"Ο κόσμος το' χε τούμπανο..." ότι η χώρα ζει μόνο με δανεικά και το ... έκρυβε. Τα διπλά βιβλία του ΠΑΣΟΚ τα "αποκάλυψε" η κυβέρνηση της ΝΔ, για να μας προετοιμάσει για τη μεταολυμπιακή αγριότητα και να μας κάνει να μην ασχολούμαστε με την ασύδοτη αισχροκέρδεια και την ακρίβεια, που τις αφήνει ανεξέλεγκτες, στο όνομα της αγοράς και του ...ελεύθερου ανταγωνισμού.
Ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα ας μην αυταπατώνται. Σε λίγους μήνες όλα θα γίνουν όπως πριν. Η "βελούδινη" περίοδος της κυβερνητικής "προσαρμογής" της ΝΔ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έχουν τελειώσει. Τότε θα έχει προστεθεί και το ολυμπιακό χρέος σ' όλα τα υπόλοιπα βάρη μαζί μ' ένα πλήθος άχρηστων ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Απ' αυτές όσες μπορεί να είναι κερδοφόρες θα πουληθούν σε ιδιώτες. Οι υπόλοιπες θα εγκαταλειφθούν ή θα παραχωρηθούν δωρεάν, επειδή το δημόσιο δε θα μπορεί να πληρώνει για τη φύλαξη και τη συντήρηση τους. θα επανέλθουν στο προσκήνιο και οι προαναγγελθείσες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οι "στρατηγικοί επενδυτές"
Εν τω μεταξύ θα προστεθούν κι άλλα δάνεια, πέραν των 38 δις ευρώ που πήραμε το 2003 και 16 δις ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2004. Μόνο για τόκους το δεύτερο δίμηνο χρειάζεται πρόσθετος δανεισμός 7 δις ευρώ. Ως τώρα το επίσημο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν 4,6 δις ευρώ. Τελευταία ανακαλύφθηκαν επιπλέον δαπάνες 1 δις ευρώ. Μέχρι τη λήξη τους κανείς δε γνωρίζει τον τελικό λογαριασμό, αφού δεν πρόκειται να τον πληρώσει κανείς απ' αυτούς που αποφασίζουν για τις δαπάνες.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που κάνει τους πιο ακριβούς Αγώνες σε σχέση με το ΑΕΠ της. Στην Ισπανία οι αγώνες (Βαρκελώνη 1992) κόστισαν 1,6% του ΑΕΠ, στην Αυστραλία (Σίδνεϊ 2000) μονό 1,5% του ΑΕΠ, στην Αθήνα υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν πάνω από το 4,4% του ΑΕΠ.
Υπάρχει όμως ανάπτυξη 4% έως 5% του ΑΕΠ, ισχυρίζονται. Αλλά αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση της κατανάλωσης, λόγω του υπερδανεισμού των νοικοκυριών. Επιχειρήσεις και νοικοκυριά χρωστούν το 65 % του ΑΕΠ στις Τράπεζες, δηλ. σύνολο 98,4 δις ευρώ.
Αυτού του είδους η ανάπτυξη έχει οδηγήσει στην αύξηση των κερδών, λόγω της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. Το μερίδιο των μισθών στο εθνικό εισόδημα, ενώ ήταν ήδη πολύ χαμηλό κατά τη δεκαετία 1991-2000, μόλις 66% του ΑΕΠ κατέβηκε το 2003-2004 σε 63,8%. Τα κέρδη και τα εισοδήματα του κεφαλαίου καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στο εθνικό εισόδημα και δεν επανεπενδύονται σε παραγωγικούς σκοπούς.
Ο πληθωρισμός οφείλεται αποκλειστικά στην ασυδοσία της κερδοσκοπίας, που ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ είναι διατεθειμένοι να περιορίσουν, παρ' όλο που προκαλεί με τη μείωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση των κερδών την κοινωνική ανισότητα, τη συρρίκνωση των εξαγωγών, την αύξηση των εισαγωγών, το δανεισμό, την ανεργία, κ.λ,π. Γι' αυτό οι ελληνικές εξαγωγές κατάντησαν να είναι μόλις το 0,084% του ΑΕΠ, δηλαδή 110 εκατ. ευρώ και προβλέπεται να μειωθούν κι άλλο.
Η πορεία της οικονομίας της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε., δηλ. της διπλής εκμετάλλευσης που υφίστανται τα παραγωγικά κοινωνικά στρώματα από ξένους και τους ντόπιους εκπροσώπους τους, οδηγεί σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Χωρίς αντίδραση είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Την Παρασκευή, 8 Οκτωβρίου, στις 8.30 το πρωί, μπροστά στον ’ρειο Πάγο εκδικάζεται τελικά η αίτηση της γερμανικής κυβέρνησης για έκδοση του γνωστού (και σε μας από την παρουσία του σε πολλές εκδηλώσεις μας) Τούρκου αγωνιστή Ταϊλάν.
Οι κατηγορίες εναντίον του είναι τόσο αόριστες και κατασκευασμένες, ώστε και ο ίδιος ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πρότεινε κατά την πρώτη δίκη την απόρριψη της αίτησης!
Η παρουσία μας εκεί δεν αφορά μόνο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Ταΐλάν.
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Σε συμφωνία κατέληξαν τα ανατολίτικα παζάρια μεταξύ της προεδρεύουσας Βρετανίας και της Γαλλίας, με ενδιάμεσο τη Γερμανία, για τον κοινοτικό προϋπολογισμό της περιόδου 2007-2013. Χαρακτηριστικό της συμφωνίας αυτής είναι ότι στις 10 νέες χώρες, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να «συγκλίνουν» ταχύτερα από τις υπόλοιπες, έδωσαν ψίχουλα, κι αυτές τα δέχτηκαν, και μάλιστα ευχαρίστως, αρκεί να τα έπαιρναν εγκαίρως.
Φυσικά όλα έγιναν με τρόπο που όλες οι κυβερνήσεις να εμφανίζονται στους λαούς τους κερδισμένες. Ο Μπαρόζο πρότεινε προϋπολογισμό 1,14 % του κοινοτικού ΑΕΠ, η προηγούμενη προεδρία του Λουξεμβούργου 1,06% , ο Μπλερ 1,03% και κατέληξαν στο 1,045% (!), δηλ.στα 862,3 δισ. ευρώ για 7 χρόνια. Μεσολάβησαν και οι Αμερικάνοι, που πίεζαν τους κοινοτικούς να καταλήξουν σε συμφωνία, πράγμα που έγινε, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πόσο ... ανεξάρτητη είναι η Ε.Ε. από τις ΗΠΑ.
Επιβεβαιώνεται η πορεία διάλυσης της Ε.Ε.
Οι 3 μεγάλες χώρες ουσιαστικά απέδειξαν με τη στάση τους, δηλ. με τον περιορισμό κατά το δυνατόν έμμεσα ή άμεσα των χρηματοδοτήσεων και της δικής τους συνεισφοράς, ότι η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα επισφαλές οικοδόμημα. Πήγαν περίπατο οι περιβόητοι, προπαγανδιστικοί εν πολλοίς, στόχοι της οικονομικής σύγκλισης και της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον ανοιχτό είναι και το θέμα της πλήρους κατάργησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής το 2013, μετά τη συμφωνία της Ε.Ε. με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου για κατάργηση των αγροτικών επιδοτήσεων. Έτσι άρχισαν πλέον να συζητούν πού και πώς θα απορροφήσουν τον αγροτικό τους πληθυσμό. Φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι κοινές προσδοκίες των εμπνευστών του λεγόμενου ευρωπαϊκού οικοδομήματος έχουν περιορισθεί στο ελάχιστο.
Η Ελλάδα και τα 20,1 δισ.
Με κυβερνητικές θριαμβολογίες ανακοινώθηκαν τα περιβόητα 20,1 δις ευρώ που εξασφαλίσθηκαν για την ερχόμενη επταετία. Η αλήθεια όμως είναι ότι τα χρήματα αυτά δεν πρόκειται ν απορροφηθούν όλα από την Ελλάδα, όπως και με το Γ΄ ΚΠΣ, ονομαστικού ύψους 25 δις ευρώ, από το οποίο έχουν απορροφηθεί μόλις 11 δις ευρώ και απομένουν 14 προς απορρόφηση στο διάστημα 2006-2008. Επίσης, απ όσα απορροφούνται τα μισά περίπου διαρρέουν κυρίως σε χώρες της Ε.Ε. υπό μορφή εισαγωγών. Επί πλέον οι εθνικοί φορείς, που ως τώρα έπαιρναν κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, περιορίζονται. Οι φορείς που θα μπορούν να αναλαμβάνουν συγχρηματοδοτούμενα έργα θα πρέπει να είναι πλέον «πιστοποιημένοι» από διεθνή οίκο, προφανώς της αρεσκείας της Κομισιόν και της κοινοτικής γραφειοκρατίας, κάτι που θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την περιβόητη απορροφητικότητα. Έτσι και αλιώς, τα κονδύλια αυτά τροφοδοτούν την εοκική φάρα (εργολάβους, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πανεπιστημιακούς κλπ.), που είναι πια δεδομένη για τους κοινοτικούς, άρα δε χρειάζεται να τη χρυσοπληρώνουν.
Οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι δεν καλύπτουν ούτε το 25% του ετήσιου ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας, δηλ. είναι ασήμαντες. Η συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. και η καθιέρωση του ευρώ προκαλούν τα διευρυνόμενα χρέη και ελλείμματα, τους συνεχείς δανεισμούς, τη διαρκή λιτότητα και την προϊούσα φτώχεια. Οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις αποτελούν το προπαγανδιστικό όπλο των ευρωπαϊστών, για να μην προκαλούνται αντιδράσεις κατά της Ε.Ε. Για πόσο καιρό ακόμη;
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Στις ευρωεκλογές οι ψηφοφόροι ήταν κατά 1.314.000 λιγότεροι από αυτούς των εθνικών, που έγιναν πριν 3 μήνες. Ήταν η μεγαλύτερη αποχή όλων των ευρωεκλογών. Η ΝΔ ψηφίστηκε από 735.000 λιγότερους και το ΠΑΣΟΚ από 929.000 λιγότερους.
Η αποχή οφείλεται σε δύο λόγους:
Τα κυβερνητικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ο "ευρωπαίος συνοδοιπόρος" τους ΣΥΝ, απέφυγαν, όπως κάνουν συστηματικά, ν' αναφερθούν στην πολιτική της Ε.Ε. και στις επιπτώσεις της στη χώρα και την κοινωνία μας. Κάτι τέτοιο είναι ανεπιθύμητο και από την Ε.Ε. και από τους εγχώριους θεράποντες της, γι' αυτό η προεκλογική περίοδος των ευρωεκλογών αναλώθηκε σε δευτερεύοντα εσωτερικά ζητήματα. Για τον ίδιο λόγο απέκλεισαν, παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις, τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, που στην πλειοψηφία τους είναι κατά της Ε.Ε., από την προβολή τους στα ΜΜΕ.
Το ΚΚΕ τήρησε πιο συνεπή στάση. Αναφέρθηκε στις αρνητικές συνέπειες της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε., ιδιαίτερα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, και κάλεσε σε "αντίσταση και ανυπακοή στην Ε.Ε.", χωρίς να έχει ως πολιτική θέση την άμεση αποχώρηση. Η αποχώρηση είναι, ίσως, θέμα στρατηγικής, η προσέλκυση, όμως, ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ και το ΔΗΚΚΙ, που είναι υπέρ της συμμετοχής στην Ε.Ε., είναι χειροπιαστό θέμα τακτικής.
Το αποτέλεσμα και οι συνέπειες Η ΝΔ, με το μεγαλύτερο ποσοστό πρώτου κόμματος σε ευρωεκλογές από το 1981 και με μικρή μείωση του ποσοστού της σε σχέση με τις εθνικές, εμφανίζεται θριαμβεύτρια και κυρίαρχη, γεγονός που ενδυναμώνει τη θέση του αρχηγού της στην κυβέρνηση και το κόμμα. Το θέμα είναι πώς μπορεί να επωφεληθεί απ' αυτό. Μπορεί π.χ. εσωκομματικά να περιοριορίσει το μητσοτακέϊκο;.
Ως τώρα απέφυγε να πάρει μέτρα που να έχουν πολιτικό κόστος και εξαργυρώνει την αναξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευσης και κυρίως την ανεπάρκεια του αρχηγού του. Αυτό απέκρυβε τις αντιθέσεις και τις διαφορετικές
πολιτικές μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών, που δείχνουν την πρωθυπουργική αδυναμία συντονισμού και εφαρμογής ενιαίας κυβερνητικής πολιτικής.
Τι θα κάνει ο Κ. Καραμανλής στη συνέχεια, που από το φθινόπωρο είναι υποχρεωμένος να πάρει μέτρα με μεγάλο πολιτικό κόστος;, θα του αρκεί η μακροχρόνια αναξιοπιστία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συνδέεται με την παραμονή του νυν αρχηγού της ή θα προσφύγει σε νέες εκλογές το Μάρτιο του 2005, με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας; θα εξαρτηθεί από τη φθορά της ΝΔ και τη δυνατότητα της, τότε, να ξανακερδίσει τις εκλογές, λαμβάνοντας υπόψη όμως να μην ενδυναμώσει το ΠΑΣΟΚ ούτε να χάσει το ... Γιωργάκη.
Το ΠΑΣΟΚ υπέστη νέα ήττα. μετά την
απώλεια της εξουσίας το Μάρτιο. Είναι χαρακτηριστικό on στελέχη του έδωσαν γραμμή για αποχή ή ψήφο σε άλλα "βολικά" κόμματα (Χαραλαμπίδη, Αντικαπιταλιστική Συμμαχία κ.λ.π.), προκειμένου να υπονομεύσουν το νέο αρχηγό τους.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Έχοντας μετατραπεί σε πιστό υπηρέτη του συστήματος και έχοντας αποκτήσει δεξιά πολιτική και νοοτροπία έχασε κάθε ίχνος ιδεολογικής αναφοράς, έστω και προσχηματικής, όπως αυτή του 1974, που εξαργύρωνε έως τώρα. Δεν μπορεί πλέον να παράγει ιδεολογία, όπως πχ. μια νέα 3η Σεπτέμβρη, που ευαγγελίζεται... η κ. Διαμαντοπούλου. Το μόνο που συνδέει στελέχη και οπαδούς είναι η εξουσία και τώρα που την έχασε ο αρχηγός του ίσως νομίζει ότι με ... ιδέες made in USA μπορεί να την επανακτήσει. Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς άμεση προοπτική νίκης σε εκλογές θα χάνει συνεχώς ψηφοφόρους.
Ο Γιωργάκης επιδιώκει τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε αρχηγικό κόμμα και αυτό του... εξασφάλιζει μια μακροχρόνια κρίση. Στο μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι η φθορά της ΝΔ. Μέχρι τότε όμως όλοι οι άλλοι καραδοκούν και ειδικά ο Λαλιώτης, που θεωρεί ότι φθάνει η ώρα του, γι' αυτό από φανατικός υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν μετατράπηκε σε απορριπτικό!!
Το ΚΚΕ εμφανίζεται ενισχυμένο. Επωφελήθηκε από τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΚΙ (133.000 στις εκλογές της 7/3/2004) και τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ και αύξησε κατά 141.000 τις ψήφους του σε σχέση με τις εθνικές εκλογές και κατά 20.000 σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 1999.
Όλ' αυτά όμως δεν πρόκειται να μεταβάλουν την πάγια πολιτική του ΚΚΕ να ελέγχει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης κοινωνικού ή πολιτικού κινήματος. Η όποια ή ενδεχόμενη κεφαλαιοποίηση της σε ψήφους για το ΚΚΕ δε δίνει προοπτική κοινωνικής αλλαγής.
Ο ΣΥΝ υπέστη μεγάλη ήττα, που ήταν αναμενόμενη, μια και δεν εκφράζει στην ουσία καμμιά διαφορετική πολιτική από το ΠΑΣΟΚ και παίζει συμπληρωματικό μ' αυτό ρόλο. (Ναι στην Ε.Ε., ναι στο σχέδιο Ανάν κ.λ.π.).
Στις εθνικές εκλογές, για να περισώσει το όριο του 3% και να μη χάσει ψήφους προς το ΠΑΣΟΚ, κατέβηκε με το ΣΥΡΙΖΑ, δηλ με όσους πολιτικούς χώρους μετέχουν στο Φόρουμ, για να εμφανισθεί... αριστερότερος του ΠΑΣΟΚ.
Στις ευρωεκλογές πίστευε ότι μπορεί να επωφεληθεί από τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό φρόντισε να ξεφορτωθεί τους συμμάχους του με ιδιαίτερη απαρέσκεια.
'Ό ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ως μια αλήστου μνήμης παρένθεση στην πορεία του ΣΥΝ, του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αρκετά θόλωσε τη σύγχρονη ευρωπαϊστική και οικολογική φυσιογνωμία του", δήλωσε ο κ. Δ Χατζησωκράτης, ηγετικό στέλεχος του.
Ο ΣΥΝ έχει πάρει πορεία διάλυσης. Ως και ο Κωνσταντόπουλος φεύγει... ονειρευόμενος να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας.
Ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη αύξησε εντυπωσιακά την εκλογική του δύναμη κατά 89.000 ψήφους σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, δηλ. αύξηση 55%.
Είναι λάθος η επιτυχία του να αποδίδεται στην άνοδο του φασισμού ή της ακροδεξιάς στη χώρα μας. Το 60% των ψηφοφόρων του προέρχεται από το ΔΗΚΚΙ, το ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ. Απευθύνεται στα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού. Ο ΛΑΟΣ, όπως και αντίστοιχα κόμματα στις άλλες χώρες της Ευρώπης αντλεί ψήφους χωρίς κανένα ιδεολογικό και πολιτικό έρμα, εκμεταλλευόμενος τη φτώχεια και την ανεργία, που κληροδοτεί η πολιτική της Ε.Ε.
Αυτά τα κόμματα αποτελούν μια βολική αντιπολίτευση, επειδή προβάλλουν πολλές φιλολαϊκές θέσεις, αλλά τα κυβερνητικά κόμματα, στο όνομα της καταπολέμησης του φασισμού και του ρατσισμού, τα αντιμετωπίζουν εύκολα κι έτσι ενδυναμώνεται το σύστημα. Όπως στις τελευταίες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, που, για να αντιμετωπίσουν τον ακροδεξιό Λεπέν, το 80 % ψήφισε το δεξιό Σιράκ. Στην Αυστρία οι "σοσιαλιστές" συνεργάζονται με τον ακροδεξιό Χαϊντερ. ’λλωστε εδώ η φιλοδοξία του ... πατριώτη Καρατζαφέρη είναι να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ξενόδουλο Μητσοτάκη!
Τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και οι ευκαιριακοί συνδυασμοί, οι οποίοι μετέχουν μόνο σε ευρωεκλογές, απέσπασαν το 5,2 % των ψήφων.
Το ΑΣΚΕ τετραπλασίασε σχεδόν τις ψήφους των εθνικών εκλογών και συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό απ' όλες τις εκλογές που έχει πάρει μέρος, όπως αναλύεται σε άλλο άρθρο
Πάντως εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι άνοδο είχαν όλα τα κόμματα που αντιτάχθηκαν στο σχέδιο Ανάν και στις πολιτικές της Ε.Ε. και φθορά όσα υποστήριξαν τα αντίθετα..
Η επόμενη μέρα θα είναι στην πραγματικότητα το ... φθινόπωρο. Μετά τη λαίλαπα των Ολυμπιακών Αγώνων ο απόηχος των ευρωεκλογών θα είναι τα πιο σκληρά οικονομικά, αντικοινωνικά και αντιδημοκρατικά μέτρα. Αυτοί που θα τα υποστούν δε θα ενδιαφέρονται, βέβαια, για την κρίση σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ ...
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Επαληθεύονται, δυστυχώς, όλες οι απαισιόδοξες εκδοχές στην ερμηνεία των αρνητικών εξελίξεων στα εθνικά μας θέματα. Και το χειρότερο, συνοδεύονται από την απαθή «αντιμετώπιση» των
απεχόντων από την πολιτική Ελλήνων, πάλαι ποτέ, πολιτών.
Δώρα στους Σκοπιανούς
Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή υπερηφανεύετο για τη στάση της (άτυπο veto) στο Βουκουρέστι και την απομάκρυνση της ύστατης απόπειρας του ανεκδιήγητου Μπους να νομιμοποιήσει τους παραλογισμούς των Σκοπίων. Και ξαφνικά, χωρίς μάλιστα εμφανή απαίτηση του νέου «πλανητάρχη», καλείται ο προκλητικός ΥΠΕΞ τους Μιλοσόφσκι να έλθει στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα με το ...προεδρικό αεροπλάνο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». (βλ. ειδικό άρθρο)
Πρέπει να έχουν τρελαθεί τελείως, δηλαδή να νομίζουν ότι όλα μπορούν να τα δικαιολογούν. Και δεν εννοούμε τη Ντόρα με το μακάβριο χαμόγελο. Αυτή εφαρμόζει με περισσή συνέπεια την πολιτική της φαμίλιας, πιστής στην εφαρμογή των εντολών παντός εχθρού της χώρας μας, με αντάλλαγμα την πρωθυπουργία. Εννοούμε τον Κ. Καραμανλή και τους συν αυτώ. Τι είδους εκβιασμοί και «κρατήματα» τους οδηγούν σε τέτοιους εξευτελισμούς; Και το σημαντικότερο, τι τους φταίει η Ελλάδα;
Οι Τούρκοι καλπάζουν στο Αιγαίο, τη Θράκη και τη ...Λάρισα
Ανάλογη στάση, δηλ. απάθεια και επικρότηση των προκλήσεων, τηρεί η κυβέρνηση και έναντι της ’γκυρας. Καμμία αντίδραση στην προσπάθεια του Ερντογάν να αμφισβητήσει τη συνθήκη της Λωζάνης, αποκαλώντας π.χ. τους μουσουλμάνους της Θράκης ...Τούρκους πολίτες! Καμμία αντίδραση ή έστω πληροφόρηση για τις μονομερείς τουρκικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο στο Αιγαίο και μάλιστα κοντά στη Σαμοθράκη, κατά παράβαση της συμφωνίας με το Σημίτη και τους συνεργούς του το 1997. ’λλωστε ο κ. Ερντογάν έχει δηλώσει προκλητικότατα πώς όταν υπογράφεται μια συμφωνία δε σημαίνει ότι και πρέπει να ...τηρείται! (Και αυτόν τον άνθρωπο τον καλούμε στα εγκαίνια του Μουσείου(!), απόπου και απείχε κοροϊδευτικά...) Ανοχή στους τουρκικούς παληκαρισμούς στο Αγαθονήσι και πανηγυρισμοί για την εγκατάσταση Τούρκου αρχηγού του ΝΑΤΟ στη Λάρισα(!!) και την ανατροπή της αεροπορικής εποπτείας στο Αιγαίο, που ξεκίνησε το 1992 (πάλι από τη φαμίλια Μητσοτάκη), συνεχίστηκε από Σημίτη και τους συνεργούς του και ολοκληρώνεται με την Ντόρα και την ανοχή Καραμανλή.
Ελπίζουμε να μην αληθεύει και η πληροφορία ότι έχει συμφωνηθεί να εγκατασταθεί και μια ταξιαρχία τουρκική (το 2010 ή 2013) στον Τύρναβο. Γιατί τότε...
Προωθείται «λύση» στο Κυπριακό
μέχρι το Δεκέμβρη
μέχρι το Δεκέμβρη
Δε θα επαναλάβουμε τους στόχους της πολιτικής Χριστόφια (και των πατρόνων του) στην Κύπρο. Υπήρχε μάλιστα και η ανομολόγητη ελπίδα ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα αντιλαμβανόταν πού απέβλεπε η εύνοια σ αυτόν από τις ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε. Δυστυχώς βαδίζει απτόητος στην παγίδα που του έστησαν, ώστε, επαναφέροντας το σχέδιο Ανάν (με άλλο όνομα), να του φορτώσουν την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία και να τον παραδώσουν στον Καιάδα. Τώρα μάλιστα, που με τις ευρωεκλογές το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, τα κόμματα του σχεδίου ΑΝΑΝ, συγκέντρωσαν το 70% των ελληνοκυπριακών ψήφων, ελπίζουν να πείσουν πως η πλειοψηφία του κυπριακού λαού επικροτεί την πολιτική τους και να μη χρειασθεί καν δημοψήφισμα (!), αφού «έτσι» υπερκεράσθηκε το 76% του ΟΧΙ.
Δε θα το επιτύχουν βέβαια...
Τι συμβαίνει επιτέλους;
Μέχρι πριν από ένα εξάμηνο περίπου εκτιμούσαμε ότι ο, σχετικά έστω, πατριωτικός πόλος, που διαπερνούσε όλα τα κόμματα της Βουλής, λειτουργούσε με σχετική αποτελεσματικότητα. Τώρα, πλέον, αυτό δεν ισχύει. Οι ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε. (και Ισραήλ, που ετοιμάζεται για Κρήτη και νοτιοανατολικό Αιγαίο...) φαίνεται να εξουδετερώνουν τις όποιες αντιδράσεις και να προωθούν λύσεις που επιδιώκουν με τη βοήθεια των θεσμών στους οποίους οι κυβερνήσεις αφελώς (για να το πούμε ευγενικά) εναποθέτουν τις ελπίδες, δηλ. ΟΑΣΕ(!), του οποίου μάλιστα προΐσταται η Ντόρα, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. και δυστυχώς ΟΗΕ.
Τώρα πρέπει να θυμηθούμε τι εννούσε η, τότε, πρόεδρος της Βουλής κ. Ψαρούδα-Μπενάκη μιλώντας, πριν από 4 χρόνια για «περιορισμό των συνόρων», λόγω της συμμετοχής μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, και τι σχεδίαζε η λέσχη Μπίλντεμπεργκ στην τελευταία της σύνοδο με θέμα «Λιγότερη κυριαρχία και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα». Ελπίζουμε στην αφύπνιση και την για μια ακόμη φορά ματαίωση του σχεδίου του πραγματικού «άξονα του κακού».
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Χιλιάδες Λετονοί, υποστηρικτές του νέου καθεστώτος στη χώρα τους και προστατευόμενοι της «δημοκρατικής» Δύσης, πραγματοποίησαν πορεία στις 16/3/08 στην πρωτεύουσα Ρίγα, με την προστασία αστυνομικών, για να τιμήσουν τη «Λετονική Λεγεώνα», που αποτελούσε μονάδα των Ες-Ες στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου. Πολέμου. Τους αποδοκίμασαν διαδηλωτές της πολυάριθμης ρωσικής μειονότητας, για τα δικαιώματα της οποίας ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε η Δύση.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Το Πατριαρχείο και η Αμερική
«Το Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης, ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν διαχρονικώς παγκοσμίως
», δήλωσε ο κ. Βαρθολομαίος κατά τη συνάντησή του με τον πρέσβη του κ. Μπους στην Αθήνα.
Κανένα ΜΜΕ δεν ανέδειξε το θέμα και δε διερωτήθηκε σε συνέχειες μήπως από το πολύ... διάβασμα ο Παναγιώτατος δε βλέπει γύρω του τα εγκλήματα της Αμερικής! Αν το πρόβλημα ήταν η δυσχερής θέση του Πατριαρχείου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πολύ πιο αποτελεσματικά με μια αδέσμευτη πολιτική, που θα εξανάγκαζε τους πάντες να το στηρίζουν.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Αττική επισκέφθηκε και την Πάρνηθα, ως καλός οικολόγος, κατά τις επιθυμίες του κ. (Πόρτο) Καρρά και των λοιπών εκφραστών της αμερικανικής πολιτικής (και διακινητών του αμερικανικού χρήματος) στη Ν. Α. Ευρώπη.
Παθητική η στάση της Ελληνικής Εκκλησίας
Στις 9-11/5/08 ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επισκέφθηκε στο Φανάρι τον Πατριάρχη, αφού προηγουμένως συναντήθηκαν στη Λάρισα, σε εορτές για τον ’γιο Αχίλλειο, παρουσία του αμερικανού πρέσβη.
Εάν η επίσκεψη ήταν εθιμοτυπική, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το κακό είναι, όμως, ότι ανακοινώθηκε «πρακτικό συμφωνίας», όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αρχιεπίσκοπος φάνηκε να δίνει «γην και ύδωρ» στις πατριαρχικές κυριαρχικές(!) απαιτήσεις. Δεν αντέδρασε στις επικρίσεις για «κοσμικά και πολιτικά ελατήρια» (προφανώς του προηγούμενου Αρχιεπισκόπου), ούτε στην παρότρυνση για ομόνοια «ένθεν και εκείθεν των συνόρων», την οποία ο Πατριάρχης επανειλημμένα έχει αποδείξει ότι την εννοεί ως πλήρη υποταγή προς αυτόν.
Το κυριότερο, ο Αρχιεπίσκοπος υποσχέθηκε την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας, νόμου της Ελληνικής Πολιτείας, ώστε να αναγνωριστεί και η διοικητική (και οικονομική!) δικαιοδοσία του Πατριαρχείου στις Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών», όσων δηλαδή περιοχών ενώθηκαν με την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, μετά το 1912.
Την ίδια στιγμή ο κ. Βαρθολομαίος τηρεί την ακριβώς αντίθετη στάση στην προσπάθεια των αμερικανόδουλων πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών (Εσθονία, Ουκρανία) να ανεξαρτητοποιήσουν πλήρως τις Εκκλησίες τους από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Στη σύγκρουση αυτή ο λόγος του κ. Βαρθολομαίου βαρύνει, επειδή μπορεί πλέον να ισχυρισθεί ότι στην πολιτική του αυτή έχει τη συμφωνία και την υποστήριξη της Ελληνικής Εκκλησίας.
Ας θυμηθούμε
Υπενθυμίζουμε κάποια σημεία, ευχόμενοι να μη συσχετίζονται πλήρως με τα προσφάτως τεκταινόμενα.
Α) Το Πατριαρχείο (και κάποιοι στη χώρα μας) ουδέποτε συμφιλιώθηκε με την ιδέα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας, μετά την, «ατυχή» κατ αυτό, επανάσταση του 21 και τις μετέπειτα απελευθερώσεις. Λογικά αναμενόμενο, ίσως, μια που στερήθηκε την «κοσμική και πολιτική» ισχύ του την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας.
Β) Το 1856 κηρύχθηκε το «Αυτοκέφαλο» της Ελληνικής Εκκλησίας, το οποίο αποδέχτηκε, εκόν-άκον, και το Πατριαρχείο.
Γ) Μετά το 1912 και την, τελικά, συνθήκη της Λοζάνης (1923) το Πατριαρχείο στερήθηκε, πράγματι, τις «Νέες Χώρες» (Ήπειρο, Μακεδονία Δυτική Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κρήτη), που ενσωματώθηκαν στην «Παλαιά Ελλάδα» και που έπρεπε να ενσωματωθούν πλήρως και εκκλησιαστικά, δηλ. στην Αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία. Όμως για λόγους προστασίας και κύρους του Πατριαρχείου, όπως εξαιρέθηκαν στην ανταλλαγή πληθυσμών οι Έλληνες της Πόλης, της Προποντίδας και Ίμβρου και Τενέδου και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης (με τα γνωστά αποτελέσματα
), με το Συνοδικό Τόμο του 1928 «αναγνωρίστηκαν» κάποια, πέρα από τα αυτονόητα «πνευματικά», δικαιώματα του Πατριαρχείου στις Εκκλησίες των «Νέων Χωρών», τα οποία, φυσικά, δεν αναγνωρίζονται στον «Καταστατικό Χάρτη» της Ελληνικής Εκκλησίας, ούτε βέβαια απαιτήθηκαν από κανένα Πατριάρχη, μέχρι της ελεύσεως του κ. Βαρθολομαίου.
Δ) Από το 1919, ήδη, οι (ανιστόρητες) ΗΠΑ ενδιαφέρθηκαν ζωηρά για το Πατριαρχείο, ως αντίβαρο στο Πατριαρχείο Μόσχας και, αργότερα με τη συνδρομή και των πιστών συμμάχων τους, Αγγλίας και Ισραήλ, ως μοχλό στα παιχνίδια τους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι μόνο
Κατά σύμπτωση(;) στις «Νέες Χώρες» εμφανίζονται περίεργες, αστείες για την ώρα (
), κινήσεις
Σιωπή επικρατεί στα κόμματα, αλλά είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα εκδηλωθούν, ιδιαίτερα σε κάποιο «αριστερό»(!), φωνές υπέρ Βαρθολομαίου και Ιερώνυμου.
Ελπίζουμε να μη χρειαστεί «ο Θεός να βάλει το χέρι Του», ας είμαστε όμως σε εγρήγορση.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Στο τέλος Απριλίου έγινε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Σόφια. Κυριάρχησε το θέμα του Ιράν, αλλά συζητήθηκαν πολλά κρίσιμα για την Ελλάδα θέματα, με σημαντικότερο την κατάσταση και τις προοπτικές στο Κόσοβο. Το ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε τη διάθεσή του να παραμείνει εκεί, ελέγχοντας την περιοχή, ακόμα και μετά τη «λύση», που την τοποθετούν μέσα στο 2006 ή το αργότερο αρχές του 2007. Η συνέχιση της νατοϊκής παρουσίας έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, αφ ενός γιατί η Ελλάδα δυστυχώς συμμετέχει με στρατιωτική δύναμη στη νατοϊκή αποστολή, αντίθετα με τις επιλογές και τα συναισθήματα του ελληνικού λαού, αφ ετέρου γιατί παγιώνεται η αλβανική επιρροή στην περιοχή κάτω από την ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ.
Για τη Σερβία και το Μαυροβούνιο αποφασίστηκε να αυξηθούν οι πιέσεις για την παράδοση των Κάραζιτς και Μλάντιτς, ώστε να υποταχτούν, για να γίνουν δεκτές στο ΝΑΤΟ.
Στη Σόφια επιβεβαιώθηκε επισήμως το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ για τη Μέση Ανατολή και δρομολογήθηκε το επόμενο βήμα του «Μεσογειακού διαλόγου», που θα γίνει στη Ρίγα τον Νοέμβριο και ανακοινώθηκε η κοινή ναυτική άσκηση επτά κρατών με επίκεντρο τη Γαύδο και συμμετοχή αραβικών κρατών και του Ισραήλ! Πολύ φοβόμαστε ότι με την ευκαιρία της άσκησης η Τουρκία θα επαναφέρει τη θέση της ότι η Γαύδος ανήκει στις γκρίζες ζώνες, κάτι που θα αφήσουν ανοιχτό οι «σύμμαχοι!
Για το Αφγανιστάν αποφασίστηκε η αναβάθμιση της νατοϊκής επιχείρησης στο «επίπεδο 3», που συνεπάγεται την ενοποίησή της με την εκτός νατοϊκού πλαισίου επιχείρηση στην Κανταχάρ και την επέκταση της νατοϊκής παρουσίας σ όλη τη χώρα. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν 9.000 στρατιώτες επιπλέον και τίθεται ζήτημα αύξησης της ελληνικής παρουσίας, με μεγάλο κόστος για την Ελλάδα σε χρήμα αλλά και έμψυχο υλικό που δεν περισσεύει!
Επίσης στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» του ΝΑΤΟ έγιναν συζητήσεις για συνεργασία με χώρες, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νότια Κορέα κλπ, και αποφασίστηκε η πρώτη εμφάνιση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης της συμμαχίας με μεγάλη στρατιωτική άσκηση στο Πράσινο Ακρωτήρι!
Έντονη η δραστηριότητα στη Σόφια. Μόνο που μας ζητάνε συνεχώς να δίνουμε για τα δικά τους συμφέροντα και μάλιστα αντίθετα στα δικά μας.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Το Α.Σ.Κ.Ε διαθέτει πλέον μια πλούσια βιβλιοθήκη, που είναι δωρεά ενός φίλου, αγωνιστή - αντιστασιακού της περιόδου 1967-74, ο οποίος για λόγους σεμνότητας δεν επιθυμεί να δυμοσιευτεί το όνομα του. ’λλωστε ουδέποτε εξαργύρωσε τον αγώνα του, όπως και οι περισσότεροι αγωνιστές της περιόδου αυτής.
Πρόκειται για 3 μεγάλα έπιπλα, με εκατοντάδες τόμους το καθένα, βιβλία πολιτικά, κοινωνικά, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, ιστορικά κ.λ.π., με πλουραλισμό ιδεών και απόψεων.
Μέσα στο καλοκαίρι, θα γίνει η καταγραφή τους και κάθε μέλος ή φίλος μπορεί να έρχεται στα γραφεία του Α.Σ.Κ.Ε. και να μελετά σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο ή να δανείζεται κάποιο βιβλίο, αφού πρώτα συνεννοηθεί με την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, που είναι η Πόπη Μπινίκου.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Η αίσθηση του αδιεξόδου
Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση στη χώρα ότι όλα χειροτερεύουν. Οι πολίτες βλέπουν μια παλινωδούσα κυβέρνηση, ανίκανη να ασχοληθεί έστω και με τα στοιχειώδη προβλήματα, που συσσωρεύονται και επιδεινώνονται. Βλέπουν μια αξιωματική αντιπολίτευση πλήρως ανυπόληπτη και αναξιόπιστη, που μαζί με τα άλλα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης δίνουν την αίσθηση ότι δεν έχουν τίποτα, στην πραγματικότητα, να προτείνουν. Η οικονομική δυσπραγία, τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά), η ανεργία και η ανασφάλεια, ο ρόλος των ΜΜΕ, η εύνοια υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών και λοιπών «νταβατζήδων», οι κλιμακούμενες τουρκικές απειλές χωρίς ελληνική αντίδραση, η αδιαλλαξία των Σκοπιανών, παρά την πρωθυπουργική αναγνώριση των επεκτατικών τους βλέψεων και της ιστορικής παραχάραξης, τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία και στη Δικαιοσύνη δίνουν την εντύπωση μιας χώρας ανυπόληπτης και μιας κοινωνίας σε αδυναμία να παρέμβει.
Πολιτικές αποφάσεις: Είδος εισαγόμενο
Κι όμως πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται, αλλά δεν είναι εδώ και πολλά χρόνια πλέον εγχώριο προϊόν. Είναι και αυτές, όπως και τα εμπορεύσιμα προϊόντα, είδος εισαγόμενο από τις Βρυξέλες, την Ουάσιγκτον ή όπου αλλού υπάρχουν προστάτες. Το δικαίωμα αυτό εκχωρήθηκε στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, χωρίς ποτέ να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Οι αποφάσεις τους είναι εις βάρος της χώρας και της κοινωνίας, αλλά υπέρ αυτών και των ευνοουμένων τους. Δηλ. υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοτραπεζιτών, «νταβατζήδων», Τουρκίας, Σκοπίων, κατά της Κύπρου κ.λ.π. Οι εισαγόμενες αποφάσεις είναι εκτελεστές από την κυβέρνηση και αφομοιώσιμες, τουλάχιστον, από την αξιωματική αντιπολίτευση. Τελευταίο τους κατόρθωμα η σύμπραξη τους στην εσπευσμένη ψήφιση από τη Βουλή (και όχι βέβαια από τον ελληνικό λαό) του λεγόμενου ευρωσυντάγματος, που απαγορεύει δια παντός στην Ελλάδα να αποφασίσει, εφ' όσον βρίσκεται στην ΕΕ, ο,τιδήποτε είναι αντίθετο στην ελεύθερη αγορά και στον ... ανόθευτο ανταγωνισμό.
Βασικός μέτοχος
Αυτό φάνηκε καθαρά με το νόμο για το βασικό μέτοχο. Επιχείρησε η κυβέρνηση, ή μάλλον αφέθηκε ο υπουργός Εσωτερικών, να στηρίξει το αυτονόητο, δηλ. ότι έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε εμείς, και όχι η Κομισιόν της ΕΕ, πώς θα ρυθμίσουμε τα της χώρας μας. Όλοι οι άλλοι υπουργοί, το ΠΑΣΟΚ και φυσικά οι «νταβατζήδες», που εκείνο εξέθρεψε, ήταν αντίθετοι. Αν ήθελε ο Καραμανλής να υποστηρίξει το νόμο ήταν πολύ απλό: Να υπαινισσόταν μόνο ότι δε θα προωθούσε την ψήφιση του «ευρωσυντάγματος» επ' αόριστο. Αντ' αυτού έσπευσε να το ψηφίσει μετά τη Λιθουανία, Ουγγαρία, Σλοβενία Ιταλία (που το ψήφισαν τα Κοινοβούλια τους) και την Ισπανία (με δημοψήφισμα στο οποίο ψήφισε μόλις το 42% των ψηφοφόρων). Έτσι, «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», ο ίδιος σήμανε την επαναφορά στην «κοινοτική νομιμότητα», δηλ. στην εξευτελιστική υποχώρηση στους επιτρόπους-υπαλλήλους του μεγάλου κεφαλαίου και της διαπλοκής και τους έδωσε το δικαίωμα να απαγορεύουν στην Ελλάδα ρητά πλέον την εφαρμογή του Συντάγματός της. Για να επιβεβαιωθεί αυτό το μόνιμο σύνδρομο της δουλικότητας των ηγεσιών μας, που τόσο πληγώνει την αξιοπρέπεια της χώρας και του ελληνικού λαού και επιφυλάσσει ένα δυσοίωνο μέλλον.
Η «στροφή» προς τις ΗΠΑ
Τελευταία είναι πλέον ορατή μια εντυπωσιακή στροφή της κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ, που οφείλεται, εκτός των εσωτερικών πολιτικών αιτίων που αναλύονται παρακάτω, στην πρόσφατη σύγκλιση κυρίως ΗΠΑ-Γαλλίας (π.χ Λίβανος) και στο γεγονός της γεωπολιτικής ανυπαρξίας της ΕΕ, σε συνδυασμό με τη (με αμερικανική υποστήριξη) συμμετοχή της χώρας ως μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Σε αντάλλαγμα η χώρα μας έχει αναλάβει το «βρώμικο» έργο της προώθησης των αμερικανικών συμφερόντων στα Βαλκάνια (ανεξαρτησία Κοσόβου, διάλυση Σερβίας-Μαυροβουνίου κ.λ.π.). Ήδη ανέλαβε με αμερικανική υποστήριξη την προεδρία της επιτροπής του ΟΗΕ για τις κυρώσεις στη Σομαλία!
Έτσι η κυβέρνηση της ΝΔ αποδέχθηκε το αμερικανικό αντιτρομοκρατικό δόγμα και στο πλαίσιο αυτό αναγνώρισε κίνδυνο «ασύμμετρης απειλής» από το Βορρά, αντί της πραγματικής απειλής της Τουρκίας, με αντίστοιχη αλλαγή αμυντικών σχεδίων. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης στην επίσκεψη του στις ΗΠΑ αποδέχθηκε όλα όσα του ζήτησαν, με πρώτο την άμεση εφαρμογή του νέου διαβατηρίου με το «τσιπάκι», που θα έχει όλο το φάκελο μας, και άλλα που θα βγουν στην πορεία. Ετοιμάζεται η κυβέρνηση ν' αποδεχθεί αμερικανικό αίτημα για παραχώρηση αεροδιαδρόμου στα αμερικανικά στρατιωτικά αεροσκάφη για επιχειρήσεις στο Ιράκ και προχωρεί, σιωπηρά, σε αναβάθμιση των αμερικανικών διευκολύνσεων στη Σούδα. Δηλ. η κυβέρνηση επαναφέρει τη χώρα στις παλαιές εποχές του προκεχωρημένου φυλακίου των ΗΠΑ. Παράλληλα ακυρώθηκε η αγορά των ευρωπαϊκών πολεμικών αεροσκαφών Γιουροφάϊτερ, που είχε αποφασίσει η κυβέρνηση Σημίτη, και όλα δείχνουν ότι θ' αγοραστούν τα αμερικάνικα F-16. Αυτό δυσαρεστεί ιδιαίτερα τη Γερμανία, που εκδηλώνει φανερά την αντίθεση της, όπως το «Μακεδονία» του Σρέντερ μπροστά στον Καραμανλή.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι είναι προς όφελος της Ελλάδας η σύγκλιση με τις ΗΠΑ, λόγω της «δυσαρέσκειας» τους προς την Τουρκία για το Ιράκ. Παραπλανούν, βέβαια, επειδή γνωρίζουν ότι τα αμερικάνικα γεωπολιτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της Τουρκίας παραμένουν σταθερά (Συρία, Ιράν, Καύκασος). Συνεπώς η Τουρκία, ανεξαρτήτως διακυμάνσεων των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, θα είναι πάντα το ευνοούμενο μέρος.
Κυβέρνηση και ΝΔ
Είναι φανερό ότι ο Καραμανλής, βλέποντας ότι δε στηρίζεται από ένα μεγάλο μέρος του ξένου παράγοντα, ιδιαίτερα των Ευρωπαίων και των εγχώριων υποτακτικών τους, πλην Γαλλίας, έκανε την πρόσφατη στροφή προς τους θρησκόληπτους του Μπους, για ν' αποκτήσει ερείσματα. Κι αυτό, όταν πριν ένα χρόνο είχε αρνηθεί ανοιχτά σ' αυτούς την εμπλοκή της χώρας στο Ιράκ. Το κόμμα και η κυβέρνηση της ΝΔ αποτελούνται από εκπρόσωπους και εκφραστές του ξένου παράγοντα και οι περισσότεροι απ' αυτούς έχουν σχέση με «νταβατζήδες». Όπως π.χ. ο υιός Μητσοτάκης, που κάλεσε σε γεύμα οκτώ νέους βουλευτές της ΝΔ με οικοδεσπότη τον Ψυχάρη, το δεξί χέρι του Λαμπράκη, του δεύτερου διαπλεκόμενου. Όλοι αυτοί αποφασίζουν ερήμην του Καραμανλή και εκφράζουν τις αντιθέσεις τους με δημόσιες διαφωνίες, που, λόγω και της έλλειψης «κουλτούρας εξουσίας» (όρος Δαμανάκη) και του υπερτονισμού τους από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», δείχνουν αυτή την εικόνα του κυβερνητικού αλαλούμ. Για το λόγο αυτό ο Καραμανλής, ανίκανος να «συντονίσει», πιστεύει πλέον ότι, για να διατηρηθεί στην κυβέρνηση, πρέπει να αποδέχεται κάθε απαίτηση της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Το ΠΑΣΟΚ, όταν δεν ασχολείται με τις κλεψύδρες και τα αεροπλανάκια του Γιωργάκη ή τους καυγάδες των βουλευτών του για το ποιος υπηρέτησε καλύτερα τα διάφορα συμφέροντα, «ανασυγκροτείται». Παρά την «ανασυγκρότηση», όμως, ο Γιωργάκης ανησυχεί πού πάει το κόμμα του και γιατί δεν εισπράττει τη φθορά της ΝΔ. «Σκέπτεται» μάλιστα να προτείνει το σουηδικό μοντέλο για την Ελλάδα (!!!), μήπως και το ... πιστέψουν οι ψηφοφόροι.
Εν τω μεταξύ, μια και ο ίδιος δεν είναι ο εκλεκτός της παρέας Μπους, αρκείται στην συμμετοχή του στη κλειστή συνδιάσκεψη της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που έγινε πρόσφατα κοντά στο Μόναχο, όπου το μεγάλο κεφάλαιο χαράζει τη στρατηγική του πίσω από κλειστές πόρτες. Ο πατέρας του είχε πεί ότι η Λέσχη αυτή είναι κέντρο πρακτόρων, που απεργάζεται δεινά για τους λαούς όλου του κόσμου, συνομωσίες και πραξικοπήματα. Ο Γιωργάκης, όμως, είναι μόνιμος θαμώνας της (1995, 1998, 2000) και θα τους ... αναλύσει «πού πάει η Ευρώπη»!! Παρέα του θα έχει φέτος τον Αλογοσκούφη και την άλλη «σοσιαλίστρια», τη Διαμαντοπούλου, η οποία μετείχε το περασμένο φθινόπωρο στο συμπόσιο της Λέσχης στη Στρέζα της Ιταλίας, θαμώνες της Λέσχης είναι επίσης ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής, ο Πάγκαλος, ο Μάνος, ο Αρσένης, η Ντόρα τα «αστέρια» του ΕΛΙΑΜΕΠ Βερέμης, Κουλουμπής, Τσούκαλης, ο δημοσιογράφος Παπαχελάς καθώς και επιχειρηματίες και τραπεζίτες από την Ελλάδα..
Στο ΣΥΝ αναζωπυρώθηκαν οι συνήθεις αντιθέσεις των «συμμαχιών», ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, που φυσικά υποκρύπτουν τις επιδιώξεις και τις αντιλήψεις των στελεχών του. Το «αριστερό»
ρεύμα» θέλει τις τάσεις, σε αντίθεση με τον Αλαβάνο, και θέλει συνεργασία στις εκλογές με το ΣΥΡΙΖΑ. Η μειοψηφία, δηλ. οι άλλες τάσεις, είναι αντίθετη με το ΣΥΡ1ΖΑ και θέλει συνεργασία και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ. Βραχυπρόθεσμα για να μη χάσουν τα «πόστα» τους στους Δήμους και στις Νομαρχίες και μακροπρόθεσμα για να έχουν ανοιχτή την πόρτα, όταν ποτέ φανεί ότι θα γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, να ακολουθήσουν το δρόμο της Δαμανάκη, του Μπίστη και των λοιπών. Όσο για τη συνεργασία με το ΚΚΕ που ευαγγελίζεται ο Αλαβάνος, είναι δεδομένη η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργασθεί με άλλους, για να λυθούν επιμέρους προβλήματα, ώστε να μπορεί ανέξοδα να καταγγέλλει το σύστημα, χωρίς να το θίγει.
Δεν αξίζει όμως αυτή η μοίρα στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό. Είναι παρήγορο πάντως ότι με αφορμή το βασικό μέτοχο και το «ευρωσύνταγμα» οι μύθοι και τα στερεότυπα περί Ε.Ε. και του ρόλου, τουλάχιστον, των δύο κυβερνητικών κομμάτων, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, έχουν κλονισθεί. Υπάρχουν λοιπόν ελπίδες...
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό