Η ΕΝΟΤΗΤΑ, ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΚΕ
Η ΕΝΟΤΗΤΑ, ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΚΕ
Γιατί το ΑΣΚΕ συμμετέχει αυτόνομα στις ευρωεκλογές;
Η λέξη ενότητα ακούγεται θετικά, γιατί, υποτίθεται ότι φέρνει πάντοτε πιο κοντά κάποιους στόχους. Στην πραγματικότητα πολλές φορές πρόκειται για συμμαχίες χωρίς αρχές, που διαλύονται την επομένη κάποιων εκλογών, π.χ. Καζάκης – Παπαθεμελής (Μάιος 2012) ή για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Το ΑΣΚΕ πάντοτε επεδίωκε συνεργασίες με αρχές για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Τον τελευταίο καιρό, σε συνθήκες κατοχής, αυτό που επεδίωκε ήταν μια σύγκλιση αντικατοχικών δυνάμεων, με κατεύθυνση την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΕΚΚΑ), πρώτη προϋπόθεση της οποίας είναι η αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, που αποτελούν τα 2/3 της τρόικας. Ισχυρή επιθυμία μας ήταν αυτή η σύγκλιση να εκφραζόταν και στις ευρωεκλογές.
Πιο συγκεκριμένα: Η πρώτη πρωτοβουλία δεν προήλθε από εμάς, αλλά από το ΔΗΚΚΙ, το οποίο ζήτησε συζήτηση. Ανταποκριθήκαμε ευχαρίστως , ελπίζοντας ότι θα γίνει κάποια προσπάθεια προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης. Αντ’ αυτής διαπιστώσαμε ότι αυτό που ενδιέφερε το ΔΗΚΚΙ ήταν ν’ αποσπαστεί από το ΚΚΕ, με το οποίο μέχρι τότε συνεργαζόταν, και να ενταχθεί ως ισχυρή ομάδα στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΣΚΕ το χρειαζόταν, απλώς για να είναι ισχυρότερη αυτή η ομάδα και να διαπραγματευτεί με καλύτερους όρους.
Δεύτερη πρόσκληση δεχτήκαμε από τον Νέο Αγωνιστή, με τον οποίο έγινε σχεδόν παρόμοια συζήτηση. Δέχτηκαν τις θέσεις μας για την απελευθέρωση, αλλά αυτό που τελικά φάνηκε ότι ήθελαν δεν ήταν η απελευθέρωση, αλλά η ένταξή τους στον ανερχόμενο πλέον ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτη πρόσκληση δεχτήκαμε από τον παλιό γνώριμό μας από το ΠΑΣΟΚ βουλευτή Παναγιώτη Κουρουμπλή. Ανταποκριθήκαμε, παρά τη μέχρι τότε πολιτική στάση του. Ίδιο το περιεχόμενο, ίδιο αποτέλεσμα. Ο Π. Κουρουμπλής είναι σήμερα κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφού απογοητευτήκαμε από τις επαφές αυτές, αποφασίσαμε να πάρουμε εμείς πρωτοβουλίες και να απευθυνθούμε σε ό,τι καλύτερο, κατά τη γνώμη μας, υπάρχει στην πολιτική μας ζωή από πολιτική και ηθική άποψη. Ξεκινήσαμε φυσικά από τη Χριστιανική Δημοκρατία (ΧΔ). Η ΧΔ μας άκουσε προσεκτικά, είδαμε μαζί τις μεγάλες δυσκολίες που πραγματικά έχει το εγχείρημα, αλλά παρ’ όλα αυτά ξεκινήσαμε, κάναμε κάποια βήματα, διαμορφώσαμε ένα πολύ καλό κείμενο, κάναμε 3 εκδηλώσεις στην Αθήνα (Ηλιούπολη , Ίλιον, Καλλιθέα) με τη συνεργασία και μεμονωμένων πολιτών. Η προσπάθειά μας για διεύρυνση δε σταμάτησε ποτέ.
Απευθυνθήκαμε μαζί στην κίνηση Γιώργου Παπαγιανόπουλου κ.λπ., οι οποίοι επίσης συμφώνησαν στις βασικές αρχές αλλά στην πράξη κρατούσαν αναμονή. Κάποια στιγμή διαβάσαμε στις εφημερίδες ότι εντάχθηκαν στο ΠΡΑΤΤΩ του Νίκου Κοτζιά, ανώτατου στελέχους του ΚΚΕ εκπαιδευμένου στη Μόσχα, ο οποίος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ έγινε σύμβουλος του τότε Υπ.Εξ. Γιωργάκη, δηλαδή τέθηκε στην υπηρεσία των Αμερικανών! Θυμίζουμε ότι με την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου οι Κοτζιάς, Καζάκης, Βαρουφάκης, Μητρόπουλος ήσαν οι αντιμνημονιακοί μαϊντανοί των νταβατζήδων των ΜΜΕ. Να εκφράσουν αυτοί και όχι άλλος την αγανάκτηση του κόσμου για τα μνημόνια.
Από τους μεμονωμένους πολίτες οι περισσότεροι «επώνυμοι» δεν απάντησαν, ίσως γιατί δεν ήσαν έτοιμοι να πουν το ναι και δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν το όχι. Γενικά η ανταπόκριση ήταν μικρή.
Τέλος δεχτήκαμε πρόσκληση από το σεβαστό τ. αντιπρόεδρο της Βουλής Παναγιώτη Κρητικό, με τον οποίο όμως δεν υπήρχαν περιθώρια, αφού το πρόγραμμά του δεν περιελάμβανε αποχώρηση από την Ε.Ε.
Στην κίνηση ΑΡΔΗΝ δεν απευθυνθήκαμε, παρά την πολύ μεγάλη συμβολή της στην αποκατάσταση της ιστορική αλήθειας, που κακοποιούν οι πράκτορες των διαφόρων κυρίων Σόρος, και σε άλλα σημαντικά ζητήματα για τον ίδιο λόγο. Δεν είναι δυνατόν να αγωνισθούμε εναντίον του νεοοθωμανισμού ως μέλος της Ε.Ε., άρα με μνημόνια και διαλυμένη οικονομία, δηλαδή ένοπλες δυνάμεις που δεν διαθέτουν ούτε ανταλλακτικά.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση απέμενε να δούμε ποια στάση θα κρατούσαν οι φίλοι της ΧΔ, οι οποίοι τελικά αποφάσισαν να μην πάρουν μέρος στις εκλογές, γιατί η έλλειψη ουσιαστικών μέσων παρουσίασης του μηνύματος για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση μέσω ενός αντικατοχικού αγώνα θα είχε ως αποτέλεσμα ένα πολύ μικρό εκλογικό ποσοστό κι έτσι θα αδικείται το μήνυμα. Απόφαση φυσικά απολύτως σεβαστή για το ΑΣΚΕ. Φυσικά ο στρατηγικός στόχος της ΧΔ για αποχώρηση από την Ε.Ε. παραμένει αμετακίνητος, όπως δηλώνει με κάθε ευκαιρία ο Πρόεδρός της Μανώλης Μηλιαράκης.
Έτσι το ΑΣΚΕ βρέθηκε μπροστά σε δύο λύσεις. Η μία θα ήταν να μην κατέβουμε στις ευρωεκλογές, με αποτέλεσμα να μην ακουστεί καθόλου το μήνυμα της ΕΚΚΑ. Η άλλη ήταν να συμμετάσχουμε αυτόνομα με τις μικρές μας δυνάμεις και να φτάσουμε τη φωνή μας όσο μπορούμε πιο μακριά. Αποφασίσαμε το δεύτερο.
Είναι προφανές ότι μετά τις εκλογές οι ενωτικές μας προσπάθειες συνεχίζονται όχι μόνο για την ΕΚΚΑ, αλλά και όπου αλλού συμμετέχουμε ( Συντονιστική Επιτροπή Υπεράσπισης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο, Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους Τουρκίας και Κουρδιστάν , Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974) και σε όποια άλλα ζητήματα μπορούμε και με όσους περισσότερους μπορούμε
ΜΕΓΑΡΟ : Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ ΜΙΑΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ
ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Οταν ο Χρήστος Λαμπράκης, ο άνθρωπος που κυβερνούσε από το παρασκήνιο με το εκδοτικό του συγκρότημα, το ΔΟΛ στον οποίο υπάγεται και το ΜΕΓΚΑ, αποφάσισε να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του, δηλ. να κτίσει ένα Μέγαρο με χρήματα του ελληνικού λαού, όπου οι εστέτ μεγαλοαστοί θα απολαμβάνουν πολιτιστικές παραγωγές υψηλής ποιότητας, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Έκτισε μια φαραωνική κατασκευή, σύμβολο ισχύος και αλαζονίας μέσα στο πάρκο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, παρά τις αποφάσεις του ΣΤΕ, δικαστηρίων κ.λ.π., που εγκαινιάστηκε το 1991. Όλα αυτά στοίχισαν τεράστια ποσά τα οποία εγγυόταν το κράτος. Πήρε τρία δάνεια συνολικού ύψους 245 εκ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και ετήσιες επιχορηγήσεις όπως πρόσφατα 12 εκ. το 2009 (έτος θανάτου του Λαμπράκη), 5 εκ. το 2010, 3 εκ. το 2011, 1,7 εκ. το 2012. Αν ζούσε ακόμη ο Λαμπράκης οι επιχορηγήσεις θα ήταν μεγαλύτερες.
Οπως γράφει ο Μάνος Στεφανίδης στο «Ποντίκι» (14 Μαρτίου 2012) «Υπήρξαν φορές που το Μέγαρο απορροφούσε από το 1/3 ώς τα 2/3 (sic) του προϋπολογισμού του ΥΠΠΟΤ αφήνοντας έτσι χωρίς πόρους π.χ. τεράστια ανασκαφικά προγράμματα σε όλη τη χώρα, από την Κρήτη ώς τον Έβρο, αναστηλώσεις ή ανεγέρσεις μουσείων, τη Λυρική Σκηνή, τις κρατικές ορχήστρες, τις κρατικές σκηνές, το ΕΚΕΒΙ κ.λπ. Η φεουδαλική λογική του Λαμπράκη δεν ήταν απλώς το Μέγαρο αντί όλων των άλλων. Ήταν το Μέγαρο εναντίον όλων των άλλων.
Πράγμα τρομαχτικό για έναν τόπο που μόλις επιχειρούσε να χτίσει μια συνεπή πολιτιστική πολιτική. Όπως π.χ. συνέβη επί υπουργίας Μπένου. Απλά πώς ήταν δυνατό να υπάρξει αντίλογος στη μονοκρατορία Λαμπράκη όταν λ.χ. ακόμα και η Μελίνα φοβόταν τον τότε υφυπουργό της Θάνο Μικρούτσικο επειδή τον υποστήριζε ο ΔΟΛ και τον προάλειφε για υπουργό; Όπερ βέβαια και εγένετο. Κι έπειτα, με τη σειρά του, ο Μικρούτσικος ανέβασε όπερα στο Μέγαρο, την «Ελένη» αν ενθυμείσθε, σε λιμπρέτο Χρήστου Λαμπράκη»
Δανεικά κι αγύριστα
Απο το 2011 το πρώτο δάνειο του Μεγάρου των 95 εκ.(Εθνική) με τους τόκους το φόρτωσαν σκανδαλωδώς στον ελληνικό λαό με το νόμο 3943/2011 του Παπακωνσταντίνου. Τώρα θέλουν να πληρώσει και τα υπόλοιπα 229 εκ. κόβοντας, προφανώς, από τη δημοσια Υγεία την Παιδεία, τις εναπομείνασες κοινωνικές παροχές. Ηδη τα 94 εκ. τα κόβουν φέτος από την κρατική επιχορήγηση των ΟΤΑ.
Φυσικά κανένας έλεγχος δεν έγινε για το που πήγαν οι χορηγίες πολλών εκατ. ευρώ, για τα αφορολόγητα τους και τις εκπτώσεις, για τα δάνεια (εγγυήσεις, καλύψεις, τοκοχρεολύσια κ.ά.).
Όμως ο Λαμπράκης δεν αρκέστηκε μόνο στην κατασκευή του Μεγάρου. Ήθελε με το Μέγαρο να κυριαρχήσει στο χώρο του πολιτισμού μέσω του ελέγχου καλλιτεχνών, που έπρεπε να δηλώνουν υποταγή για να παρουσιάσουν έργα τους στο Μέγαρό του. Οπως επίσης μέσω της διεισδυσης στο χώρο των εκπαιδευτικών εκδόσεων με το ΔΟΛ. Θυμίζουμε ότι η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Διαμαντοπούλου το 2011 κατήργησε, κατ’ εντολή της τρόικας, τον Οργανισμό Εκδοσεων Διδακτικών Βιβλίων που ιδρύθηκε το 1964, ο οποίος τύπωσε και μοίρασε δωρεάν εκατομμύρια σχολικά βιβλία ανοίγοντας το δρόμο για ν’αγοράζουν πλέον οι γονείς τα σχολικά βιβλία των παιδιών τους. Το όνειρο του Λαμπράκη.
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Οπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία» (17-2-2014) «από το 2008 το Μέγαρο Μουσικής ζητά ενοίκιο (10.000 μηνιαίως) για την παραχώρηση μιας αίθουσας, προκειμένου η Κρατική Ορχήστρα να κάνει τις δοκιμές της. Και μη φανταστείτε καμιά ευάερη, ευήλια αίθουσα. Οι διοικήσεις του Μεγάρου επέλεξαν μια αίθουσα υπόγεια (έκτασης 340 τ.μ.) χωρίς παράθυρα (!), τυφλή. Γι' αυτό το χώρο το Μέγαρο απαιτεί να λάβει 30 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο». Και «...επειδή η ΚΟΑ δεν δύναται να πληρώσει το υψηλό ενοίκιο για τις πρόβες της, το Μέγαρο παρακρατεί εδώ και δύο χρόνια τα έσοδα από τα εισιτήρια των συναυλιών της, με αποτέλεσμα να χρωστάει όχι η ΚΟΑ στο Μέγαρο, αλλά το Μέγαρο στην ΚΟΑ 400.000 ευρώ από τα εισιτήρια. Στις εκκλήσεις της Ορχήστρας, το Μέγαρο ακολουθεί τη γνωστή τακτική του. Δεν απαντά».
Το Μέγαρο είναι ένα ακόμη διαρκές έγκλημα μιας ολιγαρχίας που ζει από τη λεηλασία της χώρας και του ελληνικού λαού με τις μίζες , τα θαλασσοδάνεια, τις ΜΚΟ, το φαγοπότι των υπερκοστολογημένων έργων και γενικά από την κλοπή των χρημάτων των εργαζομένων και του πλούτου της χώρας.
ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΜΙΖΕΣ: Τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης
Αυτοί θα μας σώσουν; Απορίες
Αυτοί θα μας «σώσουν»;
Οπωσδήποτε δε βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, όμως, σαφές ότι ολόκληρη η ηγετική ομάδα περί τον Αλ. Τσίπρα δημιουργήθηκε και προωθήθηκε από μηχανισμούς του συστήματος (και μάλιστα της φιλοαμερικανικής μερίδας), για να υπηρετεί το σύστημα και τώρα και όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Ακόμη σαφέστερα είναι τα πράγματα μ’ αυτούς που προαλείφονται ν’ αναλάβουν την οικονομική πολιτική.
Αναφερόμαστε σε άλλο κείμενο στον «σκιώδη υπουργό» Γιάννη Δραγασάκη, που υπερασπίστηκε τόσο απροκάλυπτα το Γιωργάκη για τη μεγάλη απάτη του «λεφτά υπάρχουν». Για ποιο λόγο ο έμπειρος Δραγασάκης έφτασε σ’ αυτό το σημείο το γνωρίζει ο ίδιος.
Την εικόνα συμπληρώνουν δύο άλλα στελέχη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, προβαλλόμενοι σκανδαλωδώς από τα συστημικά ΜΜΕ, που προαλείφονται για υφυπουργοί, ο Γ. Σταθάκης και ο Ε. Τσακαλώτος, άγνωστοι (και στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ;) μέχρι το 2012, οπότε άρχισε η δημοσκοπική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κύριοι αυτοί δηλώνουν «επενδυτές», δηλ. μεγαλοκαταθέτες τεράστιων και ασύλληπτων (για τους πενόμενους πολίτες) ποσών όχι σε κάποια ελληνική τράπεζα, αλλά σε αμαρτωλά (από τα μεγαλύτερα στον κόσμο) χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως η BlackRock και η MorganStanley, που παίρνουν μέρος στην εξόντωση του ελληνικού λαού.
Για να είμαστε δίκαιοι, ποτέ δε μας είπαν οι άνθρωποι αυτοί ότι έχουν στο πρόγραμμά τους το σοσιαλισμό, ισχυρίζονται, όμως, ότι θ’ αμβλύνουν τις κοινωνικές αδικίες. Για να είναι πειστικοί δε θα έπρεπε πρώτα να θυμηθούν τι κάνει ο «έχων δύο χιτώνας»;
Επαναλαμβάνουμε, δεν είναι όλοι ίδιοι. Δίπλα σ’ αυτούς υπάρχουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με μηδενική ή μικρή περιουσία. Αυτούς (τι σύμπτωση!) τους αγνοούν πλήρως τα συστημικά ΜΜΕ. Απλοί νεροκουβαλητές!
Απορίες
Συμφωνούμε πλήρως με την κριτική του ΚΚΕ προς το ΣΥΡΙΖΑ ότι στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν είναι δυνατό ν’ ασκηθεί καμιά φιλολαϊκή πολιτική. Διαφωνούμε με την τακτική του να μην κάθεται ποτέ και για κανένα θέμα στο ίδιο τραπέζι με το ΣΥΡΙΖΑ, να μη στέλνει ποτέ εκπρόσωπό του ούτε στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι υπάρχει πρόσκληση. Θα υπήρχε κάποιο ελαφρυντικό, εάν κρατούσε την ίδια στάση (ή και πιο αυστηρή) απέναντι στα κόμματα του μνημονίου, όμως στα συνέδρια των μνημονιακών κομμάτων στέλνει εκπρόσωπο, με τη ΔΗΜΑΡ ιδίως οι σχέσεις «σηκώνουν παρεξήγηση».
Το ΚΚΕ δικαιολογεί τη στάση του με το επιχείρημα ότι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν στελέχη που έφυγαν από το ΚΚΕ, γι’ αυτό δεν τους έχουν εμπιστοσύνη.
Απορίες:
1) Το κριτήριο πρέπει να είναι αν έφυγε ένα στέλεχος από το ΚΚΕ ή τι κάνει αφότου έφυγε. Εάν παραμένει συνεπής και δεν ενσωματώθηκε στο σύστημα; Το κριτήριο είναι η στάση του απέναντι στο κόμμα ή απέναντι στην κοινωνία;
2) Τα μνημονιακά κόμματα δεν έχουν ηγετικά στελέχη προερχόμενα από το ΚΚΕ; Η επίτροπος κ. Δαμανάκη και ο (προσφάτως ανεξάρτητος) κ. Μίμης από πού προέρχονται; Ο κ. Ν. Μπίστης, μέχρι πριν από λίγο στη ΔΗΜΑΡ;
3) Στα στελέχη των μνημονιακών κομμάτων που δεν προέρχονται από τις τάξεις του το ΚΚΕ έχει περισσότερη εμπιστοσύνη; Στην Ντόρα; Στο Βενιζέλο και το Γιωργάκη; Στη Ρεπούση; Στον Άδωνι;
Οι απορίες πρέπει να λυθούν. Κι ας μη βιαστούν κάποιοι. Η ερμηνεία πως ό,τι βλάπτει το ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται καλό για το ΚΚΕ και το λαό είναι μάλλον επιφανειακή.
Για τα εθνικά θέματα
Την ώρα που η οικονομική κρίση εξουθενώνει τον ελληνικό λαό, στα εθνικά θέματα ετοιμάζονται «λύσεις», που θα σημαδέψουν το μέλλον. Οι κίνδυνοι στα εθνικά θέματα είναι σοβαρότεροι από την οικονομία, γιατί η οικονομία ευκολότερα ή δυσκολότερα μπορεί ν’ ανορθωθεί, ενώ κάποια καταστροφή στα εθνικά μπορεί ν’ αποδειχθεί μη αναστρέψιμη. Ο μέγας … «πατριώτης» Μητσοτάκης προτρέπει τους Τούρκους να ζητήσουν λύσεις για Αιγαίο και Κύπρο τώρα, που η Ελλάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Πάντοτε «εφιάλτης»!
Ο Ερντογάν εξακολουθεί να έχει την υποστήριξη μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της Τουρκίας, αλλά έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου, δημιουργώντας παντού εχθρούς. Στο εσωτερικό έχει έρθει σε σκληρή σύγκρουση με συνδικάτα, αριστερούς, κεμαλιστές, αλεβίτες, Κούρδους και άλλες μειονότητες, ακόμη και με τον μέντορά του Γκιουλέν. Στο εξωτερικό η πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες πολλαπλασίασε και μεγάλωσε τα προβλήματα. Έτσι αυτός και οι αξιωματούχοι του εγκλωβίζονται σε μια εθνικιστική ρητορική, προκαλούν πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά, με την πλήρη ανοχή των «συμμάχων» μας της Ε.Ε. Στην Πολωνία ο Ερντογάν διαγράφει από τον χάρτη το κράτος Κύπρος, τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις για τη διαμόρφωση κοινής διακήρυξης με στόχο την επανέναρξη του διαλόγου για το κυπριακό και διατείνεται ότι δεν είναι διατεθειμένος να δώσει ούτε σπιθαμή γης στην Κύπρο, ακόμα και αν του τάξουν πλήρη ένταξη στην Ε.Ε. Στη Θράκη είχαμε το περασμένο καλοκαίρι διαδοχικές επισκέψεις Τούρκων στρατηγού και υπουργών, με προκλητικές δηλώσεις, όπως συνηθίζουν, του τύπου, «η Θράκη είναι το κομμένο χέρι της Τουρκίας». Η ελληνική κυβέρνηση σχεδόν απουσιάζει, με ελάχιστες και υποτονικές αντιδράσεις, αφού το ενδιαφέρον της είναι στραμμένο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τοκογλύφων μας και στην επιβίωσή της. Οι «εταίροι» μας της Ε.Ε. όχι μόνο δεν αντιδρούν, όπως όφειλαν, αλλά μεθοδεύουν την καταπάτηση της κοινοτικής νομοθεσίας, ώστε να διαπραγματεύονται με την Τουρκία χωρίς «βαρίδια».
Για την ονομασία των Σκοπίων, ο Νίμιτς άρχισε νέο γύρο διαπραγματεύσεων με επισκέψεις σε Αθήνα, Σκόπια και …Γερμανία. Σαφώς οι Αμερικάνοι εμπλέκουν τη Μέρκελ, ώστε να αποδώσει ο συνδυασμός πιέσεων προς την Ελλάδα και να δεχτεί αυτά που μέχρι σήμερα απορρίπτει, όπως ονομασία του τύπου «Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Στην Ανατολική Μεσόγειο οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Η πρόσφατη επίσκεψη των Σαμαρά – Βενιζέλου με επιτελείο υπουργών στο Ισραήλ, δεν έγινε μόνο για ενεργειακή και τουριστική συνεργασία. Οι κοινές αεροπορικές ασκήσεις φανερώνουν και στρατιωτική συνεργασία. Η κόντρα Τουρκίας–Ισραήλ για τον έλεγχο της περιοχής, μας ευνοεί, αλλά μέχρι πότε θα υπάρχει;
Η αντιπαλότητα Τουρκίας–Αιγύπτου, που οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών πριν από λίγες μέρες, είναι η πιο σημαντική εξέλιξη για μας στην περιοχή, γιατί αυτοί που κατέχουν την εξουσία στην Αίγυπτο, φανερά ενοχλημένοι από τη στήριξη της Τουρκίας στην κυβέρνηση Μόρσι, προωθούν ελπιδοφόρα συνεργασία με Ελλάδα και Κύπρο στο θέμα του ορισμού ΑΟΖ, αποκλείοντας την Τουρκία. Όμως είναι σε θέση ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή συγκυρία; Πόσο μπορούν ν’ αντισταθούν στις πιέσεις των μεγάλων και αντίπαλων συμφερόντων; Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί ή να τους αναγκάσει ή να τους ανατρέψει.
Η επίσκεψη Νταβούτογλου δε ματαιώθηκε
Η επανεμφάνιση του Β. Μαρκεζίνη
Ο Γιωργάκης, ο Στουρνάρας και ο ΣΥΡΙΖΑ
Η ΓΡΑΜΜΗ ΦΛΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΚΑ
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό