Για λόγους που επανειλημμένα έχει αναφέρει σε αναλύσεις του το ΑΣΚΕ, οι ιδιώτες-επιχειρηματίες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αισθάνονται ότι μπορούν ανεμπόδιστα να γιγαντώνουν τα κέρδη τους με κάθε αθέμιτο τρόπο, ένας από τους οποίους είναι η εξοντωτική εκμετάλλευση των εργαζομένων τους. Οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται στις περισσότερες επιχειρήσεις, μεγάλες ή μικρές, υπό την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας, να δουλεύουν χωρίς ωράριο, σ ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, με συνεχές άγχος και με συνεχείς προσβολές της αξιοπρέπειάς τους. Οι υπηρεσίες των αρμόδιων υπουργείων για την προστασία των εργαζομένων συνήθως απουσιάζουν και τα συνδικάτα (και με δική τους ευθύνη) έχουν αποδυναμωθεί.
Τα αποτελέσματα αυτών των εργασιακών συνθηκών είναι τραγικά. Ο χρόνος που διαθέτει ο εργαζόμενος για την οικογένειά του και ο ελεύθερος χρόνος του έχουν περιοριστεί ασφυκτικά. Πολύ συχνά οδηγείται στην απελπισία. Στη γαλλική εταιρεία FRANCE TELECOM, που απασχολεί 100.000 εργαζομένους, από το Φεβρουάριο του 2009 μέχρι σήμερα έχουν οδηγηθεί στην αυτοκτονία 23 στελέχη!
Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι μπορούμε να ζήσουμε ανθρώπινα μόνον αν η παραγωγή και τα προϊόντα της περάσουν στον έλεγχο της κοινωνίας. Αυτή η κοινωνικοποίηση, όμως, δεν είναι αρκετή. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν συνείδηση της κοινωνικής τους αποστολής και να δίνουν, στον τομέα που εργάζεται ο καθένας, τον καλύτερό τους εαυτό. Διαφορετικά, δικαιώνουν το καπιταλιστικό σύστημα και του επιτρέπουν να πάρει ακόμη και την άγρια μορφή που εμφανίζει σήμερα. Οι εξελίξεις στην Αν. Ευρώπη ας είναι διδακτικές για όλους.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Η ψήφος στα δύο ιιεγάλα κόαματα
Όσο κι αν το ΑΣΚΕ και άλλα μικρά κόμματα εξήγησαν ότι δεν υπάρχει καμιά σημαντική διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν επείσθησαν. θεώρησαν ότι το ένα από τα δύο εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας ή τα προσωπικά τους συμφέροντα. Επιπλέον, κάποιοι ψήφοι προς τη ΝΔ είχαν εκδικητικό κατά του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, το 86% των ψηφοφόρων πίστευε ότι η ψήφος τους είναι καθοριστική. Οι πιο ρεαλιστές του ΠΑΣΟΚ προέβλεπαν την ήττα, αλλά προσπάθησαν να περιορίσουν την έκταση της, ελπίζοντας σε μια γρήγορη επιστροφή.
Η ψήφος του 86% θα έχει για την Ελλάδα τις συνέπειες που προέβλεψε το ΑΣΚΕ στον προεκλογικό του αγώνα («υποτέλεια χωρίς προσχήματα και χωρίς όρια») και που δε θα επαναλάβουμε σ' αυτό το κείμενο.
Η ψήφος στα υπόλοιπα κόμματα
Όλα τα υπόλοιπα κόμματα έριξαν το μεγαλύτερο βάρος του προεκλογικού τους αγώνα σε ορισμένα ζητήματα και ζήτησαν ψήφο, για να συμβάλουν στην αντιμετώπιση τους. Ο Καρατζαφέρης και ο Βορίδης, πχ., υποστήριξαν τον περιορισμό του αριθμού των μεταναστών. Τα κόμματα της αριστεράς υποστήριξαν την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό κλπ.) και τη μη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς (Ιράκ κλπ.).
Για όλα τα παραπάνω υπάρχει πλήθος επιχειρημάτων και όλα είναι ή φαίνεται να είναι διεκδικήσιμοι στόχοι. Το ΚΚΕ έλεγε : «έχουμε αγώνες αύριο» και το ΔΗΚΚΙ ζητούσε την είσοδο του στη Βουλή, ώστε «ο λαός να ελέγχει και να διεκδικεί».
Έτσι, όλοι οι ψηφοφόροι που ψήφισαν τα κόμματα αυτά ήξεραν ότι δε θα καθορίσουν την επόμενη κυβέρνηση, αλλά πίστευαν ότι θα επηρεάσουν τα πράγματα προς μια, κατά τη γνώμη τους, καλύτερη κατεύθυνση ή, τουλάχιστον, να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Με δεδομένο ότι η ΝΔ θα ήταν η επόμενη κυβέρνηση (και να παρέμενε το ΠΑΣΟΚ το ίδιο θα ήταν) φυσικά χρειάζονται και έλεγχος της εξουσίας και διεκδίκηση και αγώνες, αλλά αυτό που δεν έκαναν τα κόμματα της αριστεράς (για να περιοριστούμε σ' αυτά) ήταν να προβάλουν ένα άλλο όραμα, είτε γιατί η πολιτική τους δεν ξεφεύγει από τα όρια του σημερινού συστήματος και αποβλέπει, ματαίως, στη βελτίωση του (ΣΥΝ, ΔΗΚΚί), είτε γιατί το όοααα αυτό είναι απομίμηση ξένων προτύπων (ΚΚΕ, εξωκοινοβου λευτική αριστερά) και δε συγκινεί, αν δεν απωθεί, τον ελληνικό λαό^ γι' αυτό το αποκρύπτουν. Κάποιες σωστές θέσεις, πχ. η αποχώρηση από την Ε.Ε., διατυπώθηκαν, για να δηλώσουν ιδεολογική ταυτότητα και όχι για να προβληθούν και να αναλυθούν ως αναγκαίοι, άμεσοι και εφικτοί στόχοι.
Η ψήφος στο ΑΣΚΕ
Αντιθέτως, το ΑΣΚΕ, χωρίς να αμφισβητεί την ανάγκη αντιμετώπισης των επιμέρους ζητημάτων, στάθηκε κυρίως (και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο) στην ανάδειξη των αιτίων της σημερινής κατάστασης, υποστήριξε ότι απαιτείται μια εντελώς διαφορετική πολιτική σε όλους τους τομείς, έξω από τα όρια του σημερινού συστήματος, και περιέγραψε τις βασικές αρχές αυτής της πολιτικής (4πτυχο), γιατί κανένα σοβαρό πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί, πχ. η ανεργία, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος.
Όσοι βρίσκονται κοντά στο ΑΣΚΕ πιστεύουν σε όλα αυτά. Όσοι το παρακολουθούν από μακριά ή το γνώρισαν πρόσφατα θεωρούν (με λίγες εξαιρέσεις) όλα αυτά πολύ μακρινά, χωρίς να αμφισβητούν τη σοβαρότητα και την ειλικρίνεια του ΑΣΚΕ. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, όταν ένα-τέτοιο όραμα εκφράζεται από ένα κόμμα που στις προηγούμενες εκλογές πήρε μόνο 2027 ψήφους. Αλλες φωνές ακούστηκαν πιο πειστικές, πχ. «ο ΣΥΝ μπορεί να μείνει έξω από τη Βουλή για μία ψήφο και αυτή να είναι η δική σου».
Με τα δεδομένα αυτά θεωρούμε ότι η ψήφος στο ΑΣΚΕ είναι η πιο δύσκολη ψήφος, γι' αυτό και οι περίπου 3200 ψήφοι που πήρε (εκκρεμούν ακόμη 20 τμήματα) θεωρούνται ένα καλό αποτέλεσμα, χωρίς βεβαίως να σημαίνουν κάποια υπέρβαση, θεωρούμε τιμητικό ότι μέσα σ' αυτούς είναι και πολιτικές συλλογικότητες, με ιδιαίτερη ποιότητα και προσφορά.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΑΣΚΕ πρέπει να συνεκτιμηθεί με τη δυσκολία αυτών των εκλογών. Κάποια μικρά κόμματα δεν πήραν καθόλου μέρος (η ΔΠΕ του Χαραλαμπίδη, οικολόγοι, ΑΚΕΠ) και η Δημοκρατική Αναγέννηση του Στ. Παπαθεμελή απορροφήθηκε από τη ΝΔ. Κάποια άλλα μείωσαν την εκλογική τους δύναμη στα 2/3, όπως το ΔΗΚΚΙ (που μετά τις εκλογές αυτοδιαλύθηκε) και ο Λεβέντης (ο οποίος, σημειωτέον, όταν αναγκάστηκε να πάρει θέση, υποστήριξε όλες τις βασικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πχ. συμμετοχή στην Ε.Ε., σχέδιο Ανάν κλπ.).
Η προβολή των θέσεων του ΑΣΚΕ
Για πρώτη φορά τα μικρά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα είχαν τη δυνατότητα να προβάλουν τόσο πολύ τις θέσεις τους μέσα από τα ΜΜΕ (ερμηνεία υπάρχει). Είχαμε 1 ώρα συνέντευξη στην ΕΤ-1, 45 λεπτά κάλυψη της πολιτικής συγκέντρωσης της Ηλιούπολης, 3 ημίωρες συνεντεύξεις στο HIGH, 5λεπτα στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, συζητήσεις στο SEVEN και το ΤΗΛΕΦΩΣ, παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων του SKY και σε άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Όλα αυτά είχαν τα εξής θετικά αποτελέσματα: Α) Έκαναν γνωστότερο το ΑΣΚΕ και άλλα μικρά κόμματα.
Β) Έδωσαν τη δυνατότητα στον κόσμο να συγκρίνει «το σοβαρό και τεκμηριωμένο λόγο του ΑΣΚΕ με τις άναρθρες κραυγές στα πάνελ των μεγάλων καναλιών», όπως είπε κάποιος φίλος. Γ) Δημιουργούν ένα προηγούμενο και για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το αρνητικό ήταν ότι καλλιέργησαν σε κάποιους από εμάς υπερβολική αισιοδοξία, ενώ αποδείχτηκε ότι η τηλεοπτική προβολή ήταν περισσότερο υποδομή για το μέλλον και λιγότερο άμεσα αξιοποιήσιμη εκλογικά,
Οι οργανωτικές δυνατότητες του ΑΣΚΕ
Αποδεικνύεται ότι το εκλογικό ποσοστό ενός κόμματος εξαρτάται πολύ από τις οργανωτικές του δυνατότητες. Το ΑΣΚΕ υστερεί σ' αυτό τον τομέα. Όμως το τελευταίο 6μηνο το ανθρώπινο δυναμικό του ΑΣΚΕ διπλασιάστηκε. Είναι η πρώτη φορά από το 1985 που το εκλογικό αποτέλεσμα εθνικών εκλογών δε στενοχωρεί τον κόσμο του ΑΣΚΕ. Αντιθέτως, τον ενθαρρύνει και μπορεί να συμβάλει σε επιπλέον αύξηση του δυναμικού τους επόμενους μήνες, καλύτερη λειτουργία και πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα.
Τα οικονομικά του ΑΣΚΕ και οι ευρωεκλογές
Οι επόμενοι 2,5 μήνες θα είναι προεκλογική περίοδος για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Για τα κόμματα του συστήματος θα είναι άλλη μια ευκαιρία να φλυαρήσουν, αποσιωπώντας τις συνέπειες της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.. Κάποια άλλα απλώς θα καταγγέλλουν την Ε.Ε. και θα προβάλλουν το σύνθημα «έξω από την Ε.Ε.», χωρίς πειστικά επιχειρήματα.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι ένας εφικτός άμεσος στόχος, προϋπόθεση για να ανακόψουμε τις αρνητικές εξελίξεις σε όλους τους τομείς, προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόοδο και, μακροπρόθεσμα, προϋπόθεση για την επιβίωση μας ως έθνους. Το ΑΣΚΕ έχει ένα πλούσιο έργο στο ζήτημα της σχέσης Ελλάδας-Ε.Ε., αλλά δεν το έχει καταγράψει και δημοσιεύσει, παρά μόνο αποσπασματικά. Αποφασίσαμε να εκδώσουμε το ταχύτερο δυνατό και, πάντως, μέχρι τις αρχές Μάη το ΑΣΚΕ-4, με θέμα τη ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. και περίληψη του να βγει σε προκήρυξη και σε αφίσα.
Η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές θα μας επέτρεπε να προβάλουμε πιο αποτελεσματικά τις θέσεις μας σ' ένα ζήτημα που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει τόσο καθαρό και τεκμηριωμένο λόγο. Η παρουσία μέσω των ΜΜΕ πιθανότατα θα επαναληφθεί, θα προσέθετε καλές εντυπώσεις και θα κατέγραψε το ΑΣΚΕ ως μια σταθερή και αξιόπιστη φωνή. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον καλό, αφού η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι πιο ελεύθερη.
Το πρόβλημα, όμως, είναι οι περιορισμένες οικονομικές μας δυνατότητες. Οι εθνικές εκλογές μας κόστισαν περίπου 8500000 δρχ., από τις οποίες χρωστάμε περίπου 2500000. Πάντως, κι αν δεν καταφέρουμε να συμμετάσχουμε στις εκλογές, που το απευχόμαστε, την πολιτική μας δουλειά θα την κάνουμε, έστω και με περιορισμένα αποτελέσματα.
Ένα άλλο σοβαρότατο και επείγον ζήτημα, στο οποίο πρέπει να παρέμβουμε όσο και όπως μπορούμε, είναι οι μυστικές συζητήσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας- Τουρκίας για το Αιγαίο και οι πιέσεις να κλείσουν μέσα στο 2004 όλα τα θέματα του ως πακέτο, παραχωρώντας σημαντικά κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Τουρκία και το NATO, δηλ. τις ΗΠΑ..
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004
Όπως κάθε χρόνο, τα μέλη και οι φίλοι του ΑΣΚΕ συμμετέχουμε στις εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου και στην πορεία βρισκόμαστε στην κεφαλή της, χωρίς κομματικά διακριτικά, με το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74. Σημείο και ώρα συνάντησης η γωνία Σταδίου και Εδουάρδου Λο, στις 3.00μμ.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Ο Θ. Πάγκαλος κατηγόρησε τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση της ΝΔ ότι είναι κακοί δούλοι, εννοώντας προφανώς πως θα έπρεπε να είναι καλοί δούλοι, όπως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. ’δικο! Σήμερα σίγουρα έχει αλλάξει γνώμη.
Στις 13 Φεβρουαρίου η Επιτροπή Εξωτερικών και ’μυνας της Βουλής (η οποία, σημειωτέον, παρέμενε ανενεργή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, σε κρίσιμες περιόδους, που λήφθηκαν σημαντικές εθνικές αποφάσεις) κλήθηκε να κυρώσει το πρωτόκολλο συμφωνίας και συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης και ΝΑΤΟ.
Αυτή η συμφωνία δρομολογήθηκε επί ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων!! Κανένα κανάλι δεν την ανέφερε, ούτε η κυβέρνηση ενημέρωσε τον ελληνικό λαό. Πώς, άλλωστε, αφού παραπέμπει σε αποικιοκρατικές πρακτικές του 18ου αιώνα;
Στην Επιτροπή της Βουλής το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε τη συμφωνία, ως μετανοούσα Μαγδαληνή, όπως και το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, που τη χαρακτήρισαν αντισυνταγματική και κατάπτυστη. Κυρώθηκε από την πλειοψηφία της Ν.Δ. και απομένει η ψήφισή της από την ολομέλεια.
Σύμφωνα με αυτήν, το ΝΑΤΟ μπορεί να καταλαμβάνει ελληνικό έδαφος, όσο θέλει, όποτε θέλει και για όσο θέλει. Μπορεί να επιτάσσει εμπορικά και πολεμικά πλοία, αεροσκάφη και άλλα μεταφορικά μέσα, να απαλλοτριώνει εκτάσεις ιδιωτικές και κρατικές. Ο διοικητής του ΝΑΤΟ μπορεί να αποφασίζει μόνος του ποιες επιχειρήσεις ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων θα γίνουν στο ελληνικό έδαφος, ενημερώνοντας εκ των υστέρων την Ελληνική Κυβέρνηση, καθώς και για το κόστος των επιχειρήσεων και ποιος το πληρώνει!!
Μετά απ αυτήν την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ-Αμερικάνους και την πλήρη μετατροπή της σε προτεκτοράτο, ποιος θα μπορέσει να κατηγορήσει τους «πατριώτες» της κυβέρνησής μας ως κακούς δούλους;
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Το περιβάλλον στα πλαίσια της γεωπολιτικής
Από τις 7 μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη η διάσκεψη του Ο.Η.Ε για την κλιματική αλλαγή με τη συμμετοχή 193 κρατών. Στόχος της διάσκεψης ήταν η επίτευξη μιας νέας παγκόσμιας συμφωνίας για τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, η οποία θα αντικαθιστούσε το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει το 2012.
Το ίδιο το γεγονός της συνάντησης είναι θετικό, επειδή επιβεβαίωσε την κοινή παγκόσμια συνείδηση για την ύπαρξη και το μέγεθος του προβλήματος και επειδή για πρώτη φορά δέχτηκαν να συμμετάσχουν σ΄ αυτήν οι Η.Π.Α. και η Κίνα, οι δύο μεγαλύτεροι ρυπαντές, οι οποίοι δεν είχαν υπογράψει το Πρωτόκολλο του Κιότο και δε δέχονταν μέχρι πρόσφατα να συζητήσουν οποιαδήποτε δέσμευσή τους.
Η διάσκεψη, όμως, κατέληξε σε αποτυχία, γιατί οι υπεύθυνοι και κυρίως οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να συμβάλουν, για να μη θίξουν τα δυσθεώρητα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματιών τους. Το τελικό κείμενο, μια μη δεσμευτική διακήρυξη, δεν επικύρωσε ούτε ο Ο.Η.Ε. Η οργή των πολλών ξεχείλισε και μέσα και έξω από την αίθουσα. Ο εκπρόσωπος του Σουδάν αποθεώθηκε όταν χαρακτήρισε τη συμφωνία «ολοκαύτωμα για την Αφρική». Το ίδιο και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, που κατήγγειλε τον Ομπάμα ότι στη διάρκεια της διάσκεψης «μαγειρεύει με αντιδημοκρατικό τρόπο ένα ντοκουμέντο που δε θα αποδεχθούμε».
Οι στόχοι και τα αποτελέσματα
Πρώτος στόχος της διάσκεψης ήταν να υπάρξει δεσμευτική συμφωνία για μείωση των εκπομπών κατά 25-50% μέχρι το 2050 σε σχέση με τις εκπομπές του 1990, η οποία θα ετίθετο σε ισχύ από το 2013. Αντί γι αυτό, οι χώρες απλά συμφώνησαν να συνεργαστούν για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς (που κι αυτό είναι καταστροφικό για πολλά κράτη) μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τον τρόπο που θα το πετύχουν και χωρίς καθορισμό των ποσοτικών στόχων μείωσης των εκπομπών, που είναι και το πιο σημαντικό. Δεσμεύονται μόνο να γνωστοποιήσουν τα συγκεκριμένα σχέδιά τους έως το τέλος του 2010.
Δεύτερος στόχος ήταν η καθιέρωση ενός κοινά αποδεκτού μηχανισμού επαλήθευσης της μείωσης των εκπομπών. Ούτε αυτό έγινε, με καθαρή ευθύνη των αναπτυγμένων κρατών.
Τρίτος στόχος ήταν να υπάρξει ενίσχυση των φτωχών κρατών από τα πλούσια, ώστε τα φτωχά (που μέχρι τώρα δεν έχουν ρυπάνει) να ανταποκριθούν στις τεχνολογικές απαιτήσεις της μείωσης των εκπομπών τους (προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας, φίλτρα στις βιομηχανίες κ.λπ.) και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής (που οι πλούσιοι προκάλεσαν), όπως ξηρασία-μείωση αγροτικής παραγωγής-υποσιτισμός. Τελικά συμφωνήθηκε ενίσχυση μόνο 30 δισ. δολαρίων το χρόνο μέχρι το 2013, αντί των υπολογισμένων από τον ΟΗΕ 500 δισ., ποσό ίσο με το 0,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ και πολύ μικρότερο (το 1/4 περίπου) των οικονομικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Μπροστά στο φάσμα της πλήρους αποτυχίας της διάσκεψης, έγινε και η πρόταση να παραταθεί τουλάχιστον η ισχύς του Κιότο πέραν του 2012, αλλά ούτε σ αυτό συμφώνησαν οι ΗΠΑ.
Μόνη συγκεκριμένη απόφαση ήταν η επικύρωση του μηχανισμού για την προστασία των δασών (REDD) και η ανάληψη πρωτοβουλιών για επιμέρους θέματα από μεμονωμένα κράτη, όπως της Νορβηγίας για την αποψίλωση των δασών.
Το πρόβλημα του περιβάλλοντος και άλλα συναφή με αυτό, όπως ο υποσιτισμός μεγάλου μέρους του πλανήτη και τα κύματα μετανάστευσης, είναι διεθνή και συνέχονται ιστορικά με την αποικιοκρατία της Δύσης, την οικονομική ανισότητα βορρά-νότου, τις στρατιωτικοπολιτικές επεμβάσεις των ισχυρών ανά τον πλανήτη και το δυτικό καταναλωτικό πρότυπο ζωής. Ουσιαστικά το πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι και πρόβλημα δικαιότερης αναδιανομής του πλούτου και της εξουσίας πάνω στον πλανήτη, ελεγχόμενης ανάπτυξης, αλλαγής προτύπων διαβίωσης και μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια πανανθρώπινη συνεργασία ισότιμων χωρών στα πλαίσια του Ο.Η.Ε., έξω από τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Με την παραίτηση Καραμανλή από την αρχηγία, το κόμμα της Ν.Δ. μπήκε σε μια περίοδο γενικής κρίσης, που δε θα ξεπεραστεί με την εκλογή του νέου αρχηγού. Οι επικρατέστεροι διάδοχοι του Καραμανλή είναι η Ντ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη και ο Αντ. Σαμαράς.
Η πρώτη και η οικογένειά της εκφράζουν ό,τι πιο απεχθές υπάρχει στην πολιτική ζωή του τόπου.
Ο Σαμαράς είναι ένας συντηρητικός πολιτικός, ενταγμένος στο σύστημα, αλλά μέσα σ αυτό το πλαίσιο προσπαθεί να εκφράζει και κάποια εθνικά συμφέροντα, κυρίως στο σκοπιανό.
Δυστυχώς, με τον εκφυλισμό της πολιτικής ζωής και την επιδίωξη του ατομικού οφέλους, το κυριότερο κριτήριο των εκλογέων θα είναι η ικανότητα του κάθε υποψηφίου να επαναφέρει το ταχύτερο το κόμμα τους στην εξουσία και όχι οι θέσεις για τα προβλήματα της χώρας.
Τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών-μεσαζόντων των ξένων συμφερόντων προωθούν απροκάλυπτα τη Ντόρα. Εάν επικρατήσει, θα έχουμε πλήρη σύμπτωση απόψεων μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, ιδίως στα εθνικά θέματα. Ο Σαμαράς τότε μάλλον δε θα απειλήσει την ενότητα του κόμματος και θα περιοριστεί στο ρόλο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, περιμένοντας να έρθει η σειρά του, γιατί δύσκολα μπορεί να αποχωρήσει δεύτερη φορά από το κόμμα.
Ο Σαμαράς είναι για την οικογένεια Μητσοτάκη το κόκκινο πανί, γιατί με την αποχώρησή του από τη Ν.Δ. το 1993 ανέτρεψε την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Εάν επικρατήσει ο Σαμαράς, που μάλλον θα έχει την υποστήριξη του τέταρτου υποψήφιου Π. Ψωμιάδη στο 2ο γύρο, δύσκολα θα παραμείνουν οι μητσοτακικοί στη Ν.Δ., αφού πλέον τα χρονικά περιθώρια για την ανάδειξη της Ντόρας στην πρωθυπουργία στενεύουν. Με την ταχεία φθορά που αναμένεται να έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αποκλείεται να μπουν σε εφαρμογή τα σχέδια που από καιρό υπάρχουν για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Η συγκίνηση για την τραγωδία του κυπριακού «Μπόϊνγκ» και η συμπαράσταση όλων προς τις οικογένειες των θυμάτων και ολόκληρο το νησί είναι αυτονόητες και τις εκφράζουμε και μέσα από αυτές τις γραμμές. Θέλουμε, ωστόσο, να διατυπώσουμε επιπλέον κάποιες σκέψεις.
Οι αερομεταφορές ανθρώπων είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, που κύριο μέλημά τους έχουν το κέρδος και όχι την ασφάλεια των επιβατών. Ιδίως στις «φτηνές» εταιρίες, που προσπαθούν να μειώσουν το κόστος με την ελλιπή συντήρηση των αεροπλάνων, τη μη ανανέωση του στόλου τους και τη χρήση ανεπαρκούς (φτηνού) προσωπικού. Μάλιστα, μετά την 11η Σεπτέμβρη, οπότε μπήκε σε κρίση ολόκληρος ο κλάδος των αερομετα-φορών (μερικές εταιρίες έκλεισαν, όπως η SABENA, η SWISSAIR, η EL AL κ.ά.), η ασφάλεια κατεβαίνει ακόμη πιο χαμηλά στις προτεραιότητες, αφού οι εταιρίες δεν ξέρουν αν θα επιβιώσουν.
Στο βαθμό που ιδιωτικές εταιρίες εξακολουθούν να υπάρχουν, πρέπει οι υπηρεσίες της πολιτικής αεροπορίας να λειτουργούν με επάρκεια, διαφάνεια και αυστηρότητα, ώστε να κάνουν τους αναγκαίους ελέγχους.
Κάποιοι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού, όπως ο βουλευτής (με το) ΠΑΣΟΚ Α. Ανδριανόπουλος, έσπευσαν να αθωώσουν τους ’γγλους ιδιοκτήτες της «ΗΛΙΟΣ» και να ρίξουν όλες τις ευθύνες στο (κακό) κυπριακό και ελλαδικό κράτος, προτείνοντας επέκταση των αποκρατικοποιή-σεων. Θυμίζουμε σ αυτούς τους κυρίους τα αλλεπάλληλα σοβαρά δυστυχήματα που συνέβησαν αμέσως μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων και τα πολυήμερα μπλακ άουτ στην πολιτεία της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ μετά την ιδιωτικοποίηση των ηλεκτρικών εταιριών.
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και οι ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟ-ΓΡΑΜΜΕΣ διέθεταν υψηλής ποιότητας προσωπικό, τόσο ιπταμένους (πιλότους κλπ.) όσο και εδάφους (μηχανικούς κλπ.). Στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης κάθε τομέα που μπορεί να αποφέρει κέρδος, που απαιτεί η Ε.Ε., έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια οι δύο εταιρίες να καταστούν αναξιόπιστες, ώστε να δικαιολογηθεί η πώλησή τους.
Η τραγωδία του κυπριακού αεροπλάνου έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια το μέγα σκάνδαλο της ελλαδικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που, όχι μόνο είναι ανεπαρκής, αλλά ανέχεται τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο.
Πριν κλείσουμε το άρθρο αυτό, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν ενδείξεις, όπως η αποστολή πολυμελών κλιμακίων των μυστικών υπηρεσιών 5(!) ξένων χωρών, τα συγχαρητήρια του Μπους(!), το «μούδιασμα» της ελληνικής κυβέρνησης και των αρμοδίων της αγγλικής εταιρίας και τα υπονοούμενα από κάποιους που είναι μέσα στα πράγματα, που δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η τραγωδία να είναι κάτι παραπάνω από ένα ατύχημα. Θυμίζουμε ότι κάτω από περίεργες συνθήκες έπεσαν και το αεροπλάνο που μετάφερε τον (κυπριακής καταγωγής) αναπλ. Υπ. Εξ. της Ελλάδας Γιάννο Κρανιδιώτη και το ελικόπτερο που μετέφερε τον (επίσης κυπριακής καταγωγής) πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Πέτρο. Ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Σε πρόσφατες δηλώσεις της για την Τοπική Αυτοδιοίκηση η Α. Παπαρήγα είπε: «Η Τ.Α. ως θεσμός του ασπκού κράτους, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες μετά την ανάπτυξη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, δεν είναι μόνο αντιλαϊκός, αντικοινωνικός, εξελίσσεται και σε ένα διαφθορείο συνειδήσεων, με ειδικούς ρουσφετολογικούς μηχανισμούς. Σε τοπικό επίπεδο αναπαράγεται ό,τι συμβαίνει σήμερα γενικά στην οικονομία».(Ελευθεροτυπία 9-5-2005).
Φυσικά, έτσι είναι τα πράγματα και το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Όταν, όμως, το ΚΚΕ είχε τον έλεγχο πολλών μεγάλων δήμων αυτά στα οποία αναφέρεται τα έπραττε το ίδιο. Κατ' αρχήν δεν έκανε τίποτα στους Δήμους που εκείνο διοικούσε, για να τους μετατρέψει σε λαϊκούς και κοινωνικούς θεσμούς. Αντίθετα οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και επικυρώνονταν από την κομματική πλειοψηφία και πουθενά δεν αποφάσιζε η τοπική κοινωνία ή ο λαός. Κατ' εικόνα και ομοίωση με τον τότε «υπαρκτό σοσιαλισμό». Επίσης τα ρουσφέτια και η εύνοια υπέρ ορισμένων εργολάβων-προμηθευτών, που πολλοί ήταν κομματικά μέλη, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Ενιαία έργα ή προμήθειες να διασπώνται σε μικρότερα, ώστε να ανατίθενται απ' ευθείας με το «δικαίωμα» του Δημάρχου σε εργολάβους ή προμηθευτές, που έδιναν το ποσοστό τους στο κόμμα. Αλλα έργα να δημοπρατούνται και άλλα να κατασκευάζοντα με κακοτεχνίες και λειψά υλικά ή εκτός προδιαγραφών. Ρουσφετολογικές προσλήψεις «εργατών», που δούλευαν τελικά στα γραφεία. Κομματικά μέλη ή κομματικοί φίλοι, που με το πρόσχημα της προσφοράς υπηρεσιών στο Δήμο (π.χ. δημοτικά πανώ, διαφημίσεις, ανάληψη εκδηλώσεων) αμείβονταν υπέρμετρα και φυσικά, ένα ποσοστό της αμοιβής πήγαινε στο κόμμα Συνήθως αυτό γινόταν σε μόνιμη βάση. Είχαν την νοοτροπία ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι το πρωταρχικό τους μέλημα και όχι η βελτίωση της τοπικής κοινωνίας. Θεωρούσαν οι περισσότεροι αυτού του είδους τη διαχείριση ηθική και χρηστή. Το τραγικό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι κάνουν το σωστό. Υπήρχαν βεβαίως και φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων του ΚΚΕ, που είχαν εντελώς διαφορετική νοοτροπία και προσωπική αξιοπρέπεια, όμως δυστυχώς ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα.
Οι σημερινές διαπιστώσεις του ΚΚΕ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ειλικρινής προσπάθεια εξυγίανσης της Τ.Α., μόνον αν _περιείχαν και αυτοκριτική για όλα τα παραπάνω.
Στις δημοτικές εκλογές του 2002 το ΚΚΕ έμεινε με δύο μόνο αξιόλογους Δήμους (Καρδίτσα και Νίκαια) κι έτσι τα περιθώρια κομματικής ενίσχυσης του από την Τοπική Αυτοδιοίκηση περιορίσθηκαν.
Η απαξιωτική αναφορά της Α. Παπαρήγα αντανακλά τις ανησυχίες της για το αποτέλεσμα του ΚΚΕ στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μια και με τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ δεν του έχει απομείνει κανένα πολιτικό κόμμα που να μπορεί να συνεργασθεί στις εκλογές της Τ.Α., δείγμα πλήρους πολιτικής απομόνωσης, παρόλο που η συνεργασία τους το 2002 έκανε μεγάλη ζημιά στο ΚΚΕ. Έτσι η Α. Παπαρήγα ανήγγειλε ότι θα προχωρήσει στις εκλογές της Τ.Α. μόνο με κοινωνικές συμμαχίες και συνεργασίες με κινήματα, δηλ. το ΚΚΕ με τον εαυτό του και με όσα πρόσωπα κάνουν δήλωση υποστήριξης του στις βουλευτικές εκλογές.
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Ο ακροδεξιός Λεπέν αντίπαλος του δεξιού Σιράκ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία!! Η Ευρώπη, λένε, είναι ανάστατη. Οι "προοδευτικοί εκσυγχρονιστές", όχι μόνο οι του ΠΑΣΟΚ, ανατριχιάζουν και η παραδοσιακή δεξιά ανησυχεί μη τυχόν, μέσα στο γενικό σάλο, και κατηγορηθεί για συνοδοιπορία. Και, βέβαια, πολλοί, μέσα σε όλα τα κόμματα θα επιχαίρουν, μια που οι φασίζουσας νοοοτροπίας δεν κατοικοεδρεύουν μόνο στα ακροδεξιά σχήματα.
Εννοείται ότι δεν ήταν πραγματικά κεραυνός εν αιθρία η επιτυχία του Λεπέν. ’λλωστε η φωνή του έβρισκε απήχηση εδώ και 20 χρόνια και ανάλογα φαινόμενα ανέκυψαν και σε άλλες χώρες της "δημοκρατικής" Ευρώπης. Αντίθετα, ήταν το φυσιολογικά αναμενόμενο!
Όταν όλη, σχεδόν, η ευρωπαϊκή αριστερά κατήντησε μόνο κατ' όνομα αριστερά, όπως ακριβώς και στα καθ' ημάς, και συμπλέει, όταν δεν την ξεπερνά, με τη νεοφιλελεύθερη δεξιά, για να καταστήσουν πενόμενη μάζα το 1/3, τουλάχιστο, των κοινωνιών τους· όταν η υποκρισία και η θρασύτητα τους μετάλλαξε σε ενθουσιώδεις υμνωδούς της τραπεζοχρηματιστικής Ε.Εν με το αζημίωτο φυσικά, και της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης, πώς περίμεναν πως θα αντιδράσουν οι τωρινοί και οι υποψήφιοι απόκληροι;
Εννοείται, επίσης, ότι οι άρχουσες ή μεταπρατικές ελίτ θα σπεύσουν να επωφεληθούν επισείοντας τον κίνδυνο... του φασισμού. Αυτό έκανε ήδη ο Σιράκ και ετοιμάζονται να επιχειρήσουν και εδώ οι "μάγοι" της επικοινωνολογίας, δηλαδή της μαύρης προπαγάνδας! Δε διανοούνται, καν, να αλλάξουν πολιτική. Το μόνο στο οποίο επιδίδονται είναι να αλλάξουν τα μυαλά των θυμάτων τους και να τους πείσουν πως το μαύρο είναι άσπρο.
Ελπίζουμε πως εδώ, στη χώρα μας, δε θα ανθίσει κάποιος Λεπέν, αλλά η οργή των απειλούμενων θα δημιουργήσει και θα ενδυναμώσει την πραγματική αριστερά και σε πρώτη φάση θα εξασφαλίσει τουλάχιστον την επιβίωση.
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
Οι υπεράκτιες (έξω από τα σύνορα)offshore εταιρίες
Η νέα λοιμώδης επιδημία που απλώνεται ταχύτατα στη χώρα μας είναι οι λεγόμενες offshore εταιρίες. Το κεφάλαιο, ιδιαίτερα το μαύρο χρήμα, δηλαδή τα κέρδη από παράνομες δραστηριότητες, όπως της μαφίας, των ναρκωτικών ή τις προμήθειες πάσης πηγής, έβρισκε πάντοτε τρόπους να αποφεύγει τους ελέγχους (και τη φορολόγηση) από κρατικούς (και δυνητικά κοινωνικούς) μηχανισμούς. Αυτό γινόταν με την καθιέρωση των διαφόρως ειδών εταιριών, κυρίως των ανώνυμων. Τα τελευταία χρόνια, μετά και τη γιγάντωση των υπερεθνικών εταιριών, εφευρέθησαν και οι offshore εταιρείες, αυτές δηλ που ιδρύονται σε κάθε (ανεκτική στην ασυδοσία των κεφαλαιούχων) χώρα με ονομαστική έδρα σε κάποια ξένη χώρα - μπανανία ή κάποια νησιά, αλλά με δραστηριότητες και μετόχους έξω από κάθε έλεγχο στις χώρες ίδρυσής τους.
Με μοναδική δαπάνη περίπου 500 ευρώ (και ετήσια επιβάρυνση 150 περίπου ευρώ!) κάθε ένας, χωρίς κανένα περιορισμό στην ίδρυση και δράση της, μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια εταιρία και να διακινεί ή να νέμεται αφορολόγητα και ανεξέλεκτα για το ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες της, απεριόριστα ποσά, περιουσίες και ακίνητα!
Φαίνεται πραγματικός παραλογισμός. Και είναι. Είναι όμως ταυτόχρονα και η πιο αποκαλυπτική εικόνα του σύγχρονου τραπεζικοχρηματιστικού κεφαλαίου, της ασύλληπτης ασυδοσίας του, των οργάνων και των μηχανισμών του
Λόγω έλλειψης χώρου σ' αυτό το φύλλο της "Ε" θα επανέλθουμε σε επόμενο, κυρίως για τη χρήση τους στη χώρα μας και τις εκπληκτικές επιπτώσεις τους, σε συνδυασμό, μάλιστα, με την πανηγυρική αποκάλυψη ότι 25 τρισεκατομμύρια ελληνικών δρχ. (σε δολάρια και ευρώ) βρίσκονται στην Ελβετία!!
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό