Βέβαιο ήταν ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα ακολουθούσε μια πολιτική μέσα στο πλαίσιο του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν» και των κανόνων του καπιταλιστικού συστήματος, όπως ορίζονται από την Ε.Ε. Σε προηγούμενα φύλλα μας διαπιστώσαμε ότι, ενώ στα εθνικά θέματα προσπαθεί να αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας μας τα μικρά περιθώρια που επιτρέπουν οι δεσμεύσεις αυτές, αντίθετα στον τομέα της οικονομίας και της κοινωνίας τηρεί πιστά όλες τις εντολές.
Η αντίφαση αυτή έγινε περισσότερο ορατή το τελευταίο δίμηνο. Η προβολή του βέτο στο Βουκουρέστι και η κατ αρχήν συμφωνία με τη Ρωσία για τον αγωγό φυσικού αερίου επιδοκιμάστηκαν από τον ελληνικό λαό. Αντίθετα, το σκάνδαλο της πώλησης του ΟΤΕ, οι ρυθμίσεις του ασφαλιστικού και η εισοδηματική πολιτική συσσωρεύουν κοινωνική δυσαρέσκεια. Αυτοκαταστροφική είναι και η απόφαση της κυβέρνησης να συνδέσει τις μεταρρυθμίσεις της στην εκπαίδευση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, παραβιάζοντας το Σύνταγμα.
Η κυβέρνηση Μπους, με τον πρωτογονισμό που τη διακρίνει, και οι σύμμαχοί της δεν έκρυψαν την δυσαρέσκειά τους για το Βουκουρέστι και τον αγωγό, σε βαθμό που να προδίδουν ότι επιθυμούν και επιδιώκουν την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή με άλλη, πλήρως ευθυγραμμισμένη μαζί τους.
Ο αρχιερέας και ο τέως
Στα πλαίσια αυτά προβάλλονται υπερμέτρως από τα ΜΜΕ τις μέρες αυτές βρυκόλακες του παρελθόντος, από τον τέως βασιλιά μέχρι το Μητσοτάκη, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αποστασία και το συνταγματικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1965. Στόχος τους είναι να εμφανίσουν ως αναξιόπιστη την πολιτική που διεκδικεί κάτι για την Ελλάδα (Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου) και να εξαγνίσουν την οικογένεια Μητσοτάκη, ώστε οι αμαρτίες του πατέρα να μη βαραίνουν τη θυγατέρα στην κούρσα διαδοχής του Καραμανλή.
Ενδιαφέρον είναι ότι στο σχετικό συμπόσιο που διοργάνωσε το ίδρυμα «Κ. Μητσοτάκης» (που το πληρώνουμε εμείς!) ο σημιτικός εκσυγχρονιστής Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν άκρως επιεικής για τα έργα και τις ημέρες του αρχιερέα της αποστασίας, μέχρι του σημείου να αποφύγει τη λέξη «αποστασία» και να χαρακτηρίσει το βασιλικό πραξικόπημα ως «συνταγματικό περιστατικό»!
Πάντως, παρά την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Καραμανλής εμφανίζεται ενισχυμένος μετά το Βουκουρέστι και τη συμφωνία με τους Ρώσους για τον αγωγό και όσα στελέχη της Ν.Δ. βιάστηκαν να τον ανατρέψουν αναδιπλώθηκαν. Ο Πολύδωρας εδήλωσε υποταγή και οι συσχετισμοί καραμανλικών-μητσοτακικών μέσα στο κόμμα άλλαξαν δραματικά υπέρ των πρώτων, τουλάχιστον στη νεολαία. Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει ανά πάσα στιγμή να εκδηλωθεί νέα προσπάθεια ανατροπής του Καραμανλή.
Η Ντόρα και οι Τούρκοι
Η Ντόρα με το Βουκουρέστι εξευτελίστηκε, ακόμη και απέναντι στους προστάτες της, αφού τους είχε διαβεβαιώσει ότι δε θα ασκηθεί βέτο. Τελικά αναγκάστηκε να υποστηρίξει δημόσια μια γραμμή αντίθετη απ αυτήν που ήθελε και παρασκηνιακά προωθούσε. Αυτός ο εξευτελισμός, όμως, δεν ήταν αρκετός για να σταματήσει το υπονομευτικό της έργο.
Στο Στρασβούργο στις 7/5/08 «μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τις φιλικές σχέσεις που έχει αναπτύξει με τον κ. Μπαμπατζάν» (Ελευθεροτυπία 8/5/08). Στην κοινή συνέντευξη τύπου ο Μπαμπατζάν αποκάλεσε λαοπρόβλητο ηγέτη τον κατοχικό ηγέτη Ταλάτ και η Ντόρα δίπλα του ούτε το σχολίασε!
Στις διαχύσεις της Ντόρας οι Τούρκοι απάντησαν με την πλήρη ψευδολογιών ανανεωμένη ιστοσελίδα του υπ. Εξωτερικών, στην οποία αναγράφεται ότι οι παραμεθόριες περιοχές μεταξύ Νέστου και Έβρου είναι ένας μεγάλος θύλακος με «αμιγώς τουρκικό πληθυσμό», ο μεγαλύτερος του κόσμου! Τι άλλο χρειάζεται κανείς, για να καταλάβει ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα διεκδικήσει ελληνικά εδάφη στη Θράκη; Κι όμως, η αντίδραση του ελληνικού(;) υπ. Εξωτερικών ήταν ότι «θα εξακολουθήσουν να γίνονται οι ενδεικνυόμενες ενέργειες
» και λοιπές κενολογίες. Η τουρκική διείσδυση στην ελληνική Θράκη ίσως γίνει κάποια στιγμή το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα της πατρίδας μας.
και προσπάθεια αποσχιστικών κινήσεων
Η προσπάθεια των Αμερικανών και των συμμάχων τους (Βρετανών, Τούρκων, Ισραηλινών κ.ά.) να πλήξουν την Ελλάδα δεν περιορίζεται στην ενθάρρυνση και ενίσχυση υπαρκτών (Θράκη) και ανύπαρκτων (Μακεδονία) μειονοτήτων. Ξοδεύουν τεράστια ποσά, για να συγκροτήσουν αποσχιστικές κινήσεις, ακόμη και στα Επτάνησα, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα!! Έχουν προχωρήσει και σε πρακτικές προετοιμασίες, αλλά η μηδενική απήχηση που έχουν δεν τους επιτρέπει να δημοσιοποιήσουν κάτι.
Τα πολιτικά κόμματα
Μπροστά σ αυτά τα σοβαρά προβλήματα η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ δεν πείθει ότι επιθυμεί και επιδιώκει μια καλύτερη προοπτική, παρότι προσπάθησε να δείξει ότι «επανέρχεται στις ρίζες», με την καταγγελία των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, με την απόρριψη της πρότασης για «Νέα Μακεδονία», με την καταγγελία της ιστοσελίδας του τουρκικού υπ. εξ. ως «προβοκατόρικης, προκλητικής και απολύτως ψευδούς» κ.λπ. Αλλά δεν πείθει ότι αυτά τα πιστεύει ειλικρινώς, γι αυτό οι περισσότεροι πολίτες αδιαφορούν για ό,τι λέει και ό,τι κάνει. Οι μόνοι που ενδιαφέρονται είναι οι κομματικοί, που βιάζονται να επανέλθουν στην εξουσία, για να την ξαναχρησιμοποιήσουν για το προσωπικό τους όφελος.
Ο ΣΥΝ εμφανίστηκε σε δημοσκοπήσεις απογειωμένος κοντά στο 20%, σε μια προσπάθεια των «νταβατζήδων» να οδηγήσουν σε ελεγχόμενους φορείς την κοινωνική δυσαρέσκεια. Αυτές οι δημοσκοπήσεις αποδείχθηκαν αναξιόπιστες με τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών, όπου ο ΣΥΝ παρέμεινε στο 5%, ενώ, κατά τις δημοσκοπήσεις, θα έπρεπε να έχει πολύ υψηλότερα ποσοστά από το μέσον όρο. Έτσι τα ΜΜΕ, για να διατηρήσουν την όποια αξιοπιστία τους απέμεινε, άρχισαν να κατεβάζουν τα ποσοστά του ΣΥΝ και ο Τσίπρας άρχισε να διαμαρτύρεται! Πώς να πάρει κανείς στα σοβαρά τις διαβεβαιώσεις του ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ;
Το ΚΚΕ, έξω από τα παιχνίδια του συστήματος, ακολουθεί μια (κατά τη φρασεολογία του) «σεχταριστική» πολιτική. Στην ουσία ενδιαφέρεται μόνο για τα του οίκου του και με τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ασχολείται μόνο στο βαθμό που εκτιμά ότι θα του αποδώσουν κομματικά οφέλη.
Η πιθανή εκλογή του Ομπάμα, μετά την επικράτησή του στις εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος, στην προεδρία των ΗΠΑ δεν πρέπει να δημιουργήσει μεγάλη αισιοδοξία ότι οι αμερικανικές επιδιώξεις σε σχέση με την Ελλάδα θα αλλάξουν ριζικά. Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε μια καλύτερη μοίρα, μόνον εάν εμείς, οι πολίτες της, προσπαθήσουμε πρώτα γι αυτό. Υπάρχουν δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία που μπορούν να εκφράσουν μιαν άλλη πολιτική και το ΑΣΚΕ είναι μία απ αυτές.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Το Πατριαρχείο και η Αμερική
«Το Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης, ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν διαχρονικώς παγκοσμίως
», δήλωσε ο κ. Βαρθολομαίος κατά τη συνάντησή του με τον πρέσβη του κ. Μπους στην Αθήνα.
Κανένα ΜΜΕ δεν ανέδειξε το θέμα και δε διερωτήθηκε σε συνέχειες μήπως από το πολύ... διάβασμα ο Παναγιώτατος δε βλέπει γύρω του τα εγκλήματα της Αμερικής! Αν το πρόβλημα ήταν η δυσχερής θέση του Πατριαρχείου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πολύ πιο αποτελεσματικά με μια αδέσμευτη πολιτική, που θα εξανάγκαζε τους πάντες να το στηρίζουν.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Αττική επισκέφθηκε και την Πάρνηθα, ως καλός οικολόγος, κατά τις επιθυμίες του κ. (Πόρτο) Καρρά και των λοιπών εκφραστών της αμερικανικής πολιτικής (και διακινητών του αμερικανικού χρήματος) στη Ν. Α. Ευρώπη.
Παθητική η στάση της Ελληνικής Εκκλησίας
Στις 9-11/5/08 ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επισκέφθηκε στο Φανάρι τον Πατριάρχη, αφού προηγουμένως συναντήθηκαν στη Λάρισα, σε εορτές για τον ’γιο Αχίλλειο, παρουσία του αμερικανού πρέσβη.
Εάν η επίσκεψη ήταν εθιμοτυπική, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το κακό είναι, όμως, ότι ανακοινώθηκε «πρακτικό συμφωνίας», όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αρχιεπίσκοπος φάνηκε να δίνει «γην και ύδωρ» στις πατριαρχικές κυριαρχικές(!) απαιτήσεις. Δεν αντέδρασε στις επικρίσεις για «κοσμικά και πολιτικά ελατήρια» (προφανώς του προηγούμενου Αρχιεπισκόπου), ούτε στην παρότρυνση για ομόνοια «ένθεν και εκείθεν των συνόρων», την οποία ο Πατριάρχης επανειλημμένα έχει αποδείξει ότι την εννοεί ως πλήρη υποταγή προς αυτόν.
Το κυριότερο, ο Αρχιεπίσκοπος υποσχέθηκε την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας, νόμου της Ελληνικής Πολιτείας, ώστε να αναγνωριστεί και η διοικητική (και οικονομική!) δικαιοδοσία του Πατριαρχείου στις Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών», όσων δηλαδή περιοχών ενώθηκαν με την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, μετά το 1912.
Την ίδια στιγμή ο κ. Βαρθολομαίος τηρεί την ακριβώς αντίθετη στάση στην προσπάθεια των αμερικανόδουλων πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών (Εσθονία, Ουκρανία) να ανεξαρτητοποιήσουν πλήρως τις Εκκλησίες τους από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Στη σύγκρουση αυτή ο λόγος του κ. Βαρθολομαίου βαρύνει, επειδή μπορεί πλέον να ισχυρισθεί ότι στην πολιτική του αυτή έχει τη συμφωνία και την υποστήριξη της Ελληνικής Εκκλησίας.
Ας θυμηθούμε
Υπενθυμίζουμε κάποια σημεία, ευχόμενοι να μη συσχετίζονται πλήρως με τα προσφάτως τεκταινόμενα.
Α) Το Πατριαρχείο (και κάποιοι στη χώρα μας) ουδέποτε συμφιλιώθηκε με την ιδέα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας, μετά την, «ατυχή» κατ αυτό, επανάσταση του 21 και τις μετέπειτα απελευθερώσεις. Λογικά αναμενόμενο, ίσως, μια που στερήθηκε την «κοσμική και πολιτική» ισχύ του την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας.
Β) Το 1856 κηρύχθηκε το «Αυτοκέφαλο» της Ελληνικής Εκκλησίας, το οποίο αποδέχτηκε, εκόν-άκον, και το Πατριαρχείο.
Γ) Μετά το 1912 και την, τελικά, συνθήκη της Λοζάνης (1923) το Πατριαρχείο στερήθηκε, πράγματι, τις «Νέες Χώρες» (Ήπειρο, Μακεδονία Δυτική Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κρήτη), που ενσωματώθηκαν στην «Παλαιά Ελλάδα» και που έπρεπε να ενσωματωθούν πλήρως και εκκλησιαστικά, δηλ. στην Αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία. Όμως για λόγους προστασίας και κύρους του Πατριαρχείου, όπως εξαιρέθηκαν στην ανταλλαγή πληθυσμών οι Έλληνες της Πόλης, της Προποντίδας και Ίμβρου και Τενέδου και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης (με τα γνωστά αποτελέσματα
), με το Συνοδικό Τόμο του 1928 «αναγνωρίστηκαν» κάποια, πέρα από τα αυτονόητα «πνευματικά», δικαιώματα του Πατριαρχείου στις Εκκλησίες των «Νέων Χωρών», τα οποία, φυσικά, δεν αναγνωρίζονται στον «Καταστατικό Χάρτη» της Ελληνικής Εκκλησίας, ούτε βέβαια απαιτήθηκαν από κανένα Πατριάρχη, μέχρι της ελεύσεως του κ. Βαρθολομαίου.
Δ) Από το 1919, ήδη, οι (ανιστόρητες) ΗΠΑ ενδιαφέρθηκαν ζωηρά για το Πατριαρχείο, ως αντίβαρο στο Πατριαρχείο Μόσχας και, αργότερα με τη συνδρομή και των πιστών συμμάχων τους, Αγγλίας και Ισραήλ, ως μοχλό στα παιχνίδια τους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι μόνο
Κατά σύμπτωση(;) στις «Νέες Χώρες» εμφανίζονται περίεργες, αστείες για την ώρα (
), κινήσεις
Σιωπή επικρατεί στα κόμματα, αλλά είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα εκδηλωθούν, ιδιαίτερα σε κάποιο «αριστερό»(!), φωνές υπέρ Βαρθολομαίου και Ιερώνυμου.
Ελπίζουμε να μη χρειαστεί «ο Θεός να βάλει το χέρι Του», ας είμαστε όμως σε εγρήγορση.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Η σύγκρουση της ισλαμικής κυβέρνησης Ερντογάν με το στρατιωτικό κατεστημένο της ’γκυρας οξύνεται. Οι κεμαλιστές, ελέγχοντας και το δικαστικό σώμα, προσπαθούν να θέσουν εκτός νόμου το κόμμα που κυβερνά με μεγάλη πλειοψηφία και να στερήσουν τα πολιτικά δικαιώματα του προέδρου του κράτους και του πρωθυπουργού!! Οι ισλαμιστές απάντησαν με την αποκάλυψη συνομωσίας και τη σύλληψη των πρωτεργατών της. Η συνομωσία αποσκοπούσε σε πραξικόπημα και συμμετείχαν σ αυτήν και απόστρατοι στρατιωτικοί.
Αξίζουν δύο παρατηρήσεις:
1) Είναι πρωτοφανές το θράσος των κεμαλιστών, που προσπαθούν να ακυρώσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, αν και νοθευμένο λόγω της μεγάλης καταπίεσης και τρομοκρατίας. Συγχρόνως απαιτούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που υποτίθεται ότι σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς.
2) Εμείς στην Ελλάδα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να τρέφουμε αυταπάτες ότι η επικράτηση της μιας ή της άλλης πλευράς θα ήταν για μας προτιμότερη, με την ελπίδα ότι έτσι η Τουρκία θα περιορίσει την επιθετικότητά της. Και οι δύο πλευρές της κρίσης έχουν την ίδια πολιτική απέναντι στη χώρα μας.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Σήμερα τα πανεπιστήμια είναι εγκλωβισμένα σε κρίση διαρκείας με αίτια κοινωνικά, πολιτικά και θεσμικά. Οι εικόνες της τελευταίας περιόδου είναι καταλήψεις, καταστροφές, ξυλοδαρμοί πανεπιστημιακών, οικονομικά σκάνδαλα, χαμένες εξεταστικές περίοδοι, γενικά ένα χάος, που πλήττει το κύρος των κρατικών πανεπιστημίων, μια και σε κανένα άλλο κρατικό ή ιδιωτικό πανεπιστήμιο του κόσμου δε συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Όπως ξέρουμε, αντίστοιχες καταλήψεις μόνο σε δημόσια γυμνάσια και λύκεια της Ελλάδας γίνονται.
Η κυβέρνηση εξυπηρετείται από αυτή την κατάσταση, στην προσπάθειά της να επιβάλει την ιδιωτική πρωτοβουλία στην ανώτατη εκπαίδευση (υλοποιώντας και τις εντολές της Ε.Ε.) και αποκτά άλλοθι για τη λήψη αυταρχικών μέτρων, όπως ο περιορισμός ή η κατάργηση του ασύλου.
Η πλειοψηφία του καθηγητικού κατεστημένου αδιαφορεί για την ποιότητα της γνώσης που προσφέρει, για το επίπεδο σπουδών και την αξία των πτυχίων και ενδιαφέρεται μόνο για τα κοινοτικά κονδύλια που εκμεταλλεύεται δήθεν για έρευνα και την κατοχύρωση και επέκταση των προνομίων που απολαμβάνει, ως ηγεσία της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Οι φοιτητές παρακολουθούν απελπισμένοι να χάνεται ο χρόνος τους, με όλες τις συνέπειες, και οι περισσότεροι αντιτίθενται στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το «μεταρρυθμιστικό» νόμο που προωθεί η κυβέρνηση. Όμως τους αγώνες τους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και να ποδηγετήσουν «αριστερές», «προοδευτικές», «δημοκρατικές» παρατάξεις, με ίδιον προφανώς όφελος. Έτσι στα ΑΕΙ οι «δυναμικές» μειοψηφίες απαγορεύουν κάθε αμφισβήτησή τους, αντιδρούν με αρπαγές καλπών, βίαιες επιθέσεις και ομηρίες συγκλήτων, στην προσπάθεια να μην κατοχυρωθεί η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές, ένα δημοκρατικό μέτρο, που το περιέλαβε η κυβέρνηση στη μεταρρύθμισή της, για να θολώσει τα νερά.
Αντί οι αγώνες να προσβλέπουν στην κατάργηση της ευνοιοκρατίας και της αναξιοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια, με λογοδοσία των καθηγητών στο κράτος και την κοινωνία, αντί να στοχεύουν στη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της έρευνας, της αποδοτικότητας και του κύρους των πτυχίων, ώστε τα ΑΕΙ να αποκτήσουν την χαμένη αξιοπρέπεια και αξιοπιστία τους, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη λαίλαπα των ιδιωτών κερδοσκόπων, έχουν γίνει υποχείριο μιας μικρής μειοψηφίας, που οδηγεί σε τυφλή φασιστική βία, στη καταρράκωση του θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου, την απαξίωση και το χλευασμό της αριστεράς. Μήπως, τελικά, κάτω από την ομπρέλα του αριστερισμού κρύβουν απλώς ένα μεγάλο αλισβερίσι;
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Στα χρόνια της χειρότερης εξάρτησης, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, σε κάθε ελληνικό υπουργείο είχε το γραφείο του ένας Αμερικανός υπάλληλος, από τον οποίο έπαιρνε εντολές ο εκάστοτε (τύποις) υπουργός. Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής αποστολής Πολ Πόρτερ χαστούκισε δημοσίως τον τότε υπουργό Συντονισμού (Οικονομίας) Στέφανο Στεφανόπουλο (μετέπειτα πρωθυπουργό των αποστατών!), επειδή διεφώνησε μαζί του σε κάποιο ζήτημα φορολογίας! (βλ. ΑΣΚΕ-2, σελ. 38)
Τα επόμενα χρόνια η εξάρτηση πήρε πιο διακριτική μορφή. Σήμερα, με την ένταξη στην ΕΟΚ/Ε.Ε., επανήλθαμε στην απροκάλυπτη εξάρτηση, με τις Βρυξέλες να αποφασίζουν για κάθε σημαντικό οικονομικό ή κοινωνικό ζήτημα. Η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κοινοβούλιο απλώς επικυρώνουν με προεδρικά διατάγματα και νόμους τις αποφάσεις των δυτικοευρωπαίων μεγαλοεπιχειρηματιών και των γραφειοκρατών της Ε.Ε. Ο «αρμόδιος» Έλληνας υπουργός συνήθως παρακολουθεί βουβός τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Υπουργών, κατά τις οποίες ο διορισμένος επίτροπος μεταφέρει τις εντολές της γραφειοκρατείας, δηλαδή των μεγάλων επιχειρηματιών και στη συνέχεια απλώς περιορίζεται στο ρόλο του ιμάντα διαβίβασης των αποφάσεων των ξένων. (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 13)
Αν και έχουν περάσει τρεις μήνες, είναι σημαντικό και το αναφέρουμε σαυτό το φύλλο της Ε. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αλέξ. Κοντός αυτοκαταργήθηκε ακόμη και από αυτό το ρόλο. Στις 18/4/08 η επίτροπος Γεωργίας της Ε.Ε. Μάριαν Φίσερ Μπόελ ήρθε στην Αθήνα, πήγε στο υπουργείο, έκατσε στην καρέκλα του υπουργού και δέχθηκε αντιπροσωπεία των καπνοπαραγωγών, που διαμαρτύρονται για τη μείωση κατά 50% από του χρόνου της κοινοτικής επιδότησης στα καπνά (σε 3 χρόνια χάνουν 570 εκατ. ευρώ). Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εσχάτως μετατράπηκε σε «υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων», ζήτησε να συναντηθεί με την επίτροπο, για να στηρίξει τους καπνοπαραγωγούς, επαληθεύοντας «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»!
Για την ιστορία: Η επίτροπος ξεκαθάρισε ότι η Επιτροπή (Κομισιόν) δεν αντιμετωπίζει αλλαγή της απόφασής της για τα καπνά. Λογικό, αφού στην ΕΟΚ/Ε.Ε. και το ευρώ της μας έβαλαν ακριβώς για να μας εκμεταλλεύονται αγριότερα. Το παράλογο είναι ότι, παρ όλη την ακρίβεια και την κοινωνική αναλγησία που επιβάλλει η Ε.Ε., ακόμη ο ελληνικός λαός δεν έχει απαιτήσει την αποχώρηση της πατρίδας μας από την Ε.Ε. Αλλά μάλλον η ώρα αυτή πλησιάζει.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Στις 15 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η τακτική Σύνοδος του ΑΣΚΕ. Η Σύνοδος ενέκρινε τις πολιτικές θέσεις που πήρε η Ε.Ε. το προηγούμενο εξάμηνο, όπως διατυπώθηκαν στην «Ε» και τις ανακοινώσεις του κόμματος. Εγκρίθηκε, επίσης, ο οργανωτικός και οικονομικός απολογισμός, καθώς και ο προγραμματισμός για το επόμενο εξάμηνο. Αποφασίστηκε να εντείνουμε την παρουσία μας με αφίσες και προκηρύξεις, μία πλευρά της δραστηριότητάς μας στη οποία υστερήσαμε το προηγούμενο εξάμηνο. Αποφασίστηκε η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009. Στην επόμενη τακτική Σύνοδο θα γίνει ο προγραμματισμός του προεκλογικού αγώνα, αλλά τα μέλη και οι φίλοι καλούνται από τώρα να προετοιμάζονται για την όποια συμβολή τους.
Στη συνέχεια η Σύνοδος ασχολήθηκε με ειδικά θέματα, μεταξύ των οποίων οι θέσεις του ΑΣΚΕ για το θεσμό της οικογένειας. Η εισήγηση της Ε.Ε., που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε», εγκρίθηκε με κάποιες τροποποιήσεις. Στο σημείο 7, για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, κρίθηκε χρήσιμο να προστεθεί η εξής διευκρίνηση: «Το σύμφωνο δεν έχει σκοπό να αποτρέψει ζευγάρια να τελέσουν γάμο (το αντίθετο επιδιώκεται), αλλά να καλύψει ζευγάρια που δεν επρόκειτο να τελέσουν γάμο.» Το σημείο 8 κρίθηκε ότι πρέπει να επαναδιατυπωθεί σαφέστερα ως εξής: «Με βάση τα παραπάνω, σε σχέση με «γάμο» ή «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, θέση μας είναι ότι δε νοείται γάμος ή σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ή δημιουργία οικογένειας μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Επομένως αποκλείονται κίνητρα ή ζητήματα σχετιζόμενα με οικογενειακές σχέσεις, π.χ. υιοθεσία παιδιών. Ενδείκνυται, όμως, κάποια νομοθετική ρύθμιση, ώστε η αυτονόητη ελευθερία και το δικαίωμα σε ιδιαίτερες κλίσεις και προτιμήσεις δε θα συνεπάγεται κοινωνικές ή οικονομικές διακρίσεις, π.χ. στο δικαίωμα διάθεσης της περιουσίας.»
Μετά τη Σύνοδο ακολούθησε εκτεταμένη πολιτική συζήτηση, με την παρουσία και φίλων, για τις σημαντικότερες διεθνείς και εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Με βάση τη συζήτηση αυτή γράφτηκαν τα πολιτικά άρθρα αυτού του φύλλου της «Ε».
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Όσοι νόμιζαν ότι με τη μεγάλη υποχώρηση της Ελλάδας να δεχθεί τη σύνθετη ονομασία θα φθάναμε πιο κοντά σε μια συνεννόηση με τους Σκοπιανούς διαψεύδονται. Ο Γκρουέφσκι, αντιθέτως, επαυξάνει τις εξοργιστικές απαιτήσεις του και τις προβάλλει εντονότερα στους διεθνείς οργανισμούς. Τελευταία απευθύνθηκε στον Πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο, όργανο των Αμερικανών, και του ζήτησε προστασία της «μακεδονικής μειονότητας» που βρίσκεται στην Ελλάδα! Πού την είδε, άραγε, αυτή τη μειονότητα; Μήπως εννοεί τους ελάχιστους πράκτορες του «Ουράνιου Τόξου»;
Οι προστάτες του Αμερικανοί, με δηλώσεις του Μπράιζα, δηλώνουν ότι δεν έχουν άποψη επί του θέματος και ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο η επίλυση του προβλήματος της ονομασίας.
Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, επιμένει στη συμβιβαστική της γραμμή και ο πρωθυπουργός, αντί να διακόψει κάθε διάλογο με τους Σκοπιανούς μέχρι να λογικευτούν, έστειλε επιστολή προς τον Γκρουέφσκι, με σωστές επισημάνσεις, βέβαια, που όμως βάζει την Ελλάδα σε μια μακρά πορεία επώδυνων διαπραγματεύσεων, που (πολύ φοβόμαστε) θα έχουν την εξέλιξη των αντίστοιχων ελληνοτουρκικών.
[Αναλυτικά οι προτάσεις του ΑΣΚΕ στο φύλλο του Μαρτίου 2008]
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Η ΔΕΗ αυξάνει τα τιμολόγιά της σε συμφωνία με την κυβέρνηση, πυροδοτώντας την ακρίβεια. Η Ε.Ε., με την «απελευθέρωση» της αγοράς του ηλεκτρικού ρεύματος, υποχρεώνει τη ΔΕΗ ν αγοράζει το ρεύμα από τους ιδιώτες ακριβότερα από την τιμή στην οποία το πουλάει. Επιπλέον η Ε.Ε. δεν επιτρέπει στη ΔΕΗ να κατασκευάσει νέες μονάδες παραγωγής. «Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας δε δίνει νέες άδειες στη ΔΕΗ», ομολογεί ο Πρόεδρος της ΔΕΗ Π. Αθανασόπουλος στην «Καθημερινή» της 15/6/08! Έτσι η ΔΕΗ έχει ήδη ζημιές, που τις πληρώνουμε όλοι, για να κερδίζουν ανεξέλεγκτα οι ιδιώτες.
Κραυγαλέο παράδειγμα η ΠΕΣΙΝΕ, τώρα ιδιοκτησίας Μυτιληναίου, που κατασκευάζει μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, για να πουλάει στη ΔΕΗ ρεύμα πολύ ακριβότερα από την τιμή που η ίδια η ΠΕΣΙΝΕ πληρώνει στη ΔΕΗ για την μονάδα της αλουμίνας που διαθέτει στη Βοιωτία, σύμφωνα με την αποικιακή σύμβαση-σκάνδαλο που είχε υπογράψει με τους Γάλλους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θείος του σημερινού πρωθυπουργού. Έτσι ο κ. Μυτιληναίος το ρεύμα που αγοράζει μπορεί να το μεταπωλεί και να κερδίζει, χωρίς να παράγει τίποτα.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Η αισχροκέρδεια ξεκινά από τα διυλιστήρια (τρία κρατικά κι ένα ιδιωτικό). Η διαμόρφωση των τιμών τους είναι περίπλοκη. Καθορίζουν τις τιμές με ένα ασαφές σύστημα. Αυξάνουν τις τιμές κατά βούληση με βάση τους μελλοντικούς κινδύνους που μπορεί να παρουσιαστούν στη διεθνή αγορά. Προεισπράττουν ζημίες, ανεξαρτήτως αν αυτές γίνουν και τις μετατρέπουν σε υπερκέρδη. Είναι ενδεικτικό ότι η τιμή διυλιστηρίου του πετρελαίου κίνησης αυξήθηκε από 2/2/08 ως 9/5/08 κατά 24%. Τα κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 77% στο Α΄ τρίμηνο 2008 και 90% στο Δ΄ τρίμηνο του 2007
Το κράτος ακόμη και στα κρατικά διυλιστήρια δεν παρεμβαίνει, προφανώς για να μη θίξει τα κέρδη του ιδιωτικού διυλιστηρίου, του κυκλώματος διακίνησης και εμπορίας και τους φόρους καυσίμων, που αυξάνουν με την αύξηση της τιμής. Οι φόροι είναι για την αμόλυβδη το 55% της τελικής τιμής, το κόστος του διυλιστηρίου το 30% και της διακίνησης και εμπορίας το 15%. Αντίστοιχα για το πετρέλαιο κίνησης τα ποσοστά είναι 52%, 37% και 11%. Αυτό δείχνει ότι το μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας στα καύσιμα εντοπίζεται κυρίως στο διυλιστήριο και στο κράτος, που καθορίζουν το 85% έως 90% της τιμής.
Στον τομέα διακίνησης και εμπορίας 3-4 εταιρείες ελέγχουν σχεδόν τα 2/3 της αγοράς, λειτουργώντας ως καρτέλ. Το εκπληκτικό είναι ότι το ποσοστό κέρδους της χονδρικής (των εταιριών) είναι μεγαλύτερο της λιανικής (των πρατηρίων).
Οι διαφορές τιμών οφείλονται στην πολιτική των εταιρειών χονδρικής (π.χ. για την αύξηση μεριδίου αγοράς). Όμως και οι πρατηριούχοι σε πολλές περιφέρειες της χώρας λειτουργούν ως καρτέλ. Όλοι τους πυροδοτούν την ακρίβεια με την αισχροκέρδειά τους.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Η εκλογή του νέου Προέδρου των ΗΠΑ μας ενδιαφέρει, όχι μόνο γιατί οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη δύναμη του πλανήτη (για πόσο ακόμη;), αλλά και γιατί με την πολιτική του ευθυγραμμίζονται εν πολλοίς οι σύμμαχοι των ΗΠΑ (Ε.Ε., Ιαπωνία, Αυστραλία κ.λπ.). Ενδιαφέρει και τις χώρες που είναι στόχος της αμερικανικής επιθετικότητας.
Ο απολογισμός του Μπους
Η πολιτική του Μπους έφερε πολύ αίμα και πόνο στην ανθρωπότητα, αλλά συγχρόνως επέφερε μεγάλο πλήγμα στη δύναμη και την επιρροή των ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έπαψε πλέον να αποκαλείται «πλανητάρχης».
Η οικονομία των ΗΠΑ έχει περιέλθει σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως δείχνουν το τεράστιο χρέος του κράτους, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, η κρίση στην αγορά ακινήτων, η αύξηση της ανεργίας στο 5,5,%, η συνεχής υποτίμηση του δολαρίου κ.λπ. Επιπλέον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχασε τον έλεγχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, που από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μέσο ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας.
Η τεράστια πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, παρά τη βοήθεια των συμμάχων τους, βρίσκεται τελματωμένη στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν, που δεν πρόκειται να τους κερδίσει ποτέ. Επιπλέον διαλύθηκε ο μύθος του ακαταμάχητου Ισραήλ, που κάποτε μπορούσε σε 6 μέρες να συντρίβει συγχρόνως 3 ισχυρά αραβικά κράτη και τώρα ηττήθηκε μόνο από μια πολιτική οργάνωση, που εκφράζει τα λαϊκά στρώματα του Λιβάνου.
Για τα τεράστια οικολογικά προβλήματα του πλανήτη και το μεγαλύτερο απ αυτά, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όλος ο κόσμος θεωρεί δικαίως ως κύριο υπεύθυνο τις ΗΠΑ.
Το κυριότερο είναι ότι έχει μειωθεί σημαντικά η πολιτική επιρροή του Προέδρου των ΗΠΑ. Ο «άξονας του κακού» ζει και βασιλεύει και (στη Λ. Αμερική) κατακτά αλλεπάλληλες νίκες. Για πρώτη φορά απορρίφθηκαν οι κρίσιμες εισηγήσεις των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (ένταξη Ουκρανίας, Γεωργίας και Σκοπίων, ενίσχυση δυνάμεων Αφγανιστάν).
Την κατάσταση αυτή και τις δυσοίωνες προοπτικές της βλέπουν οι εχέφρονες του αμερικανικού κατεστημένου, ιδιαίτερα αυτοί που εθίγησαν από τη (για πρώτη φορά) παραβίαση των κανόνων του συστήματος και την εύνοια προς ορισμένες εταιρείες, π.χ. Χαλιμπάρτον του Τσέινι.
Ο Ομπάμα υποψήφιος Πρόεδρος
Ο Ομπάμα, με τις θέσεις που πήρε σε διάφορα ζητήματα (αποχώρηση από Ιράκ κ.λπ.) εξέφρασε πολλούς προοδευτικούς Αμερικανούς, αλλά η δύναμη αυτών των ανθρώπων δεν ήταν ικανή να του δώσει το χρίσμα. Είναι προφανές ότι στο πρόσωπό του ελπίζουν οι εχέφρονες του κατεστημένου να αλλάξουν την εικόνα των ΗΠΑ στον κόσμο, φροντίζοντας βεβαίως να μη θιγούν δομικά στοιχεία του καπιταλιστικού συστήματος. Εάν ο Ομπάμα, όπως έχει υποσχεθεί, απομακρύνει τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ και συναντηθεί με Τσάβες, Αχμαντινετζάντ και Κάστρο, με τα ΜΜΕ να διακινούν την εικόνα σ όλο τον πλανήτη, οι πρώτες εντυπώσεις θα είναι
καταλυτικές.
Μετά την εξασφάλιση του χρίσματος, η πρώτη ενέργεια του Ομπάμα ήταν να μιλήσει στο εβραϊκό λόμπι και να δώσει διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια του Ισραήλ κ.λπ. Από την ενέργεια αυτή βγαίνει ίσως το θετικό στοιχείο ότι δεν προωθήθηκε από αυτούς (η Χίλαρι, που έχει ζητήσει την εξαφάνιση του Ιράν από το χάρτη, δε χρειαζόταν να δώσει τέτοιες διαβεβαιώσεις), αλλά ο τόνος της ομιλίας του ήταν υπερβολικός, σε βαθμό που να δείχνει ότι μάλλον δε θα εναντιωθεί σε τίποτα σημαντικό στο λόμπι αυτό.
Ας προσθέσουμε ότι ο Ομπάμα έδωσε διαβεβαιώσεις και στο ελληνικό λόμπι ότι θα μας στηρίξει στα εθνικά μας θέματα, όμως το ίδιο είχαν κάνει και ο Κλίντον και άλλοι και την επομένη των εκλογών ξέχασαν τις υποσχέσεις τους.
Με ενδιαφέρον, λοιπόν, παρακολουθούμε τον προεκλογικό αγώνα στις ΗΠΑ, αλλά ας μην έχουμε μεγάλες προσδοκίες.
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΑΡΚΟΖΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπου η Γαλλία υποστήριξε τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης στο σκοπιανό, η επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα δημιούργησε ένα κλίμα ευφορίας. Οι θερμές δηλώσεις του ότι «η αλληλεγγύη της Γαλλίας προς την Ελλάδα υπάρχει και θα παραμείνει», το σύνθημα «Ελλάς-Γαλλία, Νέα Συμμαχία», η στρατιωτική συνεργασία, που εκφράστηκε και με την κοινή άσκηση Γαλλίας-Ελλάδας-Κύπρου στις αρχές Ιουνίου στην Ανατολική Μεσόγειο, η πρότασή του για την «Ένωση για τη Μεσόγειο» ήσαν τα στοιχεία που τροφοδότησαν την ευφορία αυτή.
Καλά είναι όλα αυτά, όμως να μην παραβλέπουμε ότι ο Σαρκοζί λειτουργεί προς το συμφέρον των μεγάλων γαλλικών επιχειρήσεων, που περιμένουν τη μερίδα του λέοντος από τις νέες παραγγελίες του ελληνικού Υπουργείου ’μυνας (12 Rafale). Να μην ξεχνάμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν η Γαλλία μας πούλησε εν μια νυκτί στο Κυπριακό και το ίδιο πιθανό να ξανακάνει, αν δει ότι κάπου αλλού εξασφαλίζει καλύτερα συμβόλαια. Να μην περιμένουμε ότι θα διακινδυνεύσει τη συμμαχία της με τις ΗΠΑ για χάρη της Ελλάδας. Ακόμη και η «Ένωση για τη Μεσόγειο» προτείνεται γιατί σ αυτήν η Γαλλία θα είναι η ισχυρότερη δύναμη κι αυτή που θα ωφεληθεί περισσότερο από την ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων.
Επαναλαμβάνουμε ότι καλώς έγινε ό,τι έγινε,
αλλά ας μην πετάμε στα σύννεφα
ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στην Ιρλανδία. Όπως και με τη Συνθήκη της Νίκαιας, έτσι και τώρα οι Ιρλανδοί, οι μόνοι που ρωτήθηκαν, απέρριψαν την Ευρωσυνθήκη της Λισαβώνας με σαφή πλειοψηφία, παρότι κάθε μορφή εξουσίας (κόμματα, ΜΜΕ, συνδικάτα, εκκλησία κ.λπ.) επιστρατεύτηκαν υπέρ του ΝΑΙ.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ο πανομοιότυπος τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν οι «δημοκράτες» της Ε.Ε. στο δεύτερο ιρλανδικό ΟΧΙ (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 11). Θυμίζουμε επίσης πως, όταν οι Γάλλοι και Ολλανδοί καταψήφισαν το «Ευρωσύνταγμα», οι «δημοκράτες» αυτοί το μετονόμασαν σε «Ευρωπαϊκή Συνθήκη» και αποφάνθηκαν ότι δε χρειάζεται η έγκρισή της από τους λαούς! Κατηγόρησαν την ιρλανδική κυβέρνηση, επειδή ήταν η μόνη που είχε τη δημοκρατική ευαισθησία να ρωτήσει το λαό της (άλλωστε για τέτοια θέματα το Σύνταγμα της Ιρλανδίας απαιτεί δημοψήφισμα) και αποφάσισαν ότι η Συνθήκη ισχύει(!), παρότι η ίδια η Συνθήκη γράφει ότι, για να ισχύσει, πρέπει να εγκριθεί από όλα τα κράτη! Οι Financial Times είχαν το θράσος να γράψουν ότι «τα δημοψηφίσματα δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να λαμβάνονται αποφάσεις επί τεραστίων μεταρρυθμιστικών πακέτων»! Τα ίδια ισχυρίστηκε και ο θλιβερός υπάλληλός τους, που κυβέρνησε 8 χρόνια την Ελλάδα.
Οι Ιρλανδοί δεν είναι οι μόνοι. Σύμφωνα με το «Ευρωβαρόμετρο» (υπηρεσία της ίδιας της Ε.Ε.) πριν 6 μήνες μόνο το 35% των Αυστριακών είχε θετική εικόνα για την Ε.Ε. Σήμερα το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 28% και έχει προκαλέσει πανικό και κυβερνητική κρίση στην Αυστρία.
[«Ελευθεροτυπία», 16/7/08]
Μετά το μεταλλαγμένο αμερικανικό καλαμπόκι, η «οικολογικά ευαίσθητη» Ε.Ε. στις 28/5/08 επέτρεψε και την (από το 1997 απαγορευμένη) εισαγωγή των αμερικανικών κοτόπουλων με χλωρίνη, παρά τη δεδηλωμένη αντίθεση των πολιτών της, ακόμη και επιτρόπων της και αρμόδιων υπουργών κρατών.
Για πόσον καιρό, άραγε, θα ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να κάνουν πιο ανθρώπινο αυτό το τερατούργημα της Ε.Ε. και να διαιωνίζουν (κυρίως αυτοί) την παραμονή της Ελλάδας, που μόνο δεινά επιφέρει, μεταξύ των οποίων και την αβάσταχτη ακρίβεια και την επερχόμενη εβδομάδα των 65 ωρών εργασίας;
ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ OΠΛΑ
Μείζον ζήτημα έγινε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους η πρόοδος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν (με τη βοήθεια της Ρωσίας). Έφυγε από την επικαιρότητα μόνον όταν έπεσαν στο κενό οι απειλές και οι εκβιασμοί τους και η προβολή του θέματος αναδείκνυε τις αδυναμίες τους. Οι ίδιοι οι Δυτικοί καμιά ανησυχία δεν εξέφρασαν που το Ισραήλ κατέχει ήδη πυρηνικά όπλα, με τη δική τους βοήθεια, ενώ το Ιράν ισχυρίζεται (πιθανότατα αναληθώς) ότι το δικό του πρόγραμμα έχει μόνο ειρηνικούς σκοπούς.
Το θέμα επανήλθε στις 6/6/08 με τη δήλωση του Σαούλ Μοφάζ, υπουργού Μεταφορών του Ισραήλ και διεκδικητή της πρωθυπουργίας, μετά την αναμενόμενη παραίτηση του βουτηγμένου στα σκάνδαλα Εχούντ Όλμερτ: «Μια επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν είναι σχεδόν
αναπόφευκτη.»
Στις 3/6/08 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας για ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Γιατί οι Δυτικοί έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στο κεμαλικό καθεστώς της ’γκυρας, ότι δε θα χρησιμοποιήσει την αμερικανική πυρηνική τεχνολογία για κατασκευή όπλων; Ελπίζουμε τα αρμόδια ελληνικά υπουργεία (’μυνας και Περιβάλλοντος) να εκτιμήσουν τη σοβαρότητα του θέματος και να διαμορφώσουν στρατηγική για την αντιμετώπισή του.
Διερευνητικές συνομιλίες με στόχο την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού διεξάγουν η Ιταλία και η Αλβανία. Ο σταθμός θα είναι ιταλική ιδιοκτησία και η Αλβανία απλώς θα τον φιλοξενήσει στο έδαφός της.
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ
Στη μεγάλη κρίση της Γιουγκοσλαβίας όλοι υποστήριζαν, άλλοι επαινώντας και άλλοι κατηγορώντας, ότι ο Μιλόσεβιτς πολεμά τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Μόνο το ΑΣΚΕ είχε εξηγήσει ότι όλες οι κινήσεις του Μιλόσεβιτς ήσαν προβοκατόρικες, για να διευκολύνουν τα σχέδια των Δυτικών για διαμελισμό της
Γιουγκοσλαβίας και άλλων κρατών.
Στη συνέχεια οι Δυτικοί πέταξαν το Μιλόσεβιτς, αλλά το κόμμα του συνεχίζει να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του. Στις εκλογές της 11ης Μαΐου το εκλογικό σώμα της Σερβίας διχάστηκε ανάμεσα στους «ευρωπαϊστές», που επιμένουν στην υποταγή στη Δύση, παρότι η Δύση μεθόδευσε και αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσόβου, και σ αυτούς που τα δυτικά ΜΜΕ κατηγορούν ως «εθνικιστές». Έτσι το κόμμα του Μιλόσεβιτς, έγινε ο ρυθμιστής της κατάστασης και, βέβαια, δε συνεργάστηκε με τους «εθνικιστές», αλλά με τους «ευρωπαϊστές», κι έτσι η αποδυνάμωση και περαιτέρω συρρίκνωση της Σερβίας συνεχίζεται.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό