Στο ΚΚΕ έχει ξεκινήσει από το 1995 μια συζήτηση για τα αίτια της κατάρρευσης των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» της Αν. Ευρώπης, της «αντεπανάστασης» (κατά το ΚΚΕ), συζήτηση που πρόκειται να διευρυνθεί εν όψει του Συνεδρίου.
Το ζήτημα είναι το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, για το ΚΚΕ, όχι ως παρελθοντολογία, αλλά γιατί το ΚΚΕ οφείλει να διευκρινίσει στον ελληνικό λαό αν η «λαϊκή εξουσία», για την οποία τον καλεί να αγωνιστεί, θα είναι κατ εικόνα και ομοίωση εκείνων των καθεστώτων ή κάτι άλλο πολύ διαφορετικό. Επειδή ο ελληνικός λαός έχει πλέον δική του άποψη για τον «υπαρκτό», λόγω της παρουσίας των εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών από την Αν. Ευρώπη και των σχετικών συζητήσεων με αυτούς, και επειδή δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί τέτοια καθεστώτα, τα συμπεράσματα αυτών των συζητήσεων θα δείξουν αν το ΚΚΕ θέλει να παραμείνει ένα κόμμα διαμαρτυρίας, που θα εισπράττει από την κοινωνική δυσαρέσκεια ή θέλει πράγματι να αγωνιστεί για μια «λαϊκή εξουσία».
Η πρόβλεψη του ΑΣΚΕ είναι ότι το ΚΚΕ δεν αντέχει μια σοβαρή ανάλυση του ζητήματος. Την απαισιοδοξία μας ήρθε να ενισχύσει τετρασέλιδο κείμενο στο «Ριζοσπάστη» της 7/9/08 για την «αντεπανάσταση στην Τσεχοσλοβακία το 1968». Η θέση για εκείνα τα τραγικά γεγονότα συνοψίζεται στο εξής απόσπασμα: «Οι συνεπείς επαναστατικές δυνάμεις του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της ανατροπής και του εμφυλίου, ζήτησαν τη διεθνιστική βοήθεια των σύμμαχων σοσιαλιστικών χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αποτρέποντας την αντεπανάσταση.»
Με αντιστροφή των όρων, ακόμη και η φρασεολογία ξυπνά σε μας πολύ δυσάρεστες αναμνήσεις. Επί της ουσίας και αν υποθέσουμε ότι όλοι όσοι ξεσηκώθηκαν στην Πράγα το 1968 ήσαν «αντεπαναστάτες», το κείμενο δε θεωρεί αναγκαίο να απαντήσει στο εξής βασικό ερώτημα: Αν η πλειοψηφία του λαού προτιμούσε τους «αντεπαναστάτες», με ποιο δικαίωμα ο οποιοσδήποτε αρνείται να τους παραδώσει την εξουσία; [Σύγκριση: Όταν οι Σαντινίστας έχασαν τις εκλογές στη Νικαράγουα, σεβάστηκαν τη θέληση του λαού και παρέδωσαν την εξουσία. Σήμερα, με την ψήφο του λαού, είναι πάλι στην εξουσία. Αυτή η άλλη, η δημοκρατική, αντίληψη της αριστεράς την έχει οδηγήσει στην εξουσία στο σύνολο σχεδόν της Λ. Αμερικής.]
Ως αίτια της «αντεπανάστασης» στην Τσεχοσλοβακία, που προφανώς θα θεωρηθούν και ως αίτια της ολικής κατάρρευσης του 1989-90, αναφέρονται «αδυναμίες, λάθη και παρεκκλίσεις», δηλ. κάποια πταίσματα ανέτρεψαν τη μισή υφήλιο! Η ανάλυση που ακολουθεί κινείται σ αυτό το επίπεδο, γι αυτό δε χρειάζεται, νομίζουμε, να επεκταθούμε. Ως αίτιο αναφέρεται ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την ουσία: Ότι μέσα στα καθεστώτα αυτά ξεχώρισε μια μικρή κοινωνική ομάδα, η ηγεσία του κόμματος και του κράτους, που εκμεταλλευόταν τη μεγάλη πλειοψηφία, από την οποία είχε αφαιρέσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα για συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας.
Με όλα τα παραπάνω δεν παραβλέπουμε ότι οι κοινωνίες αυτές είχαν και θετικά στοιχεία (κοινωνική πρόνοια κ.λπ.), ούτε επιχαίρουμε που οι χώρες αυτές στράφηκαν (όχι για πολύ, ελπίζουμε) προς τη Δύση, ούτε δικαιολογούμε όσους τέως αριστερούς χρησιμοποίησαν την κριτική τους για να αλλάξουν στρατόπεδο. Θέλουμε μόνο να υποστηρίξουμε τη θέση του ΑΣΚΕ ότι μια άλλη πορεία για τη χώρα μας προϋποθέτει ως αδιαίρετο σύνολο την εθνική ανεξαρτησία (αποχώρηση από Ε.Ε. κ.λπ.), την προάσπιση της ακεραιότητας της χώρας μας, τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία (σοσιαλιστικός μετασχηματισμός), την εμβάθυνση και διεύρυνση της δημοκρατίας, την προστασία και ανάπτυξη του πολιτισμού μας. Όποιος αφαιρεί κάτι από τα παραπάνω δεν μπορεί (ή δεν ενδιαφέρεται) να πείσει ότι μια καλύτερη πορεία για τον τόπο μας είναι εφικτή.
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Για το Σάββατο 29/1 στις 7 μ.μ. έχουν κληθεί στα γραφεία μας μέλη και φίλοι του ΑΣΚΕ, για συζήτηση για τη Μακεδονία και την πλαστογράφηση του ονόματός της από το κράτος των Σκοπίων. Η συζήτηση θα γίνει με βάση το κείμενο που επεξεργάστηκε η Εκτελεστική Επιτροπή και κυκλοφόρησε ως ένθετο στο προηγούμενο φύλλο της «Ενημέρωσης». Το ΑΣΚΕ πάντα είχε καθαρή θέση για το θέμα, αλλά δεν είχε κάνει δουλειά στην έκταση και το βάθος που χρειαζόταν. Αυτό το κενό θεωρούμε ότι καλύπτουμε τώρα, αλλά κρίναμε πως πρέπει να προηγηθεί μια συζήτηση σε ευρύτερο κύκλο, πριν διαμορφώσουμε το τελικό κείμενο.
Μετά τη συζήτηση αυτή θα επεκταθούμε για λίγο σε άλλα πολιτικά θέματα, θα γίνουν κάποιες ενημερώσεις και στο τέλος θα κόψουμε την πίτα και θα ανταλλάξουμε ευχές για τον καινούργιο χρόνο. Όλη η διαδικασία εκτιμούμε ότι θα διαρκέσει περίπου 2,5 ώρες.
Κατηγορία
Φύλλο 102 Ιανουαρίου 2005
Πράγματι δεν το κάνει μόνον η Ελλάδα. Το έκαναν και η Ιταλία και άλλοι. Για να ανταποκριθούν στα κριτήρια εισόδου στη «χρυσοφόρο» (τρομάρα τους) ΟΝΕ και να εμφανίσουν χαμηλά ποσοστά ελλειμμάτων στουςπροϋπολογισμούς τους χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν) λογιστικές αλχημείες, αποκρύπτοντας ελλείμματα και εμφανίζοντας εικονικά πλεονάσματα. Οι δικοί μας όμως το παράκαναν. Απέκρυψαν χρέη μέχρι 1,3 τρισεκατομμύρια δρχ.(Η), τηρώντας «διπλά βιβλία».
Το παράξενο είναι ότι η ΕΥΡΩΣΤΑΤ τους συνέλαβε τώρα, που μπήκαμε ήδη στην ΟΝΕ και που μπορούσαν να το αποφύγουν, εμφανίζοντας περίπου αληθινή την οικονομική κατάσταση. Μερικοί είπαν ότι «κακή συνήθεια δεύτερη φύση». Δεν είναι έτσι. Η επικοινωνιακή πολιτική, κοινώς χοντροκομμένη προπαγάνδα, έχει τις απαιτήσεις της. Πώς να διαλαλεί ο κ. Σημίτης την «ισχυρή Ελλάδα» με τη δημοσιονομική κατάσταση στα πρόθυρα της κατάρρευσης;
Γεννιέται όμως ένα μεγάλο ερώτημα: Πώς θα διενεργούνται πλέον έλεγχοι για τέτοιες λογιστικές ατασθαλίες και πώς θα επιβάλλονται (εξοντωτικά για τους μικρούς) πρόστιμα για διπλά βιβλία, όταν η ίδια υπηρεσία, το Υπουργείο Οικονομικών, διαπρέπει σ' αυτά;
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Μετά την κορύφωση της κρίσης με την απαγόρευση της «κοινωνίας» στον Αρχιεπίσκοπο από τον Πατριάρχη οδεύουμε προς αντιπαράθεση σε χαμηλούς τόνιους. Δε λύθηκε όμως το πρόβλημα ούτε και προβλέπεται να λυθεί σύντομα. Και τούτο, γιατί ποτέ στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίστηκε κανένα θέμα σε μακροπρόθεσμο πλαίσιο ούτε και μελετήθηκαν ποτέ οι πιθανές παρενέργειες μιας όποιας θέσης ή ενέργειας.
Η εκκλησιαστική αυτή διένεξη δεν είναι βέβαια καθαρά εκκλησιαστική και οι όψιμοι υπερασπιστές του Πατριαρχείου (που κατά τα άλλα σαρκάζουν κάθε υποψία εμφάνισης της «Μεγάλης Ιδέας») το γνωρίζουν καλά. Ούτε, επίσης, προσωπική «κόντρα» ανάμεσα σε δύο φιλόδοξους εκκλησιαστικούς ηγέτες, παρά το ότι μόνο αυτοί οι δύο θα οδηγούσαν το ζήτημα στην τωρινή ένταση. Είναι πολιτικό ζήτημα και, δυστυχώς, εντάσσεται στους σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης στην ευρύτερη περιοχή μας.
Για την ώρα μάλλον κερδισμένος είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Ο Πατριάρχης εξάντλησε τα βέλη από τη φαρέτρα του και από εδώ και πέρα σταδιακά ο Αρχιεπίσκοπος θα κερδίζει έδαφος, όσο θα αποκαλύπτονται οι προθέσεις του Φαναριού και οι απειλούμενοι κίνδυνοι. Το επιχείρημα ότι «και μέχρι τώρα που η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα υπάγονται στο Πατριαρχείο τι κίνδυνο για την ακεραιότητα της Ελλάδας αποτέλεσαν;» λειτουργεί στην αντίθετη κατεύθυνση, γιατί δεν επεχείρησαν οι προηγούμενοι Πατριάρχες να χρησιμοποιήσουν τη «δικαιοδοσία» τους σε βάρος της Ελλάδας. Δεν ήσαν «Βαρθολομαίοι). Δεν πήγαν ποτέ πχ. στην Κρήτη και από εκεί να διακηρύξουν πως «δεν κληθήκαμε στην Ελλάδα»! Ο Βαρθολομαίος όμως το ... τόλμησε. Μπορούμε, λοιπόν να περιμένουμε τα χειρότερα, όταν κρίνει ότι το μπορεί.
Δυστυχώς, το πρόβλημα παραμένει και θα μας απασχολήσει και πάλι μετά τους... Ολυμπιακούς, θα επανέλθουμε, λοιπόν, πολύ σύντομα με την ευχή να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, αλλά με την προϋπόθεση ότι κάθε πρόταση ή ενέργεια που δεν εξασφαλίζει αποτροπή κάθε ξένης επέμβασης στη χώρα μας είναι απολύτως απαράδεκτη.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Η κυβέρνηση Μπους, την επόμενη μέρα της επανεκλογής της και πριν καν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων(!!), στις 4/11/2004, αναγνώρισε το κράτος των Σκοπίων με το ψευδώνυμο «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού την προηγουμένη είχε εισπράξει ένα μεγάλο μέρος από τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας. Αν τις εκλογές κέρδιζε το Δημοκρατικό Κόμμα, δε θα ήταν καλύτερα τα πράγματα (ο Σόρος ήταν από τους ισχυρότερους χρηματοδότες του Κέρι).
Η αμερικανική αναγνώριση ήταν ένα καθαρό πραξικόπημα, αφού υποτίθεται ότι στα πλαίσια του ΟΗΕ συνεχιζόταν η συζήτηση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για την αναζήτηση κοινά αποδεκτής λύσης. Αυτή η διαδικασία επιβλήθηκε από την Ενδιάμεση Συμφωνία, στην οποία οδηγήθηκαν οι δύο κυβερνήσεις ύστερα από απαίτηση των ίδιων των Αμερικανών (με προφανή σκοπό να απαλλάξουν το προτεκτοράτο τους από το ελληνικό εμπάργκο)! Το επιχείρημα ότι έσπευσαν να προλάβουν το δημοψήφισμα, με το οποίο κινδύνευαν να ακυρωθούν ευνοϊκές για τους Αλβανούς διοικητικές μεταβολές, που (υποτίθεται) θα συνέβαλαν στην εξομάλυνση της εσωτερικής κατάστασης, κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά. Οι διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ότι η αναγνώριση δεν ενισχύει τις επεκτατικές επιδιώξεις των Σκοπιανών, είναι επίσης αστείες, αφού την ίδια στιγμή οι χάρτες στα σχολεία του κρατιδίου δείχνουν τα σύνορά του στη Χαλκιδική και στον Όλυμπο!
Η υποκρισία των Αμερικανών φάνηκε καθαρά με την αποκάλυψη από την «Ελευθεροτυπία» στις 30/11/2004 ότι επίσημο εγχειρίδιο του αμερικανικού Πενταγώνου (με το οποίο εκπαίδευε πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας από το 1999) όχι μόνο συμμερίζεται πλήρως την πλαστογράφηση της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας που επιχειρούν οι Σκοπιανοί, αλλά περιείχε και χάρτη, όπου η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική και όλη η περιοχή από την Καστοριά μέχρι την Καβάλα χαρακτηρίζονται ως κατεχόμενη (occupied) Μακεδονία!!! (ο χάρτης αποσύρθηκε μόλις το Σεπτέμβριο του 2004, ύστερα από παρέμβαση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών).
Η απόφαση, λοιπόν, της 4/11/2004 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. ’λλωστε, επανειλημμένα οι ΗΠΑ είχαν κάνει σαφείς και επισήμως τις προθέσεις τους. Τον Ιούνιο του 2003 συνυπέγραψαν με το κράτος των Σκοπίων διμερή συμφωνία για τη μη παραπομπή Αμερικανών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, χρησιμοποιώντας το ίδιο απαράδεκτο ψευδώνυμο. Το ίδιο έκαναν τρεις βδομάδες πριν την επίσημη αναγνώριση (11/10/2004), όταν ο υπουργός ’μυνας των ΗΠΑ Ράμσφελντ υπέγραψε αμυντική συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων. Κανείς, λοιπόν, στην Ελλάδα δεν μπορεί να δικαιολογείται ότι αιφνιδιάστηκε και πρώτη απ όλους η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως επίσης κανείς δε δικαιούται να έχει αυταπάτες για τις προθέσεις των Δυτικών μας συμμάχων και να εναποθέτει ελπίδες σ αυτούς.
Κλίμα αποδοχής από την ελληνική πολιτική ηγεσία
Κι όμως, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, υπακούοντας στις οδηγίες των Δυτικών προστατών τους, ανέλαβαν να πείσουν τα μέλη τους και τους οπαδούς τους ότι η απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 πρέπει ν αλλάξει και να γίνει αποδεκτή η χρήση του ονόματος της Μακεδονίας. Το ΚΚΕ δεν είχε ποτέ αντίρρηση, αφού ακόμη και τώρα θεωρεί ότι πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τη θέση που είχε πάρει η Κομιντέρν πριν δεκαετίες! (το ίδιο και μικρότερες οργανώσεις που προέρχονται από διασπάσεις του ΚΚΕ). Οι «πατριώτες» κύριοι Σαμαράς και Τσοβόλας (που θα ήταν παρών σ όλους τους αγώνες, παρά τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ) κατάπιαν πάλι τη γλώσσα τους (όπως και τον Απρίλιο κατά το δημοψήφισμα στην Κύπρο για το σχέδιο Ανάν), αναμένοντας ως άσωτοι υιοί να ολοκληρωθεί η άφεση των αμαρτιών τους.
Η ακροδεξιά των κ.κ. Καρατζαφέρη και σία προσφέρει τις υπηρεσίες της (όπως παντού και πάντα στην Ευρώπη), υποστηρίζοντας υποκριτικά πατριωτικές θέσεις, για να διευκολύνει όσους ασκούν την εξουσία να τις δυσφημίζουν. Τα κανάλια τις πρώτες μέρες φιλοξενούσαν εργολαβικά τα παπαγαλάκια των Αμερικανών, τύπου Δαμανάκη, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η Μακεδονία δεν είναι αυτή που όλοι ξέρουμε. Τώρα πήραν γραμμή να αποσιωπήσουν το θέμα, να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το θέμα του ονόματος δεν είναι κάτι σημαντικό, για να ασχολείται κανείς συνέχεια μαζί του. Θα επανέλθουν, όταν οι εγκάθετοι των Αμερικανών και των Ευρωπαίων στην Ελλάδα αποφασίσουν ότι ήρθε η στιγμή να υπογράψουν την αναγνώριση κάποιας Μακεδονίας, έξω από τα σύνορά μας. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, επίσης, που έχουν κάνει επικερδείς επενδύσεις στα Σκόπια (η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε επενδύσεις στο κράτος αυτό), είναι και θα είναι μαζί τους. Όπως πάντα, λειτουργούν με κριτήριο το βραχυπρόθεσμο κέρδος τους. Δεν ενδιαφέρονται που η πολιτική αυτή οδηγεί εκ του ασφαλούς σε κρίση, που θα τους αναγκάσει να αποσυρθούν από το γειτονικό κράτος. Ούτε διδάχτηκαν από τη διάψευση των προσδοκιών τους ότι ο έλεγχος της οικονομίας των Σκοπίων από αυτούς θα περιόριζε τις επεκτατικές διαθέσεις των Σκοπιανών.
Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι σύσσωμη η πολιτική μας ηγεσία μεθοδεύει και στο εθνικό μας ζήτημα της Μακεδονίας την υπογραφή μιας επαχθούς συμφωνίας, πιθανότατα την άνοιξη. Η αμερικανική αναγνώριση είναι ένα μέσο πίεσης και δημιουργίας τετελεσμέων προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής πέτυχαν να αποθαρρύνουν κάθε κινητοποίηση πλην της ακροδεξιάς, ώστε να μπορούν να ισχυρίζονται ότι οι μόνοι που αντιδρούν είναι η μικρή και αναξιόπιστη μειοψηφία των ακροδεξιών. Όμως ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον τύπο φανερώνουν ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί μαζί τους και βεβαίως δεν έκανε το χατήρι του κ. Μητσοτάκη να ξεχάσει το όνομα, παρότι πέρασαν 10 χρόνια! Αυτή η πλειοψηφία πρέπει δυναμικά να εκφραστεί το συντομότερο δυνατό, για να μη μεγαλώσουμε ένα ακόμα πρόβλημα στα βόρεια σύνορά μας.
Κατηγορία
Φύλλο 101 Δεκεμβρίου 2004
Μετά τους Δανούς και οι Σουηδοί, με το δημοψήφισμα τους στις 14/9, απέρριψαν με ποσοστό 57% την ένταξη τους στην ΟΝΕ, παρότι όλα τα μεγάλα κόμματα και όλοι οι μηχανισμοί της εξουσίας, εκτελώντας τις εντολές του πανίσχυρου μεγάλου κεφαλαίου της χώρας, υποστήριξαν την ένταξη. Μέχρι και ο αξιοθρήνητος Γιωργάκης επιστρατεύτηκε, για να πείσει τους Σουηδούς να ψηφίσουν ΝΑΙ.
’ραγε πόσα τέτοια εκλογικά αποτελέσματα πρέπει να δουν, για να πάψουν οι εξωνημένοι της εοκικής φάρας στην Ελλάδα και τα ΜΜΕ τους, καλοταϊσμένοι όλοι από τα εοκικά κονδύλια, να ισχυρίζονται ότι «όλοι θέλουν την ΕΟΚ»;
Και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. οι διαθέσεις των λαών δεν είναι διαφορετικές, ακόμη και στη Γερμανία, απλώς οι κυβερνώντες κυνικά ομολογούν ότι δεν κάνουν δημοψήφισμα, γιατί θα βγει ΟΧΙ! Η δημοκρατία στην τελειότητα της!
Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα γινόταν και στην Ελλάδα, αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η δημοκρατία και εμείς, οι αντίθετοι προς την ένταξη, είχαμε τη δυνατότητα να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό ότι το ΕΥΡΩ θα είχε ως αναγκαστική συνέπεια, μεταξύ άλλων κακών, τη σημερινή τρομακτική ακρίβεια. Ότι η Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της υπάρχουν, για να εκμεταλλεύονται αγριότερα οι ισχυρότερες χώρες τις ασθενέστερες και σε κάθε χώρα το μεγάλο κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται αγριότερα το λαό.
Η περίεργη δολοφονία της ’ννας Λιντ
Ακόμη και τα πλέον ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν αρνούνται ότι, αν δε δολοφονούνταν η Λιντ λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, τα ΟΧΙ θα ήταν πολύ περισσότερα. Το περίεργο, λοιπόν, είναι πώς αποτόλμησαν ένα δημοψήφισμα που θα το έχαναν με συντριπτική διαφορά!
Η ακροδεξιά έπαιξε και τώρα στη Σουηδία τον αποπροσανατολιστικό της ρόλο. Αποκρουστική σε κάθε δημοκρατικό πολίτη, προβάλλεται ως πολέμια της Ε.Ε. και τελικά την ενισχύει. Με τόση δημοκρατική παράδοση οι Σουηδοί, πώς να ταυτιστούν με τους ακροδεξιούς, που επιπλέον λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα χρεώθηκαν, νεφελωδώς έστω, και τη δολοφονία;
Η δολοφονία δεν αποκλείεται να είχε και άλλους σκοπούς, αφού στη Σουηδία και τα δύο μεγάλα κόμματα θεωρούν Πρωταρχική τους υποχρέωση να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της ΕΡΙΚΣΟΝ, ενός βιομηχανικού μεγαθηρίου, που συμμετέχει στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και ενδιαφερόταν πολύ να εισαχθεί το ΕΥΡΩ.
Η συσχέτιση με τη δολοφονία του Πάλμε, πρωθυπουργού της Σουηδίας το 1986 δεν είναι τυχαία. Τότε είχε επικρατήσει η άποψη ότι δολοφονήθηκε από πολεμοκάπηλους, επειδή συμμετείχε στην κίνηση των 6 για την ειρήνη. Όμως σήμερα αρχίζουν να επιβεβαιώνονται οι φήμες που έλεγαν ότι η δολοφονία είχε σχέση με ανταγωνισμό στο εμπόριο όπλων.
Το ΝΑΙ στην Εσθονία
Στις 14/9 έγινε δημοψήφισμα και στην Εσθονία, τη μικρή βαλτική χώρα των 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων, για την ένταξη στην Ε.Ε.. Όπως συμβαίνει με όλες της χώρες της Αν. Ευρώπης, οι πολίτες, που υπέστησαν για δεκαετίες τη διακυβέρνηση των Κ.Κ. και την πίεση της Ρωσίας, έχουν την αυταπάτη ότι η πλήρης παράδοση τους στους καπιταλιστικούς οργανισμούς της Δύσης (Ε.Ε., NATO κλπ.) θα σημάνει γι' αυτούς ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον. Όταν θα καταλάβουν το λάθος τους, θα είναι πλέον αργά, γιατί τότε δε θα τους ξαναβάλουν να ψηφίσουν.
Πάντως από τώρα το 33% των Εσθονών είπαν ΟΧΙ στην ένταξη τους στην Ε.Ε.. Και στην Εσθονία, λοιπόν, δεν ισχύει ότι «όλοι θέλουν την ΕΟΚ»!
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Μετά τον ορυμαγδό των γεγονότων της Αμερικής και των εξελίξεων που αυτές πυροδότησαν και πυροδοτούν συνεχώς στην παγκόσμια ειρήνη και οικονομία, έσβησαν οι προβολείς του ενδιαφέροντος για τα Βαλκάνια και κυρίως για τα Σκόπια.
Ξεχάστηκε ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Αλβανών και Σλάβων και οι προοπτικές για τριχοτόμηση και εξαφάνιση του κράτους- κατασκευάσματος της ΠΓΔΜ. Ξεχάστηκε η επιχείρηση αρετής του ΝΑΤΟ για τη συλλογή όπλων του UCK που έτσι κι αλλιώς εξελίχθηκε σε κωμωδία.
Μήπως λύθηκαν όλα τα προβλήματα ή απλώς μπαίνει το ζήτημα στο ψυγείο για να απαιτηθούν κάποια στιγμή "γρήγορες-αναγκαστικές" λύσεις ; Βεβαίως δε χωράει αμφιβολία ότι προωθείται το δεύτερο.
Μήπως λύθηκαν όλα τα προβλήματα ή απλώς μπαίνει το ζήτημα στο ψυγείο για να απαιτηθούν κάποια στιγμή "γρήγορες-αναγκαστικές" λύσεις ; Βεβαίως δε χωράει αμφιβολία ότι προωθείται το δεύτερο.
Θυμόμαστε ασφαλώς πρόσφατες σκηνές μπροστά από το Σκοπιανό κοινοβούλιο, με διαδηλωτές που κρατούσαν τη σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας. Είναι σίγουρο πως το πρόβλημα με τους Αλβανούς έχει φουντώσει τον εθνικισμό των Σλαβομακεδόνων και περιμένουν από τις ΗΠΑ ως αντιστάθμισμα για τις υποχωρήσεις τους, το όνομα "Μακεδονία" και επιτίθενται ανοιχτά κατά της Ελλάδας. Το περιοδικό των Σκοπίων "Φόκους" με μεγάλη κυκλοφορία, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο υστερίας και φανατισμού κάνει όνειρα για τη Θεσσαλονίκη και προτείνει τριχοτόμηση της Βόρειας Ελλάδας, υπενθυμίζοντας τις δηλώσεις Κίσινγκερ πριν 9 χρόνια. Την Ήπειρο και την "Τσαμουριά" την χαρίζουν στην Αλβανία, την Ελληνική Μακεδονία τη ζητούν για τον εαυτό τους, τη Δυτική Θράκη την αφήνουν για τη Βουλγαρία, ακόμα και η Τουρκία μπορεί να πάρει μέρος στο φαγοπότι με τα νησιά του Αιγαίου. Μάλιστα στο χάρτη που δημοσιεύουν έχουν τοποθετήσει και ανάλογες σημαιούλες.
Το περιοδικό "Στάρτ" κάνει λόγο για Ελληνική κρατική τρομοκρατία που θα γίνει στόχος των Αμερικανών και γι' αυτό η Ουάσιγκτον θα δώσει λύση ευνοϊκή στο θέμα του ονόματος. Δυστυχώς περιστοιχιζόμαστε από Ιμπεριαλιστικά Ισλαμικά κράτη που καραδοκούν με υπομονή και επιμονή για να αρπάξουν ό,τι μπορούν από τους άπιστους, δηλαδή εμάς και έχουν διασυνδέσεις με ’ραβες και Τούρκους.
Μη ξεχνάμε ότι Ταλιμπάν πολέμησαν στη Βοσνία και Κόσοβο, βοήθησαν την οργάνωση του UCK, και ο Μπιν Λάντεν φέρεται ως χρηματοδότης του. Ο Μπερίσα κατηγορήθηκε από τη CIA για συνεργασία με ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι Βούλγαροι ξεχνώντας τη δύναμη και το μέγεθος του Ελληνικού στοιχείου στη χώρα τους, μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους, κάνουν λόγο για χαμένες πατρίδες στην κεντρική και Βόρεια Ελλάδα.
Οι Τούρκοι επιδιώκουν από παλιά τη δημιουργία ισλαμικού τόξου γύρω από την Ελλάδα και με την ενίσχυση (για ευνόητους λόγους) των Αμερικανών έκαναν βάσεις εκπαίδευσης των Τσετσένων ανταρτών στην κατεχόμενη Κύπρο.
Κατηγορία
Φύλλο 83 Οκτωβρίου 2001
Η πολιτική της κυβέρνησης, που εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα και σαφώς όχι την εκπαίδευση στην Ελλάδα, σπρώχνει δεκάδες χιλιάδων σπουδαστές σε ιδιωτικά κολέγια, αμφίβολης ποιότητας και μηδαμινής αποτελεσματικότητας, αφού θα προσθέσουν τους αποφοίτους τους στους ήδη υπάρχοντες άνεργους νέους. Η απάτη είναι προφανής και ο επιδιωκόμενος στόχος σαφής. Οικονομική αφαίμαξη της ελληνικής οικογένειας στο βωμό της ελπίδας (φρούδας, αλίμονο), προς όφελος νεόκοπων επιχειρηματιών και ξένων επενδυτών.
Αύξηση εγγραφών στα ΚΕΣ
Μέσα στο καλοκαίρι (01/08/2008), στα μουλωχτά όπως συνηθίζεται, ψηφίστηκε ο νόμος για την αναγνώριση των κολεγίων, με την μορφή των ΚΕΣ, (Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών), ως τρίτο πόλο στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έναντι των Ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Έτσι καταγράφεται αλματώδης αύξηση των εγγραφών στα ΚΕΣ, που σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων για την τελευταία τριετία ξεπέρασε το 40 %. Η μεθοδευμένη προσπάθεια του υπουργείου έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά την καθιέρωση της βάσης του 10 και τις δηλώσεις του υπουργού υπέρ των ΚΕΣ.
Στον κατάλογο των φετινών εγγραφών προστίθενται 1) όσοι πέτυχαν σε σχολές 2ης ή 3ης επιλογής, 2) όσοι θέλουν να παραμείνουν για σπουδές στην Αθήνα, 3) όσοι ετοιμάζονται να φύγουν για σπουδές στο εξωτερικό, πιστεύοντας ότι το αγγλόφωνο πανεπιστήμιο, στο οποίο ήθελαν να σπουδάσουν, έφτασε ήδη στην Ελλάδα και 4) όσοι δεν πέρασαν σε καμιά σχολή με τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Δυστυχώς η κατάντια της Παιδείας και κυρίως η έλλειψη θέσεων εργασίας ωθεί τους νέους και τις οικογένειές τους σε απέλπιδες προσπάθειες για τη μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Όπως είναι πρόδηλο, όμως, ο στόχος της ιδιωτικής εκπαίδευσης και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος. Έτσι δικαιολογείται η λυσσαλέα τους προσπάθεια, μέσω του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας - που σαφώς τους υπηρετεί και των εντολών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υφαρπάσουν αναγνώριση και δικαιώματα, είτε με τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος, είτε με νομοσχέδια που ψηφίζονται εν μια νυκτί, είτε με την απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ της περιφέρειας.
Σπουδές χαμηλού επιπέδου στα ΚΕΣ
Αξίζει να σημειωθεί ότι γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά κ.λπ. πανεπιστήμια μετά βίας αναγνωρίζουν τα πτυχία ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων και δύσκολα εγγράφουν φοιτητές από την Ελλάδα σε μεταπτυχιακά τους τμήματα, τη στιγμή που απαιτούν αναγνώριση από την Ελλάδα των πτυχίων ιδιωτικών, αμφίβολης ποιότητας, δικών τους κολεγίων. Χαρακτηριστικά και για παράδειγμα, κρατικά βρετανικά πανεπιστήμια απαιτούν για την εγγραφή φοιτητών σ αυτά από την Ελλάδα βαθμό απολυτηρίου 17 και άνω, τη στιγμή που για την εγγραφή σπουδαστή σε συνεργαζόμενο με ιδιωτικά βρετανικά κολέγια ΚΕΣ δεν απαιτείται ούτε αυτή η βάση του 10. Θέλουν όμως το πτυχίο του ΚΕΣ να είναι ισότιμο με το πτυχίο δικού μας κρατικού πανεπιστημίου! Αυτή είναι η νοοτροπία με την οποία μας αντιμετωπίζουν και σ αυτόν τον τομέα οι «συνεταίροι» μας της Ε.Ε., του φτωχού συγγενή. Ο υπουργός μας σπεύδει να συμμορφωθεί και να υπακούσει σ αυτούς, αλλά δείχνει στον ελληνικό λαό τον υπέρμετρο και υπερφίαλο εγωισμό του, διατυμπανίζοντας ψευδόμενος τα φαιδρά και επαναλαμβανόμενα «φέτος για πρώτη φορά
». Μακάρι να είναι και για τελευταία.
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Το τελευταίο δίμηνο επιβεβαιώθηκε με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι μας κυβερνούν άβουλοι άνθρωποι, χωρίς καμιά διάθεση να αγωνιστούν στοιχειωδώς για τα συμφέροντα της Ελλάδας, χωρίς δυνατότητα καν να διαχειριστούν τα πολιτικά πράγματα. Συναγωνίζονται με τους προκατόχους τους σε επίδειξη υπακοής στα κελεύσματα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων προστατών τους. Βεβαίως, οι οικονομικές συμφωνίες με την Κίνα ήταν χρήσιμες και δε στερούνται πολιτικής σημασίας, αλλά η γενική εικόνα είναι, δυστυχώς, εικόνα εξάρτησης και υποτέλειας. Έτσι η ελληνική κοινωνία βυθίζεται σε όλο και χειρότερη ένδεια και κρίση και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας απειλούνται σοβαρά.
Εικόνα διάλυσης στην κυβέρνηση
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει χάσει τον έλεγχο όχι μόνο της χώρας, αλλά και της κυβέρνησής του. Υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι εξαναγκάζονται σε παραίτηση με ρυθμό πρωτοφανή, κάτω από το βάρος της ανεπάρκειας και των σκανδάλων τους, που προβάλλονται από εσωκομματικούς αντιπάλους και τους πρακτορίσκους των ΜΜΕ, που δε λένε να συμφιλιωθούν με το γεγονός ότι οι φίλοι τους βρίσκονται τώρα στην αντιπολίτευση. Τελευταίο επεισόδιο ήταν η κωμικοτραγική παραίτηση του υφυπουργού Μαρκογιαννάκη. (Το επόμενο θα είναι του κ. Βαληνάκη;) Η εντύπωση που δίνεται είναι ότι το πιο εύκολο πράγμα στην Ελλάδα σήμερα είναι να «παραιτήσεις» έναν υπουργό.
Η προώθηση της Ντόρας
Οι Αμερικανοί δεν αρκούνται πλέον να
υπαγορεύουν τις αποφάσεις της ελληνικής(;) κυβέρνησης. Με την ανοησία και την τύφλωση που τους διακρίνει, θέλουν να «ανανεώσουν» την πολιτική ζωή με πρόσωπα που δε ντρέπονται να είναι όργανά τους, δεν τηρούν κανένα πρόσχημα και μισούν την Ελλάδα. Η Ντόρα, λόγω γονιδίων, είναι το πρότυπό τους στο χώρο της Ν.Δ.. Από την πρώτη στιγμή που ορκίστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ «πληροφορούν» ότι η Ντόρα πολύ σύντομα θα γίνει υπουργός Εξωτερικών. Οι τελευταίες ενδείξεις είναι ότι ο στόχος τους επιτυγχάνεται. Θα είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη, όχι μόνο γιατί την αναδεικνύει σε επικρατέστερη διάδοχο στην αρχηγία της Ν.Δ., αλλά και γιατί θα διαχειριστεί τα εθνικά θέματα με τον ίδιο τρόπο που τα διαχειρίστηκε ο Γιωργάκης. Για να ανεβάσουν το κύρος της την ανέδειξαν ως την καλύτερη δήμαρχο στον κόσμο!
Ο εξαμερικανισμός του ΠΑΣΟΚ
Ο Γιωργάκης (δηλ. όσοι σκέπτονται αντ αυτού) είναι εμφανές ότι δεν επιδιώκει να κάνει αντιπολίτευση (άλλοι θα αποφασίσουν αν και πότε θα γίνει πρωθυπουργός), αλλά να «ανανεώσει» το κόμμα του, με την προώθηση «στελεχών» του επιπέδου των ευρωβουλευτών του. Δεν κατάλαβε, όμως, ότι ο ρόλος του εξαντλείται στην «ανανέωση» του ΠΑΣΟΚ και (κάποια στιγμή που αποφάσισε να πει κάτι από μόνος του) πρότεινε να γίνει η Ντόρα υπουργός Εξωτερικών!! Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς το μπάχαλο που επικρατεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Η δήλωση-γκάφα του για τα 20 δισ. του Δ΄ ΚΠΣ είναι ενδεικτική. Δύσκολο είναι να προβλέψουμε με ποιο τρόπο θα αντιδράσουν στον πλήρη εξαμερικανισμό του ΠΑΣΟΚ τα παλιά του στελέχη, που οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγή. Γιατί μέχρι τώρα συμπεριφέρθηκαν ως ... όρνιθες. Ακόμη δυσκολότερο είναι να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν όλος αυτός ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ να δεχτεί τις «νέες» ιδέες που εκφράζει ο νέος τους αρχηγός.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος
Στα πλαίσια του νομοθετικού έργου, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ανίκανη να προωθήσει (π.χ. ασφαλιστικό), η Ν.Δ., μετά τις μεταρρυθμίσεις στις ΔΕΚΟ, ανακοίνωσε την πρόθεσή της για αναθεώρηση του Συντάγματος, ως ένα αποφασιστικό βήμα για την πλήρη παράδοση της ελληνικής κοινωνίας στο έλεος του ιδιωτικού κέρδους, δηλ. την πλήρη διάλυσή της. Πρώτος στόχος η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, γιατί η εκπαίδευση στην Ελλάδα, παρά τα μύρια όσα προβλήματά της, λειτουργεί σχετικά δημοκρατικά και θέτει ως στόχους της τη διαμόρφωση πολιτών με αυτογνωσία και αξιοπρέπεια. Ξεκινούν από τα ΑΕΙ, αλλά πρόθεσή τους είναι να κατοχυρώσουν σε όλα τα επίπεδα μια ταξική παιδεία, που στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα θα προσφέρει την αμάθεια, την υποταγή και την εξαθλίωση, κατά τα πρότυπα χωρών της Δύσης.
Ένα άλλο θέμα, που θα ήθελαν πολύ να θίξουν, είναι ο χωρισμός εκκλησίας-κράτους, αλλά φαίνεται ότι δε θα το τολμήσουν, παρά τα ξεφωνητά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.
Η επιδείνωση της οικονομίας
Η οικονομία μας εξακολουθεί να βαδίζει κατά κρημνόν και με ευθύνη, πλέον της 2ετούς κυβερνητικής Ν.Δ. και η δημοσιονομική πλευρά της «επιβάλλει» συνέχιση και επιδείνωση της λιτότητας, με τις ευλογίες και τις διαταγές της Ε.Ε.. Εάν, βέβαια, η κυβέρνηση εξασφαλίσει περιθώριο μέχρι και το 2007 για να φτάσει στο όριο του 3% την ψαλίδα του δημοσιονομικού ελλείμματος, τότε απομακρύνεται το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών το 2006, οπότε θα «έχει τη δυνατότητα» για εξαγγελίες «παροχών» για το 2008!
Οι στρατευμένοι στο Αφγανιστάν
Συνωμοσία σιωπής καλύπτει τη συμμετοχή (από τις αρχές του 2002) της Ελλάδας στην αμερικανική επέμβαση στο Αφγανιστάν. ΜΜΕ, πολιτικοί και πολίτες «αγνοούν» το θέμα. Στις 20/11/05 έφυγαν 44 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί της Αεροπορίας, γιατί από 1/12/05 και για ένα 4μηνο η Ελλάδα ανέλαβε τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ. Έτσι ο αριθμός των Ελλήνων στρατιωτικών στο Αφγανιστάν έφτασε τους 217. Στις 14/11/05 δύο απ αυτούς τραυματίστηκαν ελαφρά σε βομβιστική επίθεση στην Καμπούλ, κατά την οποία σκοτώθηκαν 9 άτομα. ’λλοι Έλληνες συμμετέχουν στη Βαλκανική Ταξιαρχία μαζί με Τούρκους, Βούλγαρους, Ρουμάνους και Αλβανούς.
Στο αίτημα για ανάκληση όλων των Ελλήνων από το Αφγανιστάν ο Θ. Ρουσόπουλος δήλωσε ότι «η χώρα μας στο πλαίσιο του ΟΗΕ έχει διεθνείς υποχρεώσεις και οφείλει να τις τιμήσει», αγγίζοντας τα όρια της γελοιότητας, λες και οι άλλες 200 χώρες, που δεν έχουν στείλει στρατό δεν είναι μέλη του ΟΗΕ! Πληροφορίες μάλιστα λένε ότι μέχρι το 2008 θα έχουμε στείλει άλλους 500-900 στρατιώτες (μεγαλώνοντας την πρόκληση προς τον μουσουλμανικό κόσμο, που κάποια στιγμή θα πάψει να μας θεωρεί φίλους, με όλες τις συνέπειες), αφού οι Αμερικανοί θέλουν να αποσύρουν 4.000 δικούς τους, οι Βρετανοί διστάζουν να υλοποιήσουν την υπόσχεσή τους για αποστολή 5.000 δικών τους και ο πόλεμος φουντώνει, αντί να τελειώνει.
Οι απαγωγές Πακιστανών
Ανεξαρτήτως των λεπτομερειών, που δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί, το βέβαιο είναι ότι Βρετανοί πράκτορες αλώνισαν τη χώρα μας στα πλαίσια της αντιτρομοκρατικής τους εκστρατείας, σε συνεργασία με τη δική μας διαβρωμένη ΕΥΠ. Όταν αποκαλύφθηκε το γεγονός, η κυβέρνηση γελοιοποιήθηκε, ως συνήθως, ενώ το ΠΑΣΟΚ με περισσό θράσος κατηγόρησε την κυβέρνηση, επειδή εφάρμοσε (έστω όχι πιστά) τους νόμους που αυτό ψήφισε. Συγκεκριμένα:
Στις 18/7/1995 υπογράφτηκε από το Συμβούλιο της Ε.Ε. η «Σύμβαση για τη Europol», με την οποία ιδρύεται η ευρωαστυνομία. Η σύμβαση αυτή συμπληρώνεται στις 3/11/1998 με πράξη «περί εγκρίσεως των κανόνων των εφαρμοστέων στα αρχεία της Europol», το Δεκέμβρη 2001 με τη «Συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Europol» και το Δεκέμβρη 2002 με τη «Συμπληρωματική συμφωνία μεταξύ Europol και ΗΠΑ για την ανταλλαγή προσωπικών στοιχείων και σχετιζόμενων πληροφοριών». Με αυτές δεχόμαστε να φακελώνονται με κάθε λεπτομέρεια όλοι οι Έλληνες πολίτες και οι μετανάστες από ξένες υπηρεσίες.
Στις 22/1/03 στην Αθήνα υπογράφουμε, ως προεδρεύοντες της Ε.Ε., μαζί με τον εκπρόσωπο των ΗΠΑ Μάρεν Μπρουκς τη συμφωνία της «Ευρωατλαντικής Συνάντησης για τη Δικαιοσύνη και τις Εσωτερικές Υποθέσεις», για «υποστήριξη της μεταφοράς εγκληματιών και άλλων ανεπιθύμητων αλλοδαπών». Στις 25/6/03 ο προεδρεύων Σημίτης και ο Μπους υπογράφουν στην Ουάσινγκτον τη «Συμφωνία για τις εκδόσεις». Με τις συμφωνίες αυτές και άλλες, που παραμένουν μυστικές, ο κάθε Αμερικανός ή ’γγλος πράκτορας μπορεί να αλωνίζει στην Ελλάδα, να συλλαμβάνει και να ανακρίνει Πακιστανούς (προς το παρόν) και (αν τους επιτρέψουμε) όποιον Έλληνα μπορεί να χαρακτηριστεί «ριζοσπάστης».
Το μόνο παρήγορο είναι ότι με όλ αυτά που συμβαίνουν διαφωνεί όλο και μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, που αρχίζει να απορρίπτει και τα δύο κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική.
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Δικαιολογημένη ανησυχία προκαλεί η επιθετικότητα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά του Αφγανιστάν και άλλων χωρών καθώς και κατά των λαϊκών ελευθεριών. στις ίδιες τις μητροπόλεις του καπιταλισμού με τους διάφορους τρομονόμους.
Το ερώτημα είναι: αυτή η επιθετικότητα είναι έκφραση της πλήρους και αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας του δυτικού κόσμου με την παγκοσμιοποίηση (όπως "φοβάται" ο περισσότερος κόσμος της αριστεράς) ή είναι έκφραση ανασφάλειας της μοναδικής σήμερα υπερδύναμης, που ανησυχεί για το μέλλον της; Έχουμε την εντύπωση ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση, κατά την οποία βασικά χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν πια, ότι οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους δε μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά είναι υποχρεωμένοι να υπολογίζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες άλλων χωρών και των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και στρωμάτων και, στο βαθμό που αυτό δε θα το κάνουν, λόγω υπεροψίας, όχι μόνο επιφυλάσσουν μεγαλύτερα δεινά για τον πλανήτη, αλλά
υπονομεύουν και τη δική τους ισχύ.
Η παγκόσμια οικονομία
Όλοι οι σοβαροί αναλυτές έχουν από καιρό αποκαλύψει τη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης. Επιδεικνύοντας ασυγχώρητη αδηφαγία και μυωπία οι ισχυροί του καπιταλισμού συσσώρευσαν κέρδη με πρωτοφανή ταχύτητα, οδήγησαν μέσω των χρηματιστηρίων σε κατάρρευση οικονομίες χωρών (π.χ. Ν.Α Ασία, Ρωσία, Βραζιλία, Τουρκία) και στην ανέχεια τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, που δεν έχουν πια άλλες αποταμιεύσεις να τους ληστέψουν ούτε εισοδήματα, για να είναι καταναλωτές. Η πραγματική οικονομία υποχώρησε. Έτσι στις τρεις περιοχές της γης με ανεπτυγμένο καπιταλισμό (ΗΠΑ, ΕΟΚ, Ιαπωνία) παρατηρείται οικονομική ύφεση, με χειρότερη της Ιαπωνίας, τη στιγμή που άλλες χώρες επιδεικνύουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μόνο χώρες που θα επιδιώξουν να ελέγχουν την οικονομία τους θα μπορούν να βελτιώνουν τη θέση τους. Οι χώρες αυτές θα γίνονται συνεχώς ισχυρότερες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ήδη η Κίνα και το Ιράν και σε μια δεύτερη φάση θα αναδειχθούν και άλλες χώρες, που σήμερα είναι φτωχές, ίσως η Ρωσία, η Ινδία κ.α. Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο ισχυρή δύναμη, αλλά σιγά σιγά θα χάνουν το μονοπώλιό τους.
Με την αυτονόμηση του δικτύου του Μπιν Λάντεν οι Αμερικανοί για πρώτη φορά μετά το Βιετνάμ συναντούν αντίσταση, ελάχιστη σε σύγκριση με το Βιετνάμ, που όμως τώρα μεταφέρεται και στην ήπειρό τους. Ένα δίκτυο μερικών εκατοντάδων ανθρώπων έφερε την υπερδύναμη σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αναζητήσουν συμμάχους σε χώρες που πριν λίγο ήταν "στρατηγικοί ανταγωνιστές" (Ρωσία, Κίνα) ή ένοχες "υπόθαλψης τρομοκρατίας" (Ιράν, Συρία). Οι νέοι ¨"σύμμαχοι" ζητούν και κερδίζουν πολλά. [Μόνο η Ελλάδα προσέφερε ό,τι ζήτησαν οι Αμερικανοί, χωρίς να θέσει καν τα ζητήματα της κατοχής της Β. Κύπρου και του casus belli στο Αιγαίο!!].Οι λαοί σε μια τεράστια μουσουλμανική ζώνη έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των ΗΠΑ. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τους ορθόδοξους, που αγανάκτησαν με τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και την αριστερά σ' όλο τον κόσμο, τότε οι ΗΠΑ θα διαπιστώσουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τους έχουν τόσο πολλούς εχθρούς.
Οι Αμερικανοί, και μάλιστα το εβραϊκό λόμπι, ελέγχοντας κατά 90% την εικόνα (τηλεοπτική και κινηματογραφική) παγκόσμια, επεχείρησαν την ασφαλέστερη μέθοδο καθυπόταξης των λαών, με την πολιτιστική τους αφομοίωση. Η προσπάθεια αυτή σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Με εξαίρεση κάποια μεσαία κοινωνικά στρώματα σε χώρες που βρίσκονται στα όρια μητρόπολης - περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, που (προσωρινά, ελπίζουμε) αλλοτριώθηκαν σε κάποιο βαθμό, η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας όχι μόνο δεν πλησίασε, αλλά απομακρύνθηκε πολύ περισσότερο από τα δυτικά
πρότυπα και αναζήτησε στήριξη στο παρελθόν, σ' ό,τι την διαφοροποιεί: πολιτισμός, ήθη, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα. Ο "μέσος" Αμερικανός και Δυτικοευρωπαίος πολίτης όχι μόνο δεν αποτελεί πλέον πρότυπο για τον πολίτη του Τρίτου Κόσμου, αλλά είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται μαζί του και την ανασφάλειά του. Η ηθική του παρακμή εκφράζεται και δημογραφικά.
Τα τελευταία 20 χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του '90 η ιδεολογία της Νέας Τάξης είχε πλήρως επικρατήσει. Προανηγγέλθη το "τέλος της ιστορίας", ο θρίαμβος του καπιταλισμού και του δυτικού φιλελευθερισμού και εθεωρήθη ότι τα εθνικά κράτη δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης (τη στιγμή που οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν έπαψαν να ενισχύουν το δικό τους). Σήμερα οι διάφοροι που περιέφεραν υπεροπτικά τις "σοφίες" τους στις τηλεοπτικές οθόνες, τα έντυπα και τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, φρονίμως ποιούντες, εξαφανίστηκαν και οι πολιτικοί τους ηγέτες ζητούν από τα εθνικά κράτη να βάλουν τα δυνατά τους κατά της τρομοκρατίας και (ως μετανοούσες Μαγδαληνές) ψελλίζουν ότι θα ακολουθήσουν μιαν άλλη οικονομική πολιτική, που θα ανακουφίζει τους πολλούς.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις για τις ρωγμές που εμφανίζει η παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να οδηγήσουν σε βιαστικά συμπεράσματα. Η Αμερική παραμένει μακράν η πρώτη δύναμη και η Νέα Τάξη δε θα καταλυθεί από μόνη της, αλλά με τους σκληρούς αγώνες των λαϊκών κινημάτων, που πολιτικά πρέπει να εκφράζονται από την αριστερά. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς παγκόσμια και στην Ελλάδα παραμένει προσηλωμένο σε κοινωνικά πρότυπα που κατέρρευσαν (ΕΣΣΔ και Ανατολική Ευρώπη) ή ανατράπηκαν (Τρίτος Κόσμος) ή μεταλλάχθηκαν (Κίνα) και σε θεωρητικά σχήματα που αδυνατούν να αναλύσουν τη σημερινή κατάσταση και να συμβάλουν στην ανατροπή τους. Νομίζουμε ότι η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης στην πράξη μπορεί να γίνει μόνο από μια αναγεννημένη αριστερά, που δε θα επιδιώκει μια δική της ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, θα εκφράζει εθνικά κινήματα αλληλέγγυα, στηριγμένα στις παραδόσεις και τον πολιτισμό κάθε λαού και δε θα αναπαράγει άρχουσες ελίτ.
Το ερώτημα είναι: αυτή η επιθετικότητα είναι έκφραση της πλήρους και αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας του δυτικού κόσμου με την παγκοσμιοποίηση (όπως "φοβάται" ο περισσότερος κόσμος της αριστεράς) ή είναι έκφραση ανασφάλειας της μοναδικής σήμερα υπερδύναμης, που ανησυχεί για το μέλλον της; Έχουμε την εντύπωση ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση, κατά την οποία βασικά χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν πια, ότι οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους δε μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά είναι υποχρεωμένοι να υπολογίζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες άλλων χωρών και των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και στρωμάτων και, στο βαθμό που αυτό δε θα το κάνουν, λόγω υπεροψίας, όχι μόνο επιφυλάσσουν μεγαλύτερα δεινά για τον πλανήτη, αλλά
υπονομεύουν και τη δική τους ισχύ.
Η παγκόσμια οικονομία
Όλοι οι σοβαροί αναλυτές έχουν από καιρό αποκαλύψει τη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης. Επιδεικνύοντας ασυγχώρητη αδηφαγία και μυωπία οι ισχυροί του καπιταλισμού συσσώρευσαν κέρδη με πρωτοφανή ταχύτητα, οδήγησαν μέσω των χρηματιστηρίων σε κατάρρευση οικονομίες χωρών (π.χ. Ν.Α Ασία, Ρωσία, Βραζιλία, Τουρκία) και στην ανέχεια τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, που δεν έχουν πια άλλες αποταμιεύσεις να τους ληστέψουν ούτε εισοδήματα, για να είναι καταναλωτές. Η πραγματική οικονομία υποχώρησε. Έτσι στις τρεις περιοχές της γης με ανεπτυγμένο καπιταλισμό (ΗΠΑ, ΕΟΚ, Ιαπωνία) παρατηρείται οικονομική ύφεση, με χειρότερη της Ιαπωνίας, τη στιγμή που άλλες χώρες επιδεικνύουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μόνο χώρες που θα επιδιώξουν να ελέγχουν την οικονομία τους θα μπορούν να βελτιώνουν τη θέση τους. Οι χώρες αυτές θα γίνονται συνεχώς ισχυρότερες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ήδη η Κίνα και το Ιράν και σε μια δεύτερη φάση θα αναδειχθούν και άλλες χώρες, που σήμερα είναι φτωχές, ίσως η Ρωσία, η Ινδία κ.α. Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο ισχυρή δύναμη, αλλά σιγά σιγά θα χάνουν το μονοπώλιό τους.
Η πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία
Με την αυτονόμηση του δικτύου του Μπιν Λάντεν οι Αμερικανοί για πρώτη φορά μετά το Βιετνάμ συναντούν αντίσταση, ελάχιστη σε σύγκριση με το Βιετνάμ, που όμως τώρα μεταφέρεται και στην ήπειρό τους. Ένα δίκτυο μερικών εκατοντάδων ανθρώπων έφερε την υπερδύναμη σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αναζητήσουν συμμάχους σε χώρες που πριν λίγο ήταν "στρατηγικοί ανταγωνιστές" (Ρωσία, Κίνα) ή ένοχες "υπόθαλψης τρομοκρατίας" (Ιράν, Συρία). Οι νέοι ¨"σύμμαχοι" ζητούν και κερδίζουν πολλά. [Μόνο η Ελλάδα προσέφερε ό,τι ζήτησαν οι Αμερικανοί, χωρίς να θέσει καν τα ζητήματα της κατοχής της Β. Κύπρου και του casus belli στο Αιγαίο!!].Οι λαοί σε μια τεράστια μουσουλμανική ζώνη έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των ΗΠΑ. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τους ορθόδοξους, που αγανάκτησαν με τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και την αριστερά σ' όλο τον κόσμο, τότε οι ΗΠΑ θα διαπιστώσουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τους έχουν τόσο πολλούς εχθρούς.
Παγκοσμιοποίηση και πολιτισμός
Οι Αμερικανοί, και μάλιστα το εβραϊκό λόμπι, ελέγχοντας κατά 90% την εικόνα (τηλεοπτική και κινηματογραφική) παγκόσμια, επεχείρησαν την ασφαλέστερη μέθοδο καθυπόταξης των λαών, με την πολιτιστική τους αφομοίωση. Η προσπάθεια αυτή σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Με εξαίρεση κάποια μεσαία κοινωνικά στρώματα σε χώρες που βρίσκονται στα όρια μητρόπολης - περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, που (προσωρινά, ελπίζουμε) αλλοτριώθηκαν σε κάποιο βαθμό, η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας όχι μόνο δεν πλησίασε, αλλά απομακρύνθηκε πολύ περισσότερο από τα δυτικά
πρότυπα και αναζήτησε στήριξη στο παρελθόν, σ' ό,τι την διαφοροποιεί: πολιτισμός, ήθη, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα. Ο "μέσος" Αμερικανός και Δυτικοευρωπαίος πολίτης όχι μόνο δεν αποτελεί πλέον πρότυπο για τον πολίτη του Τρίτου Κόσμου, αλλά είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται μαζί του και την ανασφάλειά του. Η ηθική του παρακμή εκφράζεται και δημογραφικά. Παγκοσμιοποίηση και ιδεολογία
Τα τελευταία 20 χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του '90 η ιδεολογία της Νέας Τάξης είχε πλήρως επικρατήσει. Προανηγγέλθη το "τέλος της ιστορίας", ο θρίαμβος του καπιταλισμού και του δυτικού φιλελευθερισμού και εθεωρήθη ότι τα εθνικά κράτη δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης (τη στιγμή που οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν έπαψαν να ενισχύουν το δικό τους). Σήμερα οι διάφοροι που περιέφεραν υπεροπτικά τις "σοφίες" τους στις τηλεοπτικές οθόνες, τα έντυπα και τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, φρονίμως ποιούντες, εξαφανίστηκαν και οι πολιτικοί τους ηγέτες ζητούν από τα εθνικά κράτη να βάλουν τα δυνατά τους κατά της τρομοκρατίας και (ως μετανοούσες Μαγδαληνές) ψελλίζουν ότι θα ακολουθήσουν μιαν άλλη οικονομική πολιτική, που θα ανακουφίζει τους πολλούς.
Παγκοσμιοποίηση και αριστερά
Οι παραπάνω διαπιστώσεις για τις ρωγμές που εμφανίζει η παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να οδηγήσουν σε βιαστικά συμπεράσματα. Η Αμερική παραμένει μακράν η πρώτη δύναμη και η Νέα Τάξη δε θα καταλυθεί από μόνη της, αλλά με τους σκληρούς αγώνες των λαϊκών κινημάτων, που πολιτικά πρέπει να εκφράζονται από την αριστερά. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς παγκόσμια και στην Ελλάδα παραμένει προσηλωμένο σε κοινωνικά πρότυπα που κατέρρευσαν (ΕΣΣΔ και Ανατολική Ευρώπη) ή ανατράπηκαν (Τρίτος Κόσμος) ή μεταλλάχθηκαν (Κίνα) και σε θεωρητικά σχήματα που αδυνατούν να αναλύσουν τη σημερινή κατάσταση και να συμβάλουν στην ανατροπή τους. Νομίζουμε ότι η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης στην πράξη μπορεί να γίνει μόνο από μια αναγεννημένη αριστερά, που δε θα επιδιώκει μια δική της ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, θα εκφράζει εθνικά κινήματα αλληλέγγυα, στηριγμένα στις παραδόσεις και τον πολιτισμό κάθε λαού και δε θα αναπαράγει άρχουσες ελίτ.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό