Για την κατάσταση στον τύπο που επικρατεί στη χώρα μας και (σ' όλο το δυτικό κόσμο, που υπερηφανεύεται ότι προασπίζει τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα) είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω δημοσίευμα στο ΠΟΝΤΙΚΙ 24/1/02.
Αν αυτή την αντιμετώπιση έχουν φωνές που είναι μισοενταγμένες στη λογική του συστήματος ή (λόγω ιδεολογίας και ιστορίας) δεν έχουν προοπτική να εισακουσθούν από από τον πολύ κόσμο, μπορεί να φαντασθεί κανείς τι γίνεται με άλλες φωνές που αμφισβητούν βασικές επιλογές της άρχουσας τάξης, όπως η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. Ας μην έχουμε αυταπάτες...
«ΠΟΝΤΙΚI» 24/1/02
Παραλείπονται από τα «ρεπορτάζ» των περισσότερων εφημερίδων οι απόψεις των πολιτικών αρχηγών του ΚΚΕ και του ΣΥΝ σε κρίσιμες κοινοβουλευτικές συζητήσεις.
Κυκλοφορούν «εσωτερικές» λίστες σε πολλές εφημερίδες (δε μιλάμε για τα κανάλια όπου είναι καθεστώς...) «κομμένων» πολιτικών.
«Απείθαρχοι» δημοσιογράφοι, που αρνούνται να αποδεχθούν αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, καλούνται... πλαγίως και εντέχνως να συνετιστούν με το επιχείρημα που υποκρύπτει τη σαφή απειλή «οι καιροί είναι δύσκολοι στο χώρο...».
Κατηγορία
Φύλλο 85 Φεβρουαρίου 2002
Παιδεία για το λαό!
Την προετοιμασία και την οργάνωση του νέου Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (Τρίπολη) ανέθεσε το Υπουργείο Παιδείας σε Επιτροπή, με πρώτο αστέρα τον κ. Παν. Αθανασόπουλο, που διαθέτει (μεταξύ άλλων) τα εξής προσόντα:
Ο κύριος τούτος προτείνει, λοιπόν, τα εξής: Τη διοίκηση και τη χάραξη της στρατηγικής του Πανεπιστημίου να μην την έχει η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου, αλλά ένα Εποπτικό Συμβούλιο, που θα διορίζεται από το Υπουργείο Εργασίας! Οι καθηγητές απλώς θα κάνουν το μάθημα τους! Το Πανεπιστήμιο θα έχει δύο βασικές γλώσσες διδασκαλίας και έρευνας: την ελληνική και την αγγλική! Αυτή είναι παιδεία στην υπηρεσία του ελληνικού λαού!
Κατηγορία
Φύλλο 81 Απριλίου 2001
To 1987 ο Κ. Σημίτης υπέβαλε παραίτηση από υπουργός Εθνικής Οικονομίας, διότι ο Α. Παπανδρέου δεν του ενέκρινε περικοπή κατά 0.4% της ΑΤΑ. Σύμφωνα με τον τότε σύμβουλο του Σημίτη καθηγητή Σπράο, το ποσοστό αυτό αντιστοιχούσε σε εισαγόμενο πληθωρισμό και κινδύνευε η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων! Σήμερα δίνει 1 ευρώ την ημέρα, ανακουφίζοντας ελάχιστα μια μερίδα ανθρώπων, χωρίς να βελτιώνει ουσιαστικά την κατάσταση τους. Αντίθετα, συνεχώς μειώνεται η αγοραστική δύναμη του κόσμου με τη σταθεροποίηση της ακρίβειας και θύματα τους ασθενέστερους.
Από το 1996 έχουν εφαρμοστεί 7 κοινωνικά πακέτα παροχών, χωρίς να εκλείψει η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Η αγωνιούσα για τη διατήρηση της εξουσίας κυβέρνηση καλλιεργεί ένα κλίμα ψεύτικης παροχολογίας, καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους, όπως το 2000, που με τις προεκλογικές της εξαγγελίες - που τελικά δεν τήρησε - αποδυνάμωσε τις εξαγγελίες Καραμανλή. Ο Σημίτης και το επιτελείο του γνωρίζουν καλά πως υπόσχονται παροχές χωρίς μέλλον, αφού είναι βέβαιοι πως δε θα κερδίσουν τις εκλογές. Ελπίζουν μόνο να μειώσουν τη διαφορά από τη ΝΔ. Εξάλλου τα νούμερα που ακούγονται είναι παραπλανητικά και αλλού στοχεύουν. Ενώ κάνουν λόγο για 1,3 δις ευρώ, στις ασθενέστερες τάξεις ζήτημα είναι αν θα φτάσουν 400 εκατομμύρια , δηλαδή όσα και πέρυσι. Υπάρχουν 475000 οικογένειες κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με στοιχεία του Θ. Λιανού, καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αν τα 1,3 δις ευρώ ή 450 δις δρχ. μοιραζόντουσαν σ'αυτές, η ενίσχυση θα ήταν 947000δρχ το χρόνο. Όμως, πόσο θα ωφεληθεί μια οικογένεια δυο αγροτών συνταξιούχων; 720 ευρώ ή 245000 δρχ! Πού θα πάει το μεγάλο μέρος του πακέτου; Οι βιομήχανοι και οι γιάπηδες θα πάρουν τα περισσότερα. Απέναντι στα 30 ευρώ μηνιαίως ενός συνταξιούχου αγρότη, είναι πρόκληση τα 5000 ευρώ που κερδίζει ο αγοραστής τζιπ Cherokee. Μπροστά στα 30 ευρώ μηνιαίως ενός χαμηλοσυνταξιούχου, είναι εξοργιστικό να κερδίζει ένας μέσος βιομήχανος 500000 ευρώ από τη μείωση στο μισό της φορολογίας στο ντίζελ. Ακόμα και η μείωση της τιμής του πετρελαίου στους αγρότες ωφελεί κυρίως τους επιχειρηματίες με μεγάλα σύγχρονα θερμοκήπια ή καλλιέργειες μεγάλων εκτάσεων και ορισμένων προϊόντων. Ένας παραγωγός ελιάς π.χ. τι έχει να ωφεληθεί;
Πρόβλημα επιβίωσης έχουν και οι χαμηλόμισθοι, λόγω ακρίβειας. Η Ελληνική Οικονομία πρέπει να αποδείξει ότι βελτιώθηκε όχι μόνο στα χαρτιά και στους αριθμούς αλλά και στην πράξη. Με 4% ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης θα έπρεπε να μπορεί να εξασφαλίζει αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Αντίθετα, όπως συμβαίνει κάθε φορά, οι μεσαίοι και χαμηλοί μισθοί καλούνται να σηκώσουν τα φορολογικά βάρη με υπέρογκες αυξήσεις, που αυτή τη φορά θα φτάσουν το 60%. Αυτά, σε συνδυασμό με Γην αύξηση του κόστους ζωής, λόγω των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων, που σταθεροποιήθηκαν (!), και του ευρώ, προοιωνίζουν μαύρες μέρες για το λαό.
Καμιά διαφορά με τη Ν.Δ.
Από την άλλη η ΝΔ ψάχνει να βρει αντιπολιτευτικό λόγο. Από τη μια κατηγορεί την κυβέρνηση για υψηλές παροχές και από την άλλη ότι είναι ψίχουλα. Φοβάται τις συγκεκριμένες υποσχέσεις, αλλά δε θέλει να φανεί αντιλαϊκή. Έτσι, με αοριστολογίες και ευχολόγια υπόσχεται βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, που θα επιτρέψει την άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Όμως καθένας γνωρίζει πως στόχος των δύο μεγάλων κομμάτων δεν είναι η ευημερία του λαού, αλλά η εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων, που τα στηρίζουν, και των Ελλήνων μεσαζόντων τους και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και των οικονομιών του ελληνικού λαού με τη διαφθορά και την κλοπή. Στις εκλογές που έρχονται πρέπει να πάρουν ένα ηχηρό μήνυμα απαξίωσης από το εκλογικό σώμα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Στις 7 Μαΐου έγινε στην Ηλιούπολη η πολιτιστική εκδήλωση συναυλία της νεολαίας του ΑΣΚΕ, με απρόσμενα μεγάλη επιτυχία.
Τα τραγούδια από την ορχήστρα (Γιώργος Κοντοπρίας, ’γγελος Κυριακούδης, Κώστας Περάκης, ’γγελος και Ορέστης Μάνος και Νικόλας Καργόπουλος), οι σύντομες ομιλίες (Θοδωρής Καρναβάς για τη νεολαία και Νίκος Καργόπουλος από την Ε.Ε. του ΑΣΚΕ), οι απαγγελίες, συνοδευτικές ή αντιστικτικές των τραγουδιών (Πόπη Μπινίκου) και οι σπαρταριστές συνεντεύξεις από τη ... δημοσιογράφο (Βιβή Ορφανιώτη) των ... Κ. Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη και Ν. Αλέφαντου (Ορέστης Μάνος) προκάλεσαν ενθουσιασμό στην αίθουσα-αμφιθέατρο, όπου υπερτερούσαν οι νέοι, όχι υποχρεωτικά όλοι του ΑΣΚΕ.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε σε επανάληψη παρόμοιων εκδηλώσεων στο προσεχές μέλλον.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
«Η αναβάθμιση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης συνιστά θέμα προτεραιότητας για το Υπουργείο (Σ.Σ. όχι Εθνικής, πλέον) Παιδείας
φέτος για πρώτη φορά στα Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία
εισάγεται η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας στις Α΄ και Β΄ τάξεις», δήλωσε σε ημερίδα ο αρμόδιος ειδικός γραμματέας. Τη στιγμή, δηλ., που κάνουν ό,τι μπορούν για να μη μαθαίνουν τα παιδιά (μεταξύ τους και των μεταναστών) την ελληνική γλώσσα η κ. Διαμαντοπούλου προωθεί τον ομολογημένο στόχο της να καθιερώσει ως δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους την αγγλική! Δεν ομολογεί ότι θα ήθελε και θα προσπαθούσε σε δεύτερη φάση να επιβληθεί η αγγλική ως η μοναδική επίσημη γλώσσα. Έτσι γίνεται πάντα με τη γλώσσα του κατακτητή, ώστε οι κατακτημένοι να ξεχάσουν σταδιακά τη δική τους, π.χ. Ιρλανδία.
Ο «εκσυγχρονισμός» πραγματοποιείται με διπλοβάρδιες εν έτει 2010, με λυόμενες αίθουσες ή με αίθουσες-πρώην αποθήκες, με αύξηση του αριθμού των παιδιών ανά τμήμα, με χιλιάδες κενά που δημιουργήθηκαν από τον εξαναγκασμό σε παραίτηση (ελέω ασφαλιστικού) έμπειρων και χρήσιμων εκπαιδευτικών, με κατάργηση της Ενισχυτικής Διδασκαλίας και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, με την κατάργηση της βάσης για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ (ώστε να «σπουδάζουν» και να σπαταλούν το δημόσιο χρήμα ακόμη και παιδιά που δεν ξέρουν να γράψουν το όνομά τους), με την περικοπή θέσεων εκπαιδευτικών για τα ελληνόπουλα της διασποράς (γυρίζουν πίσω μεγάλο αριθμό από τους εκπαιδευτικούς αυτούς, χωρίς να στέλνουν αντικαταστάτες τους), με την περικοπή των εκπαιδευτικών αδειών για μεταπτυχιακά (όλα επί πληρωμή, πλέον, ώστε να αποκλείονται όσοι δεν είναι εύποροι).
Προέχει η απάνθρωπη επέκταση σε 7ωρο για 6χρονα παιδιά στα 800 ολοήμερα ανά την Ελλάδα! Αυτός είναι εκσυγχρονισμός!
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Δεν έχει κάτι αλλάξει στις εκτιμήσεις και προβλέψεις μας για το διεθνή περίγυρο και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, που διατυπώθηκαν στο πολιτικό άρθρο του προηγούμενου φύλλου της «Ε». Η γενική κατάσταση ακολουθεί την πορεία που προδιαγράψαμε, απλώς σε νεότερες εκδοχές.
Διεθνείς επιδράσεις
Η εικόνα σύγχυσης στις ΗΠΑ και Ε.Ε. παραμένει η ίδια, παρά το ότι στις ΗΠΑ φαίνεται να συνεχίζεται η ίδια αδιέξοδη πολιτική (δες το άρθρο για Σαντάμ) και η Ε.Ε. να έχει παρακάμψει το πρόβλημα της Τουρκίας και να επαναφέρει στο προσκήνιο το σεσηπός πτώμα του «ευρωπαϊκού συντάγματος». Όμως κάτι νέο προστέθηκε σε σχέση με τη χώρα μας.
Φαίνεται πως δεν κρίνονται πλήρως ικανοποιητικές οι ελληνικές υποχωρήσεις σε όλα τα θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, που ενδιαφέρουν άμεσα τις ΗΠΑ (και την Ε.Ε.). Ίσως ενόχλησαν οι δηλώσεις ότι στο Αφγανιστάν «η αποστολή της Ελλάδας ολοκληρώθηκε», οι κάποιοι δισταγμοί στην εφαρμογή του φακελώματος όλων των Ελλήνων και, κυρίως, οι ενδεχόμενες συνέπειες(!) στην ενδοτική στάση μας στο θέμα των Σκοπίων, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και ιδιαίτερα στο Κυπριακό. Έτσι σκηνοθέτησαν, κάπως βιαστικά, την «επίθεση» στην αμερικανική πρεσβεία και απολαμβάνουν το σάλο που δημιουργήθηκε. Ελπίζουν ότι θα εξαναγκάσουν τους διστακτικούς και θα ενθαρρύνουν τους πρόθυμους για πλήρη ευθυγράμμιση. Όλοι όμως γνωρίζουν ή, έστω, διαισθάνονται τι ακριβώς συμβαίνει και η ευθυγράμμιση αυτή δε θα αποδειχθεί εύκολη υπόθεση, ούτε καν για τους πρόθυμους για κάτι τέτοιο. Θα αρκούσε να επαναφερθεί η απειλή για αποκάλυψη στο θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών ... Η στάση, πάντως, της Ντόρας και του Γιωργάκη αναμένεται με ενδιαφέρον.
Εσωτερικές διεργασίες
Η Ν.Δ., οπλισμένη με ευνοϊκές γι αυτήν σφυγμομετρήσεις, συνεχίζει, φαινομενικά απτόητη, την πορεία της για εκλογές. Δεν επαληθεύτηκαν, για την ώρα, οι φόβοι για γενικευμένη ένταση λόγω του άρθρου 16 (δες το αντίστοιχο άρθρο). Δεν εκδηλώθηκαν, ακόμη, σοβαρές αντιδράσεις για διαφαινόμενες περικοπές, αντί αυξήσεων(!), σε συντάξεις και μισθούς. Μάλιστα προσπαθεί η κυβέρνηση να διαχύσει κάποια αισιοδοξία για λιγότερο σφικτή οικονομική πολιτική ενόψει ευνοϊκών προβλέψεων της Ε.Ε. για την πορεία της οικονομίας μας (η πραγματική κατάσταση της οποίας περιγράφεται σε άλλο άρθρο ...) και άρσης των περιορισμών της, άρα και δυνατότητας παροχών ... Ακόμη και τα προβλήματα από την έξαρση της αστυνομικής βίας και της αναστάτωσης σε λιμάνια, που διαδίδουν ότι οφείλονται σε λανθασμένους χειρισμούς, δε φαίνεται να της δημιουργούν σοβαρά προβλήματα, έχοντας απέναντί της ως αντίπαλο το ΠΑΣΟΚ.
Όμως ανακύπτει σοβαρά πλέον το πρόβλημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, μια που αυτός που θα ισχύσει στις προσεχείς εκλογές εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και για τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Στη Ν.Δ. θα άρεσε η ιδέα να ανακινήσει το θέμα το ΠΑΣΟΚ κι έτσι με τις ψήφους και των 2 να ισχύσει ο καινούργιος και σ αυτές τις εκλογές, ώστε να μη θεωρηθεί υπαναχώρηση του Κ. Καραμανλή από τη δήλωσή του ότι αλλαγή του εκλογικού νόμου δικαιολογείται μόνο στην αρχή της θητείας μιας κυβέρνησης. Αυτό, όμως, αποκλείεται να το τολμήσει το ΠΑΣΟΚ, μετά μάλιστα από τη συμφωνία του για το άρθρο 16, έστω και αν διατυμπανίσει την αντίθεσή του στην αλλαγή του άρθρου 24 για τους περιορισμούς στην αποψίλωση των δασών. Και το χειρότερο για τους 2 «μεγάλους» είναι ότι δε φαίνεται να χάνουν την είσοδό τους στη Βουλή ο ΣΥΝ και ο ΛΑΟΣ, άρα το πρώτο κόμμα δύσκολα θα εξασφαλίζει αυτοδυναμία, παρά το πριμ των 40 βουλευτών.
Σοβαρά προβλήματα, για τη δυσκολία της λύσης των οποίων δεν μπορούμε να λυπηθούμε ιδιαίτερα ...
Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, φαίνεται να εξαντλεί το ρόλο του στο να παρέχει άλλοθι για την παραμονή της Ν.Δ. στην εξουσία! Η ηγεσία του νόμισε ότι με την πολυδιαφημισμένη αναδιάρθρωση των «καθοδηγητικών» του οργάνων και την αναπαλαίωσή τους θα εξασφάλιζε ενίσχυση της επιρροής του, τουλάχιστον. Φυσικά, διαψεύστηκε. Είναι πολύ νωπές οι μνήμες της διακυβέρνησής του και η επανεμφάνιση των εντελώς διαβλητών πρωταγωνιστών του πρόσφατου παρελθόντος μάλλον αποθάρρυνε ακόμη και τους πιο «πιστούς» οπαδούς του, ιδιαίτερα αυτούς, έστω και λίγους, που δε συνδέονται μαζί με όρους συναλλαγής. Και η στάση της ηγεσίας του στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων αποδυνάμωσε ακόμη περισσότερο το όποιο, τεχνητό, κύρος της και εξαγρίωσε τη νεολαία του κόμματος, κάτι που αποτελεί θανάσιμο προεκλογικό κίνδυνο. Ακόμη και αν υπαναχωρήσει την τελευταία στιγμή, όπως υποδεικνύουν όλα τα προσκείμενα ΜΜΕ, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Και οι επίδοξοι διάδοχοι καραδοκούν. Το μόνο που σώζει για την ώρα τον αρχηγό του (και το ανεκδιήγητο, κυλιόμενο περιβάλλον του) είναι η ανυπαρξία συμφωνίας για τη διάδοχη κατάσταση.
Έτσι, το μόνο που μένει, για την ώρα, είναι η τυφλή αντιπολίτευση κατά πάντων και για όλα όσα το ίδιο έπραττε και πράττει (!), κάτι που μόνο ανακούφιση προκαλεί στην Ν.Δ.
Όμως η λαϊκή αντίδραση για τις πολιτικές και των δύο κομμάτων συνεχώς αυξάνει, η δυσπιστία γιγαντώνεται και αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα και στις διάφορες σφυγμομετρήσεις. Μένει να εκδηλωθεί και στις προσεχείς εκλογές. Δεν υπάρχει άλλη, δημοκρατική, διέξοδος.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Την Κυριακή 31 Οκτωβρίου στις 12 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί φέτος η συνεστίαση του ΑΣΚΕ, στα γραφεία μας, όπως πάντα. Θα απολαύσουμε τους μεζέδες και το κρασί μας, θα διασκεδάσουμε και θα μιλήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις και τη στάση μας στις επικείμενες εκλογές της αυτοδιοίκησης.
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Όταν το 1997 στο Λουξεμβούργο και το 1999 στο Ελσίνκι αποφάσιζαν την ένταξη στην Ε.Ε. των οκτώ ανατολικών χωρών (Εσθονία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβενία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβακία) μαζί με την Κύπρο και την Μάλτα, δε φαντάζονταν οι γαλλογερμανοί ότι οι χώρες αυτές θα υποστήριζαν τις ΗΠΑ έναντι αυτών. Την ίδια πολιτική ακολούθησαν η Βουλγαρία και η Ρουμανία, που είναι υποψήφιες προς ένταξη (διαπραγματεύσεις το Μάϊο του 2004), καθώς και η Αλβανία και η ΠΓΔΜ.
Μάλιστα, προτού αποφασίσει ο,τιδήποτε η ΕΕ για το μεταπολεμικό Ιράκ, και οι τρεις βαλτικές χώρες δήλωσαν ότι είναι έτοιμες να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις «να συνεργαστούν με τις δυνάμεις της Συμμαχίας» στο Ιράκ.
Οι γαλλογερμανοί πίστευαν ότι η διεύρυνση της Ε.Ε. προς τις βορειότερες ανατολικές χώρες, παρά τις ιστορικές διαφορές τους αλλά και συγκλίσεις τους με τη Γαλλία και τη Γερμανία, θα ενίσχυε και την κυριαρχία του γαλλογερμανικού άξονα εις βάρος της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Η άποψη αυτή εδραζόταν στο γεγονός ότι οι χώρες αυτές είχαν ισχυρά αντισοβιετικά αντανακλαστικά και χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης, πχ. το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα στο Λουξεμβούργο είναι περίπου 43.000 ευρώ, ενώ στη Λιθουανία 3.200.
Ο φιλοδυτικός προσανατολισμός τους και η ανάγκη οικονομικής τους στήριξης πίστευαν ότι θα τους έριχναν στην αγκαλιά των γαλλογερμανών, που είναι οι βασικοί χρηματοδότες της Ε.Ε.
Αυτό ίσχυε, ίσως, μέχρι τότε που οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι μόνοι τους πλέον θα λυμαίνονται τα στρατηγικά αγαθά του πλανήτη. Παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί εκτιμούν πως η ΕΕ αποτελεί μια ισχυρή οικονομική δύναμη, που δεν πρόκειται ποτέ να απειλήσει τη στρατηγική ηγεμονία των ΗΠΑ, θεώρησαν ότι οποιαδήποτε αντίσταση στο νέο τους «δόγμα» θα πρέπει να σταματήσει.
Έτσι οι φιλοδοξίες των γαλλογερμανών, που είναι η κινητήρια δύναμη της Ε.Ε., ψαλιδίστηκαν. Πολιτική ενοποίηση, κοινή εξωτερική πολιτική, κοινή ευρωπαϊκή άμυνα έγιναν... όνειρα θερινής νυκτός. Σύμφωνα με την επικρατούσα μάλιστα αμερικανική άποψη, η διεύρυνση της ΕΕ χωρίς την εμβάθυνση των μηχανισμών της αποκλείει το ενδεχόμενο να γίνει σοβαρός παίκτης σε θέματα ασφαλείας
Τι τους μένει λοιπόν; Μόνο να χρηματοδοτούν ευρωπαϊκές χώρες, για να επωφελούνται οι επιχειρήσεις τους από το άνοιγμα των αγορών τους, ενώ χάνουν στρατηγικά πλεονεκτήματα σε τρίτες χώρες (π.χ. Ιράκ).
Αρκεί όμως αυτό, όταν ιδιαίτερα η Γερμανία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, λόγω της λιτότητας, της ανεργίας και του σκληρού ευρώ, που περιορίζει τις εξαγωγές της και φυγαδεύει κεφάλαια και επιχειρήσεις ;
Στην Ευρώπη των 25 ο μέσος Ευρωπαίος θα είναι κατά 13% φτωχότερος από όσο στην Ευρώπη των 15. Ήδη η Γερμανία δήλωσε ότι θέλει να περιορίσει τη συμμετοχή της στην κοινοτική χρηματοδότηση. Είναι φανερό τι θα συμβεί τότε.
Οι ασθενέστερες οικονομίες, όπως στην Ελλάδα, που στηρίζονται στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, θα οδηγηθούν σε κατάρρευση, αν δεν απαλλαγούν εγκαίρως από τα δεσμά της Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Πιστεύαμε μέχρι τώρα ότι οι δημοκρατικές παραδόσεις του λαού μας αποτελούσαν ικανό ανάχωμα για την αποτροπή ανάπτυξης νεοφασιστικών κινημάτων, ανάλογων με αυτά που εμφανίζονται. Δεν αγνοούσαμε, φυσικά, την αρκετά ευρεία στήριξη της χούντας ούτε ότι ακροδεξιές αντιλήψεις ανθούν μέσα στη Ν.Δ. και φασιστικές ή ουσιαστικά αντιδημοκρατικές και σε άλλους κομματικούς, μεγάλους ή μικρούς, φορείς. Και ακόμη ότι οι κοινωνικές συνθήκες που ευνοούν τέτοιες «ανθοφορίες» δε λείπουν από τη χώρα μας. Το αντίθετο μάλιστα. Γενικά όμως θεωρούσαμε τον κίνδυνο αυτών αμελητέο.
Σήμερα, δυστυχώς, δεν ισχύουν πλήρως πλέον αυτά. Είναι τόσο μεγάλη η αγανάκτηση του κόσμου για την οικονομική δυσπραγία, την κοινωνική περιθωριοποίηση, τις εθνικές ταπεινώσεις, τις πολιτιστικές απειλές και από την άλλη η απογοήτευση του από τους πολιπκούς γνωστούς σχηματισμούς, ώστε να γίνεται εύκολο να παρασυρθούν οι σχετικά αφελείς και οι χωρίς επαρκείς ιστορικές και κοινωνικές γνώσεις ή πολιτική πείρα, νέοι κυρίως, από κατάλληλους δημαγωγούς, ακόμη και αν αποκαλύπτονται οι ρίζες τους εύκολα, όταν π.χ. επιτίθενται χυδαία εναντίον των οικονομικών μεταναστών
Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο συνεχώς προωθούμενος Καρατζαφέρης, που καπηλεύεται χωρίς κανένα ενδοιασμό κάθε ανησυχία, κάθε αίτημα,κάθε όνειρο των απλών ανθρώπων.
Προσοχή, λοιπόν, και ενημέρωση!
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει. Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει την άνοιξη στις «μεταρρυθμίσεις» που υπαγορεύονται από ξένα κέντρα και εξυπηρετούν την «αγορά» την έφερε σε αντίθεση με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Μετά την προσωρινή μερική αναδίπλωση της κυβέρνησης τα σχολεία και οι σχολές ξανάνοιξαν, αλλά τον Ιανουάριο, που θα κινηθούν πάλι οι διαδικασίες, προβλέπεται νέα έκρηξη.
Η απεργία δασκάλων-καθηγητών
Η απεργία των δασκάλων ήταν μεγαλειώδης. Μαζική συμμετοχή, μακρά διάρκεια, προβολή όχι μόνο οικονομικών, αλλά και θεσμικών αιτημάτων (τα ΜΜΕ, βεβαίως, προέβαλλαν κυρίως τα οικονομικά), και μάλιστα με την πάροδο του χρόνου κυρίως των θεσμικών, κατανόηση και συμπαράσταση από τους γονείς και την κοινή γνώμη, παρά τα προβλήματα που δημιούργησε η απεργία. Η αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης, η βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής, ο περιορισμός ουσιαστικά των αποκλεισμών, η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, η διαρκής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ήταν μερικά από τα αιτήματα που άγγιξαν τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης.
Τελικά η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε σχεδόν καθόλου τα αιτήματα, αλλά η απεργία είχε δύο σοβαρά αποτελέσματα: έθεσε τα προβλήματα της εκπαίδευσης με τρόπο που κανείς δε δικαιούται πλέον να τα αγνοεί και ανύψωσε το κύρος των δασκάλων στην κοινωνία.
Με την απεργία τα πολιτικά κόμματα έπαιξαν τα δικά τους παιχνίδια (βλ. πολιτικό άρθρο, σελ. 1), αλλά αυτό δε μειώνει τη σημασία της.
Στην απεργία μπήκαν κάποια στιγμή και οι καθηγητές, που (για διάφορους λόγους) δεν είχαν το δυναμισμό των δασκάλων.
Οι μαθητικές καταλήψεις
Στη διάρκεια της απεργίας ξεκίνησαν και οι μαθητικές καταλήψεις, κυρίως στα λύκεια, που κορυφώθηκαν, ξεπερνώντας τα 1100 σχολεία πανελλαδικά. Οι καταλήψεις σχολείων ξεκίνησαν το 1991 (πρωθυπουργός Μητσοτάκης, υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος) ως μια υγιής αντίδραση στην επιχειρούμενη αντιδραστική μεταρρύθμιση. Ήταν ένα πραγματικό κίνημα, με τους μαθητές να ξέρουν τι δε θέλουν, να διατυπώνουν οράματα, να συμμετέχουν ενεργά σε συνελεύσεις και διαδηλώσεις και στην περιφρούρηση των σχολείων. Γι αυτό όχι μόνο αποκρούστηκε η μεταρρύθμιση, αλλά ο (ελεεινός και νυν ΠΑΣΟΚ) Κοντογιαννόπουλος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Οι καταλήψεις, όμως, συνεχίστηκαν εθιμικά κάθε Δεκέμβριο και σύντομα εκφυλίστηκαν. Οι μαθητές κατά κανόνα πήγαιναν μία φορά τη βδομάδα στο σχολείο, ψήφιζαν υπέρ της κατάληψης, απλώς για να μη γίνεται μάθημα, χωρίς καμιά άλλη συμμετοχή. Τα αιτήματα ανεζητούντο εκ των υστέρων. Έτσι οι καταλήψεις έπαψαν να αποτελούν προσπάθεια αναβάθμισης της εκπαίδευσης και είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω υποβάθμισή της. Απέκτησαν ξανά κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά την περίοδο Αρσένη, τον ανάγκασαν κι αυτόν να αποσύρει τις περισσότερες ρυθμίσεις του, αλλά μετά πάλι εκφυλίστηκαν και αραίωσαν. Επανήλθαν φέτος με την εκφυλισμένη τους μορφή. Εξαιρέσεις και η όποια δραστηριοποίηση πολιτικών οργανώσεων, κυρίως της ΚΝΕ (που μοναδικό στόχο έχει τη στρατολόγηση μελών) δεν αναιρούν τον κανόνα. Πάντως στο χώρο της δευτεροβάθμιας τα προβλήματα είναι πολλά και σοβαρά και δυναμική υπάρχει για σοβαρές κινητοποιήσεις.
Στα Πανεπιστήμια
Μετά την κρίση της άνοιξης και την καλοκαιρινή εκτόνωση έγιναν κάποιες σποραδικές καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών μετά την εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Αιτίες ήταν είτε μια μάλλον ασθενής τάση για συμπόρευση με τους εκπαιδευτικούς, κυρίως σε σχολές με ευνοϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς, είτε τοπικά προβλήματα, όπως στα Χανιά, όπου ο πρύτανης μείωσε το επίδομα στέγασης και τον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων ανά περίοδο.
Πάντως ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα βρίσκεται σε αναμονή, ενόψει της συζήτησης στη Βουλή τον Ιανουάριο για το άρθρο 16 (ιδιωτικά πανεπιστήμια).
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006