ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο πρώτος  θάνατος είναι αυτός του δυσώνυμου Σόιμπλε, του φανατικού εχθρού της Ελλάδας, συνεχιστή του Χίτλερ και όλων των Γερμανικών φύλων, που πάντοτε, από της εμφανίσεώς τους συστηματικά κατέστρεφαν (και καταστρέφουν) τον Ελληνισμό. Και ο ίδιος και η Μέρκελ και το ανθρωποφάγο ΔΝΤ των ΗΠΑ παραδέχθηκαν πώς ο αλγόριθμος(!) που καθόριζε τα «μέτρα» κατά της χώρας μας ήταν λαθεμένος!!

Ποιος, πότε από τους δικούς «μας» υπηρέτες τους ζήτησε να πληρώσουν το «λάθος» και να μας ξεπληρώσουν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια των καταστροφών μας; Ρητορική ερώτηση. Η απάντηση είναι κανείς και ποτέ. Εδώ δεν τολμάει κανείς από τους «ημέτερους» ταγούς, εκπροσώπους μας δεν τολμά να ζητήσει από τους πάτρωνές τους Γερμανούς (κατόπιν συγκατάθεσης φυσικά του μεγαλού υπερατλαντικού «συμμάχου») τα αναγνωρισμένα ήδη δυσθεώρητα Γερμανικά χρέη.

Γι’ αυτόν η μεγάλη πλειονότητα των λαών του Νότου και ιδιαίτερα, φυσικά, του Ελληνικού, θεωρεί «αναπόφευκτη» την αιώνια καταδίκη του.

Ο δεύτερος είναι αυτός της ντροπής της Ανθρωπότητας, του γερμανοεβραίου Αμερικανού Χένρι Κίσινγκερ (ή Κίσιντζερ).

Κυριάρχησε, περισσότερο από μισό αιώνα, στην πολιτική των ΗΠΑ, είτε ήταν πανίσχυρος υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ είτε όχι, με κύριο σήμα του τον «πόλεμο» όπου γης, ως τρόπο εκδήλωσης της παγκόσμιας παντοκρατορίας των ΗΠΑ, ευφυέστατος άρχων του σκότους.

Με σαρδόνια χαμόγελα «αποδέχτηκε» το Νόμπελ(!) Ειρήνης(!!!) και διασκεδάζοντας σαδιστικά σκόρπισε ό,τι κακό σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα για τους Ελληνες, την Ελλάδα και, ευρύτερα, τον Ελληνισμό. Μάλιστα φέρεται ως ο συντάκτης (σίγουρα, πάντως, ο εμπνευστής) του περίφημου (μικρού) κειμένου γιατί και πώς πρέπει να καταστραφούν οι ατίθασοι Ελληνες(!) Αλλωστε υπήρξε ευρύτερα ο πατέρας της Παγκοσμιοποίησης.

«Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουµε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουµε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευµατικά και ιστορικά του αποθέµατα, ώστε να εξουδετερώσουµε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να µη µας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να µη µας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή µεγάλης στρατηγικής σηµασίας για µας, για την πολιτική των ΗΠΑ.». (Οικονοµικός Ταχυδρόµος 14/8/1997).

Δεν χρειάζεται επομένως να δικαιολογηθεί (και ας λυπήσουμε τους οπαδούς της «πολιτικής ορθότητας», της ακραίας υποκρισίας που θέλει ευγενικές εκφράσεις για τις πιο χυδαίες πράξεις και πρόσωπα) η δίκαια(!) κατάκτηση της «ευχής» στο ανάθεμα!

Ο +1 είναι η (!) εκδήλωση, «δίκην μνημοσύνου», (με εμπνεύστρια την ιέρεια του «εκσυχρονισμού» Αννούλα Διαμαντοπούλου: «Εθνική γλώσσα της Ελλάδας να γίνει η Αγγλική»(!) και πρόσφατα «πρέπει να γραφεί, κοινή Ελληνοτουρκική ιστορία». Κύριε, ελέησον!) προς τιμήν του... Κώστα Σημίτη!!!

Υποθέτουμε ότι η έμπνευση αυτή ήταν στο βάθος πλήρως ιδιοτελής, μήπως δηλαδή όσοι συνέρρευσαν σ’αυτήν την μάζωξη υμνολογίας του Σημίτη κατόρθωναν να... εξασφαλίσουν ανάλογες εκδηλώσεις στο προσεχές μέλλον προς τιμήν αυτών των ίδιων...!

Εννοείται ότι, φυσικά, ενθουσιάστηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης και έσπευσε να δηλώσει ότι ευχαρίστως θα παραστεί και θα μιλήσει, μαζί με το 1/3 της κυβέρνησής του! Αποτέλεσμα: «Είδαν και έπαθαν»(!) να τον πείσουν οι σύμβουλοί του να πάει (έστω, και) στην εκδήλωση για την Μαριάννα Γιαννάκου (άλλη κι αυτή, που θεσμοθέτησε την εισαγωγή της Τουρκικής γλώσσας σε όλα τα Ελληνικά(!) σχολεία και προστάτευσε την Ρεπούση!), που γινόταν την ίδια ώρα! Πήγε για λίγο αναγκαστικά, αλλά έπεσε πάνω στον Κώστα Καραμανλή, που τον κατακεραύνωσε για τα Εθνικά θέματα...

Αλλά, βρε αθεόφοβοι, να τιμήσετε τον Σημίτη, διαγραμμένο ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ!

Τον Σημίτη, που χαιρέκακα απάντησε στο ερώτημα γιατί γίνονται τόσα και τόσα (κακά, φυσικά) στη χώρα που κυβερνούσε αυτός: «Αυτή είναι η Ελλάδα»! Τον Σημίτη των Ιμίων (στην επέτειο των οποίων ο Κυρ. Μητσοτάκης εδήλωσε προχθές ότι συμβόλιζε την «αφοσίωση στο Εθνικό καθήκον». Τον Σημίτη της «Μαδρίτης» και του «Ελσίνκι», της καλπονοθείας στις εκλογές του 2000 (που μετά, κυρίως, διέλυσαν τη χώρα, όπως δήλωσε ο Θ. Πάγκαλος). Τον Σημίτη του κορυφαίου σκανδάλου του Χρηματιστηρίου (πάνω από 1 εκατομμύριο Ελλήνων κατεστράφηκαν εξαπατημένοι από τον ίδιο), αυτόν που κατακρεουργούσε την Ελληνική γλώσσα και της κατάπτυστης παράδοσης του Οτσαλάν (1999) στην Τουρκική ΜΙΤ κ.λπ. κ.λπ

«Δεν είναι η Ελλάδα αυτή». Αυτοί είναι όσους επέλεξαν (και επιλέγουν) οι επικυρίαρχοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, να μας «κυβερνούν» και όσοι τους στηρίζουν, κύριε Σημίτη, «πολλά τα έτη σου», ειλικρινά και μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγήν!

Τα απαγορεύει το άρθρο 16 του Συντάγματος και η λεγόμενη «παράκαμψη» συνιστά παρανομία. Ας προηγηθεί η Αναθεώρησή του, αν περάσει...

Και μόνο η επίσπευσή του ενισχύει την υποψία δέσμευσης σε υποσχέσεις... Ολα τα περί μη κερδοσκοπικών αποτελούν απάτη... Τα έχουν, λένε, πολλά άλλα κράτη. Και λοιπόν... ; Εμείς τι κάνουμε έχει σημασία. «Λάθος»(...) άλλωστε αποτελούν και τα ξενόγλωσσα κατώτερα σχολεία, αρχικά για τα παιδιά ξένων υπηκόων, στη συνέχεια όμως επιτομή της ξενομανίας, ξενοδουλίας...   Επομένως ΟΧΙ. Κι ας λέει ό,τι θέλει ο Β. Βενιζέλος, που χρησιμοποιεί το Σύνταγμα ως ακορντεόν, πάντοτε με ιδιοτέλεια...

Η θέση μας στο φύλλο 172 της «Ενημέρωση του ΑΣΚΕ» στην ιστοσελίδα του.  «Η αλλαγή ταυτότητας φύλου σύμπτωμα ευρύτερου καταστροφικού προβλήματος».

Επιπρόσθετα, τα «δικαιώματα» είναι ατομικά. Αρα καθένας έχει δικαίωμα στο γάμο, περιβλημένο ιστορικά και με ιερότητα, ώστε να γίνεται πιο εύκολη η προσπάθεια τιθάσευσης του πανερωτισμού, πανηδονισμού του ανθρώπου για κοινωνικούς λόγους, άρα με τους αναγκαίους περιορισμούς.

Αλλά γάμος είναι, σύμφωνα με τον μόνο υπάρχοντα οριστικό (!) ορισμό του νομοδιδάσκαλου Modestino (3ος αιώνας μ.Χ.) «Ανδρός και γυναικός συνάφεια, συγκλήρωση του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία».

Αν μια κοινωνία θέλει να νομιμοποιήσει διαφορετικές ενώσεις προσώπων, ας του έδιναν άλλο όνομα, σύμφωνο με το είδος της «ένωσης», εν προκειμένω, π.χ. ομόζυγον. Είναι απαράδεκτο να θέλουν κάποιοι να αλλάζουν την έννοια των λέξεων(...)και να υποκύπτουμε στο «σύμπλεγμα της κολοβής αλεπούς». Οσο για τους υποστηρικτές του δικαιώματος σ' αυτόν, σχεδόν όλοι είναι  εχθροί του γάμου γενικά... Τώρα πλέον θα αναμένουμε(...) ως 16η στην Ευρώπη και πρώτο στα Ορθόδοξα κράτη!

Ο ξεσηκωμός των αγροτών στην Ελλάδα και στις χώρες της Ε.Ε.,που στρέφονται ευθέως κατά της παγκοσμιοποίησης και ειδικότερα κατά της ίδιας της Ε.Ε, θέτει επί τάπητος το πρωταρχικό ζήτημα της σημασίας της κρατικής προστασίας της εθνικής παραγωγής. Ιδιαίτερα η  στήριξη  του  αγροτικού τομέα, που  είναι στρατηγικής σημασίας  για κάθε χώρα, επειδή δε θα εξαρτάται από τρίτους για τη διατροφή και τη συντήρηση του πληθυσμού της.

Η επιβίωση χωρών και  κοινωνιών προϋποθέτει να έχουν τον εθνικό έλεγχο των οικονομιών τους. Ομως η παγκοσμιοποίηση, που οικονομικά σημαίνει την ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων, αγαθών και κερδών και έτσι με την αδιαφορία ή και ενθάρρυνση εκ μέρους των κυβερνήσεων, έχει οδηγήσει σε μια θηριώδη αναδιανομή πλούτου, στην φτωχοποίηση κοινωνιών και στον υπέρογκο δανεισμό. Το χρέος όλων των χωρών της γης έχει φτάσει τα 307,4 τρις δολ(!)., ενώ στην τρέχουσα  δεκαετία αυξήθηκε κατά 100 τρις δολ. Συνολικά αντιστοιχεί στο 335% του παγκόσμιου  ΑΕΠ. Μάλιστα τη μεγαλύτερη αυξηση χρέους είχαν η Κίνα(!) και η Βραζιλία.

Είναι αναμενόμενο ότι έτσι τα κραχ θα εμφανίζονται όλο και συχνότερα και οι χρεοκοπίες τραπεζών και επιχειρήσεων δε θα μπορούν να μεταφέρονται εσαεί στις πλάτες των  όλο και φτωχότερων κοινωνιών.

Η κρατική προστασία της εθνικής παραγωγής  για τους νεοφιλεύθερους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως, ισχυριζόμενοι ότι έτσι τα εγχώρια προϊόντα θα είναι ακριβότερα από αντίστοιχα εισαγόμενα αποτιμώμενα σε ξένο νόμισμα, π.χ ευρώ. Ομως τα εισαγόμενα στηρίζουν την εργασία των χωρών εξαγωγής, τις επιχειρήσεις τους, τη φορολογία που προκύπτει από τις αμοιβές και τα κέρδη τους και συγχρόνως τις τράπεζες που δανείζουν τις χώρες εισαγωγής με υπέρογκα επιτόκια. Αντίθετα στις χώρες εισαγωγής αυξάνεται η ανεργία, ο δανεισμός κράτους και επιχειρήσεων, η συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής και τα δημοσιονομικά ελλέιμματα.   Δεν μας είπαν φυσικά οι νεοφιλεύθεροι ποιος είναι αυτός ο λογαριασμός.

Η ανάπτυξη της εθνικής παραγωγής με ή χωρίς κρατική προστασία είναι όρος επιβίωσης για τη χώρα μας, έτσι ώστε να καλύπτεται με όσα εγχώρια καταναλωτικά προϊόντα παράγονται  η εσωτερική αγορά και να αυξηθούν οι εξαγωγές.  Φυσικά η εθνική παραγωγή δεν πρέπει εξαντλείται στα καταναλωτικά προϊόντα. Βιομηχανία, τεχνολογία, Εθνική Αμυνα θα πρέπει να είναι προτεραιότητες της χώρας μας. Ομως η αφαίρεση της νομισματικής πολιτικής από τον εθνικό έλεγχο με την εισαγωγή του ευρώ, που είναι ουσιαστικά ξένο νόμισμα, είναι εκχώρηση κυριαρχίας, που καθιστά αδύνατο τον έλεγχο της οικονομίας μας.    

Προϋπόθεση, όμως, για να γίνουν όλα αυτά είναι να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμα της Ε.Ε. και του ευρώ της, ώστε ν’ανακτήσει τον εθνικό έλεγχο της οικονομίας  της και μιας πιο ευοίωνης προοπτικής. Αναζητούνται προς τούτο ελληνικές πολιτικές ηγεσίες.

Και μέσα στο γενικό χαμό με τις απανωτές και ασθμαίνουσες «μεταρρυθμίσεις» που επιβάλλει η Νέα Τάξη στο Μητσοτάκη και τις κοινωνικές εκρήξεις των αντιδράσεων ξαφνικά ο Α. Τσίπρας ψάχνει να βρει χορηγούς για να ιδρύσει ίδρυμα Τσίπρα για προστασία και εμπλουτισμό της μεγάλης εθνικής παρακαταθήκης του ! Ελπίζουμε να μην πληρώσει τη νύφη το Δημόσιο δηλ. εμείς...