άρα και ρεαλιστικός πολιτικός αγώνας για την ικανοποίηση της, να ζητηθεί πλήρως και πραγματικός κοινωνικός έλεγχος πάνω σε όλα τα μέσα που είναι όργανα χειραγώγησης και συμμόρφωσης στις ντιρεκτίβες της Ε.Ε.. Κοινωνικός έλεγχος, όχι κρατικός. Μέσω φορέων που μπορεί να επηρεάζονται από τη λαϊκή θέληση, έστω και έμμεσα, και που θα συμμετέχουν κόμματα, συνδικαλισμός, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πανεπιστήμια, ακόμη η Εκκλησία, Σωματεία, Ενώσεις Δημοσιογράφων κ.λπ.
Και μέχρι τότε, μακριά από κάθε Μέσο που έχει τα σημερινά γνωρίσματα».
Οπως είναι γνωστό, η ιδιωτική τηλεόραση θεσμοθετήθηκε το 1989 με το Ν. 1866/1989 επί κυβέρνησης Τζανετάκη. Τότε άρχισαν να εκπέμπουν το ΜΕGA (Λαμπρακης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Αλαφούζος, Βαρδινογιάννης) ο ΑΝΤ1 (Κυριακού) και το Καναλι 29 (αδελφοί Κουρή). Στη συνέχεια τα ιδιωτικα κανάλια πολλαπλασιάστηκαν αυθαίρετα (STAR, Σκαι, ALTER, ALPHA, 902, ΑRT, High, κ.λ.π), ενώ στην περιφέρεια τα κανάλια αυξάνονταν αλματωδώς. Το 1998 είχαν καταγραφεί 143 (!)
Η ζούγκλα που επικράτησε στο χώρο της ιδιωτικής τηλεόρασης ανάγκασε ακόμη και την κυβέρνηση Σημίτη να επιχειρήσει να βάλει κάποια τάξη στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, θεσμοθετώντας με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001 (άρθρο 14§9) το ασυμβίβαστο προμηθευτή ή εργολάβου του δημοσίου με την ιδιοκτησία ΜΜΕ, εισάγοντας την έννοια του βασικού μετόχου
«Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.»
Ο νόμος 3021/2002 θεωρούσε βασικό μέτοχο το φυσικό πρόσωπο ή την εταιρεία που κατέχει τουλάχιστον το 5% του μέσου, ενώ καθιέρωνε και την έκδοση πιστοποιητικού διαφάνειας από το ΕΣΡ που βεβαίωνε ότι δεν υπάρχει σχέση με έργα του Δημοσίου, (με αφορμή το νόμο αυτό γράφτηκε στην «Ε» στο φύλλο 86, Απρίλιος 2002, το άρθρο «ο ρόλος των ΜΜΕ στην Ελλάδα», αποσπάσματα του οποίου παρατίθενται μετά το τέλος του άρθρου αυτού).
Ωστόσο τίποτα απ’ αυτά δεν ίσχυσε. Οι ιδιοκτήτες , κυρίως των μεγάλων καναλιών , εξελίχθηκαν σε ρυθμιστές της πολιτικής σκηνής λειτουργώντας απροκάλυπτα υπέρ των πολιτικών προσώπων που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους καθώς και τα συμφέροντα των προστατών τους (Ε.Ε, τραπεζίτες κ.λ.π.)
Η κυβέρνηση Καραμανλή («δε θα κάνουν κουμάντο πέντε νταβατζήδες») επιχείρησε να περιορίσει την ισχύ των καναλαρχών. Ο νόμος 3310/2005, όριζε ότι βασικός μέτοχος είναι αυτός που κατέχει το 1%, τουλάχιστον, του μέσου , καθιέρωνε την ονομαστικοποίηση των μετοχών (αντί για offshore που είχαν μερίδια ιδιοκτησίας κ.λ.π.) και απαγόρευε σε συγγενικα και παρένθετα πρόσωπα του βασικού μετόχου δουλειές με το δημόσιο. Οι νταβατζήδες και οι προστάτες τους μαζί με γερμανικές και γαλλικές κατασκευαστικές εταιρείες απέτρεψαν την εφαρμογή του νόμου μέσω της Κομισιόν, που με τελεσίγραφο απαίτησε εντός 15 ημερών την «αποκατάσταση της «νομιμότητας», θεωρώντας ότι παραβιάζεται ο «ελεύθερος ανταγωνισμός», με την απειλή ότι θα διακόψει τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις. Ετσι συνεχίστηκε η ασυδοσία, η πατρωνεία της πολιτικής ζωής σε συνδυασμό με την επιχείρηση χειραγώγησης της κοινωνίας μέσω τηλεοπτικών υποπροϊόντων, τηλεπωλήσεων και «ενημερωτικών» εκπομπών με επαπειλούμενους εκβιασμούς προς όφελος των νταβατζήδων (εργολάβων, προμηθευτών) και των πατρώνων τους. Δημοκρατία και ιδιωτικά ΜΜΕ αποδείχθηκε ότι είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Η εποχή της κρίσης
Από τη δεκαετία του 90, τηλεοπτικοί σταθμοί αλλάζαν ιδιοκτήτες και ονόματα σαν τα πουκάμισα (Καναλι 67, PLANET, SEVEN 6. TV Magic, SKY κ.λ.π.). Όμως από το 2008, και ιδιαίτερα μετά το 2010, τα έσοδα των καναλιών αλλά και γενικότερα των ΜΜΕ από διαφημίσεις μειώνονται δραστικά. Κλείνει το 2012 το ALTER του Κουρή με χρέη 400 εκ., κλείνουν 14 εφημερίδες, πολλα περιοδικά και ραδιοφωνικοί σταθμοί αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και χρέη σε τράπεζες και διαφημιστικές εταιρείες. Πωλείται το 2013 ο 902 του ΚΚΕ σε κυπριακή εταιρεία με ιδιοκτήτη μια offshore από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, με ρήτρα εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας για το νέο ιδιοκτήτη(!), απολύονται οι εργαζόμενοι και σε λίγο φυτρώνει ο «Ε». Στο ΕΣΡ δηλώνονται ως μέτοχοί του ο Χαλέντ Αμβί με 94%, ο Σεραφείμ Φυντανίδης(!) με 1%, και άλλα πρόσωπα με 4%.(!) Πλήρης ασυδοσία.
Στο μεταξύ τα δάνεια και θαλασσοδάνεια που έχουν δοθεί στα ΜΜΕ έχουν φθάσει τα 2 δις(!), τα περισσότερα των οποίων δόθηκαν μετά το 2010. Είναι πλέον σαφές ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί και γενικότερα τα ΜΜΕ δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς δανεισμό ή χρηματοδότηση από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι όμως κατά κανόνα κρατούν οι ίδιοι τα επιχειρηματικά δάνεια αυξάνοντας την προσωπική τους περιουσία, αφήνοντας τις επιχειρήσεις τους και τους εργαζόμενους στην τύχη τους.
Αυτός, όμως, είναι ο λόγος της κυβερνητικής, παππικής πρωτοβουλίας;
Η «νέα εποχή»
Οπως είναι γνωστό, οι συστημικές μεγάλες τράπεζες στην Ελλάδα με την τελευταία αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου πέρασαν υπό τον έλεγχο των ξένων. Ετσι με την προτροπή της Γερμανίας η ΕΚΤ μέσω του εποπτικού της μηχανισμού (SSM) όχι μόνο δεν επιτρέπει τη συνέχιση του δανεισμού, αλλά επιδιώκει την εκποίηση επιχειρήσεων με τα «κόκκινα» δάνεια. Συνεπώς το σημερινό καθεστώς στα ΜΜΕ και ιδιαίτερα στο τηλεοπτικό τοπίο δε θέλουν πλέον να συνεχισθεί. Ετσι με πρόσχημα την «τάξη» και την «νομιμότητα» ανέθεσαν στον Παππά με τις περίεργες επισκέψεις στις ΗΠΑ να «καθαρίσει» τα τηλεοπτικά.
Αυτός, αφού κατήργησε το ΕΣΡ, ανέθεσε στο Υπουργείο του, δηλ.στον ... εαυτό του, τη διεξαγωγή του διαγωνισμού για 4 τηλεοπτικές άδειες ιδιωτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας. Ο αριθμός, μας είπε, προέκυψε έτσι ώστε οι σταθμοί να έχουν έσοδα από την υπάρχουσα διαφήμιση (!) Το μόνο κριτήριο απόκτησης άδειας θα ήταν το ...χοντρό πορτοφόλι, προς δόξαν της «κυβερνώσας Αριστεράς», που τα εκατομμυριά των αδειών θα τα...μοιράσει στους φτωχούς και στην πράξη θα τα πάρουν ...οι «θεσμοί». Στο δούλεμα, άλλωστε, είναι ειδικοί. Η πληροφόρηση, η είδηση και η διακίνηση των ιδεών ως κοινωνικά και δημοκρατικα αγαθά είναι άγνωστες λέξεις στον Παππά και στους «αριστερούς» ομοίους του.
Τότε γιατί επιχειρήθηκε η παρέμβαση;
Στον «περίεργο» διαγωνισμό που έγινε μετείχαν ιδιοκτήτες σταθμών (ΑΝΤ1, ΑLFA, Σκαι, STAR) ο γνωστός και μη εξαιρετέος εφοπλιστής κ. Μαρινάκης , ο εκ Ρωσίας ορμώμενος επιχειρηματίας κ. Ιβαν και ο «άγνωστος» υιός Βλαδίμηρος. Και όπως δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κούλογλου, «Φυσικά και είναι δουλειά της κυβέρνησης να έχει κάποια φιλικά ΜΜΕ. Όταν μια κυβέρνηση έχει όλα τα μέσα εναντίον της, όταν φτιάχνεται ένα καινούργιο τηλεοπτικό τοπίο, θέλει να έχει και κάποια ΜΜΕ φιλικά προσκείμενα.»!!!
Σ’ αυτόν τον ανεκδιήγητο διαγωνισμό, με τον εγκλεισμό των διαγωνιζομένων, τις άδειες δεν τις πήραν αυτοί που πλειοδότησαν. Πήραν άδεια με 43,6 και 52,6 εκ. και δεν πήραν με προσφορές 61,5 και 61 εκ. Το τι έγινε μετά είναι τοις πάσι γνωστό. Βγήκαν τα μαχαίρια απ’ αυτούς που έμειναν έξω και αφού εξοστράκισαν τον Βλαδίμηρο περιμένουν μπας και επαναληφθεί το 2005 και τους σώσει η Κομισιόν. Οι καιροί όμως άλλαξαν για όλους. Το Συμβούλιο Επικρατείας που προσδοκούν να βγάλει αντισυνταγματικό το νόμο Παππά δεν έχει βγάλει αντισυνταγματικούς όλους τους μνημονιακούς νόμους και για όσους ελάχιστους το έχει κάνει (περικοπες ειδικών μισθολογίων, συνταξεων κ.λ.π.) οι κυβερνήσεις είτε της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είτε η σημερινή έχουν γράψει... καταλλήλως τις αποφάσεις του.
Τελικά οι κυβερνητικοί έκαναν ...μια τρύπα στο νερό. Κανένα κανάλι νέο ή παλαιό δεν θα είναι φιλικό σ’ αυτούς.
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Τα κανάλια της «νέας εποχής», αν και όταν και όπως υπάρξουν, θα έχουν μεγαλύτερη διαπλεκόμενη ισχύ και είναι βέβαιο ότι θα είναι ελλειμματικά με τα τόσα εκατομμύρια των αδειών που θα πρέπει να αποσβέσουν ,υποτίθεται για 10 χρόνια. Τότε ποιός θα τους χρηματοδοτεί; Ή θα επαναληφθεί η σημερινή κατάσταση; Η συνέχεια δε γνωρίζουμε αν έχει Παππά ή αν θα είναι … άλλου παπά ευαγγέλιο.
Ακούμε διαχρονικούς και νέους οπαδούς του (παλαιο)κομμουνιστικού χώρου (της νυν κυβερνητικής παράταξης συμπεριλαμβανομένης) και της αυτοαποκαλούμενης αναρχίας να δηλώνουν εξοργισμένοι, επειδή γονείς σχολείων του Ωραιοκάστρου απειλούν να προβούν σε καταλήψεις, αν γίνουν δεκτά παιδιά προσφύγων στα σχολεία της περιοχής. Ξέχασαν μόνο να μας πουν ποιος πολιτικός χώρος εκπαιδεύει συστηματικά την ελληνική κοινωνία σε τέτοιες μορφές αντίδρασης και διαμαρτυρίας τα τελευταία 35 χρόνια.
Ο υπουργός Παιδείας (;) Φίλης αναρωτιέται ποιος ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας στην Κατοχή και την επταετή Δικτατορία. Ξέχασε μόνο να μας πει τι σχέση έχει ο ίδιος (λόγω ηλικίας) και η πολιτική του με τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τους (λίγους) ήρωες του αντιδικτατορικού αγώνα. Και τι θα έκαναν αυτοί, αν ήταν στη θέση του τώρα.
Ο υπουργός Πολιτισμού (;) Μπαλτάς μας λέει ότι η πορεία προς το σοσιαλισμό περνά μέσα από ήττες και συμβιβασμούς. Ξέχασε μόνο να μας αναφέρει μια έστω νίκη του, όμοιου μ’αυτούς...
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ μας παρουσίασε πώς θα ευημερήσουμε, αν και όταν εκείνος ποτέ κυβερνήσει. Ξέχασε μόνο να μας πει πόσοι θα είναι οι ευημερούντες και πόσοι οι δυστυχούντες.
«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο,τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ” Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. [...]
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά πολεμήσαμε».
(Στρατηγός Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, 1829 – 1850)
Η ίδρυση του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων τον Μάιο του 2016 για 99 χρόνια(!) αποτέλεσε την απτή απόδειξη ότι η χώρα είναι πλέον και επίσημα υπό κατοχή, όπου η δημόσια περιουσία της δεν ελέγχεται από την Ελληνική(;) κυβέρνηση αλλά από τις νέες δυνάμεις κατοχής, όπου «αξιοποιείται», παραχωρείται και (ξε)πουλιέται κατά το δοκούν.
Μετά την επαίσχυντη συμφωνία του Ιουλίου του ’15, ύστερα από το περήφανο ΟΧΙ του Ελληνικού λαού, που μετέτρεψε ξεδιάντροπα σε ΝΑΙ, ο Έλληνας(;) πρωθυπουργός, βγήκε αυτός περήφανος να δηλώνει ότι τουλάχιστο είπε όχι στις απαιτήσεις των δανειστών να ιδρυθεί το υπερταμείο στο Λουξεμβούργο, υπό την εποπτεία εταιρείας συμφερόντων του Σόιμπλε.
Τα ψέματα της κυβέρνησης για το υπερταμείο ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο. Σε ανακοίνωση που έβγαλε το κόμμα τον Σεπτέμβρη του ’15, έλεγε ότι στο νέο πρόγραμμα προβλέπονταν 9 ιδιωτικοποιήσεις έναντι 23 του προηγούμενου, που συμπεριλάμβαναν την πώληση μεταξύ άλλων της ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ, ΕΛΤΑ, κ.α. Πανηγύριζαν στην ίδια ανακοίνωση ότι με την ίδρυση του υπερταμείου τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα πήγαιναν 50% για την επιστροφή της ανακεφαλοποίησης των τραπεζών, το 25% για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και το 25% για επενδύσεις.
Το ψέμα όμως έχει κοντά πόδια και έτσι τον Μάιο του ’16 με την ίδρυση του νέου υπερταμείου αποκαλύφθηκε ότι το υπερταμείο ιδρύεται για 99 χρόνια, τον έλεγχο του οποίου έχει ένα εποπτικό συμβούλιο που αποτελείται από 3 μέλη που θα προτείνονται από την Ελληνική κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να εγκρίνονται από τους πιστωτές, και άλλα 2 μέλη που θα επιλέγονται απευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον μηχανισμό στήριξης ESM. Οι αποφάσεις του, όμως, δε θα είναι με απλή πλειοψηφία των 3, αλλά με των 4/5, δηλαδή τουλάχιστο να συμφωνεί ο ένας εκ των «θεσμών». Στο κείμενο της ίδρυσης του υπερταμείου δεν αναφέρεται πουθενά ότι μέρος των εσόδων θα πηγαίνει για επενδύσεις, παρά μόνο στην αποπληρωμή του δανείου από τον ESM Ο κυνισμός της κυβέρνησης ξεπέρασε κάθε όριο με την αμίμητη δήλωση της βουλευτού κ. Βαγενά «Τα 99 χρόνια δεν μας τρομάζουν. Και η τουρκική κατοχή ήταν τέσσερις αιώνες. Είμαστε ανθεκτικός λαός»
Στο υπερταμείο πέρασαν το ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και την Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που έχει την κυριότητα σε 71.500 ακίνητα(!).
Με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε το Σεπτέμβρη και τα τελευταία ψέματα της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν. Στο υπερταμείο περάσανε 6 ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων και η ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ «τα δημόσια αγαθά, που δεν πωλούνται», όπως φώναζε, μεταξύ άλλων, ο. Τσίπρας, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Συνολικά, μαζί με το νομοσχέδιο του Μαίου, έχουν περάσει στο υπερταμείο 11 ΔΕΚΟ : ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΑΚΑ, ΕΛΤΑ και ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, Κτηριακές Υποδομές, ΕΛΒΟ και Αττικό Μετρό.
Αφήσαμε για τελευταίο το τίμημα με το οποίο έχουν αποφασίσει να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία. Αν κρίνουμε από την παραχώρηση των αεροδρομίων έναντι 1,2 δις για 40 χρόνια, του ΟΣΕ έναντι 45 εκ. (με τα ταμειακά διαθέσιμά του να φτάνουν στα 25 εκ.!) και άλλων μέχρι στιγμής αποκρατικοποιήσεων, τότε φανταζόμαστε τι θα επακολουθήσει.
Ευτυχώς γι’ αυτούς ο Στρατηγός Μακρυγιάννης δεν ζη, εμείς όμως για πόσο θα τους κοιτάμε απαθείς να χαρίζουν ό,τι ανήκει στον ελληνικό λαό;
Στις 6 Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή, στις 1:30 το μεσημέρι, στα γραφεία μας, όπως πάντα, θα πραγματοποιηθεί η συνεστίαση του ΑΣΚΕ.
Θα συζητήσουμε, θ’ ακούσουμε μουσική, θα έχουμε πολιτική ομιλία γύρω στις 2:30 και θ’ απολαύσουμε τους μεζέδες που θα φτιάξουμε μόνοι μας, σε πείσμα των μνημονίων.
Σας περιμένουμε.
Στις 8 Νοεμβρίου διεξάγονται οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και το ενδιαφέρον όλου του πλανήτη αυξάνεται γι’αυτές, για πολλούς λόγους.
Συνήθως το ενδιαφέρον αυτό είναι επίπλαστο ή, έστω, επιφανειακό, μια που τα πρόσωπα που ανταγωνίζονται έχουν περάσει διαδοχικά φίλτρα ασφαλείας του συμπαγούς (παρά τις εσωτερικές αντιθέσεις του, μικρής σημασίας για τον υπόλοιπο κόσμο όμως) Συστήματος εξουσίας στις ΗΠΑ, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος εκπλήξεων σε βάρος του και υπέρ, ενδεχομένως, του λαού τους ή και, λιγότερο ενδεχομένως, άλλων λαών. Γι’αυτό άλλωστε, ο αμερικανικός (των ΗΠΑ) λαός ελάχιστα ενδιαφέρεται γνωρίζοντας, έστω και υποσυνείδητα, ότι η Πολιτική Δημοκρατία είναι απλώς μύθος για τις ΗΠΑ και οι λαϊκές τάσεις εκφράζονται μόνο μέσω των γκάλοπ, τα ευρήματα των οποίων όμως υπολογίζονται σοβαρά από τις υπηρεσίες του Συστήματος, ώστε να αντιδρά εγκαίρως…
Παρά ταύτα (τα εντελώς περιληπτικά) υπάρχει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη παγκόσμια Δύναμη, οικονομική και στρατιωτική, με δυνατότητες ελέγχου ή επιρροής μεγάλες ακόμη. Οχι, βέβαια, στο βαθμό που ήλπιζαν μετά την κατάρρευση, το 1990, του κύριου αντίπαλου δέους, μια που ο διπολισμός, αναπάντεχα για τις ΗΠΑ, έγινε πολυπολισμός: Κίνα-Ρωσία-BRICS! Πάντως παραμένει ο κύριος διεθνής παίκτης.
Το ενδιαφέρον για τις εκλογές αυτές γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, λόγω της ιδιαιτερότητας των υποψηφίων, για πρώτη φορά τόσο έντονης.
Από τη μία η Χίλαρι Κλίντον, ακραίο δημιούργημα των ποικίλων ελίτ και κύριος εκφραστής τους. «Το πλέον διεφθαρμένο πρόσωπο», όπως δηλώνει ο αντίπαλός της, το πλέον διαπλεκόμενο θα λέγαμε εμείς, και πιο ευάλωτο επομένως λόγω και της προϊστορίας της στις «περιπέτειες» τις οικογενειακές…
Από την άλλη ο Τραμπ, μια έντονα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που αποτελεί όμως την πρώτη επιτυχημένη «επανάσταση» στην ελεγχόμενη πλήρως μέχρι τώρα από το κατεστημένο πολιτική διαδικασία και για τούτο, αν όχι επικίνδυνος, πάντως επίφοβος για το μέχρι τώρα συμπαγές κατεστημένο. Αυξημένο, λοιπόν, το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το «πού θα το πάει», αν τυχόν εκλεγεί πρόεδρος, κάτι που μέχρι πρότινος εθεωρείτο απίθανο.
Για τον παραπάνω λόγο και το οσημέραι εντονότερο ενδιαφέρον στην Ελλάδα, όπου όλοι οι «ενδιαφερόμενοι» είχαν συστοιχηθεί στο στρατόπεδο της Κλίντον και διαγκωνίζονταν για την εύνοιά της και τώρα «τρέχουν και δεν προφταίνουν» ζαλισμένοι για το απευκταίο (γι’αυτούς…) ενδεχόμενο. Ιδιαίτερα, φυσικά, ανήσυχοι οι Φίλης-Μπαλτάς και το «κακό συναπάντημα» γύρω τους(…), η μούσα των λαθρομεταναστών και οι χρυσοφόρες Μ.Κ.Ο. της, ο αλλόγλωσσος, γελοίος Ευκλείδης(!) και, βεβαίως, το παιδί του σωλήνα των αμερικανικών εργαστηρίων, που όμως άδικα ανησυχεί, μια που η μοίρα του έχει ήδη προδιαγραφεί. Και από κοντά ο Κούλης…
Δεν γνωρίζουμε, τώρα πια, ποιος θα εκλεγεί.
Εκείνο που θέλουμε όμως εμείς είναι να επιτύχουμε ώστε να μην ενδιαφερόμαστε και πολύ για το ποιος θα εκλέγεται και πού, αλλά τι κάνουμε εμείς εδώ για όλους μας!
Ο διεθνής περίγυρός μας απειλητικός
Ο ανελέητος οικονομικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας συνεχίζεται, όχι μέσω οργάνων πλέον, όπως Γιωργάκη και Τσίπρα-Βαρουφάκη, αλλά ανοικτά, πρώτα στη Siemens και Volkswagen και τώρα στον ετοιμόρροπο κολοσσό της Ντόιτσε Μπανκ (αναμένεται η αντίδραση Σόιμπλε και η τύχη των «ελληνικών» συστημικών, τρομάρα τους!), κι έτσι η Γερμανία (και Ε.Ε.) εξουδετερώνεται στη διεθνή αρένα… Συνεχίζεται όμως η αντιπαλότητα ΗΠΑ-Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, κυρίως στη Συρία, όπου, αποκλειόμενου για τέτοια αιτία παγκόσμιου πολέμου, τελικά θα τα βρουν, όπως γίνεται και στην Ουκρανία (η Ρωσία δε βιάζεται..), προς μεγάλο «εκνευρισμό», κατά το χαμηλόβαθμο εκπρόσωπο της αμερικανικής πρεσβείας κ. Κοτζιά, της Τουρκίας, που εκβιάζει του πάντες, αγωνία των Κούρδων και μεγάλη ανησυχία (όχι στους κυβερνώντες…) των Ελλήνων.
Το ίδιο και στα Βαλκάνια, όπου τα χαμόγελα, χειραψίες και «επαφές» του ίδιου κ. Κοτζιά ανοίγουν συνεχώς την όρεξη των Σκοπίων και Τιράνων, που εύχονται κι αυτοί να διατηρηθεί στην εξουσία η συζυγία Αλέξη-Κυριάκου. Και το παιχνίδι με τους πρόσφυγες, «πρόσφυγες» και λαθρομετανάστες (από τον κοντινό και απώτατο περίγυρο!) συνεχίζεται σε βάρος της χώρας μας.
Γενική εικόνα στο εσωτερικό
Η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και Πολιτείας συνεχίζεται απτόητη, χειρότερα ακόμη και από αυτήν της δεύτερης, κυρίως, θητείας του Κ. Σημίτη, που εξακολουθεί, ελεύθερος, ακόμη, να βυσσοδομεί, κι αυτός, κατά της Ελλάδας. Το έγκλημα της αφαίμαξης όσων ακόμη κάτι είχαν (αυτοί που κατέχουν, φυσικά, ουδόλως ανησυχούν, δείτε και τη γελοιογραφία !) και όσων δεν έχουν σχεδόν τίποτα για να ζήσουν, όχι βέβαια για να συγκεντρώσουν ποσά για … αποπληρωμή του χρέους (!), μείωση των ελλειμμάτων(!!), δημιουργία… πλεονάσματος (!!!), αλλά για αύξηση των ιδιωτικών και επιχειρηματικών χρεών. Ετσι θα κατασχεθούν τα υπάρχοντα των οφειλετών (λόγω των μνημονιακών επιθέσεων εναντίον τους) και θα παραχωρηθούν στα διάφορα όρνεα των αδηφάγων «επενδυτικών» funds αντί αστείου τιμήματος (αλλά με μεγάλο, υποθέτουμε, μπαχτσίσι στους παραχωρούντες), το οποίο απαγορεύεται να καταβάλει ο οφειλέτης και να ελευθερωθεί, κάτι που γίνεται ακόμη και στην Κύπρο, και μάλιστα χωρίς να το έχουν ζητήσει οι «θεσμοί»!
Από το Παρόν 10/07/2016
Εν τω μεταξύ «παραχωρήθηκαν» ανάλογα τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι μαρίνες, οι μεγάλοι δρόμοι, το Ελληνικό (τους ενοχλεί και το όνομα), ετοιμάζεται η Εγνατία και όλα όσα (δηλ. ολόκληρη η δημόσια περιουσία, λες και ήταν πατρογονικά των επιλεγμένων από τους δανειστές και λοιπούς ξένους μέσα από τα απόβλητα της ελληνικής κοινωνίας…) περιέρχονται στο λεγόμενο Υπερταμείο, όπου αποφασίζουν πλήρως (τα λοιπά είναι απλά φληναφήματα) οι εκπρόσωποι των «θεσμών». Χάριν της… Ανάπτυξης, φυσικά, όπως μας λένε οι «αρμόδιοι», χωρίς να διευκρινίζουν… ποιανών αναπτυσσόμενων!
Και ήδη 500 χιλιάδες Ελλήνων, νέων σχεδόν όλων, φεύγουν για άλλες χώρες (και έτσι μειώνονται οι… άνεργοι!), οι αυτοκτονίες αυξάνονται αλματωδώς, η δύσμοιρη Δικαιοσύνη σπαράσσεται και διαλύεται ιδιαίτερα στις κορυφές της, Αρειο Πάγο και Σ.τ.Ε., η Δημόσια Υγεία εξαφανίζεται, η Παιδεία μωαμεθανοποιείται και αφελληνίζεται, η διαφθορά γιγαντώνεται παντού, όπως και το χάος στη Δίοικηση που προκαλεί αμήχανα χάχανα στους υπαλλήλους, κ.λπ. κ.λπ.
Στα εθνικά θέματα όλα αρνητικά, τουλάχιστον…
Η ευκαιρία με Τσίπρα, Μητσοτάκη, Αναστασιάδη και τις ομάδες τους είναι μεγάλη για όλους τους εχθρούς της Ελλάδας, ώστε, επωφελούμενοι και της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που οι παραπάνω και οι όμοιοί τους δημιούργησαν λόγω της υποτέλειάς τους, να αρπάξουν ό,τι προλάβουν.
Ολοι τους προδικάζουν «λύση» του Κυπριακού, και μόνο λίγο πριν από την υπογραφή με «ναι» σε όλα, αντιτάσσεται τάχα στις «εγγυήσεις» και τα στρατεύματα κατοχής ο Αναστασιάδης, λησμονώντας το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας των επήλυδων εποίκων, με τη συμπαράσταση του Τσίπρα, όπως αυτός δηλώνει, και, αλίμονο, του υπέρμαχου του επαίσχυντου σχεδίου Ανάν, Μητσοτακαίικου.
Στο Αιγαίο και τα νησιά (που πάντοτε, εδώ και χιλιετίες, κατοικούνταν από Ελληνες) οι παραβάσεις και οι παραβιάσεις πυκνώνουν και τώρα γίνονται και ρητές οι τουρκικές απειλές, χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση από την Ελληνική πλευρά, που επικαλείται μόνο το διεθνές δίκαιο και την απειλή μη ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.! Το χειρότερο είναι ότι συμπίπτουν οι κραυγαλέες προκλήσεις «των τρελών Τούρκων», όπως δηλώνει ο Ερντογάν, εννοώντας προφανώς τον εαυτό του (…), με την αποκάλυψη ότι η Κυβέρνηση έχει «επιτύχει» να μην επιτρέπεται μετακόμιση των μουσουλμάνων προσφύγων και λαθρομεταναστών από τα νησιά ούτε καν σε άλλο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας, ώστε να εξασφαλιστεί «πάτημα» ακόμη και για επέμβαση, όποτε μπορέσουν. Η μόνη άμυνα που προβάλλεται είναι, να μας καθησυχάζουν ότι «Οι Τούρκοι δε μπορούν, αλλά και αν ακόμη ήθελαν δε θα τους αφήσουν οι άλλοι». Δε μας λένε όμως ποιοι θα κοπιάσουν για μας, αλίμονο! Οσο για τη Θράκη, εκεί πια αλωνίζει ανενόχλητο το Τουρκικό προξενείο, που έπρεπε από καιρό να έχει καταργηθεί, τουλάχιστο.
Η ίδια «αδράνεια», επιεικώς, επικρατεί στην αντιμετώπιση των Σκοπιανών και Αλβανών, που προβάλλουν ανενόχλητοι (αν δεν τους παρακινούν κιόλας οι «δικοί» μας…) παραλογισμούς για Μακεδονία και Ηπειρο (βοηθούσης της κ. Σπυράκη)!
Και όλα αυτά υπό τη σιωπηλή ή φανερή συνέργεια και των δύο ακραία νεοφιλελεύθερων πόλων του πολιτικού μας συστήματος, και στα εσωτερικά και τα εξωτερικά μας προβλήματα. Ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (που υποτίθεται ότι κατηγορεί το νεοφιλευθερισμό) δηλώνει απερίφραστα: «Η Ελλάδα θα βαδίζει αταλάντευτα μέσα στην Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ», δηλαδή στο λίκνο του νεοφιλελευθερισμού και αμφισβήτησης των δικαίων όλων των Ελλήνων.
Η κυβερνητική παράταξη σπαράσσεται και πλησιάζει στο "o σώζων εαυτόν…"
Τα έργα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι ήδη σε όλους, επώδυνα, γνωστά και, σχεδόν σε όλους, ευδιάκριτοι οι στόχοι αυτών που υπαγορεύουν την πολιτική τους. Και στα εσωτερικά και στα εξωτερικά θέματα: Οικονομική και κοινωνική διάλυση, πολιτιστική και εθνική αλλοτρίωση, πληθυσμιακή εξαλλαγή και συρρίκνωση εθνικής κυριαρχίας και επικρατείας: Ο μέγας στόχος της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, με μπροστάρη στην περιοχή μας τον oυγγροεβραίο αμερικανό(!) Σόρος, γνωστό φανατικό ανθέλληνα, μάλιστα. Το βασικό σύνθημά του «ανοικτά σύνορα, ανοιχτές κοινωνίες» είναι και ο φάρος που καθοδηγεί ολόκληρο το στελεχιακό ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον έρωτα για την «καρέκλα», ιδιαίτερα για τους Ανελίτες.
Αποπροσανατολισμός και αυταρχικές, καθεστωτικές εκδηλώσεις…
Ομως η αντίσταση και αντίδραση με αρχική αιτία την οικονομικοκοινωνική καταστροφή ήδη τρομοκρατεί την κυβέρνηση και αντιδρά με αντιπερισπασμούς, πάλι, και αποπροσανατολισμούς: Η αναστάτωση στη Δικαιοσύνη, το φιάσκο της αδειοδότησης των ιδιωτικών σταθμών, ο «πόλεμος» με την εκκλησία στην παιδεία, η επιχείρηση προσέλκυσης αστείων πασοκικών «ορφανών» και λοιπά ανάλογα, πολλά.
Δεν αποδίδουν όμως αυτά και μάλιστα σχεδόν όλα γίνονται μπούμερανγκ, αν και μερικά από αυτα θα μπορούσαν, υπό άλλες συνθήκες και πρόσωπα, να έχουν και θετικά (γι’αυτούς) αποτελέσματα. Ετσι καταφεύγει σε πιο δραστικά μέτρα, με πρωτοβουλίες που ούτε η χούντα δε θα τολμούσε, όπως απαγόρευση κυκλοφορίας(!) πέριξ του μεγάρου Μαξίμου, προπηλακισμός διαμαρτυρομένων διαδηλωτών, αδιανόητες (άλλοτε) παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και την «πληροφόρηση», ακόμη και... διαγραφή από την ύλη των βιβλίων ιστορίας βασικών για τον ελληνισμό κεφαλαίων και, σε όλο και πιο αυξανόμενο βαθμό, μια παραλογική αλαζονεία και ασυναρτησία, κάτι που προκαλεί αηδία και οργή, όπως συμβαίνει και με τις απαράδεκτες ΕΡΤ τους.
Εκλογές, λοιπόν, τώρα;
Είναι σε όλους φανερό, πλέον, και ιδιαίτερα, φυσικά, (παρά τις διαψεύσεις) στην κυβέρνηση, ότι αυτή έχει απολέσει οριστικά τη λαϊκή στήριξη και την ανοχή, έστω, σε τέτοιο βαθμό, που θα καθιστούσε αναπόφευκτη, με βάση τις προηγούμενες συνταγματικές ρυθμίσεις, την προσφυγή στις κάλπες «λόγω προφανούς δυσαρμονίας προς τη λαϊκή θέληση» της κυβέρνησης. Τώρα, όμως, μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να τις προκαλέσει, «για σοβαρό εθνικό λόγο».
Ολα τα σημάδια έδειχναν, κάτι που και η απλή πολιτική λογική θα «απαιτούσε», ότι ο Τσίπρας το «σκεπτόταν» σοβαρά, με αφορμή κάποιο μέτρο των θεσμών που θα το χαρακτήριζε απαράδεκτο(!), να επιχειρήσει ηρωική έξοδο, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην εχει το ίδιο τέλος με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο ίδιος του (ομόσταβλού του) Γιωργάκη· κάτι που αναπόφευκτα θα συμβεί, αν ψηφίσει και τα λοιπά «προαπαιτούμενα» και ιδίως αν αρχίσει να τα εφαρμόζει.
Αντιδρούν, όμως, σφόδρα, τόσο για την «καρέκλα» όσοι την άρπαξαν, όσο και οι υπόλοιποι (δεκάδες χιλιάδες...), που πρόλαβαν να βολευτούν παντοιοτρόπως. Και μην ξεχνάμε ότι πάγια αντίληψη των ποικίλων «παλαιοκομμουνιστικογενών (και όχι μόνο...), είναι ότι «εξουσία που κατακτήθηκε, με οποιονδήποτε τρόπο, πρέπει να κρατηθεί για πάντα, πάλι με οποιοδήποτε μέσο». Μόνο έτσι, μάλιστα, μπορεί να ερμηνευτεί η βόμβα της τρομερής (για αυτούς!) δημοσκόπησης της «Αυγής»(!) που ελέγχεται πλήρως από τον απειλούμενο με καρατόμηση Φίλη, με μεγαλοποιημένα(!) πιθανόν «ευρήματα», άκρως αρνητικά για τον Τσίπρα...
Αλλοι υποθέτουν ότι είναι μια, ανορθόδοξη έστω, προετοιμασία για εκλογές, άλλοι ως μια «γενναία επίδειξη ειλικρίνειας και αυτοκριτικής», άλλοι ως πρώτο μέρος μιας επόμενης που θα δείχνει μεγάλη, ευνοϊκή, ανατροπή, άλλοι (το πιθανώς πιθανότερη!) ότι έγινε για να τρομάξει (αν είναι δυνατό...) τον Τσίπρα και να κάνει πιο έντονη την αντίθεση στο ενδεχόμενο εκλογών των παραπάνω, ενόψει μάλιστα του... επερχόμενου Συνεδρίου τους και των διεργασιών του, αν προλάβει, βέβαια, να γίνει... Ιδωμεν.
Αμηχανία και φόβος στην «Αντιπολίτευση»
Δεν παίζουν σοβαρό, επί του παρόντος, ρόλο στην τωρινή πολιτική φάση, όσοι απαρτίζουν την ελάσσονα Αντιπολίτευση. Το ΚΚΕ ηθελημένα δε συμμετέχει στα πολιτικά δρώμενα, δηλαδή στα περί την εξουσία, συνεχίζοντας απλώς να ασκεί «κομματική γυμναστική», με μια όμως ευχάριστη έκπληξη, την ανακοίνωσή του σχετικά με τις απειλές Ερντογάν για το Αιγαίο, ιδιαίτερα αν θυμηθούμε την αντίστοιχη στην εποχή του «Σεισμίκ» και «Χόρα», όπου ενδιαφερόταν μόνο για την ελεύθερη ναυσιπλοΐα των σοβιετικών, προφανώς, πλοίων στο Αιγαίο.
Η «Χρυσή Αυγή» έχει άλλα, δικαστικά προβλήματα, το σημιτικό «Ποτάμι» εξατμίζεται, ο Β. Λεβέντης περιδινίζεται παιγνιωδώς και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ελπίζει (άδικα;) σε επιστροφή τον εις ΣΥΡΙΖΑ αυτομόλων. Η «Πλεύση» της Ζωής προβάλλεται εντυπωσιακά (Κωνσταντόπουλος-Βαρδινογιάννης ->ΗΠΑ…) αλλά…, ενώ η αρχικά πολλά καλά υποσχόμενη ΛΑΕ του Λαφαζάνη, λόγω ενδογενών μειονεκτημάτων και της συμπόρευσης με ξεφωνημένους ανθέλληνες, δυστυχώς μένει, τουλάχιστον, στάσιμη, παρά τη σχετική, πολύ μικρή, προβολή της.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση της Ν.Δ. του Μητσοτάκη..., όμως τα φαινόμενα είναι ενδιαφέροντα και άκρως σημαντικά, αρνητικά πάντως. Το όνομα Μητσοτάκης και οι ακραία νεοφιλελεύθερες, ρητά δηλούμενες μάλιστα(!), απόψεις του αποτελούν τη μοναδική ελπίδα επιβίωσης του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ! Τη μόνη διαφορά από την κυβέρνηση που προβάλλουν όλοι οι νεοφιλελεύθεροί της είναι ότι η Ν.Δ. θα εφαρμόσει πιστότερα και πιο έγκαιρα(!) όλα τα μέτρα των μνημονίων.
Γιατί, λοιπόν, να στραφούν, λίγοι έστω, από τους απογοητευμένους έως και εξοργισμένους εξαπατημένους από τον Τσίπρα πολιτών προς τη Ν.Δ., όταν μάλιστα δε διαφοροποιείται ουσιαστικά, ούτε καν ονομαστικά στα αίσχη του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με λαθρομετανάστες, την επίθεση εναντίον κάθε ελληνικού στοιχείου, εσωτερικά και εξωτερικά, ούτε καν στην Παιδεία και την Ορθοδοξία; Δηλώνει μάλιστα ότι θεωρεί δεδομένη την υποταγή στην κατοχική αιωνόβια(!) αρπαγή ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας από το Υπερταμείο των Θεσμών (πλην των Μουσείων Οι αρχαιολογικοί χώροι όμως;) , ενώ γνωρίζει ότι το Σύνταγμα απαιτεί τουλάχιστον 180 ψήφους στη Βουλή και για την παραμικρή εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Όσο για το «Χρέος» λησμονεί ότι ο ίδιος ο Σόιμπλε(!) έχει δηλώσει ότι όλος ο πλούτος της Ελλάδας βρίσκεται στο εξωτερικό (και στις γερμανικές τράπεζες, φυσικά!) και έχει απειλήσει ότι εξόφλησή του θα γίνει από τις καταθέσεις αυτές στο εξωτερικό!!
Δε θέλει όμως η Ν.Δ. εκλογές τώρα και φροντίζει να «καλοπιάνει», ρητά ή σιωπηρά, μέσω, κυρίως των τάχα αντιπολιτευτικών ή ουδέτερων(!) ΜΜΕ, αυτών που ζητούσαν απεγνωσμένα ψήφιση των πάντων για την πάση θυσία παραμονή στο ΕΥΡΩ (και επομένως στα μνημόνια…). Θέλει να έχουν ψηφιστεί όλα από το ΣΥΡΙΖΑ, να έχει αρχίσει τουλάχιστον η εφαρμογή τους και μετά να τα εφαρμόσει πιο πιστά εκείνη, ως πιο αξιόπιστος εταίρος! Η θεωρία του ώριμου φρούτου.
Γι' αυτό, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές θα «νικήσει», βέβαια, η Ν.Δ. (ακόμη και με Κυριάκο!), θα υπάρξει όμως θηριώδης αποχή ή λευκό και ενδεχόμενα θα προωθηθούν κατάλληλα μικρά νέα σχήματα ως πιθανοί μελλοντικοί διάδοχοι, εφόσον φυσικά δεν προτείνουν έξοδο από ΕΥΡΩ και Ε.Ε., τουλάχιστον, η Απελευθέρωση από τα οποία αποτελεί την ουσιώδη προϋπόθεση για Εθνική και Κοινωνική επιβίωση.
Κάθε πολιτική και ειρηνική ελπίδα μετατίθεται επομένως στις... μεθεπόμενες εκλογές!
«Δεν θα παραλάβουμε τέτοια κατάσταση αν ο λαός, στον οποίο έχουμε μιλήσει καθαρά και ξάστερα, δεν είναι στους δρόμους, δεν έχει κινητοποιηθεί, οργανωθεί και μας πει «ναι, παίρνω την απόφαση εγώ να πάρω την εξουσία...» απάντησε ο Γ.Γ του ΚΚΕ σε ερώτηση τι θα κάνει αν βγει πρώτο κόμμα με διψήφιο ποσοστό (συνέντευξη στην ΕΡΤ1 7-6-2016)
Τα χειμερινά ανάκτορα, άλλωστε, δεν χτίστηκαν ακόμη, αν ποτέ ... χτιστούν...
Και ακόμη στην ίδια συνέντευξη «Δεν είμαστε ούτε με το Βrexit ούτε με το Βremain, ούτε με το «ναι» ούτε με το «όχι»...».
Δηλ. δημοκράτες... Βρετανοί, ΑΠΟΧΗ !!
Διοργανώθηκε τις προάλλες το περιώνυμο «φεστιβάλ υπερηφάνιας» από την κοινότητα των πάσης φύσεως ομοφυλόφιλων. Φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να διαδηλώνει για όποιο θέμα θέλει.
Αντί οποιούδηποτε άλλου σχολίου, ας δούμε τι λέει ένας δηλωμένος ομοφυλόφιλος, ο ηθοποιός Χρήστος Σιμαρδάνης για αυτό.
"Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες ''είμαι περήφανος που έχω αυτιά''. Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δεν νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight. Να είσαι περήφανος, επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος ή καλός πατέρας".
Εδώ και περίπου δύο μήνες οι Γάλλοι βρίσκονται στο δρόμο διαμαρτυρόμενοι για τις μεταρρυθμίσεις για τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά, που προσπάθησε και πέρασε η Γαλλική Κυβέρνηση.
Όλα ξεκίνησαν, όταν πριν από 2 μήνες περίπου η Γαλλική Κυβέρνηση παρουσίασε το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, τον περίφημο νόμο «Ελ-Κομρί», που ουσιαστικά ενισχύει τις επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των συλλογικών. Συγκεκριμένα το σχέδιο νόμου, το οποίο η Γαλλική Κυβέρνηση επιδιώκει με Προεδρικό Διάταγμα του Ολάντ να περάσει μέσω Γερουσίας και μετά μέσω της Βουλής, αφήνει στις εταιρείες το δικαίωμα να επιβάλλουν δικά τους ωράρια, διαφορετικά από αυτά των συλλογικών συμβάσεων, που αυτή τη στιγμή προβλέπουν 35 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας. Οι εταιρείες θα έχουν δικαίωμα να επιβάλλουν στους εργαζόμενους 48 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας (που σε εξαιρετικές περιπτώσεις θα μπορεί να επεκτείνεται ακόμα και σε 60!) με ανώτατο ημερήσιο ωράριο τις 12 ώρες(!), χωρίς αυτές οι ώρες να αποζημιώνονται, αλλά να αντισταθμίζονται με ρεπό!!
Οι γαλλικές κινητοποιήσεις υπό την καθοδήγηση των συνδικάτων (υπενθυμίζουμε ότι τα συνδικάτα έχουν κύρος και ισχύ στον Γαλλικό λαό) συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό (με βασικό σύνθημα «Εμείς δεν είμαστε Έλληνες»), προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στις μεταφορές και στα καύσιμα της Γαλλίας. Εφτά συνδικάτα ενώθηκαν σε ένα ενιαίο μέτωπο κατά της μεταρρύθμισης, προκαλώντας ήδη σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση και στον Ολάντ, τα ποσοστά του οποίου έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο. Στις κινητοποιήσεις δυναμικό παρών έχουν δώσει και οι νέοι της Γαλλίας με λύκεια να παίρνουν μέρος στις διαδηλώσεις, αφού, όπως χαρακτηριστικά δηλώνουν οι νέοι «Είναι το μέλλον μας, εναπόκειται σε εμάς να κινητοποιηθούμε τώρα για το μέλλον μας (…), θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις, εάν η κυβέρνηση δεν σταματήσει».
Οι παραινέσεις Ολάντ, «πρέπει να ξέρει κάποιος ποια στιγμή πρέπει να σταματήσει μια απεργία», ελπίζοντας ότι οι κινητοποιήσεις θα λάβουν τέλος λόγω της διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού κυπέλλου, φυσικά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και μέχρι τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό, τα συνδικάτα ετοιμάζονται για πιο δυναμικές κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή ακόμα και των πιλότων.
Οι γαλλικές κινητοποιήσεις ίσως να είναι ο προάγγελος γενικού ξεσηκωμού των λαών κατά της λαίλαπας της Ε.Ε, που θέλει να επιβάλλει φτωχοποίηση των λαών και εργασιακούς μεσαίωνες. Το ΑΣΚΕ είχε μιλήσει για το πείραμα που ξεκίνησε σε Ελλάδα, Πορτογαλία και άλλες χώρες υπό το καθεστώς μνημονίων και σιγά σιγά θα προχωρούσε και στις λεγόμενες ισχυρές χώρες. Η Γαλλία, κάτω από την ηγεμονία της Γερμανίας και υπό το καθεστώς της Ε.Ε. έχει σοβαρά προβλήματα ανταγωνιστικότητας, με αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής και την εισαγωγή προϊόντων από άλλες χώρες.
Η σθεναρή αντίσταση του Γαλλικού λαού, που σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα δικά μας δεινά, θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς όλους εμάς, που παρόλες τις συμφορές που έχουν φέρει τα μνημόνια, κρατάμε ακόμα (ας ελπίσουμε όχι πολύ ακόμα) παθητική στάση.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό