Η μια κρίση διαδέχεται την άλλη
Μετά την πανδημία με τις χιλιάδες, εν πολλοίς αδικαιολόγητους, θανάτους και τον κορωνοϊό πάντα παρόντα, νέες κρίσεις ξεφυτρώνουν καθημερινά. Τα αίτια δεν είναι μόνο εξωτερικά. Σε μεγάλο βαθμό ιδιαίτερα για τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, την καθημερινή εκρηκτική αύξηση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, των καυσίμων και των αγαθών, οφείλεται στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που δεν κατήργησε το χρηματιστήριο ενέργειας, έκλεισε τα λιγνιτικά εργοστάσια και κατέστησε την ελληνική κοινωνία όμηρο της κερδοσκοπίας, που επιτάσσουν, κυρίως,τα γερμανικά και γαλλικά επιχειρηματικά μπλοκ μέσω της Ε.Ε και φτωχοποιούν καθημερινά την κοινωνία.
Οι αυξήσεις αυτές, ναι μεν αυξάνουν τα δημόσια έσοδα μέσω της αύξησης των έμμεσων φόρων, δηλ. του ΦΠΑ, καθώς και του ειδικού τέλους στα καύσιμα, όμως αυξάνουν παράλληλα και τα επιτόκια του κρατικού δανεισμού , όπως π.χ. για τα 10ετή ομόλογα από 0,5% τον περασμένο Αύγουστο σε 4,5% σήμερα. Ετσι το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται, όπως επίσης και το ιδιωτικό χρέος με την αύξηση των επιτοκίων από τις τράπεζες. Τα κυβερνητικά «πακέτα» ενισχύσεων που δίνονται ή εξαγγέλλονται προς τους πολίτες είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Η τυφλή προσήλωση στις επιταγές των ΗΠΑ και της Ε.Ε. με την αντιρωσική στάση της και την υιοθέτηση των κυρώσεων, την αποστολή κρίσιμων οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία εν κρυπτώ, αναγκαίων για την Εθνική Άμυνα, ιδιαίτερα των νησιών, για να παρατείνεται ο πόλεμος, αντιβαίνει στα εθνικά συμφέροντα. Δυναμιτίζει την αποκατάσταση των ελληνορωσικών σχέσεων, ενώ καθιστά τη χώρα αντικείμενο χλευασμών από τους Ιρανούς (Ιρανικό ΥΠΕΞ «Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι το να λαμβάνει εντολές από μία τρίτη πλευρά είναι σημαντικότερο για εκείνη...»)
με την παράνομη κατακράτηση του ρωσικού πλοίου με σημαία Ιράν και την ληστεία του ιρανικού πετρελαίου από τους Αμερικανούς «συμμάχους». Προς τιμήν της η Ελληνική δικαιοσύνη με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Χαλκίδας αίρει την κατάσχεση του φορτίου. Το θέμα είναι αν θα το επιστρέψουν οι «σύμμαχοί» μας.
Οι τουρκικές απειλές πολέμου
Αλλη μια κρίση, πολύ σοβαρότερη, προστέθηκε στις υπόλοιπες, που εν πάση περιπτώσει το μεγαλύτερο μέρος τους αφορούν την εσωτερική κατάσταση της χώρας. Μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ η Τουρκία του Ερντογάν απασφάλισε και απειλεί ευθέως την Ελλάδα αμφισβητώντας την κυριαρχία των νησιών μας και όχι μόνο. Οι ξεκάθαρες απειλές πολέμου, και η ακραία επιθετική στάση, που δεν είχε παρατηρηθεί σε τέτοιο βαθμό έως τώρα, δεν πρέπει να ερμηνευθεί, όπως κάνουν οι ημέτεροι ενδοτικοί (Ελιαμεπίτες και σια), ως εσωτερικό πρόβλημα του Ερντογάν και να συστήνουν ψυχραιμία. Οι ερμηνείες της οξυμμένης τουρκικής στάσης δεν ενδιαφέρουν τώρα, αφού η Ελλάδα ήδη αντιμετωπίζει έναν υβριδικό πόλεμο, που περιλαμβάνει ψυχολογικές επιχειρήσεις (διαστρέβλωση πραγματικότητας, προώθηση λαθρομεταναστών κ.λπ). Θέλει να εξαργυρώσει το βέτο σε Σουηδία-Φινλανδία για να εισπράξει την αποστρατικοποίηση των νησιών μας. Η Ελλάδα οφείλει να είναι έτοιμη από πλευράς Εθνικής Αμυνας, ηθικού στην κοινωνία και, το σημαντικότερο, πολιτική βούληση αποτροπής και ανταπόδοσης κάθε πολεμικής τουρκικής ενέργειας. Δυστυχώς Μητσοτάκης και Τσίπρας ως πρωθυπουργοί, που είχαν και οι δύο μυστικές διαβουλεύσεις με τον Ερντογάν, με την προτροπή των αμερικανογερμανών «φίλων» μας για να τα «βρούμε», και τώρα επιχειρούν να το «παίξουν πατριώτες», μόνο υπό το κράτος εσωκομματικών αντιδράσεων και απειλή απώλειας της καρέκλας τους ή ψήφων, μπορεί να «συμμαζευτούν», ιδιαίτερα στη ΝΔ. Στο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει, δυστυχώς, δείγματα γραφής με τις Πρέσπες και την αθρόα λαθρομετανάστευση η μόνη πιθανή αντίδραση είναι οι πρώην πασόκοι, αν τους απέμειναν ψήγματα πατριωτισμού.
Στη ΝΔ Σαμαράς και Καραμανλής φαίνεται ότι ξέρουν τη διάθεση υποχωρήσεων της νυν ηγεσίας της, γι’ αυτό στις παρεμβάσεις τους τονίζουν :
Σαμαράς στο Συνέδιο της ΝΔ (8-5-2022)
«...Θυμίζω, όμως, ότι υπάρχει το γνωστό “λόμπι του Κατευνασμού” στην Ελλάδα. Που έχει διεισδύσει σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Δηλαδή, οι οπαδοί της εύκολης «τακτοποίησης» των εθνικών μας θεμάτων.
Στις δημόσιες παρεμβάσεις μου, εδώ και χρόνια, συγκρούστηκα με αυτούς τους κυρίους. Διαφώνησα ευθέως με την επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών. Δεν διαφωνούσα “να συζητάμε γενικά” με την Τουρκία… Διαφώνησα με το να κάνουμε επίσημο διάλογο, την ώρα που συνεχίζονταν και κλιμακώνονταν οι προκλήσεις και τα τετελεσμένα του Ερντογάν. Κι ο Ερντογάν κατάφερε έτσι τελικά να αποφύγει τις κυρώσεις! Όπως ακριβώς επεδίωκε η κα. Μέρκελ. Γιατί τα λέω; Γιατί αυτά γίνονταν την ώρα που ο Ερντογάν και η Τουρκία συνέχιζε να προωθεί το παράνομο Τουρκο-λιβυκό σύμφωνο στον ΟΗΕ, οργίαζε με το Ορουτς Ρέις, κλιμάκωνε τις νέες προκλήσεις στην Κύπρο, ενώ και σήμερα σαρώνει με τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο. Και κανείς δεν της επέβαλε ποτέ κυρώσεις! Γιατί κυρώσεις, από τρίτους, σε επεκτατιστή, δεν επιβάλλονται, όταν βρίσκεσαι σε επίσημο διάλογο μαζί του. Και γι’ αυτό διαφώνησα τότε με τις διερευνητικές. Γι’ αυτό είπα τότε: «Με Πειρατές δεν κάνεις διάλογο». Γιατί τέτοιος “διάλογος” ενθαρρύνει - και "νομιμοποιεί" στα μάτια τρίτων - την κλιμάκωση των προκλήσεων.»
Καραμανλής ομιλία 2-6-2022
«Η άποψη ότι για την ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχει αμοιβαία ευθύνη, ότι η ελληνική στάση ρέπει στον μαξιμαλισμό, ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση, ότι δεν μπορούμε να αρνούμαστε την διεύρυνση της ατζέντας των προς επίλυση θεμάτων που κατά το δοκούν φορτώνει ολοένα η Τουρκία, είναι εσφαλμένη. Εσφαλμένη, διότι διαβάζει λάθος την Τουρκία. Γιατί στηρίζεται σε λάθος δεδομένα και οδηγεί σε ψευδαισθήσεις. Κυρίως στην ψευδαίσθηση ότι αρκεί να δείξουμε κάποια υποχωρητικότητα και όλα θα διευθετηθούν προς όφελος όλων.
Δεν αμφισβητώ την ειλικρίνεια προθέσεων και τον πατριωτισμό κανενός. Σέβομαι τις αντιλήψεις όλων. Θέλω όμως να υπογραμμίσω ότι η υιοθέτηση μιας τέτοιας συμπεριφοράς θα οδηγούσε σε σοβαρές, ίσως και μοιραίες, βλάβες στα εθνικά συμφέροντα και θα αποθράσυνε ακόμα περισσότερο την άλλη πλευρά...»
Θλιβερή, δυστυχώς, είναι και η στάση του νεόκοπου αρχηγού του άρτι μετονομασθέντος κόμματός του σε ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για τα εθνικά θέματα, ιδιαίτερα τα ελληνοτουρκικά, που καλεί «τους εταίρους μας να μην υπνοβατούν» λες και η χώρα μας είναι προτεκτοράτο τους και η ύπαρξή της εξαρτάται απ’ αυτούς. Η γερμανική επιρροή σε συνδυασμό με τη μαθητεία του σε Σημίτη-Βενιζέλο, που πρότεινε «έναν επώδυνο συμβιβασμό με την Τουρκία», δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για αναβίωση του πάλαι ποτέ πατριωτικού ΠΑΣΟΚ με αυτόν αρχηγό.
ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ;
Και ξαφνικά όλοι άρχισαν να μιλούν για εκλογές το φθινόπωρο. Πριν λίγες μέρες ο Μητσοτάκης, εν αιθρία, ανακοίνωσε 4 γυναίκες στα ψηφοδέλτια της ΝΔ (ευτυχώς όχι την Κεραμέως ακόμη). Ηταν αντιπερισπασμός για τον ορισμό της Ρ. Σβίγγου ως γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ ή μήνυμα για πρόωρες εκλογές;
«Η πολιτική αστάθεια θα καθορίσει τις εξελίξεις», είπε ο Μητσοτάκης, σαν χρησμό για τις εκλογές σε συνέντευξή του στον Κουβαρά. Πάντως όλα δείχνουν ότι το φθινόπωρο, αν όχι νωρίτερα, (θυμίζουμε ότι ο Σημίτης το 1996 τις είχε προκηρύξει Αύγουστο) έχει κατά νου πρόωρες εκλογές. Το επιβεβαιώνουν οι περιοδείες ανα την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε περιοχές που η ΝΔ έχει δημοσκοπική πτώση, οι ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων υπουργών και στελεχών, όπως πρόσφατα του Στ. Πέτσα στην Ανατολική Αττική, καθώς και οι εξαγγελίες του για παροχές.
Ομως οι πρόωρες εκλογές δεν είναι μόνο υπόθεση του Μητσοτάκη, επειδή ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι πολεμικές τουρκικές απειλές ενδέχεται να κάνει τους «φίλους» μας ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού να τον αποτρέψουν να κάνει πρόωρες εκλογές, προκειμένου να εξυπηρετεί μέχρι τέλους τα συμφέροντά τους. Και είναι τόσο υπάκουος...
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Στη ΝΔ φαίνεται ότι όλο και περιορίζονται οι δυνατότητες πολιτικών ελιγμών του Μητσοτάκη δεδομένης και της δημοσκοπικής της φθοράς. Εκτός από τις αντιδράσεις των Σαμαρά-Καραμανλή, αναταραχή επικρατεί μεταξύ των βουλευτών και των στελεχών της από τότε που δήλωσε ότι «στόχος είναι η σταθερότητα, όχι επί τούτω η αυτοδυναμία». Κατά τα άλλα ισχύουν αυτά του φύλλου 188 της «Ε» «...Η ξαφνική δήλωσή του ότι τη μορφή διακυβέρνησης θα την αποφασίσει ο Ελληνικός λαός και ότι σημασία δεν έχει η αυτοδυναμία αλλά η σταθερότητα έχει πολλαπλούς στόχους. Να προετοιμάσει τους βουλευτές του ότι μπορεί να βρεθούν εκτός Βουλής, εφόσον ο Ανδρουλάκης συνεργασθεί μετεκλογικά. Αν ο Ανδρουλάκης δεν συνεργασθεί μετά τις πρώτες εκλογές και θέσει όρους για τις δεύτερες, όπως δηλώνει, αλλαγής του Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, τότε στο όνομα της σταθερότητας ο Μητσοτάκης θα ζητήσει και θα επιδιώξει αυτοδυναμία. Πάντως συγκυβέρνηση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ βολεύει για παραχωρήσεις στην Τουρκία, επειδή την ευθύνη δεν θα την φορτωθεί αποκλειστικά ο Μητσοτάκης».
Στο ΣΥΡΙΖΑ,μετά τις θριαμβολογίες του συνεδρίου του με τις 150.000 ψήφους της εκλογής του μοναδικού υποψήφιου αρχηγού, δίκην Γιωργάκη, και τη μείωση των ψήφων της «ομπρέλας», επανήλθαν στη γνώριμη αρνητική αντιπολιτευτική τους τακτική. Κατηγορεί το Μητσοτάκη για όλα, σωστά ή όχι, υπονοώντας αλλά μη δεσμευόμενος, ότι, αν γίνει ο Τσίπρας ξανά πρωθυπουργός, θ’ανοίξουν τα ταμεία να μοιράζει χρήμα που θα είναι, προφανώς, με νέα δάνεια. Μετά τα ψέματα του 2015 μπορεί έτσι να γίνει πιστευτός; Εχοντας απεμπολήσει εξ αρχής τα «αριστερά του πρόσημα», αφού είναι υπέρ της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, έχει μετεξελιχθεί σ’ ένα αστικό συστημικό κόμμα, που επιδιώκει την επανάληψη της νίκης του 2015. Ομως, πλέον, σήμερα όλοι γνωρίζουν τι εστί ΣΥΡΙΖΑ...
Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ολοφάνερη η ανεπάρκεια του νέου αρχηγού του, η δυσανεξία του με τα εθνικά θέματα και η αποφυγή του να πάρει θέση στα σοβαρά πολιτικά ζητήματα. Είναι φανερό πως φοβάται ότι, αν το πράξει, θα φυλλορροήσουν οι ψηφοφόροι του, που πιθανόν έλκονται από τη νεανική ηγεσία του, είτε προς τη ΝΔ είτε προς το ΣΥΡΙΖΑ. Ομως ο καιροσκοπισμός δεν μακροημερεύει...
Στο ΚΚΕ για τα ελληνοτουρκικά οι θέσεις του είναι πιο πατριωτικές επί Κουτσούμπα, αφού έχει πλέον αφαιρεθεί η περικοπή των αποφάσεων των συνεδρίων τους 2013 και 2017: «Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, ώστε αυτή να συνδεθεί με την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης ως εισβολέα». Δηλ. θα είχαμε, αν ισχυε, ένα νέο Μπρεστ – Λιτόφσκ.
Για τα υπόλοιπα κόμματα ισχύουν όσα έχουν αναφερθεί στα προηγούμενα φύλλα της «Ε». Να προσθέσουμε μόνο ότι προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη η ηχηρή παρέμβαση της Ζ. Κωνσταντοπούλου σε εκδήλωση απόστρατων αξιωματικών κατά της επαίσχυντης «συμφωνίας» των Πρεσπών. Φανταζόμαστε πόσο πανικοβλήθηκαν ΣΥΡΙΖΑ, Soros, ΕΛΙΑΜΕΠ κ.λπ και φυσικά ο Κ. Μητσοτάκης!
Η επίσκεψη του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ (15-17 Μαΐου) με κορύφωση την ομιλία του στο Κογκρέσο θεωρήθηκε από ορισμένους, ίσως δικαίως, σημαντικό γεγονός, που «αξιοποιήθηκε» δεόντως και στο έπακρο επικοινωνιακα από την κυβέρνηση και τα his master voice MME και έδωσε στο θορυβημένο Ερντογάν αφορμή για εντονότερες επιθέσεις, ικανοποιώντας και το ενοχλημένο Στέιτ Ντιπάρμτεντ .
Βέβαια οι μεγαλοστομίες για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων υπό το πρίσμα του πιο «αξιόπιστου και προβλέψιμου σύμμαχου των ΗΠΑ» έμελλε ν’αποδειχθούν στην πράξη αμέσως μετά. Το άμεσο τίμημα ήταν ασφαλώς η υπόσχεση για αγορά αμερικανικών αεροσκαφών και συναφών οπλικών συστημάτων.
Μετά την επίσκεψη άρχισαν να ξεδιπλώνονται οι μητσοτάκειες δεσμεύσεις. Με τη συνεχή αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία εν κρυπτώ και παραβύστω από τον Ελληνικό λάο, που τα έχει πληρώσει, για να συνταχθεί με την αμερικανική πολιτική για τη διαιώνιση του πολέμου και για να ενισχύσει την αντιρωσική πολιτική, που είναι καταστροφική για τα εθνικά μας συμφέροντα. Τα συστήματα αυτά αφαιρούνται από την Εθνική Αμυνα, την ώρα που η Τουρκία εποφθαλμιά τα νησιά μας! Με την προμήθεια ακριβού αμερικάνικου LNG, αντί του φθηνότερου ρωσικού φυσικού αερίου, με κατασκευή νέας μονάδας αποθήκευσης στην Αλεξανδρούπολή, όπου βρίσκεται η νέα αμερικανική βάση, για να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία φιλοαμερικανικών χωρών από την Ουκρανία έως τα Βαλκάνια. Ηδη η κατάσχεση του ρωσικού πλοίου με ιρανικό πετρέλαιο, που απαίτησαν οι αμερικάνοι και παρακράτησαν οι ίδιοι το φορτίο, το πληρώνει η χώρα μας. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Το ιρανικό ΥΠΕΞ μας εξευτελίζει «Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι το να λαμβάνει εντολές από μία τρίτη πλευρά είναι σημαντικότερο για εκείνη...»
Ο Καραμανλής με την πρόσφατη ομιλία του, που υπογράμμισε εμφατικά την παρουσία του, αποδοκίμασε το δόγμα Μητσοτάκη, δηλ. του τυφλού φιλοαμερικανισμού, που διαιωνίζει τον πόλεμο και θ’ αποτελέσει, αν δεν τερματισθεί σύντομα, αιτία ενός πιο επικίνδυνου ψυχρού πολέμου μεταξύ Δύσης και ενός κινεζορωσικού μπλοκ. Για τα εθνικά θέματα: «Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη». Aποδοκίμασε επίσης τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική αποκλεισμού μεγάλου μέρους της κοινωνίας από την αναδιανομή του πλούτου και τη δημιουργία νέων, πιο ισχυρών, «νταβατζήδων».
Δε γνωρίζουμε ποιες ακόμη δεσμεύσεις έχει αναλάβει ο Μητσοτάκης με την επίσκεψη. Αυτές θα φανούν στη συνέχεια, πιθανόν και μετά τις εκλογές που προβλέπονται σχετικά σύντομα, αν βέβαια δεν προκύψουν νέες κρίσεις ή αν δεν του το επιτρέψουν οι υπερατλαντικοί «σύμμαχοί» του όσο διαρκεί ο πόλεμος.
Οσο μας κυβερνούν οι πρόθυμοι και οι δεδομένοι η Ελλάδα και οι Ελληνες δεν έχουν να ελπίζουν σ’ ένα, σχετικά έστω, ευοίωνο μέλλον.
Για την Ε.Ε. του Α.Σ.Κ.Ε.
Λεοντόπουλος Νίκος
Στενός Σήφης
Η «επίσκεψη» Μητσοτάκη στις ΗΠΑ
Με το «δόγμα» «Η Ελλάδα είναι ο πιο αξιόπιστος και ο πιο προβλέψιμος σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών» (ΗΠΑ 7/1/2020) θα προστρέξει, δυστυχώς, στις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός. Υπό άλλες συνθήκες και υπό πραγματικά Ελληνα πρωθυπουργό μια επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, που εξακολουθεί να είναι μεγάλη δύναμη, με την οποία έχουμε ορισμένα, ακόμη, κοινά, με κύριο τη μεγάλη ομογένεια, θα μπορούσε να είναι θετικό γεγονός για τα ελληνικά συμφέροντα.
Παρά τη ...μητσοτάκεια «σωστή πλευρά της ιστορίας», το Στέιτ Ντηπάρτμεντ, μετά τις πρόσφατες πολυάριθμες παραβιάσεις και χαμηλές υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας, υποστηρίζει τη «λάθος πλευρά της ιστορίας», την Τουρκία, λέγοντάς μας «να τα βρούμε»! Και όλα αυτά μετά τη περιβόητη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν. Και είναι γνωστό πως αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ τους δεδομένους...
Δυστυχώς η προσεχής «επίσκεψη» του ενδοτικού Μητσοτάκη τίποτα καλό για την Ελλάδα και τα εθνικά μας θέματα δεν προοιωνίζεται. Οι ΗΠΑ θέλουν το Μητσοτάκη ως εντολοδόχο των συμφερόντων τους στην περιοχή μας, δηλ. να κρατήσουν με θυσία των άλλων, κυρίως των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, την Τουρκία στη Δύση, επιδιώκοντας μάλιστα να την καταστήσουν ενεργειακό κόμβο εις βάρος Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και Αιγύπτου.
Ομως θα αποδεχθεί ο Μητσοτάκης να εφαρμόσει μόνος του τα αμερικανικά κελεύσματα, δεδομένης και της εσωκομματικής αντίθεσης (Σαμαράς, Καραμανλής, κ.λπ.) ή θα περιμένει «συνεταίρο» μετά τις εκλογές;
Οι Ελληνες μόνο αν απαλλαγούν από τους δεδομένους και τις εξαρτήσεις τους από τους ξένους καθώς και από τους λεόντειους οργανισμούς τους (Ε.Ε., ΝΑΤΟ), μπορούν να ελπίζουν σ’ ένα ευοίωνο μέλλον.
Για την Ε.Ε. του Α.Σ.Κ.Ε.
Λεοντόπουλος Νίκος
Στενός Σήφης
Μια γυναίκα «έκλεψε» σε κάποιο «σούπερ μάρκετ» (!) κάτι φαγώσιμο, την συνέλαβαν αμέσως και ο διευθυντής κάλεσε την αστυνομία για να συνταχθεί η κατάλληλη πράξη και να οδηγηθεί η «εγκληματίας» όπου δει...
Αυτό θα πει κράτος! Κι έπειτα οι κακόβουλοι διαδίδουν τα γνωστά τερατώδη ψεύδη ότι όλοι οι μεγαλόσχημοι μας κατακλέβουν ασύστολα, ότι τάχα καθημερινά ληστεύουν καλοκάγαθους γέροντες αποτρόπαιοι παραβάτες, ότι οι εταιρίες πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας μας κατακλέβουν και δεν δίνουν στους Δήμους τα αναφερόμενα ποσά που πληρώνουμε.
Ομως κάτι χάλασε εδώ. Οι πολυπληθείς πελάτες που, κατάπληκτοι, παρατηρούσαν τα γιγνόμενα επαναστάτησαν, στάματησαν τους υπεύθυνους στο Lidl, ειδοποίησαν το Υπουργείο και αυτό διέταξε να αφήσουν τη γυναίκα. Και, ξεκίνησε έλεγχος στην περιώνυμη αυτή γερμανική εταιρία με καταστήματα παντού και επιβλήθηκε πρόστιμο ρεκόρ, 650 χιλιάδων ευρώ, για αισχροκέρδεια! Μένει να δούμε, αν θα εισπραχθεί...
Πάντως το συμβάν αυτό προξένησε συγκίνηση από την στοιχειώδη ενεργοποίηση των απλών πολιτών.
Πρώτη φορά, εν ενεργεία πρωθυπουργός και πρόεδρος του πρώτου κόμματος με άνετο προβάδισμα, αν και φθίνον, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, μας ανακοινώνει «ότι οι πολίτες θα μας υποδείξουν αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα». Σαν να μην είναι αυτό αυτονόητο.
Με αυτόν τον τρόπο ο Μητσοτάκης ανοίγει επισήμως τη συζήτηση για συμμαχική κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Και αυτοκαταρρίπτει το δόγμα του «αυτοδυναμία ή χάος». Και, βεβαίως, ουσιαστικά αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις που ακόμα του δίνουν πιθανότητα αυτοδυναμίας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί το έκανε αυτό ο Μητσοτάκης. Μήπως επειδή βλέπει ότι η δημοτικότητά του θα συνεχίσει να φθίνει και όταν φτάσει η ώρα των εκλογών η προοπτική της αυτοδυναμίας θα είναι αδύνατη; Πάντως η στάση της κυβέρνησης σε σχέση με την ακρίβεια και το ενεργειακό δε δείχνει ξεκάθαρα σημάδια προσπάθειας από τη μεριά της για αντιμετώπιση της κρίσης και της δυσαρέσκειας των πολιτών. Και αυτό είναι άκρως ανησυχητικό. Υπάρχει και έτερη εξήγηση, ακόμα πιο ανησυχητική: Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα συνολικά να βλέπουν ότι έρχεται η ώρα για νέο κύκλο δημοσιονομικής «προσαρμογής» κατά το προηγούμενο των ετών 2010-2018 ή ακόμα χειρότερα «κλείσιμο» εθνικών θεμάτων με την Τουρκία αλά «Πρέσπες» κατόπιν έξωθεν πιέσεων υπό το βάρος των τελευταίων διεθνών εξελίξεων.
Και λογικό είναι να επιθυμούν όλοι αυτοί ο εγχώριοι και εξωχώριοι πολιτικοί κύκλοι αυτό να μην αναληφθεί ως ευθύνη από μονοκομματική κυβέρνηση. Να επαναληφθεί δηλαδή το μοντέλο του PSI. Η ξαφνική σπουδή για αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Ν.Α. Μεσογείου και οι αλλεπάλληλες δηλώσεις κορυφαίων πολιτικών παραγόντων (π.χ. Βενιζέλος) σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και την εκ πρώτης όψεως ακατανόητη συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν εκεί παραπέμπουν.
Ελπίζουμε κάτι τέτοιο να μην αληθεύει. Θα επανέλθουμε.
Τη διαγραφή του βουλευτή Παναγιώτη Κουρουμπλή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τη θεωρήσει ένας πολίτης ορθή, επιβεβλημένη ή αδικαιολόγητη. Ο τρόπος όμως με τον οποίο έγινε η διαγραφή δεν οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα. Ο βουλευτής διαγράφηκε από τον αρχηγό του κόμματος, χωρίς να ληφθεί υπόψη καμία σχετική απόφαση του αρμόδιου κομματικού οργάνου και χωρίς να κληθεί σε απολογία. Το κόμμα, παρά τις θεωρητικές διακηρύξεις του, δηλαδή, λειτουργεί στην πράξη ως κόμμα αρχηγικό, γιατί η διαγραφή του Κουρουμπλή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα συνεπάγεται φυσικά και τη διαγραφή του από το κόμμα. Με τον ίδιο αυταρχικό τρόπο διαγράφηκε πριν από μερικούς μήνες από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και ο βουλευτής της Κωνσταντίνος Μπογδάνος και πιο πρόσφατα ο ευρωβουλευτής της Γ. Κύρτσος.
Οι διαγραφές αυτές καταδεικνύουν ότι, όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας τους, τα κοινοβουλευτικά κόμματα του 21ου αιώνα παραμένουν το ίδιο αντιδημοκρατικά, όπως ήταν αυτά του δέκατου ένατου αιώνα. Ο αρχηγός καθορίζει τα πάντα, την πολιτική γραμμή τους, τη διαχείριση των οικονομικών πόρων και την πολιτική επιβίωση των στελεχών. Τα άλλα κομματικά όργανα είναι για τους τύπους.
Ενδιαφέρον όμως έχει επίσης και η αιτία για την οποία διαγράφηκαν οι δύο πρώτοι ανωτέρω βουλευτές από τα κόμματά τους, γιατί η αιτία είναι ουσιαστικά παρόμοια: έκαναν μια λεκτική επίθεση κατά των πολιτικών τους αντιπάλων με ανοίκειο τρόπο. Με τις διαγραφές οι δύο αρχηγοί επιδιώκουν να αμβλύνουν τις έντονες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων, για να μην αλληλοκατηγορούνται ως προδότες και δολοφόνοι (διευκολύνοντας ίσως έτσι μια μελλοντική τους συγκυβέρνηση και σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, όταν αυτό κλονίζεται…).
Με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τα ελληνικά ΜΜΕ βρήκαν την ευκαιρία να «εξοστρακίσουν» κατά κάποιο τρόπο την πανδημία από την επικαιρότητα. Πλέον, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων η πορεία της πανδημίας υπάρχει ως μονόστηλο ή έκτη είδηση. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στις πρώτες θέσεις της λίστας με τους θανάτους ανά εκατομμύριο.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να κάνει ο,τιδήποτε επιπλέον στο κλινικό και επιδημιολογικό κομμάτι, για να ελαφρύνει την κατάσταση. Ολες οι κυβερνητικές δικαιολογίες περί, επί παραδείγματι, ευθύνης των ανεμβολίαστων και ύπαρξης ενδογενών προβλημάτων του συστήματος υγείας (πχ ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις) προφανώς δεν επαρκούν, ώστε βάσει των αριθμών να δικαιολογήσουν αυτή την κατάσταση, παρά μόνο ένα μικρό μέρος της. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η κυβέρνηση επί δύο και πλέον χρόνια δεν έχει κάνει το παραμικρό σε κανένα από αυτά πεδία, ώστε να διορθώσει κάποια ενδογενή παθογένεια του συστήματος υγείας. Οι δε «επιστημονικές» απόψεις που εμφανίζονται κατά καιρούς στα ΜΜΕ να υποστηρίζουν τις δικαιολογίες της κυβέρνησης έχουν τόση επιστημονική αξία όση έχει το βιβλίο της Ρεπούση με το «συνωστισμό» της Σμύρνης. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι επιστήμονες στη χώρα.
Η πανδημία έχει μάλλον κατά κάποιο τρόπο ευνοήσει τους πολιτικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της έχει δώσει πολιτικό χρόνο, χωρίς να τον δικαιούται με βάση τη διαχείριση από μέρους της. Σύντομα, όμως, θα έρθει ο λογαριασμός...
Παρατηρούνται εναγώνιες προσπάθειες προσώπων, ιδιαίτερα Βενιζέλου και Ντόρας, να καταστήσουν σαφές πως είναι διατεθειμένοι και «κατάλληλοι» για πλήρεις παραχωρήσεις της Ελλάδας προς την Τουρκία, και μάλιστα τόσο έντονα, ώστε να τους προσέξουν αυτοί που απεργάζονται τέτοιους ολέθρους για τη χώρα μας, στους πάντες γνωστοί. Τι συμβαίνει τελικά;
Κυβέρνηση ΝΔ:Τα δύσκολα είναι πλεον εδώ
Ο Μητσοτάκης εκεί που ήλπιζε να ξεπεραστεί η υγειονομική κρίση, ώστε να έχει μια ακόμη ευκαιρία για εκλογές, του προέκυψαν νέες κρίσεις, που συνδέονται με την ακρίβεια, τον πληθωρισμό την ενεργειακή και πιθανόν και την επισιτιστική κρίση, που επιτείνει ο απρόσμενος πόλεμος. Θυμίζουμε ότι ο Μητσοτάκης έχασε λόγω πανδημίας ή λόγω εσωκομματικών αντιδράσεων δύο, τουλάχιστον, ευκαιρίες να κάνει εκλογές. Θα χάσει και αυτήν.
Εν τω μεταξύ η στήριξη μιας αυτοδύναμης ΝΔ υπό το Μητσοτάκη από τους εγχώριους και πιθανόν και από τους ξένους «επενδυτές» λόγω των πολλαπλών κρίσεων φαίνεται πλέον ότι δεν έχει πολλές πιθανότητες. Μαγειρεύουν λύσεις κυβερνήσεων συνεργασίας. Ομως ο Μητσοτάκης θέλει να παραμείνει αρχηγός της ΝΔ και επομένως πρωθυπουργός μετά τις πρώτες και κυρίως τις δεύτερες εκλογές. Η ξαφνική δήλωσή του ότι τη μορφή διακυβέρνησης θα την αποφασίσει ο Ελληνικός λαός και ότι σημασία δεν έχει η αυτοδυναμία αλλά η σταθερότητα έχει πολλαπλούς στόχους. Να προετοιμάσει τους βουλευτές του ότι μπορεί να βρεθούν εκτός Βουλής, εφόσον ο Ανδρουλάκης συνεργασθεί μετεκλογικά. Αν ο Ανδρουλάκης δεν συνεργασθεί μετά τις πρώτες εκλογές και θέσει όρους για τις δεύτερες, όπως δηλώνει, αλλαγής του Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, τότε στο όνομα της σταθερότητας ο Μητσοτάκης θα ζητήσει και θα επιδιώξει αυτοδυναμία. Πάντως συγκυβέρνηση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ βολεύει για παραχωρήσεις στην Τουρκία, επειδή την ευθύνη δεν θα την φορτωθεί αποκλειστικά ο Μητσοτάκης.
Βέβαια το κλίμα στη ΝΔ δεν είναι πλέον θετικό για τη μητσοτακική πτέρυγα με ανοιχτές και υπόγειες διαφωνίες (Σαμαράς, Νικήτας Κακλαμάνης Κύρτσος κ.λ.π). Ο δημοσιογράφος Μανώλης Κοττακης. που εκφράζει καραμανλικούς κύκλους στο ίδιο πραναφερόμενο άρθρο του στην «Εστία γράφει:
«…Ἕκτον καί τελευταῖο. Τά ἄρρωστα μυαλά ἀσχολοῦνται πώς δέν θά εἶναι ὑποψήφιος στίς ἐθνικές ἐκλογές ὁ Καραμανλῆς, γιατί δέν τόν θέλουν στήν Βουλή ὅταν θά γίνουν οἱ μειοδοσίες γιά τό Αἰγαῖο. Διαδίδουν πώς θά ἀποχωρήσει γιά νά ἐκλεγεῖ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί πώς τό ἔχει συμφωνήσει, προχθές ὅμως ἄλλαξαν γνώμη, μᾶς λένε τώρα πώς δέ συμφωνοῦν ὁ Τσίπρας καί ὁ Ἀνδρουλάκης μέ τήν ὑποψηφιότητά του. Λές καί γνωρίζουν οἱ ἀνόητοι πώς θέλει ὁ Καραμανλῆς νά γίνει ὁ κομπάρσος τῆς μειοδοσίας πού ἑτοιμάζεται ἀπ’ ἔξω! Λές καί ξέρουν τί θά συμβαίνει στήν χώρα τό μακρινό 2025 καί ποιός θά ἡγεῖται αὐτῆς γιά νά μπορεῖ νά κάνει συμφωνίες ἀπό τώρα γιά τόν ἑπόμενο Πρόεδρο. Ἀλλά τά ἄρρωστα μυαλά ἐκεῖ ἔχουν τόν νοῦ τους! Πῶς θά διαμοιραστεῖ ἡ ἐξουσία, πῶς θά λεηλατηθεῖ τό Ταμεῖο Ἀνάκαμψης!
Ὁ νοῦς στά ἀξιώματα, ὄχι στόν λαό. Ὁ ὁποῖος τώρα κάνει ὑπομονή. Ἀλλά ἄν συνεχίσουν νά τόν ἀγνοοῦν προκλητικά γιά νά ἀναπαραγάγουν αἱμομικτικά τήν ἐξουσία τους, ἀργά ἤ γρήγορα, θά τούς πάρει μέ τίς πέτρες. Ἐννοῶ τή μεγάλη παρέα! Τό μηντιακό, πολιτικό καί οἰκονομικό σύστημα στό σύνολό του τό ὁποῖο ξεμπροστιάζει μόνο τίς πομπές του κάθε Σαββατοκύριακο στά πρωτοσέλιδα!...»
Η αντιπαλότητα κατά της Μητσοτακικής πλευράς είναι ολοφάνερη που εκτός των καραμανλικών και σαμαρικών, προστίθενται και αυτοί που θεωρούν ότι δεν θα επανεκλεγούν και πλέον πνέουν μένεα κατά των «παιδιών» του Μητσοτάκη δηλ. των προσημιτικών, σημιτικών, ποταμίσιων, ΛΟΑΤΚΙδων και ΕΛΙΑΜΕΠίτων.
Μαλιστα καραμανλικοί κύκλοι υπονοούν ότι, αν ΝΔ συνεργασθεί με το ΚΙΝΑΛ και υπάρξουν παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα, τότε είναι πιθανό να προκύψει ένα νέο πατριωτικό κόμμα με κορμό στελέχη της ΝΔ...
Τότε όμως για την Ελλάδα θα είναι πολύ αργά.
Στο ΣΥΡΙΖΑ μια από τα ίδια και χειρότερα
Για το ΣΥΡΙΖΑ έχουμε γράψει αναλυτικά στο φύλλο 187 της «Ε» (Ιανουάριος 2022) ότι η ήττα του στις εκλογές του 2019 ήταν στρατηγική. Ηταν η επισφράγιση του ενταφιασμού του αριστερού του προσωπείου. Τώρα ψάχνουν νέα «αφηγήματα» και προσωπεία «προοδευτικά-κεντροαριστερά». Η αριστεροσύνη περισσεύει στα εσωκομματικά και λείπει παντελώς στην ασκούμενη προς τα έξω πολιτική. Συμφωνεί με το Μητσοτάκη για τη συνάντηση του με τον Ερντογάν και την πρόσκληση του στο Ζελένσκι με την ομιλία-παράσταση στη Βουλή, ενώ του ασκεί μια στείρα αντιπολίτευση στα εσωτερικά. Κατηγορεί το Μητσοτάκη για όλα, σωστά ή όχι, υπονοώντας αλλά μη δεσμευόμενος, ότι, αν γίνει ο Τσίπρας ξανά πρωθυπουργός, θ’ανοίξουν τα ταμεία να μοιράζει χρήμα που θα είναι, προφανώς, με νέα δάνεια. Μετά τα ψέμματα του 2015 μπορεί έτσι να γίνει πιστευτός;
Βέβαια η κατάσταση σήμερα ταιριάζει στη «ρήση» Aχτσιόγλου: «Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά». Ομως αν και σήμερα η κανονικότητα έχει πάει περίπατο, η αχτσιόγλεια «ευκαιρία» είναι απούσα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Ισως η ποιήτρια να εννοούσε ως μη κανονικότητα την προώθηση της «Αριστερας» του ΣΥΡΙΖΑ από τις ΗΠΑ του Ομπάμα για να διώξουν τον δεξιό Σαμαρά(!!), που δεν θα υπέγραφε τις Πρέσπες, ούτε τους επαχθείς όρους εκχώρησης στους δανειστές της δημόσιας περιουσίας.
Ο Τσίπρας, που αρέσκεται σε εξυπνακίστικες ατάκες κατά Μητσοτάκη, δεν έχει κανένα ιδεολογικό έρμα στην αντιπολίτευση που ασκεί. Αλλωστε το βασικό ιδεολογικό περίγραμμα του πιστού στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ δε διαφέρει απ’ αυτό της ΝΔ του Μητσοτάκη, όπως απέδειξε με το 3ο μνημόνιο, τις Πρέσπες, το άνοιγμα των συνόρων και την έξαρση της λαθρομετανάστευσης, τις μυστικές συναντήσεις με τον Ερνογάν, τη διακίνηση απόψεων για συμφωνία στο Αιγαίο ανάλογη αυτή των Πρεσπών και ότι το Καστελλόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο, την υπόγεια στήριξη της Χ.Α. κωλυσιεργώντας τη δίκη της με διάφορα προσχήματα, πιστεύοντας ότι η πολιτική της παρουσία θα μείωνε το εκλογικό ποσοστό της ΝΔ.
Το 3ο συνέδριο τελικά γίνεται 13-17 Απριλίου στη σκιά της πρότασης Τσίπρα. Ο Τσίπρας, αντιγράφοντας τον «καινοτόμο» ΓΑΠ και λοιπούς αρχηγούς (Σαμαρά, Μητσοτάκη, Φώφη, Ανδρουλάκη), για εκλογή από όλα τα μέλη, που τα περισσότερα έχουν εγγραφεί μέσω ίντερνετ, του Προέδρου και των 300(!!) μελών της Κεντρικής Επιτροπής, θα ταλανίζει το ΣΥΡΙΖΑ για καιρό με την εσωκομματική φαγωμάρα, με τις «Ομπρέλες και τις λοιπές «δημοκρατικές συριζέικες δυνάμεις» σε μάχη πολιτικής επιβίωσης. Είναι αυτά εχέγγυα παλινόρθωσης ;
Τι θα κάνει όμως ο Τσίπρας, ως νεοεκλεγείς Πρόεδρος, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές, κυρίως στις πρώτες με το δικό του εκλογικό νόμο, και μάλιστα απέναντι στο Μητσοτάκη που έχει φθαρεί πανταχόθεν; Γνωρίζει ότι οι παχειές αγελάδες της εποχής Ομπάμα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο Μπάιντεν, άλλωστε, κάνει τη δουλειά του με τον «πιο αξιόπιστο και πιο προβλέψιμο σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών».
Οι αρχηγοί που εκλέγονται, εκτός συνεδρίων, με ψηφοφορία από τη βάση ή απο ευρύτερα σύνολα, μπορεί να μη λογοδοτούν σε κομματικά όργανα, όμως τίποτα δεν τους διασφαλίζει από την αποπομπή τους. Παράδειγμα ο πρώτος διδάξας ΓΑΠ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί σε ένα συστημικό αστικό κόμμα προκειμένου, όπως πιστεύουν, να επανέλθει στην Κυβέρνηση. Φρούδες ελπίδες...
ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ : Τσιμουδιά
για τα εθνικά θέματα
Από την εκλογή του ο Ανδρουλάκης και το ΚΙΝΑΛ, όπως είχαμε γράψει στο φύλλο 187 της «Ε» (Ιανουάριος 2022) «θ’αποφύγουν να διατυπώσουν καθαρές θέσεις, στα μεγάλα εθνικά προβλήματα, ιδιαίτερα αυτά που θα ενοχλήσουν τους ξένους φίλους του, για να μην φθαρούν πρόωρα. Θ’ ακολουθήσουν τη διμέτωπη γραμμή κατά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, για ν’αυξήσουν τα ποσοστά τους προσδοκώντας την επιστροφή οίκαδε των απολωλότων ψηφοφόρων...»
Ετσι ο Ανδρουλάκης, με καραμέλα τη «σοσιαλδημοκρατία» του, όχι μόνο αποφεύγει να πάρει θέση για τα εθνικά θέματα αλλά με άρθρο του στο «ΠΑΡΟΝ» στις 5-4-2022 , που αναρτήθηκε μάλιστα στην επίσημη ιστοσελίδα του ΚΙΝΑΛ, ο Καμίνης, βουλευτής Επικρατείας, ζητά για τα ελληνοτουρκικά ένα νέο Ελσίνκι , αφού επαινεί το Σημίτη και το ΓΑΠ, που ήταν τότε Υπ. Εξωτερικών. Αξίζει να θυμηθούμε το μέγεθος της μειοδοσίας. όπου ο Σημίτης και ο Πάγκαλος μετά τον ενδοτισμό στα Ιμια, υπέγραψαν στη Μαδρίτη τον Ιούλιο του 1997 με το Ντεμιρέλ κοινό ανακοινωθέν που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και το «Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους». Δηλ. αναγνώριζε τις τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας! Το Δεκέμβριο του 1999 στο κείμενο των συμπερασμάτων του Ελσίνκι που ψήφισε και η Ελλάδα, αναφέρεται σχετικά με την Τουρκία και τις υπόλοιπες υποψήφιες χώρες προς ένταξη στην Ε.Ε. Η Ε.Ε. «παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων». Αναγνωρίζει το δηλ. δικαίωμα (!) της Τουρκίας να εγείρει θέμα «συνοριακών διαφορών» με την Ελλάδα, η επίλυση μάλιστα των οποίων - πέρα από τη Χάγη - τίθεται και υπό τη δικαιοδοσία της ΕΕ! Τα σχόλια για την μειοδοσία περιττεύουν.
Ο Ανδρουλάκης, προστατευόμενος των Σημίτη-Βενιζέλου, ούτε να ψελλίσει κάτι δεν θέλει για τις δηλώσεις Βενιζέλου για «έναν επώδυνο συμβιβασμό με την Τουρκία».
Η ιστοσελίδα του ΚΙΝΑΛ δεν περιέχει απολύτως τίποτα ως θέσεις για τα εθνικά θέματα.. Ο Ανδρουλάκης, όμως, γιατί θέλει να αλλάξει το ΚΙΝΑΛ σε ΠΑΣΟΚ; Εκτός της ψηφοθηρίας προς τους παλιούς πασοκτζήδες αυτοί θυμούνται το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, όπως το είχε χαρακτηρίσει ως υποψήφιος ο Λοβέρδος.
Τελικά για το σύστημα εξάρτησης ο Ανδρουλάκης είναι ο κατάλληλος. Ομως αυτό δεν αρκεί, θα πρέπει να είναι και επαρκής και αποτελεσματικός. Οσο και να τον προωθούν τα ΜΜΕ η ανεπάρκεία του είναι εμφανής.
Για τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα ισχύουν ό,τι έχουμε γράψει στα προηγούμενα φύλλα της «Ε». Ομως ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την τεκμηριωμένη ομιλία Κουτσούμπα στη Βουλή (1-3-2022) για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών.
Επίσης, παρατηρούνται διεργασίες πολιτικών μορφωμάτων και προσώπων στο δεξιό χώρο, όπως, εκλογική σύμπραξη Φαήλου Κρανιδιώτη με Τζήμερο(!!), κόμμα Μπογδάνου («Εθνική Συμφωνία»), κόμμα Εμφιετζόγλου («Πανελλήνια Πατριωτική Ενωση»), κίνηση Βαγ. Αντώναρου, Σάββα Τσιτουρίδη, Άρη Σπηλιωτόπουλου, Κρηνιώς Κανελλοπούλου και Χρήστου Ζώη κ.λπ. Πιθανόν να μη μετέχουν όλοι στις εκλογές, όμως όσοι κατέβουν θα κόψουν ψήφους από τη ΝΔ του Μητσοτάκη...
Παρά το ότι παγκόσμια το κύριο θέμα περιέργειας (και ανησυχίας) είναι ο ρωσοουκρανικός πόλεμος και οι πολλαπλές «παράπλευρες απώλειες» που προκαλεί, το πραγματικά κύριο φαινόμενο παγκόσμιων γενικότερων επιπτώσεων και άμεσων, ή έστω μεσοπρόθεσμων, ανησυχητικών προοπτικών (όχι μόνον για τους «άλλους»...) είναι η επιστροφή των ΗΠΑ (για την ώρα όχι μόνο ως απόπειρα επιστροφής...) ως της κύριας πλανητικής Δύναμης, ως πλανητάρχης, όπως ελέγετο μέχρι πρότινος, επικυρίαρχος της «Pax Americana» της (αμερικανικής) παγκοσμιοποίησης.
Tα τελευταία χρόνια όλοι μιλούσαμε για σταδιακή αποδυνάμωση των ΗΠΑ και βαθμιαία μετάβαση της Κίνας προς το βάθρο της νέας πλανηταρχίας, ως απειλητικής εξέλιξης, κατά πολλούς και κατά πολλών. Γι’αυτό, άλλωστε, εθεωρείτο ως αναπότρεπτη ανάγκη σύγκλιση ΗΠΑ και Ε.Ε. με απειλούμενους σ’αυτήν την προοπτική Ρωσία, Ινδία, ισλαμικές δυνάμεις κ.λπ.
Η εντύπωση αυτή, σχεδόν βέβαιη, της «αποχώρησης» των ΗΠΑ εστηρίζετο σε πολλές ενδείξεις και γεγονότα: Η σταδιακή αποχώρηση από τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, η εγκατάλειψη της «Παγκοσμιοποίησης (Τραμπ) και της λαθρομετανάστευσης, η προσέγγιση της Ρωσίας, η οικονομική παραγωγική (εσωτερικά) πτωτική τάση, η συνειδητοποίηση του μεγάλου κόστους, μόνο στους ώμους της, του παγκόσμιου χωροφύλακα, με σύνθημα «πρώτα η Αμερική»!
Η επιστροφή των ΗΠΑ
με αβέβαιη έκβαση..., όμως.
Το σοκ του «Συστήματος» της «Δύσης» υπήρξε μέγα από την επικράτηση του Τραμπ και αυτών που εξέφραζε και εκπροσωπούσε, όμως γρήγορα υπήρξε αντίδραση χωρίς προσχήματα.
Αντιμετωπίστηκε ως ξένος εισβολέας και κατακτητής(!) και προσπάθησαν με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε στοιχείο Δημοκρατίας. Ολες οι ελίτ και καλλιτέχνες στράφηκαν εναντίον του. Τους εξόργισε στο έπακρο η επίθεση του Τραμπ και μάλιστα εις επήκοον των πάντων με τις ομιλίες του στον ΟΗΕ κατά της Παγκοσμιοποίησης και τελικά τον «νίκησαν» με τους γνωστούς τρόπους στις εκλογές του 2020. Η αρχή της παγκόσμιας επανόδου των ΗΠΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θετικό ή αρνητικό...
Η επίθεση κατά του Πούτιν
Την εγκατάσταση του «ώριμου» Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, ως εκπροσώπου των ηγητόρων της παγκοσμιοποίησης, με συντονιστή το Στέιτ Ντιπάρτμεντ(!), ακολούθησε «σιγή ασυρμάτου» και φαινομενικής (όπως τώρα αποδεικνύεται) αδράνειας, παρ’ότι κάποιοι «ψίθυροι» από τις ΗΠΑ για μεγάλη επισιτιστική κρίση και για μέτρα προστασίας από πυρηνικό(!) πόλεμο, πριν από 1 χρόνο(!), προκαλούσαν απορίες. Και ήδη το περασμένο φθινόπωρο έγινε η πρώτη κρούση με την αιφνίδια εκτόξευση των τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου, με ευνοημένους ΗΠΑ και... Ρωσία και υπό την κάλυψη χρηματιστηριακής(!) τιμής (με υποκίνηση των ΗΠΑ μήπως ;). Και ακολούθησε η έκρηξη (όχι του πολέμου...) της επίθεσης (μετά απο αυτήν του Τραμπ) κατά του Πούτιν, όπως αφελώς και με ικανήν ευήθειαν αποκάλυψαν πολλοί και ο Βαρβιτσιώτης!
Ο Πούτιν έκαμε το ... «φρικτό λάθος» να εξαπολύσει πόλεμο κατά της... Παγκοσμιοποίησης σε διεθνές forum, ανάλογο με αυτόν του Τραμπ. Γι’αυτό με αφορμή και υπερεκμετάλλευση της εισβολής στην Ουκρανία (αίτιες κατά κάποιο τρόπο, οι ίδιες οι ΗΠΑ...) επιβάλλουν σε όλους τους υποτακτικούς των, λαούς και άτομα, απόλυτο πόλεμο προσωπικά κατά του Πούτιν, καταργώντας την ελεύθερη πληροφόρηση, διεθνή πολιτισμό, αθλητισμό και, σχεδόν, κάθε ελεύθερη σκέψη και έκφραση και θυσιάζοντας, στο βωμό της εξόντωσης κάθε εχθρού της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, κάποια προσέγγιση προς την Ρωσία, εις το εγγύς τουλάχιστον μέλλον, ενόψει της κινεζικής απειλής.
Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος
Εγινε πραγματική εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία και, σίγουρα, διεπράχθησαν βιαιότητες και, πιθανόν, βαρβαρότητες και από τις δύο πλευρές, όμως ό,τι μαθαίνουμε επιβλήθηκε να το «μαθαίνουμε» από τη μία πλευρά μόνο και μάλιστα από ΗΠΑ και Αγγλία. Το φιάσκο του «κορμοράνου» στο Ιράκ τους καθοδηγεί. Ομως πώς προκλήθηκε; Είχε συμφωνηθεί στο Μινσκ να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και όμως αυτό ετοιμάζετο. Υπήρξε σχεδόν ρητή ανοχή για περιορισμένη εισβολή και είχε προταθεί μάλιστα στον Ζελένσκι να καταφύγει στις ΗΠΑ! Και τώρα γίνεται αυτό που γίνεται. Και όχι διαφορετικό από ανάλογες εισβολές των δυτικών ανά τον κόσμο, με ανάλογες βιαιότητες και την ίδια παραπληροφόρηση και οργιαστική προπαγάνδα. Και με θύμα τον Ουκρανικό λαό, φυσικά. Και συνεχίζεται άγνωστο για πόσο χρόνο. Φαίνεται να είναι πολλά τα κέρδη. Ομως ...
Τι κερδίζουν οι ΗΠΑ
Εν αρχή κέρδισαν κάποιο από το χαμένο έδαφος δημοσκοπικά. Βελτιώνονται τα οικονομικά της με τον «εξαναγκασμό» της Ευρώπης να αγοράζουν το (πανάκριβο) «σχιστολιθικό» αέριο και πετρέλαιο και, πιθανόν τα δικά τους σιτηρά, που στερούνται λόγω των «κυρώσεων».
Οχι πάντως χωρίς σοβαρές αντιδράσεις, κάτι που ήδη φάνηκε στις εκλογές στην Ουγγαρία και στην Σερβία και στην αβεβαιότητα για την δεύτερη φάση των εκλογών στη Γαλλία, όπου πάντως είναι σχεδόν βέβαιη η επανεκλογή του Μακρόν, παρά την βελτίωση των πολιτικών προοπτικών της Μ. Λεπέν στον γαλλικό λαό. Ομως οι τελευταίες επιθέσεις για σκάνδαλα του κύκλου του Μακρόν και στην πιο κατάλληλη στιγμή για κάποιους (ποιοι είναι αυτοί;) κάνει την εκλογή του σχεδόν αβέβαιη.
«Ανέστησε» το «κλινικά νεκρό», κατά Μακρόν, ΝΑΤΟ, που δε διστάζει να προκαλεί νέα ένταση ευνοώντας αίτηση Φινλανδίας (και Σουηδίας) με εκτεταμένα σύνορα με την Ρωσία... Και ταυτόχρονα με τις εξωφρενικές τιμές στην ηλεκτρική ενέργεια, την ακρίβεια στα είδη ακόμη και πρώτης ανάγκης και τις πιέσεις από την αθρόα μετανάστευση εκατομμυρίων Ουκρανών, τις πιέσεις στις φτωχές και ευάλωτες χώρες της Ε.Ε. δείχνει τα δόντια της η Παγκοσμιοποίηση με την «επιβολή» της, πλέον και όχι την «αποδοχή», σύμφωνα με τον Γκουρού της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης Τζέικομπ (Ιάκωβος) Ρότσιλδ, που μας προειδοποίησε ότι: «Την Παγκοσμιοποίηση ή θα την αποδεχτείτε ή θα σας την επιβάλουμε»(!!). Ελπίζουν ότι θα κατορθωθεί να ενοποιηθούν η «AUKUS» (Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες) με το νεκραναστημένο ΝΑΤΟ στην κατά πολλούς αναπόφευκτη επίθεση εναντίον της Κίνας (που μειδιά σαρδώνεια...) και παντός ανεπιθύμητου στο κλαμπ των υπερθνικών τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών κολοσσών.
Δε θα τους πούμε «καλή επιτυχία»(!), μια που ήδη προκαλούνται τέτοιες και τόσες εθνικές αντιδράσεις και διαφαίνονται, πλέον, τα μπούμερανγκ που επέρχονται...
Οι άλλοι, πλην της Ρωσίας, αμήχανοι ή ενεδρεύοντες
Για την ώρα(...) οι άλλες, κύριες και δευτερεύουσες, Δυνάμεις παρακολουθούν με έκδηλη απορία, αν όχι και ανησυχία, την εκκωφαντική επίδειξη «δύναμης» των ΗΠΑ-Αγγλίας και διστάζουν να αντιδράσουν δραστικά, πλην της Ρωσίας, φυσικά, που «αμύνεται» επιθετικά, βίαια, αλλά όχι ακόμη ολοκληρωτικά, στην «επίθεση» του ΝΑΤΟ.
Η Ρωσία έχει, ήδη κατακτήσει, οριστικά, τους αρχικούς στόχους της, διευρύνει περαιτέρω την επέκτασή της στα δυτικότερα «ρωσικά», όπως θεωρεί, εδάφη, όχι όμως, όπως υποθέτουμε, μέχρι και της γραμμής Κιέβου-Οδησσού και απειλεί αντίδραση στην νατοϊκή πρόκληση για Φινλανδία-Σουηδία... Πάντως, το κόστος, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι μεγάλο και οι υπόλοιπες χώρες του BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) διστάζουν (η κάθε μία για τους δικούς της λόγους) να ξεσπαθώσουν υπέρ αυτής.
Η Ε.Ε. ευρίσκεται σε απόγνωση. Αναγκάζεται να ευθυγραμμιστεί με ΗΠΑ και Αγγλία(!), υπογραμμίζοντας την αδυναμία της και καλείται να αποδεχτεί το οικονομικό και στρατιωτικό κόστος που της επιβάλλεται, ακόμα και τις προσβολές του αχυράνθρωπου των ΗΠΑ Ζελένσκι στον πρόεδρο της Γερμανίας και την «απειλή» Λεπέν στην προεδρία της Γαλλίας. Και οι αντιδράσεις, όχι ενιαίες, που ακολουθούν αυξάνουν τον, επικείμενο, κίνδυνο ουσιαστικής διάλυσής της... Αλλωστε, είναι, πλέον, ουσιαστικά ανύπαρκτη και τα στιγμιαία όνειρα επανεξοπλισμού και... κυριαρχίας της Γερμανίας έσβησαν αμέσως μαζί με την άρνησή της για αυστηρή συμμόρφωση στις κυρώσεις που πλήττουν κυρίως εαυτήν !
Η Κίνα γίνεται προσεκτική...
Από την αρχή της επέλασης του covid-19 η Κίνα εκδήλωσε τάσεις παγκόσμιας καθοδήγησης (όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα της «Ε»), απολαμβάνοντας τα ολέθρια αποτελέσματα της δράσης του κορονοϊού, δικής της εργαλειοποίησης του (πιθανόν και δικής της «έμπνευσης»...). Τώρα όμως με την πανηγυρική επανεμφάνιση των ΗΠΑ και του κυρίου οργάνου του, του ΝΑΤΟ, και του AUKUS, τηρεί στάση «ταπεινόφρονα» και η στήριξη προς την Ρωσία (με την οποία έχει ισχυρούς δεσμούς ενεργειακούς, παρά τα άλλα «προβλήματά» τους...) είναι άκρως προσεκτική, προς μεγάλη ικανοποίηση των ΗΠΑ, που ήδη γίνεται απειλητική, με αυστηρές «συστάσεις».
Η Ινδία, που διαρκώς ισχυροποιείται, χωρίς ακόμη να δείχνει επεκτατικές τάσεις, έχει δεσμούς με την Ρωσία, όμως για την ώρα παραμένει στη σκιά. Πάντως είναι η δεύτερη πληθυσμιακά χώρα στον πλανήτη, με σημαντική ανάπτυξη, οικονομική και πυρηνική...
Οσο για την Τουρκία, που «παίζει» τη νέα μεγάλη «δύναμη», με κύριο όπλο τη γεωγραφική της θέση και το Ισλάμ, αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο διαδραματίζοντας ρόλο μεσάζοντα ανάμεσα στους «Μεγάλους» και κινδυνεύει πραγματικά ως «διπλός πράκτορας». Ομως στην Ελλάδα την «λατρεύουν» οι «φιλήκοοι των ξένων» ηγέτες της.
Ευχόμαστε οι σημερινές εντάσεις στις διεθνείς σχέσεις να μην είναι απόπειρα «τελικών λύσεων» παγκόσμιας κυριαρχίας, και μάλιστα αυταρχικών ενδείξεων, κάτι που φαίνεται να προοιωνίζεται η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία, που μάλλον δεν θα έχει σύντομο τέλος...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό