ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Τα παιδιά

 

Ο (παντελώς άγνωστος στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ!) νέος Γραμματέας του κ. Ξυνίδης δήλωσε στην 1η/11/09 ότι «εμείς στο ΠΑΣΟΚ είμαστε πλέον μεγάλα και ώριμα … παιδιά».
Το κακό με τα παιδιά αυτά είναι ότι συνήθισαν από μικρά να κάνουν κακές (αμερικανικές) παρέες.
Αλίμονο στη χώρα!



Κατά(;) Σαμαρά

 

Ο (θεωρούμενος μέχρι τώρα, τουλάχιστο, σοβαρός) Μεϊμαράκης ωρύεται μέσα στη Ν.Δ. αλλοπρόσαλλα, μέχρι να σταθεροποιηθεί κατά του Α. Σαμαρά και υπέρ της Ντόρας (ως … ιστορικός), ο δε Έβερτ, αμαρτάνοντας για το … γαμπρό του, στηρίζει … Μητσοτάκηδες!



Καμιά πυξίδα

 

Χωρίς πυξίδα πλεύσης αλληλοσκοτώνονται οι κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδος, Λούκα και … Βενιζέλος για Σκαραμαγκά και Λιμάνι (Γερμανούς και Κινέζους) υπό την εποπτεία του … Πάγκαλου, που αποκαλεί «πορτοφολάδες» τους χιλιάδες των STAGE.



Κι αυτός στον κόσμο του

 

Ο Γεώργιος δεν ανακατεύεται σ’ αυτά τα παρακατιανά (πού να καταλάβει, άλλωστε, τι γίνεται …) και τον «απασχολεί» μόνον η υλοποίηση της πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή μας.



Μα …

 

Ο Καραμανλής, λησμονώντας ότι παραιτήθηκε από Πρόεδρος της Ν.Δ., απειλεί πως «θα έχει να κάνει μαζί του» όποιος απειλήσει την ενότητα του κόμματος, όπως ακριβώς και ο πεθερός του Βουλγαράκη (που άφησε το κότερο και επανεμφανίστηκε στο … κόμμα) για κόρη και γαμπρό, για να καταλήξουν όλοι μαζί στην αγκαλιά (λέμε, τώρα …) της Δικαιοσύνης.



Οι «άξιοι»

 

Και πριν προλάβουν να … φακελώσουν τα 30.000 … βιογραφικά των «άξιων» για τις υψηλές θέσεις, ο Πετσάλνικος διόρισε τους νέους γραμματείς της Βουλής (άλλο Κυβέρνηση, άλλο Βουλή, δήλωσε με ύφος Ναπολέοντα) κι ο Καστανίδης το συνεργάτη της γυναίκας του (άλλο Κυβέρνηση κι άλλο Δικαιοσύνη, θα σκέφθηκε, μάλλον … ορθά). Και έπονται τα ωραία!

 

Οι πρώτες αυξήσεις (στις τιμές)

 

Ενώ όλοι περιμένουν τις αυξήσεις, βοηθήματα, διευκολύνσεις και διορισμούς, τους πρόλαβαν τα ταξί, που αύξησαν τις τιμές τους κατά 25%, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, που πιστεύει πιο πολύ στις δικές τους καλές κουβέντες παρά στα ανυπόληπτα (αποτελεσματικά, όμως, «παραδόξως») ΜΜΕ.
Και τώρα πώς, χωρίς αυτόν;

 

Και ενώ προανήγγειλε αλλαγή ονόματος και συμβόλων, ξαφνικά αποχώρησε της κούρσας διαδοχής ο μαιτρ του … στυλ («θα φτάσω μέχρι το τέλος»), δίνοντας πόντους στο Σαμαρά και χαρίζοντας … σοβαρότητα στον Ψωμιάδη.



Εξπέρ στην ίντριγκα

 

Πολύ της χρειάζεται της Ντόρας ο αποχωρήσας, για να κλειδώσει την εκλογή της. Είναι βέβαιο ότι τον έχει ήδη πλησιάσει και του έχει τάξει την υπαρχηγία. Το μητσοτακέικο, άλλωστε, είναι εξπέρ στην ίντριγκα. Το πρόβλημα είναι μην τους πάρουν χαμπάρι οι άλλοι, στους οποίους επίσης υποσχέθηκε την υπαρχηγία!



Αδίστακτοι

 

Οι Μητσοτάκηδες υπονομεύουν αδίστακτα τα συμφέροντα της Ελλάδας, για να εξασφαλίσουν την εύνοια του ξένου παράγοντα και, μέσω αυτής, την ικανοποίηση των προσωπικών τους επιδιώξεων. Συνδέονται περισσότερο με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, δευτερευόντως με το Ρεπουμπλικανικό της Αμερικής, αλλά προσφέρουν προθύμως τις υπηρεσίες τους και σε άλλους.



Και ο Σαμαράς...

 

είναι επίσης συνδεδεμένος με αμερικανικούς κύκλους, ίσως ανταγωνιστικούς με τους αντίστοιχους της Ντόρας, αλλά (όπως γράψαμε και σε άλλη στήλη) υποστηρίζει και κάποια ελληνικά συμφέροντα. Ελπίζουμε η στάση του να είναι ειλικρινής, έχοντας και ως παρακαταθήκη το έργο της προγόνου του Πην. Δέλτα.



Και ο Ψωμιάδης...

 

Ανάμεσα στους δύο ο Ζορό, κατά κόσμον Πανίκας, που αδικείται διεκδικώντας την αρχηγία της Ν.Δ. Θα μπορούσε να κάνει πιο επιτυχημένη καριέρα σε άλλους τομείς, όπως στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο κ.λπ., εκτός εάν η υποψηφιότητά του κατά βάθος εξυπηρετεί αυτές τις φιλοδοξίες, αφού έτσι γίνεται πιο περιζήτητος.




Όταν το 1997 στο Λουξεμβούργο και το 1999 στο Ελσίνκι αποφάσιζαν την ένταξη στην Ε.Ε. των οκτώ ανατολικών χωρών (Εσθονία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβενία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβακία) μαζί με την Κύπρο και την Μάλτα, δε φαντάζονταν οι γαλλογερμανοί ότι οι χώρες αυτές θα υποστήριζαν τις ΗΠΑ έναντι αυτών. Την ίδια πολιτική ακολούθησαν η Βουλγαρία και η Ρουμανία, που είναι υποψήφιες προς ένταξη (διαπραγματεύσεις το Μάϊο του 2004), καθώς και η Αλβανία και η ΠΓΔΜ.
Μάλιστα, προτού αποφασίσει ο,τιδήποτε η ΕΕ για το μεταπολεμικό Ιράκ, και οι τρεις βαλτικές χώρες δήλωσαν ότι είναι έτοιμες να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις «να συνεργαστούν με τις δυνάμεις της Συμμαχίας» στο Ιράκ.
Οι γαλλογερμανοί πίστευαν ότι η διεύρυνση της Ε.Ε. προς τις βορειότερες ανατολικές χώρες, παρά τις ιστορικές διαφορές τους αλλά και συγκλίσεις τους με τη Γαλλία και τη Γερμανία, θα ενίσχυε και την κυριαρχία του γαλλογερμανικού άξονα εις βάρος της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Η άποψη αυτή εδραζόταν στο γεγονός ότι οι χώρες αυτές είχαν ισχυρά αντισοβιετικά αντανακλαστικά και χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης, πχ. το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα στο Λουξεμβούργο είναι περίπου 43.000 ευρώ, ενώ στη Λιθουανία 3.200.
Ο φιλοδυτικός προσανατολισμός τους και η ανάγκη οικονομικής τους στήριξης πίστευαν ότι θα τους έριχναν στην αγκαλιά των γαλλογερμανών, που είναι οι βασικοί χρηματοδότες της Ε.Ε.
Αυτό ίσχυε, ίσως, μέχρι τότε που οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι μόνοι τους πλέον θα λυμαίνονται τα στρατηγικά αγαθά του πλανήτη. Παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί εκτιμούν πως η ΕΕ αποτελεί μια ισχυρή οικονομική δύναμη, που δεν πρόκειται ποτέ να απειλήσει τη στρατηγική ηγεμονία των ΗΠΑ, θεώρησαν ότι οποιαδήποτε αντίσταση στο νέο τους «δόγμα» θα πρέπει να σταματήσει.
Έτσι οι φιλοδοξίες των γαλλογερμανών, που είναι η κινητήρια δύναμη της Ε.Ε., ψαλιδίστηκαν. Πολιτική ενοποίηση, κοινή εξωτερική πολιτική, κοινή ευρωπαϊκή άμυνα έγιναν... όνειρα θερινής νυκτός. Σύμφωνα με την επικρατούσα μάλιστα αμερικανική άποψη, η διεύρυνση της ΕΕ χωρίς την εμβάθυνση των μηχανισμών της αποκλείει το ενδεχόμενο να γίνει σοβαρός παίκτης σε θέματα ασφαλείας
Τι τους μένει λοιπόν; Μόνο να χρηματοδοτούν ευρωπαϊκές χώρες, για να επωφελούνται οι επιχειρήσεις τους από το άνοιγμα των αγορών τους, ενώ χάνουν στρατηγικά πλεονεκτήματα σε τρίτες χώρες (π.χ. Ιράκ).
Αρκεί όμως αυτό, όταν ιδιαίτερα η Γερμανία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, λόγω της λιτότητας, της ανεργίας και του σκληρού ευρώ, που περιορίζει τις εξαγωγές της και φυγαδεύει κεφάλαια και επιχειρήσεις ;
Στην Ευρώπη των 25 ο μέσος Ευρωπαίος θα είναι κατά 13% φτωχότερος από όσο στην Ευρώπη των 15. Ήδη η Γερμανία δήλωσε ότι θέλει να περιορίσει τη συμμετοχή της στην κοινοτική χρηματοδότηση. Είναι φανερό τι θα συμβεί τότε.
Οι ασθενέστερες οικονομίες, όπως στην Ελλάδα, που στηρίζονται στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, θα οδηγηθούν σε κατάρρευση, αν δεν απαλλαγούν εγκαίρως από τα δεσμά της Ε.Ε.
Αφού επέτρεψε στους «εταίρους» της να κατεξευτελίσουν τον ελληνικό λαό με άρθρα, γελοιογραφίες και σχόλια στα μέσα «ενημέρωσης», χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση, όπως θα ήταν π.χ. το μποϋκοτάζ των προϊόντων τους, η κατοχική (πλέον) κυβέρνηση του Γιωργάκη μεθόδευσε το πέταγμα της χώρας μας μέσα στα σαγόνια των καρχαριών του ΔΝΤ και της Ε.Ε. με τους χειρότερους όρους. Η επιταχυνόμενη μεταφορά πλούτου από την Ελλάδα προς τις ισχυρές οικονομικά χώρες της Δυτ. Ευρώπης, κυρίως της Γερμανίας, μέσω του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου (συνέπεια της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ), συμπληρώνεται τώρα με την πρωτοφανή τοκογλυφία των δανειστών μας, την οποία αποκαλούν «βοήθεια».
Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση δεν επιδιώκει απλώς να εξασφαλίσει τα υπερκέρδη των Δυτικών κυρίων της, αλλά και να υλοποιήσει τους στόχους του Κίσινγκερ (και του λόμπι του) για τον «ατίθασο» ελληνικό λαό. Δεν κάνει «λάθη», όπως θέλουν να μας πείσουν (ως τελευταία γραμμή άμυνας) οι άθλιοι των ΜΜΕ, αλλά ακολουθεί ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο.
Α) Περιφρονεί και απαξιώνει το κοινοβούλιο, π.χ. το αγνοεί για σημαντικές συμφωνίες με τους δανειστές, αναθέτοντας στον Παπακωνσταντίνου να υπογράφει δεσμευτικές συμφωνίες για τη χώρα, χωρίς καν την εκ των υστέρων κύρωση της Βουλής.
Β) Με τις ιδιωτικοποιήσεις εκποιεί ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία (για την επιτάχυνσή τους προσέλαβε τον αμαρτωλό τραπεζικό οργανισμό Lazard). Ακόμη και η παραχώρηση της Ακρόπολης στο ιδιωτικό κεφάλαιο (ακόμη και το ξένο), που αναφερόταν ως σχήμα υπερβολής, τώρα δε φαντάζει καθόλου απίθανη!
Γ) Με τον εργασιακό νόμο και τον ασφαλιστικό νόμο προσπαθεί να εξαθλιώσει το λαό. Ο Γ. Δελαστίκ έγραψε στις 21/5/10 στο «ΕΘΝΟΣ» ότι στις «διαπραγματεύσεις» με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. πολλές φορές οι προτάσεις της κυβέρνησης του Γιωργάκη υπερέβαιναν τις προσδοκίες των εκπροσώπων του ΔΝΤ και της Ε.Ε. ως προς τη σκληρότητα των μέτρων εναντίον των Ελλήνων μισθωτών και συνταξιούχων!
Δ) Με τον Καλλικράτη προσπαθεί να χαλαρώσει το διοικητικό ιστό του ελληνικού κράτους, ώστε σε επόμενη φάση να επιχειρηθεί ο ακρωτηριασμός του.
Ε) Με την ανοχή της στην αθρόα εισροή λαθρομεταναστών (οργανωμένη κυρίως από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες) και τα πρωτοφανή πολιτικά δικαιώματα που τους δίνει αλλάζει τη σύνθεση του πληθυσμού, ώστε να γίνει λιγότερο «ατίθασος».
ΣΤ) Υποστηρίζει μια λύση χειρότερη απ’ αυτή του Ανάν στην Κύπρο και ανέχεται, αν δεν προωθεί κιόλας, να ασκεί εξουσία το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Επειδή στη Μακεδονία και το Αιγαίο τα σχέδια σκοντάφτουν στην έλλειψη μειονότητας, προετοιμάζει την εγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων Σκοπιανών στη Μακεδονία (ήδη έγιναν χιλιάδες προσφυγές Σκοπιανών στα ελληνικά δικαστήρια για απόδοση ελληνικής ιθαγένειας και περιουσίας, με την προοπτική ενστάσεων στα ευρωπαϊκά δικαστήρια) και Τούρκων εποίκων στα νησιά του Αιγαίου (βλ. επιστολή νομάρχη Χίου). Ευτυχώς, ο ποιητής του Αιγαίου, που «τη γλώσσα του έδωσαν ελληνική», πέθανε νωρίς!
Ζ) Υποδέχεται περιχαρής τον πρωθυπουργό της χώρας που κατέχει το 40% της Κύπρου και απειλεί πολύ μεγαλύτερα εδάφη στη Θράκη και το Αιγαίο ως σωτήρα και φίλο. Με έναν πρωτοφανή συμβολισμό στα παγκόσμια χρονικά, ο Ερντογάν μιλάει τουρκικά, ο Γιωργάκης μιλάει αγγλικά και του μεταφράζουν στα αγγλικά (αμερικανικά, για την ακρίβεια) αυτά που του λέει ο Ερντογάν! Στις μητρικές τους γλώσσες!
Κάνει 21(!) συμφωνίες-μνημόνια για δευτερεύοντα θέματα με τον Ερντογάν, επιτρέποντάς του να εμφανίζεται φιλειρηνιστής. Τα ΜΜΕ σιγοντάρουν με ειδικές εκπομπές κατά παραγγελία. Για τα σοβαρά, τις τουρκικές προκλήσεις και απαιτήσεις εθνικού μας χώρου, δεν έγινε κουβέντα, που σημαίνει ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι τουλάχιστον συζητήσιμες. Ας ελπίσουμε ότι δεν έγιναν και μυστικές συμφωνίες.
Ως πότε με την Ε.Ε.;
Παράλληλα, αποκαλύπτεται στα μάτια και του πλέον αφελούς ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα όσα υποστηρίζει από την ίδρυσή του το ΑΣΚΕ αρχίζουν να γίνονται πιστευτά. Δεν πρόκειται για εταίρους, αλλά για άγριους εκμεταλλευτές. Δεν είναι αυτοί που θα μας έσωναν από το (αμερικανικό) ΔΝΤ, αλλά αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτό, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις για το ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού μαζί, φυσικά, με τον κατοχικό πρωθυπουργό.
Δεν υπάρχει ισοτιμία μεταξύ των μελών, οι χώρες του «νότου» είναι τα PIGS και στην Ελλάδα επιφυλάχθηκε η χειρότερη μεταχείριση. Ξεκίνησαν από τη χώρα μας για να «διορθώσουν» τις οικονομίες, ενώ άλλες χώρες είχαν μεγαλύτερο έλλειμμα και μεγαλύτερο χρέος (π.χ. Μ. Βρετανία). Αφού μας κατασπάραξαν οι κερδοσκόποι και αφού επέβαλαν απάνθρωπους όρους δανεισμού στην Ελλάδα, αμέσως μετά «ξύπνησαν», για να δημιουργήσουν «ταμείο», που θα δανείσει την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία και άλλες χώρες με καλύτερους όρους.
Σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού και εκτόνωσης της οργής του λαού άρχισαν τις κατά δόσεις αποκαλύψεις περιπτώσεων φοροδιαφυγής επωνύμων ή κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος από δημόσιους λειτουργούς, τους οποίους χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους. Βεβαίως όλοι αυτοί (πολύ περισσότεροι απ’ όσους, τελικά, θα αποκαλυφθούν, γιατί ένοχοι είναι σχεδόν όλοι) που συνέβαλαν στο χάλι της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Η κύρια αιτία, όμως, της καταβαράθρωσης της οικονομίας μας είναι η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής λόγω ΕΟΚ/Ε.Ε. και ΟΝΕ, ο εξ αυτής διογκούμενος δανεισμός και η απίστευτη κερδοσκοπία πάνω στο δημόσιο χρέος. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το αναφέρουν τα ΜΜΕ των μεσαζόντων.
Οι εκτιμήσεις του ΑΣΚΕ επιβεβαιώθηκαν και στο εξής (βλ. ΑΣΚΕ-4): Η Ε.Ε. όχι μόνο δε συμβάλλει στη φιλία των λαών, αλλά οξύνει τις αντιθέσεις. Όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί ως πολιτική οντότητα, αλλά άρχισε ήδη να εμφανίζει σημάδια διάλυσης. Ο κύριος υπεύθυνος δεν είναι κάποια από τις αδικούμενες χώρες, αλλά η ίδια η Γερμανία. Αφού μέσω Ε.Ε. και ευρώ γιγαντώθηκε οικονομικά σε βάρος των φτωχότερων, συμπεριφέρεται τώρα τόσο αλαζονικά, που θέτει σε κίνδυνο και τη συνοχή της Ε.Ε. και (μεσοπρόθεσμα) την ισχύ της Γερμανίας. Αν κάποιος δε συμμαζέψει τη Μέρκελ, θα αποδειχθεί μοιραία για τη Γερμανία όσο και ο Μπους (ο νεώτερος) για τις ΗΠΑ. Είθε!
Επιτακτική η ανάγκη άμεσης ανατροπής
Ο ελληνικός λαός σταδιακά αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, η οποία δε φαίνεται ότι θα μακροημερεύσει. ’λλα υποσχόταν το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, τα αντίθετα πράττει η κυβέρνηση. Η οργή εναντίον της μεγαλώνει όσο ανακοινώνει μέτρα και όσο βυθίζεται στα σκάνδαλά της, αλλά δεν είναι πολύ καλύτερη η εικόνα και για την αντιπολίτευση. Βασικές επιλογές, που καθόρισαν τη μέχρι τώρα πορεία της πατρίδας μας, αμφισβητούνται σοβαρά. Οι γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματικοί. Η μεγαλειώδης κινητοποίηση της 5ης/5/10 πιστεύουμε ότι θα έχει ανάλογη συνέχεια, παρά τη δολοφονική δράση των προβοκατόρων-κουκουλοφόρων, που κι αυτών ο ρόλος έγινε κατανοητός, όπως δείχνουν και τα σημειώματα των απλών πολιτών στον τόπο της δολοφονίας (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ). Ελπίζουμε ότι οι επόμενες κινητοποιήσεις θα είναι ακόμη πιο μαζικές (καθήκον κάθε εργαζόμενου και άνεργου η συμμετοχή σ’ αυτές), πιο ενωτικές (απαράδεκτη η πολυδιάσπαση σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές), με αιτήματα που θα φτάνουν στη ρίζα των προβλημάτων (ξεπερνώντας τις σημερινές επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες), χωρίς να πέφτουν στις παγίδες καλοθελητών με συνθήματα που είτε πλήττουν δημοκρατικούς θεσμούς («να καεί η Βουλή») είτε διαχωρίζουν τους κοινωνικούς από τους εθνικούς αγώνες.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει το συντομότερο ν’ ανατραπεί και θα ανατραπεί με τις δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται από το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα κι αυτό είναι καθήκον πρώτων απ’ όλους του κόσμου του ΠΑΣΟΚ (βλ. και προκήρυξη ΑΣΚΕ). Δεν είναι δυνατό να συμπεριφέρεται ο Γιωργάκης ως ο συνεχιστής του έργου του πατέρα του και του παππού του. Θα τρίζουν και των δύο τα κόκαλα. Κι αυτό το λέμε εμείς, που έχουμε συγκρουστεί με τον Ανδρέα για όλες τις ασυνέπειές του και καταλογίζουμε πολλά αρνητικά στο Γέρο της Δημοκρατίας σ’ όλη την πολιτική του διαδρομή. Αλλά κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει την προσφορά και των δύο προς τη χώρα μας και κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει το μεγάλο τους μέγεθος, που φαντάζει τεράστιο μπροστά στην ασημαντότητα του Γιωργάκη!
Δεν είναι δυνατό να μην έχει απομείνει τίποτα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ από τις ιδρυτικές του αρχές. Οφείλουν να παραμερίσουν μικροσυμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες, γιατί το κόστος θα το πληρώσουν και οι ίδιοι, χωρίς να αποκλείεται (κάτι που απευχόμαστε) να επιπέσει κυρίως σ’ αυτούς η λαϊκή οργή. Όπως και όλος ο κόσμος όλων των πολιτικών χώρων οφείλουν να εκκαθαρίσουν τους οίκους τους από τους γραικύλους.
Τα άλλα κόμματα
Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. Αντ. Σαμαράς καταψήφισε τα μέτρα της συμφωνίας με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ, μια στάση καθόλου εύκολη για ένα συντηρητικό κόμμα, μια στάση που συνέβαλε αποφασιστικά στην απομόνωση και απονομιμοποίηση του Γιωργάκη. Όμως δεν μπορεί να περιμένει κανείς σημαντικά πράγματα από τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, λόγω των ιδεολογικών περιορισμών, του παλαιοκομματικού χαρακτήρα και της πρόσφατης κυβερνητικής θητείας του κόμματος και, πιθανότατα, λόγω των προσωπικών του δεσμεύσεων. Γι’ αυτό και δεν πείθει, προς το παρόν τουλάχιστον, ως εναλλακτική λύση. Η συρρίκνωση της επιρροής της Ντόρας, η υποστήριξή της προς την κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη και η διαγραφή της από τη Ν.Δ. βοηθούν το Σαμαρά, αλλά το μητσοτακέικο άφησε πίσω τις ουρές του, για να συνεχίσουν το υπονομευτικό τους έργο.
Το ΚΚΕ λειτουργεί σταθερά έξω από τις λογικές του συστήματος, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί μονοκομματικά (σύμφωνα με την ιδεολογία του, όπως δυστυχώς επιβεβαιώθηκε από το πρόσφατο συνέδριό του), στέλνοντας το μήνυμα ότι για το ΚΚΕ δεν προέχει η τύχη του τόπου, αλλά το κομματικό συμφέρον (που, τελικά, ούτε αυτό υπηρετεί, όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών). Πάντως στα θετικά του ΚΚΕ, πέρα από τις μαζικές κινητοποιήσεις κατά των οικονομικών μέτρων, χρεώνεται η υποστήριξη της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και η αποκάλυψη των αμερικανικών σχεδίων που υλοποιεί ο Γιωργάκης (βλ. και ερώτηση της Αλ. Παπαρρήγα στη Βουλή).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τέσσερα κομμάτια (και πολλά μικρότερα). Ο Αλαβάνος προσπαθεί να γίνει ο ηγέτης κάποιων δήθεν υπερεπαναστατικών συνιστωσών. Οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ δε θέλουν ούτε να ακούν για ΣΥΡΙΖΑ και βιάζονται να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Από το Αριστερό Ρεύμα διαφοροποιείται μια αξιόλογη μερίδα στελεχών (Λαφαζάνης κ.λπ.), που θέτει θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. (σημαντική εξέλιξη για το χώρο αυτό)! Απομένει ο Τσίπρας, που δε φαίνεται να κατάλαβε ακόμη γιατί τον έκαναν Πρόεδρο!
Για το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη γράφουμε από την ίδρυσή του (δυστυχώς μόνο εμείς) ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από την εικόνα που πλάσαρε. Είναι παιδί του μητσοτακέικου, στην υπηρεσία των πιο ανθελληνικών και αντιλαϊκών ξένων κύκλων. Όσο το έπαιζε καλά το παιχνίδι κέρδιζε κόσμο. Τώρα, όμως, που χρειάστηκαν την υποστήριξή του προς το Γιωργάκη και τις ψήφους του υπέρ του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, τον έκαψαν! Ελπίζουμε ότι σύντομα θα τον εγκαταλείψουν όσοι ανιδιοτελώς τον ακολούθησαν.
Οι πολιτικές εξελίξεις
Όλοι βλέπουν ότι η κυβέρνηση του Γιωργάκη δεν μπορεί να σταθεί. Κάποιες σκέψεις-απειλές για άμεση προκήρυξη εκλογών και «επανανομιμοποίηση» μάλλον εγκαταλείπονται μπροστά στη βεβαιότητα του καταποντισμού. Οι υποστηρικτές της θα την κρατήσουν όσο περισσότερο μπορούν, για να περάσει όσα μέτρα προλάβει, αλλά όλοι άρχισαν ήδη να παίρνουν τις αποστάσεις τους, ακόμη και τα ΜΜΕ, μέχρι και ο κ. Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ. Θέλουν να επιβιώσουν και την επόμενη μέρα, χωρίς όμως να προτείνουν πιο φιλολαϊκή πολιτική από το Γιωργάκη (ίσως κάποιοι προτείνουν και χειρότερη), διεκδικώντας ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας. Στην αμηχανία τους προετοιμάζουν την κοινωνία για διάδοχες καταστάσεις, όπως π.χ. ανασχηματισμό με διεύρυνση προς Ντόρα (και Καρατζαφέρη;) ή κυβέρνηση τεχνοκρατών και επιχειρηματιών. Υπάρχει και η λύση Σαμαρά, που φαίνεται ότι δεν την προτιμούν, τουλάχιστον ως πρώτη επιλογή.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από μια εντελώς διαφορετική πορεία, έξω από την Ε.Ε. και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, με διεύρυνση της δημοκρατίας, με κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της, στηριγμένη στο δικό της πολιτισμό και τις παραδόσεις της, έχει ανάγκη να δημιουργήσει σχέσεις φιλίας και ισότιμης συνεργασίας με όλες τις χώρες του κόσμου (πιο αναλυτικά σε άλλα κείμενα του ΑΣΚΕ). Αν αυτά δε γίνουν, δυστυχώς η κατηφόρα θα συνεχιστεί και, μάλιστα, με το χειρότερο τρόπο όσο η χώρα μας ακολουθεί την πολιτική του άξονα Γιωργάκη-«εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ-Μητσοτάκη-Καρατζαφέρη - Ρεπούση και λοιπών αστέρων που χρησιμοποιεί και η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για τον αφελληνισμό της νεολαίας.
Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο έως ακατόρθωτο ν’ αλλάξει πορεία η χώρα, μόνο μια ματιά στην ιστορία μας δείχνει ότι πολλές φορές περάσαμε από δυσκολότερες καταστάσεις κι όμως επιβιώσαμε και προοδεύσαμε (μερικές φορές και μεγαλουργήσαμε), όχι βέβαια σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας από τους άλλους να μας λύσουν τα προβλήματα. Αυτό λένε ο εθνικός ύμνος κι ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.
Η κυβέρνηση του «κύρους και της εθνικής υπερηφάνιας» έδωσε τις εξετάσεις της υποτέλειας και αρίστευσε. Υπάλληλοι και υπαλληλίσκοι της Κομισιόν περιέτρεχαν τα υπουργεία ως σουλτάνοι και οι «υπουργοί» μας τους «ενημέρωναν» περιδεείς και δουλόπρεποι. Όλοι, πλην του Ε. Βενιζέλου, ο οποίος δήλωσε ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες των Βρυξελών πρέπει να συνομιλούν με τους αντίστοιχους υπαλλήλους των Υπουργείων και οι Υπουργοί μόνο με τους αρμόδιους Επιτρόπους.
Ως ήτο επόμενο, ενοχλήθηκε σφόδρα ο Τσαρίσκος Παπακωνσταντίνου και επετέθη: «Το Υπουργείο Εθνικής (πώς ξέφυγε της κας Δραγώνα;) ’μυνας δεν είναι το ’βατον του Αγίου Όρους».
Μεγάλες φουρτούνες σήκωσε η δικαστική απόφαση ότι για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου τα «λευκά» θα υπολογίζονται στα έγκυρα ψηφοδέλτια. Κατ' αρχήν αυτό είναι δημοκρατικά σωστό, ανεξάρτητα από το ότι με βάση την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα και ανεξάρτητα από το ότι στις ευρωπαϊκές νομοθεσίες (οι οποίες παντού σχεδόν χαρακτηρίζονται από αντιδημοκρατικότητα) δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και είναι σωστό, γιατί θα δίνει πιο καθαρή εικόνα για την, έστω και πλασματική εν πολλοίς (αφού η δημοκρατία μας είναι «τηλεοπτική») δύναμη των κομμάτων και την ενδεχόμενη δυσπιστία των πολιτών για όλους.
Γιατί, λοιπόν, τόση αντίδραση; Διότι με τη νομιμοποίηση των «λευκών» υπάρχει κίνδυνος μέρος της αποχής να αυξήσει τα «λευκά» και τα ποσοστά των κυβερνητικών κομμάτων να κυμαίνονται από 30-35%, οπότε η απάτη της νομιμοποιημένης εξουσίας να αποκαλύπτεται. Και ο ΣΥΝ αντιδρά, γιατί έτσι γίνεται πιο δύσκολη η είσοδος του στη Βουλή.
Το ΑΣΚΕ απευθύνεται προς κάθε πολίτη που αγανακτεί για την οικονομική μας κατάσταση, τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες-μεσάζοντες ξένων συμφερόντων θησαυρίζουν, που ανησυχεί για τους χειρισμούς στα εθνικά μας θέματα, που ενοχλείται από την περιστολή της δημοκρατίας, που αρνείται την πολιτιστική μας αλλοτρίωση. Απευθύνεται σ' όσους κατανοούν ότι, εδώ που μας έφτασαν, τίποτα δεν είναι πλέον εύκολο, αλλά δεν αποδέχονται το δόγμα πως «τίποτα δεν μπορεί να γίνει», δόγμα που μας επιβάλλουν όσοι έχουν συμφέρον από τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Πράγματι, τίποτα δεν μπορεί να γίνει, όταν οι πολλοί αναζητούν τις εύκολες «λύσεις» στα σημερινά κόμματα εξουσίας ή σε ευκαιριακές εκλογικές συμμαχίες ή όταν ιδιωτεύουν, επιτρέποντας στους λίγους να κυριαρχούν.
Η ελληνική κοινωνία έχει όλες τις φυσικές και πνευματικές δυνατότητες για μια καλύτερη τύχη, αρκεί να μην παραχωρούμε σε άλλους το δικαίωμα να αποφασίζουν για μας. Πρακτικά αυτό προϋποθέτει ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει αμέσως από όλους τους οργανισμούς που δημιούργησαν οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις, για να μας εκμεταλλεύονται όπως η Ε.Ε.. Έτσι θα μπορούμε να αναπτυχθούμε και να αποθαρρύνουμε όσους επιβουλεύονται την ασφάλεια μας.
Αυτοί που ελέγχουν την οικονομική ζωή της Ελλάδας, μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες κλπ., η αστική τάξη της χώρας μας, για ιστορικούς λόγους, πάντα είναι ταυτισμένοι με τα ξένα συμφέροντα και ποτέ δε θα ενδιαφερθούν για τα ελληνικά. Γι' αυτό κάθε βήμα προόδου θα στηριχτεί μόνο στα λαϊκά στρώματα, στο 95%. του ελληνικού λαού, που σήμερα είναι στο περιθώριο, γι' αυτό τα βασικά μέσα παραγωγής Και όλοι οι καρποί της παραγωγής πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία ή να βρίσκονται κάτω από κοινωνικό έλεγχο.
Προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι η σωστή λειτουργία της δημοκρατίας. Όταν οι πολιτικές ελευθερίες καταπατώνται, δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη και κάθε προοδευτική διακήρυξη καταντά υποκριτική και ιστορικά αποτυγχάνει, πχ ΕΣΣΔ.
Όλα τα παραπάνω δεν πρόκειται να μας τα χαρίσει κανείς θα τα κατακτήσουμε μόνο με το δικό μας αγώνα. Αυτό τον αγώνα δεν μπορεί να τον επωμιστεί ο πολίτης-τηλεθεατής, που λειτουργεί μόνο ατομικά, που είναι συνένοχος (ενεργητικά ή παθητικά) στη διαφθορά της εξουσίας, ιδιαίτερα μια νεολαία χωρίς αξίες, ιδανικά, οράματα, αυτοπεποίθηση. Κάθε βήμα προόδου, λοιπόν, προϋποθέτει τη στήριξη στις πολιτιστικές μας παραδόσεις
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι οι 4 αυτές αρχές αποτελούν ένα αδιαίρετο σύνολο, που μόνο πάνω σ' αυτό μπορεί να συσπειρωθεί πάλι ο ελληνικός λαός και να επιδιώξει ένα καλύτερο μέλλον. Με τη συνεχή του δράση και τη συμμετοχή του στις εκλογές της 7/3 αυτό το μήνυμα θέλει να δώσει. Αυτό το μήνυμα θα ακουστεί τόσο πιο δυνατά και αποτελεσματικά όσο μεγαλύτερη υποστήριξη θα έχει το ΑΣΚΕ στις εκλογές.
Μια συνέπεια της επικράτησης της παγκοσμιοποίησης ανά τον κόσμο (και φυσικά και στην Ελλάδα) είναι η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα..
Σήμερα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αντιμετωπίζοντας το φάσμα της ανεργίας, αναγκάζονται να δέχονται στωικά τις όποιες ορέξεις των εργοδοτών τους. Τα όποια δικαιώματα και τα οποία προνόμια ο εργαζόμενος είχε κερδίσει με αγώνες, τώρα πια είναι μόνο στα χαρτιά. Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων, κυρίως, εταιρειών, εκμεταλλευόμενοι την άσχημη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, την ανεργία και το γεγονός ότι ο έλεγχος από το κράτος και την κυβέρνηση είναι μηδαμινός, στίβουν τον εργαζόμενο, ώστε να έχουν το μέγιστο κέρδος.
Το δικαίωμα της απεργίας ή της στάσης εργασίας είναι πλέον «μόνο για τους δημοσίους». Ένας εργαζόμενος κινδυνεύει να χαρακτηριστεί γραφικός, αν πει ότι θα απεργήσει σε μια γενική απεργία Και φυσικά είναι ο πρώτος στη λίστα των υποψήφιων προς απόλυση.
Το «οχτάωρο» έχει γίνει σιωπηλά «δεκάωρο». Αν κάποιος αποφασίσει να φύγει στην ώρα του, τον κοιτάνε περίεργα και χαρακτηρίζεται ως «δημόσιος». Βέβαια, ούτε κουβέντα περί αποζημίωσης λόγω υπερωριών. Η δουλειά πρέπει να βγαίνει στην ώρα της, άσχετα με το πόσες ημερήσιες ώρες χρειάζονται από τον εργαζόμενο. Πολλές φορές θα χρειαζότανε και άλλος άνθρωπος, για να βγει στα ίδια χρονικά όρια, αφού το προσωπικό δεν επαρκεί, λόγω των περικοπών που έχουν γίνει, με πρόσχημα ή πραγματικό λόγο την εξασφάλιση της βιωσιμότητας των εταιρειών.
Οι μισθοί φέτος παραμένουν καθηλωμένοι.
Αν κάποιος παίρνει ήδη παραπάνω από το νόμιμο, ο εργοδότης συνήθως τον κρατάει στα ίδια επίπεδα με τα περσινά (άσχετα με το γεγονός ότι τα έξοδα του έχουν αυξηθεί κατακόρυφα). Στην εταιρεία «υπάρχει κρίση» και δύσκολα παίρνει κανείς έστω και μια μικρή αύξηση.
Οι απολύσεις είναι στην ημερησία διάταξη Λόγω χρηματιστηρίου, λόγω κρίσης στην αγορά, είτε λόγω διαφόρων άλλων προφάσεων, γίνονται περικοπές προσωπικού. Ο εργαζόμενος είναι για την εταιρεία απλά ένα «νούμερο». Πρέπει να πιάσει η εταιρεία κάποια νούμερα και για το λόγο αυτά γίνονται οι απολύσεις. Η απόλυση γίνεται για λογιστικούς λόγους.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα ο εργαζόμενος δουλεύει ασταμάτητα, με χαμηλό ηθικό, με τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας να κρέμεται από πάνω του, βλέποντας συναδέλφους του με υποχρεώσεις, να απολύονται ξαφνικά Ο προσωπικός χρόνος τον εργαζομένου είναι μόνο για ξεκούραση. Καθόλου χρόνος για φίλους, για την οικογένεια, για τα κοινά
Και, ενώ στην ΕΕ σε τίποτα πλέον δε συμφωνούν οι κατ' ευφημισμό εταίροι, ύπαρχει πλήρης ομοφωνία για παραπέρα περιορισμό των εργατικών δικαιωμάτων και διεύρυνση της ευελιξίας της εργασίας.
Ως άμεση συνέπεια των όσων συμβαίνουν, οι εργαζόμενοι «κυνηγάνε» μια θέση στο δημόσιο , όχι γιατί θέλουν να «αράξουν», όπως κάποιοι κοροϊδευτικά λένε, αλλά γιατί θέλουν να έχουν μια πιο ανθρώπινη ζωή Αλλά και στο δημόσιο, ενώ η ζήτηση θέσεων εργασίας γιγαντώνεται, η προσφορά ελαχιστοποιείται. Η ατομική λύση αποδεικνύεται ουτοπική. Οι εργαζόμενοι, ιδίως οι νέοι, οφείλουν έγκαιρα να κατανοήσουν ότι μόνον οι συλλογικές προσπάθειες μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του και να τους εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.
Η «απελευθέρωση» της ενέργειας
Στη χώρα μας έχει επιβληθεί από την Ε.Ε. η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Τη ΔΕΗ, που σχεδίαζε και κατασκεύαζε τις νέες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, την απέκλεισαν τελείως από την ανάπτυξη, που ανατέθηκε σε ιδιώτες. Οι νέες παραγωγικές μονάδες, θερμικές ή με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), δηλ. αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά κ.λπ., που θα κατασκεύαζαν οι ιδιώτες, καρκινοβατούν, παρά το γεγονός ότι η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει το ρεύμα τους σε τιμές πολύ υψηλότερες από τα τιμολόγια πώλησης, με αποτέλεσμα να έχει ζημιές.
Συνέπεια αυτής της «απελευθέρωσης» είναι να υπάρχει ενεργειακό έλλειμμα, που καλύπτεται με εισαγωγές ρεύματος από τις γειτονικές χώρες, που κι αυτές έχουν εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, και να πληρώνει η χώρα συνάλλαγμα, που δανείζεται και προστίθεται στα χρέη. Το 2008 πληρώσαμε μόνο για εισαγωγές 5,6 εκατ. μεγαβατωρών 514 εκατ. ευρώ.
Η δυστυχία να είμαστε στην ΕΕ
Αν δεν είμασταν στην Ε.Ε. και υπήρχαν κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, δε θα είχε κανείς διανοηθεί να αφαιρέσει από τη ΔΕΗ την αρμοδιότητα της ανάπτυξης και κατασκευής νέων μονάδων, ιδιαίτερα με ΑΠΕ, δε θα επιβαρύνονταν οι καταναλωτές με τα κέρδη των ξένων και εγχώριων επιχειρηματιών και τραπεζών και δε θα επιτρεπόταν η κατακόρυφη αύξηση της τιμής του ρεύματος των μικροκαταναλωτών κατά 120%, που προγραμματίζουν από το 2011. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα επιτρέπουν όλα. Τώρα μάλιστα τα νεοφιλελεύθερα όρνεα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ζητούν να πουληθεί σ’ όλους αυτούς και η ΔΕΗ!!
Το «ψητό»
Κι ενώ η παραγωγή ενέργειας στη χώρα μας αντιμετωπίζει μείζονα προβλήματα, φρόντισαν με το νόμο 3851/2010 να βολέψουν τις τράπεζες, τις γερμανικές κυρίως, τις εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών και τους επιτήδειους με τη χρηματοδότηση της εγκατάστασης από αγρότες και άλλους ιδιώτες μονάδων ισχύος 10 έως 100 KW σε στέγες σπιτιών και σε χωράφια. Το «ψητό» είναι η υπερβολικά υψηλή τιμή που υποχρεώνεται να πληρώνει η ΔΕΗ για μια 20ετία, 550 ευρώ τη μεγαβατώρα των φωτοβολταϊκών, όταν η μέγιστη τιμή πώλησής της φθάνει τα 190 ευρώ και οι τιμές για οικιακές και εμπορικές χρήσεις κυμαίνονται από 90 έως 145 ευρώ! Επιπλέον η ΔΕΗ θα επιβαρυνθεί και με έργα αναβάθμισης του δικτύου διανομής για τη συλλογή και τη μεταφορά των επιπλέον ηλεκτρικών φορτίων.
ΑΠΕ, δημόσιες επενδύσεις και ΔΕΗ
Η ανάπτυξη μονάδων με ΑΠΕ σε μια χώρα με μεγάλη ηλιοφάνεια και πλούσιο αιολικό δυναμικό, που θα περιόριζε τις θερμικές μονάδες προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος και της εθνικής οικονομίας, όταν γίνεται με μόνο κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος, από ευλογία μετατρέπεται σε κατάρα.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει ν’ αναπτύξει μέσω δημοσίων επενδύσεων με φορέα τη ΔΕΗ σε πολύ μεγάλο αριθμό ισχύος τις ΑΠΕ, κυρίως αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές. Προϋπόθεση είναι ο πλήρης σεβασμός του περιβάλλοντος, το οποίο σήμερα καταστρέφουν τα ιδιωτικά αιολικά πάρκα, που φυτρώνουν ακόμη και σε περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Τα φωτοβολταϊκά πρέπει να είναι συγκεντρωμένα και όχι διάσπαρτα, ώστε να μην είναι υψηλό το κόστος συλλογής της ενέργειας.
Νέο «χρηματιστήριο για τους αγρότες
Αν και κατά το νόμο δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών να υπερβεί σε έκταση το 1% της καλλιεργήσιμης γης ανά νομό, τράπεζες και επιτήδειοι (εργολάβοι, μηχανικοί, ΠΑΣΕΓΕΣ και λοιποί αγροτοπατέρες, τοπικοί βουλευτές κ.λπ.) «σπρώχνουν» τους αγρότες να υποβάλουν χιλιάδες αιτήσεις στη ΔΕΗ. Προθυμοποιούνται οι τράπεζες να τους δανείσουν, με εκχώρηση της άδειας εγκατάστασης και με αποπληρωμή του χρέους έως και σε 20 χρόνια. Το κόστος κυμαίνεται από 35.000 έως 45.000 ευρώ ανά 10 KW εγκατάστασης Η ετήσια απόδοση μιας τέτοιας εγκατάστασης έχει υπολογισθεί σε 15% του κεφαλαίου, δηλ. σε 6-12 χρόνια γίνεται απόσβεση.
Πολλοί αγρότες, που βρίσκονται σε απόγνωση, νομίζουν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα «πιάσουν την καλή», είτε ως παραγωγοί ρεύματος είτε ως έμποροι αδειών. Ανάλογα έπραξαν πολλοί απ’ αυτούς με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΟΚ-Ε.Ε., που τις έπαιρναν όχι για να παράγουν, αλλά για να θάβουν (να «αποσύρουν») τα προϊόντα τους, δηλ. να ζουν παρασιτικά. Επειδή αυτές οι επιδοτήσεις καταργούνται πλήρως το 2013, νομίζουν ότι τα φωτοβολταϊκα θα μετεξελιχθούν στο νέο χρηματιστήριο. Δε θυμούνται ότι την εποχή Σημίτη πολλοί αγρότες (και με δική τους μεγάλη ευθύνη) έχασαν περιουσίες. Και δεν κατανοούν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα βγουν και πάλι χαμένοι, γιατί θα δουλεύουν για τις τράπεζες, τους επιτήδειους και τους μεσάζοντες. Δε γνωρίζουν φαίνεται ότι ο χρόνος ζωής των φωτοβολταϊκών κυμαίνεται στα 20-30 χρόνια και ότι θα είναι τότε υποχρεωμένοι να τα αποψιλώσουν.
Πολιτική ομηρία
Πριν αρχίσουν να κάνουν αιτήσεις οι αγρότες είχαν ήδη συσσωρευτεί αιτήσεις επιχειρηματιών για άμεση υλοποίηση, που αντιστοιχούν σε φωτοβολταϊκά ισχύος περίπου 4.000 MW. Εάν προστεθούν σ’ αυτά και τα αναμενόμενα 1.500 MW των αγροτών, θα υπάρχει συνολικό ενδιαφέρον ισχύος 5.500 MW, όταν η συνολική εγκατεστημένη ισχύς της ΔΕΗ σήμερα είναι της τάξης των 13.000 MW. Δεν είναι όμως δυνατόν να υπερβεί η ισχύς των φωτοβολταϊκών το 20% της συνολικής ισχύος, λόγω του πολύ μεγάλου κόστους παραγωγής, το οποίο επιδοτείται. Το 2020 προβλέπεται ισχύς φωτοβολταϊκών μόνο 2.200 MW.
Είναι προφανές ότι η πολιτική κάστα (κεντρική και τοπική) καλλιεργεί προσδοκίες, για να κρατά σε πολιτική ομηρία για άλλη μια φορά τους αγρότες, τώρα που θα τελειώσουν οι επιδοτήσεις και οι καλλικράτειες εκλογές έρχονται. Όσοι και πάλι «τσιμπήσουν», θα είναι άξιοι της μοίρας τους, όμως το «μάρμαρο» θα το πληρώσουμε όλοι.
Την Κυριακή 31 Οκτωβρίου στις 12 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί φέτος η συνεστίαση του ΑΣΚΕ, στα γραφεία μας, όπως πάντα. Θα απολαύσουμε τους μεζέδες και το κρασί μας, θα διασκεδάσουμε και θα μιλήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις και τη στάση μας στις επικείμενες εκλογές της αυτοδιοίκησης.
Έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εξελίξεις στην Τουρκία και για μας, αφού για πολλά χρόνια ακόμη θα μας απειλούν, και σε σχέση με τον πόλεμο στο Ιράκ και τα ευρύτερα σχέδια των Αμερικάνων και Εβραίων στην περιοχή, και γενικότερα για τους λαούς της Μ. Ασίας. Τι προοπτικές, δηλαδή, υπάρχουν για την ανατροπή μιας στρατιωτικοδιπλωματικής κλίκας.
Όποια τροπή και αν πάρουν τα πολιτικά πράγματα στην Τουρκία, η νίκη των ισλαμιστών και η προσπάθεια τους να ασκήσουν κάποια εξουσία αποτελεί τομή στην κεμαλική εκδοχή του αστισμού τα τελευταία 80 χρόνια. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η μεγαλοαστική τάξη, που κατέλαβε την εξουσία από την εποχή των Νεότουρκων στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρι το 2002 κατόρθωνε να επιβάλλει την εξουσία της, να συνεχίζει τον εκτουρκισμό στη χώρα και να μονοπωλεί την οικονομία. Οι ισλαμιστές, εκφράζοντας τα αιτήματα των ασθενέστερων τάξεων και ενοποιώντας τες κάτω από την πράσινη σημαία του Ισλάμ, βάζουν σε κίνδυνο τα θεμέλια του καθεστώτος.
Δεν κατέλαβαν, βέβαια, την εξουσία ούτε και είναι οι ηγέτες τους αυθεντικοί εκφραστές αυτών των αιτημάτων. Όμως οι διαφοροποιήσεις είναι ήδη εμφανείς και όλα πλέον είναι ανοικτά για το μέλλον. Από την άλλη δεν τολμούν, ή και δε θέλουν ακόμη, να αντιπαραταχθούν με το στρατκοτικοδιπλωματικό κατεστημένο και υπομένουν τις εκδηλώσεις αυτονόμησης, πολλές φορές επιδεικτικά προσβλητικές, των διπλωματών και των στρατιωτικών, που διαλαλούν πως για όλα τα σημαντικά θέματα αυτοί θα αποφασίζουν.
Το κατεστημένο, όμως, φαίνεται πως πραγματικά πάλιωσε. Μόνο έτσι δικαιολογούνται τα πολλά λάθη που διέπραξε τον τελευταίο καιρό. Απέρριψε το σχέδιο Ανάν, που ευνοούσε προκλητικά τις τουρκικές θέσεις, πιστεύοντας ότι με ανοικτό το Κυπριακό θα μπορούσαν πιο εύκολα να εκβιάζουν την Ε.Ε.και ότι ούτως ή άλλως τις απίστευτες υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς τις έχουν επικυρώσει και μελλοντικά στις νέες συνομιλίες θα τις διευρύνουν. Αυτό δείχνει ότι δεν παρακολουθούν τις ταχύτατες αλλαγές που ήδη δρομολογούνται Ακόμη, στο ανατολίτικο παζάρι με τους Αμερικάνους, με σκοπό να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο στο Ιράκ και να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους από το κουρδικό ζήτημα, επέδειξαν μάλλον άγνοια έως και αφέλεια.
Και, ακόμη κι αν πέτυχαν κάποιες μυστικές υποσχέσεις για παραχωρήσεις στο Αιγαίο, πάλι δεν κατανοούν ότι και από την Ε.Ε. (είτε θέλουν να μπουν είτε όχι) και από τους Αμερικάνους (που, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, τα θέλουν όλα δικά τους) δεν μπορούν να περιμένουν, πλέον, πολλά. Απλώς επιταχύνουν τις κεντρόφυγες δυνάμεις στη χώρα τους.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε πως ανοίγονται ευνοϊκές προοπτικές στη χώρα μας για τη μεγάλη απειλή από την Ανατολή. Δυστυχώς, αν δούμε τι βραχυπρόθεσμες πολιτικές εξελίξεις θα έχουμε, δεν μπορούμε, ακόμη να είμαστε αισιόδοξοι.


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)