Τα παχύδερμα των Βρυξελών, που δεν εκλέγονται από τους λαούς, αλλά διορίζονται, με μοναδική υποχρέωση να υπηρετούν αδίστακτα τους πιο επιθετικούς κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, μας ζητούν να μειώσουμε τους μισθούς μας και τις συντάξεις μας, ακόμη κι αυτές των 550 ευρώ, όταν οι ίδιοι παίρνουν μισθούς από 3.000 έως 20.000 ευρώ (συν επιδόματα)! Ζητούν, μάλιστα, αύξηση των παχυλών μισθών τους και, επειδή οι εθνικές κυβερνήσεις αρνούνται, τις παραπέμπουν στο Ευρωδικαστήριο, όπου οι ευρωγραφειοκράτες προβλέπεται ότι θα κερδίσουν! Αυτή είναι η Ε.Ε., την οποία μερικοί μας κοροϊδεύουν ότι θα την κάνουν «Ευρώπη των λαών»!
[Παρεπιπτόντως: Η βασίλισσα της Αγγλίας, από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ζητάει κι αυτή αύξηση του μισθού της!!]
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να μην ξεχνούν τη συνδρομή τους προς την ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.
Επίσης παρακαλούμε τους φίλους του ΑΣΚΕ να μην ξεχνούν την τακτική μηνιαία συνδρομή τους προς το κόμμα.
Κατηγορία
Φύλλο 126 Ιανουαρίου 2009
Μεγάλη η γαλαντομία της Βουλής για αναξιοπαθείς βουλευτές που πλήττονται από το γνωστό ασυμβίβαστο. 3000 ευρώ το μήνα, επί δύο χρόνια γι' αυτούς που δεν εξελέγησαν ή παραιτήθηκαν για το λόγο αυτό.
Όπως ήταν επόμενο, επαναστάτησαν και οι πέτρες και μεγάλη θυμηδία προκλήθηκε από τα παράπονα των «θιγομένων» ότι «δεν έχουν να θρέψουν τα παιδάκια τους»(!) και από τις δικαιολογίες της ανεκδιήγητης (όπως εξελίσσεται, δυστυχώς) προέδρου της Βουλής ότι οι βουλευτές «πένονται»(!!) και από τις ειρωνείες της (που φυσικά έγιναν μπούμεραγκ) κατά του Κ. Στεφανόπουλου, που εξέφρασε τη γενική έκπληξη και οργή.
Και για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. δεν περίμενε κανείς παρά να πρωτοστατήσουν σε γαλαντομίες προς εαυτούς. Όμως το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ τι έπαθαν και παραλόϊσαν; Και με την ψήφιση της πρότασης και με τις «δικαιολογίες» ότι απείχαν από την ψήφιση του νόμου για το ασυμβίβαστο.
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Στη χώρα μας παρατηρείται το φαινόμενο οι κυβερνήσεις να ανακοινώνουν, χωρίς διάλογο, χωροταξικούς σχεδιασμούς με μεγαλεπήβολους, και εν πολλοίς αόριστους, στόχους, που ως επί το πλείστον υπερβαίνουν χρονικά τη δυνατότητα να τους υλοποιήσουν. Από το 1976 έως και το 1983 με αλλεπάλληλους νόμους επιχειρούνται χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις. Όμως συνήθως μέσα σ αυτούς τους νόμους υπήρχαν ορισμένες στοχευμένες επιδιώξεις, που τις εφαρμόζαν άμεσα, όπως π.χ. επί Τρίτση η εκτεταμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Το νέο Σχέδιο
Στο τέλος Φεβρουαρίου το ΥΠΕΧΩΔΕ έδωσε στη δημοσιότητα το «Γενικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης» με χρονικό ορίζοντα 15 ετών. Φυσικά όλο το κείμενο είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της Ε.Ε. ’λλωστε ήταν δέσμευση για την υλοποίηση του περιβόητου Ε.Σ.Π.Α. 2007-2013. Στο άρθρο 1 αναφέρεται ότι το σχέδιο έλαβε υπόψη «τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα, σε διεθνές και κοινοτικό επίπεδο, για τη διαχείριση του χώρου, το περιβάλλον και την αειφορία, την υποχρέωση εναρμόνισης με το εθνικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς 2007-2013 και άλλα γενικά ή ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα εθνικής σημασίας, που έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη διάρθρωση και ανάπτυξη του εθνικού χώρου»
Στο ίδιο άρθρο: «Το Γενικό Πλαίσιο στοχεύει στη διαμόρφωση ενός χωρικού προτύπου ανάπτυξης, που θα είναι αποτέλεσμα μιας συνθετικής θεώρησης στο χώρο παραμέτρων που ενισχύουν την κοινωνική και οικονομική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα και προωθούν την προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο των αρχών της αειφορίας.»
Η προστασία του περιβάλλοντος και η κοινωνική συνοχή είναι στόχοι στους οποίους όλοι θα συμφωνούσαμε, αν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν. Όμως η ανταγωνιστικότητα, δηλ. το κέρδος των επιχειρηματιών, που είναι το Ευαγγέλιο της Ε.Ε. και της Κομισιόν της, είναι ασύμβατη με τους στόχους αυτούς. ’λλωστε αυτοί οι ίδιοι προωθούν την κοινωνία των δύο τρίτων, δηλ το κοινωνικό περιθώριο. Το Μάιο του 1999 στο Πότσνταμ της Γερμανίας το Συμβούλιο των Υπουργών Χωροταξίας της Ε.Ε. υιοθέτησε το Σχέδιο Ανάπτυξης του Κοινοτικού Χώρου (ΣΑΚΧ) για την περαιτέρω ανάπτυξη του ευρωπαϊκού χώρου.
Οι τρεις βασικοί στόχοι του μέσω του χωροταξικού σχεδιασμού για κάθε επιμέρους περιοχή και το σύνολο του εθνικού χώρου είναι :
1) η οικονομική και κοινωνική συνοχή,
2) η συνετή διαχείριση και προστασία των φυσικών πόρων και της πολιτιστικής κληρονομιάς και
3) η ισόρροπη ανταγωνιστική ανάπτυξη.
Στρεβλή και παρασιτική ανάπτυξη
Είναι φανερό ότι στόχος του Σχεδίου είναι όχι η αυτοδύναμη ανάπτυξη προς όφελος της χώρας και του ελληνικού λαού, αλλά η πάγια παρασιτική στρεβλή ανάπτυξη προς όφελος ξένων και εγχώριων «νταβατζήδων», που τους ενδιαφέρει μόνο η αύξηση των κερδών τους.
Το Σχέδιο περιέχει ορισμένες ορθές διαπιστώσεις για τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, που φυσικά βασικοί υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που κυβερνούν, οι προστάτες και οι προστατευόμενοί τους. Πολλά από τα προτεινόμενα μέτρα δε χρειαζόταν χωροταξικό σχέδιο για να τα εφαρμόσει (αν ήθελε) μια κυβέρνηση, όπως π.χ. τα προτεινόμενα για την αυθαίρετη δόμηση (άρθρο 12 Προϋποθέσεις - μηχανισμοί υλοποίησης): «Αντιμετώπιση του φαινομένου της αυθαίρετης δόμησης, με:
- Μεταρρύθμιση της πολεοδομικής νομοθεσίας.
- Αλλαγή του τρόπου έκδοσης οικοδομικών αδειών και ενίσχυση των αρμοδίων υπηρεσιών σε προσωπικό και μέσα.
- ’μεση πολεοδόμηση περιοχών που παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλή ζήτηση (περιοχές περιαστικών, παραθεριστικών ή τουριστικών δραστηριοτήτων).
- Επαρκής έλεγχος και αυστηρή εφαρμογή της περί αυθαιρέτων κτισμάτων νομοθεσίας.»
Προφανώς αυτά, επειδή ως συνήθως παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, σερβίρονται πομπωδώς ως χωροταξικός σχεδιασμός.
Περιφέρειες και εξάρτηση από την Τουρκία
Εκεί όμως που θέλουν είναι συγκεκριμένοι, όπως αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 11: «Γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας, με σκοπό τη δημιουργία βιώσιμων διοικητικών και αναπτυξιακών ενοτήτων», όπου μεταξύ άλλων αναγράφεται: «Για το σκοπό αυτό, είναι αναγκαία η μείωση του αριθμού των Περιφερειών, Νομαρχιών και Δήμων, ώστε να αποκτήσουν ισχυρή διοικητική δομή και ικανοποιητικά κρίσιμα μεγέθη μάζας και σχέσεων και να διαχειριστούν με αποτελεσματικότερο τρόπο την αναπτυξιακή διαδικασία. Η εφαρμογή αυτού του ανασχεδιασμού πρέπει να έχει συντελεστεί εντός τετραετίας με ευθύνη του αρμόδιου υπουργείου, ύστερα από ειδική μελέτη.
- Στην ανακατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κράτους -κεντρικού και αποκεντρωμένου- και τοπικής αυτοδιοίκησης.»
Είναι η μόνη πρόταση που έχει προθεσμία και διευκολύνει, αν εφαρμοσθεί, τις επιδιώξεις όσων επιβουλεύονται τον κατατεμαχισμό της χώρας, μέσω της αποδυνάμωσης της κεντρικής εξουσίας και της ενδυνάμωσης περιφερειακών εξουσιών, με επόμενο βήμα την αυτονόμηση των περιφερειών. Σχέδια που βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια, με τη διάλυση των Βαλκανίων.
Δεν αρκεί όμως αυτό. Θα πρέπει να είμαστε και υποτελείς στην Τουρκία όπως προβλέπει το άρθρο 6: «Χωρική διάρθρωση των στρατηγικής σημασίας δικτύων υποδομών και υπηρεσιών μεταφορών, ενέργειας, επικοινωνιών και τεχνολογίας»: «Βελτίωση της ηλεκτροδότησης του νησιωτικού χώρου με σύνδεση όπου είναι εφικτό με τα χερσαία δίκτυα της ηπειρωτικής χώρας ή, σε δεύτερο στάδιο, με τα δίκτυα της Τουρκίας για τις περιπτώσεις ειδικότερα των νησιών του Β. και Β.Α. Αιγαίου, τα οποία θα διατηρούν σε εφεδρεία και τις αυτόνομες μονάδες παραγωγής ενέργειάς τους» (που, όταν τις χρειαστούμε, ίσως διαπιστώσουμε ότι δε λειτουργούν). Και βέβαια αέριο μόνο μέσω Τουρκίας και ενεργειακή στήριξη στα Σκόπια (στο ίδιο άρθρο): «Ολοκλήρωση, σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό, του δικτύου φυσικού αερίου (κύρια διασύνδεση με την Ιταλία και την Τουρκία, με διακλαδώσεις προς πΓΔΜ, Αλβανία κ.ά.»
Ελπίζουμε ότι για μια ακόμη φορά όλ αυτά θα παραμείνουν στα χαρτιά και ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις, όταν επιχειρηθεί η εφαρμογή των μέτρων εκείνων για τα οποία συντάχθηκε το τωρινό Σχέδιο.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Ο πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χ. Μ. Μπαρόζο και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, αμφότεροι εντεταλμένα όργανα της αμερικανικής πολιτικής, επισκέφθηκαν διαδοχικά την Κύπρο, με μοναδικό σκοπό να νομιμοποιήσουν την εισβολή του Αττίλα και την κατοχή του 40% της Κύπρου, με την παρουσία τους στο «προεδρικό» μέγαρο του ψευδοκράτους.
Ο Μπαρόζο είναι λογικό να κρατά αυτή τη στάση στο Κυπριακό (και σ όλα τα εθνικά μας θέματα), διαψεύδοντας όσους βαυκαλίζονται με τις «ευρωπαϊκές» λύσεις, γιατί προεδρεύει ενός οργανισμού που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, αλλά ο Μπαν Κι Μουν θα έπρεπε να ντρέπεται, αφού παραβιάζει τις αρχές και τα ψηφίσματα του ίδιου του οργανισμού που εκπροσωπεί.
Σ αυτή τη θλιβερή κατάσταση μας έφερε η μειοδοτική πολιτική πολλών κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου και σήμερα των Γ. Παπανδρέου και Δ. Χριστόφια. Πιστεύουμε, όμως, ότι ο κυπριακός ελληνισμός, με τη συμπαράσταση όλων των Ελλήνων και όλων των δημοκρατικών ανθρώπων όπου γης, θα ακυρώσει και τα νέα σχέδια των Αγγλοαμερικανών, υψώνοντας άλλο ένα μεγάλο ΟΧΙ, αντίστοιχο εκείνου για το σχέδιο Ανάν επί ημερών του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου.
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
(προτεινόμενες θέσεις για τη Σύνοδο του ΑΣΚΕ)
1) Όλες οι κοινωνικές συσσωματώσεις, από την αρχή της οργανωμένης «πολιτειακής» μορφής τους, θέσπιζαν μέτρα που ευνοούσαν και κατά το δυνατόν εξασφάλιζαν την επιβίωση και τη διαιώνισή τους, με την αποφυγή και της αιμομιξίας. Οι εκάστοτε για το σκοπό αυτό θεσμοί παρέβλεπαν ή και κατεδίκαζαν ατομικές κλίσεις και προτιμήσεις, όχι πάντοτε όμως και αυτές των ιθυνόντων. Όσο οι θεσμοί αυτοί ήσαν «αυστηροί» και αποτελεσματικοί και δεν υπερίσχυαν αυτών ιδιοτελείς παρεκτροπές, ιδιαίτερα των φορέων τους, ή ξένες αρνητικές επεμβάσεις, εξασφάλιζαν τον αρχικό στόχο.
2) Στην ελληνική κοινωνία τη γέννηση, την ανάπτυξη και την ανατροφή των παιδιών αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο η οικογένεια και, στο βαθμό που θα εξασφαλίζεται η όσο το δυνατό καλύτερη λειτουργία της, θα αποτελεί τον κύριο παράγοντα της επιβίωσής μας ή μη.
3) Η κοινωνία μας εμφανίζει σημάδια παρακμής, ένα καίριο σύμπτωμα της οποίας είναι η υπογεννητικότητα, που με τους σημερινούς ρυθμούς θα μειώσει δραματικά και επικίνδυνα το ποσοστό των Ελλήνων μέσα στην Ελλάδα στο όχι μακρινό μέλλον.
4) Όσοι θεωρούν τον ελληνισμό εμπόδιο για τα σχέδιά τους στην Αν. Μεσόγειο και στα Βαλκάνια ευνοούν και επιδιώκουν τον εκφυλισμό του θεσμού της οικογένειας, μέσω της επιρροής που διαθέτουν σε ΜΜΕ κ.λπ.
5) Το ελληνικό κράτος, όπως όλα τα κράτη όπου η οικογένεια παίζει αυτό το ρόλο, ορθώς δίνει οικονομικά κίνητρα (θα έπρεπε να είναι ισχυρότερα) για τη στήριξη της οικογένειας και ιδιαίτερα της πολύτεκνης. Όμως η γενική, οικονομική και κοινωνική, κατάσταση της χώρας μας με τα αρνητικά επακόλουθά της καθιστά τη στήριξη αυτή ανεπαρκή.
6) Ορθώς το ελληνικό κράτος θεσμοθέτησε τον πολιτικό γάμο, ισότιμο με το θρησκευτικό, για ζευγάρια που δεν επιθυμούν να τελέσουν θρησκευτικό γάμο, ώστε και αυτά τα ζευγάρια να ενισχυθούν.
7) Ορθώς η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας την ανάγκη προσαρμογής σε νέες κοινωνικές πραγματικότητες, θεσπίζει σε μικρότερη και χαμηλότερη κλίμακα το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης για ζευγάρια που δεν επιθυμούν για διάφορους λόγους να τελέσουν γάμο, επιχειρώντας κατά κύριο λόγο να εξασφαλίσει την κοινωνική και οικονομική θέση των παιδιών.
8) Ορθό, επίσης, θα είναι η ελληνική πολιτεία να θεσπίσει, σε ακόμη μικρότερη και χαμηλότερη κλίμακα και αποκλειομένων φυσικά κινήτρων και ζητημάτων σχετιζόμενων με οικογενειακές σχέσεις, την αναγνώριση και προστασία για μακροχρόνιες σχέσεις ζευγαριών του ίδιου φύλου, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι η αυτονόητη ελευθερία και το δικαίωμα σε ιδιαίτερες κλίσεις και προτιμήσεις δε θα συνεπάγεται διακρίσεις σε βάρος τους, κοινωνικές ή οικονομικές.
9) Εννοείται ότι η προσέγγιση του στόχου της στήριξης του θεσμού της οικογένειας σε όλες τις μορφές της, της μονογονεϊκής συμπεριλαμβανομένης, και της αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτείται η εκπλήρωση κοινωνικοοικονομικών προϋποθέσεων για την ανακοπή της προϊούσας παρακμής της κοινωνίας μας, απόρροιας και του παραλογισμού του διεθνούς σύγχρονου συστήματος και ο συνυπολογισμός της νέας κοινωνικής πραγματικότητας των κοινωνικών μεταναστών και της αφομοίωσής τους. Τα άτομα και οι θεσμοί που, ονομαστικά τουλάχιστον, συμβάλλουν στο σκοπό αυτό, οφείλουν να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, μακριά από κάθε είδους υποκρισίες, ώστε να αποκλείονται αντιλήψεις εκτός τόπου και χρόνου, όπως ότι «κάθε σχέση έξω από το θρησκευτικό γάμο συνιστά πορνεία»(!), που μόνο αντίθετα αποτελέσματα φέρνουν.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Διεθνής συγκυρία
Η εντυπωσιακή ήττα των Ρεπουμπλικάνων (δεν κέρδισαν οι Δημοκρατικοί, απλά έχασε ο Μπους) για το Κονγκρέσο (Βουλή + Γερουσία) βύθισε σε σύγχυση το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, τόσο που δεν ξέρει τι να κάνει στο Ιράκ ούτε και πώς να αντιδράσει στη νίκη του «μισητού» (;) Ορτέγκα στη Νικαράγουα. Ανάλογη αμηχανία επικρατεί και στη βαθύτατα διηρημένη Ε.Ε. για το ζήτημα των διαπραγματεύσεων «ένταξης» της Τουρκίας (βλέπε σχετικά άρθρα).
Θα περίμενε, λοιπόν, κάποιος καλοπροαίρετος ότι μια στοιχειωδώς σοβαρή ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και με υπουργό εξωτερικών την κόρη του Μητσοτάκη, θα άδραχνε την ευκαιρία κάποιας «απάντησης» στις ιταμές προκλήσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και των εδώ οργάνων τους για τους «Μακεδόνες» της Μακεδονίας και την «τουρκική μειονότητα» της Θράκης, όπως και στις ανάλογες πιέσεις της Ε.Ε. για «σκληρή προσαρμογή» σε βάρος των εργαζομένων και συνταξιούχων. Φυσικά, τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
Εσωτερική κατάσταση
Παρά την ανάσα που πήρε η Ν.Δ. με τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές (που, αν ήθελε, μπορούσε να ήταν και βαθύτερη! - βλέπε το αντίστοιχο άρθρο) η κατάσταση στο εσωτερικό δεν επιτρέπει τη συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων». Τώρα πλέον το βλέμμα στρέφεται στην ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, που δε φαίνεται να αργεί, παρά την αγωνιώδη επίκληση της Ντόρας για «καιροσκοπική επίσπευση»(!), αφού δε διαφαίνεται ήττα του Καραμανλή και άρα δική της αρχηγία
Μόνον έτσι αποκτούν νόημα οι υποσχέσεις του τελευταίου προϋπολογισμού αυτής της κυβέρνησης προς χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους για μικρά δώρα, κυρίως όμως τα μεγάλα έως και εξωφρενικά δώρα προς τη μεσαία και υψηλή τάξη, με τις «ελαφρύνσεις» στις συνταξιοδοτικές εισφορές των μεγαλόσχημων, κυρίως στο ΙΚΑ, και τις εξωφρενικές αυξήσεις στις αμοιβές των συμβολαιογράφων, μηχανικών, δικαστικών, δηλ. στην, όπως ελπίζει, εκλογική πελατεία της, τις οποίες φυσικά θα πληρώσουν οι μικροί, δηλ. οι πολλοί. Και, δυστυχώς για τη Ν.Δ., οι μεγαλόσχημοι αυτοί δεν είναι ευχαριστημένοι και διαμαρτύρονται έντονα για την αναβολή των μεταρρυθμίσεων, οι αχάριστοι!
Πολλά , όμως, τα προβλήματα
Με τέτοια αξιωματική αντιπολίτευση, που γελοιοποιείται διαρκώς διαμαρτυρόμενη ουσιαστικά για όλα όσα και η ίδια έκανε τα προηγούμενα χρόνια(!), ο Κ. Καραμανλής ελπίζει βάσιμα να κερδίσει τις προσεχείς εκλογές. Όμως:
-Πρόβλημα 1: Ο εκλογικός νόμος
Με τον εκλογικό νόμο, που ψήφισε ο Σημίτης και θα εφαρμοσθεί για πρώτη φορά τώρα, το πρώτο κόμμα δεν εξασφαλίζει άνετη πλειοψηφία βουλευτών, ιδίως αν η νέα Βουλή είναι 5κομματική και η Ν.Δ. θα δυσκολευόταν να στηριχθεί στον
Καρατζαφέρη! Αν ψηφισθεί νέος εκλογικός νόμος, για να ισχύσει στις ερχόμενες εκλογές, πρέπει να συμφωνήσει και το ΠΑΣΟΚ, κάτι όμως που θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα σ αυτό. Αν αρνηθεί, θα είναι ως να αποδέχεται την ήττα του. Αν το δεχτεί, θα κατηγορηθεί για συμπόρευση με τη Ν.Δ.. Βέβαια, μπορεί ο νέος εκλογικός νόμος, που ενδέχεται να είναι απλώς η επαναφορά του παλιού του 1991, να εφαρμοσθεί στις μεθεπόμενες, που θα απειλεί ο Καραμανλής να τις κάνει αμέσως μετά τις ερχόμενες!. Όμως τέτοια παιχνίδια είναι ενδεχόμενο να επιταχύνουν τις πολυδιασπάσεις και την ευόδωση των σχεδίων για νέο πολιτικό σκηνικό. Πρόβλημα, λοιπόν, με πολύ δύσκολη λύση.
-Πρόβλημα 2: Το νομοσχέδιο για την Παιδεία
Η Ν.Δ. «κέρδισε» τη μάχη με τους δασκάλους, τους καθηγητές και τις μαθητικές καταλήψεις (βλέπε άλλο άρθρο) και δεν πολυλογαριάζει τις εκλογικές ζημιές, αφού ούτως ή άλλως, λίγα οφέλη περιμένει απ αυτούς (
) και αντίθετα πολύ περισσότερα από το ιδιωτικό κύκλωμα που γιγαντώνεται. Όμως ο,τιδήποτε επιχειρήσει στο χώρο της Παιδείας, ακόμη και αν κάποια απ αυτά δε θα ήσαν αδικαιολόγητα, θα αντιμετωπίσει πάνδημη αντίδραση, και θα χαροποιήσει ΚΚΕ και ΣΥΝ, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να σπεκουλάρουν-κερδοσκοπούν για κάποια ψήφο και όχι, βέβαια, για να διορθωθεί κάτι στον πολύπαθο αυτό χώρο. Ακόμη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που βοήθησε στην εκτόνωση ως αντάλλαγμα για τις 5 απροσδόκητες Νομαρχίες και την αποσόβηση της εκπαραθύρωσης του αρχηγού, αναγκαστικά θα πλειοδοτήσει στις αντιδράσεις. Δύσκολα, λοιπόν, τα πράγματα.
-Πρόβλημα 3: Οι συμβασιούχοι
Οι 250.000(;) συμβασιούχοι εξελίσσονται σε εκκωφαντικό μπούμεραγκ για τη ΝΔ. Είναι αλήθεια ότι το μέγα αυτό κοινωνικό πρόβλημα το δημιούργησε σχεδόν εξ ολοκλήρου το ΠΑΣΟΚ, παράλληλα με την «παραλογική» και αντιεκπαιδευτική γιγάντωση του αριθμού των αναπληρωτών και ωρομισθίων καθηγητών, που επιδιώκουν να αποτελούν την πλειονότητα των διδασκόντων και ουσιαστικά ακυρώνουν το λειτούργημα της Μέσης Παιδείας. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι η πρόσληψη των συμβασιούχων, ιδιαίτερα στους Δήμους, αλλά και σε πολλές άλλες «υπηρεσίες», έγινε (και γίνεται) για ψηφοθηρικούς σχεδόν πάντοτε λόγους. Ο αριθμός τους είναι τερατώδης, πράγματι. Όμως, από την άλλη, πού να απασχοληθούν όλοι αυτοί, αφού όλα μας τα έκλεισε η ΕΟΚ-Ε.Ε., και η ανεργία καλπάζει; Και ακόμη, γιατί δόθηκε από τη Ν.Δ. η ασαφής υπόσχεση για μονιμοποίηση όλων; Και τι θα απογίνουν όσοι δε θα διοριστούν; Το πρόβλημα, όντως, δε λύνεται εύκολα, όμως έρχονται εκλογές
-Πρόβλημα 4: Η αναθεώρηση του Συντάγματος και το άρθρο 16
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμφωνούν να διορθώσουν(!) και να εκσυγχρονίσουν(!), και μάλιστα κατά τις επιταγές του λεγόμενου ευρωσυντάγματος, το ελληνικό Σύνταγμα, που μόλις προ 5ετίας «εκσυχρονίστηκε» από τους ίδιους, προεξάρχοντος του όντως «φλύαρου» και «ξερόλα», όπως τον αποκαλούν, Ε.Βενιζέλου.
Σε πολλά, προβλέπουμε, θα συμφωνήσουν, παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, και πίσω από το προπέτασμα των αντιδράσεων για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με την κατάργηση της απαγόρευσης του άρθρου 16 (αναλυτικά θα γράψουμε σε επόμενο φύλλο της «Ε») θα καταφέρουν οι δύο ηγεσίες να τα περάσουν.
Όμως ειδικά για το άρθρο 16 προβλέπεται να γίνει «χαμός», τουλάχιστον στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με απρόβλεπτες ευρύτερες συνέπειες στην κοινωνία και τις πολιτικές εξελίξεις Όλοι σχεδόν διαισθάνονται ότι μέσω αυτού παίζονται πολύ ευρύτερα ζητήματα και, αν ο Γιώργος και οι της ΝΔ επιμείνουν, οι εξελίξεις μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτες. Πολύ καυτός προμηνύεται ο παγερός, συνήθως, Γενάρης!
Τα άλλα κόμματα
Ήδη διαφάνηκαν πολλά από τα προβλήματα που ταλανίζουν και το γιωργακικό ΠΑΣΟΚ, παρόλο που οι ετοιμαζόμενες υπονομεύσεις έως και επιχειρήσεις ανατροπής του αρχηγού από κάποια ΜΜΕ, Βενιζέλο, Λαλιώτη κ.λ.π. φαίνονται να αναβάλλονται. Όμως, οι κινητοποιήσεις για το άρθρο 16, όπως και η οργή των μεσαίων στελεχών για τη διαφαινόμενη εκλογική ήττα και άρα για άλλα 4 χρόνια μακριά από τη γλυκύτητα της εξουσίας, δύσκολα θα τιθασευθούν.
Όσο σε ΣΥΝ και ΛΑΟΣ ( το ΚΚΕ δεν ανησυχεί, αφού μόνο κέρδη πιστεύει ότι θα έχει), παρά την ευφορία για αύξηση επιρροής , ανησυχούν για την ενδεχόμενη συμφωνημένη πόλωση, μέχρι παροξυσμού, στις «σχέσεις» των δύο «μεγάλων», με στόχο να αποκλείσουν έναν ή και τους δύο «μικρούς», οπότε θα έχουν άλλα προβλήματα.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Πρώτος μύθος
Οι εθελόδουλοι στην Ελλάδα και την Κύπρο ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα αποτελούσε και λύση του Κυπριακού. Το κοινοτικό κεκτημένο επιβάλλει την ελευθερία στη μετακίνηση, την εγκατάσταση και την ιδιοκτησία. ’ρα, αν εφαρμοζόταν, θα ακυρωνόταν στην πράξη η τουρκική κατοχή.
Όμως, όλη η ουσία είναι αυτό το αν. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Το κοινοτικό κεκτημένο δεν έχει σκοπό να υπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες και τη δικαιοσύνη, αλλά τα υπερκέρδη του μεγάλου δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου. Όποτε τύχαινε να αποκαθιστά τη δικαιοσύνη δε θα ίσχυε. Όπερ και εγένετο στην περίπτωση της Κύπρου.
Δεύτερος μύθος
Μας λένε ότι με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. οι Τουρκοκύπριοι θα γίνουν Ευρωπαίοι και θα ξεκόψουν από τους στρατοκράτες της ’γκυρας. Αν αυτή η άποψη είχε βάση, δε θα έπρεπε το ίδιο να είχε συμβεί, σε πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες, με τους (λεγόμενους Τούρκους) μουσουλμάνους της Δυτ. Θράκης, που είναι 22 χρόνια...Ευρωπαίοι; Ας μην προσπαθούν, λοιπόν, με αβάσιμες υποθέσεις να καλύψουν τα ελλείμματα της πολιτικής τους. Κι ας μας πουν πώς προβλέπουν να εξελιχθούν οι σχέσεις Τουρκοκυπρίων και ’γκυρας, όταν (και αν) η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε.
Τρίτος μύθος
Η Ε.Ε. θα ήταν ένα αντίβαρο στα αγγλοαμερικανικά σχέδια. Το σχέδιο Ανάν δεν αδικεί μόνο την ελληνική πλευρά υπέρ της τουρκικής, αλλά και την ευρωπαϊκή υπέρ των ΗΠΑ. Παρόλ αυτά η Ε.Ε. πίεσε αφόρητα, για να γίνει δεκτό το σχέδιο (!) .
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Το αίσχος της ΤV
Η τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο τις δύο Κυριακές των εκλογών! Καμιά δεκαριά πολιτικοί (επίτηδες πολλοί, γιατί 3 από ένα κόμμα;) να εξευτελίζονται διεκδικώντας μερικά δευτερόλεπτα, για να πουν κοινοτοπίες ή ανοησίες και ο μεγαλοδημοσιογράφος, υπεράνω όλων, να τους συμπεριφέρεται όπως ο δάσκαλος στα παιδάκια.
Κάποιοι από αυτούς τους μεγαλοδημοσιογράφους χρειάζονται φροντιστήριο αριθμητικής, γιατί πολλά «κουφά» πέταξαν κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων!!
Γιωργάκης και Καραχασάν
Ολόκληρη φασαρία έγινε για να διαφημιστεί η εκλεκτή του Γιωργάκη (και του Σόρος!) κ. Καραχασάν. Η επίδοσή της, όμως, στις εκλογές πέρασε στα ψιλά! Για όσους, λοιπόν, δεν το πήραν χαμπάρι, η κ. Καραχασάν όχι μόνο δεν εξελέγη, αλλά κατάφερε να κατεβάσει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στην υπερνομαρχία από 46% σε 33%!
Για να εξευμενίσει, λοιπόν, τους φίλους του Τούρκους ο Γιωργάκης (οι οποίοι, θυμίζουμε, έχουν δώσει το όνομά του σε πάρκο της ’γκυρας, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του), ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (κατάντια η Διεθνής!) συνδιοργάνωσε με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Τουρκίας του κ. Μπαϊκάλ (ναι, αυτού που κατηγορεί τον Ερτογάν ότι είναι πολύ διαλλακτικός με τους Έλληνες!) συνέδριο στη Ρόδο και τη Μαρμαρίδα για τους μετανάστες!
Οι (τέως) «κόκκινοι» δήμοι
Κάποτε το Περιστέρι, το Αιγάλεω, το Κερατσίνι, η Καισαριανή, η Δραπετσώνα, η Νίκαια κ.λ.π. ήταν δήμοι όπου η αριστερά (πραγματική αντιπολίτευση, παρά τη συμφωνία της Γιάλτας) έκανε περίπατο από τον 1ο γύρο με 40-60%. Τώρα, που οι εξουσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγαλύτερες και τα προβλήματα σοβαρότερα και περισσότερα, τώρα δηλ. που οι συνθήκες ευνοούν περισσότερο την ανάπτυξη τοπικών κινημάτων, τα ποσοστά του ΚΚΕ στις δημοτικές κυμαίνονται μεταξύ 10-20% χωρίς να αγνοούμε την κοινωνική διαφοροποίηση.
Ακόμη και στη Νίκαια, που τελικά κέρδισε, ο υποψήφιος του ΚΚΕ, ήδη δήμαρχος 4 χρόνια, στον 1ο γύρο παρά λίγο να βγεί τρίτος, αφού ο Λογοθέτης, χωρίς την υποστήριξη κανενός κόμματος, πήρε μόλις 2% λιγότερο.
Βεβαίως η κοινωνική σύνθεση των δήμων αυτών έχει διαφοροποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά αρκεί αυτό για να ερμηνευτούν τα αποτελέσματα; Να περιμένουμε να προβληματιστεί το ΚΚΕ;
Ο Λ.Α.Ο.Σ.
Το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη, μόλις εμφανίστηκε, προσπάθησε να δημιουργήσει μια οργανωτική δομή, όχι σε εργασιακούς χώρους ή κλάδους εργαζομένων, αλλά σε τοπικό επίπεδο. Η αδυναμία του να συμμετάσχει στις εκλογές της αυτοδιοίκησης έδειξε ότι αυτή η προσπάθεια, μετά τα κάποια αρχικά αποτελέσματα, απέτυχε. Κι αυτό, γιατί το κόμμα είναι ένα καθαρό δημιούργημα από τα πάνω, συγκεντρώνει εκλογικά ποσοστά χάρις στα ΜΜΕ και άλλη υποστήριξη, που πιθανόν θα του επιτρέψουν να συμμετάσχει στη επόμενη Βουλή, δημαγωγεί με σωστές διαπιστώσεις στα εθνικά και κοινωνικά θέματα, αλλά οργανική σχέση με τον ελληνικό λαό δεν μπορεί να αποκτήσει.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Παλιά οι πυρκαγιές συνήθως οφείλονταν σε αμέλεια, αντιμετωπίζονταν από τις τοπικές κοινωνίες με ίδια μέσα και γενικά δεν αποτελούσαν σοβαρό πρόβλημα για τη χώρα μας.
Στη συνέχεια, με την αποθέωση του ιδιωτικού κέρδους, την επικράτηση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης σε πολιτεία και πολίτες και την προώθηση πολεοδομικών συγκροτημάτων προς δασικές εκτάσεις, άρχισαν οι εμπρησμοί από καταπατητές (ενθαρρυμένους από τους δασοκτόνους νόμους και την εύνοια των εκάστοτε κυβερνήσεων), κτηνοτρόφους, τουριστικούς ανταγωνιστές κ.λ.π. Το φαινόμενο επιβαρύνθηκε από τις κλιματικές αλλαγές, την ανεπαρκή συντήρηση των δικτύων της ΔΕΗ (λόγω των οδηγιών της Ε.Ε), τις ακατάλληλες χωματερές κ.λ.π. Το ελληνικό κράτος και η πολιτική ηγεσία, στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων, με χαρακτηριστικά τη διαφθορά, την αδιαφορία και την ανικανότητα, επέδειξαν πλήρη ανεπάρκεια τόσο στην πρόληψη όσο και στην κατάσβεση. Παρά τον εφοδιασμό με κάποια σύγχρονα πυροσβεστικά μέσα και τον ηρωισμό των μεμονωμένων πυροσβεστών και πολιτών, οι πυρκαγιές εξελίχθηκαν σε μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα.
Οι φετινές πυρκαγιές είναι προφανές δια γυμνού οφθαλμού ότι είναι άλλης κλίμακας και υπερβαίνουν τα προαναφερθέντα. Είναι επίθεση κατά της Ελλάδας. Από ποιούς και γιατί;
Η πολιτική μας ηγεσία ακολουθεί με συνέπεια το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», η οποία Δύση έχει επιλέξει άλλους ως τοποτηρητές στην περιοχή μας (Ισραήλ και Τουρκία, ίσως αύριο και κάποιο βαλκανικό προτεκτοράτο). Κάποιοι πολιτικοί μας λειτουργούν απολύτως ως εντολοδόχοι των Δυτικών, άλλοι έχουν αυταπάτες ότι μπορούν στα πλαίσια αυτά να διασφαλίζουν κάποια βασικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Όταν κυβερνούν οι δεύτεροι, πιέζονται να μην προβάλλουν καμιά αντίσταση σε τίποτα (σήμερα, π.χ., όνομα Σκοπίων, αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, σχέδιο Ανάν, διχοτόμηση Αιγαίου, Κόσοβο, αντιπυραυλική ασπίδα). Οι πιέσεις γίνονται συνήθως με βάσιμες ελπίδες επιτυχίας.
Όταν κυβερνούν οι πρώτοι, μπαίνουν σε εφαρμογή σχέδια για τον ακρωτηριασμό και τη σταδιακή εξαφάνιση του ελληνισμού, ο οποίος ελληνισμός τους είναι πολύ ενοχλητικός για τα σχέδιά τους στην Ανατ. Μεσόγειο, όπως οι ίδιοι ομολογούν (Κίσινγκερ κ.ά.).
Η τραγική εμπειρία της Κύπρου το 1974 διδάσκει πολλά. Οι «σύμμαχοί» μας ’γγλοι ήταν αυτοί που έβαλαν στους Τούρκους την ιδέα της εισβολής. Οι «σύμμαχοί» μας Αμερικανοί τους εκπαίδευσαν γι αυτήν. Και οι δυο μαζί συνέπραξαν με τον Αττίλα για την κατάληψη του νησιού. Οι πράκτορές τους στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις με διαταγές τους απαγόρευσαν οποιαδήποτε συμπαράσταση στην Κύπρο. Και όλα αυτά έγιναν όταν η Ελλάδα ήταν περισσότερο δική τους από ποτέ.
Η κοινή λογική λέει ότι, αφού απέτυχαν «να πλήξουν τους Έλληνες στις πολιτιστικές τους ρίζες», τουλάχιστον στο βαθμό που επιθυμούσαν, προσπαθούν σήμερα να μας γονατίσουν οικονομικά και ψυχολογικά (ο χαρακτήρας ενός λαού επηρεάζεται σημαντικά και από το φυσικό του περιβάλλον) και συγχρόνως να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό, εκτοπίζοντας πολιτικούς που (εκόντες ή άκοντες) προβάλλουν κάποιες αντιστάσεις, με την επίκληση της βούλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ένα δίδυμο όπως Γιωργάκης- Ντόρα να εναλλάσσεται στην εξουσία και ένας κραυγάζων «αντικαθεστωτικός» όπως ο κ. Αλαβάνος να υπερβάλλει με κορώνες π.χ. για το βιβλίο της κυρίας Ρεπούση θα ήταν μια βολική εξέλιξη γι αυτούς.
Το Α.Σ.Κ.Ε. πιστεύει ότι και τα σχέδια αυτά θα πέσουν στο κενό όπως και άλλα παρόμοια στο παρελθόν. Εξάλλου όλα τα σχέδια της «υπερδύναμης» και των Ευρωπαίων ουραγών της παγκοσμίως δεν πάνε καθόλου καλά. Δεν παραγνωρίζουμε, βεβαίως, τη δύναμή τους, αλλά είναι σαφές ότι απειλούν και πιέζουν μόνον εκείνους που διστάζουν και υποχωρούν και, δυστυχώς, η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή απέδειξε και με την υπόθεση των υποκλοπών ότι και διστάζει και υποχωρεί και αιφνιδιάζεται με κάθε απρόβλεπτο και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες με τις «μεταρρυθμίσεις» της, διασπώντας την ενότητα του λαού. Τα σχέδια αυτά θα αποτύχουν όσο (έστω και με αυτό τον οδυνηρό τρόπο) συνειδητοποιούμε ότι ο ατομικισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος, ότι μόνο οι συλλογικές προσπάθειες έχουν ασφαλές αποτέλεσμα· ότι, αν προσφερόμεθα για τον ρόλο του ευπειθέστερου τοποτηρητή («στρατηγικού εταίρου», κατά Μπους και Ράις) τίποτα δε διασφαλίζουμε.
Δημοσιεύθηκε στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007