ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

ΧΩΡΙΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ (δυστυχώς) ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ Ν.Δ.

Πέρυσι τέτοια εποχή υπήρχαν, συγκρατημένες έστω, προσδοκίες σε πολλούς για κάτι καλύτερο και, πάντως, γενική ανοχή και πίστωση χρόνου προς όλους. Είχαν προηγηθεί η ανέλπιστη ποδοσφαιρική επιτυχία, η αποφυγή διασυρμού μέχρι και ευφορία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μείωση των επεισοδίων στο Αιγαίο και κατευναστικές έως και αισιόδοξες εξαγγελίες στο βήμα της Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Ακόμη και οι πασοκτζήδες ήσαν αισιόδοξοι για το νέο τους αρχηγό και αναπτέρωναν τις ελπίδες τους με το «άλλαξέ τα όλα»…
Όλα τώρα έχουν αλλάξει προς τις σκουρόχρωμες αποχρώσεις, παρότι στο διεθνή ορίζοντα μετριάστηκε η αμερικανική αλαζονεία, λόγω Ιράκ, Ιράν, κινέζικης ανάδυσης και της αποκάλυψης στη Νέα Ορλεάνη κλπ. (βλ. άλλες στήλες). Όλα αρνητικά σε σχέση με τις κυβερνητικές αντιδράσεις στα εθνικά θέματα, παρά τις αισιόδοξες προοπτικές που διανοίχτηκαν από το πρωτόφαντο, εδώ και δεκαετίες, κυπριακό «ΟΧΙ» στον παραλογισμό του σχεδίου Ανάν και τον απροκάλυπτο ενδοτισμό των Γιωργάκη, Μητσοτάκη, Κωνσταντόπουλου κλπ. Η ανησυχία εντείνεται τώρα που έφτασε η 3η Οκτωβρίου και οι τουρκικές ηγεσίες εμπαίζουν απροκάλυπτα τους πάντες, επωφελούμενες των ενδοευρω-παϊκών αντιθέσεων και της ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, που κάνει
ακόμα και τα Σκόπια να ασχημονούν σε βάρος μας. Όσο για τα εσωτερικά θέματα, όλα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο, με τις ευλογίες-οδηγίες πάντοτε των Βρυξελών και την κάλυψή τους (βλ. άλλες στήλες).

Ισχυρή ακόμη η κυβέρνηση

Παρ’ όλ’ αυτά η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή αισθάνεται αρκετά ισχυρή, τόσο ώστε να τολμά να κάνει επίδειξη «δύναμης» στη Θεσσαλονίκη. Καμιά υπόσχεση, καμιά δέσμευση, μόνο εξαγγελία … μεταρρυθμίσεων. Επωφελείται, ακόμη, από τη γενική αγανάκτηση, έως και αηδία, από την προηγούμενη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και από τις εξοργιστικές φωνασκίες των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διαμαρτύρονται για τις … δικές τους πολιτικές. Επωφελείται από τη γενική απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος και των πλήρως κομματικοποιημένων και (άρα) αδύναμων λαϊκών κινητοποιήσεων στη συνέχιση της νεοφιλε-λεύθερης επέλασης των Σημίτη – Μητσοτάκη.
Έτσι η ανεργία, η ακρίβεια, η λιτότητα και η φτώχεια, αντί να φοβίζουν την κυβέρνηση, γίνονται όπλα της(!) για την άρση της μονιμότητας των Δημ. Υπαλλήλων, τη θεσμοθέτηση της πελατειακής «συνέντευξης», την είσοδο στην εργασιακή ζούγκλα, την ασφαλιστική κόλαση και τον εργοδοτικό και τραπεζικό παράδεισο της ασυδοσίας, την πώληση των πάντων στις ευρωπαϊκές εταιρείες και το θρίαμβο των διαπλεκόμενων νταβατζήδων. Και όλα αυτά χωρίς καν να έχει οδηγήσει κανέναν στη φυλακή για καταλήστευση των εθνικών πόρων (και των δανείων!) από τους προηγούμενους στους οποίους (δίκαια ως ένα βαθμό) καταλογίζει τη σημερινή δημοσιονομική ανέχεια! Πώς να μην έχει ήδη αρχίσει και το νεοδημοκρατικό φαγοπότι παντού, αφού κανείς ποτέ για τίποτα δεν τιμωρείται, εκτός καμιά φορά κάποιος που θα λέει ότι «όλοι τα παίρνουν», όπως ο δυστυχής κ. Πολύζος, που διαγράφτηκε, ζητωκραυγάζοντας υπέρ του Κ. Καραμανλή!
Αισθάνεται ισχυρή, ακόμη, η κυβέρνηση τόσο, ώστε να κομπάζει και για τις συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, πιστεύοντας ότι τα προηγούμενα «όπλα» της την εξασφαλίζουν από τις όποιες αντιδράσεις, αφού στις δημοσκοπήσεις τα θέματα αυτά δείχνουν να κατέχουν την τελευταία θέση στις ανησυχίες των πολιτών. Όταν πεινούν ή έστω ανησυχούν για την επιβίωσή τους, πού να βρουν το κουράγιο να ενδιαφερθούν για Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη και Μακεδονία; Και ποιος να τους εξηγήσει ότι τα εθνικά και τα οικονομικά ζητήματα είναι άρρηκτα δεμένα και μόνο ως σύνολο μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Αισθάνεται ισχυρή, ακόμη, για να λειτουργεί έτσι η κυβέρνηση και διότι οι πολιτικοί αντίπαλοί της, η Ντόρα και ο Γιωργάκης είναι εντελώς αναξιόπιστοι. Και δεν είναι εύκολο η μητσοτακική απειλή να εκδηλωθεί όσο το ΠΑΣΟΚ θα είναι διαλυμένο…

Το ΠΑΣΟΚ θαλασσοδέρνεται

Η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται σε κωμικοτραγική. Κωμική, γιατί όσοι πρωτοστά-τησαν στην κυβερνητική τους λεηλασία, τώρα διαμαρτύρονται για τα «έργα» τους. Κωμική, γιατί όσοι πρωταγωνίστησαν στη διάλυση του κόμματος και την ενθρόνιση του Μεσσία, τώρα διαμαρτύρονται που κανείς δεν τους υπολογίζει. Κωμική, διότι όταν τα διαπλεκόμενα Μέσα τους στήριζαν απροκάλυπτα, το θεωρούσαν φυσικό και τώρα που αυτά θωπεύουν τη νέα κυβέρνηση, διαμαρτύρονται για «τηλεοπτική δημοκρατία» και …διαπλοκή συμφερόντων!
Και τραγική, ταυτόχρονα, και για τους ίδιους και για τη χώρα. Είναι θλιβερό να καθοδηγείται το ΠΑΣΟΚ από το Γιώργο και τα αδέλφια του (και πίσω η Μαργαρίτα με την Πρεσβεία των ΗΠΑ), τη Δαμανάκη και το Μάνο. Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αποτελούν μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών. Και είναι τραγικό να τους οδηγούν στον παραλογισμό. Η προσπάθεια για αυτοδικαιο-λόγηση έχει τα όριά της. Η Νεολαία διαλύεται, για να ξαναφτιαχτεί! Πολλοί έφτασαν να υποστηρίζουν ότι ο Γιωργάκης «παλεύει για το σοσιαλισμό»(!) και, επειδή αντιλαμβάνονται ότι ενδέχεται να αντικατασταθεί σύντομα, δεν ξέρουν πώς να μιλήσουν για το Βενιζέλο ή, ακόμη χειρότερα, για το Λαλιώτη, που καραδοκεί. Φαντάζεται κανείς τι θα συμβεί, αν, μετά τον αντικρατισμό και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επαναληφθεί και καμιά προτροπή για …καλλιέργεια του χασίς;
Πώς να τους πάρει, λοιπόν, κανείς στα σοβαρά…

Δεν εκδηλώνεται, ακόμη, σοβαρή αντίδραση

Δεν υπάρχει, ακόμη, όπως προαναφέραμε, αξιοσημείωτη αντίδραση στα έργα και τις ημέρες των δύο αλληλοτροφοδοτούμενων εγκάθετων πόλων. Το Κ.Κ.Ε. και ο ΣΥΝ δεν μπορούν να υπερβούν κάποια όρια, για λόγους που αναφέραμε σε προηγούμενα φύλλα της «Ε». Επιπλέον ο ΣΥΝ είναι διχασμένος και στο ζήτημα των δημοτικών–νομαρχιακών εκλογών, αφού ένα πολύ μεγάλο μέρος στελεχών, μελών και φίλων συμμετέχουν σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας.
Η στροφή προς άλλες ριζοσπαστικές λύσεις, έστω και ως πίεση προς τους κυβερνώντες, είναι ακόμη μικρή για να γίνει πραγματικά ευοίωνη. Αυξάνονται όσοι το πήραν απόφαση, όχι όμως ακόμη ικανοποιητικά…Ειδικά για το ΑΣΚΕ οι πρώτες ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές.


Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Για πρώτη φορά στην ελληνική, τουλάχιστον, πολιτική ιστορία είχαμε μια τόσο επώδυνη αποκάλυψη για τον ακρογωνιαίο λίθο μιας δημοκρατούμενης πολιτείας, τη Δικαιοσύνη, από τα πιο «επίσημα» χείλη. «Παραλάβαμε μια Δικαιοσύνη διαβρωμένη από δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα»(!), δήλωσε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.
Θα έπρεπε να είχε πλήρη συνείδηση της σοβαρότητας μιας τέτοιας δήλωσης, η οποία συνεπάγεται σοβαρότατες συνέπειες και απαιτεί ακόμη σοβαρότερες ενέργειες. Γιατί, αν ήταν δυνατή η αυτοκάθαρση, αυτή θα είχε ήδη γίνει. Αλίμονο στην οργανωμένη κοινωνία που δε θα λάβει τα αναγκαία μέτρα και δε θα προβεί στις απαραίτητες ρυθμίσεις, ώστε να ανακτηθεί (τουλάχιστον όση υπήρχε…) η αξιοπιστία στο θεμελιώδη αυτό θεσμό.
Όλοι βλέπουμε ότι σ’ ένα σύστημα εξάρτησης και υποτέλειας η διαφθορά είναι εγγενές στοιχείο και αγγίζει όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Όλοι γνωρίζουμε τα τρωτά της Δικαιοσύνης και πόσο ευάλωτος είναι και αυτός ο θεσμός σε μια κοινωνία διαβρωμένη από τη διαφθορά «μέχρι, σχεδόν, μυελού των οστέων». Όμως μέχρι το κατάντημα στο οποίο έφθασαν (ας ελπίσουμε όχι οι περισσότεροι) δικαστικοί λειτουργοί, υπάρχει μεγάλη απόσταση για οποιαδήποτε ανοχή ακόμη και απ’ αυτούς που θεωρούν το υπάρχον καθεστώς καλό, νομοτελειακό, ή έστω ανεκτό.
Θα περιμένουμε τα αποτελέσματα (και τις ενέργειες που απορρέουν) της πρωθυπουργικής δήλωσης. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια πρόβλεψη. Αλλά ας περιμένουμε και θα επανέλθουμε…
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: "ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ", ΟΠΩΣ "ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ" »


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)