Η μεγάλη δημοσιότητα που -ορθώς- πήραν οι πρόσφατες φωτιές στο δρυμό της Πάρνηθας και αλλού, με τα συνήθη ΜΜΕ να πλειοδοτούν σε εισαγγελικό ύφος, ήταν δυσανάλογη σε σχέση με αντίστοιχες στο παρελθόν. Διανύουμε άλλωστε μια οιονεί προεκλογική περίοδο, οπότε κατά κανόνα οι δασικές πυρκαγιές πολλαπλασιάζονται κι έτσι εξ αντικειμένου προσφέρουν πλούσιο ειδησεογραφικό και τηλεοπτικό εμπόριο.
Αυτά τα ίδια ΜΜΕ ήσαν που το 1995 και το 1998 επί ΠΑΣΟΚ, όταν καίγονταν πολλαπλά η Πεντέλη, ο Ταΰγετος, ο Όλυμπος, επί εβδομάδες αρκούνταν σε απλή παρουσίαση των «ακραίων καιρικών φαινομένων».
Αν εξαιρεθούν οι πυρκαγιές που υποκρύπτουν δράση ξένων, όπως αυτές σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, π.χ. οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές της Σάμου, η πλειονότητα οφείλεται στους καταπατητές, στις ανεξέλεγκτες χωματερές, στη ΔΕΗ και σε αγρότες, όπως εξηγούμε παρακάτω. Πάντως, ο αριθμός και το μέγεθος των φετινών πυρκαγιών δύσκολα εξηγείται μόνο με τα αίτια αυτά και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Οι καταπατητές-εμπρηστές
Στη χώρα μας όλα ευνοούν τους καταπατητές δασικών εκτάσεων, οι οποίοι είναι οι ηθικοί ή και οι φυσικοί αυτουργοί των εμπρησμών. Στα καμένα οι καταπατητές, κατά κανόνα υψηλών εισοδημάτων, χτίζουν κυρίως εξοχικές κατοικίες. Δεν πρόκειται για αυθαίρετα πρώτης κατοικίας, σαν αυτά που χτίστηκαν μεταπολεμικά στο διάστημα 1950-1970, κυρίως στα δυτικά προάστεια, από φτωχούς, που ήρθαν από την επαρχία, για να βρουν δουλειά.
Η σκόπιμη πολυνομία και η διάχυση ευθυνών σε πλήθος φορέων ευνοούν τις πυρκαγιές, τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και τελικά τη νομιμοποίηση των καταπατητών, που τις περισσότερες φορές είναι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Δασαρχεία, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Συμβολαιογράφοι, Πολεοδομία, Δήμοι, ΔΕΗ και, τέλος, οι κυβερνήσεις, που νομιμοποιούν τους αποχαρακτηρισμούς, είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Οι κυβερνήσεις μετά τις φωτιές εξαγγέλλουν «αναδασώσεις» και υπόσχονται ότι δε θα επιτρέψουν να κτισθεί ούτε σπιθαμή. Στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Οι εξαγγελίες αυτές είναι για τους αφελείς.
Λάδωμα και ψήφοι είναι η αμοιβή τους. Σε προεκλογικές περιόδους η δράση εμπρηστών και καταπατητών αυξάνεται, επειδή οι πολιτικές υποσχέσεις είναι ευκολότερες. Οι καταπατητές- εμπρηστές είναι μέρος της κοινωνίας μας, η οποία, με τη σιωπή της και τη συνενοχή της σ όλ αυτά, φέρει ευθύνη για την καταστροφή του δάσους.
Οι χωματερές
Οι διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο ανεξέλεγκτες χωματερές, που μονίμως σιγοκαίνε, αποτελούν οιονεί εμπρηστές εκ προθέσεως. Οι περισσότερες βρίσκονται κοντά σε δάση και ευθύνονται για σοβαρές πυρκαγιές, επειδή κανείς δεν τις επιτηρεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σκουπίδια όλης της Ανατολικής Αττικής πάνε σε παράνομες και ανεξέλεγκτες χωματερές, που βρίσκονται σε ρεματιές, κοντά σε δασικές εκτάσεις (π.χ. της Νέας Μάκρης στη Ραπεντώσα). Οι Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες αποδέχονται την ύπαρξή τους, με όλες τις συνέπειες για το δάσος, τη μόλυνση των υπόγειων νερών και το μπάζωμα των ρεμάτων. Αντιδρούν, όμως, στην κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Προτιμούν να καταστρέφεται το δάσος και το περιβάλλον.
Η ΔΕΗ
Ευθύνεται για την ελλειπή συντήρηση και την έλλειψη προστασίας των γραμμών της, που περνούν από δασικές εκτάσεις. Το πρόβλημα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με την απαξίωσή της, λόγω της ντιρεκτίβας της ΕΕ (βλ. άλλο άρθρο) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την έλλειψη προσωπικού και επενδύσεων. Προσπαθούν να αποκρύψουν ως αίτιο των πυρκαγιών τη ΔΕΗ, ακόμη και όταν είναι ολοφάνερο, όπως στην Πάρνηθα, ώστε να μην υποχρεωθούν να δώσουν αποζημιώσεις, αποδίδοντας τα αίτια σε εμπρηστές.
Οι αγρότες
Ορισμένοι, για ν αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη ή λιβάδια για βοσκή, καίνε τα δάση, γνωρίζοντας ότι μετά από χρόνια κάποια κυβέρνηση θα τα αποχαρακτηρίσει.
Τα δάση δεν έχουν ούτε ψήφους, ούτε χρήματα, ούτε την προστασία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Η προστασία τους επαφίεται στην τύχη και στους λίγους.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τη μεταπολίτευση το μόνο που έκαναν ήταν να ψηφίζουν αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος (2001 το ΠΑΣΟΚ και 2007 η ΝΔ) και νόμους για τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων (νόμοι 998/1979, 1734/1987, 3208/2003), ώστε να νομιμοποιούν όλους τους οικισμούς και τις εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομές, να παρέχουν το δικαίωμα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να χτίζουν ή να νομιμοποιούν όσα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις. Πρόσφατα το Υπουργείο ... Αγροτικής Ανάπτυξης, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, όριζε να μην κατεδαφίζονται τα παράνομα κτίσματα σε δασικές περιοχές μέχρις ότου να ... συνταχθούν οι δασικοί χάρτες. Ευτυχώς αποσύρθηκε μετά από τη γενική κατακραυγή.
Βέβαια τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά, αν υπήρχε κυβέρνηση που να διαμόρφωνε ενιαίο νομικό πλαίσιο και ενιαίο φορέα προστασίας, διαχείρισης, κατάσβεσης και αστυνόμευσης των δασών. Θα αναγόρευε σε ιδιώνυμα εγκλήματα τους εμπρησμούς, τις καταπατήσεις και τη βάναυση καταστροφή του περιβάλλοντος. Κυβέρνηση, που θα συνέτεινε με τη στάση της στην αλλαγή της σημερινής κοινωνικής νοοτροπίας.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Η παιδεία, καθοριστικός παράγοντας για την πρόοδο μιας κοινωνίας και πρώτο μέλημα μιας πολιτείας, αντιμετωπίζεται από κυβέρνηση, κόμματα και συνδικάτα με μια λογική ταπεινών συμφερόντων.
Ο νέος υπουργός, ορθώς, κάλεσε τους αρμόδιους φορείς σε διάλογο, όμως ο ίδιος προσέρχεται χωρίς προτάσεις και θέτει ως πρώτα θέματα στην ατζέντα τη λειτουργία του Λυκείου και τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, που κυρίως σχετίζονται με την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών, άρα επηρεάζουν βραχυπρόθεσμα το εκλογικό σώμα. Μια σοβαρή συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινήσει από το ρόλο και το χαρακτήρα της εκπαίδευσης γενικά, να εξειδικευτεί στο περιεχόμενο των σπουδών κάθε βαθμίδας και να τελειώσει με το εξεταστικό. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο νέος υπουργός βλέπει το διάλογο περισσότερο επικοινωνιακά, δηλ. να κερδίσει χρόνο και να αποφύγει αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές, που θα είχαν πολιτικό κόστος και για τον ίδιο προσωπικά και για την κυβέρνησή του, ίσως δευτερευόντως να επιδιώκει αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τη ζοφερή οικονομική κατάσταση και μερική συναίνεση στη μέχρι τώρα κυβερνητική πολιτική για την παιδεία, που δε φαίνεται να προτίθεται να τη μεταβάλει στους βασικούς της άξονες.
Ανεξαρτήτως αυτών, όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την παιδεία θα έπρεπε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση και να καταθέσει τις προτάσεις του, τουλάχιστον να αξιοποιήσει την ευκαιρία, για να δημοσιοποιήσει τις θέσεις του, πολύ περισσότερο αν θεωρεί ότι είναι αριστερός και αντιπαλεύει το σύστημα, το οποίο φυσικά φροντίζει να μη δημοσιοποιούνται ενοχλητικές απόψεις. Αν, μάλιστα, ο υπουργός παρέμενε αμετακίνητος σε θέσεις αντιδραστικές, θα είχε τη δυνατότητα μέσα από αυτή τη διαδικασία να τον καταγγείλει. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, όμως, προτίμησαν την αποχή, για να μην κάνουν προτάσεις και δημιουργήσουν δυσαρέσκειες, αποσκοπώντας σε βραχυπρόθεσμα μικροκομματικά οφέλη.
Ίδια στάση κράτησαν και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, που τις θέσεις τους για την παιδεία δε γνωρίζουν ούτε τα μέλη τους, που δεν έχουν καν πειστεί, και δικαίως, ότι οι συνδικαλιστές τους έχουν ως κύριο μέλημα το συμφέρον της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Οι συνδικαλιστές δεν κατάφεραν ποτέ να αρθρώσουν έναν ουσιώδη λόγο για την παιδεία, που να ξεφεύγει από τα συνήθη αιτήματα για αύξηση δαπανών, βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής και μείωση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, ώστε να αποσπάσουν και τη συμπάθεια της κοινωνίας.
Η αποχή των συνδικαλιστών οφείλεται και στην κομματικοποίησή τους, λόγω της οποίας κρατούν επιθετική στάση, διότι έτσι νομίζουν ότι προκαλούν μεγαλύτερη φθορά στο κυβερνών κόμμα και οι ίδιοι αναβαθμίζονται μέσα στα κόμματά τους, ίσως φιλοδοξώντας και να πολιτευτούν.
Το ΠΑΣΟΚ προσήλθε στο διάλογο με εκπρόσωπό του την τέως επίτροπο των Βρυξελών, την κ. Διαμαντοπούλου, η οποία, μέσα στα πλαίσια της εθελοδουλίας της, έφτασε στο σημείο να προτείνει να καθιερώσουμε ως δεύτερη επίσημη γλώσσα την αγγλική!
Με αυτά τα δεδομένα, το μόνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτό το διάλογο είναι κάποιες καλές ιδέες από κάποιον εκπαιδευτικό που ενδιαφέρεται πραγματικά για την παιδεία και ίσως μια αύξηση του ενδιαφέροντος της κοινωνίας.
Κατηγορία
Φύλλο 127 Μαρτίου 2009
Στις 24 Οκτωβρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 8 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία μας, όπως κάθε χρόνο, η συνεστίαση το ΑΣΚΕ, με πολλή συζήτηση, ωραίο κρασί και καλούς μεζέδες, μουσική και χορό.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του ήρθαν στην εξουσία, όχι γιατί έπεισαν το λαό ότι μπορούσαν να υπερασπίσουν εθνικά ή λαϊκά συμφέροντα, αλλά γιατί είχαν την υποστήριξη του συνόλου σχεδόν του ξένου παράγοντα. Ο πολιτικός τους λόγος επί 8 χρόνια είναι άνευ σημασίας. Όπλα τους τα ΜΜΕ, που τον ενεφάνισαν ως σοβαρό και νοικοκύρη, και η ευνοιοκρατική διανομή των κοινοτικών και κρατικών κονδυλίων. Για τον Έλληνα πολίτη έπαψε να είναι ζητούμενο η πρόοδος του κοινωνικού συνόλου και η πολιτική του επιδίωξη περιορίστηκε στην επίτευξη μιας καλύτερης ατομικής θέσης σε σχέση με το διπλανό του, αδιαφορώντας για το πού οδηγεί αυτή η πολιτική και ατομική του στάση.
Έτσι τα πράγματα έφτασαν πολύ γρήγορα σε αδιέξοδο. Αποστολή της κυβέρνησης Σημίτη ορίστηκε από τους ξένους προστάτες της η απαρέγκλιτη εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, όπως αυτά καθορίζονται από την οικονομική και κοινωνική πολιτική της Ε.Ε., και για όλους τους υπόλοιπους τομείς (εθνικά θέματα, δημοκρατία, πολιτισμός) από τις δημόσιες υπερατλαντικές παραγγελίες.
Αυτή την αποστολή η κυβέρνηση Σημίτη δε μπορεί πλέον να εκπληρώσει. Κατάφερε οριακά να κερδίσει τις εκλογές του 2000, αλλά από κει και πέρα έχει πάρει τον κατήφορο, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει και χωρίς να παράγει έργο. Έμεινε χωρίς υποστήριξη, αφού ούτε το λαό εξυπηρετεί (ούτε ποτέ διανοήθηκε να τον εξυπηρετήσει), ούτε τους ξένους προστάτες της. Εργασιακό, ασφαλιστικό, φορολογικό, αγροτικό, υγεία, παιδεία, ελληνοτουρκικές σχέσεις, "τρομοκρατία", τίποτα δεν περπατάει και η λύση όλων των προβλημάτων αναβάλλεται, για να τα αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση, παρά τις προειδοποιήσεις της κ. Διαμαντοπούλου ότι, αν δεν προωθηθούν τα θέματα που ενδιαφέρουν την Ε.Ε., τότε η Κομισιόν θα επέμβει, θα ζητήσει εξηγήσεις και θα επιβάλει κυρώσεις. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες εξελίσσονται σε φιάσκο. Η οικονομία βρίσκεται στο κόκκινο. Κυβέρνηση ουσιαστικά δεν υπάρχει, παρά μόνον υπουργοί, που ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.
Η ήττα Σημίτη
Έτσι θεωρείται πλέον απ' όλους βέβαιη η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, με προανάκρουσμα τον καταποντισμό του στις Νομαρχιακές - Δημοτικές εκλογές. Η επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον να περιορισθεί η έκταση της ήττας, ώστε να μη μπορέσει να αναδειχθεί παντοδύναμη η Ν.Δ. (π.χ. να μη μπορεί να εκλέξει πρόεδρο Δημοκρατίας με 180 δικούς της βουλευτές) και να μην αργήσουν έτσι οι μεθεπόμενες εκλογές. Η εσωκομματική αντιπολίτευση, μετά το συνέδριό του, είναι εντελώς αποδυναμωμένη, αμήχανη και δεν προτείνει ουσιαστικά τίποτα.
Από την άλλη, όμως, εμφανίζονται νέες διαιρέσεις και αντιθέσεις αδιευκρίνιστων στόχων και υποκινητών. Ο νέος Γραμματέας, "ο ερεβώδης και σκοτεινών επιδιώξεων", σύμφωνα με υποστηρικτές του Σημίτη, επιδιώκει εικόνα συμπρωθυπουργεύοντος και γραμμής πόλωσης, ενώ ο Σημίτης (και οι περί αυτόν καθώς και μέρος των προηγούμενων αντιρρησιών) προσπαθεί να διατηρήσει την αξιοπιστία του ως ηγέτη. Αλλά και άλλων ομάδων και προσώπων, δηλ. των ξένων κέντρων και εγχώριων παράκεντρων, οι στρατηγικές περισσεύουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να έχουν ευνοϊκή θέση στο μετά την ήττα κομματικό πεδίο, όπου θα επιχειρήσει το κρίσιμο άλμα και ο ανεκδιήγητος Γιωργάκης. Όσο για τα περί δημιουργίας νέου ΠΑΣΟΚ (Χρυσοχοϊδης), μόνο ως μπούμεραγκ θα λειτουργούσε για τους εμπνευστές του.
Η Ν.Δ.
Η Ν.Δ. έχει άλλα προβλήματα. Είναι φανερό ότι δεν κερδίζει εκείνη, αλλά απλώς χάνει το ΠΑΣΟΚ. Δεν τολμά να προβάλλει το δικό της νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα και περιορίζεται στην επίδειξη φιλολαϊκού προσωπείου. Αυτό όμως δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Το ίδιο ισχύει και για τα εθνικά θέματα. Παράδειγμα το ζήτημα του ευρωστρατού. Ο κ. Καραμανλής θεωρεί αδιανόητη τη συμμετοχή της Τουρκίας στο σχεδιασμό και τις επιχειρήσεις του ευρωστρατού, επειδή η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ε.Ε. Αλλά η συμμετοχή της Τουρκίας επιβάλλεται τόσο από το καταστατικό (Νέο Δόγμα) του ΝΑΤΟ (Ουάσινγκτον, Απρίλης 1999), όσο και από τις αποφάσεις της Ε.Ε. (Σύνοδος Κορυφής - Ελσίνκι, Δεκέμβριος 1999). Τι θα κάνει, λοιπόν, ο κ. Καραμανλής; Θα προτείνει στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. να
αλλάξουν τις αποφάσεις τους; Ή θα
αποχωρήσει από ΝΑΤΟ και Ε.Ε.;
Ουσιαστικά, λοιπόν, έχουμε την κλασσική εφαρμογή του γνωστού διακομματικού παιχνιδιού. Το ένα κόμμα απλώς να απορροφά τη δυσαρέσκεια που προκύπτει από τη διακυβέρνηση του άλλου, που συνήθως διαρκεί 7-8 χρόνια. Είναι δύσκολη όμως η ευόδωσή του σήμερα και σύντομα θα ακολουθήσουν ανεξέλεγκτες εκρήξεις.
Η αριστερά
Τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα έχει γίνει αναξιόπιστο, τη στιγμή που όλοι καταλαβαίνουν ότι τα τεράστια χρέη των Ολυμπιακών Αγώνων και οι συνέπειες της ένταξης στην ΟΝΕ θα επιδεινώσουν δραματικά την οικονομική κατάσταση του Έλληνα πολίτη μετά το 2004 και ιδίως μετά το 2006 (με το τέλος του Γ' ΚΠΣ), η ελληνική αριστερά δε στέκεται στο ύψος των απαιτήσεων. Σε μεγάλο βαθμό κινείται μεταξύ ενσωμάτωσης και μικροκομματικού συμφέροντος κι αυτό φαίνεται καθαρά στις διεργασίες για τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης. Με τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε η αριστερά, ενωμένη, με σοβαρά προγράμματα, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, με πρόσωπα γενικής αποδοχής να κερδίσει σε πάρα πολλούς δήμους, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μια Αυτοδιοίκηση σε προοδευτικά χέρια θα ήταν πολύτιμη για το γενικότερο κίνημα στα σκληρά χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Η προβλεπόμενη κυβέρνηση της ΝΔ θα διαψεύσει ταχύτατα τις ελπίδες όσων θα την εμπιστευτούν. Τι θα γίνει μετά; Θα συνεχιστεί η δικομματική εναλλαγή μ' ένα ΠΑΣΟΚ που θα εμφανίζεται πιο αριστερό; Η αύξηση της φορολογίας, το πάγωμα των μισθών, η γιγάντωση της ανεργίας με το κλείσιμο μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων θα διαμορφώσουν στα αμέσως επόμενα χρόνια με τέτοια κατάσταση, που δε θα μπορούν να ελέγξουν πολιτικοί ηγέτες της ασημαντότητας των κκ. Σημίτη, Καραμανλή, Αβραμόπουλου κλπ. Όσοι πραγματικά νοιάζονται γι' αυτό τον τόπο ας σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν. Το απροσδόκητο (;) άλμα του Λεπέν στη Γαλλία και ο καταποντισμός της Αριστεράς ας αποτελέσει μάθημα
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
Μετά το μεγάλο φαγοπότι των "μεγαλοεπιχειρηματιών" στο φιάσκο του Χρηματιστηρίου, ήρθε η περίοδος των ισχνών αγελάδων. Έτσι αναζητήθηκαν επειγόντως μέτρα "στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας". Στα πλαίσια αυτά και με τις οδηγίες - υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κ. Χριστοδουλάκης παρουσίασε τα αποτελέσματα έρευνας επιτροπής "σοφών", που προτείνει να μειωθεί η φορολόγηση των επιχειρήσεων και μάλιστα των Εταιρικών και να αυξηθούν οι φόροι στους μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους. Αναλυτικά προτείνεται:
Την παρουσίαση αυτών των προτάσεων από τον κ. Χριστοδουλάκη ακολούθησε γενική κατακραυγή. Πανικόβλητος ο Σημίτης, εν όψει δημοτικών εκλογών, αποδοκίμασε το σχέδιο (απευθυνόμενος προς τους ψηφοφόρους), ενώ ο Πρωτόπαπας (απευθυνόμενος προς τους Ευρωπαίους αφέντες) είπε ότι όσα έγιναν δε θα επηρεάσουν καθόλου την απόφαση (της Ε.Ε.) για αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος.
Δηλαδή το φορολογικό έγινε άλλο ένα θέμα στο οποίο θα δοθεί μια προσωρινή "λύση" και θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση! Και, εφ' όσον και η επόμενη κυβέρνηση θα ακολουθεί τον "ευρωπαϊκό μονόδρομο", να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα το αντιμετωπίσει στο πνεύμα των "σοφών" του κ. Χριστοδουλάκη
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
Πολλοί, ακόμη και μέλη του ΠΑΣΟΚ, έχουν αγανακτήσει με τα καραγκιοζιλίκια της «εκλογής» του νέου αρχηγού και για τις παραλογικές δηλώσεις του, όπως ότι «δεν είμαι δογματικός με τα σύνορα» (!) ή ότι πρέπει να είναι ελεύθερη η χρήση ναρκωτικών (!!), όμως όλοι αγνοούν τι μας έχει ετοιμάσει για το Αιγαίο. Αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα έγραψε πως είναι έτοιμη ελληνο(;)-τουρκική συμφωνία για όλα τα θέματα (που μονομερώς και θρασύτατα εγείρει η τουρκική χούντα), αλλά αυτή θα ανακοινωθεί μετά τις εκλογές, ώστε να μην καταποντιστούν εκλογικά οι αρχιτέκτονες της. Και η ΝΔ σιωπά ηχηρά!
Κατηγορία
Φύλλο 96 Φεβρουαρίου 2004
Η χώρα μας είναι από τις ελάχιστες που δε γνωρίζει την ιδιοκτησία του δημοσίου, των άλλων φορέων (εκκλησία, δήμοι κ.λ.π.) καθώς και των ιδιωτών.
Οι καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων, η αυθαίρετη δόμηση, ακόμη και οι δασικές πυρκαγιές και οι πλημμύρες οφείλονται, εκτός των άλλων, και στην έλλειψη εθνικού κτηματολογίου.
Η σύνταξη, συνεπώς, εθνικού κτηματολογίου είναι απαραίτητη, ώστε το δημόσιο και κατ' επέκταση η ελληνική κοινωνία να έχει ένα εργαλείο, για ν' αντιμετωπίσει αυτές τις πληγές. Είναι έργο μεγάλης κλίμακας και χρονοβόρο. Απαιτεί λοιπόν σοβαρό προγραμματισμό, ακριβή εκτίμηση κόστους, τήρηση χρονοδιαγράμματος, έλεγχο υλοποίησης και επανεκτίμηση δεδομένων σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Αντί λοιπόν ν' αντιμετωπισθεί με σοβαρότητα το έργο, μετατράπηκε σ' ένα ακόμη "έργο πνοής" του Λαλιώτη. Μέσα σε έξι χρόνια έγινε το
21 % του έργου και απορρόφησε το 83 % του προϋπολογισμού του, χωρίς κανένα τμήμα του να λειτουργεί.
Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Ακόμη και οι αρμόδιοι της Κομισιόν μίλησαν, μεταξύ άλλων, για δεκάδες παράνομες συμπληρωματικές συμβάσεις, τροποποιήσεις, έλλειψη σχεδιασμού, υψηλό κόστος κ.λ.π. και ζήτησαν την επιστροφή 20 δις δρχ και τη διακοπή της χρηματοδότησης. Η ενέργεια αυτή της Κομισιόν είναι πρωτοφανής. Φαίνεται ότι δε θέλουν να γίνουν συνυπεύθυνοι για τέτοιου μεγέθους διαφθορά που υποκρύπτεται. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η Β. Παπανδρέου ξήλωσε τη διοίκηση της "ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ" ΑΕ.
Ο θρασύτατος Λαλιώτης, κατά τα γνωστά, κατηγόρησε τη
ΝΔ και τον εισαγγελέα, προσπερνώντας τις βαρύτατες κατηγορίες εις βάρος του. Θεωρεί ότι θα μείνει στο απυρόβλητο. Για το μέλλον του ας διδαχθεί απ' τον εαυτό του, που έβγαλε τ' άπλυτα του Μητσοτάκη τώρα, ενώ τα γνώριζαν όλοι πάνω από μια δεκαετία.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Σε ερώτηση στον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Πεταλωτή στη ΝΕΤ (4/3/10) για τα λεφτά που έλεγαν προεκλογικά ότι υπάρχουν, απάντησε: «Λεφτά υπάρχουν, γιατί χωρίς λεφτά δεν μπορούμε να ασκήσουμε πολιτική»!!
Τι να του πει κανείς, εκτός του ότι βρέθηκε κάποιος που συναγωνίζεται στην ευφυΐα και τη γλώσσα με τον Γεώργιο και παίρνει, αν είναι δυνατόν, μικρότερο βαθμό...
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Επί χρόνια προσπαθούν οι καρχαρίες της Ε.Ε. να μαντρώσουν την Ισλανδία, δηλ. να την κάνουν μέλος της, για να αρπάξουν τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και να ελέγξουν τον τεράστιο θαλάσσιο χώρο της. Η προπαγάνδα οργίασε κι εκεί και λέγεται ότι είχε δημιουργήσει ένα ευνοϊκό κλίμα σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα.
Ήταν αρκετό, όμως, το κραχ της «επενδυτικής» τράπεζας Icesaver, για να καταλάβουν οι Ισλανδοί τι σημαίνει Ε.Ε. Σε «φούσκες» της τράπεζας αυτής είχαν τζογάρει 340.000 Βρετανοί και Ολλανδοί τυχοδιώκτες, οι οποίοι με το κραχ έχασαν 5,4 δισ. ευρώ, τα οποία τώρα έχουν το θράσος να ζητούν να τους τα πληρώσουν οι 320.000 κάτοικοι του νησιού! Αν κέρδιζαν δικά τους, τώρα που έχασαν να πληρώσουν άλλοι!! Το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις Βρετανίας, Ολλανδίας, Γερμανίας και Γαλλίας άσκησαν αφόρητες πιέσεις στη νέα ισλανδική κυβέρνηση να περάσει νομοσχέδιο με το οποίο οι Ισλανδοί θα ήσαν υποχρεωμένοι να πληρώσουν τα σπασμένα στο διάστημα 2016-2024 και μάλιστα με τοκογλυφικό επιτόκιο 5,5%! Η κυβέρνηση κατάρτισε το νομοσχέδιο, αλλά (μπροστά στη λαϊκή οργή) αναγκάστηκε να το θέσει σε δημοψήφισμα, από το οποίο εισέπραξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο 93% ΟΧΙ!
Οι Βρυξέλες δέχτηκαν ένα ηχηρό χαστούκι και
απειλούν (μεταξύ άλλων) ότι θα παγώσουν την ένταξη της Ισλανδίας στην Ε.Ε. Τόσο το καλύτερο για τους Ισλανδούς!!
[Αυτά βλέπουν οι Γιωργάκηδες και δεν τολμούν να βάλουν σε δημοψήφισμα τίποτα που να έχει σχέση με την Ε.Ε. και τα μέτρα που μας υπαγορεύει.]
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ από την αρχή του 2007 εξέτασε το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, γι αυτό απηύθυνε έκκληση στους φίλους του κόμματος να προσφέρουν την εκλογική τους συνδρομή, ώστε να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Οι περισσότεροι φίλοι, όμως, περίμεναν πρώτα να προκηρυχθούν οι εκλογές και μετά να δώσουν τη συνδρομή τους. Έτσι, όταν στα μέσα Αυγούστου ορίστηκε η 16/9, τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί ήσαν λίγα. Η Ε.Ε. συνεδρίασε την επόμενη μέρα και αποφάσισε να έρθει σε επαφή με όσους φίλους μπορούσε (και με δύο περιοδείες στην επαρχία), ώστε να εξαντλήσει τις δυνατότητες συμμετοχής. Πολλοί φίλοι, φυσικά, τέτοια εποχή δεν ευρέθησαν και τα χρήματα πάλι δεν ήσαν αρκετά.
Η πρώτη απόφαση ήταν να μη συμμετάσχει το ΑΣΚΕ στις εκλογές, γιατί υπήρχε ήδη χρέος από τις προηγούμενες και δεν ετίθετο θέμα επιπλέον χρέους, γιατί πρέπει πρώτ απ όλα να είμαστε συνεπείς προς τις οικονομικές μας υποχρεώσεις. Την τελευταία στιγμή έγινε πρόταση από 2 μέλη της Ε.Ε. να συμμετάσχουμε σε όσες εκλογικές περιφέρειες μας επιτρέπουν τα οικονομικά μας. Η πρόταση είχε το προφανές μειονέκτημα ότι, με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων, το ΑΣΚΕ θα εμφανιζόταν με μικρότερο αριθμό ψήφων από το 2004, αφού καμιά εφημερίδα δε θα σημείωνε ότι αυτός ο αριθμός ψήφων δε συγκεντρώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Όμως κρίναμε ότι η παντελής απουσία από τις εκλογές θα είχε μεγαλύτερο κόστος και τελικά αποφασίστηκε (ορθώς, όπως αποδείχθηκε) η συμμετοχή σε 24 από τις 56 περιφέρειες.
Αμέσως η Ε.Ε. ξεκίνησε έναν αγώνα δρόμου να ανταποκριθεί στα εντελώς αναγκαία για τη συμμετοχή (υποβολή υποψηφιοτήτων, τυπογραφείο κ.λ.π.). Για προεκλογικό αγώνα απέμενε ελάχιστος χρόνος κι αυτός εξοικονομήθηκε από υπερπροσπάθεια κάποιων μελών. Στήθηκε ένα περίπτερο στην πλατεία Κάνιγγος, αναρτήθηκαν 150 «σάντουιτς» σε όλη την Ελλάδα (όταν και το τελευταίο από τα υπόλοιπα κόμματα ανάρτησε πολλές χιλιάδες), κολλήθηκαν λίγες αφίσες και μοιράστηκαν μερικές χιλιάδες προκηρύξεις.
Η κρατική τηλεόραση δεν μας έδωσε ούτε ένα δευτερόλεπτο, με το δικαιολογητικό ότι δεν είχαμε πλήρεις συνδυασμούς (άλλες φορές πάντα κάποιο χρόνο έδιναν σε όλους), δηλ. από τα κόμματα αποκλείστηκε μόνο το ΑΣΚΕ. Οι εφημερίδες προέβαλαν το ΑΣΚΕ από ελάχιστα έως καθόλου, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ψηφοφόροι (ακόμη και αυτοί που ήξεραν το ΑΣΚΕ) να μη γνωρίζουν αν το ΑΣΚΕ συμμετέχει στις εκλογές.
Ένα επιπλέον αρνητικό στοιχείο για το ΑΣΚΕ ήταν η βεβαιότητα της παρουσίας 3 «μικρών» κομμάτων στη Βουλή, αφού πολλοί προτίμησαν μια «χρήσιμη» ψήφος σ αυτά, παρά μια «χαμένη» στο ΑΣΚΕ, το οποίο δεν είχε καμιά δυνατότητα να πλησιάσει τους ψηφοφόρους και να εξηγήσει όσα αναφέρουμε σε άλλες στήλες για τα κόμματα αυτά.
Με όλες αυτές τις αρνητικές συνθήκες το ΑΣΚΕ σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες που πήρε μέρος αύξησε και τον αριθμό των ψήφων του και το ποσοστό του, όπως φαίνεται και στον πίνακα που παραθέτουμε. Πτώση ψήφων είχαμε στο Λεκανοπέδιο (όχι υποχρεωτικά και ποσοστού), λόγω της μεγαλύτερης αποχής. Συνολικά είχαμε μια μικρή αύξηση ψήφων (και μεγαλύτερη ποσοστού), κάτι που δεν μας δίνει καμιά ιδιαίτερη ώθηση, αλλά μας επιτρέπει να συνεχίσουμε λίγο πιο δυνατοί τον αγώνα μας (και με τους νέους φίλους που μας πλησίασαν) και με την επίγνωση ότι τίποτα δε θα μας χαριστεί και όλα θα προκύψουν από τη δική μας σκληρή προσπάθεια.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό