ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Ψηφίστηκε στη Βουλή στις 5-3-2009 η συμφωνία ΟΛΠ και κινεζικής COSCO, που αφορά στην ιδιωτικοποίηση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) του ΟΛΠ, του λιμανιού του Πειραιά, που έργο έχει τη διακίνηση εμπορευμάτων. Η ιδιωτικοποίηση συνίσταται στην παραχώρησή του για 35 χρόνια με φορολογικές απαλλαγές και άλλες ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ της κινεζικής εταιρείας. Η παραχώρηση του λιμανιού είναι αποτέλεσμα διακρατικής συμφωνίας, δηλ. πολιτικής απόφασης. Κατά τα γνωστά, η Κομισιόν θ’ αποφασίσει αν η συμφωνία είναι του γούστου της ή μήπως υπάρχει ενδιαφέρον από το γαλλογερμανικό άξονα.
Το άνοιγμα των οικονομικών μας σχέσεων και προς την Κίνα είναι χρήσιμο, αλλά το λιμάνι δεν έπρεπε να φύγει από τα χέρια του ελληνικού δημοσίου.
Η ιδιωτικοποίηση, όπως έχει αναφέρει η «Ε» σε προηγούμενα φύλλα, ξεκίνησε επί Σημίτη με υπουργό Ναυτιλίας το Σουμάκη, που με το νόμο 2688 του 1999 μετέτρεψε τους Οργανισμούς Λιμένων από δημόσιους σε μετοχικές ανώνυμες εταιρείες. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πούλησε το 25% των μετοχών του ΟΛΠ στο χρηματιστήριο, αντί 40 εκ. ευρώ. Ο Οργανισμός του λιμανιού του Πειραιά, όπως και της Θεσσαλονίκης (που επίσης θέλουν να πουλήσουν), είναι δημόσιες πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις.
Η ιδιωτικοποίηση ευνοεί τα γεωστρατηγικά και εμπορικά συμφέροντα της Κίνας, που, πέραν των άλλων, προσπαθεί να προωθεί προς την Ευρώπη χωρίς τους αναγκαίους ελέγχους εμπορεύματα που δεν τηρούν τις προδιαγραφές και είναι επικίνδυνα για την υγεία των καταναλωτών. Η ιδιωτικοποίηση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας και της οικονομίας μας, επειδή η εμπορευματική λειτουργία ανατίθεται σε ξένους, που θα έχουν την επιλογή των χρηστών του λιμανιού, άρα και τον έλεγχο του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της χώρας. Ο ελληνικός λαός θα πληρώσει και πάλι τα κέρδη των άλλων, με την επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων από εθελούσιες εξόδους εργαζομένων και την απώλεια εσόδων από το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων.

Τι μπορούν να ισχυριστούν, πλέον, ακόμη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση τους: Ακόμη και οι υπουργοί διαχειρίζονται κρυφίως τα "θέματά τους", δηλ. την υλοποίηση των εντολών της ΕΟΚ, που είναι όλες σε βάρος της Ελλάδας.

Τα "μεγάλα έργα"

Τα "μεγάλα έργα" με τις φιέστες για τα εγκαίνια τους ήταν ένας τομέας πάνω στον οποίο στήριζε πολλά η "επικοινωνιακή πολιτική" της κυβέρνησης. Όταν, όμως, προχώρησε η υλοποίηση τους, οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι:
  • Είναι έργα που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα (π.χ. αεροδρόμιο)
  • Γίνονται με χρήματα που αφαιρέθηκαν από το λαό και όχι "με λεφτά της ΕΟΚ".
  • Γίνονται στην Αττική, με χρήματα που προορίζονταν για χρήσιμα έργα στην ύπαιθρο.
  • Γίνονται με υπερβολικό κόστος και πλήρη αδιαφάνεια.
  • Γίνονται χωρίς καμμιά χωροταξική μελέτη, δημιουργώντας ένα οικιστικό τέρας στα Μεσόγεια, χειρότερο από την Αθήνα.
  • Γίνονται με βιασμό του οικοσυστήματος της Αττικής και με προσβολή της ιστορίας μας (π.χ. Σχινιάς).
  • Συγχρόνως έγινε αντιληπτή και η μεγάλη απάτη με τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ.

  • Οι "ημέτεροι"

    Έτσι, μοναδικό όπλο του ΠΑΣΟΚ απομένει η διάθεση στους "ημετέρους" διαφόρων προνομίων, που για ελάχιστους είναι χρυσοφόρα και για τους πολλούς από μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν "συνενόχους", που αποτελούν και τον κορμό της εκλογικής τους βάσης.
    Όλ' αυτά γίνονται με μια προϋπόθεση: ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την αμέριστη υποστήριξη του συνόλου, σχεδόν, του ξένου παράγοντα. Αν αυτή πάψει να υπάρχει;

    Ενισχύεται η Ν.Δ.;

    Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι βραχυκυκλωμένο και μη αποτελεσματικό, πλέον, για τους ξένους προστάτες του. Κάποιοι απ' αυτούς φαίνεται να προσανατολίζονται προς τη Ν.Δ. Ενδείξεις:
  • Η επιστροφή του Σουφλιά στη Ν.Δ. Ο Σουφλιάς, χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, εκφράζει συμφέροντα κάποιων αμερικανικών κύκλων.
  • Η στασιμότητα του Αβραμόπουλου, που στην περίπτωση ενός νέου κόμματος ισοδυναμεί με πρόωρο θάνατο. Είναι αμφίβολη η κάθοδος του στις εκλογές.
  • Η σταδιακή επιστροφή των περισσοτέρων στελεχών της ΠΟΛΑΝ στη Ν.Δ. Βέβαια, η Ν.Δ. δε δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται να κυβερνήσει! Γιατί; Μήπως δεν πιστεύει κι η ίδια ότι θα βγει πρώτο κόμμα; Μήπως επειδή ξέρει ότι έτσι κι αλλιώς κυβερνάνε άλλοι (ΕΟΚ); Επίσης, η ΝΔ σε ορισμένα ζητήματα παίρνει φιλολαϊκές θέσεις. Αλλά δεν είναι πρόβλημα. Απλώς, αθετεί τις υποσχέσεις της.
    Πάντως, αν οι ξένοι το μετανοιώσουν και δε θέλουν τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση, έχουν λύση: βάζουν το Μητσοτάκη να δημιουργήσει τέτοια εσωκομματικά προβλήματα, ώστε να ματαιωθεί η εκλογική νίκη της Ν.Δ.!

  • Κομφούζιο στο ΠΑΣΟΚ

    Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επικρατεί κατάσταση νευρικής κρίσης. Τα διαγκωνιζόμενα ξένα συμφέροντα δε φαίνεται να ενδιαφέρονται, πλέον, για την καλή εικόνα του ΠΑΣΟΚ και βάζουν τους ανθρώπους τους να ξεσπαθώνουν. Η Γαλλία π.χ. σ' αυτή τη φάση έχει πολύ κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ και ψυχρές με τη Γερμανία, γι' αυτό ο Πάγκαλος πνέει μένεα κατά Γιωργάκη και υπονομεύει Σημίτη.
    Πολλοί, για να σωθεί το ΠΑΣΟΚ, μεθοδεύουν αντικατάσταση του Σημίτη. Ο Σημίτης διασώζεται προς το παρόν, γιατί οι διάδοχοι είναι πολλοί! Ισχυροί αμερικανικοί κύκλοι προωθούν το Γιωργάκη (τον υιό της μαμάς, Κ.Τσαντ), που αποδυναμώθηκε, όμως, με τις αποκαλύψεις της κ. Κανέλλη (στο παιχνίδι της εξουσίας κι αυτή!). ’λλοι αμερικανικοί κύκλοι θέλουν Παπαδόπουλο κι άλλοι (μαζί με Γερμανούς) ’κη. Όλοι σκέπτονται δικαίως: "αφού έγινε ο Σημίτης πρωθυπουργός, γιατί να μη γίνω και 'γω;" Το ίδιο σκέπτεται και ο Καραμανλής!
    Μια άλλη λύση που εξετάζουν είναι η πολυδιάσπαση των πολιτικών κομμάτων και οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Φοβούνται, όμως, τη συνολική αποσταθεροποίηση

    Τα άλλα κόμματα

    To KKE, καταδικασμένο στη στασιμότητα που του επιβάλλει η ιδεολογία και η ιστορία του, φαίνεται να έχει εσωτερικό πρόβλημα εν όψει δημοτικών εκλογών: Να συνεργαστεί πάλι με τη Ν.Δ., ώστε να αυξήσει την εξουσία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ή να συνεργαστεί με ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ;
    Ο ΣΥΝ πληρώνει την ιδεολογική του αφομοίωση από το σύστημα με τις συνεχείς αποχωρήσεις προς το ΠΑΣΟΚ. Οι κ.κ. Μπίστης κλπ. σκέπτονται (πολύ σωστά): "αφού υπηρετούμε το σύστημα, γιατί να μην το υπηρετούμε ανοιχτά, να έχουμε και περισσότερα οφέλη; Τι έχομε να κρύψωμεν, άλλωστε;", όπως θα έλεγε κυνικά και ο επίτιμος της ΝΔ
    To ΔHKKI φαίνεται ότι έχασε την υποστήριξη που είχε από κάποιους αμερικανικούς κύκλους και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από τη συνεργασία του με KKE και ΣΥΝ. Αμφίβολο!

    Oχι άλλες αυταπάτες

    Θεωρούμε χρήσιμο να κλείσουμε αυτό το άρθρο, υπενθυμίζοντας τα εξής: Από τις πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα και όλες τις "λύσεις" που προαναφέραμε (διατήρηση Σημίτη, αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, άνοδος ΝΔ, πολυδιάσπαση) ο ελληνικός λαός δε μπορεί να περιμένει τίποτα. Δε μπορεί να παγιδεύεται στο δίλημμα του δικομματισμού, ψάχνοντας για το "λιγότερο κακό". Έτσι κι αλλιώς τη διακυβέρνηση την ασκούν οι Βρυξέλες κι όχι η κάθε μετριότητα που υποδύεται το ρόλο του πολιτικού στην Ελλάδα.
    Δε μπορεί να παγιδεύεται από την επιδίωξη ή διαφύλαξη μιας θέσης εργασίας με χαριστικό τρόπο, που εξοργίζει τους συνανθρώπους του. Η εργασία, και μάλιστα με ανθρώπινες συνθήκες, είναι δικαίωμα του καθενός.
    Δεν αξίζει η Ελλάδα αυτή την τύχη. Ειδικά σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σ' ένα φρικτό μέλλον σ' όλους τους τομείς, πρέπει ν' απαλλαγούμε το ταχύτερο από τους μηχανισμούς της. Ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, το ανθρώπινο δυναμικό μας, οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές μας επιτρέπουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.
    Θύελλα διαμαρτυριών κατάφερε και πάλι να ξεσηκώσει με τις δηλώσεις του ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Η επίτροπος Διαμαντοπούλου με την πρότασή της να επιβληθεί ως επίσημη γλώσσα και η Αγγλική Αμερικανική που αναγκαστικά συνεπάγεται την υποβάθμιση της ελληνικής, απέδειξε πως η προσπάθεια για αφελληνισμό που περιλαμβάνει και το περίφημο ζήτημα των ταυτοτήτων, καλά κρατεί. Τα φερέφωνα των καπιταλιστών και της παγκοσμιοποίησης δεν έχουν δισταγμούς. Μια κυβέρνηση, μία ταυτότητα, μία θρησκεία, μία σημαία, μία γλώσσα. Έτσι θα μπορέσει να επικρατήσει αυτό που ονειρεύονται, μία οικονομία, προς όφελος όσων θέλουν να επιβάλουν την πολιτική τους, που δεν είναι άλλη, από την δικτατορία του κέρδους. Του δικού τους, φυσικά.
    Μετά από πολύμηνη προετοιμασία, κυρίως από τα ιδιωτικά ΜΜΕ (με τους γνωστούς στόχους και τις φανερές ή αφανείς ιδιοκτησίες και επιρροές), τέθηκε από μερίδα του πολιτικού φάσματος το αίτημα για το χωρισμό εκκλησίας και κράτους, με την ευκαιρία μάλιστα της δρομολογούμενης από τώρα αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος (στην οποία θα αναφερθούμε αναλυτικότερα σε επόμενο φύλλο).
    Το ζήτημα (πρόβλημα σοβαρό για πολλούς) είναι πράγματι υπαρκτό. Όμως, όσοι αναφέρονται (θετικά ή αρνητικά) σ’ αυτό δεν έχουν πάντα (ομολογημένα ή ανομολόγητα) τις ίδιες σκέψεις και τους ίδιους στόχους στο μυαλό τους.
    Αν ενδιαφέρονται για την κατοχύρωση της Ανεξιθρησκείας, της Ελευθερίας θρησκευτικής ή μη συνείδησης και στο βαθμό που θεωρούν ότι η κρατούσα κατάσταση δημιουργεί προβλήματα ή εμπόδια σ’ αυτήν, έχουν ασφαλώς δίκιο. Το ίδιο το Σύνταγμα, άλλωστε, την κατοχυρώνει.
    Αν, αντίθετα, με το χωρισμό εκκλησίας-κράτους εννοούν π.χ. ότι θα περιορίσουν την επιρροή της Ορθοδοξίας, όπως έστω εκφράζεται από την Ελληνική Εκκλησία, στις διάφορες μορφές αυτονομίας της, άλλοι παράγοντες θα επηρεάσουν κυρίως την ενίσχυση ή αποδυνάμωσή της και όχι αυτός καθαυτός ο χωρισμός.
    Αν πάλι με το χωρισμό αυτό αποβλέπουν στην αποδυνάμωση ενός, δυνητικά ή πραγματικά, ισχυρού πόλου αντίστασης στην αμερικανο-ευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση-πολτοποίηση (κάτι πολύ πιθανό, αν προσέξουμε ότι οι περισσότεροι θιασώτες του χωρισμού είναι και ένθερμοι υποστηρικτές του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν), είναι βέβαιο ότι οι απόπειρές τους θα οδηγήσουν στο αντίθετο αποτέλεσμα.

    Η λύση με δημοψήφισμα

    Γενικά το ζήτημα-πρόβλημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο απ’ όσο θα επέτρεπε μια γρήγορη και επιπόλαιη λύση και γι’ αυτό, πριν από οποιαδήποτε πρόταση λύσης, πρέπει να προηγηθεί σοβαρή και ευρύχρονη συζήτηση, ώστε να φωτιστούν όλες οι πλευρές του και όλες οι δυνατές αντιμετωπίσεις τους. Και, φυσικά, λόγω της μεγάλης σημασίας του θέματος, θα πρέπει η απόφαση να ληφθεί από το σύνολο του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα.
    Παραδόξως, κάποιοι υποστηρικτές του χωρισμού, ενώ δήθεν κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, απορρίπτουν τη διενέργεια δημοψηφίσματος για όλα τα σημαντικά ζητήματα και απαιτούν την επιβολή της δικής τους άποψης ασυζητητί, ακόμη κι όταν αποτελούν ελάχιστη μειοψηφία!
    Η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την ΕΕ σημαδεύεται με πρωτοφανείς για το Διεθνές Δίκαιο και την κοινή λογική μεθοδεύσεις. Η τουρκική κυβέρνηση τηρεί σκληρή και ανυποχώρητη στάση, απειλεί να αποσύρει την αίτηση ένταξης, απαιτώντας να γελοιοποιηθούν αρχές, συμβάσεις, νόμοι και κανονισμοί και όσοι επιζητούν τα αυτονόητα. Πάγια αυτή η πολιτική της, περισσότερο τώρα που γνωρίζει καλά ότι έχει μόνιμους και ισχυρούς προστάτες, όπως οι Αμερικάνοι και οι ’γγλοι.
    Εξ άλλου οι Τούρκοι γνωρίζουν καλά ότι οι αντιρρήσεις Γάλλων, Γερμανών κλπ. (που, τελικά, θα καθορίσουν αν πραγματοποιηθεί η ένταξη) είναι προσχηματικές, δεν εγείρονται επειδή πραγματικά νοιάζονται για την Κύπρο, αλλά γιατί φοβούνται δικά τους κοινωνικά προβλήματα, που θα γιγαντωθούν με την ένταξη της Τουρκίας. ’λλωστε οι λαοί εξέφρασαν ήδη τις διαθέσεις τους με τα δημοψηφίσματα και τις δημοσκοπήσεις. Έτσι, λοιπόν, δε δέχονται ουσιαστική πίεση να αναγνωρίσουν την Κύπρο, να εκδημοκρατιστούν και να σταματήσουν τις διεκδικήσεις τους σε βάρος της Ελλάδας. Ήδη η γαλλική κυβέρνηση έβαλε νερό στο κρασί της.

    Η αντιδήλωση των 25

    Η απάντηση των 25 προς την Τουρκία για τη δήλωσή της ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού μεταξύ Λονδίνου και Λευκωσίας.
    Η Τουρκία στριμώχνεται πολιτικά, αφού απορρίπτεται η δήλωσή της, καλείται μέσα στο 2006 να ανοίξει τα λιμάνια της και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα και υπενθυμίζεται ότι δεν αναγνωρίζεται το ψευδοκράτος. Για τη λύση του Κυπριακού υπάρχει μια ασαφής αναφορά.
    Μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. ίσως δεν μπορούσε να γίνει καλύτερη αντιδήλωση, αλλά το θέμα είναι ακριβώς αυτό. Η υποστήριξη προς την Κυπριακή Δημοκρατία είναι κυρίως ρητορική. Πρακτικά το μόνο όφελος από αυτή την ημιαναγνώριση θα το καρπωθούν οι Ελληνοκύπριοι επιχειρηματίες (όχι ο λαός), με το εμπόριο που θα ανοίξουν με την Τουρκία, κι αυτό γιατί η κυπριακή παραγωγή μειώνεται ραγδαία με την ένταξη (ήδη οι αγρότες απέμειναν 12.000).
    Η αναγνώριση παραπέμπεται στο άδηλο μέλλον, οπότε μέχρι τότε μπορεί να έχει δοθεί κάποια (ανανική;) λύση στο Κυπριακό ή να έχει απορριφθεί για άλλους λόγους η ένταξη ή να έχει αποσύρει η ίδια η Τουρκία την αίτησή της ή να έχει διαλυθεί η Ε.Ε..Το κυριότερο, όμως, δεν είναι η αναγνώριση, αλλά τα εγκλήματα της εισβολής, της κατοχής και του εποικισμού, για τα οποία η αντιδήλωση δεν αναφέρει λέξη, όπως δεν αναφέρει και η απόφαση των Βρυξελών του Δεκεμβρίου 2004. η παραμονή των στρατευμάτων του Ατίλα και των εποίκων δεν αποτελούν για την Ε.Ε. (άρα και για την Ελλάδα και την Κύπρο, δυστυχώς) εμπόδιο για την ένταξη της Τουρκίας, δηλ. νομιμοποιούνται. Αυτό είναι το μεγάλο κακό που έγινε με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε..
    Δεν είναι τυχαία τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων για τις διαθέσεις των Ελληνοκυπρίων προς την Ε.Ε. (βλ. παρακάτω). Όσο γρηγορότερα καταλάβουμε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να αποχωρήσουν από την Ε.Ε., τόσο περισσότερα θα περισώσουμε.


    Η διεθνής οικονομική κρίση λένε ότι ευθύνεται για την έλλειψη χρημάτων στο ελληνικό δημόσιο, με αποτέλεσμα την αναβολή μεγάλων έργων, τον περιορισμό της χρηματοδότησης των ταμείων ασφάλισης, των νομαρχιών, των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας (όσων έχουν απομείνει) κ.λπ.
    Η κύρια αιτία, όμως, είναι η εξοντωτική για την Ελλάδα ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, που άφησε απροστάτευτη την ελληνική παραγωγή και την κατέστρεψε, διόγκωσε το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου, στέρησε το ελληνικό κράτος από σημαντικές πηγές εσόδων και το εξανάγκασε σε πρωτοφανή δανεισμό, τον οποίο αδυνατεί πλέον να εξυπηρετήσει. Η συνταγή που μας υπαγορεύουν οι Βρυξέλλες είναι η επιβολή εξοντωτικής λιτότητας για το λαό και οι περικοπές των δαπανών που προαναφέραμε.
    Το κακό συμπληρώνεται με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, την απώλεια τεραστίων ποσών από την εισφοροδιαφυγή, τη φοροδιαφυγή και την άρνηση επιβολής ή και αδυναμία είσπραξης προστίμων από μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο για το 2005 και μόνο για πολεοδομικές παραβάσεις εκκρεμούν πρόστιμα 2,5 δισ. ευρώ. Γιατί το ανέχεται αυτό το ελληνικό δημόσιο σε εποχές τέτοιας «κρίσης»;
    Ο καθένας καταλαβαίνει. Ας στείλουμε το μήνυμα που πρέπει με τη ψήφο μας.
    Στις 26 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η τακτική σύνοδος του ΑΣΚΕ. Κοινή ήταν η εκτίμηση ότι σηματοδότησε ένα μικρό βήμα προς τη βελτίωση της λειτουργίας του κόμματος, παράλληλα με την ένταξη νέων μελών και φίλων.
    Στο πρώτο μέρος συζητήθηκε και ψηφίστηκε το νέο καταστατικό. Στη συνέχεια εγκρίθηκαν ομόφωνα οι πολιτικές αποφάσεις που είχε πάρει η Εκτελεστική Επιτροπή α) για τη συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις εκλογές, β) για τους εμπρησμούς του καλοκαιριού, γ) για το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού, δ) για τις καταλήψεις και ε) για τη στήριξη της υποψηφιότητας του Τάσσου Παπαδόπουλου στις εκλογές της Κύπρου. Η σύνοδος πήρε θέση, αφού συζήτησε διεξοδικά, στο ζήτημα του Κοσόβου, σε θέματα της Εκκλησίας (βλ. σχετικά άρθρα), για την κρίση στο Σύνδεσμο των Αντιστασιακών 1967-74 και χάραξε κατευθύνσεις για κάποιες πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στα εθνικά θέματα.
    Κατόπιν έγινε ο οργανωτικός και οικονομικός απολογισμός από την Εκτελεστική Επιτροπή, ο οποίος επίσης εγκρίθηκε ομόφωνα, και αποφασίστηκαν οι δραστηριότητες που προγραμματίζουμε για το επόμενο εξάμηνο. Έγινε ενημέρωση για την πρόοδο των εργασιών της έκδοσης για τη Μακεδονία (ήδη βρίσκονται στην ιστοσελίδα μας τα δύο από τα τέσσερα μέρη), αποφασίστηκε να γίνει προσπάθεια για την ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωσή της, ώστε να αρχίσουμε να εργαζόμαστε για την επόμενη και πιο σημαντική έκδοσή μας, που θα παρουσιάζει την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα του ΑΣΚΕ.
    Τέλος εξελέγη η νέα Εκτελεστική Επιτροπή, που αποτελείται από τα εξής μέλη: Καργόπουλος Ν., Καρναβάς Θ., Λαουρδέκης Γ., Λεοντόπουλος Ν., Μπινίκου Π., Παλλαδινός Δ., Στενός Σ., Χατζηεμμανουήλ Μ.
    Στο διάλειμμα κόψαμε την πίτα (το φλουρί στην Πόπη Μπινίκου) και στο δεύτερο μέρος έγινε ανάλυση της πολιτικής κατάστασης και ενδιαφέρουσα και χρήσιμη συζήτηση, με τη συμμετοχή και φίλων (υπήρξαν και δικαιολογημένες απουσίες). .
    Σε 11000 έφτασε ο αριθμός των νεκρών στη Γαλλία από τον πρωτοφανή καύσωνα το καλοκαίρι, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι. Ακραίο καιρικό φαινόμενο, αποτέλεσμα και αυτό της έντασης του φαινομένου του θερμοκηπίου, που οφείλεται κυρίως στις καύσεις των αυτοκινήτων.
    Στο Κιότο το 1997 όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου υπέγραψαν Πρωτόκολλο για τη μείωση της χρήσης των καυσίμων. Οι ΗΠΑ, με το 1/20 του παγκόσμιου πληθυσμού, εκλύουν το 1/4 των καυσαερίων. Οι οικολογικές οργανώσεις ζήτησαν από τις ΗΠΑ να μειώσουν την έκλυσή τους κατά 30%, ο Κλίντον συζητούσε μείωση κατά 5% και ο Μπους αρνείται οποιαδήποτε μείωση, με τον ίδιο τσαμπουκά που καταπατά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Προηγούνται τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και αυτοκινήτων! Ο καπιταλισμός γίνεται συνεχώς και πιο βάρβαρος, διαψεύδοντας τους μεταρρυθμιστές και όσους μετέχουν σε κάποιο FORUM, που πιστεύουν στον εξανθρωπισμό του και όχι στην ανατροπή του.
    Το χειρότερο είναι ότι δεκάδες από τους νεκρούς αυτούς δεν αναζητήθηκαν από κανέναν! Η κυβέρνηση περίμενε μέρες, μήπως εμφανιστεί κάποιος συγγενής ή φίλος ή γείτονας, αλλά κανείς! Τελικά τους έθαψε η ίδια, δημοσία δαπάνη. Αυτά στην πολιτισμένη Δύση και, μάλιστα, στη Γαλλία, που παριστάνει την πολιτική ηγερία της Ευρώπης!
    Αποκαλύφτηκαν (λες και όλοι δεν τα ήξεραν) τα αίσχη των πανεπιστημιακών επιλογών, της οικογενειοκρατίας και των πλαστών ουσιαστικά διδακτορικών τίτλων, που στην μεγάλη τους πλειονότητα είναι προκατασκευασμένοι σε ειδικά φροντιστήρια!
    Το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε καταστάσεις τουλάχιστον της οικογενειοκρατίας από τις διάφορες σχολές και αυτές ζήτησαν τη γνώμη της Ανεξάρτητης Αρχής προσωπικών δεδομένων για το αν έπρεπε να απαντήσουν στο Υπουργείο !
    Απάντηση, μέχρι τώρα, δεν πήραν.
    Το ελληνικό κράτος έχει χάσει τον έλεγχο στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος, που μέρα με τη μέρα διογκώνεται. Μόνο το 2008 συνελήφθησαν 146.337 λαθρομετανάστες. Ήδη το 35% των κατοίκων του δήμου Αθηναίων είναι οικονομικοί μετανάστες. Σχεδόν όλοι μπαίνουν από την Τουρκία, η οποία μέσω του Έβρου και των νησιών του ανατολικού Αιγαίου διοχετεύει με το αζημίωτο λαθρομετανάστες. Όλοι αυτοί είναι μουσουλμάνοι και η παραμονή τους στην Ελλάδα αλλάζει τα αριθμητικά δεδομένα, σύμφωνα με παλιό σχέδιο του κεμαλικού κράτους, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας επιβάλει την κυριαρχία του.
    Η Τουρκία, παρόλο που έχει υπογράψει πρωτόκολλο συνεργασίας με την Ελλάδα από τον Απρίλιο του 2002, που την υποχρεώνει να δέχεται πίσω τους λαθρομετανάστες που προέρχονται από το έδαφός της, αρνείται ή αποφεύγει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως κάνει σε όλα τα θέματα. Η Ε.Ε., αντί να πιέσει την Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που έχει ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις, πιέζει την Ελλάδα, με καταγγελίες κυβερνήσεων και «μη κυβερνητικών» οργανώσεων για τις εδώ συνθήκες διαβίωσης των λαθρομεταναστών.
    Η υποκρισία περισσεύει στην Ε.Ε., όχι μόνο γιατί άλλες χώρες της Ε.Ε. επιφυλάσσουν πολύ χειρότερη υποδοχή στους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους (η Ιταλία τους πέταξε στη θάλασσα και τους έπνιξε), χωρίς η Ε.Ε. να τις ενοχλήσει, όχι μόνο γιατί η Ελλάδα, που δέχεται τον κύριο όγκο των εξ ανατολής μεταναστών, εισπράττει μηδαμινά ποσά από τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια (η Δανία και η Σουηδία εισπράττουν τα οκταπλάσια), αλλά κυρίως γιατί οι χώρες της Ε.Ε. με τον αποικισμό και τον νεοαποικισμό τους δεν έχουν επιτρέψει στις χώρες του τρίτου κόσμου να αναπτυχθούν και να εξασφαλίσουν μια υποφερτή ζωή στους ανθρώπους τους.


    ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)