Δυστυχώς η υποχωρητικότητά μας απέναντι στους Τούρκους συνεχίζεται. Χαμόγελα απέναντι σε προκλήσεις, κινήσεις «καλής θέλησης απέναντι σε αδιαλλαξία. Μέχρι πού; Ως πότε; Με ποιες επιπτώσεις; Όταν οι Τούρκοι έρχονται στην Ελλάδα θέτουν νέα «ζητήματα», προκαλούν, απαιτούν. Εμείς;
Η επίσκεψη Μπαμπατζάν στις 9 του Δεκέμβρη είναι χαρακτηριστική της τούρκικης εξωτερικής πολιτικής. Αντί να ρίξει τους τόνους, αν ήθελε να συμβάλει στην εκτόνωση των προβλημάτων και στη δημιουργία ήπιου κλίματος, αντί να κάνει συγκεκριμένα βήματα, όπως π.χ. η άρση του casus belli, η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης, κατήγγειλε παραβιάσεις του «τουρκικού εναέριου χώρου» και των «τουρκικών χωρικών υδάτων» από ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη και ακταιωρούς. Απαίτησε να παραδώσει η Ελλάδα στοιχεία και πληροφορίες για κουρδικές οργανώσεις και σωματεία που λειτουργούν στη χώρα μας και υποστηρίζουν το ΡΚΚ, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας! Δεν έμεινε όμως εκεί. Στην προκλητική, δήθεν ιδιωτική επίσκεψή του στη Θράκη, κάλεσε όλους τους μουσουλμάνους να υπερασπιστούν την «τουρκική» τους ταυτότητα και να προσφεύγουν στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όταν (δήθεν) παραβιάζονται οι ελευθερίες τους. Έτσι δείχνουν την ευαισθησία τους αυτοί που με εκκαθαρίσεις και γενοκτονίες δολοφόνησαν εκατομμύρια Αρμένιους, Έλληνες και Κούρδους! Αυτοί που ανάγκασαν σε ξεριζωμό, με ωμή βία, σχεδόν όλους τους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου. Αυτοί που κατέχουν τη μισή Κύπρο με τη βοήθεια και τις ευλογίες των φίλων τους Αμερικανών και Ισραηλινών. Εκεί λοιπόν στη Θράκη ο Μπαμπατζάν, συνάντησε τον ψευτομουφτή, επισκέφτηκε το Προξενείο, τα είπε με πολιτευτές της μειονότητας και συλλόγους που ξεκάθαρα διακηρύσσουν ότι είναι Τούρκοι, εμφανίστηκε ως ο προστάτης και καθοδηγητής όλων των μουσουλμάνων της περιοχής και δήλωσε ότι η μητέρα πατρίδα φροντίζει για όλους.
Η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο δε του τράβηξε το αυτί, αλλά η Υπουργός μας των Εξωτερικών χαρακτήρισε την επίσκεψη «επιτυχή»! Όμως αν και έγινε προσπάθεια να αποκρύψουν λεπτομέρειες της επίσκεψης, η
εξέλιξη έθεσε σε αμφισβήτηση τη
σκοπιμότητα του ταξιδιού στην ’γκυρα.
Εξ άλλου στα μέσα του Δεκέμβρη, αμέσως μετά την αεροπορική επιδρομή τουρκικών μαχητικών στο Βόρειο Ιράκ, σε ιστοσελίδα του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου υπογραμμίζεται ότι η Ελλάδα κατά παράβαση των συνθηκών της Λοζάνης (1923) και των Παρισίων (1947), στρατιωτικοποιεί τα Δωδεκάνησα, ισχυριζόμενη, άκουσον άκουσον, ότι η αθώα Τουρκία έχει βλέψεις στη Ρόδο, αναγκάζοντας έτσι τους Τούρκους κατοίκους των Δωδεκανήσων με απειλές και πιέσεις να πουλήσουν τις περιουσίες τους και να φύγουν. Αυτά κάνει ο μεγαλοϊδεατισμός των Ελλήνων! Να λοιπόν και μειονοτικό στα Δωδεκάνησα. Να και άλλοι καταπιεσμένοι Τούρκοι. Να μια Ελλάδα που αψηφά τις διεθνείς συνθήκες. Έλεος
.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Τούρκοι έσπευσαν να στηρίξουν και πάλι τα Σκόπια. Στις 18 Δεκεμβρίου ο πρωθυπουργός τους Γκρούεφσκι, (ένα μόλις μήνα πριν τον Καραμανλή), επισκέφτηκε επίσημα την ’γκυρα. Ο Ερντογάν, ο κουμπάρος, πήρε ανοιχτά θέσεις υπέρ της σκοπιανής αδιαλλαξίας, σ ένα θέμα αδιάφορο για την Τουρκία, που όμως χρησιμοποίησε για να δείξει την εχθρότητά του απέναντι στην Ελλάδα.
Τι ήθελε λοιπόν ο Καραμανλής στην ’γκυρα; Δε λύθηκε ούτε το ασήμαντο πρόβλημα της κατασκευής της Ελληνικής Πρεσβείας της ’γκυρας στο οικόπεδο που ο ίδιος ο Ατατούρκ είχε χαρίσει γι αυτό το σκοπό στην Ελλάδα, μια που οι Τούρκοι ζητούν ανταλλάγματα και γι αυτό! Τι συζήτησε και δεν έφτασε ποτέ στ αυτιά μας; Αντιθέτως, αναγνώρισε στην πράξη τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου, αφού κατά τη διάρκεια της επίσκεψης απαγορεύτηκε στους Έλληνες ψαράδες να ψαρεύουν στην περιοχή των Ιμίων
Μήπως στο όνομα της «εξομάλυνσης των διαφορών» μας μονιμοποίησε και νομιμοποίησε την παράδοση του εναέριου χώρου μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων, ως συνέχεια της εντολής στην πολεμική μας αεροπορία να μην αναχαιτίζει τα τουρκικά μαχητικά ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, δηλαδή της μέσης του Αιγαίου;
Σίγουρα δε λύθηκε με την επίσκεψη κανένα πρόβλημα και το ήξεραν από την αρχή. Μόνο οι Τούρκοι είχαν όφελος, δείχνοντας ότι συζητούν με τους Έλληνες για βελτίωση σχέσεων. Έδωσαν την ευκαιρία στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ να πανηγυρίζει ότι «οι δυο καλές μας φίλες και σύμμαχες
λύνουν τις διαφορές τους»! Τίποτε άλλο.
Οι διαβεβαιώσεις ότι έχουν γνώση οι φύλακες δεν καθησυχάζουν τον ελληνικό λαό. Γκρίζες ζώνες και γκρίζα πολιτική για τον ελληνικό λαό δεν υπάρχουν. Ας το έχουν υπ όψιν τους οι Γιώργος Παπανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη και λοιποί.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Αμερικανική αλαζονεία
Πάντα υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των δύο πυλώνων της Δύσης, κυρίως στις διακρατικές σχέσεις, άλλοτε διογκούμενος (Ντε Γκολ) και άλλοτε συρρικνούμενος, λόγω της σοβιετικής πυρηνικής απειλής. Μετά το 1990 και την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ κλιμακώνεται η ανταγωνιστική αντίληψη του γαλλογερμανικού άξονα έναντι της αμερικανικής ηγεμονίας.
Δεν είναι ο οικονομικός ανταγωνισμός η μόνη αιτία της διελκυστίνδας. Είναι και η προσπάθεια της Ουάσινγκτον και των συμφερόντων που εκπροσωπεί για ανεξέλεγκτη κυριαρχία, κυρίως σε περιοχές όπως η πετρελαιοφόρος Μέση Ανατολή και σταδιακά σ'όλο τον πλανήτη. Οι ΗΠΑ, ως μοναδική υπερδύναμη, θεωρούν πως δεν τους πρέπουν οποιεσδήποτε δεσμεύσεις, οικονομικές, οικολογικές, Διεθνούς Δικαίου, στρατιωτικές κλπ. Με πρόσχημα την τρομοκρατία προσπαθούν να προκαλέσουν σύγχυση και αμφιβολίες στην κοινή γνώμη και να ηγηθούν ενός «Αντιτρομοκρατικού Μετώπου». Βέβαια, ο χοντροκομμένος τρόπος που προβάλλουν τις δικαιολογίες τους δεν πείθει κανένα, ούτε καν το λαό τους, και επιτρέπουν στα μεγάλα ευρωπαϊκά συμφέροντα να αντιδρούν, όχι φυσικά προς χάριν της ειρήνης.
Οι ΗΠΑ, όμως, είναι αποφασισμένες να αναλάβουν έστω και μονομερώς στρατιωτική δράση, για να καλύψουν τα τεράστια οικονομικά τους προβλήματα και το εξωτερικό τους χρέος, που έχει εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη. Η διχασμένη Ευρώπη δεν μπορεί να διαμορφώσει στρατηγική αυτόνομης παρέμβασης στη διεθνή σκηνή, όπως παλιότερα και σε Κόσσοβο-Fyrom, που ήταν στο κάτω-κάτω γειτονιά της.
Η διχασμένη Ευρώπη
Παρά το γεγονός ότι το 82 % των πολιτών της ΕΕ είναι κατά του πολέμου στο Ιράκ, συγκροτήθηκε μέτωπο με αρχηγό τη Βρετανία και συμμέτοχους Ιταλία, Ισπανία, Δανία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία κατά Γαλλίας και Γερμανίας, που εδώ και 20 χρόνια έχουν συμφωνίες με τον Σαντάμ για το πετρέλαιο.Οι ΗΠΑ επεδίωξαν την αναγνώριση της κυριαρχίας τους και τη συνενοχή των 8 στα εγκλήματα που σχεδιάζουν. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου Έλμαρ Μπροκ χαρακτήρισε την επιστολή των οκτώ στον Μπους ως "παρέλαση υποτελών". Η Μοντ τους αποκάλεσε "Συμμορία των οκτώ". Το Σπίγκελ έγραψε για "Οκτώ σωματοφύλακες του Μπους".
Σαρανταοκτώ ώρες μετά τη συνεδρίαση στις Βρυξέλες των 15 Υπουργών Εξωτερικών, όπου υποκριτικά συμφωνούσαν σε κοινή θέση της Ευρώπης, οι Πρωθυπουργοί των οκτώ κρατών προέβησαν στην "προμελετημένη ψυχρολουσία", όπως έγραψαν οι Τάιμς. Δεν ενημέρωσαν κανέναν από τους ηγέτες που εκτίμησαν ότι δε θα υπογράψει. Μόνο ο Ολλανδός Πρωθυπουργός αρνήθηκε. Έτσι επιχειρείται η δημιουργία νέου Ευρωπαϊκού ηγεμονικού κέντρου κόντρα στο γαλλογερμανικό άξονα, που με άνεση και αυταρέσκεια συζητούσε για διπλή προεδρία υπό τον έλεγχο του. Αυτόν τον άξονα στηρίζουν οι κύκλοι των ΗΠΑ που απειλούνται από την πολιτική Μπους, όπως Τάιμς Ν.Υ., Wall Street κλπ. Αντιθέτως, ο πολεμοχαρής Ράμσφελντ χαρακτήρισε τη Γαλλία και τη Γερμανία «παλιά Ευρώπη, που δεν εκπροσωπεί το σύνολο της». Οι οκτώ χρησιμοποιούν τις εκφράσεις "εμείς οι Ευρωπαίοι", "εμείς στην Ευρώπη". Χώρες, που περίμενε κανείς να βρίσκονται υπό την γερμανική επιρροή, όπως η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, δίνουν γην και ύδωρ στους Αμερικανούς πριν καν γίνουν μέλη της ΕΕ. Η Λετονία και η Λιθουανία, με "Αμερικανούς" προέδρους, δήλωσαν πως θα συνυπέγραψαν την επιστολή, αν τους είχε ζητηθεί. Με στρατηγικές ανατροπές η Αμερική παρεμβαίνει όχι μόνο στην ΕΕ, αλλά σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Με τα 10 νέα μέλη της η ΕΕ, πολύ πιο αδύναμη πολιτικά, ανύπαρκτη στρατιωτικά και με αμερικανικό διεμβολισμό, βαδίζει στο δρόμο της διάσπασης και της σύγκρουσης. Η τελευταία απόφαση των 15 κατάφερε ουσιαστικά να μην αναφέρει τίποτα για πόλεμο, αλλά να ενισχύσει την προσήλωση της ΕΕ στις ΗΠΑ.
Η θέση της Ελλάδας
Ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ με την πρωτοβουλία των έξι (Πάλμε-Γκάντι κλπ), τα συνθήματα "ΕΟΚ-ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο", 'Έξω οι βάσεις από την Ελλάδα", "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", ενέπνευσε το λαό. Αυτά, όμως, ξεχάστηκαν γρήγορα και η διαχείρισή της εξουσίας διέβρωσε ακόμα και αυτούς που ξεκίνησαν με αγνές προθέσεις και στη συνέχεια συμβιβάστηκαν. Ο Σημίτης, αν και γερμανός, από την αρχή έδωσε το στίγμα του στους Αμερικανούς, με τις ευχαριστίες του για τη μεσολάβηση τους στη ντροπή των Ιμίων και συνέχισε με τη συνεργασία του Giorgos να στηρίζει τον αποκλεισμό του Ιράκ, την ελληνοτουρκική "προσέγγιση" και τελευταία να υποστηρίζει το απαράδεκτο σχέδιο Ανάν-Χάνεΐ για την Κύπρο. Τώρα ο Σημίτης γεωπολιτικά είναι με τους γαλλογερμανούς, αλλά δε θέλει να απογοητεύσει και την Ουάσινγκτον. Έτσι στέλνει δύο πολεμικά πλοία στον Περσικό, πιλότους και τεχνικούς κατασκοπευτικών αεροπλάνων και επιτρέπει τη χρήση των βάσεων του Ακτίου και της Σούδας, τη στιγμή που η Τουρκία διαπραγματεύεται σκληρά κάθε διευκόλυνση και απαιτεί ανταλλάγματα οικονομικά-στρατιωτικά και πολιτικά, όπως το Κουρδικό και το Κυπριακό. Ο Giorgos επέδωσε διάβημα στις ιρακινές αντιπροσωπείες σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Ν.Υ. και προειδοποίησε ότι το χρονικό περιθώριο εξαντλείται και, αν δεν επωφεληθεί το Ιράκ της ευκαιρίας που προσφέρει το ψήφισμα 1441 για ειρηνικό αφοπλισμό, τότε θα φέρει την ευθύνη για όλες τις συνέπειες! Δηλαδή για ό,τι γίνει θα φταίξει ο Σαντάμ και όχι οι Αμερικανοί! Απέλασε Ιρακινό διπλωμάτη, με αστεία δικαιολογία, τις πρώτες μέρες του πολέμου. Ο Σημίτης, ως Πρόεδρος της ΕΕ, που κανείς δε λογαριάζει, προσπαθεί να εμφανίσει τη διαλυμένη ΕΕ ως ενωμένη, στηρίζοντας ουσιαστικά τις θέσεις των ΗΠΑ, με αποφάσεις που δικαιολογούν τον πόλεμο.
Τελικά η απερίσκεπτη ελπίδα πως η Ευρώπη θα αντιταχθεί στην πολιτική και ηθική οπισθοδρόμηση που οδηγεί τον κόσμο ο Μπους είναι καθαρή αυταπάτη, γιατί η ΕΕ δεν έχει καμιά ικανότητα να παίξει αυτό το ρόλο, γιατί απλά είναι μέρος του προβλήματος. Για να αντισταθμιστεί η συντριπτική στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ και να επικρατήσει το διεθνές δίκαιο, πρέπει να δοθούν δυνατότητες και ευκαιρίες στις υπανάπτυκτες χώρες, να λειτουργήσουν τα Ηνωμένα Έθνη ανεξάρτητα και δυναμικά και να απαιτήσουμε οι λαοί από τις κυβερνήσεις μας, να εφαρμόζονται παντού τα ανθρώπινα δικαιώματα, να δίνονται λύσεις στα οικολογικά ζητήματα απ' όλους σεβαστές και να περιοριστούν οι ανεξέλεγκτες δράσεις του μεγάλου διεθνούς κεφαλαίου που ως μόνο στόχο έχει το κέρδος.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Η απόσυρση του βιβλίου της ΣΤ Δημοτικού αποτελεί νίκη των δυνάμεων που απαιτούμε για την πατρίδα μας τα αυτονόητα που αναγνωρίζουμε σε όλους τους λαούς του κόσμου. Αποτελεί ήττα για τον εσμό των πάσης φύσεως εκσυγχρονιστών, που σιτίζονται από τα παχυλά κονδύλια ξένων υπηρεσιών και οργανισμών (Υπ. Εξωτερικών ΗΠΑ, Γερμανίας, Μ. Βρετανίας, Ίδρυμα Σόρος, Ε.Ε. κλπ) και βρίσκουν πολιτική έκφραση κυρίως στο ΣΥΝ, για να προσπαθούν να διαμορφώσουν μια ελληνική νεολαία που να παρακολουθεί απαθής τη σταδιακή κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ανακοίνωση του ΑΣΚΕ 26/9/2007
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Οι κάτοικοι της Στρατονίκης Χαλκιδικής κατέθεσαν καταγγελία στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών για παράνομες εξορυκτικές δραστηριότητες στο μεταλλείο «Μαύρες Πέτρες». Καταγγέλλουν α) ότι η εξόρυξη γίνεται από την παλιά στοά και όχι από την εγκεκριμένη νέα στοά, β) ότι δε χρησιμοποιείται «μετροπόντικας», όπως είχε υποσχεθεί η εταιρία, αλλά η μέθοδος «κατακρήμνισης οροφής» με εκρηκτικά (φουρνέλα), που στο παρελθόν προκάλεσε την κατάρρευση πολλών σπιτιών και της εκκλησίας και γ) ότι τα απόβλητα κάθε μέρας, με τα οποία γεμίζουν εξαντλημένες στοές, περιέχουν 30 τόνους αρσενικού, που ρυπαίνει τον υδροφόρο ορίζοντα, το έδαφος και τη θάλασσα.
Οι κάτοικοι εκφράζουν φόβους για σοβαρά ατυχήματα μέσα στη στοά και στην επιφάνεια (λόγω καθίζησης), γι αυτό από τους 472 έμπειρους μεταλλωρύχους μόνο 10-15 εργάζονται σήμερα στο μεταλλείο. Η αρμόδια Επιθεώρηση Μεταλλείων Βόρειας Ελλάδας, στην οποία απευθύνθηκαν οι κάτοικοι, δηλώνει αναρμόδια και τους παραπέμπει στο υπουργείο Ανάπτυξης!
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Δημοσιέυουμε τα αποτελέσματα του ΑΣΚΕ σ' όλες τις εκλογικές περιφέρειες στις εθνικές εκλογές του 2000 και του 2004
| ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ | Β2000 | Β2004 |
| Α ΑΘΗΝΑΣ | 94 | 129 |
| Β ΑΘΗΝΑΣ | 245 | 446 |
| ΑΤΤΙΚΗΣ | 97 | 241 |
| Α ΠΕΙΡΑΙΑ | 41 | 60 |
| Β ΠΕΙΡΑΙΑ | 66 | 137 |
| ΑΙΤ/ΝΙΑΣ | 32 | 78 |
| ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ | 19 | 36 |
| ΑΡΚΑΔΙΑΣ | 22 | 37 |
| ΑΡΤΑΣ | 17 | 44 |
| ΑΧΑΙΑΣ | 33 | 72 |
| ΒΟΙΩΤΙΑΣ | 38 | 58 |
| ΓΡΕΒΕΝΩΝ | 13 | 20 |
| ΔΡΑΜΑΣ | 21 | 33 |
| ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ | 42 | 41 |
| ΕΒΡΟΥ | 52 | 71 |
| ΕΥΒΟΙΑΣ | 45 | 69 |
| ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ | 6 | 9 |
| ΖΑΚΥΝΘΟΥ | 8 | 15 |
| ΗΛΕΙΑΣ | 29 | 41 |
| ΗΜΑΘΙΑΣ | 34 | 37 |
| ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ | 17 | 30 |
| ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ | 23 | 19 |
| Α ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗΣ | 56 | 112 |
| Β ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗΣ | 37 | 36 |
| ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ | 38 | 58 |
| ΚΑΒΑΛΑΣ | 25 | 37 |
| ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ | 44 | 56 |
| ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ | 11 | 18 |
| ΚΕΡΚΥΡΑΣ | 27 | 40 |
| ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ | 13 | 26 |
| ΚΙΛΚΙΣ | 18 | 40 |
| ΚΟΖΑΝΗΣ | 29 | 28 |
| ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ | 29 | 59 |
| ΚΥΚΛΑΔΩΝ | 26 | 46 |
| ΛΑΚΩΝΙΑΣ | 19 | 24 |
| ΛΑΡΙΣΑΣ | 41 | 68 |
| ΛΑΣΙΘΙΟΥ | 18 | 28 |
| ΛΕΣΒΟΥ | 28 | 47 |
| ΛΕΥΚΑΔΑΣ | 2 | 5 |
| ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ | 39 | 67 |
| ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ | 22 | 42 |
| ΞΑΝΘΗΣ | 80 | 84 |
| ΠΕΛΛΑΣ | 30 | 60 |
| ΠΙΕΡΙΑΣ | 32 | 32 |
| ΠΡΕΒΕΖΑΣ | 15 | 21 |
| ΡΕΘΥΜΝΗΣ | 13 | 12 |
| ΡΟΔΟΠΗΣ | 76 | 72 |
| ΣΑΜΟΥ | 68 | 62 |
| ΣΕΡΡΩΝ | 26 | 60 |
| ΤΡΙΚΑΛΩΝ | 26 | 26 |
| ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ | 28 | 46 |
| ΦΛΩΡΙΝΑΣ | 18 | 18 |
| ΦΩΚΙΔΑΣ | 27 | 32 |
| ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ | 27 | 49 |
| ΧΑΝΙΩΝ | 29 | 34 |
| ΧΙΟΥ | 16 | 12 |
| ΣΥΝΟΛΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ | 2027 | 3180 |
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο μας προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία. Οι Αγγλοαμερικανοί, μετά την αποτυχία τους να επιβάλουν το σχέδιο Ανάν, όχι μόνο δεν εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους να νομιμοποιήσουν την κατοχή και να θέσουν (και μέσω Τουρκίας) υπό τον έλεγχό τους όλο το νησί, με τελικό στόχο τον πλήρη αφελληνισμό του, αλλά επείγονται να τα υλοποιήσουν ταχέως. Δεν μπορούσαν να περιμένουν να ωριμάσει η υποψηφιότητα του «προθύμου» κ. Χριστόφια το 2013, με βέβαιη τότε την εκλογή του από την τριμερή.
Αφού επένδυσαν στον έμπιστό τους Γ. Κασουλίδη (σεμινάρια Ύδρας κλπ.), που τον εφοδίασαν με το κατάλληλο μετριοπαθές προφίλ, διεπίστωσαν ότι αυτός δεν έχει καμιά τύχη με αντίπαλο τον Τάσσο στο 2ο γύρο. Έτσι, έθεσαν σε εφαρμογή το επόμενο σχέδιο (το οποίο επίσης, ελπίζουμε, θα αποτύχει): διάσπαση της τριμερούς, υποψηφιότητα Χριστόφια, μετακόμιση των αναγκαίων ψήφων (ακόμη και ξεφωνημένων ανανικών) από τον Κασουλίδη στο Χριστόφια, ώστε να προκριθεί ο Χριστόφιας στο 2ο γύρο, επιστράτευση όλων των καλοπληρωμένων ανανικών μηχανισμών και από την Ελλάδα Μητσοτάκηδων, Γιωργάκηδων, ΣΥΝασπισμένων κ.ά., σε συνεργασία με τον ισχυρότατο κομματικό μηχανισμό του ΑΚΕΛ, εκλογή Χριστόφια, επιβολή ενός συνοπτικού υποκατάστατου του σχεδίου Ανάν χωρίς δημοψήφισμα κλπ.
Το έργο τους διευκολύνεται από το γεγονός ότι ο Τάσσος δεν προέβη στην αναγκαία αξιοποίηση του συντριπτικού 76%. Επίσης χρεώνεται όλες τις αντιλαϊκές επιλογές που υπαγορεύονται από την Ε.Ε., αφού το προστατευτικό πλέγμα που ορθώνουν ΜΜΕ, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί κλπ. δεν επιτρέπει στον κυπριακό λαό (όπως και στον ελλαδικό και στους άλλους λαούς) να κατανοήσει ότι υπαίτιες για τα συνεχώς επιδεινούμενα κοινωνικά προβλήματα είναι οι Βρυξέλες. Προσφάτως ο Τάσσος έσπευσε να επικυρώσει στην Κυπριακή Βουλή την κατάπτυστη «Ευρωσυνθήκη». Αναμένει (ματαίως) ότι, αν δεν προβάλλει αντιρρήσεις στα άλλα θέματα, θα εξασφαλίζει μεγαλύτερη συμπαράσταση στο εθνικό θέμα.
Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι τυχόν εκλογή Χριστόφια (που, αφού τον χρησιμοποιήσουν και τον εξευτελίσουν, θα τον πετάξουν) θα είναι επώδυνη για την Κύπρο και θα επιταχύνει ανάλογες παραχωρήσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Από την άλλη πλευρά, ο ελληνισμός (όχι μόνο της Κύπρου) χρωστά πολλά στον Τάσσο, λόγω της προσφοράς του στην ΕΟΚΑ και στις κυβερνήσεις του Μακάριου και, κυρίως, επειδή ήταν ο μόνος Έλληνας πολιτικός ηγέτης τις τελευταίες δεκαετίες που απέδειξε ότι μπορούμε να αρθρώσουμε ένα ΟΧΙ σ αυτούς που βυσσοδομούν κατά του ελληνισμού.
Η επανεκλογή του Τάσσου κρατά ζωντανή την ελπίδα, γι αυτό και το ΑΣΚΕ θεώρησε υποχρέωσή του να του απευθύνει το εξής ευχετήριο μήνυμα: «κ. Πρόεδρε, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στον αγώνα σας και επανεκλογή σας στο αξίωμά σας, για το καλό της εθνικής υπόθεσης της Κύπρου και γενικότερα του ελληνισμού».
Ελπίζουμε ότι ο κυπριακός ελληνισμός θα πράξει άλλη μια φορά το καθήκον του.
[Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες ΠΑΡΟΝ (23/12/2007) και Χριστιανική]
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε μπροστά σε μια εικόνα γενικευμένης κρίσης. Μας θυμίζει τον περυσινό Ιούνιο, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με την αναγγελία ενός πασοκικού συνεδρίου. Όλα τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν και, παρά τις όποιες επικοινωνιακές μεθοδεύσεις, οδηγήθηκαν σε πλήρες αδιέξοδο. Τώρα έγινε σε όλους, σχεδόν, αντιληπτό ότι δεν επιχειρήθηκε καμιά λύση σε κανένα θέμα και το μόνο που ενδιέφερε τους κυβερνώντες ήταν η δημιουργία και προώθηση των διάφορων συσχετισμών των φατριών και η, όσο μπορούσαν, εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων πατρόνων τους, με το αζημίωτο. Και αν μέχρι τώρα οι πολιτικές και οι συμπεριφορές τους προκαλούσαν αγανάκτηση έως και αηδία, σήμερα τα κυρίαρχα συναισθήματα, ακόμη και στους πλέον απαθείς, είναι η θλίψη και η ανησυχία για το μέλλον.
Θλίψη, για τα συμβαίνοντα
Θλίψη, πλέον, για όσα κωμικοτραγικά εκτυλίσσονται μπροστά μας.
Μια ανύπαρκτη κυβέρνηση, όπου το κάθε καπετανάτο έχει τη δική του ρότα που συγκρούεται με αυτήν του αμέσως επόμενου, αλλά και των υπολοίπων, και όλοι μαζί αλληλοχαρακτηρίζονται με όρους καταγωγίου.
Μια οικονομία που ευημερεί στους ψευδολογιστικούς δείκτες και οδηγεί, ιδίως μετά το
θρίαμβο της ΟΝΕ, σε απόγνωση τους πολλούς και τους κατόχους των τρισεκατομμυρίων άνομου χρήματος στο παραλήρημα της ασυλίας των offshore εταιριών τους. Ένας υπουργός που φέρεται να επιχειρεί να περιστείλει την καταλήστευση του χώρου της Υγείας από τους καθηγητάδες και αντικαθίσταται από
ένα καθηγητή!, και όχι βέβαια, για τις σουίτες του ΕΣΥ ή την "ιερή σταυροφορία" κατά του
καπνίσματος. ’λλος αναγγέλλει κανονισμούς ευπρεπών εμφανίσεων μαθητών και καθηγητών και
αξιολόγηση των διδασκόντων (από ποιους άραγε, μια που και οι αστυνομικοί μηχανισμοί έχουν διαλυθεί;), ενώ δε διορίζει καθηγητές, αλλά τοποθετεί δεκάδες χιλιάδες (!) προσωρινούς αναπληρωτές, ως παγκόσμια πρωτοτυπία.
Θλίψη να συζητούνται στην "κυβερνητική" επιτροπή τα εθνικά θέματα και ο αρμόδιος υπουργός να ασκείται στα γυμναστήρια, ενώ η (αυτοονομαζόμενη τούρκικη) κλίκα που λυμαίνεται τους λαούς της Μ. Ασίας αλωνίζει στο Αιγαίο, Κύπρο και ευρωστρατό.
Και η φαιδρή νότα του Αβραμόπουλου να μη μπορεί, πλέον, να φέρει κάποιο ανακουφιστικό μειδίαμα.
Ανησυχία για τις εξελίξεις
Οι, έστω και λίγο, όμως διορατικοί ανησυχούν όλο και περισσότερο για το μέλλον και μάλιστα το άμεσο.
Το εν εξελίξει φιάσκο της Ε.Ε. με τις αδυσώπητες αντιφάσεις της και τις εσωτερικές αντιθέσεις της και κυρίως οι ενδοαμερικάνικες έριδες για τους τρόπους προώθησης του ονείρου της παγκόσμιας κυριαρχίας και της διανομής των τωρινών και προσδοκώμενων κερδών, όπως εκφράζονται στα Βαλκάνια και την Εγγύς (σε μας) Ανατολή και αντανακλώνται στο δικό μας πολιτικό προσκήνιο, προοιωνίζουν δυσοίωνες εξελίξεις βραχυπρόθεσμα και όχι μόνο στην πολύπαθη Παλαιστίνη.
Στα εσωτερικά μας η γενικευμένη σήψη δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας για κάποια άμεση ανάκαμψη. Και μόνο το γεγονός ότι κερδίζει έδαφος η Ν.Δ. του Καραμανλή και εμφανίζεται ως η μόνη διέξοδος, χωρίς να προτείνει απολύτως τίποτα, έστω και κάποια ασπιρίνη - λύση σε κάποιο πρόβλημα είναι αρκετό για να φανεί το πρόβλημα. Τα μόνα ατού της είναι η δυσωδία που αποπνέει το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και η έγκριση της Ε.Ε. (Γαλλίας) έως και η υπό όρους (θα τους "μάθουμε" σύντομα) ανοχή των ΗΠΑ.
Από την άλλη το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να συμφιλιώνεται με τη (δημοκρατική, επί τέλους) ιδέα της αποχώρησής του από τη χρυσοφόρα διαχείριση. Έχουν, άλλωστε, τα περισσότερα στελέχη του πολλά να φοβούνται, έστω και αν ποτέ κανείς δεν πλήρωσε για τίποτα. Πάντως η εικόνα που δίνουν για την με κάθε τρόπο άμυνά τους γεννά πολλές ανησυχίες και όχι μόνο για ενδεχόμενες νοθείες και τεχνητό διχασμό. Ιδιαίτερα ο Γραμματέας τους, "ο ερεβώδης με σκοτεινές προθέσεις", κατά πολλούς υποστηρικτές του κ. Σημίτη (!), με τις σχεδόν παρανοϊκές τακτικές του, δημιουργεί εύλογους φόβους. ’λλωστε το εβραϊκό λόμπυ (που ο μακιαβελικός ρόλος του στο χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου σιγά σιγά αποκαλύπτεται) στις ΗΠΑ (και Ε.Ε.) μετά και την πρόσφατη συμμαχία του με τους "ευσεβιστές" προτεστάντες δεν έχει, φυσικά, κανένα ενδοιασμό για τίποτα. Από την πλευρά του και ο Κ. Σημίτης δε φαίνεται να καταθέτει τα όπλα, όπως και αρκετοί από αυτούς που τον προώθησαν και δεν εξάντλησαν τις απαιτήσεις και προσδοκίες τους. Απειλεί να αντεπιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Είναι "ικανός" να προκηρύξει εκλογές ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι(!) ή να τις προαναγγείλει για ταυτόχρονα με τις δημοτικές - νομαρχιακές ή, το πιθανότερο, αμέσως μετά από αυτές. Είναι πιθανόν να ελπίσει ότι στις δημοτικές θα εκτονωθεί η αγανάκτηση και έτσι η ήττα θα είναι μικρότερη στις βουλευτικές, ώστε να παραμείνει αρχηγός της
αξιωματικής αντιπολίτευσης και να αποχωρήσει με την υπόσχεση να τον κάνουν
Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Υπάρχει όμως κι ο ανεκδιήγητος Γιωργάκης. Τον προτιμούν οι περισσότερες υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ποιος, άλλωστε, άλλος δέχεται με τόση θέρμη να προωθήσει το παλιό όνειρό τους, να κάνουν την Ελλάδα επαρχία της Τουρκίας; Και, ενώ δε συναντά κανείς κανένα οπαδό του, τον εμφανίζουν τα τηλεκατευθυνόμενα Μέσα Διαμόρφωσης Γνώμης ως τον επικρατέστερο διάδοχο και μελλοντικό πρωθυπουργό! Ελπίζουμε ότι ο εφιάλτης αυτός δε θα τα καταφέρουν να επαληθευτεί. Ελπίζουμε.
Ό,τι, πάντως, και να προωθηθεί από τα παραπάνω, όλα τα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά προβλήματα θα επιδεινώνονται. Και δεν αποτελεί παρηγοριά το γεγονός ότι η κυβέρνηση (που λέει ο λόγος) του ΠΑΣΟΚ ανακρούει πρύμναν στις ντιρεκτίβες για το εργασιακό, ασφαλιστικό και τους μετανάστες, ούτε οι προσωρινοί λεονταρισμοί για veto στο αίσχος του ευρωστρατού. Η επέλαση των "Τούρκων" στο Αιγαίο και την Κύπρο και η λοιμική επιδημία των offshore εταιρειών και της πρωτάκουστης αδηφαγίας των τραπεζών το βεβαιώνουν.
Τι μπορεί να γίνει
Θα περίμενε κανείς οι διάφορες μορφές της Αριστεράς, όποιοι θα ήθελαν να αγωνιστούν για μια καλύτερη κοινωνία να έχουν αφυπνιστεί. Τα προβλήματα, οι αιτίες τους και, σε μεγάλο βαθμό, και οι αναγκαίες λύσεις (έστω και όχι άμεσης πλήρους αποτελεσματικότητας) είναι πασιφανείς. Και όμως άλλοι ενδιαφέρονται να ενισχύσουν απλώς το κόμμα τους, άλλοι να μετάσχουν στην εξουσία (άμεσα ή έμμεσα) με τους καλύτερους όρους (γι' αυτούς), άλλοι να "κολλήσουν" ευκαιριακά σε κάποιους για να εξασφαλίσουν τη
βουλευτική τους επιβίωση και άλλοι αρκούνται να επιδιώκουν την αόριστη ένωση της αριστεράς ή τον (ανέξοδο) αφηρημένο αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Πώς να μην επικρατεί αμηχανία που οδηγεί στην απάθεια, την αποχή ή τον
Καραμανλή;
Αυτά δε σημαίνουν πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα ή πως θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε στο τέλος του "κακού της σκάλας". Αυτό τουλάχιστον πιστεύει το ΑΣΚΕ και γι' αυτό προσπαθεί. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να το δείξουμε και με αφορμή τη συμμετοχή μας στις επερχόμενες εκλογές. Με λόγο και με πράξη.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Ο κ Βούγιας
Υποσχέθηκε ο Γιωργάκης ότι θα αναθέσει νέα καθήκοντα στον κ. Βούγια. Ευτυχώς, γιατί η Χαλκιδική και οι «κακές πρακτικές» είχαν ανησυχήσει... Και επί ευκαιρία, διώχτηκε από το Αθήνησι Πανεπιστήμιο ο παρανόμως μεταφερθείς εκ του Αριστοτελείου κ. Αντρικός;
Στοίχημα
1 προς 1000 000 000 παίζουν οι μπουκμέικερς του Λονδίνου ότι δε θα ασκηθοιύν διώξεις και δε θα επιστραφεί η λεία από τα σκάνδαλα των κυβερνήσεων Σημίτη! Ιδού στάδιον κέρδους λαμπρόν!
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Στη χώρα μας παρατηρείται το φαινόμενο οι κυβερνήσεις να ανακοινώνουν, χωρίς διάλογο, χωροταξικούς σχεδιασμούς με μεγαλεπήβολους, και εν πολλοίς αόριστους, στόχους, που ως επί το πλείστον υπερβαίνουν χρονικά τη δυνατότητα να τους υλοποιήσουν. Από το 1976 έως και το 1983 με αλλεπάλληλους νόμους επιχειρούνται χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις. Όμως συνήθως μέσα σ αυτούς τους νόμους υπήρχαν ορισμένες στοχευμένες επιδιώξεις, που τις εφαρμόζαν άμεσα, όπως π.χ. επί Τρίτση η εκτεταμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Το νέο Σχέδιο
Στο τέλος Φεβρουαρίου το ΥΠΕΧΩΔΕ έδωσε στη δημοσιότητα το «Γενικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης» με χρονικό ορίζοντα 15 ετών. Φυσικά όλο το κείμενο είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της Ε.Ε. ’λλωστε ήταν δέσμευση για την υλοποίηση του περιβόητου Ε.Σ.Π.Α. 2007-2013. Στο άρθρο 1 αναφέρεται ότι το σχέδιο έλαβε υπόψη «τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα, σε διεθνές και κοινοτικό επίπεδο, για τη διαχείριση του χώρου, το περιβάλλον και την αειφορία, την υποχρέωση εναρμόνισης με το εθνικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς 2007-2013 και άλλα γενικά ή ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα εθνικής σημασίας, που έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη διάρθρωση και ανάπτυξη του εθνικού χώρου»
Στο ίδιο άρθρο: «Το Γενικό Πλαίσιο στοχεύει στη διαμόρφωση ενός χωρικού προτύπου ανάπτυξης, που θα είναι αποτέλεσμα μιας συνθετικής θεώρησης στο χώρο παραμέτρων που ενισχύουν την κοινωνική και οικονομική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα και προωθούν την προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο των αρχών της αειφορίας.»
Η προστασία του περιβάλλοντος και η κοινωνική συνοχή είναι στόχοι στους οποίους όλοι θα συμφωνούσαμε, αν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν. Όμως η ανταγωνιστικότητα, δηλ. το κέρδος των επιχειρηματιών, που είναι το Ευαγγέλιο της Ε.Ε. και της Κομισιόν της, είναι ασύμβατη με τους στόχους αυτούς. ’λλωστε αυτοί οι ίδιοι προωθούν την κοινωνία των δύο τρίτων, δηλ το κοινωνικό περιθώριο. Το Μάιο του 1999 στο Πότσνταμ της Γερμανίας το Συμβούλιο των Υπουργών Χωροταξίας της Ε.Ε. υιοθέτησε το Σχέδιο Ανάπτυξης του Κοινοτικού Χώρου (ΣΑΚΧ) για την περαιτέρω ανάπτυξη του ευρωπαϊκού χώρου.
Οι τρεις βασικοί στόχοι του μέσω του χωροταξικού σχεδιασμού για κάθε επιμέρους περιοχή και το σύνολο του εθνικού χώρου είναι :
1) η οικονομική και κοινωνική συνοχή,
2) η συνετή διαχείριση και προστασία των φυσικών πόρων και της πολιτιστικής κληρονομιάς και
3) η ισόρροπη ανταγωνιστική ανάπτυξη.
Στρεβλή και παρασιτική ανάπτυξη
Είναι φανερό ότι στόχος του Σχεδίου είναι όχι η αυτοδύναμη ανάπτυξη προς όφελος της χώρας και του ελληνικού λαού, αλλά η πάγια παρασιτική στρεβλή ανάπτυξη προς όφελος ξένων και εγχώριων «νταβατζήδων», που τους ενδιαφέρει μόνο η αύξηση των κερδών τους.
Το Σχέδιο περιέχει ορισμένες ορθές διαπιστώσεις για τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, που φυσικά βασικοί υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που κυβερνούν, οι προστάτες και οι προστατευόμενοί τους. Πολλά από τα προτεινόμενα μέτρα δε χρειαζόταν χωροταξικό σχέδιο για να τα εφαρμόσει (αν ήθελε) μια κυβέρνηση, όπως π.χ. τα προτεινόμενα για την αυθαίρετη δόμηση (άρθρο 12 Προϋποθέσεις - μηχανισμοί υλοποίησης): «Αντιμετώπιση του φαινομένου της αυθαίρετης δόμησης, με:
- Μεταρρύθμιση της πολεοδομικής νομοθεσίας.
- Αλλαγή του τρόπου έκδοσης οικοδομικών αδειών και ενίσχυση των αρμοδίων υπηρεσιών σε προσωπικό και μέσα.
- ’μεση πολεοδόμηση περιοχών που παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλή ζήτηση (περιοχές περιαστικών, παραθεριστικών ή τουριστικών δραστηριοτήτων).
- Επαρκής έλεγχος και αυστηρή εφαρμογή της περί αυθαιρέτων κτισμάτων νομοθεσίας.»
Προφανώς αυτά, επειδή ως συνήθως παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, σερβίρονται πομπωδώς ως χωροταξικός σχεδιασμός.
Περιφέρειες και εξάρτηση από την Τουρκία
Εκεί όμως που θέλουν είναι συγκεκριμένοι, όπως αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 11: «Γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας, με σκοπό τη δημιουργία βιώσιμων διοικητικών και αναπτυξιακών ενοτήτων», όπου μεταξύ άλλων αναγράφεται: «Για το σκοπό αυτό, είναι αναγκαία η μείωση του αριθμού των Περιφερειών, Νομαρχιών και Δήμων, ώστε να αποκτήσουν ισχυρή διοικητική δομή και ικανοποιητικά κρίσιμα μεγέθη μάζας και σχέσεων και να διαχειριστούν με αποτελεσματικότερο τρόπο την αναπτυξιακή διαδικασία. Η εφαρμογή αυτού του ανασχεδιασμού πρέπει να έχει συντελεστεί εντός τετραετίας με ευθύνη του αρμόδιου υπουργείου, ύστερα από ειδική μελέτη.
- Στην ανακατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κράτους -κεντρικού και αποκεντρωμένου- και τοπικής αυτοδιοίκησης.»
Είναι η μόνη πρόταση που έχει προθεσμία και διευκολύνει, αν εφαρμοσθεί, τις επιδιώξεις όσων επιβουλεύονται τον κατατεμαχισμό της χώρας, μέσω της αποδυνάμωσης της κεντρικής εξουσίας και της ενδυνάμωσης περιφερειακών εξουσιών, με επόμενο βήμα την αυτονόμηση των περιφερειών. Σχέδια που βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια, με τη διάλυση των Βαλκανίων.
Δεν αρκεί όμως αυτό. Θα πρέπει να είμαστε και υποτελείς στην Τουρκία όπως προβλέπει το άρθρο 6: «Χωρική διάρθρωση των στρατηγικής σημασίας δικτύων υποδομών και υπηρεσιών μεταφορών, ενέργειας, επικοινωνιών και τεχνολογίας»: «Βελτίωση της ηλεκτροδότησης του νησιωτικού χώρου με σύνδεση όπου είναι εφικτό με τα χερσαία δίκτυα της ηπειρωτικής χώρας ή, σε δεύτερο στάδιο, με τα δίκτυα της Τουρκίας για τις περιπτώσεις ειδικότερα των νησιών του Β. και Β.Α. Αιγαίου, τα οποία θα διατηρούν σε εφεδρεία και τις αυτόνομες μονάδες παραγωγής ενέργειάς τους» (που, όταν τις χρειαστούμε, ίσως διαπιστώσουμε ότι δε λειτουργούν). Και βέβαια αέριο μόνο μέσω Τουρκίας και ενεργειακή στήριξη στα Σκόπια (στο ίδιο άρθρο): «Ολοκλήρωση, σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό, του δικτύου φυσικού αερίου (κύρια διασύνδεση με την Ιταλία και την Τουρκία, με διακλαδώσεις προς πΓΔΜ, Αλβανία κ.ά.»
Ελπίζουμε ότι για μια ακόμη φορά όλ αυτά θα παραμείνουν στα χαρτιά και ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις, όταν επιχειρηθεί η εφαρμογή των μέτρων εκείνων για τα οποία συντάχθηκε το τωρινό Σχέδιο.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Όπως γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο, θα ήταν πολύ αρνητικό για το ΑΣΚΕ να μη συμμετάσχει στις ερχόμενες εκλογές για οικονομικούς λόγους, πολύ περισσότερο που στις τελευταίες εκλογές το ΑΣΚΕ πήγε καλύτερα από ποτέ. Γι αυτό επαναλαμβάνουμε την έκκληση προς τους φίλους του ΑΣΚΕ να γνωστοποιήσουν το μίνιμουμ και το μάξιμουμ ποσό που μπορούν να διαθέσουν για εκλογική συνεισφορά.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό