ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΕΤΟ

Ευτυχώς, στο Βουκουρέστι 2-4/4/08 δεν επαληθεύτηκαν οι χειρότεροι φόβοι μας, ότι η ελληνική κυβέρνηση ίσως υποχωρήσει την τελευταία στιγμή στις αμερικανικές πιέσεις και αποδεχθεί διπλή ονομασία. Αντιθέτως, με τη στήριξη της αντιπολίτευσης, αποδείχτηκε συνεπής στη θέση της ότι, αν δεν προηγηθεί συμφωνία για μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις, θα ασκήσει βέτο. Επιπλέον, φάνηκε ότι είχε κάνει κάποια προεργασία (επαφές με κυβερνήσεις, δημοσιεύσεις σε ξένα ΜΜΕ κ.λπ.) πριν πάει στο Βουκουρέστι.

Οι Αμερικανοί επείγονταν να κλείσουν το θέμα του ονόματος μέχρι τον Απρίλιο του 2008, αφ’ ενός γιατί επιθυμούσαν να εντάξουν το κράτος των Σκοπίων μαζί με την Κροατία και την Αλβανία στο ΝΑΤΟ στη σύνοδο του Βουκουρεστίου, αφ’ ετέρου γιατί μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου δεν τους ευνοεί μια εκκρεμότητα στο γειτονικό προτεκτοράτο τους.

Τελικά η «μεσολάβηση» Νίμιτς δεν οδήγησε σε συμφωνία μέχρι τις 2/4/08 και το ΝΑΤΟ δεν απηύθυνε πρόσκληση προς τα Σκόπια για ένταξη, αποφασίζοντας ότι δε θα γίνει η ένταξη, εάν προηγουμένως δεν υπάρξει συμφωνία για το όνομα.

’λλο ένα φιάσκο για το Μπους

Η σύνοδος του Βουκουρεστίου απετέλεσε άλλο ένα φιάσκο για την κυβέρνηση Μπους, που δεν κατάφερε να εντάξει στο ΝΑΤΟ όχι μόνο το κράτος των Σκοπίων, αλλά ούτε την Ουκρανία και τη Γεωργία, ούτε καν εξασφάλισε ενισχυμένη συμμετοχή των συμμάχων του στο στρατό κατοχής του Αφγανιστάν. Η Γερμανία, η Γαλλία και άλλες χώρες δε διακινδύνευσαν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία, από την οποία εξαρτώνται ενεργειακά. Ο Μπους «κατάφερε» να χάσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ ακόμη και τον πλήρη έλεγχο του ΝΑΤΟ, κάτι αδιανόητο μέχρι τώρα. Οι «σύμμαχοι» δείχνουν να αγνοούν πλέον το Μπους και να αναζητούν τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, για να ευθυγραμμιστούν μαζί του, κι αυτό βοήθησε την Ελλάδα να αγνοήσει τις αμερικανικές πιέσεις. Οι εφημερίδες έγραψαν ότι ο νικητής της συνόδου ήταν ο πρόεδρος της Ρωσίας Πούτιν!

Κέρδη και ανησυχίες

Το κέρδος για την Ελλάδα είναι ότι, ύστερα από πολλά χρόνια, άρχισε πάλι να γίνεται κατανοητό διεθνώς ότι το κράτος των Σκοπίων πρέπει να αλλάξει όνομα. Ακόμη και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ η ελληνική (όποια) αντίδραση ανάγκασε αρκετούς «συμμάχους» να συμπαρασταθούν στην Ελλάδα ή να κρατήσουν ουδέτερη στάση. Μεγάλη απογοήτευση κατέλαβε τους Σκοπιανούς, οι οποίοι υπερτίμησαν τις δυνατότητες του προστάτη τους και θεώρησαν ότι μπορούν να μην κάνουν καμιά υποχώρηση.

Όλες αυτές οι εξελίξεις, βεβαίως, καθόλου δε μας καθησυχάζουν. Το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν είναι ευνοϊκοί χώροι διεκδίκησης των εθνικών μας δικαίων. Αν δεν ανήκαμε στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., κανένα εθνικό μας θέμα δε θα είχε φτάσει στη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση και, σε κάθε περίπτωση, θα είχαμε πολύ μεγαλύτερα περιθώρια να διαπραγματευτούμε και να βελτιώσουμε τη θέση μας. Η Ελλάδα έχει υποχωρήσει μέχρι τη σύνθετη ονομασία, χωρίς να πάρει κανένα αντάλλαγμα. Η σύνθετη ονομασία, ακόμη κι αν γίνει αποδεκτή από τα Σκόπια, διαιωνίζει το πρόβλημα. Αφήνεται να διαρρεύσει ότι η «Νέα» Μακεδονία είναι γεωγραφικός προσδιορισμός! Όλοι όσοι στην Ελλάδα πίεζαν για περαιτέρω υποχωρήσεις (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, «διεθνολόγοι» κ.λπ.), επισείοντας την απειλή των αντιποίνων από τους Αμερικανούς και την «απομόνωση από τους συμμάχους», μπορεί να αποστομώθηκαν, αλλά παραμένουν ισχυροί στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ελέγχουν τους μηχανισμούς ενημέρωσης και μεθοδεύουν ακόμη και κυβερνητικές ανατροπές! Κάποιοι τόλμησαν να κατηγορήσουν ακόμη κι αυτό το μισό ΟΧΙ που προέβαλε η Ελλάδα. Χαρακτηριστικά είναι όσα γράφει το άθλιο πολυσέλιδο έντυπο Athens Voice, που μοιράζεται δωρεάν και μαζικά, απευθύνεται στους νέους και τους ασκεί σημαντική επιρροή: «Το βέτο εναντίον της Δημοκρατίας της Μακεδονίας … δείχνει ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ευθυγραμμίστηκαν με τη συλλογική φαντασιακή ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας, εθνικιστικά τυφλωμένης …» (17-23/4/08)

Οι εθελόδουλοι προβάλλουν τώρα την ανάγκη ταχείας επίλυσης του προβλήματος, ωσάν να έχει η Ελλάδα κάποιο λόγο να βιάζεται. Το παρήγορο είναι ότι ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δείχνουν ότι οι Έλληνες πολίτες αντιδρούν σε κάθε υποχώρηση της πολιτικής ηγεσίας (την οποία, όμως, αυτοί επέλεξαν!) και στηρίζουν όποια αντίσταση προβάλλει. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου αρκετό…

Οι μολότοφ των κουκουλοφόρων και οι λεηλασίες σαφώς έπληξαν την ήδη καταπονημένη αγορά της Αθήνας. Οι απελπισμένοι έμποροι του κέντρου ζήτησαν να μείνουν τα μαγαζιά τους ανοικτά και μια δεύτερη Κυριακή, μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Αντέδρασαν οι φορείς των μικρομεσαίων, που δικαίως φοβούνται μια τάση επέκτασης του μέτρου, προς όφελος των μεγάλων εμπορικών κέντρων και των πολυκαταστημάτων. Αντέδρασαν οι φορείς των εμποροϋπαλλήλων, που δικαίως φοβούνται περαιτέρω καταπάτηση της εργατικής νομοθεσίας περί αργιών, υπερωριών κ.λπ.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η νομαρχία του ΠΑΣΟΚ, με τη γνωστή ανικανότητά τους, αφού έριξαν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο και ύστερα από παλινωδίες, έκαναν δεκτό το λογικό αίτημα των εμπόρων και τα μαγαζιά άνοιξαν.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και οι «αγωνιστές» του Κοινωνικού Φόρουμ, αντί να εστιάσουν την προσοχή τους και τη δράση τους στην τήρηση της εργατικής νομοθεσίας και στη μη επέκταση του μέτρου, συναγωνίστηκαν σε μια κακόγουστη και αυταρχική επίδειξη «μαχητικής υπεράσπισης των λαϊκών κατακτήσεων», προπηλακίζοντας εμπόρους και καταναλωτές.

Η κρίση στην αγορά είναι αποτέλεσμα του περιορισμού της αγοραστικής ικανότητας των λαϊκών στρωμάτων, λόγω της προκλητικής μεταφοράς πλούτου από τη μεγάλη πλειονότητα των φτωχότερων προς τη μικρή μειονότητα των πλουσιότερων, που εξασφάλισε η αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση, που στην Ελλάδα εκφράζεται με τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. Η κατάσταση δε διορθώνεται με ημίμετρα. Οι αντιδράσεις, λοιπόν, για το άνοιγμα των μαγαζιών στις 28/12 ήσαν πολύ κακό για το τίποτα!

Στο φύλλο 85 (Φλεβάρης 2002) είχαμε εξηγήσει ότι ο ευρωστρατός δε δημιουργείται ως αντίβαρο ή άλλος πόλος από το ΝΑΤΟ, αλλά κατόπιν απόφασης του ΝΑΤΟ, με τον τρόπο και τους σκοπούς που θέλει το ΝΑΤΟ, δηλ. ο ευρωστρατός θα είναι ο βοηθός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ και η δημιουργία του αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο τη διεθνή κατάσταση.

’λλη μια απόδειξη ότι τον ευρωστρατό χρειάζονται περισσότερο οι Αμερικανοί και λιγότερο οι Ευρωπαίοι είχαμε στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. στο Καθέρες της Ισπανίας (8/2/02), όπου η πλειοψηφία των εταίρων επέμεινε ότι δεν πρέπει να αποχωρήσουν οι αμερικανικές δυνάμεις από τα Βαλκάνια (και να αντικατασταθούν από ευρωστρατό) και διεφώνησαν η Βρετανία, η Ολλανδία και η Ισπανία, που εκφράζουν την αμερικανική πολιτική.

Το κείμενο Κωνσταντινούπολης - ’γκυρας (Κ-Α)

Στο ίδιο άρθρο είχαμε απορρίψει τον ισχυρισμό των ευρωπαϊστών ότι ο ευρωστρατός θα εγγυηθεί τα σύνορά μας ή, τουλάχιστον, θα περιορίσει την τουρκική επιθετικότητα. Υποστηρίζαμε ότι το αντίθετο θα συμβεί.

Το κείμενο Κ-Α, εξειδικεύοντας τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. (1999), αναθέτει στην Τουρκία το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή μας. Το κείμενο συνέταξαν ΗΠΑ, Βρετανία και Τουρκία και απεδέχθησαν πλήρως οι 14 "εταίροι" της Ε.Ε.. Όταν "ξύπνησε" η ελληνική πολιτική ηγεσία, ποιώντας την νήσσαν για τις αποφάσεις του 1999, άρχισε τους λεονταρισμούς για veto κλπ. για εσωτερική κατανάλωση. Η πρόβλεψή μας ήταν ότι τελικά θα κάνει δεκτό το κείμενο με κάποιες λεκτικές βελτιώσεις άνευ ουσίας.

Όταν γράφεται το άρθρο αυτό, δε γνωρίζουμε τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Σεβίλης, αλλά οι δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η ισπανική προεδρία προτείνει την προσθήκη δύο σημείων:

Η προσθήκη αυτή, αν γίνει, θα είναι για τους αφελείς, γιατί η Τουρκία ποτέ δε σεβάστηκε τίποτα και ποτέ δε ζήτησε άδεια (όπως και κάθε επιτιθέμενος) για να επιτεθεί, πέραν του ότι δεν υπάρχει στο Διεθνές Δίκαιο ορισμός για το τι σημαίνει επίθεση!

Πολύς λόγος έγινε τελευταία για την ελληνοτουρκική φιλία, λόγω της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Είναι γνωστό ότι ο ελληνικός λαός πάντα επιθυμεί να έχει φιλικές σχέσεις με όλους τους λαούς, με πρώτους τους γειτονικούς, και ποτέ δεν τον χαρακτήρισε ο ρατσισμός ή ο εθνικισμός (οι ελάχιστοι ανόητοι ή προβοκάτορες «υπερπατριώτες» απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Ειδικά με τους «Τούρκους» οι Έλληνες έχουν ζήσει πολλά χρόνια αρμονικά (ακόμη και στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), όταν η τουρκική ηγεσία, με την υποστήριξη των δυτικών δεν προκαλεί προβλήματα. Πολύ περισσότερο που σχεδόν όλοι οι «Τούρκοι» δεν είναι τουρκικής καταγωγής (και πολλοί απ' αυτούς το γνωρίζουν), αλλά μικρασιατικοί πληθυσμοί, με πολιτισμό συγγενικό με τον ελληνικό, αν δεν είναι ελληνικός. Τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (που εκφράζονται σε μεγάλο βαθμό από το κόμμα του Ερτογάν) ακόμη και σήμερα τρέφουν φιλικά αισθήματα προς τους Έλληνες. Οι διώξεις κατά των Ελλήνων έγιναν από τις μεσαίες ή ανώτερες τάξεις ή από «κουβαλητούς».

Η τωρινή επίθεση φιλίας γίνεται τη στιγμή που η Τουρκία έχει καταλάβει το 40% της Κύπρου και με την υποστήριξη ΗΠΑ και Ε.Ε. δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει και απαιτεί τη νομιμοποίηση του Αττίλα. Στο Αιγαίο απειλεί με πόλεμο, αν η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και η ίδια είναι από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου που αρνούνται να υπογράψουν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της θάλασσας. Ακόμη και στη διάρκεια της επίσκεψης Ερτογάν οι Τούρκοι έκαναν άσκηση έρευνας και διάσωσης (SAR) στο μέσο του Αιγαίου, μεταξύ Σκύρου, Λέσβου και Χίου!! Δεν μας αναγνωρίζουν τα 10 μίλια ως εναέριο χώρο και προκαλούν με συνεχείς παραβιάσεις του και παραβάσεις, θεωρούν ως «γκρίζες ζώνες», δηλ. αμφισβητούμενης κυριαρχίας, 3000 νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου και αρνούνται στην Ελλάδα το δικαίωμα να εξοπλίζει τα νησιά της (ώστε να είναι εύκολη λεία).

Ενώ η μειονότητα στη Θράκη, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, είναι «μουσουλμανική», ο Ερτογάν κατά την περιοδεία του (!) είπε στα «αδέλφια της Δυτικής Θράκης» ότι «κανείς δε γύρισε να σας πει να εγκαταλείψετε την τουρκική σας ταυτότητα», ενώ ο μειονοτικός δήμαρχος Αρριανών χαρακτήρισε την Τουρκία «μητέρα-πατρίδα».

Είναι γεγονός ότι στο ύφος του και στις κινήσεις του ο Ερτογάν ήταν προσεκτικός. Είπε στους μειονοτικούς «μην ξεχνάτε ότι είστε Έλληνες πολίτες ... εργαστείτε για να γίνει ισχυρή η Ελλάδα», αλλά πόση αξία μπορούν να έχουν αυτές οι δηλώσεις; Δέχτηκε ότι υπάρχουν μειονότητες στην Τουρκία, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων, ενώ η εξόντωση των Κούρδων συνεχίζεται. Διεκδικεί τα δικαιώματα των «Τούρκων» στην Κύπρο και τη Δ. Θράκη, ενώ στην Ίμβρο συνεχίζεται η κατοχύρωση ελληνικών περιουσιών υπέρ του τουρκικού δημοσίου, η απαγόρευση διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και ο μαζικός εποικισμός.

Συνεχίζεται η πολιτική του Γιωργάκη;

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ενώ στο Κυπριακό κράτησε μια στάση καλύτερη από του δίδυμου Σημίτη-Γιωργάκη, κατά την επίσκεψη Ερτογάν έδειξε ίδιο πρόσωπο με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα ζεϊμπέκικο αντικαταστάθηκαν από τα χαλιά της κ. Εμινέ. Η καινοφανής άποψη Καραμανλή «πρώτα φιλία και μετά αντιμετώπιση των προβλημάτων» περισσότερο μπορεί να ερμηνευτεί ως συσκότιση μιας μειοδοτικής στάσης και λιγότερο ως τρόπος να μην παρακωλυθούν οι μπίζνες των δεκάδων επιχειρηματιών που ακολουθούσαν τους δύο πρωθυπουργούς.

Φοβόμαστε ότι με την επίσκεψη του ο Ερτογάν κέρδισε πόντους στην προσπάθεια του να προωθήσει τις σχέσεις του με την Ε.Ε. (που τόσο πολύ θέλουν οι Αμερικανοί), κράτησε στο τραπέζι όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις, έδωσε μόνο την επαναλειτουργία της θεολογικής Σχολής της Χάλκης (δώρο προς τον κ. Βαρθολομαίο, που εντάσσεται στην αμερικανοτουρκική στρατηγική) και η Ελλάδα οδηγείται προς το Δικαστήριο της Χάγης, έχοντας υπογράψει συνυποσχετικό, με το οποίο γίνεται δεκτό ένα μεγάλο μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων. Έτσι όμως οι φιλίες κρατάνε λίγο.