[δημοσιεύτηκε στο ΠΑΡΟΝ στις 22/12/02]
Είδαμε ότι ο κ. Κόφι Ανάν, ο άνθρωπος που προσπαθούσε να ευχαριστήσει τους αφέντες του, εθελοντής-δούλος, γιατί του έκαναν τη χάρη να μην αρπάξουν τους προγόνους του (μόλις 7 γενιές πριν) από τα χωριά τους στη Δ. Αφρική και να τους κάνουν άκοντες-δούλους,
κατάφερε να γίνει αποδεκτό το σχέδιό «του» (δηλ. το σχέδιο του λόρδου Χάνεϊ), που μόνο διεστραμμένος νους θα μπορούσε να το επινοήσει, όπως είπε ο σεβάσμιος τ. πρέσβυς μας στην Κύπρο Μ. Δούντας.
* Πολύ σύντομα το «κοινό κράτος» εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια λειτουργίας, τα «συστατικά κράτη» ανέλαβαν και τις δικές του αρμοδιότητες και (για «πρακτικούς λόγους») εκπροσωπήθηκαν κανονικά στους διεθνείς οργανισμούς.
* Τουρκοκύπριοι, που δεν αντέχουν ούτε τις στερήσεις ούτε το στρατό που εγγυάται την ασφάλειά τους, περνάνε συνεχώς στο Νότο και πέραν του 28% (ως λαθρομετανάστες), ενώ κάποιοι Ελληνοκύπριοι, που προσπάθησαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στα κατεχόμενα, δεν άντεξαν εκεί πάνω από μερικές βδομάδες και ξαναγύρισαν πίσω. Νέοι πολυάριθμοι έποικοι έρχονται από την Τουρκία και παίρνουν την τουρκοκυπριακή ιθαγένεια
* Η ένταξη στην Ε.Ε. και η «λύση» επιδείνωσαν δραματικά την οικονομία του Νότου και, σε συνδυασμό με «άλλους παράγοντες», ανάγκασαν Ελληνοκύπριους να μεταναστεύσουν οριστικά σε Μ. Βρετανία, Ελλάδα, αραβικές χώρες και αλλού. Σε λίγα χρόνια έχουμε αμιγώς Τούρκους στο Βορρά και 50-50% Έλληνες και Τούρκους στο Νότο.
*Κάποιοι καινούργιοι πληρωμένοι ή ανεγκέφαλοι τύπου Σαμψών θέλησαν να πάρουν εκδίκηση, σφάζοντας μερικές δεκάδες Τουρκοκύπριους και καταλύοντας τη «συνταγματική τάξη». Ο ελληνικός στρατός, εγκλωβισμένος σε εχθρικό κλοιό (τουρκικός στρατός, αγγλικός στρατός, στρατός ΟΗΕ, αγανακτισμένοι πολίτες, που τους δείχνει συνέχεια το CΝΝ), εκλήθη φρονίμως από την ελλαδική κυβέρνηση κάποιου Καραμανλή ή Γιωργάκη να επιστρέψει οίκαδε.
*Ο τουρκικός στρατός, εγγυώμενος τη συνταγματική τάξη, σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν και παρά τις επιπλήξεις της αμερικανικής και της αγγλικής κυβέρνησης, πραγματοποιεί τον Αττίλα-3 και οι «ανθρωπιστές» του ΝΑΤΟ στέλνουν τα πολεμικά τους πλοία, για να περιμαζέψουν τους εναπομείναντες Έλληνες και να τους μεταφέρουν στην Κρήτη και τον Πειραιά.
* Εν τω μεταξύ η εθνική στρατηγική των ελληνικών κυβερνήσεων έχει επιτύχει άλλον ένα «εθνικό στόχο», την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Αλλά εδώ δεν έχουμε αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και οι ταλαίπωροι Τούρκοι μπορούν χωρίς περιορισμούς «να μετακινούνται και να εγκαθίστανται», για να εργασθούν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (που συνδιοικείται πλέον από Ελλάδα και Τουρκία, ύστερα από άλλη μια εθνική επιτυχία του κ. Σημίτη, να «επιλύσει» τις ελληνοτουρκικές διαφορές),όπου φτάνουν να είναι το 18% του πληθυσμού. Κάποιοι κ. Κωνσταντόπουλοι κατακεραυνώνουν όσους γραφικούς ανησυχούν.
*Στη Μυτιλήνη κάποιοι άλλοι πατριώτες, που δεν τα ανέχονται αυτά, ξεμοναχιάζουν 5 Τούρκους εργάτες και τους στέλνουν να συναντήσουν τον Αλλάχ...
Εδώ τρομάξαμε και ξυπνήσαμε, πριν κάποιος κ. Ανάν ετοιμάσει κάποια καινούργια σχέδια! Ή μήπως τα έχει ήδη ετοιμάσει;
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε μπροστά σε μια εικόνα γενικευμένης κρίσης. Μας θυμίζει τον περυσινό Ιούνιο, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με την αναγγελία ενός πασοκικού συνεδρίου. Όλα τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν και, παρά τις όποιες επικοινωνιακές μεθοδεύσεις, οδηγήθηκαν σε πλήρες αδιέξοδο. Τώρα έγινε σε όλους, σχεδόν, αντιληπτό ότι δεν επιχειρήθηκε καμιά λύση σε κανένα θέμα και το μόνο που ενδιέφερε τους κυβερνώντες ήταν η δημιουργία και προώθηση των διάφορων συσχετισμών των φατριών και η, όσο μπορούσαν, εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων πατρόνων τους, με το αζημίωτο. Και αν μέχρι τώρα οι πολιτικές και οι συμπεριφορές τους προκαλούσαν αγανάκτηση έως και αηδία, σήμερα τα κυρίαρχα συναισθήματα, ακόμη και στους πλέον απαθείς, είναι η θλίψη και η ανησυχία για το μέλλον.
Θλίψη, για τα συμβαίνοντα
Θλίψη, πλέον, για όσα κωμικοτραγικά εκτυλίσσονται μπροστά μας.
Μια ανύπαρκτη κυβέρνηση, όπου το κάθε καπετανάτο έχει τη δική του ρότα που συγκρούεται με αυτήν του αμέσως επόμενου, αλλά και των υπολοίπων, και όλοι μαζί αλληλοχαρακτηρίζονται με όρους καταγωγίου.
Μια οικονομία που ευημερεί στους ψευδολογιστικούς δείκτες και οδηγεί, ιδίως μετά το
θρίαμβο της ΟΝΕ, σε απόγνωση τους πολλούς και τους κατόχους των τρισεκατομμυρίων άνομου χρήματος στο παραλήρημα της ασυλίας των offshore εταιριών τους. Ένας υπουργός που φέρεται να επιχειρεί να περιστείλει την καταλήστευση του χώρου της Υγείας από τους καθηγητάδες και αντικαθίσταται από
ένα καθηγητή!, και όχι βέβαια, για τις σουίτες του ΕΣΥ ή την "ιερή σταυροφορία" κατά του
καπνίσματος. ’λλος αναγγέλλει κανονισμούς ευπρεπών εμφανίσεων μαθητών και καθηγητών και
αξιολόγηση των διδασκόντων (από ποιους άραγε, μια που και οι αστυνομικοί μηχανισμοί έχουν διαλυθεί;), ενώ δε διορίζει καθηγητές, αλλά τοποθετεί δεκάδες χιλιάδες (!) προσωρινούς αναπληρωτές, ως παγκόσμια πρωτοτυπία.
Θλίψη να συζητούνται στην "κυβερνητική" επιτροπή τα εθνικά θέματα και ο αρμόδιος υπουργός να ασκείται στα γυμναστήρια, ενώ η (αυτοονομαζόμενη τούρκικη) κλίκα που λυμαίνεται τους λαούς της Μ. Ασίας αλωνίζει στο Αιγαίο, Κύπρο και ευρωστρατό.
Και η φαιδρή νότα του Αβραμόπουλου να μη μπορεί, πλέον, να φέρει κάποιο ανακουφιστικό μειδίαμα.
Ανησυχία για τις εξελίξεις
Οι, έστω και λίγο, όμως διορατικοί ανησυχούν όλο και περισσότερο για το μέλλον και μάλιστα το άμεσο.
Το εν εξελίξει φιάσκο της Ε.Ε. με τις αδυσώπητες αντιφάσεις της και τις εσωτερικές αντιθέσεις της και κυρίως οι ενδοαμερικάνικες έριδες για τους τρόπους προώθησης του ονείρου της παγκόσμιας κυριαρχίας και της διανομής των τωρινών και προσδοκώμενων κερδών, όπως εκφράζονται στα Βαλκάνια και την Εγγύς (σε μας) Ανατολή και αντανακλώνται στο δικό μας πολιτικό προσκήνιο, προοιωνίζουν δυσοίωνες εξελίξεις βραχυπρόθεσμα και όχι μόνο στην πολύπαθη Παλαιστίνη.
Στα εσωτερικά μας η γενικευμένη σήψη δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας για κάποια άμεση ανάκαμψη. Και μόνο το γεγονός ότι κερδίζει έδαφος η Ν.Δ. του Καραμανλή και εμφανίζεται ως η μόνη διέξοδος, χωρίς να προτείνει απολύτως τίποτα, έστω και κάποια ασπιρίνη - λύση σε κάποιο πρόβλημα είναι αρκετό για να φανεί το πρόβλημα. Τα μόνα ατού της είναι η δυσωδία που αποπνέει το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και η έγκριση της Ε.Ε. (Γαλλίας) έως και η υπό όρους (θα τους "μάθουμε" σύντομα) ανοχή των ΗΠΑ.
Από την άλλη το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να συμφιλιώνεται με τη (δημοκρατική, επί τέλους) ιδέα της αποχώρησής του από τη χρυσοφόρα διαχείριση. Έχουν, άλλωστε, τα περισσότερα στελέχη του πολλά να φοβούνται, έστω και αν ποτέ κανείς δεν πλήρωσε για τίποτα. Πάντως η εικόνα που δίνουν για την με κάθε τρόπο άμυνά τους γεννά πολλές ανησυχίες και όχι μόνο για ενδεχόμενες νοθείες και τεχνητό διχασμό. Ιδιαίτερα ο Γραμματέας τους, "ο ερεβώδης με σκοτεινές προθέσεις", κατά πολλούς υποστηρικτές του κ. Σημίτη (!), με τις σχεδόν παρανοϊκές τακτικές του, δημιουργεί εύλογους φόβους. ’λλωστε το εβραϊκό λόμπυ (που ο μακιαβελικός ρόλος του στο χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου σιγά σιγά αποκαλύπτεται) στις ΗΠΑ (και Ε.Ε.) μετά και την πρόσφατη συμμαχία του με τους "ευσεβιστές" προτεστάντες δεν έχει, φυσικά, κανένα ενδοιασμό για τίποτα. Από την πλευρά του και ο Κ. Σημίτης δε φαίνεται να καταθέτει τα όπλα, όπως και αρκετοί από αυτούς που τον προώθησαν και δεν εξάντλησαν τις απαιτήσεις και προσδοκίες τους. Απειλεί να αντεπιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Είναι "ικανός" να προκηρύξει εκλογές ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι(!) ή να τις προαναγγείλει για ταυτόχρονα με τις δημοτικές - νομαρχιακές ή, το πιθανότερο, αμέσως μετά από αυτές. Είναι πιθανόν να ελπίσει ότι στις δημοτικές θα εκτονωθεί η αγανάκτηση και έτσι η ήττα θα είναι μικρότερη στις βουλευτικές, ώστε να παραμείνει αρχηγός της
αξιωματικής αντιπολίτευσης και να αποχωρήσει με την υπόσχεση να τον κάνουν
Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Υπάρχει όμως κι ο ανεκδιήγητος Γιωργάκης. Τον προτιμούν οι περισσότερες υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ποιος, άλλωστε, άλλος δέχεται με τόση θέρμη να προωθήσει το παλιό όνειρό τους, να κάνουν την Ελλάδα επαρχία της Τουρκίας; Και, ενώ δε συναντά κανείς κανένα οπαδό του, τον εμφανίζουν τα τηλεκατευθυνόμενα Μέσα Διαμόρφωσης Γνώμης ως τον επικρατέστερο διάδοχο και μελλοντικό πρωθυπουργό! Ελπίζουμε ότι ο εφιάλτης αυτός δε θα τα καταφέρουν να επαληθευτεί. Ελπίζουμε.
Ό,τι, πάντως, και να προωθηθεί από τα παραπάνω, όλα τα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά προβλήματα θα επιδεινώνονται. Και δεν αποτελεί παρηγοριά το γεγονός ότι η κυβέρνηση (που λέει ο λόγος) του ΠΑΣΟΚ ανακρούει πρύμναν στις ντιρεκτίβες για το εργασιακό, ασφαλιστικό και τους μετανάστες, ούτε οι προσωρινοί λεονταρισμοί για veto στο αίσχος του ευρωστρατού. Η επέλαση των "Τούρκων" στο Αιγαίο και την Κύπρο και η λοιμική επιδημία των offshore εταιρειών και της πρωτάκουστης αδηφαγίας των τραπεζών το βεβαιώνουν.
Τι μπορεί να γίνει
Θα περίμενε κανείς οι διάφορες μορφές της Αριστεράς, όποιοι θα ήθελαν να αγωνιστούν για μια καλύτερη κοινωνία να έχουν αφυπνιστεί. Τα προβλήματα, οι αιτίες τους και, σε μεγάλο βαθμό, και οι αναγκαίες λύσεις (έστω και όχι άμεσης πλήρους αποτελεσματικότητας) είναι πασιφανείς. Και όμως άλλοι ενδιαφέρονται να ενισχύσουν απλώς το κόμμα τους, άλλοι να μετάσχουν στην εξουσία (άμεσα ή έμμεσα) με τους καλύτερους όρους (γι' αυτούς), άλλοι να "κολλήσουν" ευκαιριακά σε κάποιους για να εξασφαλίσουν τη
βουλευτική τους επιβίωση και άλλοι αρκούνται να επιδιώκουν την αόριστη ένωση της αριστεράς ή τον (ανέξοδο) αφηρημένο αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Πώς να μην επικρατεί αμηχανία που οδηγεί στην απάθεια, την αποχή ή τον
Καραμανλή;
Αυτά δε σημαίνουν πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα ή πως θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε στο τέλος του "κακού της σκάλας". Αυτό τουλάχιστον πιστεύει το ΑΣΚΕ και γι' αυτό προσπαθεί. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να το δείξουμε και με αφορμή τη συμμετοχή μας στις επερχόμενες εκλογές. Με λόγο και με πράξη.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Ώστε έτσι. Οι Αμερικανοί (οι ΗΠΑ, βέβαια, γιατί στο Νότο τα πράγματα άλλαξαν πια) και οι Δυτικοευρωπαίοι είναι έμπλεοι οργής κατά Ρωσίας και Λευκορωσίας, επειδή δεν επιτρέπουν τη δράση στα εδάφη τους των περιώνυμων Μ.Κ.Ο., που χρηματοδοτούνται και, φυσικά, κατευθύνονται από τους πάτρονές τους στην υπονομευτική δράση τους.
Ακόμα, η σημαία του παγκοσμιοποιημένου φιλελευθερισμού, ο αγγλικός Εκόνομιστ, εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τον απαράδεκτο (!) Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας και τους συμμάχους του, οι οποίοι απαγόρευσαν πρόσφατα τη δράση των Μ.Κ.Ο. που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό.
Πότε, επιτέλους, θα γίνει και εδώ κάτι ανάλογο γι αυτές τις ξεφωνημένες οργανώσεις;
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Μετά και την εκδήλωση στη Λάρισα, που κρίθηκε επιτυχής, συνεδρίασε η Σ.Ε. της Κίνησης στις 18/6, για να κάνει κάποιο σύντομο απολογισμό της μέχρι τώρα εξάμηνης προσπάθειας κι ένα στοιχειώδη προγραμματισμό.
Το έργο της Κίνησης εκτιμήθηκε ως θετικό. Η μέχρι τώρα δραστηριότητα απέδειξε την αναγκαιότητα της Κίνησης. Η Κίνηση έγινε γνωστή σης 5 πόλεις που έγιναν εκδηλώσεις, ενώ δεν έγινε ακόμη αισθητή στην υπόλοιπη χώρα.
Η Σ.Ε. μέσα στον Ιούλιο θα ετοιμάσει θέσεις της Κίνησης σε σημεία, που θα κυκλοφορήσουν όλο το καλοκαίρι στα μέλη της Κίνησης, ώστε το φθινόπωρο να τυπωθούν μπροσούρες στις 4 ενότητες των Ο. Δ.
Παρατηρείται μια διεύρυνση της Κίνησης με νέα μέλη και προγραμματίζεται η συγκρότηση τοπικών επιτροπών.
Θα γίνει προσπάθεια έκδοσης πιο τακτικών ανακοινώσεων, για δημοσίευση στον τοπικό τύπο, γιατί τα μεγάλα Μ.Μ.Ε. «αγνοούν» την Κίνηση.
Τέλος, έγινε μια πρώτη συζήτηση για την παρουσία της Κίνησης στις εκδηλώσεις στη θεσσαλονίκη το 2003. (Ήδη ολιγομελής αντιπροσωπεία της Κίνησης παίρνει μέρος στις κινητοποιήσεις στη Σεβίλη).
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Θα σοβαρευτούμε, έλεγαν οι υμνητές του ευρωπαϊσμού, και, μεταξύ των άλλων καλών, οι υπηρεσίες θα λειτουργούσαν καλά. Ας αφήσουμε όλες τις άλλες και ας σταθούμε στις υπηρεσίες που θα προστάτευαν τον καταναλωτή:
"Η Ευρώπη δοκιμάζεται με αλλεπάλληλες διατροφικές κρίσεις, ενώ το σύστημα εποπτείας της ελληνικής αγοράς τροφίμων έχει σχεδόν καταρρεύσει", γράφει το επίσημο όργανο της Ένωσης Ελλήνων Χημικών (Μάρτιος 2002).
Εδώ και 2 χρόνια η Ε.Ε. δηλώνει ότι θα εγκρίνει τα μεταλλαγμένα προϊόντα και καλλιέργειες. Και, μάλιστα, τα προϊόντα αυτά δε θα γράφουν ότι είναι μεταλλαγμένα, γιατί ο εμπορικός ακόλουθος των Η.Π.Α. στις Βρυξέλες κ. Ρόμπερτ Ζέλινγκ απείλησε τον αρμόδιο επίτροπο κ. Πασκάλ Λαμί ότι θα παραπέμψει την Ε.Ε. στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου! Ο κ. Λαμί αρκέστηκε να παρακολουθεί συγκαταβατικά τον κ. Ζέλινγκ, ενώπιον των δημοσιογράφων, όπως μετέδωσε ο ανταποκριτής της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
Χαρακτηριστική και η παρακάτω ανταπόκριση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (16/6/02).
ΣΤΑ ΜΑΛΑΚΑ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ Ε.Ε. ΓΙΑ "ΝΙΤΡΟΦΕΝ" ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν προτίθεται προς το παρόν τουλάχιστον, να προτείνει τη λήψη μέτρων σε κοινοτικό επίπεδο μετά το διατροφικό σκάνδαλο που ξεσπασε στη Γερμανία, με τον εντοπισμόο του καρκινογόνου ζιζανιοκτόνου "Νιτροφέν" σε τρόφιμα. Το Βέλγιο, όμως, αποφάσισε μονομερώς την περασμένη Πέμπτη να κλείσει τα σύνορα του στις εξαγωγές.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Ένα λαμπρό επίτευγμα
Θα μπορούσαμε κι εμείς να προβούμε σε κρίσεις και πολλές επικρίσεις σχετικά με αυτό καθαυτό το έργο και τις κομματικές μικρόψυχες οπτικές από πολλές πλευρές. Αυτά, όμως, είναι για την ώρα τουλάχιστον, ιδεολογική, πολιτική και κομματική αγκύλωση.
Κι αυτό, γιατί το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι ένα μεγάλο εθνικό επίτευγμα. Είναι μια υπερμεγέθυνση, και μάλιστα διαρκής, της εκπληκτικής τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αποτελεί (και το κυριότερο, θα αποτελεί) ένα ύμνο στον ελληνικό πολιτισμό.
Χαλάλι στο κόστος του, χαλάλι ακόμη και στις υπερβολικές υμνολογίες του. Τουλάχιστον αυτό θα μείνει. Ελπίζουμε όλοι οι Έλληνες να το επισκέπτονται συνεχώς.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Όσο πλησιάζει ο χρόνος για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τόσο εντείνονται οι πιέσεις ΗΠΑ και Βρετανίας για λύση του Κυπριακού που θα ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα.
Με αλλεπάλληλους γύρους συνομιλιών Κληρίδη-Ντενκτάς, που επέβαλαν Αμερικανοί και Βρετανοί μέσω του ΟΗΕ, πιέζουν για την αναγνώριση τουρκοκυπριακού κράτους στα πλαίσια συνομοσπονδίας με μανδύα ομοσπονδίας. Θέτουν μάλιστα κάθε φορά χρονικό όριο επίτευξης λύσης, ώστε να προλάβουν το χρόνο ένταξης και να μην υποχρεωθούν ν ασκήσουν ευρύτερες πιέσεις στις χώρες-μέλη της ΕΕ.
Έχουν μετέλθει όλα τα εφευρήματα, παρ όλο που η Τουρκία μέσω του Ντενκτάς έχει τορπιλίσει τις συνομιλίες, ζητώντας κάθε φορά περισσότερα. Το καινούργιο εφεύρημα τους είναι η αυτοδιάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός κράτους-συνεταιρισμού δύο ισότιμων εταίρων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ανεξαρτήτως πληθυσμιακού κριτηρίου.
Μάλιστα ο Γ.Γ. του ΟΗΕ (αυτός ο υπάλληλος, που ευλόγησε με τη στάση του τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν) καλεί και τα δύο μέρη να μετατοπίσουν τις θέσεις τους σε νέο γύρο συνομιλιών, γιατί αλιώς απειλεί ότι θα καταθέσει ο ίδιος σχέδιο λύσης, που θα είναι φυσικά αυτό που υπαγορεύουν ΗΠΑ και Βρετανία.
Η κυβέρνηση Σημίτη
Η κυβέρνηση Σημίτη ανησυχεί, επειδή φοβάται ότι οι κοινοτικοί εταίροι θα υπαναχωρήσουν υπό την πίεση ΗΠΑ-Βρετανίας και θ αναβάλουν την ένταξη της Κύπρου, μέχρι να επιτευχθεί «λύση».Παρόλο που στο βωμό της ένταξης εγκατέλειψε την Κύπρο (ενιαίο αμυντικό δόγμα, λύση στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ κ.λπ.) και έχει καταστεί ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της Τουρκίας στην ΕΕ, ανησυχεί, επειδή η ενδοτική και φιλοτουρκική της πολιτική θ αποτύχει και θα βαρύνει στις επερχόμενες εκλογές.
Ο ενδοτισμός της είναι σύμφυτος, αφού ο ίδιος ο Σημίτης στη Θεσσαλονίκη αναφέρθηκε σε «τουρκοκυπριακό τμήμα» της Κύπρου, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά την τουρκική κατοχή, κάτι που είχε επιχειρήσει να περάσει μέσω του περιβόητου άρθρου Πανταγιά για αποδοχή της συνομοσπονδίας. Το χειρότερο είναι ότι και ο ίδιος ο Κληρίδης, υπό τον εκβιασμό της ένταξης, μιλάει πια για δύο κρατίδια.
Όπως γράψαμε σε προηγούμενο φύλλο της «Ε» η ένταξη της Κύπρου θα της αφαιρέσει τη δυνατότητα να εκμεταλλευθεί τη οικονομική της υπεροχή με την οποία μπορεί να επιβάλλει de facto την ενσωμάτωση των κατεχομένων.
Η μη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θ αποβεί θετική για το Κυπριακό, αρκεί να μη γίνει αποδεκτή καμμία «λύση».
Κατηγορία
Φύλλο 88 Σεπτεμβρίου 2002
Είχαμε και σε παλαιότερο άρθρο της «Ε» πριν από ένα χρόνο(φύλλο 123, Ιούλιος 2008) αναφερθεί στην ακρίβεια, με αφορμή την αχαλίνωτη κερδοσκοπία, κυρίως στα καύσιμα και στα τρόφιμα. Είναι δεδομένο ότι τα αγαθά αυτά, όπως και πολλά από τα είδη και τις υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα, υγεία, επικοινωνίες, συγκοινωνίες κ.λπ., αποτελούν, στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από την Ε.Ε., αντικείμενα κερδοσκοπίας. Κι αυτό, επειδή η Ε.Ε. απαγορεύει την κρατική παρέμβαση, δηλ. τον αγορανομικό έλεγχο των τιμών, την ενίσχυση της παραγωγής για τη μείωση των τιμών και φυσικά τις κοινωνικές δαπάνες, που αποσκοπούν στη δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου. Το πρόσχημα είναι ο δήθεν ελεύθερος και ανόθευτος ανταγωνισμός, που στόχο έχει, εκτός των άλλων, την ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, ενώ ουσιαστικά στηρίζει τη λειτουργία επιχειρηματικών καρτέλ, που αυξάνουν έτσι την κερδοφορία τους.
Τα τρόφιμα
Η οικονομική κρίση και η πτώση της ζήτησης ελάχιστα έως καθόλου επηρέασαν τις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών αυτών στη χώρα μας. Στα τρόφιμα έγιναν σε ορισμένα είδη μικρές μειώσεις τιμών, όπως στα γαλακτοκομικά από ορισμένες γαλακτοβιομηχανίες, π.χ. τη VIVARTIA του κ. Βγενόπουλου, για επικοινωνιακούς λόγους και για να διώξουν από την αγορά τις μικρότερες γαλακτοβιομηχανίες. Τελικά τις μειώσεις αυτές τις πληρώνουν οι κτηνοτρόφοι, με τη μείωση των τιμών του γάλακτος, που τους επιβάλλουν οι γαλακτοβιομηχανίες.
Παρ όλα αυτά, όμως, το αποτέλεσμα είναι ότι οι ολιγάριθμες εταιρείες χονδρικής και οι αλυσίδες σουπερμάρκετ, που διακινούν στη χώρα μας το μεγαλύτερο ποσοστό τροφίμων και δρουν ως καρτέλ, εκμηδενίζουν τις όποιες μειώσεις, ανεβάζοντας άλλες τιμές, παρά την πτώση της ζήτησης. Το ίδιο συμβαίνει, λόγω της κερδοσκοπίας του κυκλώματος εμπορίας και με τα οπωροκηπευτικά, των οποίων οι τιμές στις λεγόμενες λαϊκές αγορές είναι πολλές φορές υψηλότερες απ αυτές των μανάβικων.
Τα καύσιμα
Στα καύσιμα, παρόλο που η τιμή της πρώτης ύλης, του πετρελαίου, έχει πέσει διεθνώς κάτω από το μισό τον τελευταίο χρόνο, η τιμή στα πρατήρια ελάχιστα διαφέρει από τις περσινές τιμές και είναι πολύ υψηλότερη απ αυτήν που ίσχυε πριν από χρόνια, όταν η τιμή της πρώτης ύλης ήταν ίση με τη σημερινή. Η αισχροκέρδεια και η λειτουργία καρτέλ είναι μόνιμο χαρακτηριστικό του όλου κυκλώματος διύλισης, εμπορίας χονδρικής και λιανικής, ενώ το κράτος «ανέχεται» το εκτεταμένο λαθρεμπόριο καυσίμων, δηλ. πριμοδοτεί εις βάρος των πολλών τους γνωστούς τοις πάσι λαθρεμπόρους με την τεράστια φοροδιαφυγή. Η αύξηση της τιμής αυξάνει και τους κρατικούς φόρους.
Όπως είχαμε γράψει και τότε, η τελική τιμή των καυσίμων στο πρατήριο διαμορφώνεται ως εξής: Το 50% έως 55% είναι οι φόροι, το 30% έως 37% το διυλιστήριο και 11% έως 15% το κύκλωμα εμπορίας, δηλ. οι εταιρείες χονδρικής και τα πρατήρια. Όλους αυτούς τους συμφέρουν οι υψηλές τιμές, ιδιαίτερα το κράτος και τα διυλιστήρια, που, αν και τα 3 στα 4 είναι υπό κρατικό έλεγχο, λειτουργούν καθαρά κερδοσκοπικά.
Θυμίζουμε ότι παλαιότερα το δημόσιο, με τα κρατικά, τότε, ΕΛ.ΠΕ. (Ελληνικά Πετρέλαια) και την εμπορική ΕΚΟ-ΕΛΔΑ, ασκούσε έλεγχο στην αγορά καυσίμων και μπορούσε να συγκρατήσει τις τιμές. Η ιδιωτικοποίησή τους παρέδωσε τα καύσιμα σ ένα κερδοσκοπικό κύκλωμα, όπως άλλωστε έγινε παντού με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Μας κοροϊδεύουν
Το υπουργείο «Ανάπτυξης», που τώρα έχει υπουργό τον άνθρωπο της Κομισιόν, δεν έχει απολύτως καμία πλέον δυνατότητα να ελέγξει τις τιμές. Όταν η αισχροκέρδεια καλπάζει, καμώνονται για επικοινωνιακούς λόγους ότι παίρνουν μέτρα, όπως τα 41 «μέτρα» Φώλια ή οι «συμφωνίες κυρίων» του εκπροσώπου των Βρυξελών και νυν Υπουργού. Φυσικά μας κοροϊδεύουν.
Το ΑΣΚΕ στο προηγούμενο άρθρο είχε προτείνει, ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, να αντιμετωπισθεί η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια με τα εξής μέτρα:
«Στα καύσιμα με τον καθορισμό των τιμών διυλιστηρίου με βάση το πραγματικό κόστος κι όχι με τις χρηματιστηριακές τιμές, που αφορούν παράδοση αργού πετρελαίου μετά από 5 χρόνια. Το κέρδος τους θα είναι μόνο για επενδύσεις βελτίωσης της υποδομής τους, ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Τον καθορισμό από το κράτος του ποσοστού των φόρων, με τρόπο ώστε να αποκλιμακώνει τις τελικές τιμές. Τη δημιουργία κυκλώματος διακίνησης και εμπορίας ελεγχόμενο από το δημόσιο, δηλ. από το διυλιστήριο έως το πρατήριο, ώστε να δρα αποτρεπτικά στα καρτέλ. Αγορανομικό έλεγχο τιμών. Αυστηρή αντιμετώπιση των φαινομένων αισχροκέρδειας
Στα τρόφιμα με τη διατίμηση βασικών ειδών πρώτης ανάγκης και τον κοστολογικό και αγορανομικό έλεγχο των τιμών. Αυστηρή αντιμετώπιση των φαινομένων αισχροκέρδειας. Ενίσχυση του αγροτικού τομέα, ώστε να αντιστραφεί σε πλεόνασμα το σημερινό μεγάλο έλλειμμα των αγροτικών προϊόντων... Ανασυγκρότηση των απαξιωμένων ... αγροτικών συνεταιρισμών.
Τέλος η ΔΕΗ και οι ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις να απελευθερωθούν από τον εναγκαλισμό των ιδιωτών και να λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και της χώρας.
Αυτά τα απολύτως λογικά, όμως, τα απαγορεύει η Ε.Ε. με την Κομισιόν της, επειδή θίγουν τους προστατευόμενούς της. Είναι δηλ. ένα από τα γενεσιουργά αίτια της ακρίβειας .»
Είναι φανερό ότι κανένα αποτελεσματικό μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας όσο παραμένουμε στην Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το οικονομικό βάρος της συμμετοχής του ΑΣΚΕ σε 2 συνεχείς εκλογές είναι δυσβάσταχτο. Παρακαλούμε τους φίλους, εκτός από την έκτακτη εκλογική συνδρομή τους, να μην ξεχνούν την τακτική μηνιαία συνδρομή.
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
1) Μόνο το 14% των πολιτών της Ευρώπης αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους κατά κύριο λόγο Ευρωπαίους, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υπερήφανοι για την εθνική τους ταυτότητα. Μόνο το 13% εμπιστεύεται τους πολιτικούς, ενώ πάνω από το 50% των πολιτών αμφιβάλλουν αν οι εκλογές που διεξάγονται στη χώρα τους είναι ελεύθερες και τίμιες. Αυτά είναι δύο από τα συμπεράσματα μεγάλης έρευνας του BBC.
2) Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα έρευνας της ίδιας της Ε.Ε. (Ευρωβαρόμετρο), που έγινε την άνοιξη του 2005. Μόνο το 44% των πολιτών των 25 χωρών εμπιστεύονται την Ε.Ε. (το φθινόπωρο του 2004 το ποσοστό ήταν 50%). Μόνο το 49% των πολιτών των 25 είναι ικανοποιημένο από τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ε.Ε.. Μόνο το 54% είναι υπέρ της ένταξης της χώρας τους στην Ε.Ε.
Όσο για την Κύπρο μόνο το 43% κρίνει ότι η ένταξη είναι θετικό γεγονός (πριν την ένταξη ήταν 62%), το 40% τηρεί ουδέτερη στάση και το 16% αρνητική. Και δεν τα έχουν δει όλα ακόμη.
Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια της Ε.Ε., είναι πιθανόν τα πραγματικά στοιχεία να είναι χειρότερα γι αυτούς.
Σημείωση: τα αποτελέσματα αυτά δε δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο τύπο (των νταβατζήδων) στην Ελλάδα.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό