Είχαμε και σε παλαιότερο άρθρο της «Ε» πριν από ένα χρόνο(φύλλο 123, Ιούλιος 2008) αναφερθεί στην ακρίβεια, με αφορμή την αχαλίνωτη κερδοσκοπία, κυρίως στα καύσιμα και στα τρόφιμα. Είναι δεδομένο ότι τα αγαθά αυτά, όπως και πολλά από τα είδη και τις υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα, υγεία, επικοινωνίες, συγκοινωνίες κ.λπ., αποτελούν, στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από την Ε.Ε., αντικείμενα κερδοσκοπίας. Κι αυτό, επειδή η Ε.Ε. απαγορεύει την κρατική παρέμβαση, δηλ. τον αγορανομικό έλεγχο των τιμών, την ενίσχυση της παραγωγής για τη μείωση των τιμών και φυσικά τις κοινωνικές δαπάνες, που αποσκοπούν στη δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου. Το πρόσχημα είναι ο δήθεν ελεύθερος και ανόθευτος ανταγωνισμός, που στόχο έχει, εκτός των άλλων, την ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, ενώ ουσιαστικά στηρίζει τη λειτουργία επιχειρηματικών καρτέλ, που αυξάνουν έτσι την κερδοφορία τους.
Τα τρόφιμα
Η οικονομική κρίση και η πτώση της ζήτησης ελάχιστα έως καθόλου επηρέασαν τις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών αυτών στη χώρα μας. Στα τρόφιμα έγιναν σε ορισμένα είδη μικρές μειώσεις τιμών, όπως στα γαλακτοκομικά από ορισμένες γαλακτοβιομηχανίες, π.χ. τη VIVARTIA του κ. Βγενόπουλου, για επικοινωνιακούς λόγους και για να διώξουν από την αγορά τις μικρότερες γαλακτοβιομηχανίες. Τελικά τις μειώσεις αυτές τις πληρώνουν οι κτηνοτρόφοι, με τη μείωση των τιμών του γάλακτος, που τους επιβάλλουν οι γαλακτοβιομηχανίες.
Παρ όλα αυτά, όμως, το αποτέλεσμα είναι ότι οι ολιγάριθμες εταιρείες χονδρικής και οι αλυσίδες σουπερμάρκετ, που διακινούν στη χώρα μας το μεγαλύτερο ποσοστό τροφίμων και δρουν ως καρτέλ, εκμηδενίζουν τις όποιες μειώσεις, ανεβάζοντας άλλες τιμές, παρά την πτώση της ζήτησης. Το ίδιο συμβαίνει, λόγω της κερδοσκοπίας του κυκλώματος εμπορίας και με τα οπωροκηπευτικά, των οποίων οι τιμές στις λεγόμενες λαϊκές αγορές είναι πολλές φορές υψηλότερες απ αυτές των μανάβικων.
Τα καύσιμα
Στα καύσιμα, παρόλο που η τιμή της πρώτης ύλης, του πετρελαίου, έχει πέσει διεθνώς κάτω από το μισό τον τελευταίο χρόνο, η τιμή στα πρατήρια ελάχιστα διαφέρει από τις περσινές τιμές και είναι πολύ υψηλότερη απ αυτήν που ίσχυε πριν από χρόνια, όταν η τιμή της πρώτης ύλης ήταν ίση με τη σημερινή. Η αισχροκέρδεια και η λειτουργία καρτέλ είναι μόνιμο χαρακτηριστικό του όλου κυκλώματος διύλισης, εμπορίας χονδρικής και λιανικής, ενώ το κράτος «ανέχεται» το εκτεταμένο λαθρεμπόριο καυσίμων, δηλ. πριμοδοτεί εις βάρος των πολλών τους γνωστούς τοις πάσι λαθρεμπόρους με την τεράστια φοροδιαφυγή. Η αύξηση της τιμής αυξάνει και τους κρατικούς φόρους.
Όπως είχαμε γράψει και τότε, η τελική τιμή των καυσίμων στο πρατήριο διαμορφώνεται ως εξής: Το 50% έως 55% είναι οι φόροι, το 30% έως 37% το διυλιστήριο και 11% έως 15% το κύκλωμα εμπορίας, δηλ. οι εταιρείες χονδρικής και τα πρατήρια. Όλους αυτούς τους συμφέρουν οι υψηλές τιμές, ιδιαίτερα το κράτος και τα διυλιστήρια, που, αν και τα 3 στα 4 είναι υπό κρατικό έλεγχο, λειτουργούν καθαρά κερδοσκοπικά.
Θυμίζουμε ότι παλαιότερα το δημόσιο, με τα κρατικά, τότε, ΕΛ.ΠΕ. (Ελληνικά Πετρέλαια) και την εμπορική ΕΚΟ-ΕΛΔΑ, ασκούσε έλεγχο στην αγορά καυσίμων και μπορούσε να συγκρατήσει τις τιμές. Η ιδιωτικοποίησή τους παρέδωσε τα καύσιμα σ ένα κερδοσκοπικό κύκλωμα, όπως άλλωστε έγινε παντού με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Μας κοροϊδεύουν
Το υπουργείο «Ανάπτυξης», που τώρα έχει υπουργό τον άνθρωπο της Κομισιόν, δεν έχει απολύτως καμία πλέον δυνατότητα να ελέγξει τις τιμές. Όταν η αισχροκέρδεια καλπάζει, καμώνονται για επικοινωνιακούς λόγους ότι παίρνουν μέτρα, όπως τα 41 «μέτρα» Φώλια ή οι «συμφωνίες κυρίων» του εκπροσώπου των Βρυξελών και νυν Υπουργού. Φυσικά μας κοροϊδεύουν.
Το ΑΣΚΕ στο προηγούμενο άρθρο είχε προτείνει, ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, να αντιμετωπισθεί η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια με τα εξής μέτρα:
«Στα καύσιμα με τον καθορισμό των τιμών διυλιστηρίου με βάση το πραγματικό κόστος κι όχι με τις χρηματιστηριακές τιμές, που αφορούν παράδοση αργού πετρελαίου μετά από 5 χρόνια. Το κέρδος τους θα είναι μόνο για επενδύσεις βελτίωσης της υποδομής τους, ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Τον καθορισμό από το κράτος του ποσοστού των φόρων, με τρόπο ώστε να αποκλιμακώνει τις τελικές τιμές. Τη δημιουργία κυκλώματος διακίνησης και εμπορίας ελεγχόμενο από το δημόσιο, δηλ. από το διυλιστήριο έως το πρατήριο, ώστε να δρα αποτρεπτικά στα καρτέλ. Αγορανομικό έλεγχο τιμών. Αυστηρή αντιμετώπιση των φαινομένων αισχροκέρδειας
Στα τρόφιμα με τη διατίμηση βασικών ειδών πρώτης ανάγκης και τον κοστολογικό και αγορανομικό έλεγχο των τιμών. Αυστηρή αντιμετώπιση των φαινομένων αισχροκέρδειας. Ενίσχυση του αγροτικού τομέα, ώστε να αντιστραφεί σε πλεόνασμα το σημερινό μεγάλο έλλειμμα των αγροτικών προϊόντων... Ανασυγκρότηση των απαξιωμένων ... αγροτικών συνεταιρισμών.
Τέλος η ΔΕΗ και οι ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις να απελευθερωθούν από τον εναγκαλισμό των ιδιωτών και να λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και της χώρας.
Αυτά τα απολύτως λογικά, όμως, τα απαγορεύει η Ε.Ε. με την Κομισιόν της, επειδή θίγουν τους προστατευόμενούς της. Είναι δηλ. ένα από τα γενεσιουργά αίτια της ακρίβειας .»
Είναι φανερό ότι κανένα αποτελεσματικό μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας όσο παραμένουμε στην Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Στις 22 Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή, στις 5.30 μ.μ. το ΑΣΚΕ θα παρουσιάσει την 5η έκδοσή του «η Μακεδονία και το ψευδώνυμο του κράτους των Σκοπίων», εν όψει της νέας κινητικότητας του αμερικανικού παράγοντα για μια «λύση» του ζητήματος επικίνδυνη για την ασφάλεια της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής.
Η εκδήλωση θα γίνει στο αμφιθέατρο του Ειδικού Σχολείου Ύδρας και Μνησικλέους,απέναντι από το Δημοτικό Αναψυκτήριο.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:
η Βίκυ Αράπη, φιλόλογος, πρώην βουλευτής,
ο Αντώνης Κακαράς, αρχιπλοίαρχος ε.α., μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74,
ο Νίκος Καργόπουλος, χημικός, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ,
ο Μανώλης Μηλιαράκης, δημοσιογράφος, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο Δημήτρης Παλλαδινός, μαθηματικός, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το οικονομικό βάρος της συμμετοχής του ΑΣΚΕ σε 2 συνεχείς εκλογές είναι δυσβάσταχτο. Παρακαλούμε τους φίλους, εκτός από την έκτακτη εκλογική συνδρομή τους, να μην ξεχνούν την τακτική μηνιαία συνδρομή.
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Ανυπολόγιστη είναι η ζημιά στα εθνικά μας θέματα από τον υποτιθέμενο «άξονα» της κατοχικής κυβέρνησης του Γιωργάκη με τους νεοναζί που κυβερνούν το κράτος του Ισραήλ. Η κατοχική προπαγάνδα, που διοχετεύεται συντονισμένα απ όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, θεωρεί ως επιτυχία του Γιωργάκη την υποστήριξη που παρέχουμε στους Ισραηλινούς, με τη δικαιολογία ότι εξασφαλίσαμε ένα πολύ ισχυρό σύμμαχο για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας!
Η απορία είναι: πότε η κατοχική κυβέρνηση έδειξε την παραμικρή διάθεση να αντισταθεί σ αυτή την επιθετικότητα, ώστε να αναζητεί και στηρίγματα; Ούτε καν εμποδίζει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, παρά τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου και τις σοβαρές προκλήσεις προς την Ελλάδα! Και πότε το Ισραήλ ενοχλήθηκε από την επιθετικότητα της Τουρκίας προς τους γείτονές της; Μήπως το ίδιο δεν έχει την ίδια και χειρότερη συμπεριφορά;
Το Ισραήλ θα αποδειχθεί τόσο χρήσιμος «σύμμαχος» για την Ελλάδα όσο και οι «εταίροι» μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Όπως απεκάλυψε και ο Κίσινγκερ στην περίφημη δήλωσή του, ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και εμποδίζει τα σχέδιά τους στην Αν. Μεσόγειο. Το Ισραήλ και τα εβραϊκά λόμπι ποτέ δε θα πάψουν να έχουν ως κύριο στόχο τους στην Αν. Μεσόγειο να εξουδετερώσουν (αν μπορούν, να εξαφανίσουν) τους Έλληνες (και τους Αρμένιους), ακόμη κι όταν μας υπόσχονται συνεργασία και συμμαχία. Την Τουρκία, αντιθέτως, τη χρειάζονται και πάντοτε τη χρησιμοποιούν ως τη μόνη σύμμαχό τους μέσα σ ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον.
Επομένως, η σημερινή κόντρα Τουρκίας-Ισραήλ είναι προσωρινή και εν πολλοίς υποκριτική (σε επίπεδο εξουσίας, γιατί στους λαούς η αμοιβαία αντιπάθεια είναι πραγματική) και εξυπηρετεί τα γενικότερα συμφέροντα των Δυτικών στη Μ. Ανατολή. Ίσως, μάλιστα, σχεδιάστηκε απ αυτούς.
Η Τουρκία αντί του Ισραήλ
Για μισό αιώνα η Δύση επεχείρησε να υποτάξει τον αραβικό κόσμο και να εξασφαλίσει τον έλεγχο των πετρελαίων του μέσω της στρατιωτικής βίας του Ισραήλ και της επιβολής στις αραβικές χώρες υποχείριων καθεστώτων. Τα αποτελέσματα ήσαν αμφιλεγόμενα. Το μίσος των αραβικών λαών κατά του Ισραήλ μεγαλώνει συνέχεια και η ανοχή προς αυτό που δείχνουν τα υποχείρια καθεστώτα θέτει και τα ίδια σε κίνδυνο, π.χ. Αίγυπτος. Το πράγμα έγινε ακόμη χειρότερο όταν το Ισραήλ, που κάποτε μπορούσε να κάνει πόλεμο συγχρόνως εναντίον 3 αραβικών κρατών και να τον κερδίζει, υπέστη την πρώτη του στρατιωτική ήττα από μια πολιτικοκοινωνική οργάνωση μιας μικρής και σπαρασσόμενης χώρας, τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου! Το Ιράν, που θα έπρεπε κατά Ράμσφελντ να «απελευθερωθεί» 2 μήνες μετά την εισβολή στο Ιράκ (αφού ενδιαμέσως θα «απελευθερωνόταν» η Συρία!), παραμένει εχθρικό, ενώ ο κ. Ράμσφελντ συνταξιοδοτήθηκε πριν την ώρα του! Οι εχέφρονες της Ουάσινγκτον και της Δύσης κάλεσαν σε αλλαγή πορείας ολοταχώς (και όχι μόνο στη Μ. Ανατολή), ύστερα από την παταγώδη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα της έξαλλης πολιτικής του Μπους. Οι στόχοι, φυσικά, παραμένουν ίδιοι.
Στη Μ. Ανατολή, λοιπόν, το Ισραήλ έπρεπε να αντικατασταθεί ως ο κυριότερος τοποτηρητής των δυτικών συμφερόντων και η μουσουλμανική Τουρκία (με τους ισλαμιστές, μάλιστα, στην εξουσία και τον πειστικό Ερντογάν ως πρωθυπουργό) ήταν η μόνη χώρα που θα μπορούσε να πάρει τη θέση του. Με δηλώσεις που καυτηριάζουν την ισραηλινή βαρβαρότητα και με την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα οι Τούρκοι προσπαθούν να γίνουν συμπαθείς στον αραβικό κόσμο, ο οποίος τους αντιπαθεί όσο κι εμείς και για τους ίδιους λόγους (πολύχρονη οθωμανική κατάκτηση). Όπου το καρότο δεν αρκεί απειλείται και η χρήση του μαστιγίου (Συρία). Η Τουρκία είναι η δεύτερη σε σημασία χώρα του ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ) και οι Δυτικοί θεωρούν ότι είναι σε θέση να επηρεάζει τις εξελίξεις στην περιοχή, ακόμη και στο Ιράν, που είναι το κύριο πρόβλημά τους.
Η στρατηγική Νταβούτογλου, σε συμφωνία με τη διοίκηση Ομπάμα, έχει ήδη θεαματικά αποτελέσματα υπέρ της Τουρκίας. Φυσικά, σε καμιά περίπτωση οι Δυτικοί δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν το κράτος του Ισραήλ, ακόμη και σε βάρος των συμφερόντων τους, απλώς περιορίζουν το ρόλο του. ’λλωστε αφθονούν τόσο ανάμεσα στους αμερικανούς πολίτες όσο και στα κέντρα των αποφάσεων των ΗΠΑ (που όλα σχεδόν ελέγχονται από το εβραϊκό λόμπι) αυτοί που δεν κατανοούν την ανάγκη αλλαγής γραμμής και παραμένουν υποστηρικτές της γραμμής Μπους.
Οι συνέπειες στα εθνικά μας θέματα
Η στρατηγική Νταβούτογλου συναντά και πολλές δυσκολίες, όπως δείχνει και η υπαναχώρηση της Αρμενίας στο άνοιγμα που της έκανε η Τουρκία. Η νέα κατάσταση δημιουργεί προβλήματα και στους Ισραηλινούς, με κυριότερο τη διακοπή των στρατιωτικών γυμνασίων που έκαναν μέχρι τώρα στο τουρκικό έδαφος, με βάση συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, που εξακολουθεί να ισχύει, αλλά (για λόγους εντυπώσεων) έπρεπε να διακοπεί η εφαρμογή της. Το Ισραήλ, λοιπόν, αναζήτησε νέο σύμμαχο στην περιοχή και τον βρήκε εύκολα στην Ελλάδα της κατοχικής κυβέρνησης. Η πολύχρονη φιλία και συνεργασία της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο μπαίνει σε δοκιμασία.
Στην Κύπρο η στάση της κυβέρνησης Χριστόφια είναι επίσης δουλική προς το Ισραήλ και σε αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί στηρίζουν οικονομικά το ψευδοκράτος με επενδύσεις 1 δισ. ευρώ και σχέδια για πολύ μεγαλύτερες και σοβαρότερες, όπως ο αγωγός νερού Τσεϊχάν-Καρπασίας-Ισραήλ. Ελλάδα και Κύπρος έχουν γίνει ξέφραγο αμπέλι των ισραηλινών υπηρεσιών, ιδιαίτερα η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, όπου με τον Καλλικράτη επιδιώκεται η καλλιέργεια αυτονομιστικών τάσεων, με τη συνεργασία πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων των νησιών αυτών.
Οι αραβικές χώρες ήσαν οι πρώτες που μας υποστήριζαν στον ΟΗΕ. Τώρα κινδυνεύουμε να είναι οι πρώτες που θα μας πλήξουν σε καίρια θέματα (αναγνώριση ψευδοκράτους, οροθέτηση υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης κ.λπ.).Ήδη η Συρία, μετά την επίσκεψη Νετανιάχου, αναγνώρισε το κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Όταν θα έχουν γίνει ανεπανόρθωτες ζημιές στα εθνικά μας θέματα, το Ισραήλ και η Τουρκία μπορούν να αποκαταστήσουν πλήρως τις μεταξύ τους σχέσεις.
Όλ αυτά μπορούμε και πρέπει να τα αποτρέψουμε κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος για να ανατραπεί το ταχύτερο η κατοχική κυβέρνηση και να επανέλθουμε στην πολιτική της σταθερής υποστήριξης του παλαιστινιακού λαού και της φιλίας και συνεργασίας με όλες τις χώρες του κόσμου, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Όσες χώρες ενοχλούνται από αυτή μας τη στάση και για το λόγο αυτό δε θέλουν φιλικές σχέσεις μαζί μας και αρνούνται τη συνεργασία μας ας έχουν αυτές την ευθύνη .
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Ζητείται η
εφαρμογή του
Το μήνα που μας πέρασε η αθλητική κοινότητα θρήνησε άλλο ένα θύμα του χουλιγκανισμού. Κάποιοι βγήκαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, αλλά ελάχιστοι κατήγγειλαν ότι αυτό το άθλιο φαινόμενο οφείλεται στην περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, ιδιαίτερα της νεολαίας, λόγω των κοινωνικών, οικονομικών και εκπαιδευτικών πολιτικών, και ότι υποθάλπεται από τον αθλητικό, και όχι μόνο, παραγοντισμό. Ενδεικτική ήταν η στάση την επόμενη μέρα του αθλητικού τύπου, που αποτελεί όργανο χειραγώγησης των οπαδικών μαζών από τους μεγαλοπαράγοντες: Σιγή ιχθύος, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν οπλίσει το χέρι των δραστών, υβρίζοντας και φανατίζοντας. Ήταν φαίνεται γι αυτούς μια συνηθισμένη μέρα
Με αφορμή (και) αυτό το περιστατικό παρουσιάστηκε το νέο νομοσχέδιο για την πάταξη της βίας στα γήπεδα. Καμιά αντίρρηση δεν έχουμε για τις πρόνοιές του, που είναι βασικά η κατάργηση των νοσηρών συνδέσμων, ο ορισμός της υπευθυνότητας για φαινόμενα βίας στους ίδιους τους συλλόγους και η θεσμοθέτηση αυστηρότερων ελέγχων και ποινών. Όμως γεννώνται δύο ερωτήματα. Πρώτον, γιατί χρειάστηκε νέο νομοσχέδιο, αφού ήδη υπάρχει νόμος που τα προβλέπει, ο οποίος όμως είναι ανενεργός; Και δεύτερο, τι διασφαλίζει ότι ο νέος νόμος θα εφαρμοστεί; Η πολιτεία δε δείχνει να διαθέτει πολιτική βούληση για την πάταξη της βίας, γιατί τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα και, κυρίως, γιατί οι ιθύνοντες της κοινωνίας θέλουν να διοχετεύεται η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των νέων σ αυτού του είδους το χουλιγκανισμό και όχι να προκαλεί κοινωνικούς αγώνες. Και φυσικά μόνα τους τα κατασταλτικά μέτρα δεν περιορίζουν ένα κοινωνικό φαινόμενο.
Τουλάχιστον ανακοινώθηκαν οι διώξεις για τους φυσικούς δράστες του περσινού φρικτού εγκλήματος της Παιανίας, αλλά φυσικά το ζητούμενο είναι να διωχθούν και οι ηθικοί αυτουργοί. Να ελπίσουμε ότι οι ποινές θα εκτελεστούν στο ακέραιο και ότι δε θα δούμε για άλλη μια φορά τους ενόχους βίαιων πράξεων μετά από λίγο και πάλι στα γήπεδα;
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Το αίσχος της ΤV
Η τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο τις δύο Κυριακές των εκλογών! Καμιά δεκαριά πολιτικοί (επίτηδες πολλοί, γιατί 3 από ένα κόμμα;) να εξευτελίζονται διεκδικώντας μερικά δευτερόλεπτα, για να πουν κοινοτοπίες ή ανοησίες και ο μεγαλοδημοσιογράφος, υπεράνω όλων, να τους συμπεριφέρεται όπως ο δάσκαλος στα παιδάκια.
Κάποιοι από αυτούς τους μεγαλοδημοσιογράφους χρειάζονται φροντιστήριο αριθμητικής, γιατί πολλά «κουφά» πέταξαν κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων!!
Γιωργάκης και Καραχασάν
Ολόκληρη φασαρία έγινε για να διαφημιστεί η εκλεκτή του Γιωργάκη (και του Σόρος!) κ. Καραχασάν. Η επίδοσή της, όμως, στις εκλογές πέρασε στα ψιλά! Για όσους, λοιπόν, δεν το πήραν χαμπάρι, η κ. Καραχασάν όχι μόνο δεν εξελέγη, αλλά κατάφερε να κατεβάσει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στην υπερνομαρχία από 46% σε 33%!
Για να εξευμενίσει, λοιπόν, τους φίλους του Τούρκους ο Γιωργάκης (οι οποίοι, θυμίζουμε, έχουν δώσει το όνομά του σε πάρκο της ’γκυρας, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του), ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (κατάντια η Διεθνής!) συνδιοργάνωσε με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Τουρκίας του κ. Μπαϊκάλ (ναι, αυτού που κατηγορεί τον Ερτογάν ότι είναι πολύ διαλλακτικός με τους Έλληνες!) συνέδριο στη Ρόδο και τη Μαρμαρίδα για τους μετανάστες!
Οι (τέως) «κόκκινοι» δήμοι
Κάποτε το Περιστέρι, το Αιγάλεω, το Κερατσίνι, η Καισαριανή, η Δραπετσώνα, η Νίκαια κ.λ.π. ήταν δήμοι όπου η αριστερά (πραγματική αντιπολίτευση, παρά τη συμφωνία της Γιάλτας) έκανε περίπατο από τον 1ο γύρο με 40-60%. Τώρα, που οι εξουσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγαλύτερες και τα προβλήματα σοβαρότερα και περισσότερα, τώρα δηλ. που οι συνθήκες ευνοούν περισσότερο την ανάπτυξη τοπικών κινημάτων, τα ποσοστά του ΚΚΕ στις δημοτικές κυμαίνονται μεταξύ 10-20% χωρίς να αγνοούμε την κοινωνική διαφοροποίηση.
Ακόμη και στη Νίκαια, που τελικά κέρδισε, ο υποψήφιος του ΚΚΕ, ήδη δήμαρχος 4 χρόνια, στον 1ο γύρο παρά λίγο να βγεί τρίτος, αφού ο Λογοθέτης, χωρίς την υποστήριξη κανενός κόμματος, πήρε μόλις 2% λιγότερο.
Βεβαίως η κοινωνική σύνθεση των δήμων αυτών έχει διαφοροποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά αρκεί αυτό για να ερμηνευτούν τα αποτελέσματα; Να περιμένουμε να προβληματιστεί το ΚΚΕ;
Ο Λ.Α.Ο.Σ.
Το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη, μόλις εμφανίστηκε, προσπάθησε να δημιουργήσει μια οργανωτική δομή, όχι σε εργασιακούς χώρους ή κλάδους εργαζομένων, αλλά σε τοπικό επίπεδο. Η αδυναμία του να συμμετάσχει στις εκλογές της αυτοδιοίκησης έδειξε ότι αυτή η προσπάθεια, μετά τα κάποια αρχικά αποτελέσματα, απέτυχε. Κι αυτό, γιατί το κόμμα είναι ένα καθαρό δημιούργημα από τα πάνω, συγκεντρώνει εκλογικά ποσοστά χάρις στα ΜΜΕ και άλλη υποστήριξη, που πιθανόν θα του επιτρέψουν να συμμετάσχει στη επόμενη Βουλή, δημαγωγεί με σωστές διαπιστώσεις στα εθνικά και κοινωνικά θέματα, αλλά οργανική σχέση με τον ελληνικό λαό δεν μπορεί να αποκτήσει.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη του ΑΣΚΕ για την εκτίναξη του πληθωρισμού, λόγω της ένταξης στην ΟΝΕ, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των ευρωπαϊστών. Το κύμα κερδοσκοπικών πιέσεων και η αδυναμία της Κυβέρνησης Σημίτη να το αντιμετωπίσει, έφεραν τον κόσμο σε απόγνωση, καθώς βλέπει τις συντάξεις βοηθήματα και τους ανεπαρκείς μισθούς να εξανεμίζονται ταχύτατα και το καλάθι της νοικοκυράς να είναι μονίμως σχεδόν άδειο. Μετά τις θριαμβολογίες για την είσοδό μας στην ΟΝΕ, έφθασε η ώρα της πικρής αλήθειας. Αφ' ενός το σκληρό ευρώ περιόρισε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, αφ' ετέρου οι στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω και οι αυθαίρετες ανεξέλεγκτες αυξήσεις στις τιμές έφτασαν επίσημα τον πληθωρισμό κοντά στο 4%, το μεγαλύτερο της ευρωζώνης.
Μια από τις γενεσιουργές αιτίες του πληθωρισμού είναι η κερδοσκοπία, που έχει ρίζες στην προδιάθεση και της ελληνικής αγοράς να προσαρμόζει αυξητικά τις τιμές της, εκμεταλλευόμενη τη σύγχυση που υπάρχει σχετικά με την πραγματική αξία του ευρώ. Με κάθε μείωση του τζίρου τα ποσοστά κέρδους αυξάνονται, ώστε να παραμένει άθικτο το τελικό κέρδος. Αφ' ετέρου η κυβέρνηση αδυνατεί τα τελευταία χρόνια να αυξήσει το πρωτογενές πλεόνασμα στα δημόσια οικονομικά, δηλαδή να μειώσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες και ταυτόχρονα να αυξήσει τη συλλογή φόρων, όπου παρατηρείται αυξημένη φοροδιαφυγή, γιατί αυξάνονται κάθε χρόνο οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση του διαρκώς αυξανόμενου δημοσίου χρέους. ( πρόσφατα δανειστήκαμε επιπλέον 500 δισ δραχμές για ολυμπιακά έργα).
Έτσι φτάσαμε στο μποϊκοτάζ κοροϊδία των καταναλωτών της 3ης Σεπτεμβρίου με τις ευχές και τις προτροπές κυβερνητικών παραγόντων, για να δικαιολογηθεί η υπαναχώρησή τους στη μείωση της φορολογίας και στην εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων. ’λλωστε, κατ' επιταγήν των κανόνων της ελεύθερης αγοράς καταργήθηκε, ύστερα από απαίτηση της Ε.Ε., ο αγορανομικός έλεγχος. Πού είναι η προαναγγελθείσες άσπρες ή μαύρες λίστες;
Το ΙΝΚΑ σχεδιάζει καινούργιες κινητοποιήσεις
Είναι επιτυχημένο ένα μποϊκοτάζ, όταν το ποσοστό μείωσης του όγκου των αγορών έφτασε το 70%, αλλά προηγήθηκε αύξηση έως και 40% του όγκου των πωλήσεων μια μέρα πριν και την επόμενη αυξάνεται κατά άλλο 40 %; Η επιτυχία κάθε κινητοποίησης πρέπει να κρίνεται στη βάση του κατά πόσο είναι υποκινούμενη ή υγιής αντίδραση συνειδητοποιημένων πολιτών, αν έχει σταθερούς και συγκεκριμένους στόχους και ικανοποιητική διάρκεια, αν είναι η αρχή ενός αγώνα εναντίον των πραγματικών αιτίων.
Κατηγορία
Φύλλο 88 Σεπτεμβρίου 2002
Πρώτος μύθος
Οι εθελόδουλοι στην Ελλάδα και την Κύπρο ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα αποτελούσε και λύση του Κυπριακού. Το κοινοτικό κεκτημένο επιβάλλει την ελευθερία στη μετακίνηση, την εγκατάσταση και την ιδιοκτησία. ’ρα, αν εφαρμοζόταν, θα ακυρωνόταν στην πράξη η τουρκική κατοχή.
Όμως, όλη η ουσία είναι αυτό το αν. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Το κοινοτικό κεκτημένο δεν έχει σκοπό να υπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες και τη δικαιοσύνη, αλλά τα υπερκέρδη του μεγάλου δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου. Όποτε τύχαινε να αποκαθιστά τη δικαιοσύνη δε θα ίσχυε. Όπερ και εγένετο στην περίπτωση της Κύπρου.
Δεύτερος μύθος
Μας λένε ότι με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. οι Τουρκοκύπριοι θα γίνουν Ευρωπαίοι και θα ξεκόψουν από τους στρατοκράτες της ’γκυρας. Αν αυτή η άποψη είχε βάση, δε θα έπρεπε το ίδιο να είχε συμβεί, σε πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες, με τους (λεγόμενους Τούρκους) μουσουλμάνους της Δυτ. Θράκης, που είναι 22 χρόνια...Ευρωπαίοι; Ας μην προσπαθούν, λοιπόν, με αβάσιμες υποθέσεις να καλύψουν τα ελλείμματα της πολιτικής τους. Κι ας μας πουν πώς προβλέπουν να εξελιχθούν οι σχέσεις Τουρκοκυπρίων και ’γκυρας, όταν (και αν) η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε.
Τρίτος μύθος
Η Ε.Ε. θα ήταν ένα αντίβαρο στα αγγλοαμερικανικά σχέδια. Το σχέδιο Ανάν δεν αδικεί μόνο την ελληνική πλευρά υπέρ της τουρκικής, αλλά και την ευρωπαϊκή υπέρ των ΗΠΑ. Παρόλ αυτά η Ε.Ε. πίεσε αφόρητα, για να γίνει δεκτό το σχέδιο (!) .
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Ώστε έτσι. Οι Αμερικανοί (οι ΗΠΑ, βέβαια, γιατί στο Νότο τα πράγματα άλλαξαν πια) και οι Δυτικοευρωπαίοι είναι έμπλεοι οργής κατά Ρωσίας και Λευκορωσίας, επειδή δεν επιτρέπουν τη δράση στα εδάφη τους των περιώνυμων Μ.Κ.Ο., που χρηματοδοτούνται και, φυσικά, κατευθύνονται από τους πάτρονές τους στην υπονομευτική δράση τους.
Ακόμα, η σημαία του παγκοσμιοποιημένου φιλελευθερισμού, ο αγγλικός Εκόνομιστ, εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τον απαράδεκτο (!) Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας και τους συμμάχους του, οι οποίοι απαγόρευσαν πρόσφατα τη δράση των Μ.Κ.Ο. που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό.
Πότε, επιτέλους, θα γίνει και εδώ κάτι ανάλογο γι αυτές τις ξεφωνημένες οργανώσεις;
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Αν επρόκειτο για μια σύνοδο κορυφής εκπροσωπών κρατών στα οποία δεν ανήκε η Ελλάδα, θα αντιμετωπίζαμε τη σύνοδο της Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη σαν ένα γεγονός κατάλληλο για ευτράπελα μόνο σχόλια. Δυστυχώς όμως από τα όσα νομιμοποιήθηκαν εκεί εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό η δημόσια αλλά και ιδιωτική ζωή των Ελλήνων πολιτών και μάλιστα με νομιμοποίηση υπό την προεδρία της δίκης μας χώρας.
Ολοι, όσοι τουλάχιστον ακούγονται, μιλούν (και γράφουν) για επιτυχημένη ελληνική προεδρία και προβάλλουν σαν απόδειξη τα συγχαρητήρια που έδωσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο ...Μπους στον Κ. Σημίτη. Αλλά, για το στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο αυτά είναι πλήρεις αποδείξεις για το ακριβώς αντίθετο! (Βλέπε άλλο άρθρο της «Ε»). Και η σύνοδος της Θεσσαλονίκης, εκτός από πανηγυράκι και καλές (αλλά πολύ ακριβές για μας) διακοπές δεν προσέθεσε σχεδόν τίποτα στα όσα πέτυχαν το Διευθυντήριο και οι Η.Π.Α. στο εξάμηνο διάστημα που μεσολάβησε.
Συγχαρητήρια, λοιπόν, για τις υπηρεσίες των Kostas και Giorgos και, κυρίως, διότι δεν έδειξαν καμιά διάθεση διαμαρτυρίας στις προσβολές που δέχτηκαν. Στο πανηγύρι της Στοάς του Αττάλου ο Σημιτης με πρωτοφανή αυστηρότητα απαγόρευσε κάθε συζήτηση για το δράμα του Ιράκ και οι κύριοι της Ε.Ε. τον έβαλαν ο ίδιος να αναγνώσει την απόφαση για το Ιράκ που μόνοι τους έλαβαν! Στη Θεσσαλονίκη ο Σημίτης με ανάλογη αυστηρότητα είχε απαιτήσει να ληφθεί κατ' αρχήν απόφαση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα συμφωνά με το ολοκληρωμένο (!) σχέδιο-τέρας του Ζισκαν ντ' Εστέν και οι ίδιοι κύριοι της Ε.Ε. παρουσίασαν κάποιες, σκέψεις για το... μισό Σύνταγμα, για το οποίο θα... αρχίσουν συζητήσεις τον Οκτώβρη! (οπότε και θα επανέλθουμε). Και στις δυο περιπτώσεις (και άλλες ανάλογες) ο αγαπητός τους Kostas έλαμπε από χαρά!!!
Οσο για το Σύνταγμα...
Ουσιαστικά δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα πιο συγκεκριμένο από όσα γράψαμε στην προηγούμενη «Ε» για το φημολογούμενο Σύνταγμα της Ε Ε., που ταχύτατα επιστρέφει σε
απλή οικονομική ένωση, δηλαδή σε χώρο που θα αλωνίζουν ελεύθερα οι μεγάλοι της Ευρώπης και θα προσφέρονται και κάποια κέρδη και ασφάλεια στις υπηρετικές ελίτ των άλλων χωρών. Όσο για το κείμενο του μισού Συντάγματος θα αρκούσαν μόνο δυο λόγια. Στο πρώτο μέρος των γενικών αρχών παρατίθενται πολλά ωραία πράγματα για την ελευθερία, τα ατομικά δικαιώματα, τη δημοκρατία, και την ίδια στιγμή και στα επόμενα άρθρα τα πάντα αναιρούνται. Δημοκρατία των ελάχιστων, ελευθερία και δικαιώματα να μας στείλουν όλους στα διάφορα Γκουαντανάμο.
Ή είναι εκτός πάσης πραγματικότητας ή θεωρούν τους λαούς (και ιδιαίτερα τον ελληνικό) ηλίθιους.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό