ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η αποκέντρωση ήταν πάντα μέσα στο πρόγραμμα των δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα (και σ’ όλο τον κόσμο, φανταζόμαστε), γιατί φέρνει πιο κοντά τους πολίτες στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν. Έτσι δένει καλύτερα ο κοινωνικός ιστός, αναπτύσσεται περισσότερο η χώρα και, επομένως, με ενεργούς πολίτες και ισχυρή οικονομία ισχυροποιείται και το κράτος, υπό την προϋπόθεση ότι το κράτος αυτό είναι ανεξάρτητο και δεν έχει εκχωρήσει μεγάλο μέρος της κυριαρχίας του σε άλλα κράτη ή οργανισμούς, όπως δυστυχώς συμβαίνει με την πατρίδα μας.

Το δίδυμο Γιωργάκη-Ραγκούση ισχυρίζεται ότι επιχειρεί «αποκέντρωση» με το νομοσχέδιο για τις περιφέρειες που προωθεί, το οποίο εμφανίζουν ως μια δική τους δημοκρατική πρωτοβουλία. Δεν είναι έτσι, όμως. Το χωρισμό των κρατών μελών σε περιφέρειες επιθυμεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και προς αυτή την επιθυμία σπεύδουν να συμμορφωθούν οι «πρόθυμοι» που μας κυβερνούν, οι οποίοι, άλλωστε, δε μας έχουν συνηθίσει να παίρνουν δικές τους πρωτοβουλίες.

Γιατί η Ε.Ε. επιβάλλει τις περιφέρειες;

Σαφέστατη απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε από το 1999 ο τότε πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων (βλ. και ΑΣΚΕ-4): «Η Ευρώπη (εννοεί την Ε.Ε.) είναι σήμερα πολύτιμη, επειδή πειθαναγκάζει σε ιδιωτικοποιήσεις και φιλελευθεροποίηση, που καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα ήταν σε θέση ούτε καν να ονειρευτεί. Διότι οι κυβερνήσεις, ακόμη και δεξιότερες απ’ αυτήν του κ. Κολ, διατηρούν ευαισθησίες, έστω και για ψηφοθηρικούς λόγους.» Έστω για ψηφοθηρικούς λόγους, η δεξιά κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι δεν πειθαρχούσε στην οδηγία για ιδιωτικοποίηση της ΑΛΙΤΑΛΙΑ, η δεξιά του Σαρκοζί αγνοεί το Σύμφωνο Σταθερότητας κ.λπ.

Η Ε.Ε., λοιπόν, βολεύεται να μην έχει απέναντί της ισχυρά και μεγάλα κράτη, αλλά όσο το δυνατόν ασθενέστερες και μικρότερες οντότητες, για να ελαχιστοποιεί τις αντιστάσεις στην κοινωνικά ανάλγητη πολιτική της. Γι’ αυτό επιβάλλει τις περιφέρειες, στις οποίες θέλει να δώσει όσο μπορεί περισσότερες εξουσίες, αφαιρώντας τες από τις εθνικές κυβερνήσεις, τις οποίες πολύ θα ήθελε να μετατρέπονται σταδιακά σε διακοσμητικά όργανα. Ο καθηγητής Θεσμών της Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Ν. Μαριάς, δηλωμένος «ευρωπαϊστής», σε άρθρο του στη «ΣΦΗΝΑ» (8/1/10) εξηγεί ότι υποστηρίζει τις περιφέρειες της Ε.Ε., γιατί «με τον τρόπο αυτό … διαβρώνεται η μονολιθικότητα του εθνικού κράτους … περιορίζει το κρατοκεντρικό μοντέλο και την κρατική εκτελεστική λειτουργία … τα περιφερειακά και τοπικά οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα βρίσκουν έκφραση σε ενωσιακό επίπεδο … κατ’ αποκλεισμό της κεντρικής εξουσίας».

Οι περιφέρειες, δηλ., θα έχουν απ’ ευθείας επαφές και δοσοληψίες με τις Βρυξέλες, παρακάμπτοντας το εθνικό κράτος. Κάποιοι άλλοι, που δηλώνουν ταυτόχρονα πατριώτες και ευρωπαϊστές, προχωρούν παραπέρα και ζητούν να μετατραπούν τα περιφερειακά συμβούλια σε «μικρές κυβερνήσεις»!

Συμφωνούν και οι ΗΠΑ

Το χωρισμό της Ελλάδας σε περιφέρειες με «μικρές κυβερνήσεις» επιδιώκουν και οι ΗΠΑ (με κυρίαρχη επιρροή στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση), για να έχουν κι αυτές απέναντί τους μικρά και ασθενή κράτη και να εξυπηρετούν καλύτερα τα δικά τους (γεωπολιτικά, κυρίως) συμφέροντα. Η επιδίωξή τους αυτή δεν περιορίζεται στην Ελλάδα, αλλά αφορά σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Για τη Μέση Ανατολή οι διάφορες «δεξαμενές σκέψης» που καθοδηγούν τις αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν κυκλοφορήσει χάρτες, που δημοσιεύτηκαν και στον ελληνικό τύπο και εμφανίζουν τεμαχισμένα όλα τα αραβικά κράτη, όχι βεβαίως το Ισραήλ, που διατηρεί το ρόλο του τοπικού χωροφύλακα. Η στρατηγική αυτή ονομάστηκε «μεσανατολισμός».

Στα Βαλκάνια οι Δυτικοί επέτυχαν ήδη τον τεμαχισμό της Γιουγκοσλαβίας και, μέσω αυτού, τον σχεδόν πλήρη έλεγχό της. Θα αποτελούσε ασυγχώρητη αφέλεια αν θεωρούσαμε ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχα σχέδια για την Ελλάδα και αν υποτιμούσουμε τη δυνατότητα των «συμμάχων» μας να δρομολογούν τέτοιες επώδυνες εξελίξεις, ασχέτως αν τελικά τα σχέδια αυτά είναι καταδικασμένα σε αποτυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα προτεκτοράτα και οι χωροφύλακες των Αμερικανών δεν κρύβουν τις επεκτατικές τους επιδιώξεις σε βάρος της χώρας μας. Οι Σκοπιανοί εδώ και χρόνια έχουν γεμάτα τα σχολεία τους με χάρτες όπου η ελληνική Μακεδονία εμφανίζεται «απελευθερωμένη» και ενταγμένη στο κράτος τους. Αφού οι ελληνικές κυβερνήσεις παραμένουν απαθείς, άρχισαν και οι Τούρκοι να μοιράζουν χάρτες στα σχολεία τους με το μισό Αιγαίο τουρκικό. Για τη Δυτική Θράκη απαιτούν συνδιοίκηση. Την ελληνική Κύπρο την έχουν ήδη διχοτομήσει. Στην Αλβανία ακούγονται φωνές για διεκδίκηση της «Τσαμουριάς». Στην Κρήτη κινούνται αυτονομιστές!

Κατακερματισμός της κρατικής υπόστασης

Οι καλοθελητές κολακεύουν τους κατοίκους των περιοχών-στόχων, καταλογίζουν στο «κράτος των Αθηνών» ευθύνες για την κακοδαιμονία τους (δεν είναι δύσκολο, άλλωστε) και διαδίδουν ότι, αν αυτονομηθεί η περιοχή τους, η ζωή τους θα βελτιωθεί θεαματικά! [Αν φυσικά, ό μη γένοιτο, συνέβαινε αυτό, όχι μόνο δε θα ζούσαν καλύτερα, αλλά θα είχαν την τύχη των Ιμβρίων και των Κερυνιωτών!]

Οι περιφέρειες, λοιπόν, της Ε.Ε. δεν έχουν καμιά σχέση με το δημοκρατικό αίτημα της αποκέντρωσης. Στην πραγματικότητα θέλουν να απομακρύνουν ακόμη περισσότερο τους Έλληνες πολίτες από τα κέντρα των αποφάσεων, αφού αυτά μετατοπίζονται ακόμη περισσότερο από την Αθήνα προς τις Βρυξέλες και την Ουάσινγκτον. Αν σήμερα έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να μετατρέψουν σε ιμάντα διαβίβασης των αποφάσεών τους την κυβέρνηση της Αθήνας, φαντάζεται κανείς πόσο πιο εύκολο θα τους είναι αυτό με τις «μικρές κυβερνήσεις» των περιφερειών. Το νομοσχέδιο, δηλ., αποσκοπεί στην αποτελεσματικότερη φίμωση και καθυπόταξη του ελληνικού λαού, μέσω του κατακερματισμού της κρατικής του υπόστασης. Οι απώτεροι στόχοι του φαίνονται και από το διορισμό στην ευαίσθητη θέση του περιφερειάρχη της Θράκης της κ. Κόκλα, που ανήκει στη σχολή Δραγώνα, Ρεπούση κ.λπ.

Στην παραπάνω λογική εντάσσεται και η προσπάθεια περαιτέρω συνένωσης των δήμων. Αν ο «Καποδίστριας» εδικαιολογείτο από τις ανάγκες κάλυψης λειτουργικών αναγκών, η σχεδιαζόμενη τώρα γιγάντωση των δήμων δε δικαιολογείται και θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα των πολιτών να ελέγχουν τις δραστηριότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ευτυχώς, οι αντιδράσεις στις σχεδιαζόμενες διοικητικές αλλαγές είναι τόσο μεγάλες για διάφορους λόγους, ακόμη και μέσα από το κυβερνών κόμμα, ώστε πιθανότατα οι αλλαγές θα ακυρωθούν. Ασφαλώς θα χρειαστεί να επανέλθουμε στο θέμα.

δικούς μας «προοδευτικούς»;

“Η απόσυρση του βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού αποτελεί νίκη των δυνάμεων που απαιτούμε για την πατρίδα μας τα αυτονόητα που αναγνωρίζουμε σε όλους τους λαούς του κόσμου. Αποτελεί ήττα για τον εσμό των πάσης φύσεως εκσυγχρονιστών, που σιτίζονται από τα παχυλά κονδύλια ξένων υπηρεσιών και οργανισμών (Υπ. Εξωτερικών ΗΠΑ, Γερμανίας, Μ. Βρετανίας, Ίδρυμα Σόρος, Ε.Ε. κλπ) και βρίσκουν πολιτική έκφραση κυρίως στο ΣΥΝ, για να προσπαθούν να διαμορφώσουν μια ελληνική νεολαία που να παρακολουθεί απαθής τη σταδιακή κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας.”

Το ΚΚΕ και τα δύο μ-λ είχαν σημαντική αύξηση και ψήφων και ποσοστών, που οφείλεται κυρίως στην πραγματική αντίθεσή τους προς το σύστημα εξουσίας. Οι περισσότεροι από τους πολίτες που τα ψήφισαν δεν ενστερνίζονται τις ιδεολογικές τους αρχές, δηλ. πολλοί τους έδωσαν μια ψήφο διαμαρτυρίας αλλά δεν θα τους έδιναν ποτέ ψήφο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Το ΚΚΕ ήταν για δεκαετίες ο απολογητής των καθεστώτων της Αν. Ευρώπης και τα μ-λ της Κίνας, σήμερα δε δείχνουν καμιά διάθεση να προχωρήσουν σε μια σοβαρή αυτοκριτική, όχι βεβαίως για να αλλάξουν στρατόπεδο (όπως έκαναν οι «ανανεωτές», οι «εκσυγχρονιστές» και οι ευρωπαϊστές της «αριστεράς»), αλλά για να προτείνουν μια σοσιαλιστική κοινωνία με κατοχυρωμένη τη δημοκρατία (χωρίς την οποίο δεν νοείται σοσιαλισμός). Αντιθέτως, η μονοκομματική νοοτροπία του ΚΚΕ εκφράζεται στους περισσότερους χώρους και σε κάθε περίπτωση, παρότι η Γ.Γ. του κόμματος γενικά είναι πιο ευπρόσωπη.

Κάποιοι που τοποθετούνται στο χώρο της πατριωτικής αριστεράς ψήφισαν μεταξύ άλλων ΚΚΕ και κάλεσαν και όσους επηρεάζουν να πράξουν το ίδιο. Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η τοποθέτηση του ΚΚΕ στο χώρο της πατριωτικής αριστεράς ισχύει εν μέρει, πρώτο γιατί το ΚΚΕ δεν προέβαλε τα εθνικά θέματα στον προεκλογικό του αγώνα. Και δεύτερο, γιατί πατριωτικές είναι οι θέσεις του μόνο στο Κυπριακό (απόρριψη του σχεδίου Ανάν, και μάλιστα σε αντίθεση με την ηγεσία του ΑΚΕΛ) και στο Αιγαίο. Στο ζήτημα των Σκοπίων τονίζει ορθώς την ανάγκη μη ανάμιξης των «ιμπεριαλιστών», αλλά επί της ουσίας (για το ζήτημα του ονόματος) η θέση του δε διαφέρει πολύ από τη θέση των «ιμπεριαλιστών». Για τη Θράκη ενδιαφέρεται μόνο για τα «ταξικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων». Η δράση του τουρκικού προξενείου δε θεωρείται πρόβλημα άξιο λόγου για το ΚΚΕ.

Το τελευταίο διάστημα στα εξωτερικά θέματα παρατηρείται φαινομενική στασιμότητα. Το μέτωπο Καραμανλή, Παπούλια και λοιπών φαίνεται να υποχωρεί, τουλάχιστον προσωρινά. Η θυγατέρα και η ενδοτική μερίδα (και) του ΠΑΣΟΚ επελαύνουν και οικοδομούν το πολιτικό τους μέλλον.

Στο σκοπιανό η διαπραγματευτική διαδικασία έχει διακοπεί εν αναμονή των εκλογών (και) στην ΠΓΔΜ και λόγω της προσφυγής της κυβέρνησης Γκρούεφσκι στη Χάγη, καταγγέλλοντας την Ελλάδα για αθέτηση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας! Η πλευρά των Σκοπίων όχι μόνο δεν έχει μετακινηθεί από τις θέσεις της, αλλά καθημερινά προβαίνει σε νέες προκλητικές ενέργειες.

Στα ελληνοτουρκικά οι καθημερινές τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο συνεχίζονται και το υπουργείο Εξωτερικών το μόνο που κάνει είναι να δυσφορεί όταν η τουρκική προκλητικότητα γίνεται πρωτοσέλιδο! Μάλιστα ανέκυψε ενδοκυβερνητική, συγκεκαλυμμένη, διαφωνία μεταξύ υπουργείων Εξωτερικών και ’μυνας, επειδή από κύκλους του τελευταίου διοχετεύτηκαν στον τύπο λεπτομέρειες της επικείμενης τουρκικής άσκησης «Ηγεμών», με τη συμμετοχή ΗΠΑ, Βρετανίας, Ολλανδίας και Βελγίου. Αναγκάστηκε, ευτυχώς, το υπουργείο Εξωτερικών να αναδιπλωθεί και να διαψεύσει, όταν έγινε γνωστή και καταγγέλθηκε η μονομερής προσπάθεια υπηρεσιών των υπουργείων Εξωτερικών και ’μυνας και της ... διαβόητης πια γι’ αυτές τις πρωτοβουλίες Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας για αλλαγή του ελληνικού εναέριου εθνικού χώρου και χώρου ευθύνης (FIR) στο Αιγαίο κατά τρόπο που ικανοποιεί πλήρως την Τουρκία. Η συμπερίληψη του ’η Στράτη σε προηγούμενη άσκηση του ΝΑΤΟ για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, παρά τις λυσσώδεις αντιδράσεις της ’γκυρας, καταγράφεται ως ελληνική διπλωματική επιτυχία, αλλά δεν είναι ικανή να αντιστρέψει τη γενική εικόνα και να αναχαιτίσει την τουρκική επιθετικότητα.

Στη Θράκη οι προξενικοί δρουν ανεξέλεγκτα. Φοβερίζουν, απειλούν και ασκούν μέχρι και σωματική βία σε όποιον μειονοτικό δηλώσει ότι δεν είναι Τούρκος. Αυτό καταγγέλλουν εκπρόσωποι της μειονότητας, όπως ο νεοϊδρυθείς σύλλογος Πομάκων. Και το ελληνικό κράτος απόν, ανέχεται στην εθνική αντιπροσωπεία τον Τσετίν Μάνταντζη (ΠΑΣΟΚ), που δηλώνει ότι «στο κοινοβούλιο υπηρετεί τα συμφέροντα των Τούρκων της Θράκης» και τον Ορχάν Χατζηιμπραήμ (ΝΔ), σύμφωνα με τον οποίο «η μειονότητα της Θράκης ανήκει στο μεγάλο τουρκικό έθνος» (!) .

Στην Κύπρο οι απευθείας συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ συνεχίζονται, παρά την ομολογημένη απουσία σύγκλισης σε όλα τα μείζονα ζητήματα, που με τον τρόπο αυτό οδηγούνται σε επιδιαιτησία. Συγχρόνως συνεχίζεται η συστηματική προσπάθεια να ξαναγραφτούν τα βιβλία ιστορίας που διδάσκονται οι μαθητές στην Κύπρο κατά τα πρότυπα του ρεπούσιου άγους. Οι Αμερικανοευρωπαίοι και Ισραηλινοί, με όχημα το γνωστό ίδρυμα του Σόρος και διεκπεραιωτή τον υπουργό Παιδείας Δημητρίου, επιχειρούν τώρα να αφελληνίσουν τους Έλληνες της Κύπρου. Στη Μεγαλόνησο, δυστυχώς εδραιώνεται η πεποίθηση ότι ο Χριστόφιας πληρώνει στους ’γγλους τα γραμμάτια για την προώθησή του στο Προεδρικό και μεθοδεύουν από κοινού «λύση» μέχρι τέλους 2009, ώστε να διευκολύνουν την Τουρκία στις διαπραγματεύσεις της με την Ε.Ε. Ήδη όμως οι πρώτες ισχυρές αντιδράσεις εκδηλώθηκαν.

Την ίδια ώρα οι «εταίροι» μας όχι μόνο ανέχονται τις προκλήσεις εναντίον της χώρας μας, αλλά και υπερθεματίζουν. Η επίτροπος του αμερικανοκρατούμενου ΟΗΕ για τις μειονότητες Μακ Ντούγκαλ, αφού περιόδευσε ανά την Ελλάδα, δήλωσε ότι «το ελληνικό κράτος πρέπει να αναγνωρίσει το δικαίωμα εθνικού αυτοπροσδιορισμού στη μακεδονική μειονότητα στη Μακεδονία και στην τουρκική στη Θράκη»!! Σημειωτέον ότι η Τουρκία απαγορεύει σε τέτοιους επιτρόπους να επισκέπτονται περιοχές όπου δεν αναγνωρίζεται από το Σύνταγμά της ύπαρξη μειονότητας. Και ο Χάμαρμπεργκ, επίτροπος για τις μειονότητες του Συμβουλίου της Ευρώπης, δήλωσε ότι «η συμφωνία της Λοζάνης είναι πλέον παρωχημένη σε ό,τι αφορά στα μειονοτικά»! Τρίτος και …καλύτερος ο αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ’γκυρα Μαρκ Πιερίνι, που στην τακτική συνάντηση των 27 πρεσβευτών των χωρών μελών μοίρασε φακέλους, που περιείχαν χάρτες με τα νησιά του Αιγαίου να ανήκουν στην Τουρκία!

Τα περιθώρια αισιοδοξίας στενεύουν.