Ο πρέσβης των ΗΠΑ Σπέκχαρντ εζήλωσε φήμην Πιουριφόι και «συμβουλεύει» την κυβέρνηση να καταργήσει τη ... μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και να επιβληθεί ... ευελιξία εργασίας. Μάθανε πως ...
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Από το κακό στο χειρότερο
Η εισαγωγή του ευρώ στη χώρα μας προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στην οικονομία και στην κοινωνία.
Η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο ούτε από τους πολέμιους της ΟΝΕ ήταν ο τόσο πολύ σύντομος χρόνος εκδήλωσης των προβλημάτων αυτών.
Υποχρεώθηκαν έτσι να προσφύγουν αμέσως στην απόκρυψή τους με τη «δημιουργική λογιστική» και τη γνωστή πια σε όλους εικονική πραγματικότητα των ΜΜΕ.
Ελλείμματα δανεισμός και υπερχρέωση
Οταν σε μία οικονομία, που έχει προβλήματα παραγωγικής αποδιάρθρωσης και επομένως μειωμένης ανταγωνιστικότητας, που έχουν προκληθεί από τη συμμετοχή της στην ΕΟΚ-ΕΕ, επιβληθεί σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, όπως είναι η εισαγωγή του ευρώ, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μειωθούν οι εξαγωγές, και θ αυξηθουν οι εισαγωγές.
Αυτό προκαλεί την αύξηση των ελλειμμάτων, του δανεισμού, των τοκοχρεωλυσίων, της ανεργίας, της κοινωνικής εξαθλίωσης. Η δημόσια περιουσία πωλείται όσο-όσο ενώ τα κέρδη των ολίγων μεγιστοποιούνται.
Οδεύουμε προς την κοινωνία των δύο τρίτων δηλ. του ενός δεκάτου. Το όραμα των εμπνευστών της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Οι «παγκοσμιοποιημένες» καπιταλιστικές συνταγές των σταθερών νομισματικών ισοτιμιών έχουν αποτύχει ιστορικά, με πρόσφατη επιβεβαίωση το δράμα της Αργεντινής.
Πληθωρισμός
Διαφήμιζαν ότι με το «σκληρό» ευρώ ο πληθωρισμός θα ήταν .... παρελθόν Η μείωση του τζίρου, σε συνδυασμό με τη δυσκολία σύγκρισης των τιμών μεταξύ ευρώ και δραχμών , καθώς και η κατάργηση του κρατικού αγορανομικού ελέγχου, που μας επιβλήθηκε από την Ε.Ε. στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, διευκολύνει την κερδοσκοπία με τις «στρογγυλοποιήσεις» και τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των τιμών. Κι' όμως o αρμόδιος (σ.σ !!) υπουργός...θύμωσε. «Αφήστε τα καλαμπούρια περί ανατιμήσεων».
Με το ευρώ χειρότερα
Στη διάθεση μας έχουμε ένα καθορισμένο ποσόν ευρώ να διαχειρισθούμε (114 δις) και μας επιτρέπεται να δανειζόμαστε μέχρι 3 % του ΑΕΠ. Αν τα ελλείμματα υπερβαίνουν το 3 % το ποσόν αυτό θα μειώνεται. Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας σένα τρίμηνο η νομισματική κυκλοφορία μειώθηκε κατά 12,5 % !
Το Σύμφωνο Σταθερότητας απέτυχε ακόμη και στις χώρες που το επέβαλαν.
Η Ελλάδα ζημιώνεται με την παραμονή της στην ΕΕ
Αν παραμείνουμε στην Ε.Ε., είναι απολύτως βέβαιο ότι οδηγούμαστε σε χρεωκοπία. Το τεράστιο δημόσιο (επίσημο και αφανές) χρέος συν αυτά που θα προστεθούν από τα χρέη των ολυμπιακών αγώνων συν τις υποχρεώσεις της ΟΝΕ θα προκαλέσουν αδυναμία του κράτους να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Οι μισθοί και οι συντάξεις θα καθηλωθούν, οι αγρότες και οι μικρές επιχειρήσεις θα συρρικνωθούν, οι κοινωνικές δαπάνες θα περιορισθούν στο ελάχιστο και η ανεργία θ αυξηθεί κατακόρυφα (κυρίως μετά το 2004). Η ραγδαία μείωση των εισοδημάτων των μεσαίων στρωμάτων και η ήδη μεγάλη υπερχρέωση των νοικοκυριών θα οδηγήσει Τράπεζες είτε σε χρεωκοπία, είτε σε δραστική άνοδο επιτοκίων για εξεύρεση κεφαλαίων.
Στα εθνικά θέματα η ΕΕ όχι μόνο δε στηρίζει τη χώρα μας, αλλά σχεδόν πάντα έχει αντίθετη θέση.
Μόνο εκτός ΕΕ η Ελλάδα μπορεί να λύσει τα προβλήματά της
Η χώρα μας διαθέτει πρώτες ύλες, περιβάλλον, κλιματικές συνθήκες και υψηλής στάθμης ανθρώπινο δυναμικό, στοιχεία στα οποία μπορεί να βασισθεί η ανάπτυξη της, σύμφωνα με τα συμφέροντα του τόπου και της κοινωνίας μας.
Η επιλογή αυτή είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και η μόνη δυνατή για την ανάπτυξη, την ανεξαρτησία και την ασφάλεια της χώρας.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Επιτέλους, η αποκάλυψη και επίσημα μάλιστα (!), όπως γράφτηκε και στην «Καθημερινή». Ο εσμός των πιστών της Παλαιάς Διαθήκης (Νεοδεξιοί και Εβραίοι των ΗΠΑ), 4 χρόνια πριν από το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001, έγραφαν (Γούλφοβιτς):
«Για να κατακτήσουν οι ΗΠΑ την παγκόσμια κυριαρχία, πρέπει να δημιουργηθεί ένα νέο Πέρλ Χάρμπορ, ώστε να εξοργιστεί ο λαός των ΗΠΑ και να κινητοποιηθεί».
Και μόλις κατέκτησαν την εξουσία, νάτο το Πέρλ Χάρμπορ (δηλαδή η στημένη επίθεση) με το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Είναι άραγε καλό σημάδι, που άρχισαν οι ίδιοι (δηλαδή οι εσωτερικοί τους αντίπαλοι) να τα βγάζουν στον αέρα;;
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Υπενθυμίζουμε τις 4 εκδόσεις του ΑΣΚΕ
ΑΣΚΕ-1: «Από την αντιεισήγηση μέχρι την ίδρυση του ΑΣΚΕ», Β΄ έκδοση, Οκτώβριος 2005, 39 σελίδες, κόστος 5 ευρώ.
ΑΣΚΕ-2: «Η πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση της Ελλάδας Ο αγώνας για την Εθνική Ανεξαρτησία», έκδοση 1986, 134 σελίδες (μικρού μεγέθους), κόστος 5 ευρώ.
ΑΣΚΕ-3: «Κύπρος», Β΄ έκδοση, Οκτώβριος 2005, 73 σελίδες, κόστος 5 ευρώ. Περιέχει τα εξής μέρη:
1ο Ένα σύντομο ιστορικό.
2ο Διαπραγματεύσεις Συμφωνίες.
3ο Το σχέδιο Ανάν.
4ο Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
5ο Μια άλλη πολιτική για την Κύπρο.
ΑΣΚΕ-4: «Η Ελλάδα στην ΕΟΚ/Ε.Ε. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. όρος επιβίωσης και προόδου». Α έκδοση, Οκτώβρης 2006. Αποτελείται από 99 σελίδες, κοστίζει 10 ευρώ, περιέχει μια εισαγωγή με την ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και 4 μέρη:
1ο Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. και δημοκρατία
2ο Ελληνική εξωτερική και αμυντική πολιτική και Ε.Ε.
3ο Η ελληνική οικονομία και η Ε.Ο.Κ./Ε.Ε.
4ο Ελληνικός πολιτισμός και Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Εικόνα διάλυσης στη Ν.Δ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν χειρότερο για τη ΝΔ, αν ληφθούν υπόψη τα υπαρκτά σκάνδαλα (Βατοπέδιο, Παυλίδης), οι εσωκομματικοί αρχηγικοί διαγκωνισμοί (Αβραμόπουλου-Ντόρας-Σαμαρά), τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, η «νέα τρομοκρατία» κουκουλοφόρων και οπλοφόρων, η υπόθεση SIEMENS, η απόδραση κατηγορουμένων με τα προεκλογικά κατορθώματα της Ντόρας, ο συνεχής βομβαρδισμός ΜΜΕ-δημοσκόπων, σε συνδυασμό με την σχεδόν πλήρη κυβερνητική απραξία σ όλα τα προβλήματα που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία, με την εικόνα διάλυσης και τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων της.
Στη Ν.Δ. θεωρούν ότι η απώλεια 1,3 εκ. ψήφων σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007 αντισταθμίζεται με τις 850 χιλιάδες που έχασε αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ και το οποίο είχε προβάλει τις ευρωεκλογές ως οιονεί δημοψήφισμα. Την προεκλογική εκστρατεία την ανέλαβε σχεδόν μόνος του ο Καραμανλής χωρίς καμιά βοήθεια από τα μεγαλοστελέχη, ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στη Ν.Δ.
Μετεκλογικά πάντως η άνοδος του ΛΑΟΣ, η «προεξοφλούμενη» ήττα της ΝΔ και η πιθανότητα αποχώρησης Καραμανλή ανοίγουν νέο κύκλο διεργασιών. Η πρόταση Μανώλη για νέο φορέα με το ΛΑΟΣ με τη συμφωνία του Μεϊμαράκη και η απόσυρση του καραμανλικού Ρουσόπουλου δημιουργούν νέο τοπίο, για ν ανθίσουν όλα τα «λουλούδια».
Η επιθυμία του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, που εκφράζει προφανώς ευρύτερες εγχώριες και ξένες επιδιώξεις, για τον τερματισμό του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης και τη δημιουργία νέου επιχειρείται να υλοποιηθεί με παλιά υλικά για το χτίσιμο ενός πιο εύπεπτου δικομματισμού, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό απαραίτητα θα πραγματοποιηθεί.
Σοβαρά προβλήματα στο ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ και πριν και μετά τις εκλογές κατατρύχεται από τα ίδια προβλήματα. Η πλευρά που αντιτίθεται πιο φανερά στο ενδεχόμενο πρωθυπουργίας του Γιώργου δεν τόλμησε στις εκλογές αυτό που πιθανόν έγινε στη Ν.Δ. και το ΣΥΝ, να περιορίσουν δηλ. την εκλογική δύναμη του κόμματος. Αναμενόμενο αυτή τη φορά. Το πάλαι ποτέ στρατόπεδο του Βενιζέλου ουσιαστικά δεν υφίσταται πλέον, προσάπτοντάς του το, σχεδόν, ακαταλόγιστο σε όλες του τις παρεμβάσεις, με τελευταία επιτεύγματα τις «προτάσεις» για
προεδρευομένη μετααντιπροσωπευτική(!) Δημοκρατία και την αναγόρευση του νέου Μουσείου της Ακρόπολης σε
ιδεατό παράρτημα του Αγγλικού Μουσείου!!
Δε βλέπουν πουθενά φως, παρότι φαίνεται να ανοίγει ο δρόμος για νίκη στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Ο πρόεδρός τους προαναγγέλλει εκλογές με έσχατο όριο το Μάρτιο, αλλά γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να τις προκαλέσουν μόνοι τους, ούτε μαζί με το ΣΥΝ. Αλλά και όποτε γίνουν, με τα σημερινά δεδομένα, δε θα επιτευχθεί αυτοδυναμία και θα χρειαστεί στήριξη από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ ή τους Οικολόγους-Πράσινους ή κάποιο συνεταιρισμό των δύο.
Αδιέξοδο, λοιπόν, και αγωνία, πέρα από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που επιδεινώνονται. Και οι άνωθεν επεμβάσεις (π.χ. αμερικανική πρεσβεία) δεν καθησυχάζουν τους δικαίως ανησυχούντες, που αισθάνονται ότι οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγήν.
Σημαντικές απώλειες του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ, με τη μακράν ισχυρότερη κομματική οργάνωση (επαγγελματική εν μέρει) και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν είχε κέρδη, αλλά έχασε τις 150.000 ψήφους από τις 580.000 που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του 2004, δηλ. έχασε το 1/4 περίπου των ψήφων του. Ακόμη και ποσοστιαία έχασε 1,13%, παρά την αύξηση της αποχής. Αποδείχθηκε ότι ορθώς, από την πλευρά του, προσπαθούσε λιγότερο να αποκτήσει νέους ψηφοφόρους και περισσότερο να συγκρατήσει (και με το σταλινισμό, ατυχώς και για το ίδιο και για τη χώρα) αυτούς που είχε Ως προς τις ευρωεκλογές, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο, το ΚΚΕ απέφυγε σε όλη την προεκλογική περίοδο να πει μία λέξη για αποχώρηση από την Ε.Ε. και, με τα ασαφή έως αστεία περί ανυπακοής και απειθαρχίας, συνέτεινε και αυτό στη γενική σύγχυση για το ζήτημα της Ε.Ε. Η εχθρική στάση του προς την Ε.Ε. δεν αρκεί και δεν μπορεί να θεωρηθεί προσφορά προς την ελληνική κοινωνία, γιατί το ΚΚΕ απευθύνεται σε ανθρώπους που είναι από μόνοι τους εχθρικοί προς την Ε.Ε.
Κέρδη και απορίες για το ΛΑΟΣ
Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι ο ΛΑΟΣ είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμά, για να απορροφά και να διαχειρίζεται ακίνδυνα για το σύστημα την κοινωνική αγανάκτηση που το σύστημα προκαλεί. Στο γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος είναι πολιτικό παιδί του Μητσοτάκη ήρθε να προστεθεί η επιλογή της κ. Τζαβέλλα για την 1η θέση του ψηφοδελτίου. Πρωτοπόρος στον αγώνα κατά των Αμερικανών και υπέρ των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων ορίστηκε η εκλεκτή της αμερικανικής πρεσβείας και υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων!
Για να παίξει το ρόλο του ο ΛΑΟΣ έπρεπε να εκφράζει μεν τα αισθήματα αγανακτισμένων πολιτών (μετανάστες-ασφάλεια, εθνικά θέματα), για να μην οδηγηθούν σε άλλες κατευθύνσεις, αλλά έπρεπε να συγκρατηθεί το ποσοστό του όσο γίνεται χαμηλότερα. Έτσι, ενώ τα ΜΜΕ προέβαλλαν το ΛΑΟΣ και μάλιστα όχι πλέον ως τον ακροδεξιό «μπαμπούλα», οι δημοσκόποι του έδιναν χαμηλότερα ποσοστά από τα πραγματικά. Ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό για το ΛΑΟΣ (μήπως και το ίδιο το 7,15%;) θα δημιουργούσε πρόβλημα όχι μόνο στο σύστημα εξουσίας, αλλά και στο ίδιο το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, γιατί θα το έφερνε πιθανότατα πιο κοντά σε μια μελλοντική συγκυβέρνηση, οπότε θα αποκαλυπτόταν η υποκρισία των εξαγγελιών του και θα «καιγόταν». Ο ρόλος που επιφυλάσσουν από εδώ και πέρα στο ΛΑΟΣ μένει να διευκρινισθεί. Μήπως αποφασίσουν να τον διαλύσουν; Και μια τελευταία ερώτηση: μήπως ο ΛΑΟΣ ψηφίστηκε και από το σκληρό πυρήνα του μητσοτακέικου;
Προβληματική η ενότητα του ΣΥΝ
Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του συστήματος, δρα συμπληρωματικά με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊσμού, μερικές φορές μάλιστα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», π.χ. σκοπιανό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλος ο κόσμος του συνειδητοποιεί ή αποδέχεται έναν τέτοιο ρόλο.
Μετά τις εκλογές του 2007, όπως αναφέρουμε στο κύριο άρθρο, ο ΣΥΝ πιέστηκε να στραφεί προς τα δεξιά, ενώ στη συνέχεια να εμφανιστεί ως υπεραριστερά. Έτσι ο ΣΥΝ «ξεχείλωσε» ακόμη περισσότερο και βρέθηκε μ έναν πρόεδρο που δεν κατανόησε πώς και γιατί βρέθηκε στη θέση αυτή.
Ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνει τον ευρωπαϊσμό του με κοινοτικά «προγράμματα», θέσεις στον κομματικό μηχανισμό, σε πανεπιστήμια, σε επιχειρήσεις και ΜΜΕ κ.λπ. Όλοι αυτοί μάλλον ετοιμάζονται μαζί με τους Οικολόγους-Πράσινους να δημιουργήσουν ενιαίο σχήμα, για να συγκυβερνήσουν με το ΠΑΣΟΚ, γι αυτό στις τάξεις τους επικρατεί ενθουσιασμός! Υπάρχουν, όμως, και οι αγνοί αγωνιστές, που (θέλουμε να ελπίζουμε ότι) εκφράζονται και σε ηγετικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, δηλ., ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είναι τριχοτομημένος και όχι διχοτομημένος. Η ενότητά του δε φαίνεται ότι θα διαρκέσει πολύ.
Οι Οικολόγοι-Πράσινοι
Είναι δεδομένο ότι το 3,5% το εισέπραξαν ψαρεύοντας σε θολά νερά, ειδικά από την απολίτικη νεολαία, προβάλλοντας τις δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες τους. Αν, όμως, τους ενδιέφερε πράγματι το περιβάλλον, θα είχαν διαμαρτυρηθεί τουλάχιστον για τις βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο που έριξε το ΝΑΤΟ στη Σερβία και που σκόρπισαν τη ραδιενέργειά τους στη Βαλκανική.
Η επιτυχία τους με τη συμμετοχή τους στις ευρωεκλογές και την εκλογή του κ. Τρεμόπουλου είναι πύρρεια, γιατί στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πολλοί ανέσυραν τις κατά καιρούς δηλώσεις του επικεφαλής τους υπέρ των Σκοπίων και της Τουρκίας και πολύς κόσμος ενημερώθηκε. Όσο οι Πράσινοι παραμένουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ο ρόλος τους θα αποκαλύπτεται σε ευρύτερους κύκλους της ελληνικής κοινωνίας και γι αυτό δε νομίζουμε ότι μπορούν να ελπίζουν σε περαιτέρω αύξηση της εκλογικής τους δύναμης. Ακόμη και η συνοχή τους και η μακροημέρευσή τους θα παραμένει προβληματική, αφού διασώζεται μόνο χάρη στην έξωθεν υποστήριξη και χρηματοδότηση.
Το ΠΑ.Μ.ΜΕ. και ο κ. Παπαθεμελής
Το ΑΣΚΕ σε όλη την προεκλογική περίοδο απέφυγε συνειδητά να κάνει κριτική στο κόμμα του κ. Παπαθεμελή. Είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε τώρα.
α) Ο κ. Παπαθεμελής υποστηρίζει την άποψη ότι με τους αγώνες των λαών η Ε.Ε. μπορεί να βελτιωθεί. Το ΑΣΚΕ θεωρεί επιζήμια τη θέση αυτή. β) Η άποψή του ότι στα πλαίσια της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ μπορούμε να ασκήσουμε πατριωτική πολιτική δημιουργεί επικίνδυνες αυταπάτες. γ) Ο κ. Παπαθεμελής, με τη μετονομασία του κόμματός του, για ψηφοθηρικούς λόγους, από «Δημοκρατική Αναγέννηση» σε «Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο», ζημίωσε το εθνικό μας θέμα, δίνοντας επιχειρήματα στους αντιπάλους μας, π.χ. στο νομό Φλώρινας το ΠΑ.Μ.ΜΕ. πήρε λιγότερες ψήφους από τους πράκτορες των Σκοπιανών του «Ουράνιου Τόξου». δ) Τέλος υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Παπαθεμελής, φεύγοντας από το ΠΑΣΟΚ, εντάχθηκε στους συνδυασμούς της Ν.Δ. και έρριξε τους τόνους, όταν περίμενε ότι ο κ. Καραμανλής θα τον πρότεινε για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όλα τα παραπάνω, που ισχύουν εν πολλοίς και για άλλους φορείς, είναι οι λόγοι για τους οποίους το ΑΣΚΕ μπορεί να συνεργαστεί με το κόμμα του κ. Παπαθεμελή σε ειδικά θέματα, όπως της Μακεδονίας, όχι όμως εκλογικά.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Μετά τις ευρωεκλογές, την ώρα που οι Βρυξέλες υπαγορεύουν ακόμη σκληρότερη λιτότητα για τον ελληνικό λαό και οι προκλήσεις κατά της χώρας μας γίνονται πιο επικίνδυνες α) η κυβέρνηση της Ν.Δ. εμφανίζεται ακόμη πιο απρόθυμη και πιο αδύναμη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, β) το αντιπολιτευτικό μπλοκ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, Οικολόγων-Πράσινων προωθείται από ξένα κέντρα και τους εντόπιους μεσάζοντές τους για περισσότερη ευθυγράμμιση της χώρας μας με τις επιδιώξεις τους και γ) οι πολιτικές δυνάμεις που κάτι θετικό προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία παραμένουν στάσιμες, έχοντας και οι ίδιες μερίδιο ευθύνης.
Συγχρόνως, με τη μεγέθυνση της αποχής, έγινε ένα ακόμη βήμα αποδυνάμωσης των δημοκρατικών θεσμών και ενίσχυσης της εξουσίας φορέων που δεν εκλέγονται από το λαό, ούτε λογοδοτούν σ αυτόν (βλ. ειδικό άρθρο).
Ο χαρακτήρας των εκλογών
Στις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπως και στις προηγούμενες, οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν είχαν αυταπάτες ότι εκλέγουν αντιπροσώπους που θα επηρεάσουν το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι», δηλ. δεν επείσθησαν από τη σχετική προπαγάνδα της Ε.Ε. και των ευρωπαϊστών. Τα κριτήριά τους είχαν σχέση με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.
Οι πρόσφατες ευρωεκλογές, όμως, είχαν και σαφείς διαφορές με τις προηγούμενες. Τώρα υπάρχει μια κοινωνική δυσαρέσκεια πρωτοφανής σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, μια απόγνωση που τυφλώνει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι για τη δεινή οικονομική τους κατάσταση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η παγκόσμια οικονομική κρίση, πολύ λίγοι όμως κατανοούν (λόγω του απόλυτου ελέγχου των ΜΜΕ και γενικά των φορέων επηρεασμού της κοινής γνώμης) ότι την οικονομική και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα την καθορίζει η Ε.Ε. και όχι η ελληνική κυβέρνηση. Έτσι, για πρώτη φορά μετά το 2004, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο ρεύμα, που απαιτούσε «να φύγει αυτή η κυβέρνηση».
[Στο σημείο αυτό πρέπει να καταγράψουμε μια διευκρίνηση, που τη δώσαμε και προφορικά στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Με την παραπάνω θέση μας δε νομίζουμε ότι ελαφρύνουμε από τις ευθύνες της την κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως πριν το 2004, με την ίδια θέση μας, δε νομίζουμε ότι ελαφρύναμε το ΠΑΣΟΚ. Θεωρούμε πιο επιβαρυντικό για μια ελληνική κυβέρνηση να δέχεται να μεταφέρει μια κακή πολιτική που της υπαγορεύουν ξένα κέντρα, παρά να την αποφασίζει η ίδια, γιατί αφ ενός είναι θέμα εθνικής αξιοπρέπειας και αφ ετέρου γιατί στη δεύτερη περίπτωση θα μπορούσαμε ν αλλάξουμε αυτή την πολιτική.]
Έτσι το ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμιά αύξηση της πολιτικής του επιρροής, αντιθέτως με περαιτέρω μείωσή της, απλώς έχοντας μικρότερες απώλειες από τη Ν.Δ., βρέθηκε πρώτο κόμμα. Αυτό κινητοποίησε το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, που είδε ότι μπορεί να επανέλθει στην εξουσία και να επαναλάβει τα προ του 2004 κατορθώματά του. Η προσπάθειά τους ήταν να καταγραφεί εκλογικά μια μεγάλη διαφορά 6-7 μονάδων, την οποία (τι σύμπτωση!) «προέβλεπαν» και οι δημοσκόποι μέχρι και την ώρα που άνοιγαν οι κάλπες, που θα εξανάγκαζε σε παραίτηση τον Καραμανλή.
Αυτά βλέποντας οι νεοδημοκράτες αντισυσπειρώθηκαν, προσπαθώντας να περιορίσουν τη διαφορά στις 1-2 μονάδες, που δε θα δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα στην κυβέρνηση.
Η τελική διαφορά των 4,35 μονάδων μάλλον δεν ευνόησε τις επιδιώξεις κανενός.
Επιπλέον, μια μικρή μερίδα του εκλογικού σώματος, που υποφέρει από την ανεξέλεγκτη παρουσία μεταναστών, ήθελε με την ψήφο της να εκφράσει την οργή της και να εξαναγκάσει την πολιτεία να πάρει άμεσα μέτρα. Το έπραξε, ψηφίζοντας ΛΑΟΣ, οι ψήφοι του οποίου προέρχονται απ όλο το πολιτικό φάσμα και δεν πρέπει να καταχωριστούν υποχρεωτικά στη δεξιά ή την ακροδεξιά.
Με τα δεδομένα αυτά στις ευρωεκλογές του 2009 οι ψηφοφόροι επεδίωκαν ένα άμεσο αποτέλεσμα στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, δηλ. καθόρισαν την ψήφο τους περισσότερο με κριτήρια εθνικών εκλογών. Το στοιχείο αυτό δεν υπήρχε στις ευρωεκλογές του 2004, οπότε είχαμε μια ισχυρή νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, που κανείς δε διενοείτο να την ανατρέψει, τα δε κοινωνικά προβλήματα δεν είχαν φθάσει στο σημερινό δραματικό σημείο. Έτσι στις ευρωεκλογές του 2004 οι πολίτες ψήφισαν μάλλον ελεύθερα το κόμμα που συμπαθούσαν ή τους εξέφραζε περισσότερο. Από μια άποψη, μάλιστα, όσοι ψήφισαν τώρα ψήφισαν πιο «σκληρά» και από τις εθνικές εκλογές του 2004, γιατί το αποτέλεσμα εκείνων ήταν προδιαγεγραμμένο. Ο χαρακτήρας αυτός των φετινών ευρωεκλογών επηρέασε αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα όλων των κομμάτων που εκφράζουν κάποια ιδεολογία (αριστερή ή δεξιά, σοσιαλιστική ή κομμουνιστική ή νεοφιλελεύθερη), ιδίως των μικρότερων, μεταξύ τους και του ΑΣΚΕ.
Τα ΜΜΕ, οι «δημοσκόποι» και οι πολιτικές εξελίξεις
Το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δεν επιδιώκουν να καταγράψουν την κοινή γνώμη, αλλά να την επηρεάσουν άρχισε να γίνεται κατανοητό από τους πολίτες. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων λειτουργούν ως ενιαίο σύστημα με τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», για να δρομολογούν τις πολιτικές εξελίξεις που επιθυμούν, σε συντονισμό με ξένα και εντόπια κέντρα με τα οποία σχετίζονται.
Εδώ και τρία χρόνια επιδιώκουν με κάθε μέσο να ανατρέψουν την κυβέρνηση Καραμανλή, παρότι σε λίγα μόνο ζητήματα (Σκοπιανό, σχέσεις με Ρωσία, Κυπριακό) δεν ευθυγραμμιζόταν μαζί τους και παρότι τώρα υποχωρεί κι άλλο στις πιέσεις τους (βλ. σχετικό άρθρο), και να την αντικαταστήσουν με άλλη πλήρως υπάκουη. Καθημερινή «είδηση», λοιπόν, ήταν ότι στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ προηγείται της Ν.Δ. Αυτό που φαίνεται ότι δεν έχουν συμφωνήσει και καταλήξει είναι η διάδοχη κατάσταση που επιδιώκουν, γι αυτό το πολιτικό σκηνικό μοιάζει με κινούμενη άμμο και βέβαιες προβλέψεις δεν μπορεί να γίνουν.
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2007 κάποιοι δρομολόγησαν μια κυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων, με κυριαρχία των μητσοτακικών στη Ν.Δ. και των εκσυγχρονιστών στο ΠΑΣΟΚ (με απομάκρυνση του Γιωργάκη από την ηγεσία). Έγιναν οι δοκιμαστικές δηλώσεις από κάποια υψηλόβαθμα στελέχη, ο Σημίτης άρχισε πάλι να κινείται και αμέσως οι δημοσκοπήσεις «κατέγραψαν» συμφωνία του εκλογικού σώματος. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε αυτή η συμφωνία, ο Σημίτης είναι αποδεκτός μόνο από την ελάχιστη μειοψηφία των γραικύλων και η Ντόρα έχει πάρει την κατιούσα, λόγω της συμμετοχής της σε οικονομικά σκάνδαλα και της μειοδοσίας της στα θέματα της αρμοδιότητάς της.
Έτσι η προηγούμενη λύση έμεινε στο περιθώριο και προωθήθηκε άλλη, η λύση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, με απομάκρυνση του Γιωργάκη και επικράτηση των ανανεωτών στο ΣΥΝ. Για το σκοπό αυτό οι δημοσκοπήσεις έφερναν το ΠΑΣΟΚ κάτω από 30% και το ΣΥΝ να πλησιάζει το 20%! Στην πραγματικότητα ο ΣΥΝ ποτέ δεν ξεπέρασε το 5%, όπως δείχνουν κάθε χρόνο οι εκλογές στα πανεπιστήμια, που είναι προνομιακός χώρος για το ΣΥΝ.
Στη συνέχεια ο ΣΥΝ τους χρειάστηκε για να καλύψει πολιτικά την «εξέγερση» του Δεκέμβρη και τον έσυραν σε μια υπεραριστερή ρητορική, με τον ανεπαρκή νέο πρόεδρό του να θεωρεί ότι η ιστορία θα τον περιλάβει στη λίστα των μεγάλων επαναστατών(!) και το κόμμα να συγκεντρώνει για πρώτη φορά στην ιστορία του (και για επιπλέον λόγους, όπως η υποστήριξη του βιβλίου-αίσχους της κ Ρεπούση) την αντιπάθεια μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Οι δημοσκοπήσεις άρχισαν να κατεβάζουν το ΣΥΝ, άλλωστε οι ευρωεκλογές δεν ήσαν πλέον μακριά και οι εταιρείες δεν έπρεπε να εκτεθούν πολύ.
Εν τω μεταξύ επικράτησε το Δημοκρατικό κόμμα στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια αντικατάστασης του Γιωργάκη. Το ΠΑΣΟΚ άρχισε να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, ο Γιωργάκης να πλησιάζει τον Καραμανλή στην «καταλληλότητα» για πρωθυπουργός και να αναδύεται από το πουθενά το νέο φρούτο, οι Οικολόγοι-Πράσινοι, πρόθυμοι να στηρίξουν οποιαδήποτε επιβουλή κατά του ελληνισμού. Το «κόμμα» του κ. Τρεμόπουλου τους είναι χρήσιμο ως συμπλήρωμα και ως ασφαλιστική δικλείδα σε μια συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ (και το ΣΥΝ;), γιατί φοβούνται μήπως ασκήσουν κάποια επιρροή στη γραμμή του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ οι παλιοί συνεργάτες του Ανδρέα (ή στη γραμμή του ΣΥΝ, αν παραμείνει ενωμένος, όσοι αντιτάχθηκαν στο σχέδιο Ανάν και διαφωνούν με την επίσημη γραμμή για το σκοπιανό και τους αγωγούς). Οι Πράσινοι, λοιπόν, λίγες μέρες πριν τις εκλογές εκτοξεύτηκαν στις δημοσκοπήσεις πάνω από το 10% και έγιναν 3ο κόμμα!
Όλ αυτά τα σχεδιάζουν, βέβαια, χωρίς τον ξενοδόχο, τον ελληνικό λαό, ο οποίος ελπίζουμε να κατανοήσει περαιτέρω με ποιο τρόπο λειτουργεί το σύστημα ΜΜΕ-δημοσκόπων, ύστερα μάλιστα από το ρεζιλίκι τους με τα έξιτ-πολ.
Πάντως, φοβόμαστε ότι οι πιέσεις προς την Ελλάδα με τα γνωστά (πυρκαγιές, δράση κουκουλοφόρων, επιθέσεις κατά αστυνομικών κ.λπ.) και άλλα μέσα, δυστυχώς, θα ενταθούν, αφ ενός γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή αποδυναμώθηκε ακόμη περισσότερο και θεωρούν βάσιμα ότι είναι πιο εύκολο να την ανατρέψουν, αφ ετέρου γιατί η επιθετικότητα των Αμερικανών και των συμμάχων τους (Βρετανία, Ισραήλ, Τουρκία κ.λπ.) στην ευρύτερη περιοχή μας δε φαίνεται να μειώνεται με την εκλογή Ομπάμα, όπως δείχνει και η παρέμβασή τους στα εσωτερικά του Ιράν.
[Το παραπάνω κείμενο, όπως και τα υπόλοιπα αυτού του φύλλου, αποτελούν εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής προς τη Σύνοδο του ΑΣΚΕ στις 4/7/09.]
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Όλη η εκλογική διαδικασία επιβεβαίωσε ότι ουσιαστικά ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δε λειτουργεί. Οι δήμοι (οι μεγάλοι τουλάχιστον) και οι νομαρχίες έχουν καταληφθεί από τα κόμματα, των οποίων οι εκπρόσωποι λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, μέσα σε ένα καθεστώς αυξανόμενης διαφθοράς, που έχει καθιερώσει το σύστημα της εξάρτησης στην Ελλάδα και ειδικά η συμμετοχή μας στην Ε.Ε..
Κάποιες ευρύτερες δημοτικές παρατάξεις δημιουργήθηκαν, σε αρκετές περιπτώσεις με πρωτοβουλία του ΣΥΝ, που παρουσίασαν σοβαρές μελέτες των τοπικών προβλημάτων, είχαν εκλογική επιτυχία και έδειξαν κάποιες από τις δυνατότητες του θεσμού, όμως η σημασία τους περιορίζεται από τον ευρωπαϊσμό που τις χαρακτηρίζει.
Συμπληρωματικοί ρόλοι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη του οκταετία απαξίωσε κάθε θεσμό και ιδέα προόδου, συμβάλλοντας στην ιδεολογική κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης. Ο συνδυασμός των αλόγιστων παροχών (από εξωτερικά δάνεια) προς όλες τις κοινωνικές τάξεις, της συρρίκνωσης της παραγωγής λόγω της συμμετοχής στην Ε.Ο.Κ. και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος οδήγησε στην καταχρέωση της χώρας και την πολιτική του Α. Παπανδρέου σε αδιέξοδο. Ακολούθησε η μεταβατική περιόδος 1989-1996 και στη συνέχεια η οκταετία του σημιτικού εκσυγχρονισμού, κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ προσχωρεί και επισήμως στην ιδεολογία της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης και προχωρεί σε πολιτικές στα εθνικά και κοινωνικά θέματα καθ υπαγόρευσιν Ουάσινγκτον και Βρυξελών αντιστοίχως. Οι πολιτικές αυτές και η διαφθορά του εκσυγχρονιστικού καθεστωτισμού μειώνουν την αποδοχή του από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Ο Σημίτης αδυνατεί να επιβάλει αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικές ρυθμίσεις ακόμα και στον πασοκικό στρατό που έχει κατακλύσει ρουσφετολογικά το δημόσιο τομέα και πιθανότατα συναντά εσωτερικές αντιδράσεις για τις προετοιμαζόμενες συμφωνίες με την Τουρκία. Έτσι το ΠΑΣΟΚ γίνεται όλο και λιγότερο αποτελεσματικό και δρομολογείται η εναλλαγή.
[Με όσα προαναφέραμε και όσα ακολουθούν θέλουμε να τονίσουμε το εξής, κατά τη γνώμη μας, πολύ σημαντικό: αν οι επιλογές των ψηφοφόρων δεν ξεφεύγουν από τα πλαίσια της εξάρτησης, τότε δεν είναι οι ίδιοι που επιλέγουν με την ψήφο τους το «μη χείρον», αλλά ο ξένος παράγοντας και τα εν Ελλάδι όργανά του καθορίζουν με τους μηχανισμούς που διαθέτουν την κυβέρνηση που εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους.]
Η κυβέρνηση Καραμανλή στα εθνικά θέματα ακολουθεί μια μετριοπαθή πολιτική στα πλαίσια του «ανήκομεν εις την Δύσιν», παρά την πίεση του εκσυγχρονιστικού μπλοκ, που επεκτείνεται οριζόντια σε Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και απαιτεί απόλυτη υποτέλεια. Στα κοινωνικά θέματα, όμως, ακολουθεί πιστά τις εντολές της Κομισιόν για τις «μεταρρυθμίσεις» και αποδεικνύεται αποτελεσματική στην υλοποίησή τους. Έτσι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη μερίδα του ξένου παράγοντα φαίνεται να προκρίνει την παραμονή της Ν.Δ. στην εξουσία για 2 τετραετίες, ώστε να ολοκληρώσει τις «μεταρρυθμίσεις», παρά την αρχική αντίδραση των διαπλεκόμενων με τον εκσυγχρονισμό «νταβατζήδων».
Η σταθερότητα ενός συστήματος δεν εξασφαλίζεται με τον έλεγχο μόνο της κυβέρνησης, αλλά κυρίως της «αντιπολίτευσης». Το ΠΑΣΟΚ με την «ηγεσία» του Γιωργάκη, ανίκανη να αρθρώσει καν σοβαρό πολιτικό λόγο, παράλληλα με τη μνήμη της αμαρτωλής πασοκικής διακυβέρνησης και την απαξίωση (και κομματικό έλεγχο) του συνδικαλιστικού κινήματος, εξασφαλίζουν κατά τους σχεδιασμούς την πρόοδο των «μεταρρυθμίσεων». Έτσι οι νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές θα έπρεπε να είχαν ένα αποτέλεσμα που θα επέτρεπε στη Ν.Δ. να προχωρήσει απρόσκοπτα, χωρίς όμως να «τσαλακώσει» το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη. Αν το πρώτο εθεωρείτο εξασφαλισμένο, ο καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ διαφαινόταν απειλητικός. Γι αυτό η έξαρση της σκανδαλολογίας και των εσωτερικών αντιπαραθέσεων στην κυβέρνηση σ όλη την προεκλογική περίοδο καθώς και η παράδοση στο ΠΑΣΟΚ άνευ μάχης της Υπερνομαρχίας και του Πειραιά ( ίσως όχι μόνο δια παραλείψεων,
αλλά και δια πράξεων).
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ήταν όπως σχεδιάστηκαν, αλλά η «ηγεσία» του ΠΑΣΟΚ απεδείχθη ανίκανη να διαχειριστεί ακόμα και τα δώρα που της προσφέρθηκαν, ξεπερνώντας το όριο της πολιτικής φαιδρότητας. Λογικό ήταν να παρατηρηθεί ομοβροντία των απελπισμένων (και αγωνιούντων για επάνοδο στην εξουσία) στελεχών του ΠΑΣΟΚ και δημοσιογραφικών του οργάνων, που απαίτησαν μεσοβδόμαδα αλλαγή ηγεσίας και άρχισαν τις υπόγειες διαδικασίες. Η 23η Οκτωβρίου προεβλέπετο τρικυμιώδης για το ΠΑΣΟΚ και ενοχλητική για την ησυχία του πρωθυπουργού! Γι αυτό η πριμοδότηση του ΠΑΣΟΚ στο 2ο γύρο ήταν προκλητική, ώστε να καταγάγει καθαρή νίκη 5-2 (συν την Πάτρα), προκαλώντας την οργή των υποψηφίων της Ν.Δ.. Αλλά προτιμότερη
αυτή η οργή από την απομάκρυνση
του πολύτιμου Γιωργάκη
Το δυστύχημα (ή το λογικώς αναμενόμενο) είναι ότι το ΚΚΕ (το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που κινείται έξω από τη λογική του συστήματος) αδυνατεί να βοηθήσει (ή δεν επιθυμεί) την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που να μπορεί να αμφισβητήσει το σύστημα. Οι επιλογές θέσεων και προσώπων ήταν και σ αυτές τις εκλογές στενά κομματικές. Στις προσδοκίες του δεν προβλέπεται ρόλος για τα μαζικά κινήματα, ούτε για κανένα άλλο κόμμα. Γι αυτό οι άλλοτε «κόκκινοι» δήμοι (κοινωνικά διαφοροποιημένοι, βεβαίως) πρασίνισαν και τώρα έγιναν γαλάζιοι.
Οι αρνητικές συνέπειες ενός τέτοιου πολιτικού σκηνικού για τα εθνικά μας θέματα, την οικονομία και το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, την ποιότητα της δημοκρατίας μας και τον πολιτισμό μας είναι ορατές και θα γίνουν ακόμη χειρότερες. Στο χέρι του καθενός από μας είναι να ξεπεράσει τις ιδιοτελείς επιλογές, την ιδιώτευση, τους δισταγμούς και τις αυταπάτες, γιατί η Ελλάδα αξίζει μια καλύτερη μοίρα. Και μπορεί.
[Το παραπάνω κείμενο είναι άρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Ν. Καργόπουλου, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΟΝ στις 5/11/2006].
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Η συγκλονιστική υπόθεση του μικρού ’λεξ μετατράπηκε σε καθημερινό τηλεοπτικό σόου και οι εφημερίδες αφιέρωσαν πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ, έρευνες και αναλύσεις σ ένα θέμα που ξαφνικά ανακαλύφθηκε και πουλάει, την παιδική βία. Λίγοι ασχολούνται με τα αίτια, ακόμα λιγότεροι προτείνουν λύσεις, κανένας δεν αισθάνεται υπεύθυνος.
Όμως τη σχολική και εφηβική βία, τις συμμορίες, δεν τις πρωτογνωρίζουμε τώρα, έχουν μια αυξητική τάση τα τελευταία κυρίως χρόνια. Στο Δικαστήριο Ανηλίκων Αθηνών τη χρονιά 2001-02 είχαν προσαχθεί 103 ανήλικοι 7-12 χρονών, την επομένη χρονιά 2002-03 ο αριθμός σχεδόν διπλασιάστηκε. Εξ άλλου είναι κοινή διαπίστωση ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται βιαιότερα σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Σίγουρα κάτι φταίει, κάποιοι άλλοι ευθύνονται κι όχι μόνο το παιδί των 12 χρόνων.
Αίτια της παιδικής βίας
Η παιδική βία είναι συνέπεια και συνέχεια της μικρής καθημερινής βίας, της επιθετικότητας και του ανταγωνισμού μεταξύ των ενηλίκων. Η κατάσταση χειροτερεύει, λόγω της κοινωνικής αποσύνθεσης, της κατάργησης της «γειτονιάς», της απαξίωσης του σχολείου, του ρόλου των εκπαιδευτικών και της οικογένειας. Τα μοντέλα βίας που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, με προεξάρχουσα την τηλεόραση, στα άθλια σόου της οποίας συμμετέχουν νεαρά παιδιά μετά γονέων και δασκάλων(!), και η επιβολή του δυτικοευρωπαϊκού-αμερικανικού τρόπου ζωής, και τα εξουθενωτικά απάνθρωπα ριάλιτι παιχνίδια, που προβάλλονται όλες τις ώρες, τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου νικητής είναι όποιος εξοντώσει περισσότερους «αντιπάλους», όχι μόνο καταστρέφουν την παιδική ψυχή, αλλά ευνοούν συστηματικά την επιθετικότητα και τη βίαιη συμπεριφορά από τις πολύ μικρές ηλικίες. Αν μάλιστα δέκτες αυτών των παραστάσεων είναι παιδιά προβληματικών οικογενειών, στις οποίες ίσως συνυπάρχουν φτώχεια, ανεργία, κοινωνικός αποκλεισμός ή ακόμα και ρατσισμός, είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος τα αποτελέσματα, αρκεί να μην υποκρίνεται ότι το πρόβλημα δεν τον αγγίζει.
Η στάση της πολιτείας
Γιατί η πολιτεία, αντί να προλαμβάνει την ανήλικη παραβατικότητα και βία με θεσμούς και προγράμματα, σχολικούς συμβούλους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και σωστή εκπαίδευση, επιτρέπει όλα όσα προαναφέραμε, που συμβάλλουν στην παιδική βία;
Σε όλους τους μεγάλους κοινωνικούς, εθνικούς και πολιτικούς αγώνες η νεολαία, με συλλογικότητα, αλληλεγγύη, πνεύμα αυτοθυσίας και ευγενή ιδανικά, ήταν το πιο μαζικό και μαχητικό κομμάτι. Η καταστολή αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπισή της. Έτσι, στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης έγινε συστηματική προσπάθεια, με όλα τα επιστημονικά μέσα, όχι να καταστέλλονται οι αγώνες της νεολαίας, αλλά να μη γίνονται καν. Για το σκοπό αυτό καλλιεργήθηκαν ο ατομισμός, η ανασφάλεια, ο φόβος, όλα τα κατώτερα ένστικτα, ώστε ο νέος να αισθάνεται το διπλανό του ως εχθρό (που πρέπει να πατήσει στο πτώμα του, για να του «φάει τη θέση») και όχι ως σύντροφο (που μαζί θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο). Η «λύση» θα είναι τελική, εάν όλ αυτά ξεκινήσουν από τις πολύ τρυφερές ηλικίες. Οι γονείς, κι αν ακόμη υπάρχουν, κι αν είναι στο σπίτι, απορροφημένοι στις δουλειές τους και τα προβλήματά τους, αφήνουν το παιδί εκτεθειμένο με τις ώρες στην τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αργότερα τρέχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Ελεγχόμενη και η «αμφισβήτηση»
Ακόμη και η φυσική ανάγκη του νέου να αμφισβητεί το «σύστημα» ικανοποιείται με το «σερβίρισμα» μορφών εκτόνωσης που καλλιεργούν όλα τα παραπάνω και καθιστούν τους νέους ακίνδυνους για το «σύστημα» αυτό. Η διάδοση των ναρκωτικών ήταν ένας ακραίος τρόπος για να «εξουδετερωθούν» οι νέοι, οι παρέες τους και οι οικογένειές τους. Στην Ελλάδα την εποχή αυτή έτυχε να βρεθεί στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, που ανέλαβε το καθήκον της διάβρωσης της νεολαίας, ιδρύοντας προς τούτο και ειδικό υπουργείο. Καμιά κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έθιξε τίποτα απ αυτά που προκαλούν και ενισχύουν την παιδική βία και, φυσικά, δεν τίθεται θέμα να τα θίξει μελλοντικά, όσο την πολιτική στη χώρα μας θα την ασκούν οι γνωστές δυνάμεις, δηλ. οι πάτρωνές τους, ερήμην του ελληνικού λαού, που είναι συνυπεύθυνος, αφού αυτός τους στηρίζει και τους νομιμοποιεί με την ψήφο του ή την ανοχή του.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Στη Βολιβία ο εμβληματικός (Ινδιάνος) πρόεδρος Έβο Μοράλες επανεξελέγη με αυξημένο ποσοστό 63%, που του επιτρέπει να εφαρμόσει το Σύνταγμα του 2009 και όλες τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που αυτό περιέχει.
Στην Ουρουγουάη εξελέγη πρόεδρος με 53% ο πρώην ηγέτης των ανταρτών Χοσέ Μουχίκα, με πιο μετριοπαθές πρόγραμμα, αλλά με πρώτη του κίνηση να δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει τους πραξικοπηματίες της Ονδούρας και τις «εκλογές» που αυτοί διοργάνωσαν.
Ούτε την αυλή του δεν μπόρεσε να συμμαζέψει ο διάδοχος του Μπους!
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Η συμφωνία της 8ης Ιουλίου έχει πλέον ενταφιαστεί και αντικατασταθεί από τη (βρετανικής υπόδειξης) συμφωνία της 21/3/08 μεταξύ Χριστόφια και Ταλάτ, με βάση την οποία επιτροπές Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μελετούν διάφορες πτυχές του Κυπριακού, εκτός από την ουσία του: την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων και την επάνοδο των προσφύγων στα σπίτια τους. Ανεξαρτήτως της έκβασης των συνομιλιών, το βέβαιο είναι ότι αναβαθμίζουν το κράτος του Αττίλα. Οι Αγγλοαμερικανοί και τα όργανά τους στην Κύπρο (πολιτικοί, ΜΜΕ κ.ά.) εκφράζουν τη χαρά τους και τη «συγκρατημένη αισιοδοξία» τους ότι τώρα, που απαλλάχθηκαν από τον «απορριπτικό» Τάσσο, μια «λύση» (στα μέτρα τους) είναι πλέον πολύ πιθανή. Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας όρισε ως εκπροσώπους της ελληνικής πλευράς κατά πλειοψηφία ξεφωνημένους ανανικούς δικαιολογεί πλήρως τη χαρά τους αυτή.
Η φιέστα, όμως, (επίσης βρετανικής υπόδειξης) για το άνοιγμα της εμπορικής οδού Λήδρας κατέληξε σε φιάσκο, αφού στην ελληνοκυπριακή πλευρά παραβρέθηκαν μόλις 100(!) άτομα, από τα οποία 50 τουρίστες και 30 αστυνομικοί και λοιποί υπάλληλοι. Παρ όλ αυτά, με την υπερπροβολή της από τα ΜΜΕ, συνέβαλε κι αυτή στην αποενοχοποίηση της Τουρκίας.
Οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» (τους) κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν για να νομιμοποιήσουν το κατοχικό καθεστώς. Στις 11/4 αντιπροσωπεία του κόμματος του Ταλάτ είχε επίσημες επαφές στη Γερμανία με το Γ.Γ. του SPD (Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος), βουλευτές των Πρασίνων κ. ά. Στις 9/4 επισκέφθηκε τα κατεχόμενα ο δήμαρχος Μονάχου και στις 16/4 αντιπροσωπεία του SPD.
Στις 18/3 εκδικάστηκε στο Κακουργοδικείο Λευκωσίας υπόθεση ναρκωτικών, κατά την οποία αποκαλύφθηκε ότι το ψευδοκράτος έχει ως πολιτική του να διοχετεύει σκληρά ναρκωτικά στις ελεύθερες περιοχές, ιδίως στους νέους και τους εθνοφρουρούς, από τους οποίους ζητεί ως αντάλλαγμα πληροφορίες. Αυτό δεν εμποδίζει ανανικούς επιχειρηματίες να κάνουν μπίζνες με τους Τούρκους και μάλιστα οι ιδιοκτήτες της εφημερίδας «Αλήθεια» μεθοδεύουν προμήθεια νερού από την Τουρκία, που ασφαλώς θα αποτελέσει (αν γίνει) νέο μέσο εκβιασμού.
Οι αρνητικές συνέπειες του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών είναι ήδη ορατές. Το πολύτιμο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος κινδυνεύει να ακυρωθεί κι αυτό γίνεται πλέον κατανοητό. Ας ελπίσουμε ότι και οι αντιδράσεις στην επάνοδο του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα θα ενταθούν.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008