Λέγεται ότι η HellenicTrain, ιταλική εταιρεία που ανέλαβε το μεταφορικό έργο μετά την επανακρατικοποίηση (διότι περί αυτού πρόκειται και όχι περί ιδιωτικοποίησης, εφόσον η ιταλική εταιρεία είναι κρατικών συμφερόντων) δε φέρει καμμία ευθύνη για το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών, διότι το δίκτυο δεν είναι δική της ευθύνη. Παρόλα αυτά ανακοίνωσε ότι χορηγεί αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων. Αν δεν έχει η ίδια καμμία ευθύνη, γιατί σπεύδει να αποζημιώσει; Αν η ίδια δεν ευθύνεται για ένα δυστύχημα που της κοστίζει ακριβά, εφόσον ο σιδηρόδρομος απαξιώθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως μεταφορικό μέσο με το δυστύχημα, εκείνη λογικά δε θα έπρεπε να αξιώνει αποζημιώσεις από το ελληνικό δημόσιο αντί να τις χορηγεί; Μήπως υπάρχει κάτι στις συμβάσεις και υποχρεώσεις της εταιρείας που δε γνωρίζουμε;
Είναι προφανώς καταδικαστέα η επίθεση στο Γιάνη Βαρουφάκη από «γνωστούς – αγνώστους».Και ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση. Παρόλα αυτά, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά το χρονικό σημείο της επίθεσης σε ένα χώρο που είναι γνωστό ότι ο κ. Γ.Β. επισκέπτεται σε εβδομαδιαία βάση τα τελευταία χρόνια, κατά δική του δήλωση. Επίσης, οι κραυγές των δραστών την ώρα της επίθεσης ότι «πρέπει να πληρώσεις για τα μνημόνια που ψήφισες», ενώ είναι γνωστό ότι κ. ΓΒ δεν υπέγραψε κανένα μνημόνιο, προκαλούν ερωτηματικά. Ο δε κ. ΓΒ, εμφανιζόμενος με πρησμένο μάτι σε τηλεοπτικές συζητήσεις, προφανώς επιχείρησε να προκαλέσει τη συμπάθεια μέρους του κοινού. Οι δημοσκοπήσεις των αμέσως επόμενων ημερών έδειξαν άνοδο των ποσοστών του ΜΕΡΑ25 ως αποτέλεσμα της αποστροφής των πολιτών προς τα κυρίαρχα τρία κόμματα εξουσίας και ίσως ως έκφραση συμπάθειας, λόγω της επίθεσης…
Μέσα στο γενικότερο κλίμα των ημερών που ακολούθησε το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών παρατηρείται μια έντονη δραστηριότητα του υπουργού των Εξωτερικών κ. Δένδια για συνομιλίες με τον Τούρκο ομόλογό του Τσαβούσογλου. Η δραστηριότητα αυτή ξεκίνησε την επαύριον του φονικού σεισμού σε Τουρκία και Συρία. Και συνδυάζεται με την έντονη κινητικότητα του αμερικανικού παράγοντα στην περιοχή (επίσκεψη Μπλίνκεν κλπ).
Οπως γράφτηκε στον Τύπο, χωρίς να διαψευστεί («Τα Νέα» κλπ), υπήρξαν μυστικές διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο υπουργείων επί 20 ημέρες οι οποίες κατέληξαν στην ανακοίνωση των δύο υπουργών στις Βρυξέλλες για συμφωνία «αλληλοϋποστήριξης στους διεθνείς οργανισμούς». Με βάση αυτή η Τουρκία θα ψηφίσει την Ελλάδα για μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Ελλάδα θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνή Ναυτιλιακού Οργανισμού -ΙΜΟ. Επίσης, ο κ. Δένδιας δήλωσε ότι «δεν έχουμε τώρα παραβιάσεις» αναφερόμενος στην όντως δραματική μείωση των εναέριων παραβιάσεων και παραβάσεων από τους Τούρκους όλη την τελευταία μετασεισμική περίοδο. Αφού αναρωτηθούμε πρώτα αν είναι ισορροπημένη αυτή η αλληλοϋποστήριξη, αν δηλαδή έχει το ίδιο βάρος η γραμματεία του ΙΜΟ με την ιδιότητα του μη μόνιμου μέλους του του ΣΑ και μάλιστα υπό τη πρίσμα των εξελίξεων στην ανατολική μεσόγειο γύρω από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, να αναρωτηθούμε και πόσο λογικό είναι να έχει τη γραμματεία του εν λόγω οργανισμού μια χώρα που δεν έχει υπογράψει και αναγνωρίσει τη σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Ακόμα αφήνεται ως διαρροή από την κυβέρνηση ότι συμφωνήθηκε μορατόριουμ θερινό για αποχή από ασκήσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο του Αιγαίου. Oμως καμμία επιτροπή για ΜΟΕ δεν έχει συνεδριάσει, ενώ υπάρχει το ιστορικό της Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ με τα γνωστά…αποτελέσματα. Και γιατί να πάμε σε νέα συμφωνία από τη στιγμή που το προαναφερθέν μνημόνιο είναι σε ισχύ, αντί να ισχύσει αυτό; Μήπως περιλαμβάνει κάτι επιπλέον αυτή η συμφωνία που διέρρευσε; Μας θυμίζει η σημερινή συμφωνία, αν υπάρχει, την περίφημη μαρτυρία του πρώην πρέσβεως Αϋφαντή για τη συμφωνία μεταξύ Κατρούγκαλου και Τσαβούσογλου, όπου φάνηκε η αγωνία του τότε υπουργού Εξωτερικών για αποφυγή εντάσεων προεκλογικά απλά, για να διευκολυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ…
Την ίδια στιγμή, ο Kύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «η υποστήριξη της Αθήνας στην υποψηφιότητα της Τουρκίας δεν μας δεσμεύει και προφανώς δεν μπορούμε να την υποστηρίξουμε». Πού πήγε η σύμπλευση μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, που ανακοινώθηκε κατά την επίσκεψη του κ. Χριστοδουλίδη στην Αθήνα; Και τι νόημα έχει υπό αυτό το πρίσμα το ανακοινωθέν ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών; Υπάρχει κοινή στρατηγική ή όχι; Αν ήταν σε συνεννόηση Ελλάδα και Κύπρος πριν από τη συμφωνία Τουρκίας – Ελλάδας, τότε εγείρονται ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά.
Στη μεγαλύτερη εικόνα, ο Ερντογάν είναι πιθανό πλέον να χάσει και οι Αμερικανοί ετοιμάζονται για τους νέους συνομιλητές τους στην Τουρκία. Ετοιμάζονται να τους «προικίσουν», για να τους σταθεροποιήσουν. Αυτό συνάγεται και από όλη τη φρασεολογία του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ, την κινητικότητά των παραγόντων του, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις μέρους του Κογκρέσου (Μενέντεζ κλ.π). Αν ο Ερντογάν δεν χάσει, θα προσπαθήσουν έτσι να τον διατηρήσουν σε απόσταση «συνεννόησης». Στο πλαίσιο μόνο αυτό έχει νόημα η διαμόρφωση «θετικού» κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, μαύρες μέρες μας περιμένουν… Κυρίως διότι είναι ένα θέμα που από ό,τι φαίνεται υπάρχει συναίνεση και από τα τρία μεγαλύτερα κόμματα.
Θα επανέλθουμε.
Οταν μαθεύτηκε ότι στις ενδοκομματικές εκλογές της Ν.Δ. έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος της ο Μητσοτάκης, όλοι έβαλαν τα γέλια, διερωτώμενοι μετά «Τι έπαθε το παιδί(!)». Το αποτέλεσμα, όμως, άσχετα από το πώς επετεύχθη, ήταν μια έκπληξη και δικαίως.
Ηταν επόμενο ότι θα εξεπλάγη και ο ίδιος, παρότι ήξερε τι συνέβη (...) κάτι όμως φαίνεται ότι του έμεινε... Θα φαντάστηκε πιθανόν πως ήταν θεία επίνευση και προσαρμόστηκε, δυστυχώς, σ’αυτήν την ιδέα. Ετσι εμφορούμενος από την «αρχή της ελέω Θεού βασιλείας» άρχισε να συμπεριφέρεται αμέσως ως Λουδοβίκος 14ος της Γαλλίας («Το κράτος είμαι εγώ L’état c’est moi»).
Χρησιμοποιεί, ως εκ τούτου συνεχώς, για ό,τι πράττει καλώς, η κυβέρνηση της Ν.Δ. το πρώτο ενικό πρόσωπο των ρημάτων (Εγώ, εγώ, εγώ ...) προς γενική, δυσάρεστη έκπληξη όλων των μελών της κυβέρνησης και, φυσικά, των «βαρόνων» του κόμματος, ακόμη και των πιο «πιστών» φίλων του.
Ευτυχώς γι’αυτόν δεν σκέφτηκε να το σχολιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ίσως λόγω της τυφλής αντιπολιτευτικής τακτικής του, να αρνείται οτιδήποτε κάνει ο Μητσοτάκης. Παράδειγμα το αμίμητο «εθνική υποχώρηση» (!) το 2ο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο (που οι πάντες το απορρίπτουν) για το οποίο δεν ευθύνεται ο καημένος ο Κυριάκος. Πάντως σε λίγο οι γελοιογράφοι και οι επιθεωρησιογράφοι θα κάνουν πάρτι, με το μεγαλείο του!
Ισως πάντως τα τελευταία γεγονότα και οι τρέχουσες αρνητικές εξελίξεις τον συνεφέρουν, όμως οι οιωνοί για το μέλλον του δεν φαίνονται και τόσο αίσιοι...
Ο ΣΥΡΙΖΑ «επέτυχε» να τον στηρίξουν οι περισσότεροι των πολυάριθμων, ως φαίνεται, λεγόμενων του τρίτου φύλου, των ομοφυλοφίλων, κοινώς «γκέι (gay)» και ήταν λογικά αναμενόμενο, μια που τους προσέφερε το «σύμφωνο συμβίωσης» κ.λπ., παρά το ότι αυτό ψηφίστηκε με σχεδόν διακομματική ομοψυχία.
Πλησιάζουν όμως τώρα οι εθνικές εκλογές και ενεργοποιείται εντονότερα η προσπάθεια Μητσοτάκη να διεισδύσει στο χώρο των ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισέξουαλ, Τρανς, Kουίρ και Ιντερσέξ), κάτι που είχε ξεκινήσει με την προώθηση των Πατέλη και Γιατρομανωλάκη, οι οποίοι διακήρυτταν την «ιδιοτυπία» τους, ας πούμε.
Ομως η ΛΟΑΤΚΙ οργάνωση «ανήκουν» στον ΣΥΡΙΖΑ και όταν έκανε την εμφάνισή του σε σύναξή τους ο «συνιδιότυπος»(!) κ. Πατέλης, τον απέκρουσαν με την κατηγορία(!) ότι φορούσε κουστούμι και γραβάτα!!! Αυτό, φυσικά, τον αιφνιδίασε και τον «πίκρανε», διότι (υπενθύμισε ότι) ο ίδιος επέτυχε να πείσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να νομοθετήσει υποχρεωτική(!) παρουσία των ΛΟΑΤΚΙ κατά 25% στα διοικητικά συμβούλια των εισηγμένων (στο χρηματιστήριο) εταιρειών!!
Μήπως θα σχηματιστούν ουρές για τοιούτο πιστοποιητικό;
(Οι θέσεις του ΑΣΚΕ για το κοινωνικού και ατομικού ενδιαφέροντος ζήτημα αυτό στα φύλλα της «Ε» του ΑΣΚΕ: 122 Μάιος 2008, 164 Ιανουάριος 2016, 175 Μάιος 2018 και ιδίως στο φύλλο 172 Οκτωβρίου 2017).
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό