ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αντιγράφουμε από τη σελίδα στο internet των δίδυμων πύργων: http//www.twin-towers.net/tt facts.htm

52. Περισσότεροι από 50 000 άνθρωποι εργάζονταν στους δίδυμους πύργους.

53. Στις 9 π.μ. κάθε εργάσιμη μέρα τα κτίρια είχαν κατά μέσον όρο 35 000 απασχολούμενους στα γραφεία τους.

54. Περισσότεροι από 200 000 άνθρωποι - οι μισοί τουρίστες - κινούνταν μέσα στα κτίρια κάθε μέρα.

55. Ο Νότιος Πύργος είχε ένα παρατηρητήριο, που το επισκέπτονταν περισσότεροι από 26 000 άνθρωποι κάθε μέρα.

Η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σηματοδότησε την επιθετικώτερη στην Παγκόσμια Ιστορία επέκταση του καπιταλισμού σε πλάτος και σε βάθος.

Κατακερματίστηκαν χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού. Σ’ όλες τις χώρες του κόσμου επιβλήθηκαν οι κανόνες της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης». Εκχωρήθηκε το δικαιώμα των χωρών και κατ’ επέκταση για των λαών ν’ αποφασίζουν σ’ εθνικό επίπεδο για την οικονομία τους και την κοινωνία τους σε υπερεθνικούς οργανισμούς ελεγχόμενους από το κεφάλαιο (ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΕΕ, ΕΚΤ,Διεθνής Τράπεζα κ.λ.π.)

Οι Συνέπειες Της «Παγκοσμιοποίησης»

Οι συνέπειες των εξελίξεων αυτών είναι γνωστές. Επιβλήθηκαν κανόνες «άγριου» καπιταλισμού με τη συρρίκνωση των κρατικών δαπανών, το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, την καταλήστευση του εθνικού πλούτου, την υπερχρέωση, την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων και την επάνοδο σε εργασιακές σχέσεις του μεσαίωνα.

Η αιχμή του κεφαλαίου είναι το χρηματιστικό και το τραπεζικό. Μέσω αυτού του είδους του κεφαλαίου έγινε, κυρίως, η μεγαλύτερη σε ύψος και ταχύτητα αναδιανομή πλούτου και συγκέντρωση υπερκερδών που καταγράφηκε στην Ιστορία.

Η Αμερικανική Οικονομία

Η οικονομία των ΗΠΑ έχει μπεί τα τελευταία χρόνια σε σοβαρή κρίση, που χαρακτηρίζεται από μεγάλα ελλείμματα της τάξης των 300 δις δολαρίων ετησίως, πτώση των χρηματιστηρίων, των συναλλαγών, της αξίας των μετοχών και της κατανάλωσης.Το εμπορικό της έλλειμμα αθροιστικά έχει φθάσει τα 2,5 τρις δολ.

Είναι πασιφανές ότι τα συσσωρευμένα υπερκέρδη δεν έχουν επενδυτικές διεξόδους που να δίνουν μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους. Τα υπερκέρδη αυτά αφαιρέθηκαν από τους πολλούς, που πλέον δεν έχουν αγοραστική δύναμη για τα αγαθά που θα παραχθούν απ’ αυτές τις επενδύσεις.

Το Πετρέλαιο

Οι ΗΠΑ εισάγουν το 15 % της παγκόσμιας ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου δηλ. 11,5 εκατομμύρια βαρέλια με παγκόσμια παραγωγή 76,4 εκ. βαρ.

Το Ιράκ είναι σήμερα η τρίτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα μετά την Σ. Αραβία και την Ρωσία. Κατέχει τη δεύτερη θέση σε αποθέματα με 112,5 δισ. βαρ. μετά τη Σ. Αραβία με 263,5 δισ. βαρ. Σημειώνουμε ότι το 66,4 % των αποδεδειγμένα υπαρχόντων παγκοσμίως πετρελαϊκών αποθεμάτων βρίσκεται στις χώρες του Περσικού Κόλπου.

Υπολογίζουν ότι τα πετρελαϊκά αποθέματα θα διαρκέσουν από 45 έως 95 χρόνια.

Η εξάρτηση από το πετρέλαιο τόσο των ίδιων των ΗΠΑ, όσο και χωρών σημαντικών γεωστρατηγικά για τις ΗΠΑ όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και ολόκληρη η Ευρώπη, εκτός της Ρωσίας, καθιστά προφανή την επιδίωξη τους να ελέγχουν τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες και ιδιαίτερα τη Σ. Αραβία που δε θεωρείται πια πλήρως ελεγχόμενη.

Το δολάριο εξοστρακίζεται

Εκείνο όμως, που τείνει να καταστεί ωρολογιακή βόμβα και να οδηγήσει ακόμη και σε κατάρρευση την αμερικανική οικονομία και την ισχύ των ΗΠΑ ως υπερδύναμης, είναι η αυξανόμενη τάση των χωρών να συναλλάσονται με ευρώ και όχι με δολάρια.

Από τις 6/11/2000 το Ιράκ δε δέχεται πλέον δολάρια αλλά ευρώ για το πετρέλαιο που πουλά, ενώ το ίδιο θέλουν να εφαρμόσουν το Ιράν και η Σ Αραβία. Η Βενεζουέλα έχει μετατρέψει τα μισά συναλλαγματικά της αποθέματα σε ευρώ. Το ίδιο ακριβώς έχουν κάνει οι κεντρικές τράπεζες της Ρωσίας και της Κίνας. Ολα αυτά έχουν σαν συνέπεια την κατακόρυφη πτώση της τιμής του δολαρίου και οδηγούν όλο και περισσότερες χώρες, ιδιαίτερα τις πετρελαιοπαραγωγούς, να μη χρησιμοποιούν το δολάριο στις συναλλαγές τους .

Ετσι, ενώ έως τώρα οι ΗΠΑ κάλυπταν τα τεράστια ελλείμματά τους με έκδοση πληθωρικών δολαρίων, δηλ. τις δαπάνες τους τις πλήρωναμε όλοι, τώρα πρέπει να τις πληρώνουν οι ίδιοι. Αυτό είναι πολύ σοβαρό πλήγμα στην αμερικανική ισχύ και σ’ ένα μεγάλο βαθμό ερμηνεύει αυτήν την παράλογη και βάρβαρη επιθετικότητα, που είναι ένδειξη αδυναμίας.

Είναι όμως αντιφατικό το γεγονός το ευρώ να τείνει να γίνει παγκόσμιο μέσο συναλλαγών ενώ οι χώρες που το εκδίδουν να είναι ασήμαντες ως «παίκτες» στη διεθνή σκακιέρα και μάλιστα τώρα που, λόγω του πολέμου, διαφαίνεται η ουσιαστική διάλυση της ΕΕ. Είναι επίσης αντιφατικό οι χώρες αυτές να περιστέλλουν την παραγωγή τους με Σύμφωνα Σταθερότητας και από την άλλη να μπορούν να εγγυηθούν την αξία του ευρώ.

Η ανθρωπότητα σύντομα θα βρεθεί στην ανάγκη να εξασφαλίσει με άλλο τρόπο τη νομισματική της ισσοροπία.

O καπιταλισμός θα λύσει το αδιέξοδο του με τον πόλεμο ;

Εχει επικρατήσει το στερεότυπο ότι με την ολοκλήρωση ενός καπιταλιστικού κύκλου (ανάγκη αναδιανομής των συσσωρευμένων υπερκερδών) γίνεται ένας πόλεμος ή μιά εφευρέση, ώστε να δημιουργηθούν πιο κερδοφόρες επενδύσεις και να αναδιανεμηθεί ο συσσωρευμένος στα χέρια των ολίγων πλούτος. Αυτή η θεωρητική προσέγγιση αμφισβητείται όμως στην περίπτωση του πολέμου στο Ιρακ, ακόμη και από τους στυλοβάτες του καπιταλιστικού συστήματος όπως ο Τζότζεφ Στίγκλιτς.

Ο πόλεμος στο Ιράκ, υποστηρίζουν, δε θα προκαλέσει μαζικές επενδύσεις σε όπλα και πετρελαϊκές υποδομές, ώστε να ανακάμψει η αμερικανική οικονομία. Αντίθετα οι πολεμικές δαπάνες και το κόστος κατοχής του Ιράκ , που όπως φαίνεται θα επωμισθούν μόνον οι ΗΠΑ, θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την αμερικανική οικονομία.

Οι «λογιστές του θανάτου» υπολογίζουν ότι το κόστος του πολέμου θα είναι τουλάχιστον 100 δις δολ. ενώ η εκμετάλλευση των ιρακινών πετρελαίων θα τους αποφέρει μόνο 15 δις δολ. το χρόνο. Είναι τραγικό να βλέπει όλος ο κόσμος να τσακώνονται οι Δυτικοί ακόμη και οι «φιλειρηνιστές» Γαλλογεγερμανοί για την εξασφάλιση συμβολαίων πετρελαίων και «ανοικοδόμησης» στην μετά τον πόλεμο περίοδο.

Ο έλεγχος, υπό μορφή κατοχής των πετρελαίων της περιοχής του Περσικού Κόλπου, είναι εγχείρημα επισφαλές και τυχοδιωκτικό. Η έλλειψη νομιμοποίησης και ηθικού ερείσματος, εκτός από τις αντιδράσεις των λαών, ιδιαίτερα των αραβικών, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων.

Ο πόλεμος στο Ιράκ και οι συνέπειές του θ΄ αλλάξουν τον κόσμο που έως τώρα ξέραμε.

Ο πρωθυπουργός δήλωσε στη Βουλή ότι δε συνδέεται η οικονομία με τα εθνικά θέματα και ότι «αποτελεί casus belli για όποιον επιχειρήσει να συνδέσει τα εθνικά με τα οικονομικά θέματα». Η δήλωση αυτή αντιβαίνει ίσως το βασικότερο πρακτικό κανόνα άσκησης της εξωτερικής πολιτικής: η διεθνής ισχύς των κρατών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική τους ισχύ.

Εδώ και μήνες η κυβέρνηση Παπανδρέου προκαλεί σκόπιμα (βλ. πολιτικό άρθρο) την κρίση δανεισμού μας και την υπαγωγή μας στη μέγγενη των Δ.Ν.Τ.-Ε.Ε., διασύροντας τη χώρα στο εξωτερικό. Την ίδια περίοδο η κυβέρνηση ασκεί εξωτερική πολιτική που συνδυάζει υπερδραστηριότητα και εκκωφαντική αδράνεια. Η υπερδραστηριότητα σε μια δεινή πέριοδο για τη διεθνή θέση της Ελλάδας, με δηλωμένο στόχο τη διευθέτηση ζεόντων και εκκρεμών εδώ και δεκαετίες εθνικών θεμάτων, φαντάζει από υπεραισιόδοξη έως και καταστροφική. Ο συνδυασμός της, όμως, με τη χαρακτηριστική αδράνεια και τις δράσεις στο οικονομικό πεδίο ολοκληρώνει την εικόνα συντονισμένου σχεδίου με ανάδοχο διεκπεραιωτή τη σημερινή κυβέρνηση για διευθέτηση κατά τα γνωστά σχέδια των αμερικανοευρωπαϊκών κύκλων και εις βάρος των εθνικών μας δικαίων. Την ίδια στιγμή που η κοινή γνώμη οφείλει να είναι απασχολημένη με τα οικονομικά μέτρα.

Κυρίαρχο γεγονός αποτέλεσε η σκανδαλωδώς προβεβλημένη από τα Μ.Μ.Ε επίσκεψη Ερντογάν, κατόπιν αυτοπροσκλήσεως(!) και της ανταλλαγής των περίφημων μυστικών επιστολών. Μια επίσκεψη που στόχευε επισήμως στη βελτίωση του κλίματος μεταξύ των δύο χωρών και στην έναρξη μιας νέας εποχής αυξημένης συνεργασίας.

Η επίσκεψη αυτή έπρεπε να είχε ματαιωθεί, λόγω της κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας το προηγούμενο διάστημα: τουρκικές κορβέτες να προσεγγίζουν το Σαρωνικό, να παραβιάζουν τα εθνικά χωρικά ύδατα και να ασκούν κυριαρχία σε ελληνικό χώρο! Οπλισμένα τουρκικά αεροσκάφη να παρεμποδίζουν ελληνικά και ευρωπαϊκά της FRONTEX και να εφορμούν πάνω από Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι και Φούρνους. Και ολόκληρες περιοχές στο κέντρο του Αιγαίου να δεσμεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα για αεροναυτικές ασκήσεις με ταυτόχρονη έκδοση τουρκικών οδηγιών που στοχεύουν στην εμπέδωση της αυθαίρετης τουρκικής θέσης ότι η έρευνα και διάσωση σε όλο το ανατολικό Αιγαίο, ανατολικά του 25^ου Μεσημβρινού, ανήκει στην ’γκυρα. Η ελληνική απάντηση σε όλα αυτά ανύπαρκτη!! Ταυτόχρονα, η τουρκική προκλητικότητα στηρίζεται, όπως πάντα, στη νατοϊκή–αμερικανική συνδρομή. Το ΝΑΤΟ, με οδηγία του αμερικανού διοικητή του στρατηγείου της Σμύρνης, κήρυξε το Αιγαίο «γκρίζα» ζώνη, αμφισβητούμενης κυριαρχίας. Τουλάχιστον εκεί, το υπουργείο Εθνικής ’μυνας απάντησε επισήμως ότι δεν αποδέχεται αυτή την οδηγία.

Και υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες όμως, δύσκολα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι η επίσκεψη Ερντογάν θα εξελισσόταν τόσο αρνητικά σε επίπεδο συμβολισμού και περιεχομένου.

Από το πρωτόκολλο της επίσκεψης, με την πρωτοφανή απόδοση τιμών από άοπλο άγημα και την αποφυγή κατάθεσης στεφάνων στο μνημείο του ’γνωστου Στρατιώτη, δηλαδή στα ελληνικά όπλα(!), μέχρι τα ζητήματα που έθεσε, τη φρασεολογία και το ύφος του Τούρκου πρωθυπουργού η επίσκεψη παραπέμπει ευθέως σε επίσκεψη αποικιοκράτη σε αποικία του. Μέχρι και ρητές οδηγίες στην αντιπολίτευση να στηρίξει την κυβέρνηση στην οικονομία έδωσε και στα ΜΜΕ να καλύπτουν τις τουρκικές προκλήσεις σύμφωνα με την τουρκική οπτική! Και ο Παπανδρέου, αφού τον υποδέχτηκε στα αμερικάνικα, έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός που προσπάθησε να καλλιεργήσει επισήμως κλίμα φόβου στον ελληνικό λαό, λέγοντας για πρώτη φορά επισήμως ότι η Ελλάδα ζει υπό το φόβο τουρκικής επίθεσης σε κάποιο ελληνικό νησί!!

Επί του περιεχομένου, το νεοσυσταθέν ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών με συμμετοχή 10 υπουργών από κάθε χώρα, ουσιαστικά κοινό υπουργικό συμβούλιο και οι συμφωνίες-μνημόνια, υποτίθεται χαμηλής πολιτικής, στην πραγματικότητα όμως κεφαλαιώδους σημασίας για τη διαμόρφωση σχέσεων σε βάθος χρόνου, οδηγούν στην πραγμάτωση του πάγιου αμερικανικού και του πρόσφατου νεο-οθωμανικού οράματος Ερντογάν-Νταβούτογλου για κυριαρχία της Τουρκίας στην περιοχή, που περιλαμβάνει δορυφοροποίηση της Ελλάδας. Στην Παιδεία η ρεπούσεια αναθεώρηση των βιβλίων Ιστορίας καλλιεργεί την ιστορική λήθη και προετοιμάζει γενιές νεοραγιάδων. Στην ’μυνα και τη διπλωματία οι κοινές εκπαιδεύσεις, ασκήσεις και ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ επιτιθέμενου και αμυνόμενου προετοιμάζει τη διάτρητη ελληνική άμυνα και το αμβλυμένο ηθικό των ενόπλων δυνάμεων. Στην οικονομία η εξάρτηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου ενεργειακά και τουριστικά-οικονομικά από τα τουρκικά παράλια, η κατά τυπική παρέκκλιση από τη συνθήκη Σένγκεν και την επίσημη ευρωπαϊκή πολιτική προσπάθεια διευκόλυνσης εγκατάστασης Τούρκων υπηκόων στα ελληνικά νησιά με συνεργία και τοπικών παραγόντων του παπανδρεϊκού κλίματος (νομάρχης Χίου) δημιουργούν για πρώτη φορά τις προϋποθέσεις για τουρκοποίηση των νησιών.

Ο Ερντογάν έδειξε ότι σε τίποτα δε διαφέρει επί της ουσίας η πολιτική του από αυτή των κεμαλιστών και διέλυσε τις όποιες αυταπάτες. Εξίσωσε τον Τούρκο εισβολέα με τον Έλληνα αμυνόμενο, ζητώντας να καταθέτουν και οι δύο αεροπορίες σχέδια πτήσεων και τα αεροπλάνα να πετούν άοπλα καθώς πετούν εντός του ελληνικού εναέριου χώρου. Εξίσωσε τον ψευδομουφτή της Κομοτηνής με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και έδειξε ανυποχώρητος σε λύση τύπου σχεδίου Ανάν. Η μόνη θετική εξέλιξη, που ήταν η ματαίωση της επίσκεψης Ερντογάν στη Θράκη, μετριάστηκε από την πανηγυρική υποδοχή εκ μέρους του όλης της τουρκοεξαρτημένης ηγεσίας της Θράκης. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Παπανδρέου αναγνώρισε τη γενναιότητα του Ερντογάν κατά τις διαπραγματεύσεις για το Ανάν, απάντησε σε όλες τις τουρκικές θρασύτατες απαιτήσεις με την πρόταση για συνεργασία για την κλιματική αλλαγή και την ολυμπιακή εκεχειρία(!!) και τα ξενόδουλα ΜΜΕ πανηγύριζαν που η ελληνοτουρκική συνεργασία θα μας κάνει όλους πλούσιους!!

Η κυβέρνηση Παπανδρέου γενικότερα κάνει ό,τι μπορεί για να εξυπηρετήσει τις τουρκικές επιδιώξεις με τη δράση και την αδράνειά της. Αποκλείει πομάκικες εφημερίδες από την κρατική χρηματοδότηση, προσπαθεί να καθιερώσει την ελληνική ως δεύτερη γλώσσα των μειονοτικών σχολείων πίσω από την τουρκική, για να ρίξει τους Πομάκους και τους Ρομά στην αγκαλιά της Τουρκίας, ενώ σχεδιάζει τον «Καλλικράτη» διχοτομώντας γεωγραφικά τη Θράκη κατά το κυπριακό πρότυπο. Η Γ.Γ. του υπουργείου Παιδείας Θάλεια Δραγώνα διατυπώνει απειλές προς καθηγήτρια μειονοτικού σχολείου στη Θράκη, για να μην ετοιμάσει γιορτή της 25^ης Μαρτίου!! Η κυβέρνηση αδρανεί σκοπίμως μαζί με την κυπριακή, παρότι ενημερωμένες, για την επαναπροώθηση του κανονισμού απ’ ευθείας εμπορίου με τα κατεχόμενα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα οδηγήσει σε de facto αναγνώριση του ψευδοκράτους. Ταυτόχρονα, αδιαφορεί για την έντονη τουρκική δραστηριότητα εκμετάλλευσης των πετρελαίων του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου, κατά παράβαση των αντίστοιχων διμερών συμφωνιών και παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που στόχο έχουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα.

Και η ευρύτερη περιφερειακή πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου εκθέτει συνεχώς την Ελλάδα στη διεθνή σκηνή και της μειώνει το κύρος. Η Αλβανία ακυρώνει τη διμερή συμφωνία που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Καραμανλή για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ως επιζήμιας για τα συμφέροντά της. Φαίνεται, αποφάσισε ότι η αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα της επιτρέπει να διαπραγματευτεί με καλύτερους όρους. Ταυτόχρονα, Αλβανία και Τουρκία υπογράφουν διμερή συμφωνία για εγκατάσταση τουρκικής ναυτικής βάσης σε αλβανικό έδαφος. Η Ρωσία συνεχώς προσεγγίζει οικονομικά και ενεργειακά την ’γκυρα. Οι Σκοπιανοί κατηγορούν την Ελλάδα για κωλυσιεργεία και επιμένουν σε «μακεδονική» προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο Παπανδρέου γίνεται δεκτός από τον Αιγύπτιο πρόεδρο στο «Ελεύθεριος Βενιζέλος»(!), αφού ο τελευταίος έχει επισκεφτεί εσπευσμένα τον Παπούλια (μήπως για την υφαλοκρηπίδα;). Και η κυβέρνηση υποδέχεται κατά εξόφθαλμη αθέτηση των προεκλογικών εξαγγελιών τους Κινέζους της Cosco, για επέκταση των κινεζικών επενδύσεων στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή που η ’γκυρα προωθεί με συνέπεια τις στρατηγικές της επιδιώξεις και συνεργασίες (Ιράν, Ρωσία, αραβικός κόσμος).

Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και στα εθνικά θέματα δεν έχει την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση για τις πράξεις της. Και αποδεικνύει πως δεν εξυπηρετεί ελληνικά συμφέροντα. Η ελληνικός λαός αυτή τη δύσκολη ώρα οφείλει να είναι ενωμένος και, με φρόνημα υψηλό, να αγωνιστεί για τη ματαίωση όλων των σχεδίων που στη μέση της οικονομικής κρίσης στοχεύουν να αφήσουν πίσω τους τετελεσμένα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.

To 19%, ύστερα από 22(!) χρόνια, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), που έδρευα στο Στρασβούργο, όπου και η έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ), αποφάσισε ότι η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να επιτρέψει στην Τ. Λοϊζίδου να ασκεί κατά τρόπο ακώλυτο και ειρηνικό τα ατομικά της δικαιώματα επί της περιουσίας της στην Κερύνεια.

Επειδή η Τουρκία αρνήθηκε να συμμορφωθεί, το ΕΔΑΔ το 1998 της επιδίκασε χρηματική ποινή 1 εκατ. ευρώ. Η Τουρκία δε δεχόταν ούτε να πληρώσει.

Όταν μία χώρα-μέλος του ΣτΕ αρνείται να συμμορφωθεί με μια απόφαση του ΕΔΑΔ, το Συμβούλιο των αναπληρωτών υπουργών Εξωτερικών του ΣτΕ καλεί τη χώρα αυτή να συμμορφωθεί, αλιώς της επιβάλλει ποινή, που μπορεί να είναι από τη στέρηση ψήφου στο ΣτΕ μέχρι την αποβολή από τον Οργανισμό (όπως έκανε με τη χούντα των συνταγματαρχών).

Το Συμβούλιο εδέησε να συνεδριάσει ύστερα από 7 χρόνια(!) και αποφάσισε μεν ότι η Τουρκία πρέπει να πληρώσει αμέσως τα χρήματα, αλλά στο κύριο ζήτημα, την απόλαυση της περιουσίας, έδωσε αναβολή, ώστε η Τουρκία να συμμορφωθεί «εν ευθέτω χρόνω, λαμβάνοντας υπ' όψη προτάσεις, για να γίνει κάτι τέτοιο στο τέλος του 2005». Η Τουρκία πλήρωσε τα χρήματα στις 2/12, δίνοντας «διευκρινίσεις» και θέτοντας όρους με τον ξεχωριστό προκλητικό της τρόπο.

Η απόφαση του Συμβουλίου είναι απαράδεκτη. Με την καταβολή των χρημάτων αναγνωρίζεται, βέβαια, η τουρκική παρανομία, αλλά, έτσι κι αλιώς το Συμβούλιο δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Αλλωστε τα χρήματα αυτά είναι ένα ελάχιστο μέρος από τα χρήματα που η Ε.Ε δίνει στην κάστα που κυβερνά στην ’γκυρα και τους τοποτηρητές της στα κατεχόμενα.

Όμως, ο «εύθετος χρόνος» μπορεί με νέα απόφαση να πάρει παράταση, μέχρις ότου η Τουρκία (ενταγμένη ή όχι στην Ε.Ε.) κατακλύσει με νέους εποίκους και μετανάστες την Κύπρο, οπότε δε θα της είναι σοβαρό πρόβλημα η «απόλαυση της περιουσίας» της Λοϊζίδου.

Έργα και ημέρες των εταίρων μας της Ε.Ε.
(που δε μάθαμε στην Ελλάδα)

Βεβαίως, το ΣτΕ δεν είναι θεσμός της Ε.Ε.. Συμμετέχουν σ' αυτό όλες οι χώρες της Ευρώπης κι όχι μόνο οι 25 της Ε.Ε.. Όμως στην ουσία είναι ένας οργανισμός που ελέγχεται από τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς συμμάχους τους, όπως θα φανεί και στη συνέχεια. Για να εγκριθεί ψήφισμα, απαιτείται

πλειοψηφία 2/3, δηλ. 31 χώρες. Αρχικά κατέθεσε ψήφισμα η Ρωσία, που ζητούσε άμεση συμμόρφωση και προς τις δύο αποφάσεις και όχι «εν ευθέτω χρόνω». Η πρόταση συγκέντρωσε αρκετές ψήφους, όχι όμως τα 2/3 και απορρίφθηκε.

Το παρασκήνιο εκβιασμών, που είχε προηγηθεί, πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις, με πρωταγωνιστές την προεδρεύουσα της Ε.Ε. Ιταλία, την προεδρεύουσα του ΣτΕ Ολλανδία και τη Βρετανία, δηλ. τους εκπροσώπους του Μπους, που προώθησαν το ψήφισμα που τελικά επικράτησε, με τη συμφωνία του γαλλο-γερμανικού άξονα. Η Σλοβενία απειλήθηκε ότι «θα βρεθεί μόνη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ιταλικής μειονότητας που είναι στο έδαφος της»! Η Γεωργία απειλήθηκε ότι δε θα της δώσουν βοήθεια, για να διεξαγάγει τις βουλευτικές της εκλογές και δε θα τις εποπτεύσουν, δηλ. δε θα τις νομιμοποιήσουν! Η Πολωνία ότι δε θα διοργανώσει την Γ' Διάσκεψη Κορυφής του ΣτΕ! ’λλες χώρες απειλήθηκαν ότι δε θα πάρουν οικονομική βοήθεια, άλλες ότι θα σταματήσει η πορεία ένταξης τους στην Ε.Ε.! Ακόμη και ο ’γιος Μαρίνος και η Ανδόρα απειλήθηκαν! Αυτά τα ομολόγησαν οι αντιπρόσωποί τους, απολογούμενοι στους Κυπρίους συναδέλφους τους.

Έτσι συγκεντρώθηκαν οι 31 αναγκαίες ψήφοι. ’ντεξαν εν μέρει στις πιέσεις και τήρησαν αποχή 7 χώρες. Τις αναφέρουμε: Πορτογαλία, Ιρλανδία, Σερβία-Μαυροβούνιο, Μάλτα, Αυστρία, Αρμενία και Ανδόρα. Η Βουλγαρία αποχώρησε. Μόνο η Ρωσία καταψήφισε, μαζί με την Κύπρο και την Ελλάδα.

Η στάση της κυβέρνησης Παπαδόπουλου

Ο πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος με τη στάση του επιβεβαίωσε ότι η περίοδος της πλήρους υποταγής (Βασιλείου, Κληρίδης) έχει παρέλθει. Εξοργισμένος, χαρακτήρισε ως «φάρσα» όλη τη διαδικασία, κατήγγειλε την υποκρισία και τον «ευτελή συμβιβασμό» των 31 με την Τουρκία και ο αντιπρόσωπος της Κύπρου Ν. Αιμιλίου είπε: «Επιτρέψατε στην Τουρκία και στους φίλους της να εξευτελίσουν τις αρχές της Επιτροπής ... αλλά σε αυτό το σημείο οι δρόμοι μας χωρίζουν».

Όταν η Κύπρος αγωνίζεται για τα δίκαια της, ακόμη και η κυβέρνηση Σημίτη, παρά την αρχική της αμηχανία, αναγκάζεται να συμπαρασταθεί. (Ερχονται και εκλογές!). Ο Γιωργάκης εξαφανίστηκε. Δεν παρέλειψαν, βέβαια, οι γνωστοί υποτελείς στην Αθήνα και τη Λευκωσία να επιτεθούν άγρια όχι κατά των φίλων τους της Ε.Ε. για τις ραδιουργίες τους και την καταπάτηση κάθε αρχής δικαίου, αλλά κατά του Τ. Παπαδόπουλου, επειδή ... απομόνωσε την Κύπρο!