"Ο κόσμος το' χε τούμπανο..." ότι η χώρα ζει μόνο με δανεικά και το ... έκρυβε. Τα διπλά βιβλία του ΠΑΣΟΚ τα "αποκάλυψε" η κυβέρνηση της ΝΔ, για να μας προετοιμάσει για τη μεταολυμπιακή αγριότητα και να μας κάνει να μην ασχολούμαστε με την ασύδοτη αισχροκέρδεια και την ακρίβεια, που τις αφήνει ανεξέλεγκτες, στο όνομα της αγοράς και του ...ελεύθερου ανταγωνισμού.
Ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα ας μην αυταπατώνται. Σε λίγους μήνες όλα θα γίνουν όπως πριν. Η "βελούδινη" περίοδος της κυβερνητικής "προσαρμογής" της ΝΔ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έχουν τελειώσει. Τότε θα έχει προστεθεί και το ολυμπιακό χρέος σ' όλα τα υπόλοιπα βάρη μαζί μ' ένα πλήθος άχρηστων ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Απ' αυτές όσες μπορεί να είναι κερδοφόρες θα πουληθούν σε ιδιώτες. Οι υπόλοιπες θα εγκαταλειφθούν ή θα παραχωρηθούν δωρεάν, επειδή το δημόσιο δε θα μπορεί να πληρώνει για τη φύλαξη και τη συντήρηση τους. θα επανέλθουν στο προσκήνιο και οι προαναγγελθείσες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οι "στρατηγικοί επενδυτές"
Εν τω μεταξύ θα προστεθούν κι άλλα δάνεια, πέραν των 38 δις ευρώ που πήραμε το 2003 και 16 δις ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2004. Μόνο για τόκους το δεύτερο δίμηνο χρειάζεται πρόσθετος δανεισμός 7 δις ευρώ. Ως τώρα το επίσημο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν 4,6 δις ευρώ. Τελευταία ανακαλύφθηκαν επιπλέον δαπάνες 1 δις ευρώ. Μέχρι τη λήξη τους κανείς δε γνωρίζει τον τελικό λογαριασμό, αφού δεν πρόκειται να τον πληρώσει κανείς απ' αυτούς που αποφασίζουν για τις δαπάνες.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που κάνει τους πιο ακριβούς Αγώνες σε σχέση με το ΑΕΠ της. Στην Ισπανία οι αγώνες (Βαρκελώνη 1992) κόστισαν 1,6% του ΑΕΠ, στην Αυστραλία (Σίδνεϊ 2000) μονό 1,5% του ΑΕΠ, στην Αθήνα υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν πάνω από το 4,4% του ΑΕΠ.
Υπάρχει όμως ανάπτυξη 4% έως 5% του ΑΕΠ, ισχυρίζονται. Αλλά αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση της κατανάλωσης, λόγω του υπερδανεισμού των νοικοκυριών. Επιχειρήσεις και νοικοκυριά χρωστούν το 65 % του ΑΕΠ στις Τράπεζες, δηλ. σύνολο 98,4 δις ευρώ.
Αυτού του είδους η ανάπτυξη έχει οδηγήσει στην αύξηση των κερδών, λόγω της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. Το μερίδιο των μισθών στο εθνικό εισόδημα, ενώ ήταν ήδη πολύ χαμηλό κατά τη δεκαετία 1991-2000, μόλις 66% του ΑΕΠ κατέβηκε το 2003-2004 σε 63,8%. Τα κέρδη και τα εισοδήματα του κεφαλαίου καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στο εθνικό εισόδημα και δεν επανεπενδύονται σε παραγωγικούς σκοπούς.
Ο πληθωρισμός οφείλεται αποκλειστικά στην ασυδοσία της κερδοσκοπίας, που ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ είναι διατεθειμένοι να περιορίσουν, παρ' όλο που προκαλεί με τη μείωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση των κερδών την κοινωνική ανισότητα, τη συρρίκνωση των εξαγωγών, την αύξηση των εισαγωγών, το δανεισμό, την ανεργία, κ.λ,π. Γι' αυτό οι ελληνικές εξαγωγές κατάντησαν να είναι μόλις το 0,084% του ΑΕΠ, δηλαδή 110 εκατ. ευρώ και προβλέπεται να μειωθούν κι άλλο.
Η πορεία της οικονομίας της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε., δηλ. της διπλής εκμετάλλευσης που υφίστανται τα παραγωγικά κοινωνικά στρώματα από ξένους και τους ντόπιους εκπροσώπους τους, οδηγεί σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Χωρίς αντίδραση είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Στις ευρωεκλογές οι ψηφοφόροι ήταν κατά 1.314.000 λιγότεροι από αυτούς των εθνικών, που έγιναν πριν 3 μήνες. Ήταν η μεγαλύτερη αποχή όλων των ευρωεκλογών. Η ΝΔ ψηφίστηκε από 735.000 λιγότερους και το ΠΑΣΟΚ από 929.000 λιγότερους.
Η αποχή οφείλεται σε δύο λόγους:
Τα κυβερνητικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ο "ευρωπαίος συνοδοιπόρος" τους ΣΥΝ, απέφυγαν, όπως κάνουν συστηματικά, ν' αναφερθούν στην πολιτική της Ε.Ε. και στις επιπτώσεις της στη χώρα και την κοινωνία μας. Κάτι τέτοιο είναι ανεπιθύμητο και από την Ε.Ε. και από τους εγχώριους θεράποντες της, γι' αυτό η προεκλογική περίοδος των ευρωεκλογών αναλώθηκε σε δευτερεύοντα εσωτερικά ζητήματα. Για τον ίδιο λόγο απέκλεισαν, παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις, τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, που στην πλειοψηφία τους είναι κατά της Ε.Ε., από την προβολή τους στα ΜΜΕ.
Το ΚΚΕ τήρησε πιο συνεπή στάση. Αναφέρθηκε στις αρνητικές συνέπειες της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε., ιδιαίτερα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, και κάλεσε σε "αντίσταση και ανυπακοή στην Ε.Ε.", χωρίς να έχει ως πολιτική θέση την άμεση αποχώρηση. Η αποχώρηση είναι, ίσως, θέμα στρατηγικής, η προσέλκυση, όμως, ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ και το ΔΗΚΚΙ, που είναι υπέρ της συμμετοχής στην Ε.Ε., είναι χειροπιαστό θέμα τακτικής.
Το αποτέλεσμα και οι συνέπειες Η ΝΔ, με το μεγαλύτερο ποσοστό πρώτου κόμματος σε ευρωεκλογές από το 1981 και με μικρή μείωση του ποσοστού της σε σχέση με τις εθνικές, εμφανίζεται θριαμβεύτρια και κυρίαρχη, γεγονός που ενδυναμώνει τη θέση του αρχηγού της στην κυβέρνηση και το κόμμα. Το θέμα είναι πώς μπορεί να επωφεληθεί απ' αυτό. Μπορεί π.χ. εσωκομματικά να περιοριορίσει το μητσοτακέϊκο;.
Ως τώρα απέφυγε να πάρει μέτρα που να έχουν πολιτικό κόστος και εξαργυρώνει την αναξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευσης και κυρίως την ανεπάρκεια του αρχηγού του. Αυτό απέκρυβε τις αντιθέσεις και τις διαφορετικές
πολιτικές μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών, που δείχνουν την πρωθυπουργική αδυναμία συντονισμού και εφαρμογής ενιαίας κυβερνητικής πολιτικής.
Τι θα κάνει ο Κ. Καραμανλής στη συνέχεια, που από το φθινόπωρο είναι υποχρεωμένος να πάρει μέτρα με μεγάλο πολιτικό κόστος;, θα του αρκεί η μακροχρόνια αναξιοπιστία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συνδέεται με την παραμονή του νυν αρχηγού της ή θα προσφύγει σε νέες εκλογές το Μάρτιο του 2005, με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας; θα εξαρτηθεί από τη φθορά της ΝΔ και τη δυνατότητα της, τότε, να ξανακερδίσει τις εκλογές, λαμβάνοντας υπόψη όμως να μην ενδυναμώσει το ΠΑΣΟΚ ούτε να χάσει το ... Γιωργάκη.
Το ΠΑΣΟΚ υπέστη νέα ήττα. μετά την
απώλεια της εξουσίας το Μάρτιο. Είναι χαρακτηριστικό on στελέχη του έδωσαν γραμμή για αποχή ή ψήφο σε άλλα "βολικά" κόμματα (Χαραλαμπίδη, Αντικαπιταλιστική Συμμαχία κ.λ.π.), προκειμένου να υπονομεύσουν το νέο αρχηγό τους.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Έχοντας μετατραπεί σε πιστό υπηρέτη του συστήματος και έχοντας αποκτήσει δεξιά πολιτική και νοοτροπία έχασε κάθε ίχνος ιδεολογικής αναφοράς, έστω και προσχηματικής, όπως αυτή του 1974, που εξαργύρωνε έως τώρα. Δεν μπορεί πλέον να παράγει ιδεολογία, όπως πχ. μια νέα 3η Σεπτέμβρη, που ευαγγελίζεται... η κ. Διαμαντοπούλου. Το μόνο που συνδέει στελέχη και οπαδούς είναι η εξουσία και τώρα που την έχασε ο αρχηγός του ίσως νομίζει ότι με ... ιδέες made in USA μπορεί να την επανακτήσει. Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς άμεση προοπτική νίκης σε εκλογές θα χάνει συνεχώς ψηφοφόρους.
Ο Γιωργάκης επιδιώκει τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε αρχηγικό κόμμα και αυτό του... εξασφάλιζει μια μακροχρόνια κρίση. Στο μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι η φθορά της ΝΔ. Μέχρι τότε όμως όλοι οι άλλοι καραδοκούν και ειδικά ο Λαλιώτης, που θεωρεί ότι φθάνει η ώρα του, γι' αυτό από φανατικός υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν μετατράπηκε σε απορριπτικό!!
Το ΚΚΕ εμφανίζεται ενισχυμένο. Επωφελήθηκε από τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΚΙ (133.000 στις εκλογές της 7/3/2004) και τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ και αύξησε κατά 141.000 τις ψήφους του σε σχέση με τις εθνικές εκλογές και κατά 20.000 σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 1999.
Όλ' αυτά όμως δεν πρόκειται να μεταβάλουν την πάγια πολιτική του ΚΚΕ να ελέγχει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης κοινωνικού ή πολιτικού κινήματος. Η όποια ή ενδεχόμενη κεφαλαιοποίηση της σε ψήφους για το ΚΚΕ δε δίνει προοπτική κοινωνικής αλλαγής.
Ο ΣΥΝ υπέστη μεγάλη ήττα, που ήταν αναμενόμενη, μια και δεν εκφράζει στην ουσία καμμιά διαφορετική πολιτική από το ΠΑΣΟΚ και παίζει συμπληρωματικό μ' αυτό ρόλο. (Ναι στην Ε.Ε., ναι στο σχέδιο Ανάν κ.λ.π.).
Στις εθνικές εκλογές, για να περισώσει το όριο του 3% και να μη χάσει ψήφους προς το ΠΑΣΟΚ, κατέβηκε με το ΣΥΡΙΖΑ, δηλ με όσους πολιτικούς χώρους μετέχουν στο Φόρουμ, για να εμφανισθεί... αριστερότερος του ΠΑΣΟΚ.
Στις ευρωεκλογές πίστευε ότι μπορεί να επωφεληθεί από τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό φρόντισε να ξεφορτωθεί τους συμμάχους του με ιδιαίτερη απαρέσκεια.
'Ό ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ως μια αλήστου μνήμης παρένθεση στην πορεία του ΣΥΝ, του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αρκετά θόλωσε τη σύγχρονη ευρωπαϊστική και οικολογική φυσιογνωμία του", δήλωσε ο κ. Δ Χατζησωκράτης, ηγετικό στέλεχος του.
Ο ΣΥΝ έχει πάρει πορεία διάλυσης. Ως και ο Κωνσταντόπουλος φεύγει... ονειρευόμενος να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας.
Ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη αύξησε εντυπωσιακά την εκλογική του δύναμη κατά 89.000 ψήφους σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, δηλ. αύξηση 55%.
Είναι λάθος η επιτυχία του να αποδίδεται στην άνοδο του φασισμού ή της ακροδεξιάς στη χώρα μας. Το 60% των ψηφοφόρων του προέρχεται από το ΔΗΚΚΙ, το ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ. Απευθύνεται στα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού. Ο ΛΑΟΣ, όπως και αντίστοιχα κόμματα στις άλλες χώρες της Ευρώπης αντλεί ψήφους χωρίς κανένα ιδεολογικό και πολιτικό έρμα, εκμεταλλευόμενος τη φτώχεια και την ανεργία, που κληροδοτεί η πολιτική της Ε.Ε.
Αυτά τα κόμματα αποτελούν μια βολική αντιπολίτευση, επειδή προβάλλουν πολλές φιλολαϊκές θέσεις, αλλά τα κυβερνητικά κόμματα, στο όνομα της καταπολέμησης του φασισμού και του ρατσισμού, τα αντιμετωπίζουν εύκολα κι έτσι ενδυναμώνεται το σύστημα. Όπως στις τελευταίες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, που, για να αντιμετωπίσουν τον ακροδεξιό Λεπέν, το 80 % ψήφισε το δεξιό Σιράκ. Στην Αυστρία οι "σοσιαλιστές" συνεργάζονται με τον ακροδεξιό Χαϊντερ. ’λλωστε εδώ η φιλοδοξία του ... πατριώτη Καρατζαφέρη είναι να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ξενόδουλο Μητσοτάκη!
Τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και οι ευκαιριακοί συνδυασμοί, οι οποίοι μετέχουν μόνο σε ευρωεκλογές, απέσπασαν το 5,2 % των ψήφων.
Το ΑΣΚΕ τετραπλασίασε σχεδόν τις ψήφους των εθνικών εκλογών και συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό απ' όλες τις εκλογές που έχει πάρει μέρος, όπως αναλύεται σε άλλο άρθρο
Πάντως εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι άνοδο είχαν όλα τα κόμματα που αντιτάχθηκαν στο σχέδιο Ανάν και στις πολιτικές της Ε.Ε. και φθορά όσα υποστήριξαν τα αντίθετα..
Η επόμενη μέρα θα είναι στην πραγματικότητα το ... φθινόπωρο. Μετά τη λαίλαπα των Ολυμπιακών Αγώνων ο απόηχος των ευρωεκλογών θα είναι τα πιο σκληρά οικονομικά, αντικοινωνικά και αντιδημοκρατικά μέτρα. Αυτοί που θα τα υποστούν δε θα ενδιαφέρονται, βέβαια, για την κρίση σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ ...
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Στο τέλος Απριλίου έγινε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Σόφια. Κυριάρχησε το θέμα του Ιράν, αλλά συζητήθηκαν πολλά κρίσιμα για την Ελλάδα θέματα, με σημαντικότερο την κατάσταση και τις προοπτικές στο Κόσοβο. Το ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε τη διάθεσή του να παραμείνει εκεί, ελέγχοντας την περιοχή, ακόμα και μετά τη «λύση», που την τοποθετούν μέσα στο 2006 ή το αργότερο αρχές του 2007. Η συνέχιση της νατοϊκής παρουσίας έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, αφ ενός γιατί η Ελλάδα δυστυχώς συμμετέχει με στρατιωτική δύναμη στη νατοϊκή αποστολή, αντίθετα με τις επιλογές και τα συναισθήματα του ελληνικού λαού, αφ ετέρου γιατί παγιώνεται η αλβανική επιρροή στην περιοχή κάτω από την ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ.
Για τη Σερβία και το Μαυροβούνιο αποφασίστηκε να αυξηθούν οι πιέσεις για την παράδοση των Κάραζιτς και Μλάντιτς, ώστε να υποταχτούν, για να γίνουν δεκτές στο ΝΑΤΟ.
Στη Σόφια επιβεβαιώθηκε επισήμως το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ για τη Μέση Ανατολή και δρομολογήθηκε το επόμενο βήμα του «Μεσογειακού διαλόγου», που θα γίνει στη Ρίγα τον Νοέμβριο και ανακοινώθηκε η κοινή ναυτική άσκηση επτά κρατών με επίκεντρο τη Γαύδο και συμμετοχή αραβικών κρατών και του Ισραήλ! Πολύ φοβόμαστε ότι με την ευκαιρία της άσκησης η Τουρκία θα επαναφέρει τη θέση της ότι η Γαύδος ανήκει στις γκρίζες ζώνες, κάτι που θα αφήσουν ανοιχτό οι «σύμμαχοι!
Για το Αφγανιστάν αποφασίστηκε η αναβάθμιση της νατοϊκής επιχείρησης στο «επίπεδο 3», που συνεπάγεται την ενοποίησή της με την εκτός νατοϊκού πλαισίου επιχείρηση στην Κανταχάρ και την επέκταση της νατοϊκής παρουσίας σ όλη τη χώρα. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν 9.000 στρατιώτες επιπλέον και τίθεται ζήτημα αύξησης της ελληνικής παρουσίας, με μεγάλο κόστος για την Ελλάδα σε χρήμα αλλά και έμψυχο υλικό που δεν περισσεύει!
Επίσης στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» του ΝΑΤΟ έγιναν συζητήσεις για συνεργασία με χώρες, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νότια Κορέα κλπ, και αποφασίστηκε η πρώτη εμφάνιση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης της συμμαχίας με μεγάλη στρατιωτική άσκηση στο Πράσινο Ακρωτήρι!
Έντονη η δραστηριότητα στη Σόφια. Μόνο που μας ζητάνε συνεχώς να δίνουμε για τα δικά τους συμφέροντα και μάλιστα αντίθετα στα δικά μας.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Σε συμφωνία κατέληξαν τα ανατολίτικα παζάρια μεταξύ της προεδρεύουσας Βρετανίας και της Γαλλίας, με ενδιάμεσο τη Γερμανία, για τον κοινοτικό προϋπολογισμό της περιόδου 2007-2013. Χαρακτηριστικό της συμφωνίας αυτής είναι ότι στις 10 νέες χώρες, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να «συγκλίνουν» ταχύτερα από τις υπόλοιπες, έδωσαν ψίχουλα, κι αυτές τα δέχτηκαν, και μάλιστα ευχαρίστως, αρκεί να τα έπαιρναν εγκαίρως.
Φυσικά όλα έγιναν με τρόπο που όλες οι κυβερνήσεις να εμφανίζονται στους λαούς τους κερδισμένες. Ο Μπαρόζο πρότεινε προϋπολογισμό 1,14 % του κοινοτικού ΑΕΠ, η προηγούμενη προεδρία του Λουξεμβούργου 1,06% , ο Μπλερ 1,03% και κατέληξαν στο 1,045% (!), δηλ.στα 862,3 δισ. ευρώ για 7 χρόνια. Μεσολάβησαν και οι Αμερικάνοι, που πίεζαν τους κοινοτικούς να καταλήξουν σε συμφωνία, πράγμα που έγινε, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πόσο ... ανεξάρτητη είναι η Ε.Ε. από τις ΗΠΑ.
Επιβεβαιώνεται η πορεία διάλυσης της Ε.Ε.
Οι 3 μεγάλες χώρες ουσιαστικά απέδειξαν με τη στάση τους, δηλ. με τον περιορισμό κατά το δυνατόν έμμεσα ή άμεσα των χρηματοδοτήσεων και της δικής τους συνεισφοράς, ότι η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα επισφαλές οικοδόμημα. Πήγαν περίπατο οι περιβόητοι, προπαγανδιστικοί εν πολλοίς, στόχοι της οικονομικής σύγκλισης και της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον ανοιχτό είναι και το θέμα της πλήρους κατάργησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής το 2013, μετά τη συμφωνία της Ε.Ε. με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου για κατάργηση των αγροτικών επιδοτήσεων. Έτσι άρχισαν πλέον να συζητούν πού και πώς θα απορροφήσουν τον αγροτικό τους πληθυσμό. Φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι κοινές προσδοκίες των εμπνευστών του λεγόμενου ευρωπαϊκού οικοδομήματος έχουν περιορισθεί στο ελάχιστο.
Η Ελλάδα και τα 20,1 δισ.
Με κυβερνητικές θριαμβολογίες ανακοινώθηκαν τα περιβόητα 20,1 δις ευρώ που εξασφαλίσθηκαν για την ερχόμενη επταετία. Η αλήθεια όμως είναι ότι τα χρήματα αυτά δεν πρόκειται ν απορροφηθούν όλα από την Ελλάδα, όπως και με το Γ΄ ΚΠΣ, ονομαστικού ύψους 25 δις ευρώ, από το οποίο έχουν απορροφηθεί μόλις 11 δις ευρώ και απομένουν 14 προς απορρόφηση στο διάστημα 2006-2008. Επίσης, απ όσα απορροφούνται τα μισά περίπου διαρρέουν κυρίως σε χώρες της Ε.Ε. υπό μορφή εισαγωγών. Επί πλέον οι εθνικοί φορείς, που ως τώρα έπαιρναν κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, περιορίζονται. Οι φορείς που θα μπορούν να αναλαμβάνουν συγχρηματοδοτούμενα έργα θα πρέπει να είναι πλέον «πιστοποιημένοι» από διεθνή οίκο, προφανώς της αρεσκείας της Κομισιόν και της κοινοτικής γραφειοκρατίας, κάτι που θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την περιβόητη απορροφητικότητα. Έτσι και αλιώς, τα κονδύλια αυτά τροφοδοτούν την εοκική φάρα (εργολάβους, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πανεπιστημιακούς κλπ.), που είναι πια δεδομένη για τους κοινοτικούς, άρα δε χρειάζεται να τη χρυσοπληρώνουν.
Οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι δεν καλύπτουν ούτε το 25% του ετήσιου ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας, δηλ. είναι ασήμαντες. Η συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. και η καθιέρωση του ευρώ προκαλούν τα διευρυνόμενα χρέη και ελλείμματα, τους συνεχείς δανεισμούς, τη διαρκή λιτότητα και την προϊούσα φτώχεια. Οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις αποτελούν το προπαγανδιστικό όπλο των ευρωπαϊστών, για να μην προκαλούνται αντιδράσεις κατά της Ε.Ε. Για πόσο καιρό ακόμη;
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Το Α.Σ.Κ.Ε διαθέτει πλέον μια πλούσια βιβλιοθήκη, που είναι δωρεά ενός φίλου, αγωνιστή - αντιστασιακού της περιόδου 1967-74, ο οποίος για λόγους σεμνότητας δεν επιθυμεί να δυμοσιευτεί το όνομα του. ’λλωστε ουδέποτε εξαργύρωσε τον αγώνα του, όπως και οι περισσότεροι αγωνιστές της περιόδου αυτής.
Πρόκειται για 3 μεγάλα έπιπλα, με εκατοντάδες τόμους το καθένα, βιβλία πολιτικά, κοινωνικά, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, ιστορικά κ.λ.π., με πλουραλισμό ιδεών και απόψεων.
Μέσα στο καλοκαίρι, θα γίνει η καταγραφή τους και κάθε μέλος ή φίλος μπορεί να έρχεται στα γραφεία του Α.Σ.Κ.Ε. και να μελετά σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο ή να δανείζεται κάποιο βιβλίο, αφού πρώτα συνεννοηθεί με την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, που είναι η Πόπη Μπινίκου.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Επαληθεύονται, δυστυχώς, όλες οι απαισιόδοξες εκδοχές στην ερμηνεία των αρνητικών εξελίξεων στα εθνικά μας θέματα. Και το χειρότερο, συνοδεύονται από την απαθή «αντιμετώπιση» των
απεχόντων από την πολιτική Ελλήνων, πάλαι ποτέ, πολιτών.
Δώρα στους Σκοπιανούς
Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή υπερηφανεύετο για τη στάση της (άτυπο veto) στο Βουκουρέστι και την απομάκρυνση της ύστατης απόπειρας του ανεκδιήγητου Μπους να νομιμοποιήσει τους παραλογισμούς των Σκοπίων. Και ξαφνικά, χωρίς μάλιστα εμφανή απαίτηση του νέου «πλανητάρχη», καλείται ο προκλητικός ΥΠΕΞ τους Μιλοσόφσκι να έλθει στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα με το ...προεδρικό αεροπλάνο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». (βλ. ειδικό άρθρο)
Πρέπει να έχουν τρελαθεί τελείως, δηλαδή να νομίζουν ότι όλα μπορούν να τα δικαιολογούν. Και δεν εννοούμε τη Ντόρα με το μακάβριο χαμόγελο. Αυτή εφαρμόζει με περισσή συνέπεια την πολιτική της φαμίλιας, πιστής στην εφαρμογή των εντολών παντός εχθρού της χώρας μας, με αντάλλαγμα την πρωθυπουργία. Εννοούμε τον Κ. Καραμανλή και τους συν αυτώ. Τι είδους εκβιασμοί και «κρατήματα» τους οδηγούν σε τέτοιους εξευτελισμούς; Και το σημαντικότερο, τι τους φταίει η Ελλάδα;
Οι Τούρκοι καλπάζουν στο Αιγαίο, τη Θράκη και τη ...Λάρισα
Ανάλογη στάση, δηλ. απάθεια και επικρότηση των προκλήσεων, τηρεί η κυβέρνηση και έναντι της ’γκυρας. Καμμία αντίδραση στην προσπάθεια του Ερντογάν να αμφισβητήσει τη συνθήκη της Λωζάνης, αποκαλώντας π.χ. τους μουσουλμάνους της Θράκης ...Τούρκους πολίτες! Καμμία αντίδραση ή έστω πληροφόρηση για τις μονομερείς τουρκικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο στο Αιγαίο και μάλιστα κοντά στη Σαμοθράκη, κατά παράβαση της συμφωνίας με το Σημίτη και τους συνεργούς του το 1997. ’λλωστε ο κ. Ερντογάν έχει δηλώσει προκλητικότατα πώς όταν υπογράφεται μια συμφωνία δε σημαίνει ότι και πρέπει να ...τηρείται! (Και αυτόν τον άνθρωπο τον καλούμε στα εγκαίνια του Μουσείου(!), απόπου και απείχε κοροϊδευτικά...) Ανοχή στους τουρκικούς παληκαρισμούς στο Αγαθονήσι και πανηγυρισμοί για την εγκατάσταση Τούρκου αρχηγού του ΝΑΤΟ στη Λάρισα(!!) και την ανατροπή της αεροπορικής εποπτείας στο Αιγαίο, που ξεκίνησε το 1992 (πάλι από τη φαμίλια Μητσοτάκη), συνεχίστηκε από Σημίτη και τους συνεργούς του και ολοκληρώνεται με την Ντόρα και την ανοχή Καραμανλή.
Ελπίζουμε να μην αληθεύει και η πληροφορία ότι έχει συμφωνηθεί να εγκατασταθεί και μια ταξιαρχία τουρκική (το 2010 ή 2013) στον Τύρναβο. Γιατί τότε...
Προωθείται «λύση» στο Κυπριακό
μέχρι το Δεκέμβρη
μέχρι το Δεκέμβρη
Δε θα επαναλάβουμε τους στόχους της πολιτικής Χριστόφια (και των πατρόνων του) στην Κύπρο. Υπήρχε μάλιστα και η ανομολόγητη ελπίδα ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα αντιλαμβανόταν πού απέβλεπε η εύνοια σ αυτόν από τις ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε. Δυστυχώς βαδίζει απτόητος στην παγίδα που του έστησαν, ώστε, επαναφέροντας το σχέδιο Ανάν (με άλλο όνομα), να του φορτώσουν την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία και να τον παραδώσουν στον Καιάδα. Τώρα μάλιστα, που με τις ευρωεκλογές το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, τα κόμματα του σχεδίου ΑΝΑΝ, συγκέντρωσαν το 70% των ελληνοκυπριακών ψήφων, ελπίζουν να πείσουν πως η πλειοψηφία του κυπριακού λαού επικροτεί την πολιτική τους και να μη χρειασθεί καν δημοψήφισμα (!), αφού «έτσι» υπερκεράσθηκε το 76% του ΟΧΙ.
Δε θα το επιτύχουν βέβαια...
Τι συμβαίνει επιτέλους;
Μέχρι πριν από ένα εξάμηνο περίπου εκτιμούσαμε ότι ο, σχετικά έστω, πατριωτικός πόλος, που διαπερνούσε όλα τα κόμματα της Βουλής, λειτουργούσε με σχετική αποτελεσματικότητα. Τώρα, πλέον, αυτό δεν ισχύει. Οι ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε. (και Ισραήλ, που ετοιμάζεται για Κρήτη και νοτιοανατολικό Αιγαίο...) φαίνεται να εξουδετερώνουν τις όποιες αντιδράσεις και να προωθούν λύσεις που επιδιώκουν με τη βοήθεια των θεσμών στους οποίους οι κυβερνήσεις αφελώς (για να το πούμε ευγενικά) εναποθέτουν τις ελπίδες, δηλ. ΟΑΣΕ(!), του οποίου μάλιστα προΐσταται η Ντόρα, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. και δυστυχώς ΟΗΕ.
Τώρα πρέπει να θυμηθούμε τι εννούσε η, τότε, πρόεδρος της Βουλής κ. Ψαρούδα-Μπενάκη μιλώντας, πριν από 4 χρόνια για «περιορισμό των συνόρων», λόγω της συμμετοχής μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, και τι σχεδίαζε η λέσχη Μπίλντεμπεργκ στην τελευταία της σύνοδο με θέμα «Λιγότερη κυριαρχία και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα». Ελπίζουμε στην αφύπνιση και την για μια ακόμη φορά ματαίωση του σχεδίου του πραγματικού «άξονα του κακού».
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Πλησιάζουν 28 χρόνια τουρκικής κατοχής στη Βόρεια Κύπρο. Στη διάρκειά τους "η διεθνής κοινότητα" έχυσε πολλά κροκοδείλια δάκρυα για τα "ανθρώπινα δικαιώματα". Μέχρι και πολέμους έκανε. Για την Κύπρο τίποτα, γιατί αυτό συμφέρει τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, με την άδεια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.
Ο Ντενκτάς, με τις πλάτες των προστατών του, περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ και όλοι μαζί προωθούν λύση έξω από αυτές τις αποφάσεις. Ο Ντενκτάς απαιτεί ίση μεταχείριση με το νόμιμο Πρόεδρο της Κύπρου, ο οποίος, δυστυχώς, αποδέχεται αυτή την εξίσωση και δηλώνει στο τουρκικό CNN ότι αποδέχεται τα δύο κρατίδια! Ο στόχος τους για λύση τον Ιούνιο δεν επετεύχθη, αλλά η λύση που προετοιμάζουν είναι νομιμοποίηση της διχοτόμησης, που είναι σε βάρος όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, αλλά και των Τουρκοκυπρίων, οι μισοί (!) από τους οποίους εξαναγκάστηκαν από τον Αττίλα να εγκαταλείψουν το νησί! Σ' αυτούς τους πολύ δύσκολους μήνες που έρχονται για την Κύπρο καλό είναι να θυμόμαστε τα εξής:
Η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία (όπως και η ελλαδική) εκφράζει μόνο τους πάσης φύσεως μεγαλοεπιχειρηματίες και είναι ξεκομμένη από το λαό, π.χ. η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα εξασφάλιζε ομοφωνία στην κυπριακή Βουλή, αλλά μόνο το 62% των πολιτών, σύμφωνα με σφυγμομέτρηση που ανακοίνωσε η ίδια η Ε.Ε.. Στο εθνικό θέμα υπάρχει σημαντική λαϊκή αντίδραση στην ακολουθούμενη πολιτική, όπως απέδειξαν οι κινητοποιήσεις που οδήγησαν στη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού. Η αντίδραση αυτή απέτρεψε μέχρι τώρα πολλά σχέδια λύσης, που ήταν αποδεκτά από την πολιτική ηγεσία.
Πριν λίγες μέρες αποβιβάστηκαν στο νησί άλλοι 5.500 Τούρκοι στρατιώτες, ανεβάζοντας σε 40.000 το στρατό κατοχής, και, παράλληλα, εκσυγχρονίζεται ο οπλισμός του. Ενώ η ελληνοκυπριακή και ελλαδική πλευρά έχουν παγώσει το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, όπως αποδεικνύεται από την αποθήκευση των S-300 στην Κρήτη και τη στασιμότητα του αεροδρομίου της Πάφου. Δηλαδή, η Κύπρος είναι η μόνη χώρα του κόσμου που δεν έχει δικαίωμα να εξασφαλίσει την ’μυνά της, τη στιγμή, μάλιστα, που ο Αττίλας ετοιμάζεται για νέο χτύπημα, που μερικοί εκτιμούν ότι είναι πολύ κοντά. ’λλωστε στα τέλη Μαΐου το κατοχικό καθεστώς ανακοίνωσε την επέκταση των χωρικών υδάτων από 3 σε 12 μίλια, κλείνοντας τον εναέριο χώρο μεταξύ Κύπρου και τουρκικών παραλίων.
Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα τη βλάψει σοβαρά, διότι:
α) Θα νομιμοποιήσει τη διχοτόμηση ακόμη κι αν δε δοθεί "λύση". Τουλάχιστον σήμερα η διχοτόμηση δεν είναι νομιμοποιημένη κι έτσι αφήνει την ελπίδα ζωντανή. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όπου η κοινοτική νομοθεσία ευνοεί μια δίκαιη λύση, κατ' εξαίρεσιν δε θα εφαρμοστεί στην Κύπρο! Έτσι ένας Κύπριος πρόσφυγας θα μπορεί να μετακινηθεί και να εγκατασταθεί στο Βερολίνο ή τη Στοκχόλμη, αλλά όχι στο σπίτι του στην Κερύνεια. ’λλωστε, τα καλύτερα απ' αυτά τα σπίτια τα πουλάει ο Ντενκτάς σε ’γγλους, που ενημερώνονται από διαφημιστικές καταχωρίσεις στις αγγλικές εφημερίδες!
β) Θα μεταφέρει το χρήμα που συγκεντρώθηκε από την (έστω αυτής της μορφής) οικονομική ανάπτυξη της Κύπρου στις χώρες του διευθυντηρίου. Γι' αυτό και η Ε.Ε. θέλει να εντάξει την ελεύθερη Κύπρο! Το τίμημα θα πληρώσουν βέβαια οι λαϊκές τάξεις κι όχι η μεταπρατική αστική τάξη. Η οικονομική αποδυνάμωση θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σ' όλους τους τομείς, πχ. άμυνα. Αν η Κύπρος δεν ενταχθεί στην Ε.Ε., σε 2 γενιές η οικονομικά προβληματική κατεχόμενη Κύπρος θα αφομοιωθεί από την ελεύθερη!
Είναι αλήθεια αφελής όποιος ειλικρινά πιστεύει ότι η πολιτική της πλήρους υποταγής στις θελήσεις των Αγγλοαμερικάνων και της Ε.Ε., που συμπληρώνεται με την αίτηση της Κύπρου για συμμετοχή στη ΝΑΤΟϊκή PfP (Σύμπραξη για την Ειρήνη), θα κλείσει το πρόβλημα, ρίχνοντας στάχτη σε μάτια που ακόμη κλαίνε για τους νεκρούς, τους αγνοούμενους και τον ξεριζωμό.
Η μόνη λύση, δίκαιη και (άρα) βιώσιμη, είναι: ενιαία, ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρος, με πλήρη σεβασμό όλων των δικαιωμάτων όλων των πολιτών της, με αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων και επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους. Οι άλλες "λύσεις" οδηγούν σε προδοσία. Προτιμότερη η σημερινή κατάσταση.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Στις 7 Σεπτεμβρίου η τ. βουλευτής Βίκυ Αράπη και το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ Ν. Καργόπουλος ήσαν φιλοξενούμενοι της τακτικής ωριαίας εκπομπής του Χρ. Πηγαδίτη στο High TV.
Επίσης στις 16/9 παραχωρήθηκε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό της Σαντορίνης.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Βασικός κανόνας της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής, δηλ της προπαγάνδας, είναι να πείσει ότι η κυβέρνηση λύνει ή έλυσε τα προβλήματα. Δεν έχει σημασία αν αυτό δεν αληθεύει ή αν χρησιμοποιεί χονδροειδή ψεύδη. Σημασία έχει το αποτέλεσμα, δηλ. πόσοι θα το πιστέψουν.
Μεταξύ άλλων «ευημερούντων» δεικτών είναι και η ανεργία, που, όσο οδεύουμε προς εκλογές, «μυστηριωδώς» μειώνεται, παρόλη τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, που έχει προκαλέσει η διαρκής λιτότητα, η εφαρμογή του ευρώ και ο πληθωρισμός από τα υπερβολικά κέρδη των προνομιούχων. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι μειώνεται ο αριθμός του συνολικού εργατικού δυναμικού, που σημαίνει ότι αυξάνονται οι μακροχρόνιοι άνεργοι και οι άνεργοι νέοι.
Δράστης η αμαρτωλή Στατιστική Υπηρεσία, που έχει καταγγελθεί από τους ίδιους τους υπαλλήλους της για τις μεθόδους παραποίησης της πραγματικότητας.
Έτσι, το ποσοστό ανεργίας από 12% το 1999 σήμερα το έχει κατεβάσει στο 8,9 % και ίσως το είχε φθάσει στο 6%, αν αυτό δεν αποτελούσε το στόχο της σημίτειας Χάρτας για το...2008.
Οι Υποαπασχολούμενοι
Επειδή αντιλαμβάνονται ότι τα ψέματα δεν αρκούν, έσπευσαν να εξαγγείλουν την πρόσληψη χιλιάδων (25 έως 30.000) ωρομίσθιων περιορισμένης απασχόλησης στο Δημόσιο.
Είναι, άλλωστε, γνωστή η κατάσταση με τους ωρομίσθιους και τους αναπληρωτές στο χώρο της Παιδείας, που εκλιπαρούν κάθε χρόνο την επαναπρόσληψή τους.
Ο Υπουργός Εσωτερικών μάλιστα δήλωσε ότι αυτού του είδους οι προσλήψεις θα μπορούν να γίνουν με ενοικίαση εργαζομένων από ιδιωτικά γραφεία, δηλ. το Δημόσιο επισημοποιεί το μοντέρνο δουλεμπόριο.
Οι ωρομίσθιοι είναι πολλαπλά όμηροι. Εξαρτώνται από τη βούληση της εκάστοτε κυβέρνησης, δε μπορούν ουσιαστικά να συνδικαλισθούν και, έτσι, υπονομεύουν τις διεκδικήσεις του μόνιμου προσωπικού. Έχουν περιορισμένη ασφάλιση και, όταν απολύονται, αν δεν έχουν συμπληρώσει ένα χρόνο ασφάλισης, δε . δικαιούνται επίδομα ανεργίας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι αμοιβές τους δεν αρκούν ούτε για μια βδομάδα στοιχειώδους διαβίωσης, ενώ είναι αμφίβολο αν θα συνταξιοδοτηθούν.
«Ισχυρή Ελλάδα», που γυρίζει ολοταχώς στο Μεσαίωνα.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Το Πατριαρχείο και η Αμερική
«Το Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης, ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν διαχρονικώς παγκοσμίως
», δήλωσε ο κ. Βαρθολομαίος κατά τη συνάντησή του με τον πρέσβη του κ. Μπους στην Αθήνα.
Κανένα ΜΜΕ δεν ανέδειξε το θέμα και δε διερωτήθηκε σε συνέχειες μήπως από το πολύ... διάβασμα ο Παναγιώτατος δε βλέπει γύρω του τα εγκλήματα της Αμερικής! Αν το πρόβλημα ήταν η δυσχερής θέση του Πατριαρχείου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πολύ πιο αποτελεσματικά με μια αδέσμευτη πολιτική, που θα εξανάγκαζε τους πάντες να το στηρίζουν.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Αττική επισκέφθηκε και την Πάρνηθα, ως καλός οικολόγος, κατά τις επιθυμίες του κ. (Πόρτο) Καρρά και των λοιπών εκφραστών της αμερικανικής πολιτικής (και διακινητών του αμερικανικού χρήματος) στη Ν. Α. Ευρώπη.
Παθητική η στάση της Ελληνικής Εκκλησίας
Στις 9-11/5/08 ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επισκέφθηκε στο Φανάρι τον Πατριάρχη, αφού προηγουμένως συναντήθηκαν στη Λάρισα, σε εορτές για τον ’γιο Αχίλλειο, παρουσία του αμερικανού πρέσβη.
Εάν η επίσκεψη ήταν εθιμοτυπική, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το κακό είναι, όμως, ότι ανακοινώθηκε «πρακτικό συμφωνίας», όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αρχιεπίσκοπος φάνηκε να δίνει «γην και ύδωρ» στις πατριαρχικές κυριαρχικές(!) απαιτήσεις. Δεν αντέδρασε στις επικρίσεις για «κοσμικά και πολιτικά ελατήρια» (προφανώς του προηγούμενου Αρχιεπισκόπου), ούτε στην παρότρυνση για ομόνοια «ένθεν και εκείθεν των συνόρων», την οποία ο Πατριάρχης επανειλημμένα έχει αποδείξει ότι την εννοεί ως πλήρη υποταγή προς αυτόν.
Το κυριότερο, ο Αρχιεπίσκοπος υποσχέθηκε την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας, νόμου της Ελληνικής Πολιτείας, ώστε να αναγνωριστεί και η διοικητική (και οικονομική!) δικαιοδοσία του Πατριαρχείου στις Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών», όσων δηλαδή περιοχών ενώθηκαν με την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, μετά το 1912.
Την ίδια στιγμή ο κ. Βαρθολομαίος τηρεί την ακριβώς αντίθετη στάση στην προσπάθεια των αμερικανόδουλων πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών (Εσθονία, Ουκρανία) να ανεξαρτητοποιήσουν πλήρως τις Εκκλησίες τους από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Στη σύγκρουση αυτή ο λόγος του κ. Βαρθολομαίου βαρύνει, επειδή μπορεί πλέον να ισχυρισθεί ότι στην πολιτική του αυτή έχει τη συμφωνία και την υποστήριξη της Ελληνικής Εκκλησίας.
Ας θυμηθούμε
Υπενθυμίζουμε κάποια σημεία, ευχόμενοι να μη συσχετίζονται πλήρως με τα προσφάτως τεκταινόμενα.
Α) Το Πατριαρχείο (και κάποιοι στη χώρα μας) ουδέποτε συμφιλιώθηκε με την ιδέα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας, μετά την, «ατυχή» κατ αυτό, επανάσταση του 21 και τις μετέπειτα απελευθερώσεις. Λογικά αναμενόμενο, ίσως, μια που στερήθηκε την «κοσμική και πολιτική» ισχύ του την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας.
Β) Το 1856 κηρύχθηκε το «Αυτοκέφαλο» της Ελληνικής Εκκλησίας, το οποίο αποδέχτηκε, εκόν-άκον, και το Πατριαρχείο.
Γ) Μετά το 1912 και την, τελικά, συνθήκη της Λοζάνης (1923) το Πατριαρχείο στερήθηκε, πράγματι, τις «Νέες Χώρες» (Ήπειρο, Μακεδονία Δυτική Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κρήτη), που ενσωματώθηκαν στην «Παλαιά Ελλάδα» και που έπρεπε να ενσωματωθούν πλήρως και εκκλησιαστικά, δηλ. στην Αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία. Όμως για λόγους προστασίας και κύρους του Πατριαρχείου, όπως εξαιρέθηκαν στην ανταλλαγή πληθυσμών οι Έλληνες της Πόλης, της Προποντίδας και Ίμβρου και Τενέδου και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης (με τα γνωστά αποτελέσματα
), με το Συνοδικό Τόμο του 1928 «αναγνωρίστηκαν» κάποια, πέρα από τα αυτονόητα «πνευματικά», δικαιώματα του Πατριαρχείου στις Εκκλησίες των «Νέων Χωρών», τα οποία, φυσικά, δεν αναγνωρίζονται στον «Καταστατικό Χάρτη» της Ελληνικής Εκκλησίας, ούτε βέβαια απαιτήθηκαν από κανένα Πατριάρχη, μέχρι της ελεύσεως του κ. Βαρθολομαίου.
Δ) Από το 1919, ήδη, οι (ανιστόρητες) ΗΠΑ ενδιαφέρθηκαν ζωηρά για το Πατριαρχείο, ως αντίβαρο στο Πατριαρχείο Μόσχας και, αργότερα με τη συνδρομή και των πιστών συμμάχων τους, Αγγλίας και Ισραήλ, ως μοχλό στα παιχνίδια τους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι μόνο
Κατά σύμπτωση(;) στις «Νέες Χώρες» εμφανίζονται περίεργες, αστείες για την ώρα (
), κινήσεις
Σιωπή επικρατεί στα κόμματα, αλλά είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα εκδηλωθούν, ιδιαίτερα σε κάποιο «αριστερό»(!), φωνές υπέρ Βαρθολομαίου και Ιερώνυμου.
Ελπίζουμε να μη χρειαστεί «ο Θεός να βάλει το χέρι Του», ας είμαστε όμως σε εγρήγορση.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό